Rb. Arnhem, 28-10-2010, nr. 05/901055-08

Hypothese I: Het lossen van 6 schoten met een machinepistool van het type Uzi.

Hypothese II: naast de schutter hebben gestaan tijdens het lossen met een machinepistool van het type Uzi.

Hypothese III: het betasten van een slachtoffer dat 6 keer met een machinepistool van het type Uzi is beschoten.

Naar het oordeel van de rechtbank brengt deze conclusie met zich dat uit het aantreffen van zogenaamde “schiethanden” bij [medeverdachte LJN BO 1991] niet kan worden afgeleid dat hij de schutter is, noch dat zijn verklaring dat hij medeslachtoffer was van een ripdeal op het moment dat [slachtoffer] in zijn aanwezigheid werd neergeschoten, onbetrouwbaar is. Temeer nu [medeverdachte LJN BO 1991], zoals overwogen, heeft verklaard dat hij nadien de schotwond in de nek van [slachtoffer] heeft dichtgedrukt, zijn zijn verklaringen niet onverenigbaar met de bevindingen van het NFI. De verschillen tussen de door [medeverdachte LJN BO 1991] genoemde situatie en de in de onderzoeksopzet van het NFI gebruikte situatie zijn, anders dan de raadsvrouw stelt, niet dusdanig dat dit tot een andere conclusie zou moeten leiden.

Consistentie van de verklaringen van [medeverdachte LJN BO 1991] en het beïnvloeden van getuigen

Gebleken is dat [medeverdachte LJN BO 1991] heeft gelogen in zijn eerste verklaringen ten overstaan van de politie. Hij heeft in eerste instantie ontkend dat hij aanwezig was bij het schieten. Pas vanaf twee dagen na zijn aanhouding heeft hij verkaard dat de schietpartij zijn aanleiding vond in een drugsdeal waarbij hij zelf ook betrokken was en dat hij bij het schieten aanwezig was als medeslachtoffer van een ripdeal. De door hem genoemde daders had hij volgens zijn verklaring op straat ontmoet. Vanaf zijn 8ste verhoor, drie dagen na zijn aanhouding, heeft hij pas consistent verklaard dat hij met de door hem genoemde daders in contact was gekomen via [getuige1] in Nijmegen.

Voorts heeft [getuige2] verklaard en heeft [medeverdachte LJN BO 1991] ook erkend, dat [medeverdachte LJN BO 1991] [getuige2] heeft gevraagd voor hem te liegen over de wijze waarop [medeverdachte LJN BO 1991] vanaf Nijmegen naar Arnhem is gekomen.

De rechtbank acht het niet onbegrijpelijk dat [medeverdachte LJN BO 1991] in eerste instantie zijn betrokkenheid bij een drugsdeal niet aan de politie heeft willen toegeven en daar om die reden over gelogen heeft. [medeverdachte LJN BO 1991] heeft voorts verklaard dat hij bang was voor de twee mannen en dat hij [getuige1], de broer van zijn vriendin, in eerste instantie er niet bij wilde betrekken. Hier zou de reden voor zijn leugens en de vraag aan [getuige2] om voor hem te liegen hebben gelegen. De rechtbank acht deze verklaring niet ongeloofwaardig.

Gelet op deze verklaringen en op de omstandigheid dat [medeverdachte LJN BO 1991] vanaf zijn 8ste verhoor, nog tijdens zijn beperkingen en nog betrekkelijk kort na zijn aanhouding, eenduidig en consequent heeft verklaard, is de rechtbank van oordeel dat deze aanvankelijke tegenstrijdigheden en de beïnvloeding van een getuige niet wezenlijk afbreuk doen aan de betrouwbaarheid van zijn latere verklaringen over wat er op 26 september 2010 is gebeurd.

Daarbij komt dat [medeverdachte LJN BO 1991] over één wezenlijk aspect vanaf het eerste verhoor consistent heeft verklaard: de mogelijke betrokkenheid van de mannen, negers. Reeds in het telefoongesprek met 112 heeft hij verklaard dat de “daders” twee negers zijn van in de twintig, dertig jaar. Ook heeft hij direct na het incident tegen getuige [getuige4] die zich in de auto van [slachtoffer] bevond, gezegd dat [slachtoffer] door “de mannen” was geschoten. Op dat punt heeft hij zijn verklaring consequent gehandhaafd.

Tussenconclusie

Voornoemde verweren van de raadsvrouw leiden niet tot de conclusie dat [medeverdachte LJN BO 1991] een onbetrouwbare getuige is, of dat zijn verklaringen onbetrouwbaar zijn.

Bij de beoordeling van de betrouwbaarheid van de verklaring van [medeverdachte LJN BO 1991] acht de rechtbank voorts van belang dat zijn verklaringen steun vinden in de - veelal later opgetekende - verklaringen van anderen of andere - veelal later verkregen - bewijsmiddelen van technische aard. Deze worden hieronder besproken.

Herkenning van [verdachte] en [medeverdachte2] door anderen en de bevestiging dat deze in Nijmegen bij de woning van [getuige2] en [getuige1] zijn geweest.

