Statuut van het Internationaal Gerechtshof
Partijen en gegevens
Geldend
Geldend vanaf 24-10-1945
- Redactionele toelichting
De partijen en gegevens zijn afkomstig van de Verdragenbank (verdragenbank.overheid.nl).
- Bronpublicatie:
26-06-1945, Stb. 1946, F 321 (uitgifte: 11-01-1946, kamerstukken/regelingnummer: -)
- Inwerkingtreding
24-10-1945
- Bronpublicatie inwerkingtreding:
25-04-1951, Trb. 1951, 44 (uitgifte: 01-01-1951, kamerstukken/regelingnummer: -)
- Vakgebied(en)
Internationaal publiekrecht / Rechtshandhaving
Internationaal strafrecht / Internationale tribunalen
Bronnen
Stb. 1945, F 321
Trb. 1951, 44
Trb. 1951, 90
Trb. 1952, 9
Trb. 1953, 57
Trb. 1956, 45
Trb. 1956, 119
Trb. 1957, 235
Trb. 1959, 38
Trb. 1965, 171
Trb. 1971, 55
Trb. 1979, 36
Trb. 1987, 114
Trb. 1997, 106
Trb. 2012, 128
Trb. 2017, 46
Partijen
Partij | Datum inwerkingtreding | Voorbehoud |
---|---|---|
Afghanistan | 19-11-1946 | |
Albanië | 14-12-1955 | |
Algerije | 08-10-1962 | |
Andorra | 28-07-1993 | |
Angola | 01-12-1976 | |
Antigua en Barbuda | 11-11-1981 | |
Argentinië | 24-10-1945 | |
Armenië | 02-03-1992 | |
Australië | 01-11-1945 | |
Azerbeidzjan | 02-03-1992 | |
Bahama's | 18-09-1973 | |
Bahrein | 21-09-1971 | |
Bangladesh | 17-09-1974 | |
Barbados | 09-12-1966 | |
Belarus | 24-10-1945 | |
België | 27-12-1945 | |
Belize | 25-09-1981 | |
Benin | 20-09-1960 | |
Bhutan | 21-09-1971 | |
Bolivia | 14-11-1945 | |
Bosnië en Herzegovina | 22-05-1992 | |
Botswana | 17-10-1966 | |
Brazilië | 24-10-1945 | |
Brunei | 21-09-1984 | |
Bulgarije | 14-12-1955 | |
Burkino Faso | 20-09-1960 | |
Burundi | 18-09-1962 | |
Cambodja | 14-12-1955 | |
Canada | 09-11-1945 | |
Centraal Afrikaanse Republiek | 20-09-1960 | |
Chili | 24-10-1945 | |
China | 24-10-1945 | |
Colombia | 05-11-1945 | |
Comoren | 12-11-1975 | |
Democratische Republiek Congo | 20-09-1960 | |
Republiek Congo | 20-09-1960 | |
Costa Rica | 02-11-1945 | |
Cuba | 24-10-1945 | |
Cyprus | 20-09-1960 | |
Denemarken | 24-10-1945 | |
Djibouti | 20-09-1977 | |
Dominica | 18-12-1978 | |
Dominicaanse Republiek | 24-10-1945 | |
Duitsland | 18-09-1973 | |
Ecuador | 21-12-1945 | |
Egypte | 24-10-1945 | |
El Salvador | 24-10-1945 | |
Equatoriaal-Guinea | 12-11-1968 | |
Eritrea | 28-05-1993 | |
Estland | 17-09-1991 | |
Eswatini | 24-09-1968 | |
Ethiopië | 13-11-1945 | |
Fiji | 13-10-1970 | |
Filipijnen | 24-10-1945 | |
Finland | 14-12-1955 | |
Frankrijk | 24-10-1945 | |
Gabon | 20-09-1960 | |
Gambia | 21-09-1965 | |
Georgië | 31-07-1992 | |
Ghana | 08-03-1957 | |
Grenada | 17-09-1974 | |
Griekenland | 25-10-1945 | |
Guatemala | 21-11-1945 | |
Guinee | 12-12-1958 | |
Guinee-Bissau | 17-09-1974 | |
Guyana | 20-09-1966 | |
Haïti | 24-10-1945 | |
Honduras | 17-12-1945 | |
Hongarije | 14-12-1955 | |
Ierland | 14-12-1955 | |
IJsland | 19-11-1946 | |
India | 30-10-1945 | |
Indonesië | 28-09-1950 | |
Irak | 21-12-1945 | |
Iran | 24-10-1945 | |
Israël | 11-05-1949 | |
Italië | 14-12-1955 | |
Ivoorkust | 20-09-1960 | |
Jamaica | 18-09-1962 | |
Japan | 18-12-1956 | |
Jemen | 30-09-1947 | |
Joegoslavië | 24-10-1945 | |
Jordanië | 14-12-1955 | |
Kaapverdië | 16-09-1975 | |
Kameroen | 20-09-1960 | |
Kazachstan | 02-03-1992 | |
Kenia | 16-12-1963 | |
Kirgistan | 02-03-1992 | |
Kiribati | 14-09-1999 | |
Koeweit | 14-05-1963 | |
Kroatië | 22-05-1992 | |
Laos | 14-12-1955 | |
Lesotho | 17-10-1966 | |
Letland | 17-09-1991 | |
Libanon | 24-10-1945 | |
Liberia | 02-11-1945 | |
Libië | 14-12-1955 | |
Liechtenstein | 18-09-1990 | |
Litouwen | 17-09-1991 | |
Luxemburg | 24-10-1945 | |
Madagaskar | 20-09-1960 | |
Malawi | 01-12-1964 | |
Malediven | 21-09-1965 | |
Maleisië | 17-09-1957 | |
Mali | 28-09-1960 | |
Malta | 01-12-1964 | |
Marokko | 12-11-1956 | |
Marshalleilanden | 17-09-1991 | |
Mauritanië | 27-10-1961 | |
Mauritius | 24-04-1968 | |
Mexico | 07-11-1945 | |
Micronesia | 17-09-1991 | |
Moldavië | 02-03-1992 | |
Monaco | 28-05-1993 | |
Mongolië | 27-10-1961 | |
Montenegro | 28-06-2006 | |
Mozambique | 16-09-1975 | |
Myanmar | 19-04-1948 | |
Namibië | 23-04-1990 | |
Nauru | 29-01-1988 | |
het Koninkrijk der Nederlanden (het Europese deel van Nederland) | 10-12-1945 | |
Nepal | 14-12-1955 | |
Nicaragua | 24-10-1945 | |
Nieuw-Zeeland | 24-10-1945 | |
Niger | 20-09-1960 | |
Nigeria | 07-10-1960 | |
Noord-Korea | 17-09-1991 | |
Noord-Macedonië | 08-04-1993 | |
Noorwegen | 27-11-1945 | |
Oekraïne | 24-10-1945 | |
Oezbekistan | 02-03-1992 | |
Oman | 07-10-1971 | |
Oost-Timor | 27-09-2002 | |
Oostenrijk | 14-12-1955 | |
Pakistan | 30-09-1947 | |
Palau | 15-12-1994 | |
Panama | 13-11-1945 | |
Papoea-Nieuw-Guinea | 10-10-1975 | |
Paraguay | 24-10-1945 | |
Peru | 31-10-1945 | |
Polen | 24-10-1945 | |
Portugal | 14-12-1955 | |
Qatar | 21-09-1971 | |
Roemenië | 14-12-1955 | |
Russische Federatie | 24-10-1945 | |
Rwanda | 18-09-1962 | |
Saint Kitts en Nevis | 23-09-1983 | |
Saint Lucia | 18-09-1979 | |
Saint Vincent en de Grenadines | 16-09-1980 | |
Salomonseilanden | 19-09-1978 | |
Samoa | 15-12-1976 | |
San Marino | 02-03-1992 | |
Sao Tomé en Principe | 16-09-1975 | |
Saudi-Arabië | 24-10-1945 | |
Senegal | 28-09-1960 | |
Servië | 01-11-2000 | |
Seychellen | 21-09-1976 | |
Sierra Leone | 27-09-1961 | |
Singapore | 21-09-1965 | |
Slovenië | 22-05-1992 | |
Slowakije | 19-01-1993 | |
Somalië | 20-09-1960 | |
Spanje | 14-12-1955 | |
Sri Lanka | 14-12-1955 | |
Sudan | 12-11-1956 | |
Suriname | 04-12-1975 | |
Syrië | 24-10-1945 | |
Tadzjikistan | 02-03-1992 | |
Tanzania | 14-12-1961 | |
Thailand | 16-12-1946 | |
Togo | 20-09-1960 | |
Tonga | 14-09-1999 | |
Trinidad en Tobago | 18-09-1962 | |
Tsjaad | 20-09-1960 | |
Tsjechië | 19-01-1993 | |
Tsjechoslowakije | 24-10-1945 | |
Tunesië | 12-11-1956 | |
Turkije | 24-10-1945 | |
Turkmenistan | 02-03-1992 | |
Tuvalu | 05-09-2000 | |
Uganda | 25-10-1962 | |
Uruguay | 18-12-1945 | |
Vanuatu | 15-09-1981 | |
Venezuela | 15-11-1945 | |
Verenigd Koninkrijk | 24-10-1945 | |
Verenigde Arabische Emiraten | 09-12-1971 | |
Verenigde Staten van Amerika | 24-10-1945 | |
Vietnam | 20-09-1977 | |
Zambia | 01-12-1964 | |
Zimbabwe | 25-08-1980 | |
Zuid-Afrika | 07-11-1945 | |
Zuid-Korea | 17-09-1991 | |
Zuid-Sudan | 14-07-2011 | |
Zweden | 19-11-1946 | |
Zwitserland | 10-09-2002 |
Voorbehouden, verklaringen en bezwaren
1 | Aanvaarding door Brits Honduras onder de volgende verklaring: Ik, Ernest Bevin, Zijner Majesteits Minister van Buitenlandse Zaken, verklaar, uit naam van Zijner Majesteits Regering in het Verenigd Koninkrijk, in overeenstemming met lid 2 van Artikel 36 van het Statuut van het Internationale Gerechtshof, dat zij voor de tijd van vijf jaar, aanvangende op de dag van deze verklaring, ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, tegenover iedere andere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, de rechtsmacht van het Hof als verplicht aanvaardt in alle rechtsgeschillen betreffende de uitlegging, toepassing of geldigheid van ieder verdrag inzake de grenzen van Brits Honduras, en in alle strijdvragen die zouden voortkomen uit conclusies welke het Hof omtrent een zodanig Verdrag zou nemen. Door mij ondertekend en gezegeld op het Ministerie van Buitenlandse Zaken, Londen, de dertiende Februari, negentien honderd zes en veertig. Ik, Kenneth Gilmour Younger, Staatssecretaris bij Zijner Majesteits Minister van Buitenlandse Zaken, verklaar uit naam van Zijner Majesteits Regering in het Verenigd Koninkrijk en in overeenstemming met lid 2 van Artikel 36 van het Statuut van het Internationale Gerechtshof, dat de Verklaring van 13 Februari 1946, betreffende ieder verdrag inzake de grenzen van Brits Honduras, wordt vernieuwd voor de tijd van vijf jaar, aanvangende 12 Februari 1951, de datum waarop de Verklaring van 1946 zou aflopen. Door mij ondertekend en gezegeld op het Ministerie van Buitenlandse Zaken, Londen, de twaalfde Februari, negentien honderd een en vijftig. |
---|---|
2 | Aanvaarding door de Verenigde Staten van Amerika onder de volgende verklaring: Ik, Harry S. Truman, President van de Verenigde Staten van Amerika, verklaar uit naam van de Verenigde Staten van Amerika, in overeenstemming met Artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Internationale Gerechtshof en met de op 2 Augustus 1946 door de Senaat van de Verenigde Staten van Amerika (met goedvinden van twee derden van het daar aanwezige aantal Senatoren) genomen Resolutie, dat de Verenigde Staten van Amerika ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst tegenover iedere andere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof als verplicht erkennen in alle rechtsgeschillen welke in de toekomst zullen ontstaan betreffende:
Met dien verstande, dat deze verklaring niet van toepassing zal zijn op:
en Met dien verstande wijders, dat deze verklaring van kracht zal blijven voor de tijd van vijf jaren, en vervolgens tot zes maanden na kennisgeving van beëindiging van deze verklaring. Gedaan te Washington, de veertiende Februari 1946. ’ De Regering van de Verenigde Staten van Amerika heeft op 06-04-1984 het volgende medegedeeld met betrekking tot de op 26-08-1946 afgelegde verklaring inzake de aanvaarding van de verplichte rechtsmacht van het Hof: Excellency: I have the honor on behalf of the Government of the United States of America to refer to the Declaration of my Government of August 26, 1946, concerning the acceptance by the United States of America of the compulsory jurisdiction of the International Court of Justice, and to state that the aforesaid Declaration shall not apply to disputes with any Central American state or arising out of or related to events in Central America, any of which disputes shall be settled in such manner as the parties to them may agree. Notwithstanding the terms of the aforesaid Declaration, this proviso shall take effect immediately and shall remain in force for two years, so as to foster the continuing regional dispute settlement process which seeks a negotiated solution to the interrelated political, economic and security problems of Central America. 6 April 1984 Secretary of State of the United States of America De Regering van de Verenigde Staten van Amerika heeft op 07-10-1985 de verklaring van 1946 beëindigd met ingang van 07-04-1986. |
3 | Aanvaarding door China onder de volgende verklaring: New York, 26 October 1946. De Chinese Regering erkent ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, tegenover iedere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt en slechts op voet van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof overeenkomstig artikel 36, lid 2 en 3, van het Statuut van het Internationale Gerechtshof als verplicht, voor de tijd van vijf jaar, en vervolgens tot na het verstrijken van een opzeggingstermijn van zes maanden. ’ (Translated from Chinese) New York, 5 December 1972 Your Excellency, I have the honour to inform Your Excellency that, with regard to the jurisdiction of the International Court of Justice, the Government of the People's Republic of China has authorized me to make the following statement: ‘The Government of the People's Republic of China does not recognize the statement made by the defunct Chinese government on 26 October 1946 in accordance with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the International Court of Justice concerning the acceptance of the compulsory jurisdiction of the Court.’ I would request Your Excellency to communicate the above statement to all the States Members of the United Nations. Please accept, Your Excellency, the assurances of my highest consideration. . |
4 | Aanvaarding door Noorwegen onder de volgende verklaring: New York, 16 November 1946. Ik verklaar uit naam van de Noorse Regering, dat Noorwegen ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, tegenover iedere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, dat wil zeggen op voet van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof overeenkomstig artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Internationale Gerechtshof als verplicht erkent, voor de tijd van tien jaar, aanvangende 3 October 1946. Hierbij verklaar ik uit naam van de Regering van het Koninkrijk Noorwegen, dat Noorwegen ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst tegenover iedere andere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, dat wil zeggen op voet van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof in overeenstemming met artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Hof als verplicht erkent voor een tijdvak van vijf jaar te rekenen van 3 oktober 1956 af. Deze verklaring zal daarna stilzwijgend worden verlengd voor verdere tijdvakken van vijf jaar, tenzij tenminste zes maanden vóór het verstrijken van de lopende termijn kennis wordt gegeven van beëindiging. ’ New York, 17 december 1956. ‛ I hereby declare on behalf of the Royal Norwegian Government that Norway recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, that is on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice in conformity with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the Court, for a period of five years as from 3 October, 1976. This declaration shall thereafter be tacitly renewed for additional periods of five years, unless notice of termination is given not less than six months before the expiration of the current period; provided, however, that the Royal Norwegian Government, having regard to Article 95 of the Charter of the United Nations, reserves the right at any time to amend the scope of this declaration in the light of the results of the Third United Nations Conference on the Law of the Sea in respect of the settlement of disputes. New York, 2 April, 1976. . New York, 24 June 1996 On behalf of the Government of Norway, I give notice that I hereby amend the acceptance by Norway of the compulsory jurisdiction of the International Court of Justice hitherto effective by virtue of the declaration made on 2 April 1976 in conformity with paragraph 2 of article 36 of the Statute of the Court. As amended, the declaration shall read: I hereby declare on behalf of the Royal Norwegian Government that Norway recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation in any other State accepting the same obligation, that is on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice in conformity with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the Court, for a period of five years as from 3 October 1976. This declaration shall thereafter be tacitly renewed for additional periods of five years, unless notice of termination is given not less than six months before the expiration of the current period; provided, however, that the limitations and exceptions relating to the settlement of disputes pursuant to the provisions of, and the Norwegian declarations applicable at any given time to, the United Nations Convention on the Law of the Sea of 10 December 1982 and the Agreement of 4 December 1995 for the Implementation of the Provisions of the United Nations Convention on the Law of the Sea of 10 December 1982 relating to the Conservation and Management of Straddling Fish Stocks and Highly Migratory Fish Stocks, shall apply to all disputes concerning the law of the sea. It is requested that this notification be communicated to the governments of all the States that have accepted the Optional Clause and to the Registrar of the International Court of Justice. |
5 | Aanvaarding door Denemarken onder de volgende verklaring: New York, 10 December 1946, Denemarken verklaart dat het, overeenkomstig artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Internationale Gerechtshof, de rechtsmacht van het Hof als verplicht erkent tegenover iedere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, voor de tijd van tien jaar, met ingang van de datum van nederlegging van deze verklaring bij de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties. Denemarken heeft op 10-12-1956 de volgende verklaring afgelegd: Pursuant to Article 36, paragraph 2 of the Statute of the International Court of Justice, the Kingdom of Denmark recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement the jurisdiction of the Court in relation to any other State accepting the same obligation, that is to say on condition of reciprocity, for a period of five years from 10 December 1956 and thereafter for further periods of five years, if this declaration is not denounced by notice of not less than six months before the expiration of any five-year period. . |
6 | Aanvaarding door Guatemala onder de volgende verklaring: Guatemala, 27 Januari 1947. De Regering van Guatemala verklaart dat zij, overeenkomstig artikel 36, lid 2 en 3, van het Statuut van het Internationale Gerechtshof, rechtens en zonder bijzondere overeenkomst, met betrekking tot iedere andere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, en voor de tijd van vijf jaar, de rechtsmacht van het Hof in alle geschillen van juridische aard erkent. Deze verklaring omvat niet het Engels-Guatemalteecse geschil betreffende de teruggave van het grondgebied van Belice, welks voorlegging aan het oordeel van het Hof de Regering van Guatemala zou aanvaarden indien, zoals door haar voorgesteld, de zaak ‘ex aequo et bono’ zou worden beslist overeenkomstig artikel 38, lid 2, van genoemd Statuut. ’ |
7 | Aanvaarding door Frankrijk onder de volgende verklaring: 18 Februari 1947. Namens de Regering van de Franse Republiek en onder voorbehoud van bekrachtiging verklaar ik, dat deze rechtens en zonder bijzondere overeenkomst, ten aanzien van elke Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, dat wil zeggen op voet van wederkerigheid, de verplichte rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof, overeenkomstig artikel 36, lid 2, van het Statuut van genoemd Hof, erkent met betrekking tot alle geschillen die zouden ontstaan omtrent feiten en omstandigheden welke zich na de bekrachtiging van deze verklaring voordoen, met uitzondering van die geschillen ten aanzien waarvan partijen zijn overeengekomen of zullen overeenkomen, hun toevlucht te nemen tot een andere wijze van vreedzame beslechting. Deze verklaring is niet toepasselijk op geschillen betreffende aangelegenheden die in wezen binnen de uitsluitende nationale bevoegdheid vallen, zoals deze door de Franse Regering wordt verstaan. Deze verklaring geldt voor de tijd van vijf jaar, met ingang van de datum waarop de akte van bekrachtiging is nedergelegd. Zij blijft vervolgens van kracht, totdat de Franse Regering van het tegendeel kennisgeeft. ’ 10 juli 1959 Uit naam van de Regering van de Franse Republiek aanvaard ik ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst tegenover andere Leden der Verenigde Naties die dezelfde verplichting aanvaarden, dat wil zeggen, op voorwaarde van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Hof overeenkomstig artikel 36, lid 2, van het Statuut als verplicht voor een tijdvak van drie jaar en daarna, tot het tijdstip waarop kennis wordt gegeven van beëindiging der aanvaarding, ten aanzien van alle geschillen welke kunnen rijzen met betrekking tot feiten en omstandigheden die zich voordoen na het afleggen van deze verklaring, met uitzondering van:
. Parijs, 16 mei 1966 Uit naam van de Regering van de Franse Republiek verklaar ik ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst tegenover andere Leden van de Verenigde Naties die dezelfde verplichting aanvaarden, dat wil zeggen, op voorwaarde van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Hof overeenkomstig artikel 36, lid 2, van het Statuut als verplicht te aanvaarden, tot zodanig tijdstip waarop kennis wordt gegeven van beëindiging van die aanvaarding, ten aanzien van alle geschillen welke kunnen rijzen met betrekking tot feiten en omstandigheden die zich voordoen na het afleggen van deze verklaring, met uitzondering van:
De Regering van het Franse Republiek behoudt zich tevens het recht voor te allen tijde door middel van een kennisgeving aan de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties de bovengenoemde voorbehouden of dezulke die later zijn toegevoegd, aan te vullen, te wijzigen of in te trekken; de nieuwe voorbehouden, wijzigingen of intrekkingen treden in werking op de datum van genoemde kennisgeving. ’ De Regering van Frankrijk heeft op 02-01-1974 de aanvaarding van de verplichte rechtsmacht van het Hof ingetrokken. |
8 | Aanvaarding door Zweden onder de volgende verklaring: Washington, 5 april 1947. Uit naam van de Koninklijke Zweedse Regering verklaar ik, dat deze rechtens en zonder bijzondere overeenkomst tegenover iedere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof, overeenkomstig artikel 36, lid 2, van het Statuut van genoemd Hof, als verplicht erkent, voor de tijd van tien jaar, in alle geschillen die zouden ontstaan met betrekking tot omstandigheden of feiten welke zich na deze verklaring voordoen. Zweden heeft op 06-04-1957 de volgende verklaring afgelegd: On behalf of the Royal Swedish Government, I declare that it accepts as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice, in accordance with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the said Court for a period of five years as from 6 April 1957. This obligation shall be renewed by tacit agreement for further periods of the same duration unless notice of abrogation is made at least six months before the expiration of any such period. The above-mentioned obligation is accepted only in respect of disputes which may arise with regard to situations or facts subsequent to 6 April 1957. . |
9 | Aanvaarding door Turkije onder de volgende verklaring: Ankara, 22 Mei 1947. Overeenkomstig artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Internationale Gerechtshof, en in overeenstemming met de op 12 Mei 1947 door de Grote Nationale Raad afgekondigde Wet No 5047, verklaar ik uit naam van de Regering van de Republiek Turkije, dat Turkije ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, tegenover iedere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, dat wil zeggen op voet van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof als verplicht erkent, voor de tijd van vijf jaar, met ingang van 22 Mei 1947, in alle geschillen welke in de toekomst zullen ontstaan betreffende:
onder voorbehoud evenwel, dat deze verklaring niet toepasselijk is:
New York, 14 April 1954. Verwijzend naar de verklaring van mijn Regering van 22 mei 1947, afgelegd ter toepassing van artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Internationale Gerechtshof en in overeenstemming met de op 12 mei 1947 door de Grote Nationale Raad afgekondigde Wet no. 5047, waarbij de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, tegenover iedere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, dat wil zeggen op voet van wederkerigheid, als verplicht werd erkend voor de tijd van vijf jaar, met ingang van 22 mei 1947, heb ik de eer Uwer Excellentie in opdracht van het Ministerie van Buitenlandse Zaken ter kennis te brengen dat bij de op 10 maart 1954 door de Grote Nationale Raad afgekondigde Wet no. 6357, waarvan afschrift hiernevens gaat, de bovengenoemde Wet no. 5047 wordt verlengd voor een tijdvak van vijf jaar, en dat de bepalingen in werking zullen treden met ingang van 22 mei 1952. Ik heb de eer etc. ’ De verklaring van 22-05-1947, welke werd verlengd voor een verder tijdvak van vijf jaar bij een verklaring van 14-04-1954 werd opnieuw verlengd voor een tijdvak van vijf jaar te rekenen van 23-05-1957 af, blijkens mededeling van 07-08-1958 door de Permanent Vertegenwoordiger van Turkije bij de Verenigde Naties aan de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties. De verklaring van 22-05-1947, welke reeds tweemaal werd verlengd voor een tijdvak van vijf jaar, werd opnieuw verlengd voor een tijdvak van vijf jaar te rekenen van 23-05-1962 af, blijkens een mededeling van 19-03-1964 door de Permanent Vertegenwoordiger van Turkije bij de Verenigde Naties gericht tot de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties. De verklaring van 22-05-1947, welke reeds driemaal werd verlengd voor een tijdvak van vijf jaar werd opnieuw verlengd voor een tijdvak van vijf jaar te rekenen vanaf 23-05-1967, blijkens een mededeling van 31-08-1967 door de Permanent Vertegenwoordiger van Turkije bij de Verenigde Naties, gericht aan de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties. |
10 | Aanvaarding door de Philippijnen onder de volgende verklaring: Ik, Manuel Roxas, President van de Philippijnen, verklaar uit naam van de Republiek van de Philippijnen, in overeenstemming met artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Internationale Gerechtshof en met de Resolutie No. 33 de dato 22 Mei 1947 van de Senaat van de Republiek van de Philippijnen, dat de Republiek van de Philippijnen ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, tegenover iedere andere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, en op voet van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof als verplicht erkent in alle gevallen, genoemd in lid twee van artikel zes en dertig van het Statuut van het Hof, voor de tijd van tien jaar, met ingang van vier Juli negentien honderd zes en veertig, en vervolgens tot de Philippijnse Regering kennis heeft gegeven van haar opzegging. Ten blijke waarvan ik deze verklaring heb ondertekend en er het zegel van de Republiek van de Philippijnen aan heb doen hechten. Gedaan in de Stad Manilla, de 12de Juli, in het jaar Onzes Heeren negentien honderd zeven en veertig en in het tweede jaar van de Onafhankelijkheid van de Philippijnen. I, Carlos P. Romulo, Secretary of Foreign Affairs of the Republic of the Philippines, hereby declare, under Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice, that the Republic of the Philippines recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes arising hereafter concerning:
Provided, that this declaration shall not apply to any dispute-
and Provided, further, that this declaration shall remain in force until notice is given to the Secretary-General of the United Nations of its termination. DONE at Manila this 23rd day of December 1971. ’ |
11 | Mexico heeft op 28-10-1947 de volgende verklaring afgelegd: In regard to any legal dispute that may in future arise between the United States of Mexico and any other State out of events subsequent to the date of this Declaration, the Mexican Government recognizes as compulsory, ipso facto, and without any special agreement being required therefore, the jurisdiction of the International Court of Justice in accordance with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the said Court, in relation to any other State accepting the same obligation, that is, on condition of strict reciprocity. This Declaration which does not apply to disputes arising from matters that, in the opinion of the Mexican Government, are within the domestic jurisdiction of the United States of Mexico, shall be binding for a period of five years as from l March 1947 and after that date shall continue in force until six months after the Mexican Government gives notice of denunciation. . |
12 | Aanvaarding door Honduras onder de volgende verklaring: Tegucigalpa, 2 Februari 1948. De Regering van de Republiek Honduras, behoorlijk gemachtigd door het Nationale Congres bij Besluit No. Tien van de negentiende December negentien honderd zeven en veertig, en in overeenstemming met lid twee van Artikel zes en dertig van het Statuut van het Internationale Gerechtshof, verklaart hierdoor: Dat zij ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof als verplicht erkent tegenover iedere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, in alle rechtsgeschillen betreffende:
Deze verklaring wordt afgelegd op voet van wederkerigheid en voor de tijd van zes jaar, met ingang van de datum der nederlegging van deze verklaring bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties. Nationaal Paleis, Tegucigalpa, D.C., de tweede Februari negentien honderd acht en veertig. De Uitvoerende Macht van de Republiek Honduras, door het Nationale Congres bij Besluit no. 77 van 13 februari 1954 behoorlijk gemachtigd om de Verklaring, bedoeld in artikel 36 (2) van het Statuut van het Internationale Gerechtshof, te hernieuwen, Verklaart hierdoor Dat zij haar op 2 februari 1948 afgelegde Verklaring hernieuwt, waarbij zij ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst de rechtsmacht van het Hof als verplicht erkende tegenover iedere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, in alle rechtsgeschillen betreffende:
Deze verklaring van hernieuwing wordt afgelegd op voet van wederkerigheid, voor de tijd van zes jaar met ingang van de datum waarop zij wordt nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties, en is stilzwijgend verlengbaar. ’ Nationaal Paleis, Tegucigalpa, D.C., 19 april 1954 De Regering van de Republiek Honduras, door het Nationale Congres bij Besluit no. 99 van 29 januari 1960 behoorlijk gemachtigd om de Verklaring bedoeld in artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Internationale Gerechtshof te hernieuwen, Verklaart hierbij: Dat zij haar op 19 april 1954 voor de tijd van zes jaar afgelegde en op 24 mei 1954 bij de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties nedergelegde Verklaring, welker termijn op 24 mei 1960 zal aflopen, hernieuwt, waarbij zij de rechtsmacht van het Hof ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst als verplicht erkent tegenover iedere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, in alle rechtsgeschillen betreffende:
Deze nieuwe Verklaring wordt afgelegd op voorwaarde van wederkerigheid, voor onbepaalde tijd, met ingang van het tijdstip waarop zij wordt nedergelegd bij de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties. Nationaal Paleis, Tegucigalpa, D.C., 20 februari 1960. . Translated from Spanish The Government of the Republic of Honduras, duly authorized by the National Congress under Decree No. 75–86 of 21 May 1986 to modify the Declaration made on 20 February 1960 concerning Article 36 (2) of the Statute of the International Court of Justice, Hereby declares: That it modifies the Declaration made by it on 20 February 1960 as follows:
National Palace, Tegucigalpa, D.C., 22 May 1986. |
13 | Aanvaarding door Brazilië onder de volgende verklaring: Rio de Janeiro, 12 Februari 1948. In overeenstemming met de door het Nationale Congres bij Besluit No. 4 van 22 Augustus 1947 verleende machtiging, verklaart de Regering van de Republiek van de Verenigde Staten van Brazilië, dat zij ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof, bepaald in artikel 36, lid 2, van het Statuut van genoemd Hof, als verplicht erkent op voet van wederkerigheid, dat wil zeggen met betrekking tot iedere andere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, en op de onder deze verplichting aanvaarde voorwaarden. Deze verklaring zal van kracht zijn voor de tijd van vijf jaar, met ingang van de dag harer nederlegging bij het secretariaat van de Verenigde Naties. ’ |
14 | Aanvaarding door België onder de volgende verklaring: Brussel, 10 Juni 1948. In naam der Belgische Regering verklaar ik de rechtsmacht van het Internationaal Gerechtshof te erkennen als verplicht van rechtswege en zonder bijzondere overeenkomst tegenover elk ander lid of elke andere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, overeenkomstig artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Hof, voor de duur van vijf jaar, voor alle rechtsgeschillen van juridische aard die zouden ontstaan na de bekrachtiging van deze Verklaring nopens toestanden of feiten volgend op deze bekrachtiging van deze Verklaring nopens toestanden of feiten volgend op deze bekrachtiging, met uitzondering van de gevallen waarin de partijen zouden zijn overeengekomen of zouden overeenkomen tot een andere wijze van vreedzame regeling hun toevlucht nemen. België heeft op 17-06-1958 de volgende verklaring afgelegd: I declare on behalf of the Belgian Government that I recognize as com-pulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice, in conformity with Article 36, paragraph 2 of the Statute of the Court, in legal disputes arising after 13 July 1948 concerning situations or facts subsequent to that date, except those in regard to which the parties have agreed or may agree to have recourse to another method of pacific settlement. This declaration is made subject to ratification. It shall take effect on the day of deposit of the instrument of ratification [=17-06-1958] for a period of five years. Upon the expiry of that period, it shall continue to have effect until notice of its termination is given. . |
15 | Aanvaarding door Bolivia onder de volgende verklaring: La Paz, 5 Juli 1948. De Regering van Bolivia verklaart dat zij, in overeenstemming met artikel 36, lid 2 en 3, van het Statuut van het Internationale Gerechtshof, ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst de rechtsmacht van het Hof als verplicht erkent tegenover iedere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, in alle rechtsgeschillen, voor de tijd van vijf jaar, met ingang van deze datum. ’ |
16 | Pakistan heeft op 13-09-1971 de volgende verklaring afgelegd: The Government of Pakistan recognize as compulsory ipso facto and without special agreement in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes after the 24th June, 1948, arising, concerning:
Provided, that the declaration shall not apply to:
Pakistan heeft op 29-03-2017 de volgende verklaring afgelegd: … that [the] Government of the Islamic Republic of Pakistan recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice under the Statute of the International Court of Justice. Provided that this Declaration shall not apply to:
[The] Government of the Islamic Republic of Pakistan reserves the right at any time, by means of a written notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, and with effect from the moment of such notification, either to amend or terminate this Declaration. This Declaration revokes and substitutes the previous Declaration made on 12 September 1960. |
17 | Zwitserland heeft op 28-07-1948 de volgende verklaring afgelegd: The Swiss Confederation recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes concerning:
This declaration which is made under Article 36 of the Statute of the International Court of Justice shall take effect from the date on which the Swiss Confederation becomes a party to that Statute and shall have effect as long as it has not been abrogated subject to one year's notice. |
18 | Liechtenstein heeft op 29-03-1950 de volgende verklaring afgelegd: […] Declares by these presents that the Principality of Liechtenstein recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes concerning:
The present Declaration, which is made under Article 36 of the Statute of the International Court of Justice, shall take effect from the date on which the Principality becomes a party to the Statute and shall have effect as long as the Declaration has not been revoked subject to one year's notice. . |
19 | Aanvaarding door Israël onder de volgende verklaring: 4 September 1950. Uit naam van de Regering van Israël en onder voorbehoud van bekrachtiging verklaar ik, dat Israël ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst tegenover alle andere Leden van de Verenigde Naties en tegenover iedere Staat die, hoewel geen lid van de Verenigde Naties, partij wordt bij het Statuut van het Internationale Gerechtshof volgens Artikel 93, lid 2, van het Handvest, en die dezelfde verplichting aanvaardt, dat wil zeggen op voet van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof, in overeenstemming met Artikel 36, lid 2, van het Statuut van genoemd Hof, als verplicht erkent in alle rechtsgeschillen betreffende toestanden of feiten die na nederlegging van de akte van bekrachting van deze verklaring zouden ontstaan en die, met name, geen betrekking hebben op een rechtstitel, in het leven geroepen of verleend door andere Regeringen of instanties dan de Regering van Israël of onder de rechtsmacht van die Regering vallende instanties. Deze verklaring is niet van toepassing:
Deze verklaring is van kracht voor vijf jaar, aanvangende op de dag van nederlegging der akte van bekrachtiging. Hakirya, de twee-en-twintigste Elul vijf duizend zeven honderd en tien. ’ De akte van bekrachtiging van deze verklaring is op 25-10-1951 bij de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties nedergelegd. Zij bevat het interpretatieve voorbehoud ‘dat beperking c in beginsel is bedoeld voor gevallen waarin het ontbreken van betrekkingen zich reeds vóór het gerezen geschil en onafhankelijk daarvan voordoet. In de regel zal er geen beroep op worden gedaan in gevallen waarin de betrekkingen na het geschil of tengevolge daarvan zijn verbroken. Niettemin zal, in overeenstemming met artikel 36, lid 6, van het Statuut, ieder verschil van opvatting dat in een bepaald geval zou ontstaan, onder de rechtsmacht van het Hof ressorteren. Gezien deze bepaling van het Statuut, kan de Regering van Israël zich en haar opvolgers niet verbinden, in geval van meningsverschil omtrent de krachtens deze verklaring aan het Hof toekomende rechtsmacht deze interpretatie te zullen nakomen, en zij behoudt zich volledige vrijheid van handelen voor ten aanzien van de wijze waarop de rechtsmacht van het Hof zal worden ingeroepen wanneer een zodanig geschil zou ontstaan’. Uit naam van de Regering van Israël verklaar ik, dat Israël ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst tegenover alle andere Leden van de Verenigde Naties en tegenover iedere Staat die, hoewel geen lid van de Verenigde Naties, partij wordt bij het Statuut van het Internationale Gerechtshof overeenkomstig artikel 93, lid 2, van het Handvest, op voet van wederkerigheid de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof in overeenstemming met artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Hof als verplicht erkent in alle rechtsgeschillen betreffende toestanden of feiten, ontstaan na 25 oktober 1951, mits een zodanig geschil geen betrekking heeft op een rechtstitel, in het leven geroepen of verleend door andere Regeringen of gezagsorganen dan de Regering van Israël of onder de rechtsmacht van die Regering vallende gezagsorganen. Deze Verklaring is niet van toepassing:
Deze Verklaring geldt van 25 oktober 1956 af en blijft van kracht voor geschillen, ontstaan na 25 oktober 1951, totdat kennis wordt gegeven van beëindiging. Ten blijke waarvan ik, Golda Meir, Minister van Buitenlandse Zaken, het zegel van het Ministerie van Buitenlandse Zaken hierop heb laten aanbrengen en mijn handtekening heb geplaatst te Jeruzalem, de achtentwintigste Tishri vijfduizend zevenhonderd en zeventien, hetgeen overeenkomt met de derde oktober negentienhonderd zesenvijftig. ’ De Regering van Israël heeft op 28-02-1984 medegedeeld, dat enkele wijzigingen zijn aangebracht in de op 17-10-1956 afgelegde verklaring inzake de aanvaarding van de verplichte rechtsmacht van het Hof. De gewijzigde verklaring luidt als volgt: DECLARATION On behalf of the Government of Israel I declare that Israel recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to all other Members of the United Nations and to any non-member State which becomes a party to the Statute of the International Court of Justice pursuant to Article 93, paragraph 2, of the Charter, and subject to reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice in accordance with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the Court in all legal disputes concerning situations or facts which may arise subsequent to 25 October 1951 provided that such dispute does not involve a legal title created or conferred by a Government or authority other than the Government of Israel or an authority under the jurisdiction of that Government. This Declaration does not apply to:
