Bijlage I Uitvoeringsregels

Gecombineerde vergunning

De gecombineerde vergunning voor verblijf en arbeid dient te worden aangevraagd door (de werkgever van) de vreemdeling die langer dan drie maanden in Nederland in loondienst wil werken. Indien een werkgever een vreemdeling drie maanden of korter in Nederland in dienst wil nemen is een tewerkstellingsvergunning vereist, tenzij de werkgever op grond van het BuWav 2022 hiervan is vrijgesteld. Er is voor gekozen om de grens tussen een tewerkstellingsvergunning en een gecombineerde vergunning bij drie maanden te leggen omdat in het vreemdelingenrecht is geregeld dat bij een verblijf van langer dan drie maanden de vreemdeling in het bezit moet zijn van een verblijfsvergunning.

De gecombineerde vergunning moet worden aangevraagd bij de IND. In artikel 14a van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw) is bepaald dat de Minister van Justitie en Veiligheid niet besluit over verlening, verlenging of intrekking van een gecombineerde vergunning dan nadat advies is gevraagd aan UWV. De IND vraagt het UWV om die reden vervolgens om een arbeidsmarktadvies. De paragrafen 5.1 tot en met 5.5 van deze uitvoeringsregels beschrijven de procedure en de voorwaarden die het UWV daarbij toepast, met inachtneming van artikel 2 van deze Regeling.

Uitzonderingen gecombineerde vergunning

Niet voor alle vreemdelingen die langer dan drie maanden in Nederland komen werken, geldt de procedure van de gecombineerde aanvraag. Zo moeten werkgevers voor de volgende categorieën werknemers, gelet op het feit dat zij reeds in het bezit zijn van een verblijfsvergunning, een tewerkstellingsvergunning aanvragen, ongeacht de duur van de tewerkstelling. Het gaat hierbij om studenten, asielzoekers, ter beschikking gestelde werknemers (tenzij de artikelen 56 en 57 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VwEU) op hen van toepassing zijn), zeevarenden, grensarbeiders en vreemdelingen die in een andere lidstaat al beschikken over een verblijfsvergunning als langdurige ingezetene.

Voor het ter beschikking stellen van arbeidskrachten of werknemers geldt het volgende.

Het uitoefenen door een onderneming van het ter beschikking stellen van arbeidskrachten of werknemers – zoals hiervoor genoemd – is een dienstverrichting tegen vergoeding waarbij de ter beschikking gestelde werknemer in dienst blijft van de dienstverrichtende onderneming. Er komt dus geen arbeidsovereenkomst tot stand met de inlenende onderneming. Zij wordt erdoor gekenmerkt dat de verplaatsing van de werknemer naar de lidstaat van ontvangst het doel op zich vormt van de dienstverrichting door de dienstverlenende onderneming en dat deze werknemer zijn taken onder toezicht en leiding van de inlenende onderneming vervult. Het ter beschikking stellen van arbeidskrachten blijft onder de tewerkstellingsvergunning vallen (met uitzondering van de gevallen waarop de artikelen 56 en 57 VwEU van toepassing zijn, zoals het Europese Hof van Justitie heeft beslist in het arrest Essent C-91/13). De uitzendende of inlenende werkgever dient een tewerkstellingsvergunning aan te vragen. Er is geen sprake van terbeschikkingstelling van arbeidskrachten indien sprake is van aanneming van werk, collegiale uitleen (zonder winstoogmerk) en intra-concern uitzendingen.

Aanneming van werk is een overeenkomst waarbij de ene partij, de aannemer, zich jegens de andere partij, de opdrachtgever, verbindt om buiten dienstbetrekking een werk van stoffelijke aard tot stand te brengen en op te leveren, tegen een door de opdrachtgever te betalen prijs in geld (artikel 7:750 Burgerlijk Wetboek).

De wezenlijke kenmerken zijn hier:

Collegiale uitleen is een variant van inlenen van personeel waarbij een ondernemer het eigen personeel ter beschikking stelt aan een collega-ondernemer ‘bij wijze van hulpbetoon zonder winstoogmerk’.

Intra-concern uitzendingen betreft die uitzendovereenkomsten waarbij de uitzendkracht door een werkgever binnen een concern aan een andere werkgever binnen datzelfde concern ter beschikking wordt gesteld. In de concernrelatie gaat het om meer werkgevers binnen een groep, of om een vennootschappelijke moeder-dochterrelatie.

Voor vreemdelingen die in een andere lidstaat de status langdurig ingezetene hebben verkregen en die vervolgens in Nederland een verblijfsvergunning voor langdurig ingezetenen krijgen, is in het eerste jaar van dit verblijf een tewerkstellingsvergunning nodig die moet worden aangevraagd door hun werkgever. Zij vragen geen gecombineerde vergunning voor verblijf en arbeid aan.

