Hof Amsterdam, 10-06-2005, nr. 23-002485-04

primair, 4 subsidiair, 4 meer subsidiair en 4 meest subsidiair is tenlastegelegd, zodat de verdachte hiervan moet worden vrijgesproken.

Bewezengeachte

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het onder 1, 3 en 5 primair tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat

primair.

hij in de periode van 4 september 2003 tot en met 5 september 2003 te Zwaag, gemeente Hoorn door feitelijkheden [slachtoffer 3] heeft gedwongen tot het ondergaan van handelingen die mede bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam van die [slachtoffer 3], hebbende verdachte zijn penis in de vagina van die [slachtoffer 3] gebracht en bestaande die feitelijkheden hierin dat verdachte die [slachtoffer 3] heeft bevolen zich van onderen te gaan wassen en tegen die [slachtoffer 3] heeft gezegd dat hij seks met haar wilde en/of met haar wilde vrijen en die [slachtoffer 3] heeft bevolen haar nachtjapon en onderbroek uit te trekken en met zijn lichaam op die [slachtoffer 3] is gaan liggen en tegen die [slachtoffer 3] heeft gezegd dat zij haar benen wijd moest doen en zijn penis in de vagina van die [slachtoffer 3] heeft gebracht en die [slachtoffer 3] door lichamelijk en geestelijk overwicht het gevoel heeft gegeven dat zij gedwongen werd het seksueel binnendringen te ondergaan.

Hetgeen onder 1, 3 en 5 primair meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezengeachte heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat.

Strafbaarheid van het bewezengeachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezengeachte uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezengeachte levert op:

verkrachting, meermalen gepleegd.

Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straf en/of maatregel

De rechtbank te Alkmaar heeft de verdachte veroordeeld voor de onder 1, 3, 4 meer subsidiair en 5 primair ten laste gelegde feiten tot vier jaren gevangenisstraf met aftrek van de door de verdachte reeds in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebrachte tijd. Voorts tot het betalen van EUR 2.508,10 schadevergoeding aan [slachtoffer 1] met toepassing van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht (hierna: Sr) en het betalen van EUR 337,50 aan die [slachtoffer 1] ter zake van kosten van rechtsbijstand. Verder tot het betalen van EUR 2.500,-- schadevergoeding aan [slachtoffer 3] met toepassing van artikel 36f Sr en het betalen van EUR 337,50 aan die [slachtoffer 3] ter zake van kosten van rechtsbijstand. Tevens heeft de rechtbank de tenuitvoerlegging van twee voorwaardelijke gevangenisstraffen van zes maanden (parketnummer 14/010391-02) respectievelijk twee weken (14/023690-03) bevolen.

Tegen voormeld vonnis is namens de verdachte hoger beroep ingesteld.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld voor het onder 1, 3, 4 meer subsidiair en 5 primair tenlastegelegde tot een gevangenisstraf voor de duur van zeven jaren met aftrek van de door de verdachte reeds in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebrachte tijd. Voorts tot dezelfde beslissingen als de rechtbank heeft genomen voorzover het betreft de vorderingen van de benadeelde partijen en de vorderingen tot tenuitvoerlegging.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf en maatregel bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gelet op de persoon van de verdachte.

Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan vier verkrachtingen van drie vrouwen.

Kenmerkend is dat de slachtoffers allen in een min of meer afhankelijke positie van de verdachte verkeerden en lichamelijk alsmede psychisch niet tegen de verdachte waren opgewassen. De verdachte heeft hiervan op grove wijze misbruik gemaakt. Uit het dossier en het onderzoek ter terechtzitting is gebleken dat de slachtoffers als gevolg van het intimiderend en bedreigend gedrag van de verdachte, en voor wat betreft de feiten 1 en 3 tevens het door de verdachte gebruikte geweld, zeer angstige momenten hebben doorstaan. Voorts heeft de verdachte door zijn handelen een grove in-breuk gemaakt op de lichamelijke integriteit en de persoonlijke levenssfeer van de slachtoffers.