[medeverdachte LJN BO 1991] verklaart op 21 oktober 2008 dat hij zeker weet dat [getuige2] in Nijmegen de mannen gezien heeft.

[getuige2] herkent op 13 februari 2009 [verdachte] en [medeverdachte2] als degenen die zij op vrijdag 26 september 2008 in het trappenhuis van haar woning in Nijmegen heeft gezien.

Getuige [getuige5] herkent op 16 februari 2009 [medeverdachte2] op een foto. Hij heeft verklaard dat [medeverdachte2] op de bewuste dag op de galerij bij de woning van [getuige1] was, samen met nog iemand die langer was. Hij weet dat [medeverdachte2] met [medeverdachte LJN BO 1991] en [getuige1] heeft gesproken.

Eind september 2010 verklaart ook [verdachte] dat hij samen met [medeverdachte2] in het portaal van de woning van [getuige1] in Nijmegen is geweest.

Gebruikte auto

[medeverdachte LJN BO 1991] heeft in zijn verhoren in oktober 2008 een aantal keren een omschrijving gegeven van de auto waarmee de door hem als daders aangewezen personen reden en waarin hij met hen van Nijmegen naar Arnhem is gereden. Het was een jeepachtige auto, zwart van kleur met grijze velgen. De bekleding was van stof, grijs, donkergrijs van kleur. Er zaten drie tv schermen in de auto en het was netjes binnen in de auto. Hij heeft voorts verklaard op welk automerken deze “jeepachtige auto” leek.

[getuige6] heeft in april 2009 verklaard dat hij een Kia Sorento met kenteken [x] heeft gehad die hij onder andere aan [verdachte] heeft uitgeleend, die hij herkent van een foto en die hij als “(X)” kent.

[verdachte] heeft op 30 september 2010 tijdens het verhoor bij de rechter-commissaris erkend dat hij op 26 september 2008 heeft gereden in “een Jeep” die hij had geleend van [getuige6] .

De auto (getuige6) blijkt volgens politieonderzoek geheel te voldoen aan de beschrijving zoals door [medeverdachte LJN BO 1991] gegeven.

Historische printgegevens

Door de politie is onderzoek verricht naar de telefoonnummers die bij [verdachte] en [medeverdachte2] in gebruik zouden zijn. Met betrekking tot het telefoonnummer waarvan [verdachte] gebruik zou maken, komt uit het dossier onder meer naar voren dat:

getuige [getuige7] heeft verklaard dat zij een relatie met [verdachte] heeft gehad en dat [verdachte] ten tijde van hun relatie meerdere telefoonnummers had, waaronder [telefoonnr] , mogelijk verschillen er cijfers in deze combinatie, maar ze weet de eerste twee en de laatste twee cijfers zeker.

in het telefoonboek van de telefoon van getuige [[getuige8] stond het nummer [x] getuige [getuige8] heeft verklaard dat dit nummer van [verdachte] is.

getuige [getuige9] herkent [verdachte] van een foto en heeft verklaard dat het telefoonnummer van [verdachte] eindigde op [nr].

bij een doorzoeking is in de slaapkamer van [verdachte] onder andere een telefoonverpakking gevonden van het mobiele telefoonnummer [x]

Op grond van het bovenstaande en de verklaring van [verdachte] bij de rechter-commissaris dat hij denkt dat dit zijn nummer is , stelt de rechtbank vast dat [verdachte] gebruik maakte van het telefoonnummer [x]

Met betrekking tot het telefoonnummer waarvan [medeverdachte2] gebruik zou maken, komt uit het dossier onder meer naar voren dat:

Bij een vergelijking van de in totaal 398 telefoonnummers die op de bij [medeverdachte2] inbeslaggenomen mobiele telefoon met SIM-kaart zijn opgeslagen, en de historische belgegevens van het mobiele telefoonnummer [x] heeft een informatieanalist van de politie gezien dat er 70 overeenkomende telefoonnummers waren.

Een informatieanalist van de politie heeft bij het uitlezen van de telefoon die bij de zus van [medeverdachte2] in gebruik was geconstateerd dat in die telefoon aan de naam “[x]” het telefoonnummer [x] gekoppeld is.

in de telefoonlijst de moeder van [medeverdachte2] staat het nummer [x] onder de naam “[x]” opgeslagen , zij zegt hierover dat dit een oud nummer van [medeverdachte2] is.

getuige [getuige10] herkent [medeverdachte2] van een foto en heeft verklaard dat hij deze jongen kent als (X) en dat zijn telefoonnummer [x] is.

Op grond van het bovenstaande stelt de rechtbank vast dat [medeverdachte2] gebruik maakte van het telefoonnummer [x].

Een politieanalist heeft de historische printgegevens van de nummers [x] (het telefoonnummer van [verdachte]) en [x] (het telefoonnummer van [medeverdachte2]) geanalyseerd en daarbij geconstateerd deze nummers zich op vrijdag 26 september 2008 hebben bevonden in het bereik van zendmasten in achtereenvolgens Amsterdam, Nijmegen, Arnhem en weer Amsterdam. Aan de hand van deze zendmastgegevens komt hij tot de conclusie dat deze telefoonnummers vanaf 15.00 uur zeer waarschijnlijk de volgende route hebben afgelegd: van Amsterdam Bijlmer via de autosnelweg naar Nijmegen (naar de omgeving van de woning van [getuige1]] en van daaruit via de autosnelweg naar Arnhem (naar de omgeving van de plaats delict) en ten slotte naar Amsterdam (Bijlmer).

Voorts concludeert de analist aan de hand van de tijdstippen en locaties van de registraties van de genoemde telefoonnummers dat de gebruikers van genoemde telefoonnummers, te weten: [verdachte] en [medeverdachte2], genoemde route in elkaars onmiddellijke nabijheid hebben afgelegd.

In de zich in het dossier bevindende lijst met historische printgegevens staat verder het navolgende. Telefoonnummer [x] (het door [verdachte] gebruikte toestel) bevond zich in ieder geval tussen 19.26 uur (eerste registratie binnen het bereik van een zendmast in Arnhem) en 20.01 uur (laatste registratie binnen het bereik van een zendmast in Arnhem) in Arnhem. Telefoonnummer [x] (het door [medeverdachte2] gebruikte toestel) bevond zich in ieder geval tussen 19.50 uur (eerste registratie binnen het bereik van een zendmast in Arnhem) en 20.29 uur (laatste registratie binnen het bereik van een zendmast in Arnhem) in Arnhem.

Nu [verdachte] voorts heeft verklaard dat hij de hele tijd samen met [medeverdachte2] is geweest, acht de rechtbank op grond van het voorgaande bewezen dat [verdachte] en [medeverdachte2] tussen 19.26 uur en 20.29 uur – en dus ten tijde van de schietpartij – in Arnhem zijn geweest.

Het gegeven dat het telefoonnummer van [medeverdachte2] om 20.25 uur een mast aan de Burgemeester Matsersingel aanstraalt terwijl de 112-melding om 20.24 uur is ontvangen en het minstens zes minuten rijden is vanaf de [adres] – zoals aangevoerd door de verdediging – doet aan het bovenstaande niet af. Uit het feit dat de telefoon een mast aan de Burgemeester Matsersingel aanstraalt kan namelijk enkel worden afgeleid dat de betreffende telefoon zich binnen het bereik van die betreffende mast bevindt. Dat bereik beperkt zich niet tot de Burgemeester Matsersingel, zodat niet kan worden gezegd dat de afstand tussen de [adres] en de locatie waar [medeverdachte2] zich om 20.25 uur bevond tenminste zes minuten rijden bedraagt.

Daarbij komt dat er volgens de verklaring van [medeverdachte LJN BO 1991] tussen het moment van schieten en het bellen van 112 meerdere handelingen zijn verricht en dus enige tijd is verstreken. Voor zover verdachten zich om 20:25 uur op enige afstand van de [adres] bevonden heeft, is dit dus niet onverenigbaar met de verklaring van [medeverdachte LJN BO 1991].

DNA van [verdachte] aangetroffen op sigarettenpeuk

Tijdens het sporenonderzoek in de woning aan de [adres] in Arnhem zijn in de woonkamer onder meer de volgende sporendragers veilig gesteld en inbeslaggenomen:

SVO-013 – whiskyglas op salontafel;

SVO-014 – sigarettenpeuk (Marlboro) uit whiskyglas SVO-013; en

SVO-015 – sigarettenpeuk (Marlboro) uit whiskyglas SVO-013.

Op de sigarettenpeuken [AABJ3525NL]#1(glas salontafel, woonkamer) en [AABJ3526NL]#1 (glas salontafel, woonkamer) zijn sporen aangetroffen waarvan DNA-profielen zijn verkregen.

Het NFI schrijft in het deskundigenrapport van 16 januari 2009 dat er een overeenkomst is gevonden tussen het DNA-profiel van het celmateriaal dat is aangetroffen op de sigarettenpeuk [AABJ3525NL]#1 en het profiel van het DNA van [verdachte]. De berekende frequentie van het DNA-profiel van het sporenmateriaal is kleiner dan één op één miljard. Ofwel, de kans dat het DNA-profiel van een willekeurig gekozen man matcht met dit DNA-profiel is kleiner dan één op één miljard. Daarmee staat naar het oordeel van de rechtbank genoegzaam vast dat [verdachte] de sigaret op enige wijze heeft aangeraakt.

Door de raadsvrouw is aangevoerd dat niet redelijkerwijs kan worden uitgesloten dat het aangetroffen DNA op een andere manier op die sigarettenpeuk terecht is gekomen dan door het roken daarvan. De rechtbank verwerpt dit verweer en overweegt daartoe dat [verdachte] in september 2010 zelf heeft verklaard dat hij die dag in aanwezigheid van [medeverdachte LJN BO 1991] een sigaret heeft gerookt en dat hij deze in een glas heeft uitgedrukt. Daarbij komt dat getuige [ getuige deskundige], DNA deskundige, heeft verklaard dat de hoeveelheid DNA die is aangetroffen past bij het beeld “dit is DNA van de roker”.

