HR, 25-06-2002, nr. 00091/01 E

Het Hof heeft in hoger beroep - met vernietiging van een vonnis van de Economische Politierechter in de Arrondissementsrechtbank te 's-Hertogenbosch van 30 juni 1999, voorzover aan 's Hofs oordeel onderworpen, - de verdachte ter zake van sub 1. "overtreding van een voorschrift gesteld krachtens artikel 60, eerste lid, van de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren, begaan door een rechtspersoon, driemaal gepleegd" en sub 2. "overtreding van een voorschrift gesteld krachtens artikel 60, eerste lid, van de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren, begaan door een rechtspersoon, tweemaal gepleegd" veroordeeld tot driemaal een geldboete van telkens vijfhonderd gulden en ten aanzien van sub 2. (met betrekking tot de vastgestelde beladingsdichtheid van 283 kg/m²) tot een geldboete van ƒ 250,--. Voorts wordt bepaald dat voor sub 2. (met betrekking tot de vastgestelde beladingdichtheid van 266 kg/m²) geen straf of maatregel wordt opgelegd.

Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze heeft mr. M.J.J.E. Stassen, advocaat te Tilburg, bij schriftuur een middel van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De plaatsvervangend Procureur-Generaal Fokkens heeft geconcludeerd dat de Hoge Raad het beroep zal verwerpen.

Het middel behelst de klacht dat het Hof niet uitdrukkelijk heeft beslist op een in hoger beroep gevoerd verweer met betrekking tot het bewijs.

Het proces-verbaal van de terechtzitting van 18 augustus 2000 houdt onder meer het volgende in:

De raadsman die niet ingevolge art. 279, eerste lid, Sv heeft verklaard door de verdachte uitdrukkelijk te zijn gemachtigd tot het voeren van de verdediging, is op de terechtzitting slechts bevoegd het woord te voeren ter toelichting van de afwezigheid van de verdachte en het verzoeken van aanhouding van de behandeling van de zaak met het oog op de effectuering van het aanwezigheidsrecht van de verdachte of ten behoeve van het alsnog verkrijgen van een machtiging als hiervoor bedoeld. Indien de rechter de raadsman toestaat buiten de bedoelde onderwerpen nog meer aan te voeren, geschiedt dit in strijd met het wettelijk systeem.

Niet uitgesloten is dat op grond van het bepaalde in art. 6 EVRM in uitzonderlijke gevallen anders moet worden geoordeeld (vgl. HR 23 oktober 2001, NJ 2002, 77 en HR 23 april 2002, LJN AD8860).

Het in het middel bedoelde verweer over de bewijsvoering heeft geen betrekking op de onder 3.3 vermelde onderwerpen waarover de raadsman, ondanks het ontbreken van een uitdrukkelijke machtiging van de verdachte om de verdediging te voeren, toch het woord mag voeren. Dit betekent dat, nu uit de stukken niet kan volgen dat zich een uitzonderlijk geval als bedoeld onder 3.3 voordoet, het Hof de raadsman in strijd met het wettelijk systeem in de gelegenheid heeft gesteld meer aan te voeren dan hiervoor onder 3.3 is vermeld, zodat het verweer geen behandeling behoefde.

Het middel moet dus buiten bespreking blijven.

Nu het middel niet tot cassatie kan leiden, terwijl de Hoge Raad ook geen grond aanwezig oordeelt waarop de bestreden uitspraak ambtshalve zou behoren te worden vernietigd, moet het beroep worden verworpen.

De Hoge Raad verwerpt het beroep.

Dit arrest is gewezen door de vice-president C.J.G. Bleichrodt als voorzitter, en de raadsheren A.M.J. van Buchem-Spapens en J.P. Balkema, in bijzijn van de waarnemend-griffier I.W.P. Verboon, en uitgesproken op 25 juni 2002.