Bijlage I Voorschriften voor de vaststelling van de uitwatering

De Administratie overtuigt zich ervan dat de algemene structurele sterkte van het schip voldoende is voor de diepgang overeenkomende met het vastgestelde vrijboord.

Een schip ontworpen, gebouwd en onderhouden overeenkomstig de relevante eisen van een organisatie, waaronder een classificatiebureau, die door de Organisatie is erkend of overeenkomstig de geldende nationale normen van de Administratie in overeenstemming met de bepalingen van voorschrift 2-1, kan geacht worden een aanvaardbaar niveau van sterkte te bezitten. De bovenstaande bepalingen zijn van toepassing op alle constructies, apparatuur en installaties waarop deze bijlage van toepassing is, waarvoor geen uitdrukkelijke normen voor sterkte en constructie zijn gegeven.

Naleving

Voor schepen met mechanische voortstuwingsmiddelen of lichters, sleepschepen of andere schepen zonder eigen voortstuwingsmiddelen wordt een vrijboord vastgesteld overeenkomstig de bepalingen van de voorschriften 1 tot en met 40.

Voor schepen die deklasten hout vervoeren kunnen naast de in lid 1 van dit voorschrift voorgeschreven vrijboorden houtvaartvrijboorden worden vastgesteld overeenkomstig de bepalingen van de voorschriften 41 tot en met 45.

Voor schepen ontworpen om zeilen te voeren, hetzij als enig voortstuwingsmiddel of als aanvullend voortstuwingsmiddel, en voor sleepboten, worden vrijboorden vastgesteld overeenkomstig de bepalingen van de voorschriften 1 tot en met 40. De Administratie kan voor deze schepen vrijboorden eisen die groter zijn dan die bepaald overeenkomstig bovengenoemde voorschriften.

Voor houten schepen, composietschepen, voor schepen vervaardigd van andere materialen waarvan de Administratie het gebruik heeft goedgekeurd of voor schepen waarvan de constructiekenmerken zodanig zijn dat de toepassing erop van de bepalingen van deze Bijlage niet gerechtvaardigd of niet praktisch uitvoerbaar is, worden de vrijboorden vastgesteld als door de Administratie bepaald.

De voorschriften 10 tot en met 26 zijn van toepassing op elk schip waarvoor een minimumvrijboord is vastgesteld. Afwijkingen van deze eisen kunnen worden toegestaan met betrekking tot schepen waarvoor een groter dan minimumvrijboord is vastgesteld op voorwaarde dat de Administratie ervan overtuigd is dat de veiligheid van deze schepen voldoende is gewaarborgd.

Wanneer het vastgestelde zomervrijboord zodanig wordt vermeerderd dat de resulterende diepgang niet meer bedraagt dan die welke overeenkomt met een minimumzomervrijboord voor hetzelfde schip, maar met een aangenomen vrijboorddek gelegen op een afstand onder het feitelijke vrijboorddek die ten minste gelijk is aan de standaardhoogte van de bovenbouw, mogen de voorwaarden voor de vaststelling in overeenstemming met de voorschriften 12, 14-1 tot en met 20, 23, 24 en 25, naar gelang van toepassing, ten aanzien van het feitelijke vrijboorddek zijn zoals vereist voor een bovenbouwdek.

Tenzij uitdrukkelijk anders is bepaald, zijn de voorschriften van deze Bijlage van toepassing op schepen waarvan de kiel is gelegd of waarvan de bouw zich in een soortgelijk stadium bevindt op of na 1 januari 2005.

Ten aanzien van schepen waarvan de kiel is gelegd of waarvan de bouw zich in een soortgelijk stadium bevindt op of na 1 januari 2005, draagt de Administratie er zorg voor dat aan de vereisten die van toepassing zijn krachtens het Internationaal Verdrag betreffende de uitwatering van schepen, 1966, als gewijzigd bij het Protocol van 1988 daarbij, aangenomen door de Internationale Conferentie inzake het geharmoniseerd systeem van onderzoek en certificering, 1988, wordt voldaan.

Hogesnelheidsvaartuigen die voldoen aan de vereisten van de internationale veiligheidscode voor hogesnelheidsvaartuigen, 2000 (HSC Code van 2000), aangenomen door de Maritieme Veiligheidscommissie van de Organisatie bij resolutie MSC.97(73) en die conform de Code zijn onderzocht en gecertificeerd, worden geacht aan de vereisten van deze Bijlage te hebben voldaan. De certificaten en vergunningen die zijn afgegeven krachtens de HSC Code van 2000 hebben dezelfde waarde en dienen op dezelfde wijze te worden erkend als de krachtens deze Bijlage afgegeven certificaten.

De Administratie verklaart organisaties, met inbegrip van classificatiebureaus, bedoeld in artikel 13 van het Verdrag en in voorschrift 1(2) bevoegd in overeenstemming met de bepalingen van dit Verdrag en met de Code voor Erkende Organisaties (RO-code), die bestaat uit een deel 1 en deel 2 (waarvan de bepalingen als verplicht worden aangemerkt) en een deel 3 (waarvan de bepalingen als aanbeveling worden aangemerkt), zoals aangenomen door de Organisatie bij resolutie MSC.349(92), eventueel als gewijzigd door de Organisatie, mits:

De voorloodlijn en de achterloodlijn worden gerekend aan het voor- en achtereinde van de lengte (L). De voorloodlijn moet samenvallen met de voorzijde van de voorsteven op de waterlijn waarop de lengte gemeten wordt.

Midscheeps is gelegen op het midden van de lengte (L).

Tenzij uitdrukkelijk anders is bepaald is de breedte (B) de grootste breedte van het schip midscheeps gemeten op de buitenkant van de spanten bij een schip met een metalen huid en op de buitenkant van de romp bij een schip met een huid van een ander materiaal.

Het vastgestelde vrijboord is de afstand van de bovenzijde van de deklijn tot de van toepassing zijnde uitwateringslijn loodrecht midscheeps gemeten.

Een bovenbouwdek is een dek dat de bovenste begrenzing van een bovenbouw vormt.

Een gladdekschip is een schip zonder bovenbouw op het vrijboorddek.

Dicht tegen weer en wind betekent dat onder alle omstandigheden die zich op zee kunnen voordoen geen water het schip binnendringt.

Waterdicht betekent in staat de doorgang van water door de constructie in elke richting te voorkomen, met een goede weerstandsmarge tegen de maximumwaterdruk die mogelijk op de constructie komt te staan.

Een kuil is een aan weer en wind blootgesteld gedeelte aan dek, waar water kan achterblijven. Kuilen worden beschouwd als dekgedeelten die aan twee of meer zijden zijn begrensd door dekconstructies.