Op grond van het vorenstaande moet worden aangenomen dat [verdachte] een sigaret heeft gerookt en die heeft uitgedrukt in een glas waarna deze sigarettenpeuk in het glas in de woning aan de [adres] is aangetroffen.

Glas waarin de sigarettenpeuk is aangetroffen

[verdachte] heeft verklaard dat hij in de auto op weg naar Arnhem een sigaret heeft gerookt en dat hij zijn sigarettenpeuk heeft uitgedrukt in het glas waar [medeverdachte2] de whisky uit heeft gedronken. Toen ze [medeverdachte LJN BO 1991] in Arnhem afzetten, gaf hij dat glas aan [medeverdachte LJN BO 1991].

Hiermee onderstreept hij zijn standpunt dat hij niet ín de woning aan de [adres] is geweest.

[medeverdachte LJN BO 1991] heeft verklaard dat hij niet meer weet waar hij de whiskyglazen uit de woning van [getuige2] heeft gelaten. Mogelijk heeft hij ze meegenomen naar de woning aan de [adres]. Dit denkt hij omdat hij het voor zichzelf niet natuurlijk vindt om een glas in een auto achter te laten. Hij weet niet of de kleine man zijn glas mee naar binnen heeft genomen.

Verder heeft [medeverdachte LJN BO 1991] verklaard dat de mannen niet langer dan een half uur binnen zijn geweest. De lange man ([verdachte]) stak een sigaret op en vroeg hem waar hij zijn as kon laten. [medeverdachte LJN BO 1991] heeft toen een glas of beker uit de keuken gepakt waar de man zijn as in kon doen. Dit was een ander glas dan het whiskyglas. [medeverdachte LJN BO 1991] heeft gezien dat de man zijn as in de glas/beker heeft gedaan. Toen hij de sigaret op had heeft hij deze in de glas/beker uitgedaan. [medeverdachte LJN BO 1991] weet niet waar hij zelf zijn sigarettenpeuk gelaten heeft.

[getuige2] heeft op 21 oktober 2008 verklaard dat zij het glas herkent, ze heeft een keer bij [medeverdachte LJN BO 1991] thuis uit zo’n glas gedronken. Ze weet zeker dat ze zelf thuis niet zulke glazen hebben. Ook de moeder van [getuige2] en [getuige1] heeft op 22 oktober 2008 verklaard dat ze niet zulke glazen in huis heeft. Getuige [getuige11]]hierna: [getuige11]), de hoofdbewoner van de [adres] , heeft op 22 oktober 2008 verklaard dat hij het glas herkent en dat het glas normaal gesproken in de kast in de keuken staat.

Gelet op deze verklaringen passeert de rechtbank de niet zeer specifieke verklaring van [getuige1] dat zij wel dergelijke glazen thuis hebben. De door [medeverdachte LJN BO 1991] gemaakte tekening van het whiskyglas dat vanuit Nijmegen naar Arnhem is meegenomen is te onduidelijk om daar conclusies aan te verbinden.

Uit de door [medeverdachte LJN BO 1991], [getuige2], de moeder van [getuige2] en [getuige11] afgelegde verklaringen maakt de rechtbank op dat [verdachte] zijn sigarettenpeuk heeft uitgedrukt in een glas dat niet uit de woning van [getuige2] en haar moeder maar van de [adres] afkomstig was – en daarmee een ander glas dan het glas waaruit hij whisky had gedronken – waarmee eveneens moet worden aangenomen dat [verdachte] in de woning aan de [adres] binnen is geweest.

De rechtbank verwerpt de door de verdediging gewekte suggestie dat de moeder van [getuige2] en [getuige1], wanneer een mogelijk uit haar woning afkomstig glas een rol gaat spelen in het bewijs, er alle belang bij kan hebben om het glas uit haar buurt te houden. Het belang van het glas voor het bewijs werd namelijk pas duidelijk nadat uit het onderzoek door het NFI was gebleken dat het DNA dat op de sigarettenpeuken in het glas op de salontafel is aangetroffen afkomstig was van [verdachte]. Het deskundigenrapport waar dit uit blijkt dateert van 16 januari 2009 , zodat niet kan worden gezegd dat het belang van het glas voor de bewijsvoering in oktober 2008 al bekend was.

Het gebruikte wapen

[medeverdachte LJN BO 1991] heeft op 21 oktober 2010 verklaard dat de dader gebruik maakte van een pistool dat ratelgeluid maakte, een soort machinegeweer.

De rechtbank overweegt dat het NFI schrijft dat uit haar onderzoek is gebleken dat de hulzen zijn verschoten met een semi- en/of volautomatisch machinepistool type UZI van het kaliber 9 mm Parabellum. De afvuursporen in de kogels passen eveneens bij het genoemde type vuurwapen.

Drugsdeal

[medeverdachte LJN BO 1991] heeft verklaard dat het neerschieten van [slachtoffer] samenhing met een via [getuige1] tot stand gekomen drugsdeal, waarbij [slachtoffer] de drugs zou leveren.

(Naam vriendin), de vriendin van [slachtoffer], heeft verklaard dat zij op 26 september 2008 in haar woning drugs heeft gezien in een ijsdoos in een tas in de keuken. Zij heeft rond 19:00/19:30 uur gezien dat [slachtoffer] uit die doos een zakje met “het spul” haalde en dat hij daarna met de auto is weggereden. Naar het oordeel van de rechtbank is deze verklaring op dit punt een bevestiging van de door [medeverdachte LJN BO 1991] genoemde drugsdeal die aan het schieten ten grondslag zou hebben gelegen.

Conclusie ten aanzien van de betrouwbaarheid van de verklaring van [medeverdachte LJN BO 1991]

Uit het bovenstaande blijkt dat de verklaring van [medeverdachte LJN BO 1991] dat hij [verdachte] en [medeverdachte2] in Nijmegen bij de woning van [getuige1] en [getuige2] heeft ontmoet en dat hij met hen in de jeep-achtige auto naar Arnhem is gereden, door meerdere objectieve bewijsmiddelen wordt ondersteund. De verklaring van [medeverdachte LJN BO 1991] dat [verdachte] en [medeverdachte2] ook daadwerkelijk in de woning aan de [adres] in Arnhem zijn geweest, wordt ondersteund door het aantreffen van DNA van [verdachte] in de betreffende woning. Dat er sprake was van een drugsdeal en ook de verklaring dat er geschoten is met een automatisch wapen vindt eveneens bevestiging in andere bewijsmiddelen.

De rechtbank is van oordeel dat [medeverdachte LJN BO 1991] vanaf zijn achtste verhoor consistent en zeer gedetailleerd is in zijn verklaring. De uitkomsten van het technisch onderzoek en de verklaringen van de nadien gehoorde getuigen bevestigen de verklaringen van [medeverdachte LJN BO 1991] op alle door de politie onderzochte punten. De rechtbank acht de verklaring van [medeverdachte LJN BO 1991], gelet op het voorstaande, dan ook betrouwbaar. Dat [medeverdachte LJN BO 1991], met name in de eerste vijf verklaringen zoals afgelegd van 7 tot en met 9 oktober 2008, inconsistent heeft verklaard en met name zijn eigen aandeel heeft verzwegen, doet aan die betrouwbaarheid niet af, reeds omdat de inconsistenties verklaarbaar zijn als wordt aangeknoopt bij [medeverdachte LJN BO 1991]s verklaringen over angst voor de gevolgen voor hemzelf en voor mogelijke represailles (zie p. 1132).

De rechtbank zal de verklaring van [medeverdachte LJN BO 1991] tot het bewijs bezigen.

De verklaring van [verdachte]/Alternatief scenario

Volgens de verdediging passen de voornoemde bewijsmiddelen ook bij de door [verdachte] zelf weergegeven gang van zaken. [verdachte] heeft op 30 september 2010 bij de rechter-commissaris - zakelijk weergegeven - verklaard dat hij door [medeverdachte2] is gebeld en dat [medeverdachte2] vroeg of hij mee wilde gaan naar een vriend van hem in Nijmegen. Die vriend was [getuige1]. Ze zouden gewoon een sociale vriend groeten. [verdachte] ging mee omdat [medeverdachte2] dat vroeg en hij waarschijnlijk geen vervoer had. [verdachte] wist dat Nijmegen aan de andere kant van Nederland lag en hij kende [getuige1] niet. Ze zijn met de auto, een jeep van [getuige6], naar Nijmegen gereden.

Bij de woning van [getuige1] in Nijmegen hebben ze alleen een sociaal gesprek gevoerd. Er kwam nog iemand bij, dat moet [medeverdachte LJN BO 1991] geweest zijn. Het heeft niet al te lang geduurd. [verdachte] wilde weg, omdat hij nog naar zijn vader wilde gaan. [medeverdachte LJN BO 1991] vroeg of hij mee mocht rijden naar Arnhem en zei dat het niet lang zou duren. Daarna heeft [medeverdachte LJN BO 1991] afscheid genomen van zijn vriendin en kwam met twee glazen whisky naar buiten. [verdachte] heeft in de auto nog gerookt en [medeverdachte LJN BO 1991] waarschijnlijk ook. Onderweg heeft [verdachte] zijn sigarettenpeuk in een glas uitgedrukt. Dat was het glas waar [medeverdachte2] de whisky uit heeft gedronken. Ze hebben [medeverdachte LJN BO 1991] in Arnhem afgezet en toen heeft [verdachte] het glas aan [medeverdachte LJN BO 1991] gegeven. Dit duurde niet langer dan 10 à 20 seconden . [verdachte] is in Arnhem bij een patattent uit de auto gestapt om een patatje te halen. [medeverdachte2] bleef toen in de auto. [verdachte] en [medeverdachte2] zijn de hele tijd samen geweest, behalve toen [verdachte] patat ging halen.

De verklaring van [verdachte] komt voor een groot deel overeen met de door [medeverdachte LJN BO 1991] afgelegde verklaring en ook deels met de voornoemde andere bewijsmiddelen.

