HR, 29-06-2004, nr. 02030/03

Het Gerechtshof te Amsterdam heeft verdachte op 18 april 2003 wegens diefstal door twee of meer verenigde personen veroordeeld tot een geldboete van € 300,-, subsidiair zes dagen hechtenis, en de vordering van de benadeelde partij toegewezen tot een bedrag van € 543,63.

Mr. V.A. Groeneveld, advocaat te Amsterdam, heeft namens de verdachte cassatie ingesteld. Mr. M.L.M. van der Voet, advocaat te Amsterdam, heeft een schriftuur ingezonden, houdende één middel van cassatie.

Het middel bevat de klacht dat het hof de vordering van de benadeelde partij ten onrechte heeft toegewezen, nu uit het proces-verbaal van de terechtzitting niet zou blijken van een dergelijke vordering.

Het hof heeft in zijn arrest het volgende overwogen met betrekking tot de vordering van de benadeelde partij:

Bij de aan de Hoge Raad toegezonden stukken van het geding bevindt zich een "Voegingsformulier benadeelde partij in het strafproces" d.d. 23 januari 2001, waarmee de benadeelde partij, [A] BV, zich conform art. 51b lid 1 Sv in eerste aanleg in het onderhavige strafproces heeft gevoegd. De benadeelde partij is door de rechtbank bij vonnis van 24 januari 2002 niet-ontvankelijk verklaard in haar vordering en heeft zich vervolgens, blijkens het zich eveneens bij de stukken bevindende "Voegingsformulier hoger beroep ex art. 421 lid 3 Sv", daterend van 23 december 2002, in hoger beroep opnieuw gevoegd.

Ter terechtzitting in hoger beroep d.d. 4 april 2003 is de benadeelde partij niet aanwezig geweest. Nergens blijkt dat het ressortsparket de verdediging ervan op de hoogte heeft gesteld dat de benadeelde partij zich in hoger beroep weer had gevoegd.1.Artikel 51f Sv, dat ingevolge art. 421 lid 3 Sv in hoger beroep van overeenkomstige toepassing is, schrijft in zijn tweede lid voor dat de officier van justitie de verdachte zo spoedig mogelijk schriftelijk mededeelt dat de benadeelde partij zich heeft gevoegd. De overweging in het arrest is niet aldus te lezen dat uitdrukkelijk op de vordering van de benadeelde partij is ingegaan tijdens het onderzoek ter terechtzitting. Ik versta de overweging aldus dat de verdachte het tenlastegelegde heeft ontkend en dat het hof daaruit afleidt dat verdachte ontkent iets aan de benadeelde schuldig te zijn. Het proces-verbaal van het onderzoek ter terechtzitting doet niet blijken dat de vordering van de benadeelde partij ter sprake is geweest. Aldus is geen recht gedaan aan art. 51f Sv. De ratio van deze bepaling wordt uit de doeken gedaan in de Memorie van toelichting:

Ik begrijp het cassatiemiddel aldus dat de verdediging zich in het arrest overvallen zag door een beslissing over de vordering van de benadeelde partij waarvan het bestaan aan haar onbekend was gebleven nu die vordering blijkens het proces-verbaal van het onderzoek ter terechtzitting daar niet aan de orde is gesteld noch anderszins aan haar bekend is gemaakt, en dat aldus tekort is gedaan aan haar uit art. 51f Sv voortvloeiende recht op informatie.

Ik acht het middel, mits aldus welwillend gelezen, gegrond.

Het voorenstaande leidt mij tot de conclusie dat het arrest dient te worden vernietigd voor zover het de beslissing betreft op de vordering van de benadeelde partij en dat de Hoge Raad de zaak zal terugwijzen naar het Amsterdamse hof dat nogmaals zal dienen te beslissen op de vordering van de benadeelde partij. Ik merk daarbij op dat in mijn opvatting het bestaan van het bewezenverklaarde delict als grondslag van de vordering niet meer ter discussie staat, maar dat het hof enkel zal hebben te onderzoeken of de benadeelde partij inderdaad schade heeft geleden door het delict en zoja, tot welk bedrag. Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden uitspraak ambtshalve te vernietigen heb ik niet aangetroffen.

Deze conclusie strekt tot vernietiging van het bestreden arrest en tot terugwijzing van de zaak naar het Gerechtshof te Amsterdam teneinde met inachtneming van 's Hogen Raads te wijzen arrest opnieuw te worden berecht en afgedaan.