IS-Code 2008, de Internationale Code betreffende de stabiliteit in onbeschadigde toestand, 2008, bestaande uit een inleiding, deel A (waarvan de bepalingen dienen te worden aangemerkt als dwingend) en deel B (waarvan de bepalingen het karakter hebben van aanbevelingen), zoals aangenomen bij resolutie MSC.267(85), met dien verstande dat:

Audit betekent een systematisch, onafhankelijk en gedocumenteerd proces voor het verkrijgen van audit-informatie en de objectieve beoordeling daarvan teneinde te bepalen in hoeverre aan de auditcriteria is voldaan.

Auditprogramma betekent het auditprogramma voor IMO-lidstaten die door de Organisatie is opgezet, rekening houdend met de door de Organisatie ontwikkelde richtlijnen.

Implementatiecode betekent de Code voor de implementatie van IMO-instrumenten

(III Code) aangenomen door de Organisatie bij resolutie A.1070(28).

Auditnorm betekent de Implementatiecode.

De deklijn is een horizontale lijn met een lengte van 300 mm en een dikte van 25 mm. Zij wordt midscheeps aan elke zijde van het schip aangebracht en haar bovenkant valt in de regel samen met de snijlijn van het doorgestrookte bovenvlak van het vrijboorddek met de buitenzijde van de huid (zie afbeelding 4.1); de deklijn kan evenwel worden aangebracht in relatie tot een ander vast punt op het schip op voorwaarde dat het vrijboord een overeenkomstige correctie ondergaat. De plaats van dit punt en de vaststelling van het vrijboorddek moeten in alle gevallen worden aangeduid op het Internationale Certificaat van Uitwatering.

Het uitwateringsmerk bestaat uit een cirkel met een buitendiameter van 300 mm en een dikte van 25 mm, gesneden door een 450 mm lange en 25 mm dikke horizontale lijn, waarvan de bovenzijde door het middelpunt van de cirkel gaat. Het middelpunt van de cirkel wordt midscheeps geplaatst op een afstand die gelijk is aan het vastgestelde zomervrijboord loodrecht gemeten vanaf de bovenzijde van de deklijn (zie afbeelding 6.1).

De lijnen die de overeenkomstig deze voorschriften vastgestelde lijn van uitwatering aanduiden zijn horizontale lijnen met een lengte van 230 mm en een dikte van 25 mm die loodrecht staan op een 25 mm dikke verticale lijn, gelegen op een afstand van 540 mm voor het middelpunt van de cirkel (zie afbeelding 6.1).

De volgende lijnen van uitwatering worden gebruikt:

Indien overeenkomstig deze voorschriften houtvaartvrijboorden worden vastgesteld, moeten naast de gewone lijnen van uitwatering de lijnen van de houtvaartuitwatering worden aangegeven. Deze lijnen zijn horizontale lijnen met een lengte van 230 mm en een dikte van 25 mm die loodrecht staan op een 25 mm dikke verticale lijn, gelegen op een afstand van 540 mm achter het middelpunt van de cirkel (zie afbeelding 6.2).

De volgende lijnen van houtuitwatering worden gebruikt:

In gevallen waarin de speciale kenmerken van een schip of de aard van de dienst door het schip uitgevoerd of de beperkte omvang van het gebied waarin het schip vaart de toepassing van seizoenlijnen onnodig maken, mogen deze lijnen worden weggelaten.

In gevallen waarin voor een schip een groter vrijboord dan het minimumvrijboord is vastgesteld, zodat de lijn van uitwatering is aangegeven op een plaats die overeenkomt met of lager ligt dan de laagste seizoenlijn van uitwatering die behoort bij een minimumvrijboord dat ingevolge dit Verdrag is vastgesteld, behoeft slechts de lijn voor zoetwateruitwatering aangegeven te worden.

In gevallen waarin een lijn voor een Noord-Atlantische winteruitwatering identiek is met de lijn voor winteruitwatering, wordt deze lijn van uitwatering gemerkt W.

Alternatieve/aanvullende lijnen van uitwatering die worden geëist door andere van kracht zijnde internationale overeenkomsten kunnen loodrecht op de in lid 1 van dit voorschrift bedoelde verticale lijn en van daar uit naar achteren worden getrokken.

De autoriteit die de lijnen van uitwatering vaststelt, kan worden aangeduid naast de cirkel van het uitwateringsmerk boven de horizontale lijn die door het middelpunt van de cirkel gaat, dan wel er boven en er onder. Deze aanduiding mag uit niet meer dan vier letters bestaan, die de naam van de desbetreffende autoriteit aangeven; elke letter mag ongeveer 115 mm hoog en 75 mm breed zijn.

De cirkel, lijnen en letters moeten in wit of geel op donkere ondergrond of in zwart op lichte ondergrond worden aangebracht. Zij moeten eveneens op onuitwisbare wijze zijn aangebracht op de boorden van het schip ten genoegen van de Administratie. De merken moeten goed zichtbaar zijn en daartoe moeten zo nodig bijzondere maatregelen worden getroffen.

Het Internationale Certificaat van Uitwatering wordt niet ten behoeve van het schip uitgereikt voordat de ambtenaar of de toezichthoudende ambtenaar die handelt krachtens de bepalingen van artikel 13 van het Verdrag heeft verklaard dat de merken juist en onuitwisbaar op de scheepsboorden zijn aangebracht.

Aan de kapitein van elk nieuw schip moet voldoende informatie worden verstrekt teneinde hem in staat te stellen het laden en ballasten van zijn schip op zodanige wijze te regelen dat er geen onverantwoorde spanningen in de scheepsconstructie optreden. Van deze eis kan evenwel worden afgeweken in gevallen waarin de lengte, het ontwerp of de klasse van het schip zodanig is dat de Administratie oordeelt dat de toepassing ervan niet noodzakelijk is.

De informatie moet aan de kapitein worden verstrekt in een vorm die is goedgekeurd door de Administratie of een erkende organisatie. Informatie omtrent de stabiliteit en informatie omtrent de lading — wanneer krachtens lid 1 vereist eveneens in samenhang met de sterkte van het schip — moet te allen tijde aan boord aanwezig zijn, tezamen met bewijsstukken waaruit blijkt dat de informatie door de Administratie is goedgekeurd.