The validity of the present Declaration is from 25 October 1956 and it remains in force for disputes arising after 25 October 1951 until such time as notice may be given to terminate it. De Regering van Israël heeft op 19-11-1985 de aanvaarding van de verplichte rechtsmacht van het Hof beëindigd met ingang van 21-11-1985. |
20 | Aanvaarding door Thailand onder de volgende verklaring: Genève, 20 September 1929. Uit naam van de Siamese Regering erken ik, onder voorbehoud van bekrachtiging, met betrekking tot ieder ander Lid dat of iedere andere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, dat wil zeggen op voet van wederkerigheid, ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst de rechtsmacht van het Hof als verplicht, in overeenstemming met Artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Hof, voor de tijd van tien jaar, ten aanzien van alle geschillen voor welke de Partijen geen ander middel tot vreedzame beslechting zijn overeengekomen. ’ Bangkok, 3 Mei 1940. Uit naam van de Thailandse Regering hernieuw ik hierbij voor een tijdperk van tien jaar, met ingang van 7 Mei 1940, de verklaring van 20 September 1929 tot aanvaarding van de verplichte rechtsmacht van het Permanente Hof van Internationale Justitie, in overeenstemming met artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Hof, met inachtneming van de grenzen, de voorwaarden en de voorbehouden welke in genoemde verklaring werden gesteld. ’ Bangkok, 3 Mei 1950. Ik heb de eer U mede te delen, dat Zijner Majesteits Regering de verplichte rechtsmacht van het Permanente Hof van Internationale Justitie overeenkomstig artikel 36, lid 2, van het Statuut heeft aanvaard door een verklaring de dato 20 September 1920, voor de tijd van tien jaar en op voorwaarde van wederkerigheid. De verklaring is op 3 Mei 1940 voor de tijd van tien jaar hernieuwd. In overeenstemming met de bepalingen van artikel 36, lid 4, van het Statuut van het Internationale Gerechtshof heb ik thans de eer U mede te delen, dat Zijner Majesteits Regering hierbij de bovenvermelde verklaring voor de tijd van tien jaar hernieuwt, met ingang van 3 Mei 1950, met de beperkingen, de voorwaarden en de voorbehouden, vervat in de eerste verklaring van 20 September 1920. Ik heb de eer etc. ’ |
21 | Uruguay heeft op 28-01-1921 de volgende verklaring afgelegd: On behalf of the Government of Uruguay, I recognize in relation to any Member or State accepting the same obligation, that is to say, on the sole condition of reciprocity, the jurisdiction of the Court as compulsory, ipso facto and without special convention. . |
22 | Haïti heeft op 04-10-1921 de volgende verklaring afgelegd: On behalf of the Republic of Haiti, I recognize the jurisdiction of the Permanent Court of International Justice as compulsory. . |
23 | Panama heeft op 25-10-1921 de volgende verklaring afgelegd: On behalf of the Government of Panama, I recognize, in relation to any other Member or State which accepts the same obligation, that is to say, on the sole condition of reciprocity, the jurisdiction of the Court as com-pulsory, ipso facto and without any special convention. . |
24 | De Dominicaanse Republiek heeft op 30-09-1924 de volgende verklaring afgelegd: On behalf of the Government of the Dominican Republic and subject to ratification, I recognize, in relation to any other Member or State accepting the same obligation, that is to say, on the sole condition of reciprocity, the jurisdiction of the Court as compulsory, ipso facto and without special convention. |
25 | Aanvaarding door Canada onder de volgende verklaring: 20 September 1929. Uit naam van Zijner Majesteits Regering in Canada en onder voorbehoud van bekrachtiging aanvaard ik ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, op voet van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Hof, in overeenstemming met Artikel 36, lid 2, van het Statuut, als verplicht voor de tijd van tien jaar, en vervolgens tot wanneer kennis wordt gegeven van beëindiging der aanvaarding, ten aanzien van alle geschillen welke na de bekrachtiging van deze verklaring zouden ontstaan met betrekking tot omstandigheden of feiten die zich na genoemde bekrachtiging voordoen, indien dit niet zijn: geschillen ten aanzien van welke Partijen bij het geschil zijn overeengekomen of zullen overeenkomen, hun toevlucht tot een andere wijze van vreedzame beslechting te nemen; en geschillen met de regering van ieder ander Lid van de Bond dat tevens lid is van het Britse Gemenebest, alle dewelke zullen worden beslecht op zodanige wijze als Partijen zijn overeengekomen of zullen overeenkomen; en geschillen met betrekking tot aangelegenheden die krachtens internationaal recht onder de uitsluitende bevoegdheid van het Dominion Canada vallen; en op voorwaarde, dat Zijner Majesteits Regering in Canada zich het recht voorbehoudt, te verzoeken, dat de procedure voor het Hof zal worden opgeschort waar het een geschil betreft dat aan de Volkenbondsraad is voorgelegd en door deze wordt bestudeerd, mits een verzoek tot opschorting wordt ingediend nadat het geschil aan de Raad is voorgelegd en binnen tien dagen nadat van de aanvang der procedure voor het Hof kennis is gegeven, en mits ook zodanige opschorting beperkt blijft tot twaalf maanden of zoveel langer als Partijen bij het geschil overeenkomen of als wordt vastgesteld bij besluit van alle Leden van de Raad die niet Partij bij het geschil zijn. ’ 7 December 1939. De Canadese Regering heeft het nodig geacht de omstandigheden te overwegen waarin, ten gevolge van de staat van oorlog met Duitsland, de Canadese aanvaarding der Facultatieve Clausule van het Statuut van het Permanente Hof van Internationale Justitie verkeert. De aanvaarding van deze Clausule gold voor tien jaar, met ingang van de datum der bekrachtiging, die op 28 Juli 1930 plaats vond. De algemene aanvaarding van de Facultatieve Clausule tot verplichte berechting van zekere aangelegenheden, was een onderdeel van het onder het Volkenbondspact ingestelde systeem van collectieve actie voor het behoud van de vrede. Het is duidelijk dat de voorwaarden van welke men bij de aanvaarding van de Facultatieve Clausule uitging, thans niet worden vervuld en dat onmogelijk het enige deel van de procedure dat van kracht zou blijven, gevormd zou kunnen worden door de bepalingen welke de landen die weerstand bieden aan agressie, in hun handelingen beperken. Mij is derhalve opgedragen te Uwer kennis te brengen dat de Canadese Regering haar aanvaarding van de Facultatieve Clausule niet zal beschouwen als van toepassing op geschillen welke ontstaan ten gevolge van gebeurtenissen die zich tijdens de huidige oorlog voordoen. U wordt verzocht, deze kennisgeving mede te delen aan de regeringen van alle Staten die de Facultatieve Clausule hebben aanvaard, en van de Griffier van het Permanente Hof van Internationale Justitie. Ik heb de eer etc. ’ New York, 7 april 1970. Excellentie, In opdracht van de Regering van Canada,
Er wordt verzocht van deze kennisgeving mededeling te doen aan de regeringen van alle Staten, die de Facultatieve Clausule aanvaard hebben, en aan de Griffier van het Internationale Gerechtshof. Aanvaard, Excellentie, de verzekering van mijn zeer bijzondere hoogachting. . Dear Secretary-General: On behalf of the Government of Canada,
It is requested that this notification may be communicated to the governments of all the States that have accepted the Optional Clause and to the International Court of Justice. New York, September 10, 1985 New York, May 10, 1994 On behalf of the Government of Canada,
It is requested that this notification be communicated to the governments of all the States that have accepted the Optional Clause and to the Registrar of the International Court of Justice. Canada heeft op 28-08-2023 de volgende verklaring afgelegd: On behalf of the Government of Canada,
It is requested that this notification be communicated to the governments of all the States that have accepted the Optional Clause and to the Registrar of the International Court of Justice. [...] |
26 | Nicaragua heeft op 24-09-1929 de volgende verklaring afgelegd: On behalf of the Republic of Nicaragua, I recognize as compulsory unconditionally the jurisdiction of the Permanent Court of International Justice. |
27 | Toen de Regering van Salvador op 16-12-1920 het Protocol van ondertekening van het Statuut van het Hof ondertekende, erkende zij tegelijkertijd de rechtsmacht van het Hof als verplicht ‘onder voorbehoud van wederkerigheid’. De akte van bekrachtiging, 29-08-1930 nedergelegd, bevat evenwel de volgende voorbehouden: De bepalingen van dit Statuut zijn niet van toepassing op strijdvragen en geschillen omtrent zaken die niet aan arbitrage zouden kunnen worden onderworpen in overeenstemming met de Grondwet van deze Republiek. De bepalingen van dit Statuut zijn evenmin van toepassing op geschillen die vóór deze datum zijn ontstaan, noch op tegen de natie ingestelde geldelijke vorderingen, met dien verstande, dat artikel 36 van het Statuut Salvador slechts bindt ten aanzien van Staten die de arbitrage in deze vorm aanvaarden. ’ San Salvador, 26 November 1973 Sir, In my capacity as Minister for Foreign Affairs and on behalf of the Government of the Republic of El Salvador, Considering that Article 36, paragraph 5, of the Statute of the International Court of Justice provides that a declaration made under Article 36 of the Statute of the Permanent Court of International Justice makes the jurisdiction of the International Court of Justice compulsory in accordance with the terms of the original declaration, Considering that the Government of El Salvador, in accordance with the Agreement of the Executive Authority of 26 May 1930, ratified by the Legislative Authority in accordance with Decree No. 110 of 3 July 1930, made a declaration recognizing the compulsory jurisdiction of the Permanent Court of International Justice, with the reservations set forth in the same document and on the basis of the Political Constitution of the Republic which, at the time, was that promulgated on 24 August 1886, Considering that, after the notification of that declaration, other Political Constitutions of the Republic have been promulgated, the latest being that currently in effect as from 24 January 1962, and that moreover, after that declaration, the United Nations Charter was adopted on 26 June 1945 and the Charter of the Organization of American States on 30 April 1948, revised by the Protocol of Buenos Aires in 1967; Considering that, consequently, the terms of the declaration must be adapted to accord with those postulated in the Political Constitution currently in effect, and with the present circumstances, bearing in mind, furthermore, the texts of similar declarations made by other States Members of the United Nations, I therefore: Make the following declaration: In accordance with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice, El Salvador recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the Court in all legal disputes concerning:
This declaration shall apply solely to situations or facts that may arise after this date; it is made on condition of reciprocity in relation to any other State party to any dispute with El Salvador and is subject to the following exceptions, on which El Salvador does not accept the Court's compulsory jurisdiction:
This declaration revokes and replaces the previous declaration made before the Permanent Court of International Justice and will remain in effect for a period of five years from this date. The above shall not prejudice the right which El Salvador reserves to be able at any time to modify, add to, clarify or derogate from the exceptions presented in it. This declaration is made in compliance with Executive Agreement No. 826 of 24 November 1973, ratified by the Legislative Authority under Decree No. 488 of 26 November 1973. I respectfully request you to be good enough to take the appropriate action with this declaration and to have it registered immediately in accordance with the practice established on the basis of the United Nations Charter. Accept, Sir, the assurances of my highest consideration. . Translated from Spanish New York, 24 November 1978 Sir, On the specific instructions of the Government of El Salvador, I have the honour to inform you, for the purposes of the necessary legal formalities, that the Executive Power of my country has decided, by Decision No. 673, promulgated on 31 October 1978, to extend for 10 years as from 26 November 1978 its acceptance of the compulsory jurisdiction of the International Court of Justice, subject to all the exceptions and reservations contained in Executive Decision No. 826 of 24 November 1973, as ratified by Legislative Decree No. 488 of 26 November 1973 and published in the Diario Oficial of that date. That acceptance was communicated to you by the then Minister of Foreign Affairs of El Salvador in Note No. 19701 of 26 November 1973, which was deposited on that date with the Secretariat of the United Nations, as stated in Note LE 221/1 (1–4), of 30 November 1973, addressed to this mission and signed by the Legal Counsel of the United Nations. I must point out that, under the above-mentioned Executive Decision No. 673 of 31 October, ‘El Salvador still reserves the right at any time to modify, add to, explain or derogate from the exceptions under which it accepted such jurisdiction& ahs;. That Executive Decision was ratified by the Honourable Legislative Assembly of El Salvador by Decree No. 89 promulgated on 23 November 1978, article II of which provides that it will enter into force from the date of its publication in the Diario Oficial, which occurred on 23 November. I should be grateful if you would arrange to take the necessary actions, in accordance with Article 36 of the Court's Statute, with regard to this declaration of the extension of the Republic of El Salvador's recognition of the compulsory jurisdiction of the International Court of Justice. Accept, Sir, the assurances of my highest consideration. . |
28 | Luxemburg heeft op 15-09-1930 de volgende verklaring afgelegd: The Government of the Grand-Duchy of Luxembourg recognizes as compulsory, ipso facto, and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, that is to say on condition of reciprocity, the jurisdiction of the Court in conformity with Article 36, paragraph 2, of the Statute, in any disputes arising after the signature of the present declaration with regard to situations or facts subsequent to this signature, except in cases where the parties have agreed or shall agree to have recourse to another procedure or to another method of pacific settlement. The present declaration is made for a period of five years. Unless it is denounced six months before the expiration of that period, it shall be considered as renewed for a further period of five years and similarly thereafter. |
29 | Aanvaarding door Iran onder de volgende verklaring: Genève, 2 October 1930. De Keizerlijke Regering van Perzië verklaart, dat zij rechtens en zonder bijzondere overeenkomst, tegenover iedere andere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, dat wil zeggen op voet van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Permanente Hof van Internationale Justitie, in overeenstemming met artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Hof, als verplicht beschouwt, ten aanzien van alle geschillen die na de bekrachtiging van deze verklaring zouden ontstaan met betrekking tot omstandigheden of feiten die, al of niet rechtstreeks, in verband staan met de toepassing van door Perzië aanvaarde verdragen of overeenkomsten en die zich na de bekrachtiging van deze verklaring voordoen, met uitzondering van:
Nochtans behoudt de Keizerlijke Regering van Perzië zich het recht voor ‘opschorting van de procedure voor het Hof te vragen voor elk geschil dat aan de Volkenbondsraad is voorgelegd. Deze verklaring geldt voor de tijd van zes jaar; bij het aflopen van die termijn behoudt zij haar volle werking totdat van opzegging kennis is gegeven. ’ Telegram van opzegging dd. 9 Juli 1951, schriftelijk bevestigd op 16 Juli. Onzeker is voorshands, of de opzegging de verplichte rechtsmacht in het algemeen dan wel het tussen Iran en Groot-Britannië gerezen geschil omtrent de Anglo-Iranian Oil Company betreft. Iran heeft op 26-06-2023 de volgende verklaring afgelegd: Declaration Recognizing as Compulsory the Jurisdiction of the lnternational Court of Justice
|
30 | Aanvaarding door Paraguay onder de volgende verklaring: 11 Mei 1933. Paraguay erkent ten volle, rechtens en zonder bijzondere overeenkomst de rechtsmacht van het Permanente Hof van Internationale Justitie, zoals omschreven in artikel 36, lid 2, van het Statuut. De verklaring is afgelegd bij de nederlegging van de akte van bekrachtiging van het Protocol van ondertekening van het Statuut. Ofschoon de verklaring geen voorwaarden bevatte, heeft Paraguay op 27-05-1938 kennis gegeven van opzegging van de aanvaarding. Een aantal Staten heeft te dezen aanzien uitdrukkelijke voorbehouden geformuleerd. I HEREBY ACCEPT on behalve[lees: on behalf] of the Government of Paraguay the compulsory jurisdiction of the International Court of Justice, with headquarters at The Hague, reciprocally in relation to other States accepting the same obligation in respect of all disputes as provided for in Article 36, paragraph 2, of the Statute of the Court. The present declaration shall apply only to disputes arising subsequent to the date of this declaration. … (vertaling) |
31 | Colombia heeft op 30-10-1937 de volgende verklaring afgelegd: The Republic of Colombia recognizes as compulsory, ipso facto and without special agreement, on condition of reciprocity, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the Permanent Court of International Justice, in accordance with Article 36 of the Statute. The present Declaration applies only to disputes arising out of facts subsequent to January 6th, 1932. |
