Hof Amsterdam, 28-01-2009, nr. 2300281506

Blijkens de notulen van de vergadering van de raad van bestuur van 27 oktober 1997 , waarbij Andreae aanwezig was, heeft Meurs (“AMM”) in antwoord op de vraag van Van der Hoeven (“CHvdH”) naar ‘hoe het staat met de consolidatie’ het volgende geantwoord:

AMM legt uit dat er volgens US GAAP partieel geconsolideerd mag worden. Dit willen we echter niet. Het idee is Disco volledig te consolideren.

Blijkens de notulen van 29 juni 1998 van de maandagochtendvergadering , waarvan Andreae een kopie is toegezonden , is meegedeeld:

Consolidation of Bompreço (D&T says under US GAAP we can not consolidate because we do not have control) …

Op de vergadering van de raad van bestuur van 7 september 1998 is in aanwezigheid van Andreae de brief van 24 augustus 1998 van Deloitte aan Meurs besproken. De brief getuigt van de volgende standpunten van Deloitte:

Dear Michiel,

As you are aware, we have had several meetings over the last few months regarding the accounting treatment of joint ventures under US GAAP. Due to the continuously increasing importance of joint ventures in the growth strategy of Royal Ahold, the relative importance of Ahold’s international operations and increased focus on US capital markets, we feel it is appropriate to clarify the status of our discussions.

As discussed in our letter dated September 5, 1997 and during several subsequent meetings, it was concluded that it is only possible to consolidate a joint venture under US GAAP if the company has substantive control (see attached copy). Based on the US GAAP criteria for consolidation and the evidence available during our audit procedures regarding the 1997 financial statements we concluded, after consultation with our US National Office, that consolidation for the majority of the Ahold joint ventures was not acceptable under US GAAP.

However, based on representations from and firm beliefs of Ahold representatives that the Company had the intention to adjust the joint venture agreements (either the contract itself or by using side letters), the current accounting treatment of full consolidation was continued in the financial statements 1997.

(…)

It should be clear that based on our current information, our National Office would have extreme difficulties in agreeing with the current US GAAP accounting treatment. If we were to conclude, on that basis, that de-consolidation under US GAAP should be performed, we advise the Company to include such accounting treatment in information that will be made available to the public starting with the third quarter results 1998. We were informed that as of such quarter the joint ventures in Chile and Argentina will be consolidated under Dutch GAAP. The impact of this additional joint venture on the US GAAP financial statements would then be such that a change in accounting treatment is warranted.

The argument to the general public and financial community for applying the changed accounting treatment as outlined above could be that the increased importance and materiality of joint ventures in 1998, combined with applicable rules under US GAAP, prohibits consolidation.

De managementletter over 1998 , gericht aan onder meer de raad van bestuur vermeldt onder meer:

Joint venture accounting - During the year, we have had several discussions with management regarding joint venture accounting. It was concluded that it is only possible to consolidate a joint venture if Ahold has substantive control. Based on representations from management, the company is amongst others investigating whether an explicit adjustment of certain joint venture agreements is possible which will continue to enable Ahold to consolidate the joint ventures under both Dutch and US GAAP. A draft side letter was drawn up by management and reviewed by our National Office in the USA. Management is aware of the importance and is in the process of solving this issue as soon as possible. The side letter for the Brazilian joint venture is currently being negotiated. Other joint ventures are still being discussed with management.