Een schip dat volgens het van kracht zijnde Verdrag voor de beveiliging van mensenlevens op zee na voltooiing geen hellingproef behoeft te ondergaan, moet:

Wanneer aan een schip wijzigingen worden aangebracht waardoor de aan de kapitein verstrekte informatie omtrent het laden of de stabiliteit wezenlijk wordt beïnvloed, moet gewijzigde informatie worden verstrekt. Indien nodig moet het schip een nieuwe hellingproef ondergaan.

De schotten aan de blootgestelde einden van de bovenbouw moeten van een aanvaardbaar niveau van sterkte zijn.

Alle toegangsopeningen in schotten aan de einden van een gesloten bovenbouw moeten worden voorzien van stalen deuren of van deuren gemaakt van een gelijkwaardig materiaal, die blijvend en stevig aan het schot zijn bevestigd, ingeraamd en verstijfd zijn en zodanig zijn aangebracht dat het gehele samenstel even sterk is als het intacte schot, en in gesloten toestand dicht moeten zijn tegen weer en wind. De sluitinrichting voor deze deuren moet bestaan uit pakking en knevels of andere gelijkwaardige middelen en moet blijvend aan het schot of aan de deuren zelf zijn bevestigd; de deuren moeten zodanig zijn ingericht dat zij aan beide zijden van het schot kunnen worden geopend en gesloten.

Tenzij door de Administratie anderszins wordt toegestaan, moeten de deuren naar buiten openen om aanvullende beveiliging tegen de kracht van de zee te verschaffen.

Tenzij in deze voorschriften anders is bepaald moet de hoogte van de drempels van de toegangsopeningen in de schotten aan de einden van een gesloten bovenbouw ten minste 380 mm boven het dek bedragen.

Het gebruik van wegneembare drempels moet worden vermeden. Teneinde het laden/lossen van zware reserveonderdelen en dergelijke te vergemakkelijken, mogen wegneembare drempels onder de volgende voorwaarden worden aangebracht:

Voor de toepassing van de voorschriften worden de plaatsen van de luikhoofden, deuropeningen en luchtkokers in de volgende twee categorieën verdeeld:

Op blootgestelde bovenbouwdekken gelegen voor een punt op een kwart van de lengte van het schip gemeten vanaf de voorloodlijn en gelegen op ten minste twee standaardhoogten van de bovenbouw boven het vrijboorddek.

De constructie van de luikhoofden en de andere openingen gelegen op plaatsen van categorie 1 en 2, moeten voldoen aan de eisen die ten minste gelijkwaardig zijn aan die van voorschrift 16, tenzij de Administratie de toepassing van voorschrift 15 op deze luikhoofden heeft goedgekeurd.

De hoofden en luiken voor blootgestelde luikopeningen die zich bevinden in dekken boven het bovenbouwdek moeten voldoen aan de eisen van de Administratie.

De hoofden en luikopeningen moeten in overeenstemming met hun plaats van deugdelijke constructie zijn en de hoogte boven het dek moet ten minste zijn als volgt:

In het geval van luikopeningen die voldoen aan voorschrift 16, leden 2 tot en met 5, mag de hoogte van deze luikhoofden worden verminderd, of mogen de hoofden geheel achterwege worden gelaten, op voorwaarde dat de Administratie ervan overtuigd is dat de veiligheid van het schip daardoor in alle omstandigheden op zee onaangetast blijft.

Alle luiken op de plaatsen van categorie 1 en 2 moeten worden uitgerust met luiken van staal of een ander gelijkwaardig materiaal. Behoudens als bepaald in voorschrift 14, lid 2, moeten deze luiken waterdicht zijn en voorzien zijn van pakking en knevels. De middelen ter verkrijging en handhaving van waterdichtheid moeten ten genoegen van de Administratie zijn. De genomen maatregelen moeten zodanig zijn dat de waterdichtheid onder alle omstandigheden op zee kan worden gehandhaafd. Voor dit doel moeten de luiken bij het eerste onderzoek op de waterdichtheid worden beproefd; deze proeven kunnen ook geëist worden bij het periodieke onderzoek, alsmede bij de jaarlijkse onderzoeken, of met kortere tussenpozen.

Openingen boven machineruimten op plaatsen van categorie 1 en 2 moeten rondom naar behoren versterkt en op doeltreffende wijze door stalen schachten van ruim voldoende sterkte omsloten zijn; wanneer de schachten niet door andere constructies beschermd zijn, moet bijzondere aandacht aan de sterkte ervan worden besteed.

De toegangsopeningen in deze schachten moeten zijn voorzien van deuren die voldoen aan de eisen van voorschrift 12, lid 1; de drempels moeten een hoogte van ten minste 600 mm boven het dek hebben op plaatsen van categorie 1 en van ten minste 380 mm boven het dek op plaatsen van categorie 2.

Andere openingen in zulke schachten moeten zijn voorzien van gelijkwaardige afsluitmiddelen, die blijvend zijn bevestigd op de juiste plaats.

Wanneer schachten boven een machineruimte niet door andere structuren worden beschermd, zijn dubbele deuren (bijvoorbeeld binnen- en buitendeuren die voldoen aan de eisen van voorschrift 12, lid 1, vereist voor schepen voor welke een vrijboord wordt vastgesteld van minder dan het op tabel 28.2 van voorschrift 28 gebaseerde vrijboord. Er moet een binnendrempel van 230 mm in combinatie met een buitendrempel van 600 mm worden voorzien.

Hoofden van luchtroosters boven ketelruimen, van schoorstenen of van luchtkokers in machineruimten op blootgestelde plaatsen op het vrijboord- of bovenbouwdek moeten zo hoog boven dit het dek uitsteken als redelijk en praktisch uitvoerbaar is. In het algemeen moeten luchtkokers die in permanente verbinding met de machineruimten moeten staan hoofden van voldoende hoogte hebben om te voldoen aan voorschrift 19, lid 3, zonder dat het nodig is waterdichte afsluitmiddelen aan te brengen. Luchtkokers die in permanente verbinding met de noodgeneratorkamer moeten staan, moeten, indien deze volgens de stabiliteitsberekening over drijfvermogen beschikt of een naar beneden leidende opening beschermt, hoofden van voldoende hoogte hebben om te voldoen aan voorschrift 19, lid 3, zonder dat het nodig is waterdichte afsluitmiddelen aan te brengen.

Wanneer een en ander als gevolg van de omvang en inrichting van een schip niet praktisch uitvoerbaar is, mogen geringere hoogten voor hoofden van machineruimten en noodgeneratorkamers, voorzien van waterdichte afsluitmiddelen in overeenstemming met voorschrift 19, lid 4, door de Administratie worden toegestaan in combinatie met andere geschikte voorzieningen ter waarborging van een ononderbroken, deugdelijke ventilering van deze ruimten.