De rechtbank acht de verklaring van [medeverdachte LJN BO 1991] echter betrouwbaarder dan die van [verdachte] en verwerpt de laatste om de volgende redenen:

De rechtbank acht allereerst van belang dat [verdachte] zijn verklaring pas heeft afgelegd op 30 september 2010, ruim na completering van het eindproces-verbaal en nadat ook de gegevens van de andere nadien nog uitgevoerde onderzoeken en verhoren bekend waren. Hij is dus, anders dan [medeverdachte LJN BO 1991], in de gelegenheid geweest om zijn verklaring zoveel mogelijk aan die uitkomsten aan te passen.

De verklaring van [verdachte] dat hij samen met [medeverdachte2] enkel om een vriend te groeten vanuit Amsterdam helemaal naar Nijmegen is gereden en daar maar een heel korte tijd is geweest, komt de rechtbank – gelet op al hetgeen hiervoor is overwogen en op de verklaring van [verdachte] dat hij [getuige1] niet kende en dat hij wist dat Nijmegen aan de andere kant van Nederland lag – onaannemelijk voor. Dit geldt temeer nu [verdachte] volgens zijn eigen verklaring (en volgens die van [medeverdachte LJN BO 1991]) de woning van [getuige1] niet is binnengeweest en niet verder is gekomen dat de gallerij/trappenhal/portiek en hij daar “niet erg lang”is geweest. Er is geen bewijsmiddel dat het door hem genoemde doel van de reis, een vriendenbezoek, bevestigt.

De verklaring van [verdachte] komt voorts niet overeen met het technisch bewijs en de getuigenverklaringen van anderen.

Zoals overwogen volgt uit de verklaringen van [medeverdachte LJN BO 1991], [getuige2], de moeder van [getuige2] en [getuige11] dat [verdachte] zijn sigarettenpeuk heeft uitgedrukt in een glas dat niet uit de woning van [getuige2] en haar moeder maar van de [adres] afkomstig was – en daarmee een ander glas dan het glas waaruit hij whisky had gedronken – waarmee eveneens moet worden aangenomen dat [verdachte] in de woning aan de [adres] binnen is geweest. Dit is dus in strijd met de verklaring van [verdachte] dat ze [medeverdachte LJN BO 1991] slechts -snel- hebben afgezet en met zijn ontkenning in de woning te zijn geweest.

Voorts valt de verklaring van [verdachte] dat hij samen met [medeverdachte2] in Arnhem alleen [medeverdachte LJN BO 1991] heeft afgezet, dat hij binnen 10-20 seconden is weggereden, dat hij daarna een patatje heeft gehaald (en dus niet in de patattent is blijven zitten om het nog op te eten en wat te drinken) terwijl [medeverdachte2] in de auto bleef zitten en dat hij en [medeverdachte2] vervolgens weer naar Amsterdam zijn gereden, niet te rijmen met de eerder aangehaalde printgegevens waaruit naar het oordeel van de rechtbank volgt dat zij in ieder geval van 19.26 uur tot 20.29 uur, dus ruim een uur, in Arnhem zijn geweest. Het snel afzetten van een persoon en het halen van friet kost, zonder bijzondere omstandigheden, die niet naar voren zijn gebracht, niet zoveel tijd. De tijdsspanne komt zoals overwogen wel overeen met de gebeurtenissen volgens de verklaring van [medeverdachte LJN BO 1991].

Conclusie ten aanzien van de betrokkenheid van verdachte

Concluderend is de rechtbank van oordeel dat, op grond van de verklaringen van [medeverdachte LJN BO 1991], ondersteund door het aangetroffen DNA, de telefoongegevens en het aantreffen van het stoffelijk overschot, wettig en overtuigend bewezen kan worden verklaard dat verdachte wel in de woning aan de [adres] in Arnhem is geweest en dat hij aldaar meerdere patronen op [slachtoffer] heeft afgevuurd, tengevolge waarvan deze is komen te overlijden.

Opzet

Verdachte heeft een machinepistool bij [slachtoffer] op de borst gezet en vervolgens op zeer korte afstand meerdere kogels afgevuurd op de borst, hals en buik van [slachtoffer]. Gelet op de uiterlijke verschijningsvormen kunnen deze gedragingen niet anders worden uitgelegd dan te zijn gericht op de dood van [slachtoffer].

Medeplegen

Op grond van het vorenoverwogene staat vast dat zich op 26 september 2008 het navolgende heeft afgespeeld.

[medeverdachte LJN BO 1991] is samen met [verdachte] en [medeverdachte2] vanuit Nijmegen naar zijn woning aan de [adres] in Arnhem gereden voor een drugsdeal waarbij [slachtoffer] voor de drugs zou zorgen.