Bij gelegenheid van de vergadering van de raad van bestuur van 22 november 1999, waarbij Andreae aanwezig was, is de acquisitie van ICA aan de orde gekomen. ICA Ahold betreft de joint venture die binnen het werkterrein (Europa) van Andreae viel. Blijkens de notulen is op die vergadering onder meer het volgende besproken:

We want immediately to get 50% of the company in order to be able to consolidate that business.

zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen –

valselijk heeft opgemaakt,

immers hebben verdachte en zijn mededader (in) voornoemde brief in strijd met de waarheid

de volgende (vertaalde) passage doen opnemen

“ Ahold begrijpt echter dat volgens de beste interpretatie van de aandeelhoudersovereenkomst in het geval dat wij geen besluit in consensus kunnen bereiken over een bepaalde kwestie die wij niet kunnen oplossen tot wederzijdse tevredenheid van de aandeelhouders, dat in dat geval het voorstel van Ahold om die kwestie op te lossen uiteindelijk doorslaggevend zal zijn”

(Ahold understands that according to the best interpretation op the Shareholders’ Agreement in the case that we reach no consensus decision on a certain issue we are unable to resolve to shareholders’ mutual satisfaction Ahold’s proposal to solve that issue will in the end be decisive)

en

ondertekend en door ICA Förbundet Invest AB en Canica AS doen ondertekenen ter bevestiging van de juistheid van het daarin gestelde en

daardoor doen voorkomen, vastgelegd en gesuggereerd dat Ahold en haar voornoemde wederpartijen overeengekomen waren dat voorstellen van Ahold uiteindelijk doorslaggevend zouden zijn en dat Ahold overwegende zeggenschap had over de rechtspersoon ICA Ahold AB,

zulks met het oogmerk om dat geschrift als echt en onvervalst door anderen te doen gebruiken.

5.4.2. Feit 2

Gelijk de advocaat-generaal acht het hof het primair tenlastegelegde niet bewezen.

Het hof acht ten aanzien van onder 2 subsidiair tenlastegelegde wettig en overtuigend bewezen dat:

Koninklijke Ahold N.V. (Ahold) in de periode van mei 2000 tot en met februari 2003 te Zaandam

opzettelijk gebruik heeft gemaakt van een vals geschrift als ware dit echt en onvervalst, en dit voorhanden heeft gehad, terwijl zij wist dat dat geschrift bestemd was voor gebruik als echt en onvervalst,

te weten een brief, een zogeheten sideletter (D139, p.2)

zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen –

bestaande dat gebruik maken hierin dat Ahold dat geschrift heeft overhandigd aan Deloitte en Touche (de externe accountant van Ahold)

bestaande die valsheid hierin dat (in) voornoemd geschrift in strijd met de waarheid de volgende passage was opgenomen:

“ Ahold begrijpt echter dat volgens de beste interpretatie van de aandeelhoudersovereenkomst, in het geval wij geen besluit in consensus kunnen bereiken over een bepaalde kwestie die wij niet kunnen oplossen tot wederzijdse tevredenheid van de aandeelhouders, dat in dat geval het voorstel van Ahold om die kwestie op te lossen uiteindelijk doorslaggevend zal zijn”

(“ Ahold understands that according to the best interpretation of the Shareholders’ Agreement in the case that we reach no consensus decision on a certain issue which we are unable to resolve to shareholders’ mutual satisfaction, Ahold’s proposal to solve that issue will in the end be decisive”)

en voornoemd geschrift door Ahold is ondertekend en Ahold dat geschrift heeft doen ondertekenen door ICA Förbundet Invest AB en Canica AS ter bevestiging van de juistheid van het daarin gestelde en

Ahold daardoor deed voorkomen, heeft vastgelegd en heeft gesuggereerd dat Ahold en haar wederpartijen ICA Förbundet en Canica overeengekomen waren dat voorstellen van Ahold uiteindelijk doorslaggevend zouden zijn en dat Ahold overwegende zeggenschap had over Ahold,

aan welke bovenomschreven strafbare gedraging Andreae toen en daar tezamen en in vereniging met een ander, feitelijk leiding heeft gegeven.

5.4.3. Openbaarmaking van onware jaarverslagen (feit 3)

Van het eerste gedeelte van dit onderdeel van de tenlastelegging, te weten het verwijt van het openbaar maken van – kort gezegd – een onware jaarrekening, spreekt het hof vrij. In 3.14 heeft het hof geconcludeerd dat Ahold (ook) de deelneming ICA Ahold redelijkerwijze in haar geconsolideerde jaarrekening als groepsmaatschappij kon presenteren, althans dat het tegendeel niet kan worden aangetoond.

Ook het tweede gedeelte van het onder 3 tenlastegelegde acht het hof niet bewezen. Daartoe verwijst het hof naar 2.5.4, waarin is ontvouwd dat de onjuistheid van de aansluiting naar US GAAP niet kan worden vastgesteld.

5.4.4. Publieksmisleiding (feit 4).

Van het onder 4 tenlastegelegde wordt Andreae eveneens vrijgesproken. Wat betreft de ICA putoptie verwijst het hof naar 2.7.1. Ten aanzien van de roadshows blijkt niet dat Andreae daarbij enige bemoeienis heeft gehad, zodat hij daarvan dient te worden vrijgesproken. Van het onderdeel omtrent de ‘pro forma combined statements’ in de prospectus-supplementen moet worden vrijgesproken vanwege het in 2.5.1 overwogene, te weten dat die ‘statements’ zijn opgesteld naar maatstaven van Nederlands jaarrekeningenrecht. De onjuistheid van de ‘pro forma combined statements’ kan niet worden vastgesteld (zie hoofdstuk 3).

5.4.5. Feit 5

Het onder 5 primair tenlastegelegde acht het hof niet wettig en overtuigend bewezen.

Ten aanzien van het onder feit 5 subsidiair tenlastegelegde acht het hof met name op grond van

de conclusie in hoofdstuk 4 over het Amerikaanse jaarrekeningenrecht,

de overwegingen over het annual report on Form 20-F en de reconciliation note in 2.5.1 tot en met 2.5.4,

de opsomming van aanwijzingen van het opzet van Andreae in paragraaf 5.1,

wettig en overtuigend bewezen dat

Koninklijke Ahold N.V. op tijdstippen in april 2001 (D 121) en april 2002 (D 122) te Zaandam, gemeente Zaanstad,

meermalen,

telkens een “annual report on Form 20-F,

zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen,

valselijk heeft opgemaakt,

immers heeft Ahold telkens in strijd met de waarheid in voornoemd “annual report on Form 20 F” gesuggereerd, vastgelegd en verwerkt dat Ahold overwegende zeggenschap (“control”) had over alle in de “Annual report on Form 20-F” genoemde geconsolideerde rechtspersonen, terwijl dat in werkelijkheid naar maatstaven van Amerikaans jaarrekeningenrecht niet het geval was,

en heeft Ahold genoemde documenten ondertekend ter bevestiging van de juistheid van de daarin gedane opgaven, zulks telkens met het oogmerk om die geschriften als echt en onvervalst te gebruiken en/of door anderen te doen gebruiken,

aan welke strafbare gedraging hij, verdachte (Andreae) toen en daar, telkens tezamen en in vereniging met een ander feitelijk leiding heeft gegeven.

Van het niet vermelden van de Partners putoption is niet bewezen dat zulks valselijk is geweest. Voor de motivering van die partiële vrijspraak verwijst het hof naar 2.7.1.

5.4.6. Feit 6

Het hof acht het primair tenlastegelegde evenals de advocaat-generaal niet bewezen.

Ten aanzien van het onder feit 6 subsidiair tenlastegelegde acht het hof met name op grond van

de overwegingen in subparagraaf 2.5.6,

de overwegingen in paragraaf 2.6 en meer specifiek 2.6.14

wettig en overtuigend bewezen dat

Koninklijke Ahold N.V. (Ahold) in de periode van april 2001 tot en met april 2002 te Zaandam, gemeente Zaanstad en/of Amsterdam,

meermalen,

telkens met het oogmerk om zich wederrechtelijk te bevoordelen door listige kunstgrepen Deloitte & Touche heeft bewogen tot de afgifte van goedkeurende accountantsverklaringen en “auditors’ reports” (vgl. D/121, p. 64 en D/122, p. 69)

