HR, 07-09-2004, nr. 01885/02

"Het hof bewilligt, gehoord de raadsvrouw en de advocaat-generaal, in het oproepen van de getuige [getuige 1] voor de zitting van 8 januari 2002.

De voorzitter deelt mede dat [getuige 2] ter terechtzitting van heden als getuige wordt gehoord.

De voorzitter gaat over tot het horen van de getuige [getuige 2], die daartoe wordt binnengeroepen.

(...)

De advocaat-generaal, verdachte en de raadsvrouw doen afstand van de getuige.

De voorzitter deelt mede dat het hof heeft besloten dat de voortzetting van de behandeling van de zaak op de volgende terechtzittingen zal plaatsvinden, te weten:

dinsdag 4 december 2001 te 9.30 uur (pro forma zitting)

dinsdag 8 januari 2002 te 9.30 uur (inhoudelijke behandeling)

vrijdag 11 januari 2002 (uitloopdatum)

De voorzitter deelt mede dat de behandeling van de zaak wordt aangehouden tot 4 december 2001 te 9.30 uur (pro forma zitting, mede de mededeling dat de raadsvrouw en de verdachte niet hoeven te verschijnen) en vervolgens tot de zitting van 8 januari 2002 te 9.30 uur (inhoudelijke behandeling) (...)."

"De voorzitter deelt mede dat de zaak vandaag pro-forma wordt behandeld, daar het onderzoek van de rechter-commissaris nog niet is afgerond.

De advocaat-generaal deelt mede dat hij enige opmerkingen in de "Zon-zaak" op papier heeft gezet en legt die over aan het hof. Deze zijn aan het proces-verbaal gehecht.

De verdachte verzoekt [getuige 3] als getuige op te laten roepen en legt dit verzoek over aan het hof. Het verzoek van de verdachte is aan dit proces-verbaal gehecht.

De raadsvrouw deelt mede dat zij nog een aantal vragen en verzoeken heeft en voert het woord overeenkomstig de door haar overgelegde stukken die aan het proces-verbaal zijn gehecht.

De verdachte deelt mede dat hij nadere gegeven omtrent [getuige 3] op papier heeft gezet en legt dit over aan het hof. Dit is aan de proces-verbaal gehecht.

De advocaat-generaal verzet zich tegen het verzoek van de raadsvrouw om [getuige 3] als getuige te laten horen nu de noodzaak daartoe niet bestaat.

Het hof onderbreekt het onderzoek voor beraadsiaging.

Na beraadslaging en hervatting van het onderzoek deelt de voorzitter mede dat het hof de advocaat-generaal verzoekt kennis te nemen van het mutatierapport omtrent het gebruik door een derde van het paspoort van verdachte tijdens de schietpartij in het hotel van Van der Valk op Schiphol in november/december 1999.

De voorzitter deelt voorts als beslissing van het hof mede, dat het verzoek van de raadsvrouw om [getuige 3] als getuige te horen thans niet noodzakelijk wordt geacht, maar gelet op het feit dat de verdediging dan nog de mogelijkheid heeft om het verzoek te doen, zal de getuige bij de rechter-commissaris worden gehoord in het bijzijn van de verdediging.

De voorzitter deelt mede de geplande data waarop de inhoudelijke behandeling van de zaak ter terechtzitting zal worden voortgezet, te weten:

woensdag 3 april 2002 te 9.30 uur

vrijdag 5 april 2002 te 9.30 uur.

De advocaat-generaal en de raadsvrouw gaan akkoord met de nieuwe zittingsdata.

Het hof, gehoord de advocaat-generaal alsmede de verdachte en diens raadsvrouw, schorst hierop het onderzoek tot de terechtzitting van woensdag 3 april 2002 te 9.30 uur zijnde een termijn langer dan een maand, doch korter dan drie maanden, om de klemmende reden dat behandeling van onderhavige zaak binnen een maand niet mogelijk is gelet op de grond tot aanhouding en het zittingsrooster van het hof;

Verwijst de zaak wederom naar de rechter-commissaris in verband met het horen van de getuige [getuige 3], alsmede voor de afronding van het lopende onderzoek in deze zaak. Beveelt de oproeping van de getuige [getuige 1] voor de zitting van 3 april 2002 en beveelt de mededeling aan de benadeelde partijen van het tijdstip van die terechtzitting.