Openingen boven ketelruimen moeten worden uitgerust met stevige deksels van staal of van een ander gelijkwaardig materiaal die blijvend op de juiste plaats zijn aangebracht en waterdicht kunnen worden afgesloten.

Mangaten of verzonken stortgatranden die zich op plaatsen van categorie 1 of 2 bevinden of in een bovenbouw die geen gesloten bovenbouw is, moeten worden gesloten door middel van stevige deksels die een waterdichte afsluiting verzekeren. Tenzij deze zijn bevestigd door zich op korte afstand van elkaar bevindende bouten, moeten de deksels op blijvende wijze zijn aangebracht.

Openingen in vrijboorddekken die geen luikhoofden, openingen boven machineruimten, mangaten of verzonken stortgatranden zijn, moeten worden beschermd door een gesloten bovenbouw of door een dekhuis of toegangskap van gelijkwaardige sterkte en waterdichtheid. Op soortgelijke wijze moet iedere dergelijke opening in een blootgesteld bovenbouwdek of in de top van een dekhuis op het vrijboorddek die toegang verleent tot een ruimte onder het vrijboorddek, dan wel tot een ruimte binnen een gesloten bovenbouw zijn beschermd door een deugdelijk dekhuis of een deugdelijke toegangskap. Deuropeningen in dergelijke dekhuizen of toegangskappen moeten zijn voorzien van deuren die voldoen aan de eisen van voorschrift 12, lid 1. Indien trapgedeelten binnen een dekhuis zijn ingesloten binnen naar behoren geconstrueerde toegangskappen voorzien van deuren die voldoen aan voorschrift 12, lid 1, behoeft de buitendeur niet waterdicht te zijn.

Openingen in de bovenzijde van een dekhuis op een verhoogd halfdek of bovenbouw van geringere hoogte dan standaardhoogte, met een hoogte gelijk aan of groter dan de standaardhoogte van het halfdek, moeten worden voorzien van een aanvaardbaar afsluitmiddel, maar behoeven niet te worden beschermd door een dekhuis of toegangskap als omschreven in het voorschrift, mits de hoogte van het dekhuis ten minste de standaardhoogte van een bovenbouw bedraagt. Openingen in de bovenzijde van het dekhuis op een dekhuis met een hoogte van minder dan de standaardhoogte van de bovenbouw mogen op dezelfde wijze worden behandeld.

Op plaatsen van categorie 1 moeten de drempels van de deuropeningen in de toegangskappen een hoogte van ten minste 600 mm boven het dek hebben. Op plaatsen van categorie 2 moet de hoogte van de drempels ten minste 380 mm bedragen.

Wanneer een toegang vanaf het boven gelegen dek aanwezig is als alternatief voor toegang vanaf het vrijboorddek in overeenstemming met voorschrift 3, lid 10, b, moet de hoogte van drempels naar een brug of kampanje 380 mm bedragen. Hetzelfde is van toepassing op dekhuizen op het vrijboorddek.

Wanneer geen toegang van bovenaf aanwezig is, moet de hoogte van de drempels naar deuren in dekhuizen op het vrijboorddek 600 mm bedragen.

Wanneer de afsluitmiddelen van toegangsopeningen in bovenbouwen en dekhuizen niet in overeenstemming zijn met voorschrift 12, lid 1, moeten openingen aan de binnenzijde van het dek worden beschouwd als blootgesteld (bijvoorbeeld gelegen in het open dek).

Luchtkokers op plaatsen van categorie 1 of 2 in verbinding met ruimten onder vrijboorddekken of dekken van een gesloten bovenbouw moeten potten hebben van staal of van een ander gelijkwaardig materiaal, van stevige constructie en deugdelijk bevestigd aan het dek. Luchtkokers op plaatsen van categorie 1 moeten potten met een hoogte van ten minste 900 mm boven het dek hebben; op plaatsen van categorie 2 moeten de potten een hoogte hebben van ten minste 760 mm boven het dek. Wanneer een luchtkoker hoger is dan 900 mm, moet deze extra gesteund worden.

Luchtkokers gevoerd door een bovenbouw die geen gesloten bovenbouw is, moeten op het vrijboorddek voorzien zijn van potten van deugdelijke constructie van staal of van een ander gelijkwaardig materiaal.

Luchtkokers op plaatsen van categorie 1 waarvan de potten meer dan 4,5 m boven het dek uitsteken en op plaatsen van categorie 2 waarvan de potten meer dan 2,3 m boven het dek uitsteken, behoeven niet te zijn voorzien van afsluitvoorzieningen tenzij de Administratie zulks uitdrukkelijk verlangt.

Behalve in het geval bedoeld in lid 3 moeten de luchtkokeropeningen voorzien zijn van deugdelijke en waterdichte afsluitmiddelen van staal of van een ander gelijkwaardig materiaal. Bij schepen die niet meer dan 100 m lang zijn, moeten de afsluitmiddelen blijvend zijn aangebracht; waar dit niet het geval is bij schepen van grotere lengte, moeten zij op gemakkelijk te bereiken plaatsen bij de luchtkokers waarop zij moeten worden aangebracht aanwezig zijn.

Het is mogelijk dat de hoogte van de potten op blootgestelde plaatsen ten genoegen van de Administratie moet worden vergroot.

Wanneer luchtpijpen van ballasttanks en andere tanks boven vrijboord- of bovenbouwdekken reiken, moeten de blootgestelde delen van de pijpen van voldoende sterkte zijn; de hoogte vanaf het dek tot het punt waar water beneden kan binnendringen moet ten minste 760 mm zijn op het vrijboorddek en 450 mm op het bovenbouwdek.

Wanneer deze hoogten een belemmering vormen voor de werkzaamheden aan boord, kan goedkeuring voor een geringere hoogte worden gegeven, mits de Administratie ervan overtuigd is dat de afsluitvoorzieningen en andere omstandigheden een geringere hoogte rechtvaardigen.

Luchtpijpen moeten zijn voorzien van automatische afsluitmiddelen.

Op tankschepen mogen over-/onderdrukkleppen (PV-kleppen) worden aanvaard.

Laadpoorten en andere soortgelijke openingen in het schipsboord beneden het vrijboorddek moeten zijn voorzien van deuren die zodanig zijn ontworpen dat dezelfde graad van waterdichtheid en stevigheid wordt verzekerd als door de omringende huidbeplating. Tenzij door de Administratie anderszins wordt toegestaan, moeten deze openingen naar buiten opengaan. Het aantal van deze openingen moet het minimumaantal zijn dat verenigbaar is met het type en de normale exploitatie van het schip.