Als een werkgever arbeid laat verrichten door een vreemdeling voor wie een andere werkgever beschikt over een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning, is er niet opnieuw een vergunning vereist (artikel 2, tweede lid, van de Wav). Voorwaarde is wel dat het om dezelfde arbeid gaat. Deze andere werkgever moet een kopie van de tewerkstellingsvergunning of een kopie van de gecombineerde vergunning (verblijfspasje en aanvullend document) verstrekken aan de werkgever waar de vreemdeling feitelijk werkzaam is. De verplichting om een afschrift van de tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning op te nemen in de loonadministratie volgt uit artikel 28, eerste lid, onderdeel f, van de Wet op de loonbelasting 1964. In dit geval vermelden deze stukken, naast de omschrijving van de werkzaamheden, de mogelijkheid van tewerkstelling bij een andere werkgever, de aard van de aldaar te verrichten werkzaamheden en een aanduiding van de plaats van de feitelijke tewerkstelling. Op grond van artikel 7 van de Wav geldt de verplichting om de aard van de werkzaamheden en de plaats van feitelijke tewerkstelling te vermelden op de tewerkstellingsvergunning of het aanvullend document van de gecombineerde vergunning. Deze verplichting is niet van toepassing bij asielzoekers en werkstudenten.

Bij de toetsing op grond van de artikelen 8 en 9 van de Wav of de vacature voor vervulling door een vreemdeling in aanmerking komt, wordt uitgegaan van de werkzaamheden te verrichten bij de feitelijke werkgever. Alleen als het gaat om werkzaamheden die niet behoren tot de bedrijfseigen activiteiten van die werkgever vindt toetsing, of voldaan is aan de verplichte vacaturemelding en wervingsinspanningen, plaats bij de uitlenende werkgever. De te verlenen tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning is dan niet beperkt tot één project/inlenende onderneming. Of werkzaamheden behoren tot de bedrijfseigen activiteiten van een werkgever is veelal af te leiden uit de aard van het werk in relatie tot de aard en doelstelling van de onderneming van de werkgever.

Toetsing of voldaan is aan een marktconforme beloning (artikel 8, eerste lid, onderdeel d, van de Wav) en het wettelijke minimumloon (artikel 8, eerste lid, onderdeel f, van de Wav) vindt plaats bij de werkgever die verantwoordelijk is voor de beloning van de vreemdeling.

Als op grond van een internationaal verdrag of een bilaterale overeenkomst met een andere staat, bij de tewerkstelling van een vreemdeling geen tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning mag worden verlangd, zal de desbetreffende vreemdeling steeds beschikken over een door de Minister van Justitie en Veiligheid of de Minister van Buitenlandse Zaken afgegeven legitimatiebewijs, waarop dit is aangetekend. Van de in dit verband relevante internationale verdragen is ter voldoening aan artikel 3, tweede lid, van de Wav in bijlage II een lijst opgenomen.

Artikel 4.6. BuWav 2022 stelt vast dat geen tewerkstellingsvergunning wordt vereist met betrekking tot een vreemdeling die in het kader van grensoverschrijdende dienstverlening tijdelijk arbeid in Nederland verricht, onder enkele nauw omschreven voorwaarden. Deze vrijstelling van de tewerkstellingsvergunningplicht is niet van toepassing op de volgende situatie:

In artikel 3, eerste lid onderdeel b, van de Wav is bepaald dat als een vreemdeling arbeid verricht als zelfstandige en beschikt over een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 14 van de Vw, er geen tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning is vereist voor zover deze vreemdeling arbeid verricht als zelfstandige. Als de zelfstandige nog niet in het bezit is van de verblijfsvergunning dan is wel een tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning vereist. Daarbij is de normale toetsingsprocedure van toepassing, tenzij bij verdrag anders is bepaald. Ook als de zelfstandige andere werkzaamheden verricht dan waarvoor die verblijfsvergunning is verleend dan is wel een tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning vereist. Voor deze werkzaamheden wordt getoetst aan de vereisten van artikel 8 van de Wav, behalve aan artikel 8, eerste lid, onderdeel f, van de Wav (volledig minimumloon). Wel dient de beloning marktconform te zijn.

(Groot)aandeelhouders van bedrijven die in het kader van hun bedrijfsuitvoering in Nederland arbeid willen verrichten zijn veelal te beschouwen als zelfstandigen, vanwege de positie die zij binnen de onderneming innemen. Voor zover zij een belang van 25% of meer in het bedrijf hebben, ondernemersrisico lopen en de hoogte van hun salaris direct kunnen beïnvloeden, vragen zij een vergunning tot verblijf als zelfstandige aan en geldt dus paragraaf 3.3.

In het BuWav 2022 zijn bepalingen opgenomen waarin is bepaald dat geen tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning vereist is in geval de vreemdelingen behoort tot een aangewezen categorie of sprake is van nauw omschreven werkzaamheden van vreemdelingen. Zo zijn er een limitatief aantal incidentele werkzaamheden uitgezonderd van artikel 2 van de Wav. De aard van deze werkzaamheden die in Nederland wordt verricht is incidenteel of kortdurend. Vallen de werkzaamheden van de vreemdeling buiten de vrijstellingen van het BuWav 2022, dan zal steeds een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning zijn vereist.