De voorzitter zegt de verdachte en diens raadsvrouw aan om zonder nadere oproeping op genoemd tijdstip ter terechtzitting aanwezig te zijn."

"Het hof hervat -gezien het feit dat de terechtzittingen van 4 december 2001 en 8 januari 2002 een pro forma karakter hadden- het onderzoek in de stand waarin het zich op het tijdstip van de schorsing ter terechtzitting van 25 september 2001 bevond, en beveelt dat het onderzoek opnieuw wordt aangevangen, daar het hof thans anders is samengesteld dan ter terechtzitting van 25 september 2001."

"De voorzitter stelt vast dat de opgeroepen getuige [getuige 2] ter terechtzitting is verschenen en hij beveelt dat hij zich zal begeven naar het voor hem bestemde vertrek.

(...)

De raadsvrouw verzoekt naast [getuige 2] [getuige 1] als getuige op de zitting te horen. De raadsvrouw deelt mede dat [getuige 1] een keer gebruik heeft gemaakt van een telefoon die toebehoorde aan verdachte en dat [getuige 1] toen gebeld heeft vanuit een auto die ook niet toebehoorde aan verdachte.

De advocaat-generaal deelt mede dat hij zich verzet tegen het verzoek van de raadsvrouw om [getuige 1] als getuige op de zitting te horen aangezien niet bekend is waar [getuige 1] thans verblijft en het niet aannemelijk is dat hij vrijwillig ter terechtzitting zal verschijnen.

(...)

Het hof onderbreekt het onderzoek voor beraadslaging.

Na beraadslaging en hervatting van het onderzoek deelt de voorzitter de navolgende beslissing van het hof mede.

Het hof bewilligt, gehoord de raadsvrouw en de advocaat-generaal, in het verzoek tot het oproepen van de getuige [getuige 1] voor de zitting van 8 januari 2002.

(...)

De voorzitter deelt mede dat de behandeling van de zaak wordt aangehouden tot 4 december 2001 te 09.30 uur (pro forma zitting, mede de mededeling dat de raadsvrouw en de verdachte niet hoeven te verschijnen) en vervolgens tot de zitting van 8 januari 2002 te 09.30 uur (inhoudelijke behandeling) om de klemmende reden dat het zittingsrooster van het hof een eerdere behandeling niet toelaat en dat niet te verwachten valt dat het te verrichten stemonderzoek eerder zal zijn afgerond;

(...)

beveelt de oproeping van de getuige [getuige 1] voor de zitting van 8 januari 2002 en beveelt de mededeling aan de benadeelde partijen van het tijdstip van die terechtzitting."

"De raadsvrouw vraagt de advocaat-generaal of de getuige [getuige 1] nog opgeroepen is voor de zitting van vandaag.

De advocaat-generaal deelt mede dat de getuige op verschillende plaatsen is opgeroepen, maar dat het niet gelukt is om de verblijfplaats van de getuige [getuige 1] te achterhalen."

De rechtbank kan van de oproeping van niet verschenen getuigen als bedoeld in artikel 287, derde lid, bij met redenen omklede beslissing afzien, indien zij van oordeel is dat:

(...)

De rechtbank kan voorts van de oproeping of hernieuwde oproeping van niet verschenen getuigen afzien, indien de officier van justitie en de verdachte daarmee uitdrukkelijk instemmen."

"Bewijsverweer met betrekking tot het onder 5 tenlastegelegde

De raadsvrouw van de verdachte heeft het verweer gevoerd, dat artikel 10 van de Grondwet en artikel 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden zijn geschonden, aangezien locatiegegevens van mobiele telefoons niet vallen onder het in de artikelen 125f (oud) en 126n van het Wetboek van Strafvordering, genoemde begrip "inlichtingen terzake van alle verkeer dat over een telecommunicatienetwerk heeft plaatsgevonden", zodat alle locatiegegevens onrechtmatig zijn verkregen en voor het bewijs uitgesloten dienen te worden.