Tenzij de Administratie hiervoor toestemming geeft, mag de onderkant van de in lid 1 bedoelde openingen niet lager liggen dan een lijn die evenwijdig loopt aan het vrijboorddek in de zijde en waarvan het laagste punt ten minste 230 mm boven de bovenkant van de hoogste lijn van uitwatering is gelegen.

Wanneer het is toegestaan laadpoorten en andere soortgelijke openingen zodanig in te richten dat de onderkant ervan onder de in lid 2 bedoelde lijn komt, moeten aanvullende voorzieningen worden aangebracht om de waterdichtheid te handhaven.

Het aanbrengen van een tweede deur van gelijkwaardige sterkte en waterdichtheid is een aanvaardbare voorziening. In de afdeling tussen de twee deuren moet een voorziening voor het opsporen van lekkages worden aangebracht. Er moet voor worden gezorgd dat deze afdeling kan worden leeggepompt naar de lenswatertank, door middel van een gemakkelijk toegankelijke afsluiter met losse klep. De buitendeuren moeten naar buiten openen.

Voorzieningen voor boegdeuren en de binnendeuren ervan, zijdeuren en achterstevendeuren en de afsluitmiddelen ervan moeten voldoen aan de vereisten van een erkende organisatie, of aan de toepasselijke nationale normen van de Administratie die een vergelijkbaar niveau van veiligheid bieden.

De vertaling van de teksten in tabel 22.1 luidt als volgt:

afvoerpijpen uit ingesloten ruimten onder het vrijboordek of op het vrijboorddek

afvoerpijpen uit andere ruimten

algemene eis Vs. 22.1 indien binnenboordeinde < 0,01L boven ZW

afvoerpijpen door machineruimte

alternatieven (Vs 22.10 indien binnenboordeinde

0,01L boven ZW

0,02L boven ZW

buitenboordeinde > 450 mm onder VB-dek of < 600 mm boven ZW Vs22.4

anders Vs. 22(5)

bovenbouw- of dekhuisdek

VB-dek

binnenboordeinde pijpen

buitenboordeinde pijpen

pijpen uitkomend op open dek

terugslagklep zonder afsluitmiddel

terugslagklep met ter plaatse bediend afsluitmiddel

ter plaatse bediende klep

bediening op afstand

normale dikte

aanzienlijke dikte

Spuipijpen die vanuit ingesloten bovenbouwen die voor het vervoer van lading worden gebruikt door de huid worden geleid, zijn uitsluitend toegestaan wanneer de rand van het vrijboorddek niet wordt ondergedompeld wanneer het schip, naar de ene of de andere zijde, 5° slagzij maakt. In andere gevallen moeten de afvoerpijpen binnenboord worden geleid in overeenstemming met de vereisten van het van kracht zijnde Internationaal Verdrag voor de beveiliging van mensenlevens op zee.

In bemande machineruimten mogen inlaatkasten voor hoofd- en hulpwerktuigen en afvoerpijpen in verband staande met het in bedrijf houden van machines ter plaatse worden bediend. De bedieningsapparatuur moet gemakkelijk toegankelijk zijn en voorzien zijn van indicatoren die aangeven of de kleppen open dan wel gesloten zijn.

Spuipijpen en afvoerpijpen, ongeacht het niveau waar zij hun oorsprong hebben, die de scheepshuid hetzij op meer dan 450 mm onder het vrijboorddek, hetzij op minder dan 600 mm boven de lijn voor zomeruitwatering doorboren, moeten zijn voorzien van een terugslagklep op de scheepshuid. Deze klep kan, tenzij de aanwezigheid ervan wordt geëist door lid 1, vervallen indien de pijpen voldoende wanddikte hebben (zie lid 7 hieronder).

Spuipijpen in bovenbouwen of dekhuizen die niet voorzien zijn van deuren die voldoen aan de eisen van voorschrift 12 moeten overboord worden gevoerd.

Alle aan de huid aangebrachte appendages en de kleppen die ingevolge dit voorschrift moeten zijn aangebracht, moeten zijn vervaardigd van staal, brons of van een ander goedgekeurd smeedbaar materiaal. Kleppen van gewoon gietijzer of van een soortgelijk materiaal zijn niet toegestaan. Alle pijpen waarop dit voorschrift betrekking heeft, moeten zijn vervaardigd van staal of van een gelijkwaardig materiaal ten genoegen van de Administratie.

Spuipijpen en afvoerpijpen:

In plaats van de terugslagklep die van een plaats boven het vrijboorddek kan worden bediend, zijn twee kanaalafsluiters die vanaf het werkdek van de koker worden bediend en die aan de volgende bepaling voldoen, aanvaardbaar:

De gehele koker, inclusief deksel, moet worden vervaardigd van materiaal van voldoende dikte.

De bedieningsorganen van de kanaalafsluiters en/of scharnierende deksels moeten duidelijk worden gemarkeerd met de volgende tekst: ‘Gesloten houden wanneer niet in gebruik’.

Wanneer het uiteinde aan binnenboordzijde van de koker zich onder het vrijboorddek van een passagiersschip bevindt of onder de evenwichtswaterlijnen van een vrachtschip waarop vereisten inzake stabiliteit bij averij van toepassing zijn, dan:

Ankerpijpen en kabelbakken moeten tot op het aan weer en wind blootgestelde dek waterdicht zijn.

Wanneer toegangsmogelijkheden aanwezig zijn, moeten deze worden afgesloten met een deugdelijk deksel en worden afgesloten met op korte afstand van elkaar aangebrachte bouten.

Ankerpijpen waardoor ankerkabels lopen, moeten zijn voorzien van permanent aangebrachte afsluitmiddelen om het binnendringen van water tot een minimum te beperken.

Patrijspoorten en ramen, alsmede de glasschijven, blinden en stormdeksels*1. ervan moeten van een goedgekeurd ontwerp en deugdelijke constructie zijn. Niet-metalen omlijstingen zijn niet aanvaardbaar.

Patrijspoorten worden omschreven als ronde of ovalen openingen met een oppervlakte van ten hoogste 0,16 m². Ronde of ovale openingen met een oppervlakte van meer dan 0,16 m² worden aangemerkt als ramen.

Ramen worden omschreven als doorgaans rechthoekige openingen, die op elke hoek een straal hebben overeenkomend met de omvang van het raam en ronde of ovale openingen met een oppervlakte van meer dan 0,16 m².

Patrijspoorten naar de volgende ruimten moeten aan de binnenzijde zijn voorzien van scharnierende blinden.