hebbende Ahold telkens met bovenomschreven oogmerk – zakelijk weergegeven - listiglijk, bedrieglijk en in strijd met de waarheid

telkens een brief, betrekking hebbende op de rechtspersoon ICA Ahold AB (D 139, p.2) aan Deloitte & Touche overhandigd, waarin telkens in strijd met de waarheid was opgenomen dat tussen Ahold en haar wederpartijen is overeengekomen dat, in het geval dat geen consensus zou worden bereikt over een bepaalde kwestie, het voorstel van Ahold uiteindelijk doorslaggevend zou zijn,

een brief waarin de inhoud van bovenstaande brief wordt betwist en weersproken door ICA Förbundet Invest AB en Canica AS aan Deloitte & Touche onthouden en het bestaan van relevante informatie (namelijk een zogenaamde tweede sideletter met betrekking tot zeggenschap over ICA Ahold AB) verzwegen,

aan welke strafbare gedraging verdachte, toen en daar, telkens tezamen en in vereniging met een ander feitelijk leiding heeft gegeven.

5.4.7. Feit 7

Het hof acht op gronden vermeld in 2.7.4 niet bewezen hetgeen de verdachte onder 7 is tenlastegelegd.

5.4.8. Conclusie

Naar het oordeel van het hof is kortom niet wettig en overtuigend bewezen hetgeen de verdachte onder 2 primair, 3, 4 primair en subsidiair, 5 primair, 6 primair en 7 primair en subsidiair is tenlastegelegd, zodat de verdachte hiervan moet worden vrijgesproken.

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het onder 1, 2 subsidiair, 5 subsidiair en 6 subsidiair tenlastegelegde heeft begaan, zoals onder 5.4.1., 5.4.2, 5.4.5. en 5.4.6. is uiteengezet.

Hetgeen onder 1, 2 subsidiair, 5 subsidiair en 6 subsidiair meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezenverklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezenverklaarde levert op:

ten aanzien van het onder 1 bewezenverklaarde:

medeplegen van valsheid in geschrift;

ten aanzien van het onder 2 subsidiair bewezenverklaarde:

opzettelijk gebruik maken van het valse geschrift, als bedoeld in artikel 225, lid 1, van het Wetboek van Strafrecht, als ware het echt en onvervalst,

en

opzettelijk het valse geschrift, als bedoeld in artikel 225, lid 1, van het Wetboek van Strafrecht, voorhanden hebben, terwijl hij weet dat dat geschrift bestemd is voor gebruik als ware het echt en onvervalst,

begaan door een rechtspersoon, terwijl hij tezamen en in vereniging met een ander feitelijke leiding heeft gegeven aan de verboden gedraging;

ten aanzien van het onder 5 subsidiair bewezenverklaarde:

valsheid in geschrift, meermalen gepleegd, begaan door een rechtspersoon, terwijl hij tezamen en in vereniging met een ander feitelijke leiding heeft gegeven aan de verboden gedraging;

ten aanzien van het onder 6 subsidiair bewezenverklaarde:

oplichting, meermalen gepleegd, begaan door een rechtspersoon, terwijl hij feitelijke leiding heeft gegeven aan de verboden gedraging.

Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straffen

De rechtbank Amsterdam heeft de verdachte voor het onder 1, 2 subsidiair, 3, 5 subsidiair en 6 subsidiair tenlastegelegde veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van vier maanden met een proeftijd van twee jaar en voorts een geldboete van € 120.000,00 subsidiair een jaar hechtenis.