Het hof verwerpt dit verweer op de volgende gronden. Het hof meent dat het begrip "inlichtingen ter zake van alle verkeer" primair in tegenstelling staat tot inlichtingen omtrent de inhoud van overgebrachte berichten. Inlichtingen omtrent de route van berichten ziet het hof als inlichtingen terzake van verkeer, ook indien daaruit valt af te leiden waar (ongeveer) zich de toestellen bevonden waarmee deelnemers aan het communicatieverkeer hebben deelgenomen. Deze gegevens betreffen immers de overdracht van gegevens langs radio-elektrische weg en dus "verkeer" in de betekenis van artikel 1 van de Wet op de telecommunicatievoorzieningen. Blijkens het arrest van de Hoge Raad van 7 april 1998, NJ 1998, 559 vielen onder de inlichtingen als bedoeld in artikel 125f (oud) van het Wetboek van Strafvordering (en vallen dus onder artikel 126n van het Wetboek van Strafvordering) inlichtingen omtrent de bij het verkeer betrokken aansluitnummers.

Het hof ziet niet in waarom dan daaronder niet zouden vallen inlichtingen omtrent de positie van mobiele aansluitnummers zo lang als daarmee aan het verkeer wordt deelgenomen.

Hoewel de verstrekking van inlichtingen geen directe inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van de vaste of incidentele gebruikers kan inhouden, omdat uit deze inlichtingen niet blijkt door wie de in bedrijf zijnde toestellen worden gebruikt, zijn de inlichtingen -gegeven de mogelijke koppeling met andere gegevens van mogelijke gebruikers van de toestellen- voor de persoonlijke levenssfeer niet volledig neutraal te noemen.

De ernst van de feiten in deze strafzaak waaromtrent de inlichtingen zijn gevraagd houden een dringende en gewichtige reden tot verstrekking in als bedoeld in artikel 11 lid 2 van de Wet persoonsregistratie. De artikelen 10 van de Grondwet en 8 van het Europese Verdrag van de Rechten van de Mens zijn niet geschonden."

"Onderzoek printgegevens

Tijdens het onderzoek zijn met machtiging van de rechter-commissaris printgegevens opgevraagd van zowel mobiele telefoons (GSM's) als vaste telefoonaansluitingen, die mogelijk in gebruik zijn geweest bij de verdachten. Tevens werden er vanuit Engeland middels een rechtshulpverzoek printgegevens van een aantal vaste contacten van de verdachten aangeleverd.

De relevante printlijsten werden verwerkt in één database. In deze database werd onderzoek verricht naar de door de verdachten gebruikte telefoons in relatie met o.a. gepleegde strafbare feiten en criminele contacten.

Verwerking printgegevens

Tijdens het onderzoek zijn in Nederland printgegevens aangeleverd door de providers KPN Telecom en Libertel. De provider Telfort bleek niet in staat om gevraagde printgegevens aan te leveren. Bij de overige providers werden geen printgegevens opgevraagd.

Door KPN Telecom en Libertel werden deze gegevens in de meeste gevallen geautomatiseerd en op verschillende manieren (formats) aangeleverd. Vanuit Engeland werd de data op papier verstrekt. De data van telefoonnummers (bron) bestond in de meeste gevallen uit: zowel in als uitgaande gesprekken (contact), datum, tijd, duur, Imei-nummer (toestelnummer), voicemail of doorschakel-nummer, nummer van het basisstation (paal 1) waarover het gesprek aanvangt en het nummer van het basisstation (paal 2) waarover het gesprek eindigt.

Nadat deze gegevens in het databestand verwerkt waren, werden in de meeste gevallen, de tenaamstellingen van de contacten opgevraagd bij de desbetreffende telecombedrijven. Tevens is aan de hand van verklaringen van verdachten en getuigen alsmede uit ingesteld onderzoek van o.a. inbeslaggenomen goederen gebleken, dat bepaalde telefoohnummers in gebruik waren bij bepaalde personen w.o. een aantal verdachten.

De gegevens van de tenaamgestelden en de andere bekend geworden gebruikers van telefoonnummers werden in de database ingevoerd. Deze gegevens staan in de kolommen "ten name van, adres en plaats" vermeld. Indien de tenaamgestelde of gebruiker niet bekend is geworden zijn geen gegevens ingevoerd. In veel gevallen werd gebruik gemaakt van prepaid mobiele telefoons.