Gelet op artikel II, tweede lid, van het Besluit van 29 maart 2022 tot wijziging van het Besluit uitvoering Wet arbeid vreemdelingen 2022 in verband met een tijdelijke vrijstelling van de tewerkstellingsvergunningsplicht, gelet op het Uitvoeringsbesluit van de Raad tot vaststelling van het bestaan van een massale toestroom van ontheemden uit Oekraïne in de zin van artikel 5 van Richtlijn 2001/55/EG van de Raad van 20 juli 2001, en tot invoering van tijdelijke bescherming naar aanleiding daarvan (Stb. 2022, 130), worden de volgende personen, voor de werking van de artikelen 3.2, 6.5, en 7.8, van het BuWav 2022, beschouwd als vreemdeling als bedoeld in die artikelen:

De overgangsperiode, bedoeld in artikel II, vierde lid, van het in het eerste lid genoemde besluit van 29 maart 2022, wordt verlengd tot en met 31 oktober 2022.

Artikel 7.8. BuWav 2022 bepaalt dat geen tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning is vereist voor een vreemdeling die op grond van de daar genoemde artikelen uit de Vw rechtmatig in Nederland verblijft en deelneemt aan vrijwilligerswerk dat naar het oordeel van het UWV gebruikelijk onbetaald wordt verricht, geen winstoogmerk heeft en een algemeen maatschappelijk doel heeft. Zodra er door een maatschappelijke organisatie zonder winstoogmerk (de werkgever) bij UWV een vrijwilligersverklaring is aangevraagd, mag de vreemdeling beginnen met de werkzaamheden als vrijwilliger. Een kopie van de ondertekende aanvraag en de ontvangstbevestiging van UWV dienen bij de werkgever in de administratie aanwezig te zijn. Indien een vreemdeling geen rechtmatig verblijf als bedoeld in artikel 7.8. BuWav 2022 heeft, wanneer er geen vrijwilligersverklaring bij UWV is aangevraagd, wanneer de arbeid niet wordt verricht bij een organisatie die een algemeen maatschappelijk doel dient en geen winstoogmerk heeft, of wanneer de aanvraag is afgewezen, is het verbod uit artikel 2 Wav geheel van toepassing. Dit verbod geldt eveneens gedurende de bezwaar- en beroepsprocedure tegen een eventuele afwijzing van de aanvraag voor een vrijwilligersverklaring.

De vrijwilligersverklaring kan voor 3 jaar worden verleend. Omdat de vrijwilligersverklaring zich richt op het aanwijzen van bepaalde werkzaamheden als vrijwilligerswerk wordt deze niet afgegeven ten behoeve van een individuele vreemdeling. Een werkgever hoeft daarom niet opnieuw een vrijwilligersverklaring aan te vragen, indien hij in een eerder stadium met betrekking tot dezelfde vrijwilligersactiviteiten reeds van het UWV het besluit heeft ontvangen dat de vrijstelling uit artikel 7.8. BuWav 2022 van toepassing is op deze activiteiten. De vrijwilligersverklaring dient bij de werkgever in de administratie aanwezig te zijn.

Het UWV heeft een termijn van vijf weken om advies te geven over het verlenen, verlengen of intrekken van een gecombineerde vergunning. De termijn van vijf weken start zodra het UWV het verzoek om advies en alle relevante gegevens of documenten, zoals bedoeld in paragraaf 5.3, heeft ontvangen van de IND.

Indien het advies van het UWV inzake het verlenen of verlengen van een gecombineerde vergunning inhoudt dat aan alle voorwaarden van de Wav is voldaan (positief advies) bevat het advies de volgende gegevens:

Indien het advies van het UWV inzake het verlenen of verlengen van de gecombineerde vergunning inhoudt dat niet aan alle voorwaarden is voldaan (negatief advies) motiveert het UWV waarom dit het geval is. Als het UWV adviseert de gecombineerde vergunning in te trekken geeft het UWV daarbij eveneens de motivering van dat advies.

Bij het verzoek om advies aan het UWV inzake het verlenen, verlengen of intrekken van een gecombineerde vergunning voegt de IND op grond van artikel 3:7, eerste lid, Algemene wet bestuursrecht (Awb) alle relevante gegevens of documenten. Voor een goede vervulling van de adviestaak – van het UWV – als bedoeld in artikel 3:7, eerste lid, Awb en voor de goede uitvoering van de Wav (zie de wettelijke grondslag waarop deze ministeriële regeling tevens berust: artikel 22 van de Wav) is het noodzakelijk dat het UWV over alle relevante informatie/documenten (complete aanvraag) beschikt om advies te geven. Indien het UWV gegevens of inlichtingen vraagt van de werkgever, omdat deze volgens het UWV noodzakelijk zijn voor het uitbrengen van advies, verstrekt de werkgever deze gegevens of inlichtingen kosteloos aan het UWV.

