Hof Leeuwarden, 23-04-2008, nr. 0700508

Het vonnis van 30 mei 2007 is een tussenvonnis in de tussen partijen aanhangige schadestaatprocedure. De rechtbank heeft bij dit vonnis een deskundige, prof. dr. [de deskundige], benoemd. [appellante] heeft de rechtbank in een brief van 8 juni 2007 verzocht tussentijds beroep open te stellen tegen dit vonnis, welk verzoek de rechtbank bij beschikking van 11 juli 2007 heeft afgewezen.

Met het beroep komt [appellante], blijkens de (toelichting op de) grieven, op tegen de benoeming van prof. [de deskundige]. Zij meent dat de rechtbank prof. [de deskundige] ten onrechte benoemd heeft. Het beroep richt zich dus niet tegen de beslissing dat de (nog te bepalen) kosten van het deskundigenbericht voor rekening van beide partijen komen.

Op grond van artikel 194 lid 2 Rv staat tegen een beslissing tot benoeming van een deskundige geen hogere voorziening open. Ofschoon [appellante] niet uitdrukkelijk heeft aangevoerd dat en waarom zij ondanks het bepaalde in artikel 194 lid 2 Rv ontvankelijk is in haar appel volgt uit haar toelichting op grief I dat zij van mening is dat de rechtbank bij de benoeming van prof. [de deskundige] het beginsel van hoor en wederhoor geschonden heeft. Daarover overweegt het hof als volgt.

Schending van essentiële vormen, zoals het recht op hoor en wederhoor, kan een reden zijn voor doorbreking van een appelverbod tegen een einduitspraak. Zonder de mogelijkheid van doorbreking zouden deze in eerste aanleg voorgevallen schendingen niet meer voor correctie in aanmerking komen. Wanneer echter geen sprake is van een einduitspraak, maar van een tussenbeslissing, zoals hier, kan de correctie nog in eerste aanleg plaatsvinden. Bovendien kunnen partijen op grond van artikel 194 lid 5 Rv zich tot de rechtbank wenden met het verzoek een andere deskundige te benoemen en hebben zij aldus de mogelijkheid om de gevolgen van een eventuele schending van essentiële vormen bij de benoeming van een deskundige te (doen) corrigeren, terwijl ook in een eventuele appelprocedure, nadat eindvonnis is gewezen, een andere deskundige benoemd kan worden.

Naar het oordeel van het hof is, behoudens zeer bijzondere omstandigheden, doorbreking van het appelverbod van artikel 194 lid 2 Rv niet aan de orde. Het hof verwijst in dit kader naar zijn uitspraak van 12 december 2007, LJN BC0131 en naar uitspraken van andere hoven met een zelfde uitkomst (hof Arnhem 27 april 2004, NJF 2004, 500, hof Den Bosch 9 augustus 2005, JBPr 2006,68 en hof Den Bosch 8 januari 2008, NJF 2008, 100).

De slotsom is dat, nu uit hetgeen [appellante] heeft aangevoerd niet volgt dat sprake is van zeer bijzondere omstandigheden, zij niet-ontvankelijk is in haar appel. Het hof laat dan nog daar dat [appellante] zich voorafgaand aan de benoeming van de deskundige (uitvoerig) over de persoon van de deskundige heeft uitgelaten, zodat van schending van het beginsel van hoor en wederhoor bij de benoeming van de deskundige alleen om die reden al geen sprake is.

Het incidenteel appel is ingesteld onder de voorwaarde dat het principale appel wordt toegewezen. Nu die voorwaarde niet in vervulling is gegaan, behoeft het incidentele appel geen behandeling.

Als de in het ongelijk gestelde partij wordt [appellante] veroordeeld in de kosten van het principaal appel (salaris procureur 1,5 punt, tarief II). Nu de behandeling van het incidentele appel achterwege blijft, komt het hof aan een beslissing over de proceskosten in het incidentele appel niet toe.