De vermoedelijke gebruiker van het telefoonnummer (bron), waarvan de printgegevens zijn verkregen, werd in de database als "bron gebruiker" vermeld.

Op printgegevens afkomstig van GSM's van de providers KPN Telecom en Libertel staan alleen de basisstation-nummers (paalnummers) vermeld. De bij deze nummers behorende locaties werden bij deze providers afzonderlijk opgevraagd. De locatiegegevens werden eveneens in de database ingevoerd. Deze locatiegegevens, bestaande uit een adres en plaats, staan in de kolommen naast "paal 1 en paal 2" vermeld.

(...)

Onderzoeksresultaten

Met behulp van computerprogramma's werd het databestand met printgegevens geanalyseerd.

De printgegevens werden o.a. vergeleken met gepleegde strafbare feiten. Hierbij werd o.a. gekeken naar de contacten en locaties van de verdachten, zowel voor, tijdens en na het strafbare feit. Tevens werden de printgegevens gebruikt om de verblijfplaatsen en contacten vast te stellen van de leden van de groepering."

In geval van ontdekking op heterdaad, van een misdrijf waarvoor voorlopige hechtenis is toegelaten of van het misdrijf, bedoeld in artikel 138a van het Wetboek van Strafrecht kan de officier van justitie of, tijdens het gerechtelijk vooronderzoek, de rechter-commissaris een vordering doen inlichtingen te verstrekken terzake van alle verkeer dat over een openbaar telecommunicatienetwerk, dan wel met gebruikmaking van openbare telecommunicatiediensten, heeft plaatsgevonden en ten aanzien waarvan het vermoeden bestaat, dat de verdachte eraan heeft deelgenomen.

De vordering, bedoeld in het eerste lid, kan worden gericht tot ieder die werkzaam is bij een aanbieder van een openbaar telecommunicatienetwerk, onderscheidenlijk een aanbieder van openbare telecommunicatiediensten.

De artikelen 217-219 zijn van overeenkomstige toepassing."

In geval van ontdekking op heterdaad, verdenking van een misdrijf als omschreven in artikel 67, eerste lid, of het misdrijf, bedoeld in artikel 138a van het Wetboek van Strafrecht kan de officier van justitie in het belang van het onderzoek een vordering doen inlichtingen te verstrekken terzake van alle verkeer dat over een openbaar telecommunicatienetwerk, dan wel met gebruikmaking van openbare telecommunicatiediensten, heeft plaatsgevonden en ten aanzien waarvan het vermoeden bestaat, dat de verdachte eraan heeft deelgenomen.

De vordering, bedoeld in het eerste lid, kan worden gericht tot ieder die werkzaam is bij een aanbieder van een openbaar telecommunicatienetwerk, onderscheidenlijk een aanbieder van openbare telecommunicatiediensten.

De artikelen 217, 218 en 219 zijn van overeenkomstige toepassing."

Art. 125f Sv heeft betrekking op het verstrekken van inlichtingen "terzake van alle verkeer" dat over de telecommunicatie-infrastructuur of over een telecommunicatie-inrichting die wordt aangewend voor dienstverlening aan het publiek, heeft plaatsgevonden.

(...)

Onder gevorderde inlichtingen ter zake van het verkeer, als bedoeld in art. 125f Sv, moet worden verstaan: inlichtingen omtrent de wijze van totstandkoming en afwikkeling van het telecommunicatieverkeer, zoals de bij het verkeer betrokken aansluitnummers, de bij het verkeer gebruikte apparatuur, het tijdstip van de aanvang en de duur van het verkeer en de vraag of daadwerkelijke communicatie heeft plaatsgevonden.

Onder zodanige inlichtingen ter zake van het verkeer vallen niet gegevens die betrekking hebben op de, al of niet gecodeerde, inhoud van het telecommunicatieverkeer. Voor het aftappen en opnemen van deze gegevens is art. 125g Sv geschreven, dat als vereisten stelt dat het aftappen of opnemen geschiedt tijdens een gerechtelijk vooronderzoek, dat de rechter-commissaris bepaalt dat wordt afgetapt of opgenomen, dat het onderzoek dit dringend noodzakelijk maakt en dat het een misdrijf betreft waarvoor voorlopige hechtenis is toegelaten."