Tegen voormeld vonnis is namens de verdachte en door het openbaar ministerie hoger beroep ingesteld.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte voor het 1, 2 subsidiair, 3, 5 subsidiair en 6 subsidiair tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van zes maanden waarvan een gedeelte van vier maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar, een werkstraf van 120 uur en een geldboete van € 120.000,000.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straffen bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gelet op de persoon en de draagkracht van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

Ter beoordeling van de ernst van de bewezen verklaarde strafbare feiten is van belang om na te gaan wat naar ’s hofs oordeel de kern is van deze strafzaak. In tien punten:

1. Ahold wenste het succes van haar groeistrategie te benadrukken door de financiële gegevens van haar 50/50-joint ventures te consolideren in de jaarrekeningen van het concern Ahold. Deze geconsolideerde jaarrekeningen worden opgesteld naar maatstaven van Dutch GAAP. De vraag of Ahold in haar geconsolideerde jaarrekeningen de financiële gegevens van haar joint ventures integraal mag opnemen, moet dan ook in beginsel worden beantwoord aan de hand van die maatstaven.

2. De verwerking van financiële gegevens naar maatstaven van US GAAP vindt plaats in de zogeheten aansluiting naar US GAAP in de jaarverslagen en in de zogeheten reconciliation notes in de annual reports on Form 20-F. Ahold is tot deze gegevensverschaffing verplicht door haar notering aan de New York Stock Exchange. Kwantitatief vormt de financiële rapportage naar maatstaven van US GAAP een uiterst bescheiden onderdeel van het jaarverslag en het annual report on Form 20-F. Buiten deze aansluiting en reconciliation zijn alle financiële gegevens die in officiële documenten en persberichten worden gepresenteerd gewaardeerd naar Nederlandse maatstaven van financiële verslaggeving.

3. Vanaf 1998 heeft de externe accountant van Ahold (Deloitte) aanvankelijk mondeling en in augustus 1998 schriftelijk erop gewezen dat vanwege het toegenomen belang van de 50/50-joint ventures in de groeistrategie van Ahold de consolidatie van deze joint ventures in de financiële verslaggeving van Ahold naar maatstaven van US GAAP niet langer verantwoord was.

4. Klaarblijkelijk werd het divergeren van consolidatiekringen in enerzijds de naar Nederlandse maatstaven opgestelde geconsolideerde jaarrekening van Ahold, en anderzijds de hiervoor bedoelde aansluiting en reconciliation naar US GAAP door Aholds raad van bestuur onwenselijk geoordeeld.

5. Meurs, de CFO van Ahold binnen wiens takenpakket het consolidatievraagstuk viel, heeft in samenspraak met de overige leden van de raad van bestuur besloten een suggestie van Deloitte op te volgen door te trachten zogeheten controlletters op te stellen, waarmee de zeggenschap van Ahold over de desbetreffende 50/50-joint venture naar Amerikaanse maatstaven kon worden aangetoond. Er zijn vier controlletters opgesteld, en wel samen met de partner in de joint ventures Bompreço, Disco Ahold, ICA Ahold en Paiz Ahold.

6. De redactie van de controlletters die Meurs heeft doen opstellen is telkens vrijwel gelijk. De controlletter wendt voor dat de wederpartij ermee instemt dat Aholds voorstel uiteindelijk doorslaggevend zal zijn in het geval een besluit van het bestuur van de joint venture niet op basis van consensus kan worden genomen. Dit betekent in de praktijk dat de wederpartij afstand doet van zijn vetorechten die voortvloeien uit het Shareholders’ agreement, waarin juist is bepaald dat belangrijke beslissingen op basis van unanimiteit worden genomen, dan wel met een meerderheid van stemmen (waarover Ahold niet beschikte).

7. Afschriften van drie van de vier hier bedoelde controlletters zijn door Ahold overhandigd aan de externe accountant. Deze oordeelde dat vanwege de opgestelde controlletter(s) aan de voorwaarden voor consolidatie onder US GAAP werd voldaan, en dat er dus geen aanleiding meer was om wat betreft consolidatie onder US GAAP af te wijken van de consolidatiekring die aan de basis lag van de financiële rapportage in de jaarrekening van Ahold, die wordt ingericht naar Nederlandse maatstaven van financiële verslaggeving.