Op het moment dat [verdachte] aan [slachtoffer] geld zou overhandigen en [slachtoffer] een zak – met waarschijnlijk cocaïne – aan [verdachte] gaf, pakte [medeverdachte2] [medeverdachte LJN BO 1991] vast en duwde een pistool op [medeverdachte LJN BO 1991]s hoofd. [verdachte] zette op dat moment een pistool op de rechterborst van [slachtoffer]. [medeverdachte2] schopte [medeverdachte LJN BO 1991] tegen zijn benen, waardoor hij op de bank terecht kwam. Een van de jongens ([verdachte] of [medeverdachte2]) zei dat [slachtoffer] en [medeverdachte LJN BO 1991] hun zakken moesten leeghalen. [slachtoffer] zei dat hij niks had, waarna [verdachte] begon te dreigen. Vervolgens ontstond er een gevecht tussen [verdachte] en [slachtoffer]. Daarna werd [slachtoffer] door [verdachte] neergeschoten en gingen [verdachte] en [medeverdachte2] weg.

Naar het oordeel van de rechtbank staat vast dat het ging om een zogenaamde ripdeal: een overval waarbij iemand van drugs wordt beroofd. [verdachte] en [medeverdachte2] waren beiden aanwezig toen de drugsdeal werd gesloten, zij zijn samen (met [medeverdachte LJN BO 1991]) naar Arnhem gegaan, daar hebben ze op enig moment beiden hun wapen getrokken en hielden ieder één persoon onder schot. De rechtbank is van oordeel dat er sprake is van een nauwe en bewuste samenwerking.

Conclusie

Op grond van al het vorenoverwogene acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan het medeplegen van doodslag.

Ten aanzien van parketnummer 05/600895-09:

De feiten

Op grond van de bewijsmiddelen wordt het volgende, dat verder ook niet ter discussie staat, vastgesteld.

Op 25 januari 2009 werd in een linnenkast op de slaapkamer van verdachte in de woning aan [adres] te Amsterdam een zogenaamd aanstekermes aangetroffen en in beslag genomen. Het voorwerp betreft een ‘blank wapen’ en lijkt op een ander voorwerp dan een wapen, namelijk op een gasaansteker. In het handvat zit een drukmechanisme waarmee een zijdelings scharnierend, in dat handvat verborgen, mes tevoorschijn kan worden gehaald. Het lemmet heeft een lengte van 5 centimeter, de totale lengte van het voorwerp is 12,5 centimeter. Het lemmet heeft één snijkant, een gekartelde kant en een scherpe punt. Gezien vorenstaande is dit voorwerp een blank wapen als bedoeld in artikel 2, lid 1, categorie I, onder 4 van de Wet Wapens en munitie.

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie heeft aangevoerd dat wettig en overtuigend bewezen kan worden geacht dat verdachte het hiervoor omschreven mes voorhanden heeft gehad.

Het standpunt van de verdediging

Verdachte heeft verklaard dat het mes niet van hem is.

Beoordeling van de standpunten en conclusie

Verdachte heeft verklaard dat de slaapkamer waarin het mes is aangetroffen inderdaad zijn slaapkamer was. In het dossier bevindt zich bovendien een brief van verdachte, gericht aan de sociale dienst, waarin hij schrijft dat hij op dat adres bij zijn moeder woont, dat hij daar een kamer heeft en dat alle daar aanwezige zaken van hem zijn.

Naar het oordeel van de rechtbank is niet aannemelijk geworden dat iemand anders dan verdachte het mes in de betreffende linnenkast zou hebben neergelegd. Nu het is aangetroffen in de slaapkamer van verdachte en niet aannemelijk is dat het daar door een ander dan verdachte is neergelegd, acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het betreffende wapen voorhanden heeft gehad.

Bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat bewezen wordt geacht dat:

Ten aanzien van parketnummer 05/901055-08:

Subsidiair

hij op 26 september 2008 te Arnhem, tezamen en in vereniging met een ander opzettelijk

[slachtoffer] van het leven heeft beroofd, hierin bestaande dat verdachte opzettelijk met een vuurwapen meerdere patronen heeft afgevuurd op voornoemde [slachtoffer], welke patronen voornoemde [slachtoffer] hebben getroffen, tengevolge waarvan voornoemde persoon is overleden;

Ten aanzien van parketnummer 05/600895-09:

hij op 25 januari 2009 te Amsterdam een wapen van categorie I,

onder 4, te weten een blank wapen (mes) dat uiterlijk gelijkt op een ander

voorwerp dan een wapen (gelijkend op een gasaansteker), voorhanden heeft gehad;

Hetgeen verdachte meer of anders is tenlastegelegd is niet bewezen. Verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

De beslissing dat verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan, is gegrond op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat. Voor zover meer feiten bewezen zijn verklaard, worden de bewijsmiddelen alleen gebruikt voor het feit of de feiten waarop deze betrekking hebben.

de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan;

de persoon en de persoonlijke omstandigheden van verdachte, waarbij onder meer is gelet op:

het uittreksel uit het algemeen documentatieregister betreffende verdachte, gedateerd 13 april 2010;

een brief van Reclassering Nederland, gedateerd 13 maart 2009, betreffende verdachte.

De rechtbank overweegt in het bijzonder het navolgende.