"De onderhavige bevoegdheid is al sinds lang in onze wetgeving opgenomen. De onderhavige wetswijziging brengt geen wijziging in haar strekking en reikwijdte. In artikel 126n, eerste lid, wordt zeer expliciet gesproken over inlichtingen terzake van "alle verkeer" dat over de telecommunicatie-infrastructuur plaatsvindt. Daarmee is duidelijk dat het gaat om de verkeersgegevens en niet om de inhoud van de telecommunicatie. Voorzover verkeersgegevens, in aanvulling op reeds bij de politie aanwezige informatie, uitsluitsel zouden kunnen geven over de plaats van waaruit gebeld is, staat de wettekst er niet aan in de weg op deze wijze de plaats te bepalen."6.

"Ontvankelijkheid van het openbaar ministerie

In de onderhavige zaak zijn op grond van artikel 125 Wetboek van Strafvordering historische printgegevens opgevraagd van onder meer de mobiele telefoons van [betrokkene 1], [betrokkene 2] en verdachte. Langs die weg zijn ook gegevens verkregen over de locaties van die mobiele telefoons. Door de raadsman is aangevoerd dat zulks ongeoorloofd is en de officier van justitie daarom niet-ontvankelijk in zijn vervolging omdat het traceren van een persoon met terugwerkende kracht niet op grond van artikel 125f geoorloofd is. Hij verwijst in dat verband naar het arrest van de Hoge Raad van 7 april 1998 (NJ 1998, 599) waarin de Hoge Raad de inlichtingen opsomt die op grond van artikel 125f kunnen worden verkregen en waarin de locatiegegevens van een mobiele telefoon niet worden genoemd.

Het hof verenigt zich daarmee niet. Artikel 125f spreekt over "inlichtingen terzake van alle verkeer dat over een openbare telecommunicatienetwerk, dan wel met gebruikmaking van openbare telecommunicatiediensten heeft plaatsgevonden en ten aanzien waarvan het vermoeden bestaat, dat de verdachte eraan heeft deelgenomen". Uit artikel 125g volgt dat het aftappen of opnemen van het gegevensverkeer zelf daar niet onder begrepen kan zijn. Het hof is van oordeel dat locatiegegevens beschouwd moeten worden als gegevens terzake van het verkeer en niet als onderdeel van het verkeer zelf.

Daaraan wordt niet afgedaan, integendeel het wordt juist bevestigd door wat de Hoge Raad in voormeld arrest overwoog. In dat arrest ging het om de afgrenzing van de door artikel 125f van de door 125g bestreken informatie en de Hoge Raad overwoog dat door artikel 125g bestreken werden de gegevens die betrekking hebben op de al dan niet gecodeerde inhoud van het verkeer. Als zodanig kunnen de locatiegegevens niet worden aangemerkt. De door artikel 125f bestreken informatie werd door de Hoge Raad beschreven als "inlichtingen omtrent de wijze van totstandkoming en afwikkeling van het telecommunicatieverkeer, zoals de bij het verkeer betrokken aansluitnummers, de bij het verkeer gebruikte apparatuur, het tijdstip van de aanvang en de duur van het verkeer en de vraag of daadwerkelijke communicatie heeft plaatsgevonden." De (blijkens het gebruik van het woord "zoals" niet uitputtende) opsomming van gegevenscategorieën vermeldt inderdaad niet uitdrukkelijk locatiegegevens, maar ze vermeldt wel de gebruikte apparatuur en geen enkele geschreven of ongeschreven regel verzet zich ertegen dat de opsporingsdiensten het gegeven dat een bepaald gesprek via een bepaalde, met een code aangeduide zendmast is gevoerd te combineren met het - op zichzelf in geen enkel opzicht privacygevoelige - gegeven dat die zendmast op een bepaalde plaats staat.

Het beroep op niet-ontvankelijkheid van de officier van justitie moet daarom worden verworpen."

Een geschrift, te weten een printlijst met [verdachte] vanuit Montfoort en directe omgeving, als bijlage (zaakdossier V, ordner VIII, blz. 05 424) gevoegd bij het ambtsedig proces-verbaal van politie Utrecht, divisie Recherche, samenwerkingsverband "Zon", nr. PL0970/99-000667 F."