32 | Aanvaarding door het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland onder de volgende verklaring: Londen, 28 Februari 1940. Uit naam van Zijner Majesteits Regering in het Verenigd Koninkrijk verklaar ik hierbij, dat zij ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, op voet van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Hof, in overeenstemming met lid 2 van Artikel 36 van het Statuut van het Hof, als verplicht aanvaardt voor de tijd van vijf jaar, met ingang van heden, en vervolgens tot wanneer kennis wordt gegeven van beëindiging der aanvaarding, ten aanzien van alle na 5 Februari 1930 ontstane geschillen met betrekking tot omstandigheden en feiten welke zich na die datum voordoen, indien dit niet zijn: geschillen omtrent welke Partijen bij het geschil zijn overeengekomen, hun toevlucht te nemen tot een andere wijze van vreedzame beslechting; geschillen met de regering van ieder ander Lid van de Bond dat tevens Lid is van het Britse Gemenebest, alle dewelke zullen worden beslecht op zodanige wijze als Partijen zijn overeengekomen of zullen overeenkomen; geschillen met betrekking tot aangelegenheden die krachtens internationaal recht onder de uitsluitende bevoegdheid van het Verenigd Koninkrijk vallen; en geschillen welke ontstaan tengevolge van gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan op een tijdstip waarop Zijner Majesteits Regering in het Verenigd Koninkrijk in vijandelijkheden was gewikkeld; en op voorwaarde, dat Zijner Majesteits Regering in het Verenigd Koninkrijk zich het recht voorbehoudt, te verzoeken dat de procedure voor het Hof zal worden opgeschort waar het een geschil betreft dat aan de Volkenbondsraad is voorgelegd en door deze wordt bestudeerd, mits een verzoek tot opschorting wordt ingediend nadat het geschil aan de Raad is voorgelegd en binnen tien dagen nadat van de aanvang der procedure voor het Hof kennis is gegeven, en mits ook zodanige opschorting beperkt blij ft tot twaalf maanden of zoveel langer als Partijen bij het geschil overeenkomen of als wordt vastgesteld bij besluit van alle Leden van de Raad die niet Partij bij het geschil zijn. New York, 2 juni 1955. Ik heb de eer, in opdracht van Harer Majesteits Minister van Buitenlandse Zaken, uit naam van de Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland te verklaren, dat zij ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, op voet van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof, in overeenstemming met lid 2 van artikel 36 van het Statuut van het Hof, als verplicht aanvaardt tot het tijdstip waarop kennis wordt gegeven van beëindiging der aanvaarding, ten aanzien van alle na 5 februari 1930 ontstane geschillen met betrekking tot omstandigheden of feiten welke zich na die datum voordoen, indien dit niet zijn:
Ik heb de eer etc. New York, 31 oktober 1955. Ik heb de eer, in opdracht van Harer Majesteits Minister van Buitenlandse Zaken, uit naam van de Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Britannië en Noord-Ierland te verklaren, dat zij ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, op voet van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof, in overeenstemming met lid 2 van artikel 36 van het Statuut van het Hof, als verplicht aanvaardt tot het tijdstip waarop kennis wordt gegeven van beëindiging der aanvaarding, ten aanzien van alle na 5 februari 1930 ontstane geschillen met betrekking tot omstandigheden of feiten welke zich na die datum voordoen, indien dit niet zijn:
Ik heb de eer etc. New York, 18 april 1957. Ik heb de eer in opdracht van Harer Majesteits Minister van Buitenlandse Zaken uit naam van de Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Britannië en Noord-Ierland te verklaren, dat zij ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst op voet van wederkerigheid de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof in overeenstemming met lid 2 van artikel 36 van het Statuut van het Hof als verplicht aanvaardt tot het tijdstip waarop kennis wordt gegeven van beëindiging der aanvaarding, ten aanzien van alle na 5 februari 1930 ontstane geschillen met betrekking tot omstandigheden of feiten welke zich na die datum voordoen, indien dit niet zijn:
Ik heb de eer etc. New York, 26 november 1958 Ik heb de eer in opdracht van Harer Majesteits Minister van Buitenlandse Zaken, uit naam van de Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland te verklaren, dat zij de rechtsmacht van het Internationale Gerechtsof[lees: Gerechtshof] als ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst op voorwaarde van wederkerigheid verplicht aanvaardt in overeenstemming met lid 2 van artikel 36 van het Statuut van het Hof, tot zodanig tijdstip waarop kennis zal worden gegeven van beëindiging van die aanvaarding, in alle geschillen gerezen na 5 februari 1930 ten aanzien van toestanden of feiten vallende na dezelfde dag, anders dan:
De Regering van het Verenigd Koninkrijk behoudt zich tevens het recht voor om te allen tijde door middel van een kennisgeving aan de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties, en met ingang op het tijdstip van zodanige kennisgeving, de bovengenoemde voorbehouden, of dezulke die later zijn toegevoegd, aan te vullen, te wijzigen of in te trekken. Ik heb de eer … etc. New York, 27 november 1963 Ik heb de eer, in opdracht van Harer Majesteits Minister van Buitenlandse Zaken, uit naam van de Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland te verklaren, dat zij de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, op voorwaarde van wederkerigheid, als verplicht aanvaardt in overeenstemming met lid 2 van artikel 36 van het Statuut van het Hof, tot zodanig tijdstip waarop kennis wordt gegeven van beëindiging van die aanvaarding, in alle geschillen gerezen na 5 februari 1930 ten aanzien van toestanden of feiten vallende na die datum, anders dan:
De Regering van het Verenigd Koninkrijk behoudt zich tevens het recht voor om te allen tijde door middel van een kennisgeving aan de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties, en met ingang van het tijdstip van zodanige kennisgeving, de bovengenoemde voorbehouden of dezulke die later zijn toegevoegd, aan te vullen, te wijzigen of in te trekken. Ik heb de eer enz. New York, 1 januari 1969. Excellentie, Ik heb de eer, in opdracht van Harer Majesteits Minister van Buitenlandse Zaken en Gemenebestzaken, uit naam van de Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland te verklaren, dat zij de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, op voorwaarde van wederkerigheid, als verplicht aanvaardt in overeenstemming met lid 2 van artikel 36 van het Statuut van het Hof, tot zodanig tijdstip waarop kennis wordt gegeven van beëindiging van die aanvaarding, in alle geschillen gerezen na 24 oktober 1945 ten aanzien van toestanden of feiten vallende na die datum, anders dan:
De Regering van het Verenigd Koninkrijk behoudt zich tevens het recht voor om te allen tijde door middel van een kennisgeving aan de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties, en met ingang van het tijdstip van zodanige kennisgeving, de bovengenoemde voorbehouden of dezulke die later zijn toegevoegd, aan te vullen, te wijzigen of in te trekken. Ik maak van deze gelegenheid gebruik Uwe Excellentie opnieuw de verzekering van mijn zeer bijzondere hoogachting te geven. Het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland heeft op 05-07-2004 de volgende verklaring afgelegd:
Het Verenigd Koninkrijk heeft op 31-12-2014 de volgende verklaring afgelegd: 1 The Government of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland accept as compulsory ipso facto and without special convention, on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice, in conformity with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the Court, until such time as notice may be given to terminate the acceptance, over all disputes arising after 1 January 1984, with regard to situations or facts subsequent to the same date, other than:
2 The Government of the United Kingdom also reserves the right at any time, by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, and with effect as from the moment of such notification, either to add to, amend or withdraw any of the foregoing reservations, or any that may hereafter be added. Het Verenigd Koninkrijk heeft op 22-02-2017 de volgende verklaring afgelegd: […] on behalf of the Government of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland, that the United Kingdom's declaration under paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the International Court of Justice dated 30 December 2014 is hereby replaced, with immediate effect, by the attached declaration.
|
33 | Aanvaarding door India onder de volgende verklaring: 28 Februari 1940 Uit naam van de Regering van India verklaar ik hierbij, dat zij ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, op voet van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Hof, in overeenstemming met lid 2 van Artikel 36 van het Statuut van het Hof, als verplicht aanvaardt voor de tijd van vijf jaar, met ingang van heden, een vervolgens tot wanneer kennis wordt gegeven van beëindiging der aanvaarding, ten aanzien van alle na 5 Februari 1930 gerezen geschillen met betrekking tot omstandigheden en feiten welke zich na die datum voordoen, indien dit niet zijn: geschillen omtrent welke Partijen bij het geschil zijn overeengekomen of zullen overeenkomen, hun toevlucht te nemen tot een andere wijze van vreedzame beslechting; geschillen met de regering van ieder ander Lid van de Bond dat tevens Lid is van het Britse Gemenebest, alle dewelke zullen worden beslecht op zodanige wijze als Partijen zijn overeengekomen of zullen overeenkomen; geschillen met betrekking tot aangelegenheden die krachtens internationaal recht onder de uitsluitende bevoegdheid van India vallen; en geschillen welke ontstaan tengevolge van gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan op een tijdstip waarop de Regering van India in vijandelijkheden was gewikkeld; en op voorwaarde, dat de Regering van India zich het recht voorbehoudt, te verzoeken dat de procedure voor het Hof zal worden opgeschort waar het een geschil betreft dat aan de Volkenbondsraad is voorgelegd en door deze wordt bestudeerd, mits een verzoek tot opschorting wordt ingediend nadat het geschil aan de Raad is voorgelegd en binnen tien dagen nadat van de aanvang der procedure voor het Hof kennis is gegeven, en mits ook zodanige opschorting beperkt blijft tot twaalf maanden of zoveel langer als Partijen bij het geschil overeenkomen of als wordt vastgesteld bij besluit van alle Leden van de Raad die niet Partij bij het geschil zijn. New York, 7 januari 1956 Ik heb de eer, in opdracht van de President van India, uit naam van de Regering van India te verklaren, dat de Regering van India ingevolge lid 2 van artikel 36 van het Statuut van het Internationale Gerechtshof ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, op voorwaarde van wederkerigheid en slechts tot het tijdstip waarop kennisgeving van beëindiging dezer verklaring wordt gedaan, de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof als verplicht erkent in alle rechtsgeschillen ontstaan na 26 januari 1950 met betrekking tot toestanden of gebeurtenissen volgend op die datum, inzake:
doch met uitsluiting van het volgende:
Ik heb de eer etc. India heeft de verklaring van 07-01-1956 op 08-02-1957 beëindigd. 14 september 1959 Ik heb de eer in opdracht van de President van India, uit naam van de Regering van de Republiek India, te verklaren dat zij in overeenstemming met artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Hof de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst als verplicht aanvaardt, op voorwaarde van wederkerigheid, tot zodanig tijdstip waarop kennis wordt gegeven van beëindiging van die aanvaarding, ten aanzien van alle na 26 januari 1950 ontstane geschillen met betrekking tot omstandigheden en feiten welke zich na die datum voordoen, anders dan:
Ik heb de eer enz. India heeft op 18-09-1974 de volgende verklaring afgelegd: I have the honour to declare, on behalf of the Government of the Republic of India, that they accept, in conformity with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the Court, until such time as notice may be given to terminate such acceptance, as compulsory ipso facto and without special agreement, and on the basis and condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice over all disputes other than:
India heeft op 27-09-2019 de volgende verklaring afgelegd: I have the honour to declare, on behalf of the Government of the Republic of India, that they accept, in conformity with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the Court, until such time as notice may be given to terminate such acceptance, as compulsory ipso facto and without special agreement, and on the basis and condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice over all disputes other than:
|
34 | Aanvaarding door Nieuw-Zeeland onder de volgende verklaring: 1 April 1940. Ik heb de eer U hierbij mede te delen, dat de Regering van Nieuw Zeeland de voorwaarden heeft overwogen onder welke zij bereid zou zijn, de Facultatieve Clausule voor een nieuwe termijn te aanvaarden, en overeenkomstig de mij gegeven aanwijzingen aanvaard ik hierbij, uit naam van Zijner Majesteits Regering in het Dominion Nieuw Zeeland, ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, op voet van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Hof, in overeenstemming met lid 2 van Artikel 36 van het Statuut van het Hof, als verplicht voor de tijd van vijf jaar, met ingang van heden, en vervolgens tot wanneer kennis wordt gegeven van beëindiging der aanvaarding, ten aanzien van alle na 29 Maart 1930 ontstane geschillen met betrekking tot omstandigheden en feiten welke zich na die datum voordoen, indien dit niet zijn: geschillen omtrent welke Partijen bij het geschil zijn overeengekomen of zullen overeenkomen, hun toevlucht te nemen tot een andere wijze van vreedzame beslechting; geschillen met de regering van ieder ander Lid van de Bond dat tevens Lid is van het Britse Gemenebest, alle dewelke zullen worden beslecht op zodanige wijze als Partijen zijn overeengekomen of zullen overeenkomen; geschillen met betrekking tot aangelegenheden die krachtens internationaal recht onder de uitsluitende bevoegdheid van Nieuw Zeeland vallen; en geschillen welke ontstaan tengevolge van gebeurtenissen, voorgevallen op een tijdstip waarop Zijner Majesteits Regering in Nieuw Zeeland in vijandelijkheden was gewikkeld; en op voorwaarde, dat Zijner Majesteits Regering in het Dominion Nieuw Zeeland zich het recht voorbehoudt, te verzoeken dat de procedure voor het Hof zal worden opgeschort waar het een geschil betreft dat aan de Volkenbondsraad is voorgelegd en door deze wordt bestudeerd, mits een verzoek tot opschorting wordt ingediend nadat het geschil aan de Raad is voorgelegd en binnen tien dagen nadat van de aanvang der procedure voor het Hof kennis is gegeven, en mits ook zodanige opschorting beperkt blijft tot twaalf maanden of zoveel langer als Partijen bij het geschil overeenkomen of als wordt vastgesteld bij besluit van alle Leden van de Raad die niet Partij bij het geschil zijn. Ik heb de eer etc. ’ 22 September 1977 Sir, I have the honour, by direction of the Minister of Foreign Affairs of New Zealand, to declare on behalf of the Government of New Zealand:
This Declaration shall remain in force for a period of five years from 22 September 1977 and thereafter until the expiration of six months after notice has been given of the termination of this Declaration provided that the Government of New Zealand reserves the right at any time to amend this Declaration in the light of the results of the Third United Nations Conference on the Law of the Sea in respect of the settlement of disputes. Accept, Sir, the assurances of my highest consideration. . |
35 | Aanvaarding door de Unie van Zuid-Afrika onder de volgende verklaring: 7 April 1940. Uit naam van Zijner Majesteits Regering in de Unie van Zuid-Afrika aanvaard ik ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, op voet van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Hof, in overeenstemming met lid 2 van Artikel 36 van het Statuut van het Hof, als verplicht tot wanneer kennis wordt gegeven van beeindiging der aanvaarding, ten aanzien van alle na ondertekening van deze verklaring ontstane geschillen met betrekking tot omstandigheden en feiten welke zich na die datum voordoen, indien dit niet zijn: geschillen omtrent welke Partijen bij het geschil zijn overeengekomen of zullen overeenkomen, hun toevlucht te nemen tot een andere wijze van vreedzame beslechting; geschillen met de Regering van ieder ander Lid van de Bond dat tevens Lid is van het Britse Gemenebest, alle dewelke zullen worden beslecht op zodanige wijze als Partijen zijn overeengekomen; geschillen met betrekking tot aangelegenheden die krachtens internationaal recht onder de uitsluitende bevoegdheid van de Unie van Zuid-Afrika vallen; en geschillen welke ontstaan tengevolge van gebeurtenissen die zich voordoen op een tijdstip waarop de Unie van Zuid-Afrika als oorlogvoerende in vijandelijkheden is gewikkeld; en op voorwaarde, dat Zijner Majesteits Regering in de Unie van Zuid-Afrika zich het recht voorbehoudt, te verzoeken, dat de procedure voor het Hof zal worden opgeschort waar het een geschil betreft dat aan de Volkenbondsraad is voorgelegd en door deze wordt bestudeerd, mits een verzoek tot opschorting wordt ingediend nadat het geschil aan de Raad is voorgelegd en binnen tien dagen nadat van de aanvang der procedure voor het Hof kennis is gegeven, en mits ook zodanige opschorting beperkt blijft tot twaalf maanden of zoveel langer als Partijen bij het geschil overeenkomen of als wordt vastgesteld bij besluit van alle Leden van de Raad die niet Partij bij het geschil zijn. Ik heb de eer etc. ’ 12 september 1955. Ik heb de eer, in opdracht van de Minister van Buitenlandse Zaken, uit naam van de Regering der Unie van Zuid-Afrika te verklaren, dat zij ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, op voet van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof, in overeenstemming met lid 2 van artikel 36 van het Statuut van het Hof, als verplicht aanvaardt tot het tijdstip waarop kennis wordt gegeven van beeindiging dezer aanvaarding, ten aanzien van alle na ondertekening van deze verklaring ontstane geschillen met betrekking tot omstandigheden of feiten welke zich na die ondertekening voordoen, indien dit niet zijn: geschillen omtrent welke Partijen bij het geschil zijn overeengekomen of zullen overeenkomen, hun toevlucht te nemen tot een andere wijze van vreedzame beslechting; geschillen met de regering van ieder ander land dat Lid is van het Gemenebest van Naties, welke geschillen alle zullen worden beslecht op zodanige wijze als Partijen zijn overeengekomen of zullen overeenkomen; geschillen omtrent zaken die naar het oordeel van de Regering der Unie van Zuid-Afrika in wezen onder de rechtsmacht van de Regering der Unie van Zuid-Afrika vallen; geschillen ontstaan ten gevolge van gebeurtenissen die zich voordoen gedurende een tijdvak waarin de Unie van Zuid-Afrika als oorlogvoerende is gewikkeld in vijandelijkheden. Ik heb de eer etc. ’ New York, 12 april 1967. Excellentie, Ik heb de eer te verwijzen naar de brief die op 12 september 1955 werd gericht aan de Secretaris-Generaal en waarin uit naam van de Regering van de Unie van Zuid-Afrika werd verklaard dat zij de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, op voorwaarde van wederkerigheid, op bepaalde voorwaarden als verplicht aanvaardde in overeenstemming met lid 2 van artikel 36 van het Statuut van het Hof, tot zodanig tijdstip waarop kennis werd gegeven van beëindiging van de aanvaarding. In het licht van de veranderde omstandigheden, onder andere het feit dat Zuid-Afrika niet langer Lid is van het Gemenebest zoals vastgelegd in de verklaring van 12 september 1955, beraadt de Zuidafrikaanse Regering zich over een herziening van deze verklaring, die derhalve, met ingang van de datum van deze brief, dient te worden beschouwd als te zijn ingetrokken en beëindigd. Aanvaard, Excellentie, de verzekering van mijn zeer bijzondere hoogachting. . |
36 | Aanvaarding door Australië onder de volgende verklaring: 21 Augustus 1940. Uit naam van Zijner Majesteits Regering in het Gemenebest van Australië verklaar ik hierbij, dat zij ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst, op voet van wederkerigheid, de rechtsmacht van het Hof, in overeenstemming met lid 2 van Artikel 36 van het Statuut van het Hof, als verplicht aanvaardt voor de tijd van vijf jaar, met ingang van heden, en vervolgens tot wanneer kennis wordt gegeven van beëindiging der aanvaarding, ten aanzien van alle na 18 Augustus 1930 ontstane geschillen met betrekking tot omstandigheden en feiten die zich na die datum voordoen, indien dit niet zijn: geschillen omtrent welke Partijen bij het geschil zijn overeengekomen of zullen overeenkomen, hun toevlucht te nemen tot een andere wijze van vreedzame beslechting; geschillen met de Regering van ieder ander Lid van de Bond dat tevens Lid is van het Britse Gemenebest, alle dewelke zullen worden beslecht op zodanige wijze als Partijen zijn overeengekomen of zullen overeenkomen; geschillen met betrekking tot aangelegenheden die krachtens internationaal recht onder de uitsluitende bevoegdheid van het Gemenebest van Australië vallen; en geschillen welke ontstaan tengevolge van gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan op een tijdstip waarop Zijner Majesteits Regering in het Gemenebest van Australië in vijandelijkheden was gewikkeld; en op voorwaarde, dat Zijner Majesteits Regering in het Gemenebest van Australië zich het recht voorbehoudt, te verzoeken dat de procedure voor het Hof zal worden opgeschort waar het een geschil betreft dat aan de Volkenbondsraad is voorgelegd en door deze wordt bestudeerd, mits een verzoek tot opschorting wordt ingediend nadat het geschil aan de Raad is voorgelegd en binnen tien dagen nadat van de aanvang der procedure door het Hof kennis is gegeven, en mits ook zodanige opschorting beperkt blijft tot twaalf maanden of zoveel langer als Partijen bij het geschil overeenkomen of als wordt vastgesteld bij besluit van alle Leden van de Raad die niet Partij bij het geschil zijn. Aangezien krachtens lid 5 van artikel 36 van het Statuut van het Internationale Gerechtshof, een krachtens lid 36 van het Statuut van het Permanente Hof van Internationale Justitie afgelegde verklaring welke nog van kracht was op het ogenblik van inwerkingtreding van het Statuut van het Internationale Gerechtshof, tussen partijen bij het laatstgenoemde Statuut geacht wordt een aanvaarding te zijn van de verplichte rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof voor het tijdvak waarvoor zij nog moet lopen en in overeenstemming met de bewoordingen ervan; En aangezien op het ogenblik van inwerkingtreding van het Statuut van het Internationale Gerechtshof er ten aanzien van Australië nog een verklaring van kracht was, welke werd afgelegd op 21 augustus 1940 krachtens artikel 36 van het Statuut van het Permanente Hof van Internationale Justitie; En aangezien die verklaring de rechtsmacht van het Hof ten aanzien van bepaalde geschillen als verplicht aanvaardde voor de tijd van vijf jaar na dagtekening en vervolgens tot het ogenblik waarop kennis zou worden gegeven van de beëindiging der aanvaarding; En aangezien de Regering van Australië die aanvaarding wenst te beëindigen en tevens een nieuwe verklaring van aanvaarding wenst af te leggen in bij de huidige omstandigheden passende bewoordingen; Daarom is het dat ik, William Douglass Forsyth, Hoofd van de Australische Vertegenwoordiging bij de Verenigde Naties, handelend namens de Australische Regering en in overeenstemming met desbetreffende instructies van The Right Honourable Richard Gardiner Casey, Minister van Buitenlandse Zaken,
doch deze verklaring is niet van toepassing op:
met uitzondering van een geschil ten aanzien waarvan de partijen, in afwachting van de eindbeslissing van het Hof, eerst een modus vivendi zijn overeengekomen; En deze verklaring is afhankelijk van de voorwaarde dat de Regering van Australië zich het recht voorbehoudt, te eisen dat de procedure voor het Hof zal worden opgeschort waar het een geschil betreft ten aanzien waarvan de Veiligheidsraad der Verenigde Naties de hem door het Handvest der Verenigde Naties toegekende functies uitoefent, mits dat verzoek tot opschorting wordt ingediend binnen tien dagen nadat van de aanvang van de procedure voor het Hof kennis is gegeven, en mits ook zodanige opschorting beperkt blijft tot twaalf maanden of zoveel langer als de partijen bij het geschil overeenkomen of als wordt vastgesteld bij besluit van de Veiligheidsraad. Ondertekend en gezegeld door voornoemde William Douglass Forsyth, de zesde februari negentienhonderd vierenvijftig. Whereas on the first day of November one thousand nine hundred and forty-five Australia ratified the Charter of the United Nations of which the Statute of the International Court of Justice is an integral part; and Whereas Australia made a declaration under paragraph 2 of Article 36, of the said Statute on the sixth day of February, one thousand nine hundred and fifty-four; and Whereas Australia desires to withdraw the said declaration; The Government of Australia hereby withdraws the said declaration and declares for and on behalf of Australia that it recognises as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice, in conformity with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the Court, until such time as notice may be given to withdraw this declaration. The Government of Australia further declares that this declaration does not apply to any dispute in regard to which the parties thereto have agreed or shall agree to have recourse to some other method of peaceful settlement. IN WITNESS WHEREOF, I, Edward Gough Whitlam, Prime Minister acting for and on behalf of the Minister of State for Foreign Affairs of Australia, have hereunto set my hand and affixed the seal of the Minister of State for Foreign Affairs. DATED this thirteenth day of March, one thousand nine hundred and seventy-five. . |
37 | Liberia heeft op 20-03-1952 de volgende verklaring afgelegd: On behalf of the Government of the Republic of Liberia, I, Gabriel L. Dennis, Secretary of State of Liberia, subject to ratification declare that the Republic of Liberia recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State, also a party to the Statute pursuant to Article 93 of the United Nations Charter, which accepts the same obligation (i.e., subject to reciprocity), the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes arising after ratification concerning:
This declaration does not apply:
The present declaration has been made for a period of 5 years as from the date of deposit of the ratification and thereafter until notice of ter-mination is given. . |
38 | In overeenstemming met artikel 93 van het Handvest der Verenigde Naties zijn op 09-12-1953 door de Algemene Vergadering de voorwaarden vastgesteld, waaronder San Marino, dat niet partij bij het Handvest is, partij kon worden bij het Statuut. In een verklaring van 18-01-1954 aanvaardde de Regering van San Marino deze voorwaarden. De verklaring werd op 18-02-1954 bij de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties nedergelegd en is op die dag in werking getreden. |
39 | Op 09-12-1953 zijn door de Algemene Vergadering de voorwaarden vastgesteld, waaronder Japan, dat niet partij bij het Handvest is, partij kon worden bij het Statuut. In een verklaring van 25-03-1954 aanvaardde de Regering van Japan deze voorwaarden. De verklaring werd op 02-04-1954 bij de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties nedergelegd en is op die dag in werking getreden. Aanvaarding door Japan onder de volgende verklaring: New York, 15 september 1958 Ik heb de eer, in opdracht van de Minister van Buitenlandse Zaken, uit naam van de Regering van Japan te verklaren dat Japan, in overeenstemming met lid 2 van artikel 36 van het Statuut van het Internationale Gerechtshof, de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof als ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst verplicht erkent met betrekking tot enige andere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt en op voorwaarde van wederkerigheid, in alle geschillen die rijzen op of na de dag van deze verklaring ten aanzien van toestanden en feiten vallende na dezelfde dag en die niet op andere wijze van vreedzame beslechting worden opgelost. Deze verklaring is niet toepasselijk op geschillen, waarover de partijen zijn overeengekomen of zullen overeenkomen deze aan bindende arbitrale of gerechtelijke einduitspraken te onderwerpen. Deze verklaring zal van kracht blijven voor een tijdvak van vijf jaar en daarna totdat zij zal worden beëindigd door een schriftelijke kennisgeving. Ik heb de eer …… etc. ’ |
40 | Portugal heeft op 19-03-1955 de volgende verklaring afgelegd: Under Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice, I declare on behalf of the Portuguese Government that Portugal recognizes the jurisdiction of this Court as compulsory ipso facto and without special agreement, as provided for in the said paragraph 2 of Article 36 and under the following conditions:
|
41 | Aanvaarding door Italië onder de volgende verklaring: De ondergetekende, behoorlijk gevolmachtigd, verklaart, dat de Regering van de Italiaanse Republiek de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof aanvaardt, in overeenstemming met het Handvest der Verenigde Naties en met de bewoordingen en de voorwaarden van het Statuut en het Reglement van het Hof, voor de geschillen bedoeld in artikel X van het Verdrag van Brussel, zoals gewijzigd en aangevuld bij het op 23 oktober 1954 te Parijs ondertekende Protocol. Deze verklaring is niet van toepassing:
Deze verklaring treedt in werking met ingang van de datum der inwerkingtreding van het Verdrag van Brussel, zoals gewijzigd en aangevuld bij het op 23 oktober 1954 te Parijs ondertekende Protocol. In overeenstemming met de resolutie van 15 oktober 1946 van de Veiligheidsraad der Verenigde Naties verbindt de Italiaanse Regering zich, de uitspraken van het Hof te goeder trouw uit te voeren en alle verplichtingen welke door artikel 94 van het Handvest aan een Lid der Verenigde Naties worden opgelegd, te aanvaarden. ’ |
42 | Aanvaarding door de Bondsrepubliek Duitsland onder de volgende verklaring: Uit naam van de Bondsrepubliek Duitsland en verwijzend naar het besluit van de Veiligheidsraad van 15 oktober 1946 heb ik de eer de volgende verklaring af te leggen: Ten aanzien van alle geschillen welke mochten rijzen tussen haar en een of meer partijen bij het op 17 maart 1948 te Brussel gesloten Verdrag, zoals dit luidt ten gevolge van het op 23 oktober 1954 te Parijs ondertekende Protocol, aanvaardt de Bondsrepubliek Duitsland, rechtens en zonder dat hiertoe een bijzondere overeenkomst behoeft te worden aangegaan, de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof, in overeenstemming met artikel X van genoemd Verdrag en met de betreffende notawisseling van 23 oktober 1954. Deze erkenning van de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof vindt plaats in overeenstemming met het Handvest der Verenigde Naties alsook met de bewoordingen en de voorwaarden van het Statuut en het Reglement van het Hof. De Bondsrepubliek Duitsland verbindt zich, de uitspraken van het Hof te goeder trouw uit te voeren en alle verplichtingen welke door artikel 94 van het Handvest aan een Lid der Verenigde Naties worden opgelegd, tot de hare te maken. Deze verklaring is niet van toepassing:
Het beginsel van wederkerigheid ten aanzien van de verder strekkende voorbehouden welke door de andere partijen bij het Verdrag van Brussel zijn gemaakt, toen zij hun verklaring van aanvaarding van de verplichte rechtsmacht van het Internationaal Gerechtshof aflegden, blijft gehandhaafd. Deze verklaring treedt in werking met ingang van de datum van inwerkingtreding van het Protocol tot wijziging en aanvulling van het Verdrag van Brussel. Ik heb de eer etc. ’ Bonn, 29 april 1961 Uit naam van de Bondsrepubliek Duitsland en verwijzende naar het besluit van de Veiligheidsraad van 15 oktober 1946 heb ik de eer de volgende verklaring af te leggen: Ten aanzien van alle geschillen welke mochten rijzen tussen haar en een der Partijen bij het Europees Verdrag nopens de vreedzame regeling van geschillen, aanvaardt de Bondsrepubliek Duitsland overeenkomstig de bepalingen van genoemd Verdrag, ipso jure en zonder bijzondere overeenkomst, de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof. Deze verklaring wordt evenwel op voorwaarde van wederkerigheid afgelegd. Deze erkenning van de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof vindt plaats in overeenstemming met het Handvest der Verenigde Naties, alsook met de bewoordingen en de voorwaarden van het Statuut en het Reglement van het Hof. De Bondsrepubliek Duitsland verbindt zich de uitspraken van het Hof te goeder trouw uit te voeren en alle verplichtingen welke ingevolge artikel 94 van het Handvest aan een Lid der Verenigde Naties worden opgelegd, tot de hare te maken. Ik heb de eer enz. . Bonn, 18 januari 1965 Uit naam van de Bondsrepubliek Duitsland en verwijzende naar het besluit van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties van 15 oktober 1946 heb ik de eer de volgende verklaring af te leggen: Ten aanzien van alle geschillen welke mochten rijzen tussen haar en een der Partijen bij het Verdrag van Wenen inzake diplomatiek verkeer van 18 april 1961 en bij het Facultatief Protocol betreffende de verplichte regeling van geschillen, in het kader van genoemd Protocol, aanvaardt de Bondsrepubliek Duitsland de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof. Deze verklaring is mede van toepassing op de geschillen welke in het kader van artikel IV van het Facultatief Protocol betreffende de verplichte regeling van geschillen mochten rijzen uit het Facultatief Protocol betreffende de verkrijging van nationaliteit. Deze erkenning van de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof vindt plaats in overeenstemming met het Handvest der Verenigde Naties alsook met de bewoordingen en de voorwaarden van het Statuut en het Reglement van het Gerechtshof. De Bondsrepubliek Duitsland verbindt zich, de uitspraken van het Gerechtshof te goeder trouw uit te voeren en alle verplichtingen welke ingevolge artikel 94 van het Handvest aan een Lid der Verenigde Naties worden opgelegd, tot de hare te maken. Ik heb de eer enz. . Bonn, le 29 octobre 1971. Monsieur le Greffier, Au nom de la République fédérale d'Allemagne et me référant à la décision du Conseil de Sécurité en date du 15 octobre 1946, j'ai l'honneur de faire la déclaration suivante: En ce qui concerne tous les litiges qui pourraient naître entre elle et la République d'Islande au sujet d'une extension de la souveraineté de l'Islande dans le domaine de la pêche, la République fédérale d'Allemagne, conformément au chiffre 5 de l'échange de notes germano-islandais du 19 juillet 1961 (Recueil des Traités, Vol. 409, 1961, p. 47, n° 5877, enregistré par l'Islande le 27 septembre 1961), reconnaît ipso facto et sans accord spécial la compétence de la Cour internationale de Justice. Cette reconnaissance de la compétence de la Cour internationale de Justice a lieu conformément à la Charte des Nations Unies ainsi qu'aux termes et dans les conditions du Statut et du Règlement de la Cour. La République fédérale d'Allemagne s'engage à exécuter de bonne foi les arrêts de la Cour et à assumer toutes les obligations incombant à un membre des Nations Unies en vertu de l'article 94 de la Charte. Je vous prie, Monsieur le Greffier, d'agréer les assurances de ma haute considération. . Bonn, le 22 décembre 1971. Monsieur le Greffier, Au nom de la République fédérale d'Allemagne et me référant à la décision du Conseil de Sécurité des Nations Unies en date du 15 octobre 1946, j'ai l'honneur de faire la déclaration suivante: En ce qui concerne tous les litiges qui pourraient naître entre elle et l'une des parties à la Convention de Vienne sur les relations consulaires en date du 24 avril 1963 et au Protocole de signature facultative concernant le règlement obligatoire des différends, dans le cadre dudit Protocole, la République fédérale d'Allemagne reconnaît la compétence de la Cour internationale de Justice. Cette déclaration s'applique aussi aux litiges qui, dans le cadre de l'article IV du Protocole de signature facultative concernant le règlement obligatoire des différends, pourraient naître du Protocole de signature facultative concernant l'acquisition de la nationalité. Cette reconnaissance de la compétence de la Cour internationale de Justice a lieu conformément à la Charte des Nations Unies ainsi qu'aux termes et dans les conditions du Statut et du Règlement de la Cour. La République fédérale d'Allemagne s'engage à exécuter de bonne foi les arrêts de la Cour et à assumer toutes les obligations incombant à un mem bre des Nations Unies en vertu de l'article 94 de la Charte. Veuillez agréer, Monsieur le Greffier, les assurances de ma très haute considération. . Duitsland heeft op 01-05-2008 de volgende verklaring afgelegd: With reference to Article 36 of the Statute of the International Court of Justice I have the honour to formulate on behalf of the Government of the Federal Republic of Germany the following declaration:
|
43 | De Waarnemend Permanent Vertegenwoordiger van het Koninkrijk der Nederlanden bij de Verenigde Naties heeft op 1 augustus 1956 bij het Secretariaat der Verenigde Naties een verklaring nedergelegd, waarvan tekst en vertaling als volgt luiden: Je déclare que le Gouvernement du Royaume des Pays-Bas reconnaît à partir du 6 août 1956, conformément à l'article 36, paragraphe 2, du Statut de la Cour internationale de Justice, comme obligatoire de plein droit et sans convention spéciale, vis-à-vis de tout Etat acceptant la même obligation, c'est-à-dire à condition de réciprocité, la juridiction de ladite Cour sur tous les différends nés ou à naître après le 5 août 1921, à l'exception de ceux à propos desquels les parties, en excluant la juridiction de la Cour internationale de Justice, seraient convenues d'avoir recours à un autre mode de règlement pacifique. L'obligation susmentionnée est acceptée pour une période de cinq ans et sera renouvelée par tacite reconduction pour de nouvelles périodes d'une même durée, à moins qu'il ne soit communiqué, au plus tard six mois avant l'expiration d'une période, que le Gouvernement du Royaume des Pays-Bas ne désire pas le renouvellement. L'acceptation de la juridiction de la Cour telle qu'elle est fondée sur la déclaration du 5 août 1946, est abrogée à partir du 6 août 1956. New York, le 1 août 1956. Ik verklaar, dat de Regering van het Koninkrijk der Nederlanden met ingang van 6 augustus 1956 overeenkomstig artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Internationale Gerechtshof de rechtsmacht van genoemd Hof aanvaardt als verplicht, rechtens en zonder bijzondere overeenkomst, tegenover iedere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, dus op voet van wederkerigheid, voor alle geschillen welke na 5 augustus 1921 mochten zijn gerezen of mochten rijzen, behoudens die ten aanzien waarvan partijen, met uitsluiting van de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof, een andere wijze van vreedzame beslechting mochten zijn overeengekomen. De bovengenoemde verplichting wordt aanvaard voor een tijdvak van vijf jaar en zal stilzwijgend worden verlengd voor nieuwe tijdvakken van dezelfde duur, tenzij tenminste zes maanden vóór de afloop van een tijdvak wordt medegedeeld, dat de Regering van het Koninkrijk der Nederlanden geen verlenging wenst. De aanvaarding van de rechtsmacht van het Hof ingevolge de verklaring van 5 augustus 1946 wordt beëindigd met ingang van 6 augustus 1956. New York, 1 augustus 1956. I hereby declare that the Government of the Kingdom of The Nether-lands recognizes, in accordance with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice, with effect from 6 August 1956, as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, that is on condition of reciprocity, the jurisdiction of the said Court in all disputes arising or which may arise after 5 August 1921, with the exception of disputes in respect of which the parties, excluding the jurisdiction of the Interna-tional Court of Justice, may have agreed to have recourse to some other method of pacific settlement. The aforesaid obligation is accepted for a period of five years and will be renewed by tacit agreement for additional periods of five years, unless notice is given, not less than six months before the expiry of any such period, that the Government of the Kingdom of The Netherlands does not wish to renew it. The acceptance of the jurisdiction of the Court founded on the declaration of 5 August 1946 is terminated with effect from 6 August 1956. Het Koninkrijk der Nederlanden heeft op 27-02-2017 de volgende verklaring afgelegd: The Kingdom of the Netherlands hereby declares that it recognizes as compulsory the jurisdiction of the International Court of Justice, in conformity with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice, until such time as notice may be given to terminate this acceptance, over all disputes arising out of situations or facts that took place no earlier than one hundred years before the dispute is brought before the said Court. This declaration replaces, with effect from 1 March 2017, the previous declaration of the Kingdom of the Netherlands of 1 August 1956. |
44 | Egypte heeft op 22-07-1957 de volgende verklaring afgelegd: […] in accordance with Article 36 (2) of the Statute of the International Court of Justice and in pursuance and for the purposes of paragraph 9 (b) of the Declaration of the Government of the Republic of Egypt dated April 24, 1957 on the ‘Suez Canal and the arrangements for its opera-tion’, the Government of the Republic of Egypt accept as compulsory, ipso facto, on condition of reciprocity and without special agreement, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes that may arise under the said paragraph 9 (b) of the above Declaration dated April 24, 1957, with effect as from that date. . |
45 | Cambodja heeft op 19-09-1957 de volgende verklaring afgelegd: On behalf of the Royal Government of Cambodia I have the honour to declare that, in accordance with Article 36, paragraph 2 of the Statute of the International Court of Justice, I recognize as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State Member of the United Nations, accepting the same obligation, that is to say on condition of reciprocity, the jurisdiction of the said Court in all legal disputes, other than:
This declaration is valid for ten years from the date of its deposit. It shall remain in force thereafter until notice to the contrary has been given by the Royal Government of Cambodia. . |
46 | Sudan heeft op 02-01-1958 de volgende verklaring afgelegd: I have the honour by direction of the Ministry of Foreign Affairs to declare, on behalf of the Government of the Republic of the Sudan, that in pursuance of paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the Interna-tional Court of Justice the Government of the Republic of the Sudan recognize as compulsory ipso facto and without special agreement, on condition of reciprocity, until such time as notice may be given to terminate this Declaration, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes arising after the first day of January 1956 with regard to situations or facts subsequent to that date concerning:
but excluding the following:
. |
47 | Finland heeft op 21-06-1958 de volgende verklaring afgelegd: On behalf of the Finnish Government, I hereby declare that I recognize as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, that is to say, on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice, in accordance with Article 36, paragraph 2 of the Statute of the Court, for a period of five years from 25 June 1958. This declaration shall be renewed by tacit agreement for further periods of the same duration, unless it is denounced not later than six months before the expiry of any such period. This declaration shall apply only to disputes arising in regard to situations or facts subsequent to 25 June 1958. . |
48 | Somalië heeft op 11-04-1963 de volgende verklaring afgelegd: I have the honour to declare on behalf of the Government of the Somali Republic that the Somali Republic accepts as compulsory ipso facto, and without special agreement, on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice, in conformity with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the Court, until such times as notice may be given to terminate the acceptance, over all legal disputes arising other than disputes in respect of which any other Party to the dispute has accepted the compulsory jurisdiction of the International Court of Jus-tice only in relation to or for the purposes of the dispute; or where the acceptance of the Court’s compulsory jurisdiction on behalf of any other Party to the dispute was deposited or ratified less than twelve months prior to the filing of the application bringing the dispute before the Court. The Somali Republic also reserves the right at any time by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, and with effect as from the moment of such notification, either to add to, amend or withdraw any of the foregoing reservations, or any that may hereafter be added. . |
49 | Uganda heeft op 03-10-1963 de volgende verklaring afgelegd: […] Uganda recognises as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, and on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice in conformity with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the Court. . |
50 | Kenia heeft op 19-04-1965 de volgende verklaring afgelegd: I have the honour to declare, on behalf of the Government of the Republic of Kenya, that it accepts, in conformity with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the International Court of Justice until such time as notice may be given to terminate such acceptance, as compulsory ipso facto and without special agreement, and on the basis and condition of reciprocity, the jurisdiction over all disputes arising after 12th December, 1963, with regard to situations or facts subsequent to that date, other than:
The Government of the Republic of Kenya reserves the right at any time by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations to add to, amend, or withdraw any of the foregoing reservations. Such notifications shall be effective on the date of their receipt by the Secretary-General of the United Nations. Kenia heeft op 24-09-2021 de volgende verklaring afgelegd: … the Government of the Republic of Kenya, by its Declaration of 12th April, 1965 recognising the jurisdiction of the International Court of Justice as compulsory reserved the right at any time by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations to add to, amend, or withdraw any of the foregoing declarations. Such notifications shall be effective on the date of their receipt by the Secretary-General of the United Nations. Now therefore, in consideration of the foregoing, the Government of the Republic of Kenya, hereby declares that it has decided to withdraw and terminate, with effect as of today, its Declaration of 12th April, 1965, concerning the acceptance of the compulsory jurisdiction of the International Court of Justice. The Government of Kenya reserves the right at any time, by means of a written notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, and with effect as from the moment of such notification, either to amend or terminate the present Declaration. Such notifications shall be effective on the date of their receipt by the Secretary-General of the United Nations. |
51 | Aanvaarding door Nigeria onder de volgende verklaring: Lagos, 14 augustus 1965. Overwegende dat krachtens artikel 93 van het Handvest der Verenigde Naties alle Lid-Staten ipso facto partij zijn bij het Statuut van het Internationale Gerechtshof; Voorts overwegende dat de Regering van de Federale Republiek Nigeria besloten heeft de verplichte rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof te aanvaarden en dat het nodig is een verklaring af te leggen ingevolge artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Hof. Derhalve verklaar ik, Nuhu Bamali, Minister van Buitenlandse Zaken, bij dezen dat de Regering van de Federale Republiek Nigeria de rechtsmacht van het Internationale Gerechtshof overeenkomstig artikel 36, lid 2, van het Statuut van het Hof ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst als verplicht aanvaardt tegenover elke andere Staat die dezelfde verplichting aanvaardt, dat wil zeggen, onder de uitsluitende voorwaarde van wederkerigheid. Gedaan te Lagos, de 14de augustus 1965. . Nigeria heeft op 30-04-1998 de volgende verklaring afgelegd: I have the honour, on behalf of the Government of the Federal Republic of Nigeria, to declare that the acceptance by the Government of the Federal Republic of Nigeria of the compulsory jurisdiction of the International Court of Justice by virtue of the Declaration made on 14th August, 1965 under Article 36 of the Statute of the Court, is hereby amended so as to read as set out in the following paragraph; In conformity with paragraph 2 of article 36 of the Statute, the Government of the Federal Republic of Nigeria accepts as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, that is to say, on condition of reciprocity, the jurisdiction of the Court over all legal disputes referred to in that paragraph of the Statute other than;
The Government of the Federal Republic of Nigeria further reserves the right at any time, by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, and with effect from the moment of such notification, to add to, amend or withdraw this Declaration or the reservations contained therein or any that may hereafter be added. . Nigeria heeft op 01-12-1998 medegedeeld dat in punt IV van de op 30-04-1998 gewijzigde verklaring m.b.t. artikel 36, tweede lid, een correctie dient te worden aangebracht. Punt IV dient te luiden: (iv) disputes in respect of wich[lees: which] any other party to the dispute has accepted the jurisdiction of the Court only in relation to or for the purposes of the dipute[lees: dispute]. . |
52 | Gambia heeft op 22-06-1966 de volgende verklaring afgelegd: In accordance with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice, I declare, on behalf of the Government of Gambia, that the Gambia recognises as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice until such time as notice may be given to terminate the acceptance, over all disputes arising in the future concerning:
with the reservation, however, that this declaration does not apply to
. |
53 | Malawi heeft op 12-12-1966 de volgende verklaring afgelegd: On behalf of the Government of Malawi, I declare under Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice that I recognize as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes which may arise in respect of facts or situations subsequent to this declaration concerning —
Provided that this declaration shall not apply to —
The Government of Malawi also reserves the right at any time, by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, to add to, amend, or withdraw any of the foregoing reservations or any that may hereafter be added. Such notifications shall be effective on the date of their receipt by the Secretary-General of the United Nations. . |
54 | Malta heeft op 06-12-1966 de volgende verklaring afgelegd: The Government of Malta accepts as compulsory ipso facto and without special convention, on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice, in conformity with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the Court, until such time as notice may be given to terminate the acceptance, over all disputes other than:
The Government of Malta also reserves the right at any time, by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, and with effect as from the moment of such notification either to add to, amend or withdraw any of the foregoing reservations or any that may hereafter be added. . 2 January, 1981 Excellency,
Accept, Excellency, the assurances of my highest consideration. 1st September 1983 Exellency[lees: Excellency], I have the honour to refer to the Declaration made by the Government of Malta on 29 November 1966, and notified on 6 December 1966, concerning the compulsory jurisdiction of the International Court of Justice and to give notice that, with effect from the moment this notification is received by Your Excellency, the acceptance of the Government of Malta of the jurisdiction of the Court shall be limited to all disputes with Malta other than —
The Government of Malta also reserves the right at any time, by means of a notification addressed to the Secretary General of the United Nations, and with effect from the moment of such notification, either to add to, amend or withdraw any of the foregoing reservations or any that may hereafter be added. Accept, Excellency, the assurances of my highest consideration. |
55 | Mauritius heeft op 23-09-1968 de volgende verklaring afgelegd: I have the honour to declare, on behalf of the Government of Mauritius, that Mauritius accepts as compulsory ipso facto and without special convention, on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice, in conformity with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the Court, until such time as notice may be given to terminate the acceptance, over all disputes other than:
The Government of Mauritius also reserves the right at any time, by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, and with effect as from the moment of such notification either to add to, amend or withdraw any of the foregoing reservations or any that may hereafter be added. |
56 | Eswatini heeft op 26-05-1969 de volgende verklaring afgelegd: […] declare on behalf of the Government of the Kingdom of Swaziland, that it recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice, in accordance with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the Court. This Declaration does not extend:
|
57 | Botswana heeft op 16-03-1970 de volgende verklaring afgelegd: […] to declare on behalf of the Government of the Republic of Botswana, that it recognises as compulsory ipso facto and without special agree-ment, on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice, in accordance with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the Court. This Declaration does not extend:
The Government of the Republic of Botswana also reserves the right at any time, by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, and with effect as from the moment of such notification, either to add to, amend or withdraw any of the foregoing reservations, or any that may hereafter be added. . |
58 | Aanvaarding door Oostenrijk onder de volgende verklaring: I hereby declare that the Republic of Austria recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other state which accepts or has accepted the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes referred to in paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the International Court of Justice. This Declaration does not apply to any dispute in respect of which the parties thereto have agreed or shall agree to have recourse to other means of peaceful settlement for its final and binding decision. This Declaration shall remain in force for a period of five years and thereafter until it will be terminated or modified by a written declaration. DONE at Vienna on 28 April 1971. . |
59 | Aanvaarding door Costa Rica onder de volgende verklaring: Translated from Spanish San José, 5 February 1973 Sir, The Government of the Republic of Costa Rica, considering that, having ratified the Charter of the United Nations, it is ipso-facto a party to the Statute of the International Court of Justice and that Costa Rica, as a peace-loving country and one which respects the international legal order, has faith in the law and in international judicial organs for the settlement of international disputes, has the honour, in accordance with article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice, to submit to you the following declaration: The Government of Costa Rica recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes of the kinds referred to in Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice. This Declaration shall be valid for a period of five years and shall be understood to be tacitly renewed for like periods, unless denounced before the expiration of the said period. Accept, Sir, the assurances of my highest consideration. . |
60 | Togo heeft op 25-10-1979 de volgende verklaring afgelegd: Declares that it recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement in relation to any other State accepting the same obligation, that is, subject to reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice in all disputes concerning:
The present declaration has been made for an unlimited period subject to the power of denunciation and modification attached to any obligation assumed by a sovereign State in its international relations. It will enter into force on the day on which it is received by the United Nations Secretariat. |
61 | Aanvaarding door Barbados onder de volgende verklaring: 1980-07-24 Sir, I have the honour to declare on behalf of the Government of Barbados that — ‘The Government of Barbados accepts as compulsory, ipso facto, and without special agreement, on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice in conformity with paragraph 2 of Article 36 [of the Statute] of the Court until such time as notice might be given to terminate the acceptance, over all disputes arising after the declaration is made, other than: —
Accept Sir, the assurances of my highest consideration. |
62 | Senegal heeft op 02-12-1985 de volgende verklaring afgelegd: I have the honour, on behalf of the Government of the Republic of Senegal, to declare that, in accordance with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice, it accepts on condition of reciprocity as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the Court in all legal disputes born subsequently to the present declaration concerning:
This declaration is made on condition of reciprocity on the part of all States. However, Senegal may waive the competence of the Court in regard to:
Lastly, the Government of the Republic of Senegal reserves the right at any time, by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, to add, to amend or to withdraw the foregoing reservations. Such notification shall be effective on the date of its receipt by the Secretary-General. |
63 | Aanvaarding door Suriname onder de volgende verklaring: August, 31 1987 Excellency, I have the honour by direction of the Minister of Foreign Affairs of the Republic of Suriname, to declare on behalf of the Government of Suriname: The Government of the Republic of Suriname recognizes, in accordance with article 36, paragraph 2 of the Statute of the International Court of Justice, with effect from the seventh September 1987, as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, that is on condition of reciprocity, the jurisdiction of said Court in all disputes, which have arisen prior to this Declaration or may arise after this Declaration, with the exception of:
This Declaration shall be binding for a period of five years and shall continue in force after that period until twelve months after the Government of the Republic of Suriname have given notice of its termination. |
64 | Aanvaarding door Nauru onder de volgende verklaring: On behalf of the Government of the Republic of Nauru I declare that it accepts as compulsory, ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice, in accordance with Article 36, paragraph 2 of the Statute of the Court, and stipulate that the acceptance of the Court's jurisdiction shall extend to all disputes to which the Republic is or may be a party, other than any dispute with respect to which there exists a dispute settlement mechanism under an agreement between the Republic of Nauru and another State. I further declare that the present Declaration shall be in force for a period of five years from the date of its deposit with the Secretary-General of the United Nations. In witness whereof under my hand and the Common Seal of the Republic of Nauru, dated this Thirtieth day of the month of December, One Thousand Nine Hundred and Eighty-Seven. Op 09-09-1992 heeft de Regering van Nauru de op 29-01-1988 afgelegde verklaring met ingang van 29-01-1993 voor een periode van 5 jaar verlengd. |
65 | Aanvaarding door Cyprus onder de volgende verklaring: Nicosia, 19th April, 1988. I have the honour on behalf of the Government of the Republic of Cyprus to declare, in conformity with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the International Court of Justice, that the Republic of Cyprus accepts as compulsory ipso facto and without special agreement, on condition of reciprocity, the jurisdiction of the Court, in relation to any other State accepting the same obligation, over all legal disputes concerning:
Provided that this declaration shall not apply:
The Government of the Republic of Cyprus reserves the right at any time, by means of a notification addressed to Secretary General of the United Nations, and with effect as from the moment of such notification, either to add to, amend or withdraw this Declaration or any of the foregoing reservations or any that may hereafter be added. Op 03-09-2002 heeft Cyprus de volgende verklaring afgelegd:
. |
66 | De Democratische Republiek Congo heeft op 08-02-1989 de volgende verklaring afgelegd: …I have the honour to make the following declaration on behalf of the National Executive Council (Government) of the Republic of Zaire, in accordance with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice: The Executive Council of the Republic of Zaire recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the Court in all legal disputes concerning:
It is understood further that this declaration will remain in force until notice of its revocation is given. |
67 | Guinee-Bissau heeft op 07-09-1989 de volgende verklaring afgelegd: On behalf of the Republic of Guinea-Bissau, I have the honour to declare that, in accordance with Article 36, paragraph 2 of the Statute of the International Court of Justice, the Republic of Guinea-Bissau accepts as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the Court in all legal disputes referred to in Article 36, paragraph 2 of the Statute thereof. This declaration will remain in force until six months following the date on which the Government of Guinea-Bissau makes known its intention of terminating it. |
68 | Aanvaarding door Polen onder de volgende verklaring: In accordance with article 36, paragraph 2 of the Statute of the International Court of Justice, I hereby declare, on behalf of the Government of the Republic of Poland, that the Republic of Poland recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other state accepting the same obligation and subject to the sole condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes other than:
This declaration shall be valid for a period of five years and be automatically prolonged thereafter for further periods of one year if not denounced by notification addressed to the Secretary General of the United Nations taking effect after six months from the moment of such notification. The Government of the Republic of Poland also reserves its right to add, by means of a notification addressed to the Secretary General of the United Nations and taking effect after six months from the moment of such notification, new reservations or supplements, or to amend or withdraw, any of the foregoing reservations. 25 March 1996 Declaration of the Republic of Poland on the recognition of compulsory jurisdiction of the International Court of Justice On behalf of the Government of the Republic of Poland I hereby declare that the Republic of Poland withdraws its consent to the compulsory jurisdiction of the International Court of Justice communicated on 25 September 1990 in light of the article 36 par. 2 of the Statute of the Court. At the same time, I hereby declare that the Republic of Poland shall recognize with the effect as of 25 September 1996, in accordance with the provisions of the aforementioned article as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other state accepting the same obligation and subject to the sole condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes other than:
The Government of the Republic of Poland reserves its right to withdraw or modify the present Declaration at any time and by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, taking effect after six months from the moment whereof. |
69 | Aanvaarding door Estland onder de volgende verklaring: Tallinn, 10 October 1991 I, Arnold Rüütel, Chairman of the Supreme Council of the Republic of Estonia, declare on behalf of the Republic of Estonia and in accordance with the Resolution of September 26, 1991 of the Supreme Council of the Republic of Estonia, that the Republic of Estonia recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice, in conformity with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the Court, provided that this declaration shall not apply to disputes, the solution of which the parties shall entrust to other tribunals by virtue of agreements already in existence or which may be concluded in the future. |
70 | Aanvaarding door Bulgarije onder de volgende verklaring: Sofia, 26 May 1992 On behalf of the Government of the Republic of Bulgaria, I have the honour to declare that in conformity with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice the Republic of Bulgaria recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the Court in all legal disputes arising out of facts and situations subsequent to or continuing to exist after the entry into force of the present Declaration, concerning:
except for disputes with any State which has accepted the compulsory jurisdiction of the International Court of Justice under Article 36, paragraph 2, of the Statute less than twelve months prior to filing an application bringing the dispute before the Court of where such acceptance has been made only for the purpose of a particular dispute. The Republic of Bulgaria also reserve the right at any time to modify the present Declaration, the modifications taking effect six months after the deposit of the notification thereof. The present Declaration shall be in force for a period of five years from the date of its deposit with the Secretary-General of the United Nations. It shall continue in force thereafter until six months after a notice of its denunciation is given to the Secretary-General of the United Nations. (vertaling) Bulgarije heeft op 02-12-2015 de volgende verklaring afgelegd: […] the Declaration made by the Government of the Republic of Bulgaria on 24 June 1992 is modified as follows: After the expression ‘except for’ the following text is to be inserted: ‘disputes arising under the United Nations Convention on the Law of the Sea or any other multilateral or bilateral treaty or agreement on the law of the sea, or customary international law on the sea, including but not limited to disputes concerning navigational rights, exploration and exploitation of living and nonliving natural resources, protection and preservation of the marine environment, delimitation of maritime boundaries and areas, and for ....’. Thereby, the consolidated text of the Declaration of the Republic of Bulgaria recognizing as compulsory the jurisdiction of the International Court of Justice under Article 36, paragraph 2, of the Statute of the Court should read as follows: ‘In conformity with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice the Republic of Bulgaria recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the Court in all legal disputes arising out of facts and situations subsequent to or continuing to exist after the entry into force of the present Declaration, concerning:
except for disputes arising under the United Nations Convention on the Law of the Sea or any other multilateral or bilateral treaty or agreement on the law of the sea, or customary international law on the sea, including but not limited to disputes concerning navigational rights, exploration and exploitation of living and non-living natural resources, protection and preservation of the marine environment, delimitation of maritime boundaries and areas, and for disputes with any State which has accepted the compulsory jurisdiction of the International Court of Justice under Article 36, paragraph 2, of the Statute less than twelve months prior to filing an application bringing the dispute before the Court or where such acceptance has been made only for the purpose of a particular dispute. The Republic of Bulgaria also reserves the right at any time to modify the present Declaration, the modifications taking effect six months after the deposit of the notification thereof. The present Declaration shall be in force for a period of five years from the date of its deposit with the Secretary-General of the United Nations. It shall continue in force thereafter until six months after a notice of its denunciation is given to the Secretary-General of the United Nations.’ |
71 | Madagaskar heeft op 02-07-1992 de volgende verklaring afgelegd: On behalf of the Government of Madagascar, I declare, in conformity with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice, that Madagascar accepts as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, and until such time as notification is given of the withdrawal of this acceptance, the jurisdiction of the Court in all legal disputes concerning:
This declaration does not apply:
The Government of Madagascar also reserves the right at any time, by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, and with effect as from the date of receipt of said notification by the Secretary-General, either to add to, amend or withdraw any of the foregoing reservations. . |
72 | Aanvaarding door Hongarije onder de volgende verklaring: Budapest, October 7, 1992 … The Republic of Hungary hereby recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice, in accordance with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the Court in all disputes which may arise in respect of facts or situations subsequent to this declaration other than:
The Government of the Republic of Hungary reserves the right at any time, by means of a notification addressed to the Secretary-general of the United Nations, and with effect of six months of such notification to amend, add to or withdraw any of the foregoing reservations or any that may hereafter be added. This declaration shall remain in force until the expiration of six months after notification has been given of its termination. … |
73 | Aanvaarding door Griekenland onder de volgende verklaring: Athens, 20 December 1993 I declare, on behalf of the Greek Government, that I recognize as compulsory ipso facto and without special agreement, on condition of reciprocity, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes referred to in Article 36, paragraph 2, of the Statute of the Court. However, the Greek Government excludes from the competence of the Court any dispute relating to defensive military action taken by the Hellenic Republic for reasons of national defence. This declaration shall remain in force for a period of five years. Upon the expiry of that period, it shall continue to have effect until notice of its termination is given. Griekenland heeft op 14-01-2015 de volgende verklaring afgelegd: [...] The Government of the Hellenic Republic having considered the said Declaration, hereby gives notice effective immediately of the withdrawal of that Declaration and replaces the same with the following Declaration: I have the honour to declare, on behalf of the Government of the Hellenic Republic, that I recognize as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, that is on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice with respect to all legal disputes referred to in Article 36, paragraph 2, of the Statute of the Court, with the exception of:
The Government of the Hellenic Republic may however submit before the Court any dispute, which is hereby exempted, through the negotiation of a special agreement (compromis). The Government of the Hellenic Republic further reserves the right at any time, by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, and with effect as from the moment of such notification, to add to, amend or withdraw this Declaration. |
74 | Kameroen heeft op 03-03-1994 de volgende verklaring afgelegd: By order of the Government of the Republic of Cameroon, I have the honour to declare that: The Government of Cameroon, in accordance with article 36, paragraph 2, of the Statute of the Court, recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the Court in all legal disputes. This declaration shall remain in force for a period of five years. It shall then continue to have effect unless the Government of the Republic of Cameroon makes a statement to the contrary or submits a written amendment hereto. |
75 | Aanvaarding door Georgië onder de volgende verklaring: Tbilisi, June 16, 1995 Your Excellency, I have the honour on behalf of the Republic of Georgia to declare that, in accordance with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of International Court of Justice, the Republic of Georgia recognises as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the Court in all legal disputes referred to in paragraph 2 of Article 36 of the Statute of International Court of Justice. Please accept, Your Excellency, the assurances of my highest consideration. |
76 | Australië heeft op 22-03-2002 een verklaring afgelegd: The Government of Australia declares that it recognises as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice in conformity with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the Court, until such time as notice may be given to the Secretary-General of the United Nations withdrawing this declaration. This declaration is effective immediately. This declaration does not apply to:
|
77 | Colombia heeft op 05-12-2001 de volgende verklaring afgelegd: I have the honour to inform you on behalf of the Government of the Republic of Colombia that its acceptance of the compulsory jurisdiction of the Permanent Court of International Justice, as formulated in its declaration of 30 October 1937, and therefore of the International Court of Justice, is terminated with effect from the date of this notification. The Government of the Republic of Colombia intends to transmit in due course a new declaration accepting the jurisdiction of the International Court of Justice, the formulation of which is to be determined. (vertaling). |
78 | Guinee heeft op 04-12-1998 de volgende verklaring afgelegd: I have the honour, on behalf of the Government of the Republic of Guinea, to declare that, in accordance with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice, it accepts as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the Court in all legal disputes born since 12 December 1958 and subsequently to the present declaration concerning:
The Republic of Guinea makes this declaration on condition of reciprocity on the part of all States. However, Guinea may waive the competence of the Court in regard to:
Lastly, the Government of the Republic of Guinea reserves the right at any time, by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, to withdraw or to amend the present declaration. (vertaling). |
79 | Ivoorkust heeft op 29-08-2001 de volgende verklaring afgelegd: Concerned on the one hand to ensure the peaceful and equitable settlement of all international disputes, particularly those in which it might be involved, and on the other hand to contribute to the development and strengthening of international law, the Republic of Côte d'lvoire, pursuant to article 36, paragraph 2 of the Statute of the International Court of Justice, declares that it recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes concerning:
The present declaration has been made for an unlimited period, subject to the power of denunciation and modification attached to any obligation assumed by a State in its international relations. It will enter into force when it is received by the Secretary-General of the United Nations. (vertaling). |
80 | Lesotho heeft op 06-09-2000 de volgende verklaring afgelegd: On behalf of the Kingdom of Lesotho, I have the honour to declare that the Kingdom of Lesotho recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in the relation to any other State which accepts or has accepted the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes referred to in paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the International Court of Justice. This Declaration does not apply to any dispute the solution of which the parties thereto have agreed or shall agree to have recourse to other means of peaceful settlement for its final and binding decision. This Declaration shall remain in force until notice of its termination is given. . |
