HR, 21-01-2003, nr. 01351/02W

De rechtbank te Maastricht heeft op 26 september 2001 de gevorderde tenuitvoerlegging van een Canadees 'vonnis' van 29 januari 2001 ontoelaatbaar verklaard.

De officier van justitie heeft tijdig beroep in cassatie ingesteld en bij schriftuur een middel van cassatie voorgesteld.

Het middel richt zich tegen de beslissing van de rechtbank dat de gevorderde tenuitvoerlegging ontoelaatbaar dient te worden verklaard, omdat de overgelegde stukken niet voldoen aan de eisen van het Verdrag overbrenging gevonniste personen (VOGP, 1983).

De rechtbank heeft deze beslissing als volgt gemotiveerd:

Art. 6, tweede lid, VOGP bepaalt dat een verzoek om overbrenging van een gevonnist persoon ondersteund dient te worden door bepaalde stukken, waaronder (a) "een gewaarmerkte afschrift van het vonnis." De Engelse versie spreekt van "a certified copy of the judgement."

De bevoegde Canadese justitiële autoriteiten (International Transfers, Correctional Service Canada, te Ottowa) hebben op 6 april 2001 een verzoek gedaan aan Nederland om de tenuitvoerlegging van (het restant) van een in Canada aan verzoekster opgelegde gevangenisstraf over te nemen. Bij dit verzoek is onder meer gevoegd een (origineel) formulier, afkomstig van het district Montréal en gedagtekend 31 januari 2001 te Montréal, inhoudende dat verzoekster "a ete juge(e) et declare(e) coupable le 29 janvier 2001 et a reçu sentence le 29 janvier 2001 devant le juge grenier bernard".1. Voorts houdt het formulier in als opgelegde straf "emprisonnement: 28 mois". Het formulier is gelet op de inhoud daarvan kennelijk gericht aan de bevoegde penitentiaire autoriteiten ("aux agents de la paix et au gardien de la prison commune") en - gelet op de handtekening - ondertekend door de "greffier de la cour."

Blijkens onder meer een faxbericht van het hoofd van "International Transfers, Correctional Service Canada" d.d. 18 april 2001 gaat het hier om een "Warrant of Committal on Conviction Form 21, Criminal Code of Canada" en wordt dit formulier beschouwd als "the judgement." Blijkens een faxbericht van dezelfde instantie d.d. 26 juni 2001 is de Warrant of Committal afkomstig van "the sentencing court in Montreal."

Ter terechtzitting van 27 juni 2001 zijn bij de rechtbank vragen gerezen omtrent de status van dit formulier. De rechtbank heeft het onderzoek derhalve voor onbepaalde tijd geschorst teneinde de officier van justitie in de gelegenheid te stellen een gewaarmerkt afschrift van het (gehele) vonnis van de Canadese rechter van 29 januari 2001, als bedoeld in artikel 30 van de Wet Overdracht Tenuitvoerlegging Strafvonnissen, te overleggen.

Op de nadere terechtzitting van 12 september 2001 deelt de officier van justitie in dit verband het volgende mede:

Kennelijk wordt in Canada in het geval dat een zogenaamde "Warrant of Committal" is opgemaakt, niet ook nog een vonnis opgemaakt en heeft de "Warrant of Committal" te gelden als het definitieve vonnis. Het formulier is in zoverre wellicht te vergelijken met ons extractvonnis of een 'stempelvonnis' ex art. 378a Sv, waarop ook slechts summier staat vermeld dat de verdachte is veroordeeld, terzake waarvan en welke straf is opgelegd. De omstandigheid dat blijkens datzelfde formulier verzoekster een 'guilty plea' heeft afgegeven, zodat de rechter zich kon beperken tot de straftoemeting, zal wel debet zijn aan deze wijze van documenteren.

Dat de warrant of committal als definitief vonnis kan gelden vindt naar mijn smaak ook bevestiging in het na het VOPG gesloten Verdrag tussen het Koninkrijk der Nederlanden en Canada inzake uitlevering (Trb. 1989, 169), in art. 7. Op grond van dit artikel dient een verzoek om executie-uitlevering te worden ondersteund door "het origineel of een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift van het vonnis of een ander stuk waaruit de veroordeling en de opgelegde straf blijken". In dit bilaterale verdrag is klaarblijkelijk rekening gehouden met de omstandigheid dat strafrechtelijke veroordelingen niet slechts door vonnissen kunnen worden bewezen. Dat een dergelijke toevoeging in het VOGP ontbreekt, is verklaarbaar uit het multilaterale karakter van dit verdrag; er kan niet met de voor iedere verdragsstaat specifieke vormen van schriftelijke uitwerking van veroordelingen rekening worden gehouden.

Het vorenoverwogene in aanmerking genomen, zie ik niet in waarom een kennelijk in Canada als "judgement" beschouwd formulier door de Nederlandse rechter niet als zodanig zou dienen te worden opgevat. Uit de "Warrant of Committal on Conviction" d.d. 31 januari 2001 volgt dat verzoekster schuldig is verklaard, dat zij is veroordeeld door een rechter en dat haar een gevangenisstraf van 28 maanden is opgelegd. Hoewel uit het formulier niet volgt terzake van welke feiten verzoekster is veroordeeld, kan dit uit de bijgevoegde omschrijving van de feiten worden afgeleid: invoer van xtc op 5 januari 2001. Aldus - en ook overigens - voldoen de door de Canadese overgelegde stukken aan de eisen zoals gesteld in art. 6 VOGP.

Het oordeel van de rechtbank dat het overgelegde document geen vonnis is als bedoeld in de zin van art. 6, tweede lid, aanhef en onder a VOGP getuigt derhalve van een onjuiste rechtsopvatting. Daarbij merk ik nog op dat verzoekster zelf om overdracht van de strafvervolging naar Nederland heeft verzocht. Enige aanwijzing dat verzoekster door een onbevoegd tribaal tribunaal is berecht heb ik niet kunnen vinden.

Het middel is dus gegrond.

Het komt mij voor dat de Hoge Raad bezwaarlijk de zaak zelf kan afdoen. Ik stel voor de zaak voor een nieuwe behandeling terug te wijzen naar de rechtbank Maastricht (art. 32, achtste lid, WOTS). Deze heeft zich immers nog niet uitgesproken over de hoogte van de op te leggen straf.

Deze conclusie strekt tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank te Maastricht en terugwijzing van de zaak naar deze rechtbank ten einde de zaak opnieuw in behandeling te nemen en af te doen.