Blinden moeten worden gesloten en waterdicht worden gesloten indien deze onder het vrijboorddek zijn aangebracht en moeten waterdicht zijn indien deze daarboven zijn aangebracht.

Patrijspoorten mogen niet worden aangebracht op een zodanige plaats dat de onderkant van de dagopening lager ligt dan een lijn die evenwijdig loopt aan het vrijboorddek in de zijde en waarvan het laagste punt zich bevindt op 2,5% van de breedte (B) boven de lijn voor zomeruitwatering (of lijn voor zomerhoutvaartuitwatering, indien vastgesteld) of 500 mm daarboven, naar gelang van welke de grootste afstand is.

Indien de vereiste stabiliteitsberekeningen erop duiden dat de patrijspoorten in een tussenliggend stadium van vollopen of bij de waterlijn in de uiteindelijke evenwichtspositie onder water zouden komen te staan, moeten deze van het niet-openende type zijn.

Op de volgende plaatsen mogen geen ramen worden aangebracht:

Indien de bovenbouw bescherming biedt tegen directe toegang tot een opening die naar beneden leidt of volgens de stabiliteitsberekeningen over drijfvermogen beschikt, moeten de patrijspoorten en ramen in de zijhuid in de tweede laag worden voorzien van scharnierende blinden aan de binnenzijde die kunnen worden gesloten en waterdicht kunnen worden afgesloten.

De patrijspoorten en ramen in zijschotten aan de binnenzijde van de zijhuid in de tweede laag die de directe toegang naar beneden beschermen naar de lid 4 genoemde ruimten, moeten worden voorzien van hetzij scharnierende blinden aan de binnenzijde, hetzij, wanneer deze toegankelijk zijn, vast aangebrachte externe stormdeksels die kunnen worden gesloten en waterdicht kunnen worden afgesloten.

De patrijspoorten of ramen behoeven niet van blinden of stormdeksels te worden voorzien indien de patrijspoorten en ramen in de tweede laag en daarboven door hutschotten en -deuren worden afscheiden van een rechtstreekse toegang die naar beneden leidt, of indien de tweede laag volgens de stabiliteitsberekeningen drijfvermogen bezit.

Dekhuizen gelegen op een verhoogd halfdek of op het dek van een bovenbouw met een hoogte geringer dan de standaardhoogte mogen worden beschouwd als zijnde in de tweede laag voor zover het de vereisten voor blinden betreft, mits de hoogte van het verhoogde halfdek of de bovenbouw gelijk is aan of groter is dan de standaardhoogte van het halfdek.

Vaste of opengaande dakramen moeten een glasdikte bezitten die overeenkomt met de grootte en plaats ervan, als vereist voor patrijspoorten en ramen. Dakramen moeten op alle plaatsen worden beschermd tegen mechanische beschadiging en, wanneer zij zijn aangebracht op een plaats van categorie 1 of 2, worden voorzien van vast aangebrachte blinden of stormdeksels.

Wanneer een schip uitgerust met een trunk niet voldoet aan de vereisten van voorschrift 36, lid 1, e, of wanneer doorlopende of grotendeels doorlopende langshoofden van luikopeningen zijn aangebracht tussen een onderbroken bovenbouw, wordt de minimumoppervlakte van de waterloospoorten aan de hand van de volgende tabel berekend:

De oppervlakte van waterloospoorten op tussenliggende breedten moet worden verkregen door middel van lineaire interpolatie.

De doeltreffendheid van de in lid 1 vereiste waterloosruimte in verschansingen hangt af van het vrije uitstroomgedeelte over het dek van een schip.

De vrije uitstroomoppervlakte aan dek is de netto-oppervlakte van ruimten tussen luikopeningen, en tussen luikopeningen en bovenbouwen en dekhuizen tot aan de feitelijke hoogte van de verschansing.

De oppervlakte van de waterloospoorten in verschansingen moet als volgt worden berekend in relatie tot de netto vrije uitstroomoppervlakte:

Op schepen met bovenbouwen op het vrijboorddek of op de bovenbouwdekken, die aan een van de zijden of aan weerszijden een opening hebben naar kuilen in de vorm van verschansingen op de open dekken, moeten deugdelijke voorzieningen worden getroffen voor de afwatering van de open ruimten binnen de bovenbouwen.

De minimumoppervlakte van de waterloospoorten aan weerszijden van het schip voor de open bovenbouw (A_s) en voor de open kuil (A_w), moet worden berekend in overeenstemming met de volgende procedure:

De onderkanten van de waterloospoorten moeten zo dicht boven het dek liggen als praktisch uitvoerbaar is. Twee derde van de voor de waterloospoorten vereiste oppervlakte moet in die helft van de kuil zijn aangebracht, welke het dichtst bij het laagste punt van de zeeg is gelegen. Een derde van de vereiste oppervlakte voor de waterloospoorten moet gelijkmatig over de overblijvende lengte van de kuil worden verdeeld. Met geen of weinig zeeg op het blootgestelde vrijboorddek of een blootgesteld bovenbouwdek moet de oppervlakte van de waterloospoorten gelijkmatig over de lengte van de kuil worden verdeeld.

Alle openingen van waterloospoorten in de verschansing moeten door een rasterwerk of staven met een onderlinge afstand van ongeveer 230 mm worden beschermd. Indien kleppen zijn aangebracht, moet voor ruime speling worden gezorgd teneinde klemmen te vermijden. De scharnieren moeten van pennen of lagers van roestvrij materiaal zijn voorzien. Kleppen mogen niet zijn voorzien van vastzetmiddelen.

De constructie van de dekhuizen voor het onderbrengen van de bemanning moet een aanvaardbaar niveau van sterkte bezitten.

Rondom alle blootgestelde dekken moeten relingen of verschansingen worden aangebracht. De hoogte van de verschansing of van het relingwerk moet ten minste 1 m boven het dek zijn; indien evenwel deze hoogte een belemmering vormt voor de normale werkzaamheden aan boord, kan goedkeuring worden verleend voor een geringere hoogte indien de Administratie ervan overtuigd is dat voldoende bescherming aanwezig is.

Relingwerk dat wordt aangebracht op bovenbouw- en vrijboorddekken moet ten minste drie roeden hebben. De opening beneden de onderste roede van het relingwerk mag niet groter zijn dan 230 mm. De andere roeden mogen niet meer dan 380 mm van elkaar zijn verwijderd. In het geval van schepen met een ronde overgang van huid naar dek moeten de steunen voor het relingwerk op het horizontale gedeelte van het dek geplaatst worden. Op andere plaatsen moet relingwerk met ten minste twee roeden worden aangebracht. Relingwerk moet voldoen aan de volgende bepalingen:

Ten behoeve van de krachtens voorschrift 25-1 vereiste veilige doorgang moet worden gezorgd voor toereikende middelen (zoals relingwerk, handleiders, loopbruggen of gangen onder het dek, enz.) voor bescherming van de bemanning bij het gaan naar of het komen van hun verblijven, de machineruimte en alle andere ruimten die worden gebruikt voor de noodzakelijke werkzaamheden aan boord.