81 | De Federale Republiek Joegoslavië heeft op 26-04-1999 een verklaring afgelegd m.b.t. de verplichte rechtsmacht van het Hof: I hereby declare that the Government of the Federal Republic of Yugoslavia recognizes, in accordance with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice, as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, that is on condition of reciprocity, the jurisdiction of the said Court in all disputes arising or which may arise after the signature of the present Declaration, with regard to the situations or facts subsequent to this signature, except in cases where the parties have agreed or shall agree to have recourse to another procedure or to another method of pacific settlement. The present Declaration does not apply to disputes relating to questions which, under international law, fall exclusively within the jurisdiction of the Federal Republic of Yugoslavia, as well as to territorial disputes. The aforesaid obligation is accepted until such time as notice may be given to terminate the acceptance. ’ Bosnië en Herzegowina, Kroatië, Slovenië en de Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië hebben op 28-05-1999 bezwaar gemaakt tegen deze verklaring van de Federale Republiek Joegoslavië en tegen de verspreiding van de verklaring door de VN, waarmee de VN de indruk kunnen wekken dat zij de Federale Republiek Joegoslavië als lidstaat erkennen. De tekst van hun verklaring luidt als volgt: [The Government of Bosnia and Herzegovina, the Government of the Republic of Croatia, the Government of the Republic of Slovenia and the Government of the former Yugoslav Republic of Macedonia] should like to refer to […] the Declaration under Article 36, paragraph 2 of the Statute of the International Court of Justice made by the Federal Republic of Yugoslavia (Serbia and Montenegro) on 25 April 1999. [The Declaration] states that the Federal Republic of Yugoslavia (Serbia and Montenegro) lodged the [declaration] by which it recognised the jurisdiction ipso facto, of the said Court in accordance with Article 36, paragraph 2 of the Statute of the Court. [The Government of Bosnia and Herzegovina, the Government of the Republic of Croatia, the Government of the Republic of Slovenia and the Government of the former Yugoslav Republic of Macedonia] would like to express [their] disagreement with the content of the above-quoted [Declaration]. The [Declaration] can have no legal effect whatsoever, because the Federal Republic of Yugoslavia (Serbia and Montenegro) is not a State Member of the United Nations, nor is it a State Party to the Statute of the Court, that could make a valid declaration under Article 36, paragraph 2 of the Statute of the Court. Consequently, there was no legal basis for acceptance or circulation of the invalid document in question. In this connection, [The Government of Bosnia and Herzegovina, the Government of the Republic of Croatia, the Government of the Republic of Slovenia and the Government of the former Yugoslav Republic of Macedonia] would once again like to draw the attention to the Security Council's resolution 777 (1992) and the General Assembly's resolution 47/1 (1992). Both of these resolutions explicitly stated that the state known as the Socialist Federal Republic of Yugoslavia had ceased to exist and that the Federal Republic of Yugoslavia (Serbia and Montenegro) could not automatically continue the membership of the former Socialist Federal Republic of Yugoslavia in the United Nations and that the Federal Republic of Yugoslavia (Serbia and Montenegro) should apply for membership in the United Nations. Until the Federal Republic of Yugoslavia (Serbia and Montenegro) has complied with the requirements of those resolutions, it could not be considered as a State Member of the United Nations. Since a new application for membership in the United Nations, pursuant to Article 4 of the Charter, has not been made by the Federal Republic of Yugoslavia (Serbia and Montenegro) to date, and it has not been admitted to the United Nations, the Federal Republic of Yugoslavia therefore cannot be considered to be ipso facto a party to the Statute of the Court by virtue of Article 93, paragraph 1 of the Charter of the United Nations. Neither has the Federal Republic of Yugoslavia (Serbia and Montenegro) become a Contracting party of the Statute of the Court under Article 93, paragraph 2, which states that a non-member State can only become a Contracting Party of the International Court of Justice's Statute under conditions set by the General Assembly on the recommendation of the Security Council on a case by case basis. Furthermore, the Federal Republic of Yugoslavia (Serbia and Montenegro) has not accepted the jurisdiction of the Court under the conditions provided for in Security Council Resolution 9 of 15 October 1946, and adopted by the Security Council by virtue of powers conferred on it by Article 35, paragraph 3, of the Statute of the Court. The reference to ‘Yugoslavia (Original member)’ in the list of States Members of the United Nations entitled to appear before the Court pursuant to Article 35, paragraph 1, of the Statute of the Court and Article 93, paragraph 1, of the United Nations Charter (I.C.J. Yearbook 1996-1997) refers to the former Socialist Federal Republic of Yugoslavia (SFRY) and not to one of its successor States. By using the abbreviated name ‘Yugoslavia’ the Federal Republic of Yugoslavia (Serbia and Montenegro) deliberately manipulates the situation and tries to create an erroneous assumption that the State party to the Statute, namely Socialist Federal Republic of Yugoslavia, is the same as one of the five successor States, namely the Federal Republic of Yugoslavia (Serbia and Montenegro), only. Because the Federal Republic of Yugoslavia (Serbia and Montenegro), which made the declaration under Article 32, paragraph 2 of the Statute of the Court is not the same legal entity under international law as a State which was the original Party to the Statute of the Court, namely, Socialist Federative Republic of Yugoslavia, it is the opinion of our Governments that the notification is null and void. . |
82 | Nicaragua heeft op 24-10-2001 een voorbehoud gemaakt. I have the honour to inform you and, through you, all the States parties to the Statute of the International Court of Justice and the Secretariat of the Court, of the reservation made to Nicaragua's voluntary acceptance of the jurisdiction of the International Court of Justice by Presidential Decision No. 335-2001 of 22 October 2001, issued by the President of the Republic, Mr. Arnoldo Alemán Lacayo, the text of which is as follows: ‘Nicaragua will not accept the jurisdiction or competence of the International Court of Justice in relation to any matter or claim based on interpretations of treaties or arbitral awards that were signed and ratified or made, respectively, prior to 31 December 1991.’ ’ Costa Rica heeft op 09-01-2002 het volgende bezwaar gemaakt tegen de door Nicaragua afgelegde verklaring: I have the honour to write to you in your capacity as depositary of the declarations provided for in Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice, with reference to note MRE/DW1081/10/01, which the Minister for Foreign Affairs of Nicaragua transmitted to you on 24 October 2001.On 24 September 1929, the Republic of Nicaragua recognized, unconditionally, the compulsory jurisdiction of the Permanent Court of International Justice. That declaration was deemed transferable to the jurisdiction of the International Court of Justice by virtue of Article 36, paragraph 5, of the Statute of the Court. On various occasions, Nicaragua has used this optional declaration to bring proceedings before the International Court of Justice. In the Military and Paramilitary Activities In and Against Nicaragua case between Nicaragua and the United States of America, the Court found that this declaration was valid. The above-mentioned note from the Minister for Foreign Affairs of Nicaragua, dated 24 October 2001, represents a casuistic attempt by the Nicaraguan Government to modify its voluntary declaration of unconditional acceptance of the compulsory jurisdiction of the International Court of Justice as follows: ‘Nicaragua will not accept as from 1 November 2001 the jurisdiction or competence of the International Court of Justice in relation to any matter or claim based on interpretations of treaties or arbitral awards that were signed and ratified or made, respectively, prior to 31 December 1901.’ The Government of Costa Rica considers that this purported ‘reservation’ is not permissible for the following reasons: (1) Public international law does not recognize the right to formulate reservations a posteriori to unconditional declarations of acceptance of the jurisdiction of the International Court of Justice; (2) Nicaragua is unable to formulate this ‘reservation’ by virtue of its unilateral declarations before the same Court with respect to the nature of its acceptance of compulsory jurisdiction and the possibility of modifying it; (3) Even if this reservation were permissible, which it is not, the lack of a reasonable time period for its entry into force renders such a ‘reservation’ contrary to the principle of good faith in international relations. In addition, it is worth noting that the foregoing is supported by the provision of the Vienna Convention on the Law of Treaties contained in article 2, paragraph 1 (d), on the meaning of a reservation. Moreover, the provision contained in article 20, paragraph 3, of that Convention should also be borne in mind with respect to the formulation of a reservation to a treaty which is a constituent instrument of an international organization. I must point out that the note to which my Government objects was not transmitted spontaneously. Rather, it represents a reaction to the fact that my Government has included an item in the national budget to cover the cost of the possible filing of a claim by Costa Rica against Nicaragua before the International Court of Justice for its failure to abide by the provisions agreed upon by both countries in the Cailas-Jerez Treaty of 1858 and the Cleveland Award of 1888. Both instruments were signed and ratified during the period which Nicaragua now seeks to exclude from the Court's jurisdiction by means of the above-mentioned reservation. However, in its haste, it has overlooked the fact that, on 21 February 1949, the Government of Nicaragua signed a Pact of Amity with Costa Rica. Article III of that instrument reflects the commitment to apply the American Treaty on Pacific Settlement. Nicaragua has also failed to consider that, on 9 January 1956, as a corollary to the 1949 Pact of Amity, Nicaragua and Costa Rica signed, at the Pan American Union in Washington, an agreement to facilitate and expedite traffic on the San Juan River within the terms of the Treaty of 15 April 1858 and its interpretation given by arbitration on 22 March 1888. Both instruments were ratified in due course by both countries. The purported reservation also fails to include the judgement pronounced on 20 September 1916 by the Central American Court of Justice. The 1916 judgement of the Central American Court of Justice, the 1949 Pact of Amity and the 1956 agreement reinforce a set of legal rules which must be respected.
|
84 | Op 09-04-2003 heeft Peru de volgende verklaringen en voorbehouden afgelegd: In accordance with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the International Court of Justice, the Government of Peru recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation and on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes, until such time as it may give notice withdrawing this declaration. This declaration does not apply to any dispute with regard to which the parties have agreed or shall agree to have recourse to arbitration or judicial settlement for a final and binding decision or which has been settled by some other method of peaceful settlement. The Government of Peru reserves the right at any time by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations to amend or withdraw this declaration or reservations set out herein. Such notification shall take effect on the day on which it is received by the Secretary-General of the United Nations. This declaration shall apply to countries that have entered reservations or set conditions with respect to it, with the same restrictions as set by such countries in their respective declarations. . |
85 | Portugal heeft op 25-02-2005 de volgende verklaring afgelegd: On behalf of the Portuguese Republic, I declare and give notice that Portugal, continuing to accept the jurisdiction of the International Court of Justice, amends its declaration made on 19 December 1955, replacing its terms by the following:
|
86 | Slowakije heeft op 28-05-2004 de volgende verklaring afgelegd: On behalf of the Slovak Republic I have the honour to declare that the Slovak Republic recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, that is on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice in conformity with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the Court over all legal disputes arising after the date of signature of the present declaration with regard to situations or facts subsequent to the same date. This declaration does not apply to disputes:
|
87 | Slowakije heeft op 28-05-2004 het volgende voorbehoud gemaakt: The Slovak republic reserves the right at any time, by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, and with effect as from the date of receipt of such notification, to amend or withdraw this declaration. |
88 | Djibouti heeft op 02-09-2005 de volgende verklaring afgelegd: Desiring, on the one hand, to reach a peaceful and equitable settlement of all international disputes, including those in which it may be involved, and, on the other hand, to make a contribution to the further development and consolidation of international law, the Republic of Djibouti, in accordance with Article 36 (2) of the Statute of the International Court of Justice, hereby declares that it recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes concerning:
with the reservation, however, that this declaration shall not apply to:
This declaration is made for a period of five years, without prejudice to the right of denunciation and modification which attaches to any commitment undertaken by the State in its international relations. It shall take effect on the date of its receipt by the Secretary-General of the United Nations. . |
89 | Dominica heeft op 24-03-2006 de volgende verklaring afgelegd: The Commonwealth of Dominica hereby accepts the compulsory jurisdiction of the International Court of Justice and makes this Declaration under article 36(2) of the Statute of the Court. . |
90 | Japan heeft op 09-07-2007 de volgende verklaring afgelegd: I have the honour, by direction of the Minister for Foreign Affairs, to declare on behalf of the Government of Japan that, in conformity with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the International Court of Justice, Japan recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation and on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice, over all disputes arising on and after 15 September 1958 with regard to situations or facts subsequent to the same date and being not settled by other means of peaceful settlement. This declaration does not apply to disputes which the parties thereto have agreed or shall agree to refer for final and binding decision to arbitration or judicial settlement. This declaration does not apply to any dispute in respect of which any other party to the dispute has accepted the compulsory jurisdiction of the International Court of Justice only in relation to or for the purpose of the dispute; or where the acceptance of the Court's compulsory jurisdiction on behalf of any other party to the dispute was deposited or ratified less than twelve months prior to the filing of the application bringing the dispute before the Court. This declaration shall remain in force for a period of five years and thereafter until it may be terminated by a written notice. Japan heeft op 06-10-2015 de volgende verklaring afgelegd: [...] in conformity with paragraph 2 of Article 36 of the Statute of the International Court of Justice, Japan recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation and on condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice, over all disputes arising on and after 15 September 1958 with regard to situations or facts subsequent to the same date and being not settled by other means of peaceful settlement. This declaration does not apply to:
The Government of Japan reserves the right at any time, by means of a written notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, and with effect as from the moment of such notification, either to amend or terminate the present declaration. |
91 | Ierland heeft op 15-12-2011 de volgende verklaring afgelegd: Ireland hereby declares that it recognises as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other state accepting the same obligation, the jurisdiction of the International Court of Justice in all legal disputes as specified in Article 36, paragraph 2, with the exception of any legal dispute with the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland in regard to Northern Ireland. The present Declaration shall take effect from the date of its receipt by the Secretary-General of the United Nations. The Government of Ireland reserves the right at any time, by means of a notification addressed to Secretary-General of the United Nations and with effect from the date of such notification, either to amend or withdraw the present Declaration; or to add to, amend or withdraw the foregoing reservation, or any other reservations which may subsequently be made. . |
92 | Spanje heeft op 29-10-1990 de volgende verklaring afgelegd: The Kingdom of Spain accepts as compulsory ipso facto and without special agreement, the jurisdiction of the International Court of Justice, in conformity with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the Court, in relation to any other State accepting the same obligation, on condition of reciprocity, in legal disputes not included among the following situations and exceptions:
The withdrawal of the Declaration shall become effective after a period of six months has elapsed from the date of receipt by the Secretary-General of the United Nations of the relevant notification by the Spanish Government. However, in respect of States which have established a period of less than six months between notification of the withdrawal of their Declaration and its becoming effective, the withdrawal of the Spanish Declaration shall become effective after such shorter period has elapsed. |
93 | Wat betreft het Koninkrijk der Nederlanden, geldt het Statuut, dat vanaf 01-01-1986 voor Nederland (het Europese deel), de Nederlandse Antillen en Aruba gold, vanaf 10-10-2010 voor Nederland (het Europese en het Caribische deel), Aruba, Curaçao en Sint Maarten. |
94 | Toepasselijkverklaring door China voor Hongkong SAR vanaf 01-07-1997 en voor Macau SAR vanaf 20-12-1999. |
95 | Toepasselijkverklaring door Portugal voor Hongkong vanaf 24-10-1945 (buiten werking 01-07-1997) en voor Macau vanaf 14-12-1955 (buiten werking 20-12-1999). |
96 | Litouwen heeft op 26-09-1945 de volgende verklaring afgelegd:
. |
97 | Oost-Timor heeft op 04-10-2012 de volgende verklaring afgelegd: […] the Democratic Republic of Timor-Leste accepts as compulsory ipso facto and without special agreement, the jurisdiction of the International Court of Justice in conformity with Article 36, paragraph 2, of the Statute of the Court, until such time as notice may be given to terminate this acceptance. This declaration is effective immediately. The Government of the Democratic Republic of Timor-Leste reserves the right at any time, by means of a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, either to amend the present declaration or to amend or withdraw an[y] reservation that may hereafter be added. . |
98 | De Marshalleilanden hebben op 24-04-2013 de volgende verklaring afgelegd:
|
99 | Roemenië heeft op 23-06-2015 de volgende verklaring afgelegd: Romania declares that it recognises as compulsory ipso facto and without special agreement, in relation to any other State accepting the same obligation, meaning on the condition of reciprocity, the jurisdiction of the International Court of Justice, in accordance with Article 36 (2) of the Statute of the Court, in relation to all legal disputes related to facts or situations arising after this declaration is made, other than:
This Declaration shall remain in force until such time as notice may be given to the Secretary-General of the United Nations withdrawing or modifying this declaration, and with effect from the moment of such notification. |
100 | Equatoriaal-Guinea heeft op 21-08-2017 de volgende verklaring afgelegd: Declaration of the Republic of Equatorial Guinea under article 36 (2) of the Statute of the International Court of Justice.
|