Voor een gecombineerde vergunning waarbij sprake is van een arbeidsmarkttoets adviseert het UWV over de begin- en einddatum van de tewerkstelling en is het advies niet langer dan drie jaar geldig. Met deze termijn wordt aangesloten bij de duur van de verlening van een tewerkstellingsvergunning, die in artikel 11 Wav bepaald is op ten hoogste drie jaar. Bij een gecombineerde vergunning waar ook de arbeidsmarkttoets heeft plaatsgevonden is het advies niet langer dan twee jaar geldig. Met deze termijn wordt aangesloten bij de duur van de verlening van de tewerkstellingsvergunning voor deze groep in het BuWav 2022. De vreemdeling mag alleen arbeid verrichten gedurende de periode die in het advies van UWV staat. Indien wordt verzocht om verlenging van de duur van de gecombineerde vergunning zal het UWV opnieuw advies worden gevraagd over het arbeidsgedeelte van de gecombineerde vergunning.

Bij een positief advies over de toelating tot de arbeidsmarkt adviseert het UWV over de begindatum van de tewerkstelling, met terugwerkende kracht aansluitend op de eerder afgegeven gecombineerde vergunning, dan wel met terugwerkende kracht tot de dag waarop de aanvraag compleet is en waarop is aangetoond dat de vreemdeling aan alle voorwaarden voldoet, wanneer de verlengingsaanvraag tijdig bij de IND is ingediend, dan wel, indien deze later is ontvangen, indien de termijnoverschrijding de vreemdeling niet kan worden toegerekend.

De IND vraagt het UWV om advies in een bezwaar- en/of (hoger)beroepsprocedure tegen het (niet) verlenen, verlengen of intrekken van een gecombineerde vergunning over de Wav-gerelateerde aspecten, waaronder de inhoud van het advies.

Een aanvraag voor een tewerkstellingsvergunning wordt door de werkgever gedaan.

Voor aanvragen die geschoold werk betreffen voegt hij de diploma’s, getuigschriften en cv’s die aantonen dat aan de vereiste kwalificaties is voldaan, bij de vergunningaanvraag. Daarbij zal de werkgever moeten zorgdragen dat de waarde van de diploma’s is geverifieerd aan de hand van een door een deskundige instantie, zoals bijvoorbeeld het IDW of NUFFIC, afgegeven verklaring met welk Nederlands diploma of welke graad van vakbekwaamheid deze documenten vergelijkbaar zijn.

Het UWV heeft een termijn van vijf weken om te beslissen op een aanvraag van de werkgever tot het verlenen van een tewerkstellingsvergunning. De Awb is van toepassing op de procedure. De termijn van vijf weken start zodra het UWV de aanvraag heeft ontvangen.

De tewerkstellingsvergunning vermeldt:

De vergunning is – tenzij er sprake is van een situatie als bedoeld in paragraaf 2.2. – alleen geldig voor de situatie zoals vermeld op de tewerkstellingsvergunning. De werkgever is gehouden gedurende de geldigheidsduur van de tewerkstellingsvergunning zich te houden aan de beperkingen van de vergunning. Als er een relevante wijziging optreedt in een van deze gegevens dient de werkgever in de regel een nieuwe tewerkstellingsvergunning aan te vragen die zal worden getoetst aan de Wav-regelgeving. De werkgever verstrekt de vreemdeling een kopie van de tewerkstellingsvergunning die ten behoeve van hem is verleend zodat ook de vreemdeling op de hoogte is van de voorwaarden waaronder een tewerkstellingsvergunning door het UWV is verleend. Zie hiervoor ook paragraaf 1.3.

Wanneer voorzienbaar is dat voor een aangevraagde tewerkstellingsvergunning binnen redelijke termijn prioriteitgenietend aanbod beschikbaar is, kan een vergunning worden geweigerd. Het staat dan namelijk te bezien in hoeverre de Nederlandse arbeidsmarkt er mee gediend is dat vreemdelingen worden toegelaten, terwijl binnen afzienbare tijd binnenlands aanbod of arbeidsaanbod uit de EER beschikbaar zal zijn. Wordt een vergunning afgegeven terwijl kort daarna wel dergelijk prioriteitgenietend aanbod beschikbaar komt, dan is de desbetreffende arbeidsplaats dus reeds opgevuld en kunnen prioriteit-genietende personen niet terecht. Centraal in de beoordeling zal hierbij staan wat moet worden begrepen onder een redelijke termijn. Hierover is in zijn algemeenheid geen eenduidige uitspraak te doen. Wat in het kader van een bepaalde categorie werkzaamheden als een onredelijk lange periode zal gelden, kan bij een andere categorie als kort worden ervaren. Dit zal derhalve per geval worden bekeken.