Alle op een schip vervoerde deklading moet zodanig worden gestuwd dat elke opening ter plaatse van de lading die toegang geeft naar of leidt vanuit de verblijven van de bemanning, de machineruimte en alle andere ruimten die worden gebruikt voor de noodzakelijke werkzaamheden aan boord behoorlijk kan worden afgesloten tegen het binnendringen van water. Er moet voor bescherming van de bemanning boven de deklading worden gezorgd in de vorm van relingwerk of handleiders indien er zich op of beneden het dek van het schip geen geschikte gang bevindt.

Er moet voor een veilige doorgang van de bemanning worden gezorgd door ten minste een van de in onderstaande tabel 25-1.1 voorgeschreven middelen.

Aanvaardbare middelen als bedoeld in tabel 25-1.1 worden als volgt gedefinieerd:

Toegestane dwarslocaties voor de voorzieningen van bovengenoemd lid 2, c, d en f, waar van toepassing:

Ten aanzien van tankschepen met een lengte van minder dan 100 m mag de minimumbreedte van de loopbrug of het looppad op dekniveau, respectievelijk aangebracht in overeenstemming met bovenstaand lid 2, e of f, worden beperkt tot 0,6 m.

Voor de berekening van het vrijboord worden de schepen verdeeld in schepen van het type A en schepen van het type B.

Het basisvrijboord voor schepen van het type B tussen 24 m en 100 m lang die een gesloten bovenbouw hebben met een in rekening te brengen lengte van niet meer dan 35% van de lengte van het schip moet worden vermeerderd met:

waarbij L staat voor de lengte van het schip in m; en

E₁ de in rekening te brengen lengte is van de bovenbouw in m zoals omschreven in voorschrift 35, zonder de lengte van trunks mee te rekenen.

Wanneer de volheidscoëfficiënt (C_b) groter is dan 0,68, moet het basisvrijboord van voorschrift 28, indien nodig gecorrigeerd overeenkomstig voorschrift 27, leden 8 en 10, en voorschrift 29 vermenigvuldigd worden met de factor:

De volheidscoëfficiënt mag niet groter zijn dan 1,0.

Wanneer D groter is dan L/15 wordt het vrijboord vermeerderd met (D-L/15)R (mm), waarbij R = L/0.48 bij schepen van minder dan 120 m lengte en R = 250 bij schepen van 120 m lengte en meer.

Wanneer D kleiner is dan L/15 wordt geen vermindering toegepast behalve bij een schip met een gesloten bovenbouw die over ten minste 0,6 L het middengedeelte van de lengte bedekt met een volledige trunk of met een combinatie van een onderbroken gesloten bovenbouw en trunks die geheel van voor tot achter doorlopen, in welk geval het vrijboord wordt verminderd op de in lid 1 voorgeschreven wijze.

Wanneer de hoogte van de bovenbouw of de trunk minder is dan de overeenkomstige standaardhoogte, moet de vermindering van het vrijboord worden gecorrigeerd naar de verhouding tussen de werkelijke hoogte van de bovenbouw of trunk en de toepasselijke standaardhoogte zoals omschreven in voorschrift 33.

Wanneer de werkelijke holte tot de bovenkant van de deklijn groter of kleiner is dan D, moet het verschil in holten aan het vrijboord worden toegevoegd of daarvan worden afgetrokken.

Wanneer in het vrijboorddek een nis is aangebracht, en deze zich niet uitstrekt tot de zijden van het schip, moet het exclusief de nis berekende vrijboord worden gecorrigeerd voor het dienovereenkomstige verlies aan drijfvermogen. De correctie moet gelijk zijn aan de waarde die wordt verkregen door het volume van de nis te delen door het wateroppervlak van het schip op 85% van de kleinste holte naar de mal (zie figuur 32-1.1).

De correctie wordt opgeteld bij het verkregen vrijboord nadat alle overige correcties zijn toegepast, behoudens de correctie voor boeghoogte.

Wanneer het vrijboord, gecorrigeerd voor verlies aan drijfvermogen als hierboven genoemd, groter is dan het geometrisch minimumvrijboord vastgesteld aan de hand van een holte naar de mal gemeten tot de bodem van de nis, mag deze laatste waarde worden gehanteerd.

Correctie is de optelling bij het vrijboord gelijk aan:

De standaardhoogte van een bovenbouw is die als aangegeven in de volgende tabel:

Voor de tussenliggende lengten wordt de standaardhoogte verkregen door middel van lineaire interpolatie.

Behalve als bepaald in lid 2 is de lengte van de bovenbouw (S) de gemiddelde lengte van het delen van de bovenbouw die binnen de lengte (L) liggen.

Wanneer een bovenbouwschot is voorzien van een nis, moet de in rekening te brengen lengte van de bovenbouw worden verminderd met een getal gelijk aan de oppervlakte van de nis op tekening gedeeld door de breedte van de bovenbouw halverwege de lengte van de nis. Wanneer de nis ten opzichte van de hartlijn asymmetrisch is, moet het grootste deel worden beschouwd als van toepassing zijnde op beide zijden van het schip. Een nis behoeft niet te worden overdekt.

Wanneer het eindschot van een gesloten bovenbouw in een zuiver parabolische ronding uitsteekt vóór de aansnijding van het schot met de zijden van de bovenbouw, kan de lengte van de bovenbouw worden vergroot op basis van een gelijkwaardig vlak schot. Deze vergroting bedraagt twee derde van de pijl van de ronding. De maximumronding waarmee rekening mag worden gehouden bij het vaststellen van deze vergroting is de helft van de breedte van de bovenbouw gemeten ter plaatse van het snijpunt van het gebogen eindschot van de bovenbouw met de zijde daarvan.

Wanneer een bovenbouw uitsteekt, met een breedte van het uitstek aan beide zijden van de hartlijn van ten minste 30% van de breedte van het schip, kan de in rekening te brengen lengte van de bovenbouw worden vergroot door uit te gaan van een gelijkwaardig bovenbouwschot in de vorm van een parabool. Deze parabool strekt zich uit van het uitstek op de hartlijn en loopt door het snijpunt van het feitelijke bovenbouwschot met de zijden van het uitstek en loopt door tot aan de zijden van het schip. Deze parabool valt volledig binnen de begrenzingen van de bovenbouw en de uitbreidingen ervan.