Uit het dossier en de behandeling ter terechtzitting in hoger beroep is gebleken dat verdachtes handelen nog steeds ernstige psychische gevolgen voor de slachtoffers heeft. Nu de verdachte zich niet herkent in de bewezenverklaarde beschuldigingen, vormt dat voor de slachtoffers een extra zware last.

Met name de psychische schade die de slachtoffers hebben ondervonden en nog steeds ondervinden en de omstandigheid dat de verdachte geen enkele bereidheid heeft getoond mee te willen werken aan gedragskundig onderzoek hebben meege-wogen bij de vaststelling van de straf-maat.

Tevens heeft het hof bij de bestraffing in acht genomen dat de verdachte blijkens een hem betreffend Uittreksel Justitiële Documentatiedienst van 22 april 2005, eerder ter zake van strafbare feiten is veroordeeld.

Het hof is - anders dan de advocaat-generaal - van oordeel dat de straf die de rechtbank heeft opgelegd voor de door haar bewezenverklaarde feiten een in beginsel passende straf is. Nu het hof het onder 4 tenlastegelegde feit niet wettig en overtuigend bewezen acht, zal het hof deze straf matigen met zes maanden gevangenisstraf.

Vordering tot tenuitvoerlegging van de voorwaardelijke veroordeling (14-010391-02)

De officier van justitie in het arrondissement Alkmaar heeft gevorderd de

tenuitvoerlegging van het onherroepelijk geworden vonnis van de rechtbank te

Alkmaar van 31 december 2002, in de zaak met parketnummer 14-010391-02, waarbij de verdachte ter zake van door hem gepleegde strafbare feiten onder meer is veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van zes maanden met een proeftijd van twee jaar vóór het einde waarvan, kort samengevat, de verdachte zich niet behoorde schuldig te maken aan een nieuw strafbaar feit en zich diende te gedragen naar de aanwijzingen van de Brijderstichting.

De proeftijd is ingegaan op 11 februari 2003.

Gelet op het hiervoor bewezengeachte heeft de verdachte zich vóór het einde van voormelde proeftijd wederom schuldig gemaakt aan een strafbaar feit.

Het hof ziet, gelet op artikel 14g van het Wetboek van Strafrecht, termen de tenuitvoerlegging te gelasten van de straf, voorwaardelijk opgelegd bij voormeld vonnis.

Vordering tot tenuitvoerlegging van de voorwaardelijke veroordeling (14-023690-03)

De officier van justitie in het arrondissement Alkmaar heeft gevorderd de

tenuitvoerlegging van het onherroepelijk geworden vonnis van de politierechter in de rechtbank te Alkmaar van 21 november 2003, in de zaak met parketnummer 14-023690-03, waarbij de verdachte ter zake van een door hem gepleegd strafbaar feit onder meer is veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van twee weken met een proeftijd van twee jaar vóór het einde waarvan, kort samengevat, de verdachte zich niet behoorde schuldig te maken aan een nieuw strafbaar feit.

De proeftijd is ingegaan op 6 december 2003.

Gelet op het hiervoor bewezengeachte heeft de verdachte zich vóór het einde van voormelde proeftijd wederom schuldig gemaakt aan een strafbaar feit.

Het hof ziet, gelet op artikel 14g van het Wetboek van Strafrecht, termen de tenuitvoerlegging te gelasten van de straf, voorwaardelijk opgelegd bij voormeld vonnis.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 1]

De benadeelde partij als bedoeld in artikel 51a van het Wetboek van Strafvordering heeft zich overeenkomstig artikel 51b van dat Wetboek in het onderhavige strafproces gevoegd met een vordering tot vergoeding van door haar geleden schade als gevolg van het aan verdachte onder 1 tenlastegelegde.