Artikel 9, eerste lid, onderdeel b, van de Wav biedt de mogelijkheid leeftijdsgrenzen te stellen. Op grond daarvan is in artikel 9 van de RuWav bepaald dat een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning kan worden geweigerd ten aanzien van een vreemdeling die jonger is dan 18 jaar. Een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning zal niet worden geweigerd voor de vreemdeling die minimaal 16 jaar is en voor wie een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning kan worden verleend op grond van paragraaf 8.3.c.5. voor het volgen van een stage van maximaal drie maanden in het kader van internationale uitwisselingsprogramma’s tussen MBO-instellingen.

Op grond van artikel 9, eerste lid, onderdeel c, van de Wav kan een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning worden geweigerd als de aanvraag een werkgever betreft aan wie in de voorafgaande vijf jaar een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning is afgegeven, waaraan een voorschrift als bedoeld in artikel 10 van de Wav is verbonden. In dat geval zal steeds worden nagegaan of de in die eerdere vergunning gestelde voorschriften geheel zijn nagekomen. Als de voorschriften in betekenende mate niet zijn nagevolgd, wordt een vergunning in de regel geweigerd. Als de voorschriften wel in aanzienlijke mate maar niet geheel zijn nagevolgd, zal in de regel geen vergunning op grond van artikel 11, eerste lid, van de Wav worden afgegeven.

Op grond van artikel 9, eerste lid, onderdeel d, van de Wav kan een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning worden geweigerd, als er geen passende huisvesting voor de vreemdeling beschikbaar is. De beoordeling vindt in eerste instantie plaats op grond van de bij de aanvraag verstrekte informatie. Zo nodig zal de aanvrager de gemeente om een oordeel over de huisvesting dienen te verzoeken. Deze beoordeling behelst zowel de beschikbaarheid van de huisvesting, inclusief de rechtmatigheid van het betrekken van de huisvesting, alsook een kwalificatie van de geschiktheid van de huisvesting, zoals veiligheid en hygiëne, gedurende de periode van tewerkstelling. Ook het UWV kan de gemeente om dit oordeel verzoeken.

Het UWV kan een tewerkstellingsvergunning weigeren of adviseren een gecombineerde vergunning niet te verlenen als niet is voldaan aan bepalingen die zijn opgenomen in een sectoraal convenant als bedoeld in artikel 9, eerste lid, onderdeel e, van de Wav.

Als sectoraal convenant in de zin van artikel 9, eerste lid, onderdeel e, van de Wav wordt slechts in aanmerking genomen een convenant dat voldoet aan de volgende vereisten:

Op grond van artikel 9, eerste lid, onderdeel f, van de Wav kan een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning worden geweigerd als de werkgever belemmeringen opwerpt waardoor de arbeidsplaats niet met prioriteitgenietend aanbod kan worden vervuld. Gedacht kan worden aan irreële functie- of taaleisen. Het beheersen van een andere taal dan het Nederlands als voorwaarde voor vacaturevervulling kan beschouwd worden als een beletsel in de zin van artikel 9, eerste lid, onderdeel f, van de Wav.

Een aanvraag tot het verlenen van een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning kan op grond van artikel 9, eerste lid onderdeel g, van de Wav worden geweigerd indien is gebleken dat de werkgever eerder het loon zoals aangegeven in artikel 7 van de Wav, niet over een periode van ten hoogste een maand heeft betaald aan de vreemdeling. Immers, het is van belang dat de vreemdeling kan rekenen op consistente uitbetaling van het overeengekomen loon. UWV zal derhalve in de regel de aanvraag weigeren als bij een verlenging in de controle in de systemen blijkt dat er geen sprake is geweest van consistente uitbetaling van het loon tenzij, gelet op de individuele omstandigheden van het geval, de tegenwerping hiervan onevenredig zou zijn.

Op grond van artikel 9, eerste lid, onderdeel h, van de Wav kan een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning worden geweigerd wanneer er bij de werkgever geen sprake is van economische activiteiten. Hiermee kan worden voorkomen dat een werkgever een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning krijgt terwijl onvoldoende vaststaat dat de vreemdeling daadwerkelijk zal worden tewerkgesteld of dat de werkgever in staat is het loon te betalen vanwege het ontbreken van economische activiteiten. Voorkomen dient te worden dat door middel van het verkrijgen van een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning binnenkomst van de vreemdeling tot Nederland wordt verkregen als de arbeid niet zal kunnen worden verricht. Bij de aanvraag kan de werkgever gevraagd worden te bevestigen dat hij in staat is om het overeengekomen loon van de desbetreffende vreemdeling te kunnen betalen. Als er desondanks sprake is van signalen dat er geen economische activiteiten zijn geeft UWV de werkgever de gelegenheid om zijn verklaring te onderbouwen.

Wanneer het gaat om werkzaamheden of een werkgever die vanwege de aard van de werkzaamheden (bijvoorbeeld onbezoldigd) of de aard van de werkgever (bijvoorbeeld non profit) niet gericht zijn op economische activiteiten zal deze weigeringsgrond niet worden toegepast.

Daarnaast kan bij een startende onderneming waarbij aannemelijk wordt gemaakt dat in de toekomst economische activiteiten zullen plaatsvinden door UWV een voorschrift worden opgenomen. Zie hiervoor paragraaf 10.

(Wordt nader ingevuld)

Indien een werkgever bij de IND een aanvraag heeft ingediend om aangemerkt te worden als erkende referent en deze erkenning is afgewezen, geschorst of ingetrokken kan een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning op grond van artikel 9, eerste lid, onderdeel j, van de Wav worden geweigerd.

Op grond van artikel 2e Vw 2000 kan een aanvraag tot erkenning als referent worden afgewezen indien:

De erkenning als referent kan op grond van artikel 2f Vw 2000 worden geschorst op grond van ernstige vermoedens dat er grond bestaat om de erkenning als referent in te trekken op grond van artikel 2g Vw 2000.

Artikel 2g Vw 2000 bepaalt dat de erkenning als referent kan worden ingetrokken, indien:

Referenten worden na inwilliging van hun aanvraag om erkenning als referent opgenomen in het openbare register van de IND. Bij schorsing of intrekking van de erkenning worden zij uit het openbare register verwijderd. Indien de IND op basis van artikel 2e, onderdeel c, van de Vw 2000 de erkenning als referent afwijst, zal het UWV in de regel de aangevraagde tewerkstellingsvergunning weigeren dan wel bij een gecombineerde vergunning adviseren deze te weigeren. Het gaat er hier namelijk om dat de IND in dat geval heeft geoordeeld dat de betrouwbaarheid van de aanvrager onvoldoende vaststaat. Bij die beoordeling kunnen strafrechtelijke antecedenten een rol spelen, die relevant worden geacht in het kader van de erkenning. Ook zal het UWV de vergunning in de regel weigeren als de IND op basis van artikel 2g van de Vw 2000, onderdelen a, b en c, de erkenning van de referent heeft ingetrokken.

Het UWV zal de tewerkstellingsvergunning in ieder geval nog niet kunnen weigeren, noch negatief adviseren bij een gecombineerde vergunning op grond van artikel 9, eerste lid, onderdeel j, van de Wav zolang de beslissing tot afwijzing, schorsing of intrekking van de erkenning als referent niet onherroepelijk is.

Op grond van artikel 9, eerste lid, onderdeel k, van de Wav kan een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning worden geweigerd indien een werkgever binnen een periode van vijf jaar voor de dag dat de tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning wordt aangevraagd een bestuurlijke boete opgelegd heeft gekregen op grond van artikel 55a van de Vw2000 of is gestraft op grond van artikel 108 Vw 2000.

Artikel 55a van de Vw 2000, eerste lid, bepaalt dat bij een overtreding van de verplichtingen bij of krachtens artikel 2a, tweede lid, onderdeel b (de zorgplicht jegens de vreemdeling), 2t, tweede en derde lid (eigen verklaringen worden volledig en naar waarheid opgesteld en alle relevante gegevens en bescheiden worden verstrekt), 24a, tweede en derde lid (eigen verklaringen worden volledig en naar waarheid opgesteld en alle relevante gegevens en bescheiden worden verstrekt), 54, eerste lid, onderdelen a tot en met e en g, en tweede lid (verschillende toezichtmaatregelen) een bestuurlijke boete kan worden opgelegd. Deze boete is maximaal € 3.000 voor ondernemingen, rechtspersonen en andere organisaties en € 1.500 voor natuurlijke personen.

In artikel 108 van de Vw 2000 worden verschillende strafbepalingen genoemd. De opgelegde straf kan een geldboete zijn of een periode van hechtenis zijn.

De overtredingen die genoemd zijn in artikel 55a van de Vw2000 zijn over het algemeen door de IND eenvoudig vast te stellen en hebben een geringe normatieve lading.

Bij een volgende overtreding, binnen 24 maanden, van de verplichtingen genoemd in artikel 55a van de Vw 2000, is er sprake van recidive en kan de IND een verhoogde boete opleggen. Dat geldt overigens alleen als er sprake is van herhaalde overtreding van dezelfde verplichting. Geconstateerde overtredingen kunnen ook leiden tot verscherpt toezicht op de naleving van de wettelijke voorschriften door de desbetreffende referent.

Het UWV zal de tewerkstellingsvergunning dan ook in de regel weigeren, dan wel bij een gecombineerde vergunning adviseren deze vergunning niet te verlenen als er sprake is van een herhaalde overtreding van de verplichtingen genoemd in artikel 55a van de van de Vw 2000.

Daarnaast wordt de tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning in de regel geweigerd indien de referent is gestraft op grond van artikel 108 van de Vw 2000.

Het UWV zal een tewerkstellingsvergunning ieder geval nog niet kunnen weigeren, dan wel bij een gecombineerde vergunning niet adviseren deze vergunning niet te verlenen op grond van artikel 9, eerste lid, onderdeel k, van de Wav indien de beslissing tot oplegging van de bestuurlijke boete of oplegging van een straf op grond van artikel 108 van de Vw 2000 niet onherroepelijk is.

Op grond van artikel 9, eerste lid, onderdeel l, van de Wav, kan de tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning worden geweigerd als de werkgever binnen een periode van vijf jaar direct voorafgaand aan de aanvraag voor een tewerkstellingsvergunning een bestuurlijke boete is opgelegd wegens de overtreding van artikelen die in een van de volgende artikelen zijn genoemd:

Bij de beoordeling of een tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning wordt geweigerd, zal meewegen of sprake is van recidive of ernstige overtredingen, als bedoeld in artikel 10.1, derde lid van het BuWav 2022. Van recidive is sprake als binnen een tijdvak van vijf jaar voorafgaande aan de aanvraag meer dan een keer een bestuurlijke boete is opgelegd op grond van een van bovengenoemde artikelen en deze boetes onherroepelijk zijn geworden.

Voor ernstige overtredingen wordt verwezen naar wat daarover in de desbetreffende besluiten staat:

Op grond van artikel 9, eerste lid, onderdeel m, van de Wav, kan de tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning worden geweigerd als de werkgever binnen een periode van vijf jaar direct voorafgaand aan de aanvraag voor een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning strafrechtelijk is veroordeeld op grond van:

Als een werkgever is veroordeeld op grond van een van deze artikelen, kan zijn aanvraag om een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning worden afgewezen. Daarbij wordt meegewogen of sprake is van recidive. Deze weigeringsgronden kunnen ook toegepast worden als de aanvraag om een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning wordt ingediend door een bedrijf waarvan (een van) de bestuurder(s) eerder een bestuurlijke boete in het kader van deze wetten is opgelegd of hiervoor strafrechtelijk is veroordeeld.

Een aanvraag om een tewerkstellingsvergunning of een gecombineerde vergunning kan niet worden afgewezen als de beslissing tot oplegging van de bestuurlijke boete of de strafrechtelijke veroordeling nog niet onherroepelijk is.

Het UWV kan een tewerkstellingsvergunning weigeren of adviseren een gecombineerde vergunning niet te verlenen als niet is voldaan aan bepalingen die zijn opgenomen in een sectoraal convenant als bedoeld in artikel 9, eerste lid, onderdeel e, van de Wav.

Als sectoraal convenant in de zin van artikel 9, eerste lid, onderdeel e, van de Wav wordt slechts in aanmerking genomen een convenant dat voldoet aan de volgende vereisten:

Op grond van artikel 10 van de Wav kunnen aan de tewerkstellingsvergunning en de gecombineerde vergunning voorschriften worden verbonden, die de werkgever verplichten inspanningen te verrichten gericht op het vervullen van de arbeidsplaatsen met prioriteitgenietend aanbod of het wegnemen van gebreken.

De mogelijkheid om op grond van artikel 10, aanhef en onderdelen a, b, d en e, van de Wav, voorschriften aan de tewerkstellingsvergunning te verbinden wordt uitsluitend toegepast, als de werkgever desgevraagd bereid is gevraagde inspanningen te verrichten en als de werkgever reeds enige inspanningen heeft verricht om prioriteitgenietend aanbod te mobiliseren of de gesignaleerde beletselen te verhelpen. In het kader van de gecombineerde vergunning zal het UWV aan de werkgever vragen of hij bereid is de gevraagde inspanningen te verrichten en als de werkgever reeds enige inspanningen heeft verricht om prioriteitgenietend aanbod te mobiliseren of de gesignaleerde beletselen te verhelpen. In alle andere gevallen wordt de tewerkstellingsvergunning geweigerd op grond van artikel 8, eerste lid, aanhef en onderdelen a, b, c of d, van de Wav en wordt bij de gecombineerde vergunning op dezelfde gronden geadviseerd deze niet in te willigen.

Daarnaast kan op grond van artikel 10, aanhef en onderdeel e van de Wav aan een tewerkstellingsvergunning en een gecombineerde vergunning een voorschrift worden verbonden, dat de werkgever verplicht om aan te tonen dat de werkgever economische activiteiten gaat verrichten in de toekomst, zoals het overleggen van een huurcontract voor een bedrijfsruimte, een afschrift van een horeca- of exploitatievergunning van de gemeente en/of informatie dat de opening/start van de onderneming daadwerkelijk heeft plaatsgevonden zodat de vreemdeling de arbeid kan verrichten waarvoor de vergunning is verleend. Hiermee wordt de mogelijkheid gecreëerd voor (startende) ondernemingen dat, ondanks het voldoende kunnen aantonen van economische activiteiten op een moment na de startfase, de tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning wordt verleend onder voorschrift. Van deze mogelijkheid wordt alleen gebruik gemaakt als aannemelijk is gemaakt dat de werkgever in de toekomst economische activiteiten zal gaan verrichten en de werkgever heeft verklaard bereid te zijn de benodigde inspanningen te verrichten. De werkgever is dan gehouden om binnen, een in het individuele geval vast te stellen, redelijke termijn stukken te overleggen die de start van de economische activiteiten onderbouwen.