"De advocaat-generaal mr. Van Atteveld heeft gevorderd dat het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd en dat de verdachte terzake van het onder 1, 2, 3, 4, 5 primair, 7 primair eerste cumulatief/alternatief, 8 en 9 tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van zestien jaar met aftrek van voorarrest, beslissingen omtrent de inbeslaggenomen voorwerpen als vermeld in zijn vordering en beslissingen omtrent de vorderingen van de benadeelde partijen als vermeld in zijn vordering.

Het hof heeft de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en op grond van de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan is gebleken uit het onderzoek ter terechtzitting.

Daarbij is in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan deelneming aan een misdadige organisatie, welke professionele organisatie actief was in het plegen van gewapende overvallen bij computerbedrijven, waarbij telkens geweld en bedreigingen met geweld tegen de medewerkers van die bedrijven gebruikt werden. In het bijzonder de gewapende overval met negen personen op Frans Maas te Montfoort, waarbij velen met schietwapens zwaar en langdurig zijn bedreigd, rekent het hof de verdachte zeer zwaar aan. Ook werd er (in opzet meermalen) niet voor teruggedeinsd de vrachtwagenchauffeur, die het vervoer van computer apparatuur voor dergelijke bedrijven verzorgde, opzettelijk van zijn vrijheid te beroven, teneinde de kostbare lading te kunnen ontvreemden.

De organisatie heeft uit grof winstbejag gehandeld, zonder zich te bekommeren om de slachtoffers van de gepleegde overvallen en de aangerichte psychische en materiële schade.

Aldus vormde deze criminele organisatie een onaanvaardbaar bedreigende factor voor de (Nederlandse) samenleving.

De verdachte en zijn mededaders hebben drie gewapende overvallen gepleegd.

Daarnaast hebben de verdachte en zijn mededaders getracht een grote partij computerapparaten uit een vrachtwagen te stelen.

Deze feiten zijn door de slachtoffers als buitengewoon bedreigend ervaren en te verwachten valt dat zij nog geruime tijd zullen lijden onder de psychische gevolgen van hetgeen hen is aangedaan. Daarnaast brengen feiten zoals het onderhavige bij de burgers in het algemeen angstgevoelens en gevoelens van onveiligheid teweeg. Voorts heeft de verdachte samen met anderen een gewapende overval, al dan niet met vrijheidsberoving, voorbereid op een computerbedrijf, waarbij verdachte en zijn mededaders (hoogwaardige) computerapparatuur wilden ontvreemden. Slechts ingrijpen door de politie heeft voorkomen dat het tot uitvoering van die overval is gekomen. Dat het voorbereiden van een gewapende overval op een computerbedrijf en de vrij vele daar toen werkzame personen een zeer ernstig feit is, behoeft geen betoog. Het hof is dan ook van oordeel dat alleen een onvoorwaardelijke vrijheidsbenemende straf van na te melden duur een passende reactie vormt."

"Ik ben werkzaam bij een bedrijf genaamd Steenbergen als loodsmedewerker. Op 20 december 1999 ben ik naar info Products gegaan om een trailer op te halen welke bij Steenbergen weer gelost moest worden. Ik ben op de Tolnasingel, ter hoogte van 1, te Bodegraven bij Info Products tussen de trekker en de door mij aan de trekker vastgemaakte trailer geklommen om de lucht- en lichtleidingen van de trailer aan de trekker te koppelen. Terwijl ik dit aan het doen was voelde ik dat ik naar achteren getrokken werd. Ik zag dat er een tweetal mannen aan weerszijden van mij stond. Ik zag dat de man welke mij van de trekker getrokken had een pistool tegen mijn slaap aan drukte. (...)"

"Vorderingen tot schadevergoeding

In het onderhavige strafproces hebben zich met betrekking tot het onder 3 (zaak Bodegraven), 7 en 8 tenlastegelegde (gewapende overval op distributiebedrijf Frans Maas te Montfoort) en met betrekking tot het onder 9 tenlaste gelegde (gewapende overval op Access Graphics te Schiphol) de volgende benadeelde partijen gevoegd met daarbij vermeld de ingediende vorderingen tot vergoeding van geleden schade en de door de rechtbank toegewezen bedragen.

Benadeelde partij Vordering Rechtbank

(tll 3)[slachtoffer 1] f. 7.500,- (€ 3.403,35) f. 7.500,-

(tll 7/8)[slachtoffer 2] f. 1.500,- (€ 680,67) f. 1.500,-

[slachtoffer 3] f. 1.750,- (€ 794,12) f. 1.750,-

[slachtoffer 4] f. 7.893,20 (€ 3.581,78) f. 2.000,-

[slachtoffer 5] f. 1.250,- (€ 567,23) f. 1.250,-

[slachtoffer 6] f. 1.000,- (€ 453,78) f. 1.000,-

[slachtoffer 7] f. 2.425,- (€ 1.100,42) f. 2.425,-

[slachtoffer 8] f. 1.500,- (€ 680,67) f. 1.500,-

[slachtoffer 9] f. 1.250,- (€ 567,23) f. 1.250,-

[slachtoffer 10] f. 1.000,- (€ 453,78) f. 1.000,-

[slachtoffer 11] f. 1.250,- (€ 567,23) f. 1.250,-

[slachtoffer 12] f. 1.250,- (€ 567,23) f. 1.250,-

[slachtoffer 13] f. 1.500,- (€ 680,67) f. 1.500,-

[slachtoffer 14] f. 1.000,- (€ 453,78) f. 1.000,-

[slachtoffer 15] f. 1.000,- (€ 453,78) f. 1.000,-

[slachtoffer 16] f. 1.000,- (€ 453,78) f. 1.000,-

[slachtoffer 17] f. 2.500,- (€ 1.134,45) f. 2.500,-

[slachtoffer 18] f. 2.149,- (€ 975,17) f. 2.149,-

(tll 9)[slachtoffer 19] f. 12.038,75*(€ 5.462,95) f. 12.038,75

[slachtoffer 20] f. 1.000,- (€ 453,78) f. 1.000,-.

In hoger beroep zijn deze vorderingen met uitzondering van die van [slachtoffer 19] aan de orde tot de - in eerste aanleg toegewezen - bedragen.

Ten aanzien van [slachtoffer 19] is evenwel komen vast te staan dat tengevolge van een fout het gevorderde bedrag f. 333,- te laag is uitgevallen.

Uit de bijlagen blijkt dat bij correcte optelling van de opgevoerde posten het gevorderde bedrag f. 12.371,75 (€ 5.614,06) is. In hoger beroep is die vordering tot dat bedrag aan de orde.

In hoger beroep heeft de verdachte alleen de vorderingen van de benadeelde partijen [slachtoffer 4] en [slachtoffer 19] betwist. Ook ten aanzien van deze vorderingen oordeelt het hof dat de gevorderde vergoeding schade betreft waarvan aannemelijk is dat die als gevolg van de desbetreffende feiten is geleden.

De vorderingen van de benadeelde partijen tot schadevergoeding zullen worden toegewezen tot de gevorderde bedragen.

Tenslotte dient de verdachte te worden veroordeeld in de kosten van de benadeelde partijen in verband met hun vorderingen.

Bovendien ziet het hof aanleiding tot het opleggen van een verplichting tot betaling van een bedrag van in totaal € 20.962,74 aan de Staat ten behoeve van voornoemde slachtoffers, ieder voor het hem als benadeelde partij toegewezen bedrag.

(...)

Het hof:

(...)

Wijst de vorderingen tot schadevergoeding van de benadeelde partijen toe tot de volgende bedragen.

(tll 3)[slachtoffer 1] f. 7.500,- (€ 3.403,35)

(tll 7/8)[slachtoffer 2] f. 1.500,- (€ 680,67)

[slachtoffer 3] f. 1.750,- (€ 794,12)

[slachtoffer 4] f. 2000,-(€ 907,56)

[slachtoffer 5] f. 1.250,- (€ 567,23)

[slachtoffer 6] f. 1.000,- (€ 453,78)

[slachtoffer 7] f. 2.425,- (€ 1.100,42)

[slachtoffer 8] f. 1.500,- (€ 680,67)

[slachtoffer 9] f. 1.250,- (€ 567,23)

[slachtoffer 10] f. 1.000,- (€ 453,78)

[slachtoffer 11] f. 1.250,- (€ 567,23)

