HR, 16-11-2010, nr. 08/05272

Het gerechtshof te 's‑Hertogenbosch heeft bij arrest van 3 december 2008 — voor zover aan zijn oordeel onderworpen — de verdachte ter zake van 1. ‘medeplegen van opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 2, onder A, van de Opiumwet gegeven verbod, meermalen gepleegd’, 3. ‘medeplegen van opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 2, onder B, van de Opiumwet gegeven verbod, meermalen gepleegd’, en 4. ‘deelneming aan een organisatie die tot oogmerk heeft het plegen van een misdrijf als bedoeld in artikel 10, derde, vierde en vijfde lid, van de Opiumwet’, veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van vier jaren.

Namens de verdachte heeft mr. I. Klein, advocaat te 's‑Hertogenbosch, cassatie ingesteld. Mr. B.P. de Boer, advocaat te Amsterdam, heeft een schriftuur ingezonden houdende twee middelen van cassatie.

In de onderhavige zaak heeft de verdachte zich in georganiseerd verband schuldig gemaakt aan het op grote schaal invoeren van cocaïne en het bewerken daarvan.

Het eerste middel behelst de klacht dat (het tweede1.) bewijsmiddel 15, bevattende een deel van de verklaring van de verdachte afgelegd ter terechtzitting van het hof van 19 november 2008, niet redengevend kan zijn voor bewezenverklaring van de feiten. Specifiek wordt gedoeld op een zinsnede uit voornoemde verklaring van de verdachte die inhoudt dat hij niet wist dat er cocaïne in de jerrycans zat.

De bedoelde verklaring van de verdachte dient aldus te worden verstaan dat de verdachte weliswaar bij de ontvangst van de jerrycans er aanvankelijk geen notie van had dat er in de jerrycans cocaïne zat, maar dat hij er op een gegeven moment achter is gekomen dat er wel cocaïne in de jerrycans heeft gezeten. Vaststaat dat de verdachte in ieder geval vanaf het begin wist dat het ging om proefzendingen om te bezien of de route veilig was voor cocaïnetransporten. Dienovereenkomstig is ook door de verdachte verklaard bij de rechter-commissaris d.d. 25 september 2007 (bewijsmiddel 12): ‘Ik heb stoffen ingevoerd, waarvan ik later heb gehoord dat er cocaïne in zat’ en ten overstaan van verbalisanten d.d. 11 oktober 2007 (bewijsmiddel 162.): ‘De leveringen van vaatjes met poeder zijn de eerste twee keer afgehaald bij me thuis. Het zouden proefzendingen zijn. Maar al gauw bleek er cocaïne in te zitten.’ Verdachte heeft echter, na die wetenschap, zijn verdere handelingen met betrekking tot de cocaïne niet gestaakt. De gewraakte zinsnede kan naar mijn smaak dus niet — anders dan de steller van het middel wil — los worden gezien van de rest van het verklaarde door de verdachte. In onderlinge samenhang bezien met de andere bewijsmiddelen, zoals hiervoor is weergegeven, vermag ik niet in te zien waarom die zinsnede niet redengevend is voor de bewezenverklaarde feiten.

Ook indien Uw Raad hierover anders oordeelt behoeft de klacht m.i. niet tot cassatie te leiden. Nu het weglaten van bedoelde zinsnede uit bewijsmiddel 15 niet tot gevolg heeft dat de bewezenverklaring van de feiten ongenoegzaam met redenen is omkleed, is ook verdedigbaar dat het hof die passage bij wege van een kennelijke misslag heeft opgenomen in de aanvulling op het verkorte arrest. Bij verbeterde lezing van deze bewezenverklaring komt aan het middel de feitelijke grondslag te ontvallen.3.

Het middel faalt.

Het tweede middel klaagt dat voor het bewijs van de bewezenverklaarde feiten gebruik is gemaakt van twee onderling tegenstrijdige bewijsmiddelen.

De klacht doelt wederom op (het tweede) bewijsmiddel 154., de verklaring van de verdachte voor zover inhoudende dat zijn bij de rechter-commissaris afgelegde verklaring van 20 september 2007 niet juist is, aangezien hij nooit heeft verklaard dat hij iets heeft ingevoerd. Deze verklaring zou tegenstrijdig zijn met de als bewijsmiddel 12 tot bewijs gebezigde RC-verklaring van de verdachte van 20 september 2007, onder meer inhoudende dat hij stoffen heeft ingevoerd waarvan hij later heeft gehoord dat er cocaïne in zat.

De steller van het middel zij toegegeven dat inderdaad sprake is van de tegenstrijdigheid zoals door hem is beschreven. Dit behoeft evenwel naar mijn mening niet tot cassatie te leiden. Zoals reeds onder 4.2, laatste alinea, is uiteengezet zou ook hier weglating van de bedoelde passage uit (het tweede) bewijsmiddel 15 de aangewezen weg zijn. De gewraakte passage uit de verklaring van de verdachte vervult immers geen beslissende rol binnen de door het hof gehanteerde bewijsconstructie en weglating doet voorts ook geen afbreuk aan de begrijpelijkheid van de door het hof opgetuigde bewijsconstructie.5. Het bewijs dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan invoer van cocaïne blijft nog in ruime mate aanwezig.

Kort en goed meen ik dat het hof de bewezenverklaring van de feiten toereikend heeft gemotiveerd. De gesignaleerde gebreken, als dat het zijn, behoeven in elk geval niet tot cassatie te leiden.

Het eerste middel faalt en kan met de aan art. 81 RO ontleende motivering worden afgedaan. Het tweede middel slaagt, maar leidt niet tot cassatie.

Ik heb geen gronden aangetroffen die tot ambtshalve vernietiging van de bestreden uitspraak zouden behoren te leiden.

Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.

De procureur-generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden