HR, 05-11-2021, nr. 21/00392

Artikel 267, letter a VWEU bepaald dat Het Hof van Justitie van de Europese Unie bevoegd is, bij wijze van prejudiciële beslissing, een uitspraak te doen

Aldus is sprake van een exclusieve bevoegdheid. Alleen de Unierechter, en NIEMAND anders mag (en kan) uitlegging geven over de draagwijdte en de betekenis van het recht van de Unie.

Vgl. in gelijke zin mr. baron Koenraad Lenaerts en mr. Piet van Nuffel, Europees recht, blz. 119, par. 85 e.v.;

Nu vast staat dat het gerechtshof als onderdeel van lidstaat Nederland heeft opgetreden op hetzelfde domein als de Unierechter, die exclusief bevoegd is, is dat optreden a priori in strijd is met het Verdrag.

Aldus is de uitlegging van het gerechtshof over de draagwijdte en de betekenis van het recht van de Unie, waartoe hij kennelijk onbevoegd is, met de gebezigde uitlegging dat artikel 47 Handvest verder verduidelijkt moet worden met uitlegging van de nationale rechter in casu, om belanghebbende als zondanig een inroepbaar recht te verlenen.

Daarmee staat de schending van het recht van de Unie — buiten elke mogelijke twijfel vatbaar — kennelijk — vast. Spek, misselijk mannetje, zielenpiet, treedt met misbruik van bevoegdheid op het exclusieve (bevoegdheids)domein van de Unierechter en geeft zichzelf daarmee aan de hand van objectieve, door het Hof van Justitie uitgelegde criteria, de kwalificatie van partijdig en afhankelijk, vgl. Hof van Justitie, 19 november 2019, A.K., EU:C:2019:982.

Vgl. Hof van Justitie, A.K., 19 november 2019, EU:C:2019:982, r.o. 162;

Belanghebbende kan aldus — zonder dat artikel 47 Handvest verduidelijkt moet worden door bepalingen van Unierecht of van nationaal recht, zijn recht ex. artikel 47, tweede alinea Handvest van de grondrechten van de Europese Unie inroepen.

Het gerechtshof heeft het recht kennelijk, zeer ernstig miskend.

Het is extra wrang te moeten vaststellen dat — ondanks de verwijzing van belanghebbende in zijn pleitnota het gerechtshof er toch in slaagt met misbruik van bevoegdheid te treden op het exclusieve domein van de Unierechter, teneinde, zoals in casu, belanghebbende ‘professioneel’ te ontdoen van zijn uit het Unierecht voortkomende rechten.

Het is de schande heel ver voorbij, deze meneer Spek zou onmiddellijk verwijderd moeten worden uit het publiek domein en nooit meer enige publieke functie meer mogen vervullen!!

In een situatie als in het hoofdgeding, waarin rechtspraak van het Hof bestaat over het uit te leggen begrip, heeft een nationale rechterlijke instantie, die in beginsel is onderworpen aan een verwijzingsverplichting en die van mening is dat het geding dat voor haar dient een vraag over de uitlegging van het Unierecht opwerpt, de keuze uit twee mogelijkheden. Zij wendt zich tot het Hof voor aanvullende preciseringen met betrekking tot het geding waarover zij moet beslissen, of zij besluit niet te voldoen aan haar verwijzingsplicht, maar dan moet zij het antwoord dat het Hof reeds heeft aangedragen accepteren en toepassen. Als zij voor geen van beide mogelijkheden kiest en het betrokken begrip van Unierecht anders uitlegt, maakt zij zich schuldig aan een voldoende gekwalificeerde schending van dit recht.(62) Dit vloeit voort uit vaste rechtspraak volgens welke een schending van het Unierecht voldoende gekwalificeerd is wanneer daarbij de desbetreffende rechtspraak van het Hof kennelijk is miskend.(63)

Middel I is kennelijk gegrond. Goed bezien behoeft de rest geen behandeling meer, nu het gerechtshof blijk heeft gegeven — mogelijk willens en wetens — van een zeer ernstige miskenning van de uitlegging van het Hof.

Wetende dat het doorgaans voor Uw Raad, ook een gekende partijdige, afhankelijke club waar de criminaliteit ongekend afdruipt, niet anders is, daar is misbruik van bevoegdheid ook een kernwaarde, zal ik nog nader grieven.

Om te beginnen moet eraan worden herinnerd dat het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft verklaard dat in geval van overschrijding van een redelijke procestermijn, als procedurele onregelmatigheid die inbreuk maakt op een grondrecht, voor de betrokken partij een effectief rechtsmiddel voorhanden moet zijn waarmee zij passende genoegdoening kan krijgen (zie EHRM, arrest Kudla/Polen van 26 oktober 2000, Recueil des arrêts et dédsions 2000 XI, § 156 en 157).

Volgens vaste rechtspraak van Uw Raad wordt bij de overschrijding van de redelijke termijn van berechting ex. artikel 6 EVRM en artikel 47 Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, immateriële schade als gevolg van de lange duur van behandeling van zijn zaak toegekend, ook als belanghebbende, zoals in casu (kennelijk) niet-ontvankelijk is verklaard wegens overschrijding van de nationale bezwaartermijn.

In dat verband moet worden benadrukt dat het, in het kader van een beroep tot schadevergoeding wegens schending van artikel 47, tweede alinea, van het Handvest dat wordt ingesteld omdat de nationale betrokken instanties de vereisten rond de inachtneming van de redelijke procestermijn niet in acht heeft genomen, de nationale rechter moet nagaan of kan worden vastgesteld of zich niet alleen materiële schade heeft voorgedaan, maar ook immateriële schade die een partij mogelijk als gevolg van de termijnoverschrijding heeft geleden, die in voorkomend geval passend moet worden hersteld.

Uw Raad wees arrest op 15 februari 2019, ECLI:Nl:HR:2019:241 waarin Uw Raad in een nagenoeg identieke, danwel zeer vergelijkbare zaak, waarin ook sprake is van te laat instellen van bezwaar naar nationale bezwaartermijn, stelt dat, behoudens bijzondere omstandigheden, spanning en frustratie als grond voor vergoeding van immateriële schade moet worden verondersteld. Dat wordt niet anders als hij van oordeel is dat het bezwaar of beroep kennelijk niet-ontvankelijk is. Een dergelijke kennelijke niet-ontvankelijkheid is geen bijzondere omstandigheid.

Het gerechtshof heeft de kennelijke niet-ontvankelijkheid als bijzondere omstandigheid aangemerkt, uitleggend dat de niet-ontvankelijkheid was ingegeven door het feit dat belanghebbende niet bevoegd was bezwaar in te stellen en om die reden geen belang had bij de beslissing over de BPM.

Het gerechtshof heeft het recht van de Unie en daarop gebaseerde uitlegging casu toepassing door Uw Raad, waarbij in de midden kan blijven of die uitlegging kennelijk onbevoegd, met misbruik van bevoegdheid tot stand is gekomen, ernstig miskend en blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting.

Het cassatieberoep is kennelijk gegrond.

Belanghebbende heeft simpelweg recht op vergoeding van de schade als gevolg van de lange duur van behandeling, zoals vervat in het recht van de Unie. Dat recht kan hij inroepen, zoals in casu, zonder dat deze bepaling moet worden verduidelijkt door bepalingen van Unierecht of van nationaal recht.

Nu vast staat dat de procedure in eerste aanleg meer dan 7 jaar heeft geduurd, heeft belanghebbende recht op een schadevergoeding.

Na dit te hebben opgemerkt, moet worden vastgesteld dat de duur van de procedure in eerste aanleg, die meer dan 7 jaar heeft bedragen, niet kan worden gerechtvaardigd door enige omstandigheid die is toe te schrijven aan de zaak die tot het onderhavige geding heeft geleid. Dit tijdsverloop valt niet te verklaren door de specifieke omstandigheden van de zaak, zoals de complexiteit ervan, het gedrag van partijen of procesincidenten.

Nu belanghebbende recht heeft op een schadevergoeding, en het gerechtshof de rechtspraak van het Hof en Uw Raad — mogelijk opzettelijk — willens en wetens — heeft miskend, moeten de kosten van hoger beroep en cassatie passend worden vergoed, waarvan akte!

Ook moet worden vastgesteld dat de Inspecteur der Rijksbelastingen willens en wetens in hoger beroep is gekomen, nu hij wist uit rechtspraak van Uw Raad en het Hof van Justitie en het EHRM dat (kennelijke) niet-ontvankelijkheid geen bijzondere omstandigheid is voor het niet verlenen van het rechtstreeks en met voorrang werkende recht van de Unie op vergoeding van schade als gevolg van schending van de betrokken bepalingen!

Onwetendheid met die bepalingen of rechtspraak van Uw Raad disculpeert niet!

Het griffierecht in bananenrepubliek Nederland wordt in bestuursrechtelijke geschillen op voorhand geheven, op straffe van verval van recht, zonder rekening te houden met de waarde van het onderliggende geschil (artikel 8:41 Awb) en wordt teruggegeven bij een gegrond beroep, zonder rente.

Artikel 47 Handvest van de grondrechten bepaald de vrije toegang tot de rechter. De heffing van griffierecht kan — hoewel in beginsel niet verboden en gehanteerd in meerdere lidstaten — een beperking van het recht van toegang tot de rechter impliceren.

De werking van artikel 47 Handvest is niet absoluut, maar kan beperkingen bevatten, mits die voldoen aan het bepaalde in artikel 52, lid 1 Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, waaronder het evenredigheidsbeginsel.

Het Hof van Justitie, volgens mij nog altijd de hoogste rechter (ik ben nog niet bekend met een Nexit) heef overduidelijk uitlegging gegeven over door artikel 47 Handvest van de grondrechten van de Europese Unie beheerste materie, in zijn arrest van 4 oktober 2018, Kantarev, EU:C:2018:807, dat een heffing van vastrecht van meer dan 4% een beperking tot de toegang tot de rechter kan impliceren.

Ik verwijs u gajesclub naar uitlegging van de exclusief bevoegde rechter, de Unierechter, in zijn arrest van 11 juni 2015, Brito, EU:C:2015:390 en aldaar aangehaalde rechtspraak;

Aldus staat vast, buiten elke mogelijke twijfel verheven dat het gerechtshof, door voorrang te geven aan nationale bepalingen, zoals in casu de kennelijk onbevoegde en kennelijk onrechtmatige uitlegging van de Hoge Raad der Nederlanden over de draagwijdte en de betekenis van het recht van de Unie, een onrechtmatige daad heeft gepleegd en verzuimd heeft het recht van de Unie te waarborgen!!

Middel III is kennelijk gegrond.

De ingebrekestelling is er toe ingesteld in de nationale wettelijke regeling om het bestuursorgaan te bewegen tot het doen van uitspraak. Nu jaren na dato nog een uitspraak is gedaan, kan niet worden beoogd dat de ingebrekestelling onredelijk laat is, omdat hij op tijd is omdat er nog geen uitspraak is gedaan.

Slechts met zielige, subjectieve overwegingen, zoals in casu, wordt recht gesproken in dit apenland, zoals Spek in casu, die man deugt echt voor geen millimeter!!