[slachtoffer 12] f. 1.250,- (€ 567,23)

[slachtoffer 13] f. 1.500,- (€ 680,67)

[slachtoffer 14] f. 1.000,- (€ 453,78)

[slachtoffer 15] f. 1.000,- (€ 453,78)

[slachtoffer 16] f. 1.000,- (€ 453,78)

[slachtoffer 17] f. 2.500,- (€ 1.134,45)

[slachtoffer 18] f. 2.149,- (€ 975,17)

(tll 9)[slachtoffer 19] f. 12.371,75(€ 5.462,95)

[slachtoffer 20] f. 1.000,- (€ 453,78)

Veroordeelt de verdachte om deze bedragen tegen behoorlijk bewijs van kwijting te betalen aan de benadeelde partijen. Veroordeelt de verdachte in de kosten die de benadeelde partijen in verband met hun vorderingen hebben gemaakt -welke kosten tot aan deze uitspraak zijn begroot op nihil- en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog moet maken.

Legt aan de verdachte voorts de verplichting op tot betaling aan de Staat der Nederlanden van een bedrag van in totaal € 20.962,74 ten behoeve van de slachtoffers, ieder voor het hem als benadeelde partij toegewezen bedrag, welk bedrag bij gebreke van betaling en verhaal wordt vervangen door hechtenis voor de tijd van HONDERDENTIEN DAGEN.

Bepaalt dat door voldoening aan de verplichting tot betaling aan de Staat der Nederlanden van het bedrag van € 20.962,74 ten behoeve van de slachtoffers, de veroordeling tot betaling aan de benadeelde partijen van het bedrag van in totaal € 20.962,74 komt te vervallen, alsmede dat door betaling van voormeld bedrag aan de benadeelde partijen de verplichting van de verdachte tot betaling aan de Staat van dit bedrag komt te vervallen."

Bij een rechterlijke uitspraak waarbij iemand wegens een strafbaar feit wordt veroordeeld, kan hem de verplichting worden opgelegd tot betaling aan de staat van een som gelds ten behoeve van het slachtoffer. De staat keert een ontvangen bedrag onverwijld uit aan het slachtoffer.

De rechter kan de maatregel opleggen indien en voor zover de verdachte jegens het slachtoffer naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het strafbare feit is toegebracht.

De maatregel kan te zamen met straffen en andere maatregelen worden opgelegd.

De artikelen 24a en 24b, eerste tot en met vierde lid, zijn van overeenkomstige toepassing, met dien verstande dat de verhoging van het ingevolge de maatregel verschuldigde bedrag vervalt aan de staat.

Betalingen door de veroordeelde aan de staat verricht, strekken in de eerste plaats tot voldoening van de maatregel en vervolgens tot voldoening van de krachtens het vierde lid ingetreden verhogingen.

De artikelen 24c en 77l, tweede tot en met zesde lid, zijn van overeenkomstige toepassing, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis of vervangende jeugddetentie de verplichting ingevolge de maatregel tot schadevergoeding ten behoeve van het slachtoffer niet opheft."

Bij de uitspraak waarbij geldboete wordt opgelegd, beveelt de rechter voor het geval dat noch volledige betaling noch volledig verhaal van het verschuldigde bedrag volgt, dat vervangende hechtenis zal worden toegepast. Indien de veroordeelde een rechtspersoon is, blijft dit bevel achterwege. Artikel 51, laatste lid, is van overeenkomstige toepassing.

De duur van de vervangende hechtenis wordt in gehele dagen, weken of maanden vastgesteld.

De vervangende hechtenis beloopt ten minste één dag en ten hoogste een jaar. Voor elke volle € 25 van de geldboete wordt niet meer dan één dag opgelegd.10.

Wanneer een gedeelte van het verschuldigde bedrag is voldaan, vermindert de duur van de vervangende hechtenis naar evenredigheid. Heeft deze vermindering tot gevolg dat voor een gedeelte van een dag vervangende hechtenis zou moeten worden ondergaan, dan vindt afronding naar boven plaats tot het naaste aantal gehele dagen.

Het vorige lid is ook van toepassing in gevallen waarin de betaling geschiedt nadat reeds een deel van de vervangende hechtenis ten uitvoer is gelegd."