Indien de bovenbouw van de zijde af naar binnen is geplaatst, tot aan de in voorschrift 3, lid 10, toegestane begrenzing, moet het gelijkwaardige schot worden berekend op basis van de feitelijke breedte van de bovenbouw (en niet de breedte van het schip).

Bij bovenbouwen met schuin aflopende schotten is de werkwijze als volgt:

Behalve als bepaald in lid 2 van dit voorschrift, is de in rekening te brengen lengte (E) van een gesloten bovenbouw van standaardhoogte dezelfde als de werkelijke lengte.

In alle gevallen waarin een gesloten bovenbouw van standaardhoogte vanaf de zijden van het schip naar binnen is geplaatst zoals toegestaan in voorschrift 3, lid 10, is de in rekening te brengen lengte de in de verhouding b/Bs gewijzigde lengte, waarbij:

Wanneer een bovenbouw over een gedeelte van de lengte ervan naar binnen is geplaatst, dan is deze wijziging slechts van toepassing voor het naar binnen geplaatste gedeelte.

Wanneer de hoogte van een gesloten bovenbouw kleiner is dan de standaardhoogte, wordt de in rekening te brengen lengte verminderd in de verhouding van de werkelijke hoogte tot de standaardhoogte. Wanneer de hoogte de standaardhoogte overtreft, mag de in rekening te brengen lengte van de bovenbouw niet worden vergroot (zie de afbeeldingen 34.1 en 34.2).

Wanneer de hoogte, boven het hellende gedeelte, van een bovenbouw met schuin aflopende schotten minder is dan de standaardhoogte, is de in rekening te brengen lengte E de lengte S als verkregen uit figuur 34.1, verminderd met de verhouding van de feitelijke lengte tot de standaardlengte.

Wanneer een kampanje of bak van minder dan standaardhoogte is aangebracht op een schip met een overmatige zeeg, doch zonder een bovenbouw binnen 0,2 L midscheeps, mag rekening worden gehouden met de hoogte van de kampanje of bak door de feitelijke hoogte te vermeerderen met het verschil tussen het feitelijke en het standaard zeegprofiel. De vermindering voor overmaat aan zeeg overeenkomstig voorschrift 38, lid 16, mag niet worden toegekend.

De in rekening te brengen lengte van een verhoogd halfdek is, wanneer het is voorzien van een intact schot, de werkelijke lengte tot aan een maximum van 0,6 L. Wanneer het schot niet intact is, wordt het verhoogde halfdek beschouwd als een kampanje met een hoogte die minder is dan de standaardhoogte.

De maximale in rekening te brengen lengte van 0,6 L van een verhoogd halfdek moet worden gemeten vanaf de achterste loodlijn, zelfs wanneer een kampanje is aangebracht in combinatie met het verhoogde halfdek.

Een bovenbouw die niet gesloten is, wordt niet in rekening gebracht.

Een trunk of soortgelijke constructie die zich niet tot de scheepsboorden uitstrekt wordt in rekening gebracht, mits:

De in rekening te brengen lengte van een volledige trunk is gelijk aan de totale lengte verkleind in de verhouding van zijn gemiddelde breedte tot B.

De standaardhoogte van een trunk is gelijk aan de standaardhoogte van een bovenbouw geen verhoogd halfdek zijnde.

Wanneer de hoogte van een trunk kleiner is dan de standaardhoogte, wordt de in rekening te brengen lengte in verhouding van de werkelijke hoogte tot de standaardhoogte verkleind. Wanneer de hoogte van de luikhoofden op het trunkdek geringer is dan wat krachtens voorschrift 14-1 wordt vereist, moet een vermindering van de werkelijke hoogte van de trunk die overeenkomt met het verschil tussen de werkelijke hoogte en de vereiste hoogte van de hoofden in rekening worden gebracht.

Wanneer de trunkhoogte kleiner is dan de standaardhoogte en de luikhoofden van de trunk ook kleiner zijn dan de standaardhoogte, of volledig afwezig zijn, moet de vermindering van de feitelijke hoogte van de trunk vanwege onvoldoende hoogte van het luikhoofd worden genomen als het verschil tussen 600 mm en de feitelijke hoogte van het luikhoofd, of 600 mm indien geen luikhoofden zijn aangebracht. Een vermindering van de feitelijke hoogte van een trunk wordt niet verlangd in gevallen waarin in het trunkdek slechts kleine luiken met een geringere hoogte dan de standaardhoogte zijn aangebracht waarvoor ontheffing van het vereiste van standaardhoogte van het luikhoofd mag worden verleend.

Doorlopende luikopeningen mogen bij de berekening van het vrijboord worden behandeld als een trunk, mits in alle opzichten aan de bepalingen van dit lid wordt voldaan.

De in lid 1, b, bedoelde stringerplaat van het trunkdek mag aan de buitenzijde van het schot aan de trunkzijde worden aangebracht, mits aan het volgende wordt voldaan:

Wanneer de trunk die tegen de bovenbouw, zoals een kampanje, brug of bak is aangebouwd, bij de berekening van het vrijboord wordt betrokken, mogen geen openingen aanwezig zijn in dat deel van het schot dat de trunk en de bovenbouw gemeenschappelijk hebben. Een uitzondering hierop kan worden gemaakt voor kleine openingen, zoals voor leidingen, kabels of mangaten met deksels die zijn bevestigd door middel van bouten.

De zijden van een trunk die bij de berekening van het vrijboord wordt betrokken, moeten intact zijn. Partijspoorten van het niet-openende type en met bouten vastgezette mangatdeksels kunnen worden toegestaan.

Wanneer de in rekening te brengen lengte van een bovenbouw en trunk 1 L is, is de aftrek van het vrijboord 350 mm bij schepen met een lengte van 24 m, 860 mm bij schepen met een lengte van 85 m en 1070 mm bij schepen met een lengte van 122 m en daarboven. Voor de tussenliggende lengten wordt de aftrek verkregen door middel van lineaire interpolatie.

Wanneer de totale in rekening te brengen lengte van een bovenbouw en trunk kleiner is dan 1 L, is de aftrek een uit de volgende tabel verkregen percentage:

Voor de tussenliggende lengten van de bovenbouw en trunk worden de percentages verkregen door middel van lineaire interpolatie.

Voor schepen van het type B waarbij de in rekening te brengen lengte van een bak minder dan 0,07 L is, is geen aftrek toegestaan.