Een gedeelte van de vordering is in eerste aanleg toegewezen.

De benadeelde partij heeft zich in hoger beroep op de voet van artikel 421, derde lid, van het Wetboek van Strafvordering gevoegd met een vordering van EUR 4.685,24 zoals door haar ook in eerste aanleg gevorderd.

De benadeelde partij heeft door middel van haar ter terechtzitting verschenen wettelijke vertegenwoordigster, [vertegenwoordiger], gesteld dat zij haar vordering zoals in eerste aanleg ingediend, wenst te handhaven.

De verdachte heeft deze vordering betwist, door te stellen dat hij zich niet schuldig acht aan de hem tenlastegelegde feiten.

Het hof is van oordeel dat het hierna te noemen gedeelte van de vordering van de benadeelde partij van zo eenvoudige aard is, dat dit zich leent voor behandeling in deze strafzaak. Vast is komen te staan dat de benadeelde partij als gevolg van het onder 1 bewezengeachte strafbare feit rechtstreeks schade heeft geleden. De vordering van de benadeelde partij zal dan ook tot bedrag van € 2.500,00 worden toegewezen.

Ten aanzien van het gedeelte van de vordering dat betrekking heeft op de schade aan de auto, te weten een totaalbedrag van EUR 873,00, is het hof van oordeel dat de benadeelde partij niet ontvankelijk moet worden verklaard in haar vordering nu deze schade geen betrekking heeft op één van de bewezengeachte feiten.

Het hof is van oordeel dat het overige gedeelte van de vordering van de benadeelde partij niet van zo eenvoudige aard is, dat dit zich leent voor behandeling in deze strafzaak. Dit kan slechts bij de burgerlijke rechter worden aangebracht. Het hof zal de benadeelde partij in zoverre daarin dan ook niet ontvankelijk verklaren.

Het hof acht voorts termen aanwezig om, als extra waarborg voor betaling van een deel van het toegewezen gedeelte van de vordering van de benadeelde partij, de verdachte die naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het strafbare feit is toegebracht, de verplichting op te leggen tot betaling van EUR 2.500,00 aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 3]

De benadeelde partij als bedoeld in artikel 51a van het Wetboek van Strafvordering heeft zich overeenkomstig artikel 51b van dat Wetboek in het onderhavige strafproces gevoegd met een vordering tot vergoeding van door haar geleden schade als gevolg van het aan verdachte onder 4 en 5 tenlastegelegde.

Een gedeelte van de vordering - te weten € 2.500,00 - is in eerste aanleg toegewezen.

De benadeelde partij heeft door middel van haar ter terechtzitting verschenen wettelijke vertegenwoordigster, [vertegenwoordiger], gesteld dat zij zich kan vinden in de beslissing van de rechtbank met betrekking tot de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 3].

De verdachte heeft deze vordering betwist, door te stellen dat hij zich niet schuldig acht aan de hem tenlastegelegde feiten.

Het hof is van oordeel dat het hierna te noemen gedeelte van de vordering van de benadeelde partij van zo eenvoudige aard is, dat dit zich leent voor behandeling in deze strafzaak. Vast is komen te staan dat de benadeelde partij als gevolg van het onder 5 primair bewezengeachte strafbare feit rechtstreeks schade heeft geleden. De vordering van de benadeelde partij zal dan ook tot een bedrag van € 2.500,00 worden toegewezen.

Het hof acht voorts termen aanwezig om, als extra waarborg voor betaling van een deel van het toegewezen gedeelte van de vordering van de benadeelde partij, de verdachte die naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het strafbare feit is toegebracht, de verplichting op te leggen tot betaling van EUR 2.500,00 aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf en maatregelen zijn gegrond op de artikelen 14g (oud), 36f, 57 en 242 van het Wetboek van Strafrecht.

juni 2005.

Mr. Brilman is buiten staat dit arrest mede te ondertekenen.