8. In werkelijkheid heeft Meurs naast de vier controlletters ook vier tweede sideletters doen opstellen, die de werking van de controlletters teniet deden. Daardoor waren de joint venture-partners bereid om de controlletters te ondertekenen. Deze tweede sideletters werden niet overhandigd aan de externe accountant en geheim gehouden. De controlletters betroffen telkens valse geschriften.

Smits heeft in eerste aanleg gesteld dat zij schade heeft geleden tot een bedrag van

€ 7.133,58 als gevolg van koersverlies op aandelen Ahold.

In hoger beroep heeft zij haar vordering gehandhaafd tot een bedrag van € 7.034,58.

W.A.M. Dijkhuis heeft in eerste aanleg gesteld dat zij schade heeft geleden tot een bedrag van

€ 7.938,00 als gevolg van koersverlies op aandelen Ahold.

In hoger beroep heeft hij zijn vordering gehandhaafd.

P.P.J. Butzelaar heeft in eerste aanleg gesteld dat hij schade heeft geleden tot een bedrag van

€ 908.372,00 als gevolg van koersverlies op aandelen Ahold, te vermeerderen met de wettelijke rente.

In hoger beroep heeft hij zijn vordering gehandhaafd, met dien verstande dat hij tevens vergoeding van advocatenkosten tot een bedrag van € 1.408,59 vraagt.

het koersverlies wordt gesteld op € 3.836,42,

vergoeding van de schade als gevolg van inkomstenderving en immateriële schade en met betrekking tot het business model wordt niet gevraagd in de strafzaak tegen Fahlin.

P.B.M. Vermaseren heeft in eerste aanleg gesteld dat hij schade heeft geleden tot een bedrag van € 7.121,76 als gevolg van koersverlies op aandelen Ahold.

In hoger beroep heeft hij zijn vordering gehandhaafd.

Namens N.J.B. Rutte heeft de Stichting SOBI in eerste aanleg een geschrift ingediend waarin wordt gesteld dat Rutte schade heeft geleden tot een bedrag van € 3.745,96 als gevolg van koersverlies op aandelen Ahold.

In hoger beroep is de vordering gehandhaafd tot een bedrag van € 52,00, althans tot een bedrag van € 26,00.

De advocaat-generaal heeft in hoger beroep geconcludeerd dat de benadeelde partijen Heijnen, Van Unen, Folpmers, Vermaseren met uitzondering van na te melden gedeelte van diens vordering en Oud (voor dat gedeelte van de vordering dat betrekking heeft op koersverlies) niet ontvankelijk worden verklaard in hun vordering. Hij heeft daartoe aangevoerd dat gebleken is dat zij deel hebben genomen aan een juridische procedure in de Verenigde Staten van Amerika om schadevergoeding voor koersverlies te claimen (Class Action) en daarmee hun recht een eventuele nadere schadevergoeding van Van der Hoeven, Meurs, Andreae en Fahlin te eisen hebben verspeeld.

De advocaat-generaal is van oordeel dat Vermaseren wel ontvankelijk is in zijn vordering, voor zover deze betrekking heeft op een pakket van 530 aandelen dat Vermaseren niet heeft aangemeld voor de Class Action.

Ten aanzien van de benadeelde partijen Smits en Dijkhuis concludeert de advocaat-generaal dat hun vorderingen niet ontvankelijk zullen worden verklaard en zij hun vorderingen kunnen indienen bij de civiele rechter. Daartoe voert de advocaat-generaal aan dat de verdediging van de verdachten heeft gesteld dat deze benadeelde partijen ook aan de Class Action hebben deelgenomen, zij niet ter terechtzitting in hoger beroep zijn verschenen en er op dit punt onvoldoende duidelijkheid is ontstaan, zodat deze vorderingen niet eenvoudig zijn.

Voor zover de vordering van de benadeelde partij Oud betrekking heeft op inkomstenderving, immateriële schade en schade door het gebruik dat Ahold heeft gemaakt van het door Oud ontwikkelde business model, concludeert de advocaat-generaal dat Oud in zijn vordering niet-ontvankelijk zal worden verklaard en hij zijn vordering kan indienen bij de civiele rechter. De advocaat-generaal is van oordeel dat dit gedeelte van de vordering van Oud niet eenvoudig is, omdat het rechtstreekse verband tussen de strafbare feiten en gestelde schade onvoldoende duidelijk is geworden.

De advocaat-generaal heeft geconcludeerd dat de vorderingen van de benadeelde partijen Vermaseren, Rutte, Butzelaar en Jurgens elk tot € 1,00 zullen worden toegewezen en dat de vorderingen voor het overige niet ontvankelijk zullen worden verklaard met verwijzing van de benadeelde partijen naar de burgerlijke rechter. De advocaat-generaal is van oordeel dat aldus de aansprakelijkheid van de verdachten reeds wordt vastgesteld, zodat voor de burgerlijke rechter slechts geprocedeerd hoeft te worden over de vraag welk deel van de schade door het handelen van de verdachten is veroorzaakt.

De verdediging heeft ten aanzien van de vorderingen van de benadeelde partijen de volgende verweren gevoerd:

Het hof is niet bevoegd kennis te nemen van de vorderingen van Vermaseren, Heijnen, Van Unen, Folpmers, Smits, Oud en Rutte, omdat deze benadeelde partijen gebonden zijn aan de collectieve schikkingsovereenkomst die het resultaat is van de Class Action en als gevolg daarvan de Amerikaanse rechter exclusief bevoegd is.

De benadeelde partijen Smits, Dijkhuis en Oud zijn (subsidiair) niet ontvankelijk in hun vorderingen, nu deze vorderingen niet eenvoudig van aard zijn, gelet op de omstandigheid dat er onduidelijkheden bestaan over hun positie ten opzichte van voormelde schikkingsovereenkomst.

De vorderingen van de benadeelde partijen Vermaseren, Heijnen, Van Unen en Folpmers dienen te worden afgewezen, nu zij in het kader van voormelde schikking een vergoeding hebben gekregen en de verdachten finale kwijting hebben verleend.

Geen van de benadeelde partijen is ontvankelijk, dan wel dat alle vorderingen dienen te worden afgewezen, omdat de vorderingen niet van eenvoudige aard zijn en er geen rechtstreeks verband is tussen de strafbare feiten en de gestelde schade. Er bestaan namelijk vraagpunten met betrekking tot de vaststelling van de aansprakelijkheid van de verdachten als bestuurders van een vennootschap, de berekening van de omvang van de schade, het causale verband tussen de verweten gedragingen en het handelen van de benadeelde partijen en het causale verband tussen de verweten gedragingen en de schade. Dit geldt te meer nu de verdachten onvoldoende de gelegenheid hebben gehad verweer te voeren. De verdachten hebben immers in eerste aanleg geen verweer kunnen voeren, doordat de benadeelde partijen vóór de behandeling van de vorderingen niet ontvankelijk zijn verklaard door de rechtbank.

Het hof overweegt ten aanzien van de vorderingen van de benadeelde partijen het volgende.

Het hof is van oordeel dat de vorderingen niet van eenvoudige aard zijn, gelet op de omstandigheid dat bij de beoordeling ervan de schikkingsovereenkomst in de Class Action betrokken dient te worden en het rechtstreekse verband tussen de bewezen geachte feiten en de schade en voorts de omvang van de schade niet op eenvoudige wijze zijn vast te stellen. Het hof zal daarom de benadeelde partijen niet ontvankelijk verklaren in hun vorderingen en bepalen dat de vorderingen slechts bij de burgerlijke rechter kunnen worden aangebracht.