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie heeft ter zake van het onder parketnummer 05/901055-08 subsidiair en het onder parketnummer 05/601895-09 tenlastegelegde gerekwireerd tot oplegging van een gevangenisstraf voor de duur van 12 jaren met aftrek van de tijd in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht

Bij het bepalen van de strafeis heeft de officier van justitie rekening gehouden met de ernst van met name het feit met parketnummer 05/901055-08 en de gevolgen daarvan voor de nabestaanden van [slachtoffer]. Het dochtertje van [slachtoffer] was pas 3 maanden oud toen haar vader werd doodgeschoten en zal nu opgroeien zonder haar vader. Verder lijkt het er naar het oordeel van de officier van justitie – gelet op het gegeven dat het wapen waarmee [slachtoffer] is doodgeschoten eerder is gebruikt bij een ripdeal waarbij een dode is gevallen en zelfs ná 26 september 2008 nog een keer bij een schietpartij – op dat [verdachte] en [medeverdachte2] zich in criminele kringen bewegen waarin vuurwapengeweld absoluut niet wordt geschuwd.

Het standpunt van de verdediging

Door de verdediging is geen verweer ten aanzien van de strafmaat gevoerd.

Beoordeling van de standpunten en conclusie

Verdachten hebben een ripdeal gepleegd waarbij verdachte iemand heeft doodgeschoten.

De rechtbank acht dit een zeer ernstig feit. Het heeft onherstelbaar leed aan de nabestaanden van [slachtoffer] toegebracht, zoals ook is gebleken uit de ter terechtzitting van 14 oktober 2010 voorgelezen slachtofferverklaringen van de ouders en de partner van [slachtoffer]. Alle nabestaanden benoemen hun eigen verdriet én het verdriet om het kind van het slachtoffer dat nu zonder vader moet opgroeien. De dood is immers onomkeerbaar. Door dit handelen heeft verdachte blijk gegeven van een ernstig gebrek aan respect voor het leven van een medemens. Het gebruik van een automatisch vuurwapen alsmede de omstandigheid dat de achtergrond van de doodslag is gelegen in een ripdeal maken het feit nog ernstiger. Verdachte heeft daarbij uitsluitend geldelijk gewin tot doel gehad.

Feiten als deze brengen voorts onrust teweeg in de maatschappij, veroorzaken een gevoel van onveiligheid en schokken daarnaast de rechtsorde in hevige mate.

Verdachte heeft daarnaast een aanstekermes voorhanden gehad.

Uit de aangehaalde justitiële documentatie blijkt voorts dat verdachte reeds eerder ter zake van geweldsdelicten is veroordeeld.

Alles overwegend, acht de rechtbank de door de officier van justitie geëiste gevangenisstraf van na te noemen duur passend en geboden.

6a. Ten aanzien van het beslag

Het inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven aanstekermes, met behulp waarvan het onder parketnummer 05/600895-09 tenlastegelegde en bewezenverklaarde is begaan, dient te worden onttrokken aan het verkeer, aangezien het ongecontroleerde bezit daarvan in strijd is met het algemeen belang en de wet.

6b. De beoordeling van de vordering na voorwaardelijke veroordeling

Ten aanzien van de vordering na voorwaardelijke veroordeling heeft de officier van justitie zich ter terechtzitting – in afwijking van zijn schriftelijke vordering – op het standpunt gesteld dat het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk is in de vordering, nu de vordering te laat is ingediend.

De rechtbank overweegt het navolgende.

Op grond van artikel 14g, vijfde lid, van het Wetboek van Strafrecht is het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk in zijn vervolging wanneer de vordering later wordt ingediend dan drie maanden na het verstrijken van de proeftijd.

De verdachte is bij vonnis van politierechter te Amsterdam op 15 juli 2008 veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 5 weken met aftrek van de tijd in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht, waarvan 3 weken voorwaardelijk met een proeftijd van 1 jaar. De proeftijd is ingegaan op 30 juli 2008.

De vordering is door de officier van justitie ingediend en door de rechtbank ontvangen op 13 april 2010.

Op grond van artikel 14b, vierde lid, van het Wetboek van Strafrecht loopt de proeftijd niet gedurende de tijd dat de veroordeelde rechtens zijn vrijheid is ontnomen.

Verdachte is op 25 januari 2009 in verzekering gesteld. Sindsdien is zijn vrijheid rechtens ontnomen. Op 25 januari 2009 was ruim 6 maanden van de proeftijd verstreken. De proeftijd loopt niet meer sinds die datum. De proeftijd was dan ook nog niet verstreken op 13 april 2010. Naar het oordeel van de rechtbank was de officier van justitie dan ook ontvankelijk in zijn vordering tot tenuitvoerlegging van de 3 weken gevangenisstraf die door de politierechter te Amsterdam op 15 juli 2008 voorwaardelijk is opgelegd.

Op grond van het verhandelde ter terechtzitting acht de rechtbank de feitelijke grondslag van de schriftelijke vordering van de officier van justitie juist.

Zij zal derhalve de tenuitvoerlegging gelasten van de voorwaardelijke gevangenisstraf die aan verdachte is opgelegd.