Anders dan op grond van artikel 11, eerste lid, van de Wav, dat aangeeft dat een tewerkstellingsvergunning voor ten hoogste drie jaar wordt verleend, geldt op grond van het tweede lid dat tewerkstellingsvergunningen en gecombineerde vergunningen voor tijdelijk werk worden verleend voor ten hoogste 24 weken. Zo worden op grond van artikel 11, tweede lid, tewerkstellingsvergunningen verleend ten behoeve van werkzaamheden die binnen een periode van 24 weken worden afgerond. Ook seizoenswerk valt onder deze paragraaf. Seizoenswerkers zijn werknemers die arbeid verrichten die naar zijn aard tijdelijke werkzaamheden omvat, vanwege het seizoensgebonden karakter, maar naar zijn aard niet valt onder het begrip incidentele arbeid als bedoeld in artikelen 4.1. tot en met 4.3. van het BuWav 2022. In de vreemdelingenregelgeving (artikel 3.58, eerste lid, onderdeel f, van het Vreemdelingenbesluit 2000) is in verband hiermee bepaald dat de verblijfsvergunning ten hoogste 24 weken duurt.

Ten aanzien van personen voor wie een tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning wordt aangevraagd, wordt steeds nagegaan of zij in een periode van 14 weken voorafgaand aan de vergunningverlening niet over een voor het verrichten van arbeid geldige vergunning tot verblijf hebben beschikt, dan wel ten behoeve van hen een tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning van kracht is geweest, onder gebruikmaking van de uitzonderingsmogelijkheden als hiervoor onder paragraaf 8.1.e beschreven ten aanzien van artikel 8, eerste lid, onderdeel e, onder 1°, van de Wav. Ook in die gevallen zal een tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning worden geweigerd.

Voor vreemdelingen die als seizoensarbeider in de zin van artikel 3, onderdeel b, Richtlijn 2014/36/EU van het Europees Parlement en de Raad van 26 februari 2014 betreffende de voorwaarden voor toegang en verblijf van onderdanen van derde landen met het oog op tewerkstelling als seizoensarbeid een tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning onder de beperking ‘seizoensarbeid’ aanvragen, gelden, naast de weigeringsgronden uit artikel 8 van de Wav, op grond van deze richtlijn een aantal afwijkende toelatingsvoorwaarden en weigeringsgronden.

UWV verleent een tewerkstellingsvergunning voor seizoensarbeid, dan wel een gecombineerde vergunning onder de beperking ‘seizoensarbeid’ voor arbeid in de land- en tuinbouwsector.

Bij de aanvraag wordt door de werkgever een geldige arbeidsovereenkomst overgelegd, waarin in ieder geval de volgende gegevens zijn opgenomen:

Bij de aanvraag toont de werkgever ook aan dat er passende huisvesting als bedoeld in paragraaf 9.1.d. voor de vreemdeling beschikbaar is. Wanneer er geen passende huisvesting beschikbaar is voor de vreemdeling, kan de tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning op grond van artikel 9, eerste lid, onderdeel d, van de Wav worden geweigerd.

Bij een verlenging van een gecombineerde vergunning of een hernieuwde aanvraag tewerkstellingsvergunning zal UWV beoordelen of de werkgever het juiste loon tijdig en op de juiste wijze heeft uitbetaald.

In artikel 12, eerste lid, onderdeel a, van de Wav is bepaald dat de tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning kan worden ingetrokken indien de voor verkrijging verstrekte gegevens zodanig onjuist of onvolledig blijken te zijn geweest, dat op de aanvraag een andere beslissing zou zijn genomen als bij de beoordeling daarvan de juiste omstandigheden volledig bekend waren geweest.

UWV zal in de regel de tewerkstellingsvergunning intrekken indien uit eigen onderzoek van de bij UWV beschikbare gegevens dan wel uit bevindingen van ketenpartners zoals de Nederlandse arbeidsinspectie, de IND of de Belastingdienst informatie wordt verkregen waaruit blijkt dat de vergunning kan worden ingetrokken op grond van dit wetsartikel. De vergunning zal met terugwerkende kracht worden ingetrokken vanaf de datum waarop niet (meer) wordt voldaan aan de voorwaarden. Indien het UWV beschikt over de informatie zoals eerder in deze alinea vermeld en de vreemdeling heeft een gecombineerde vergunning zal het UWV de IND adviseren om de gecombineerde vergunning in te trekken.

In artikel 12, eerste lid, onderdeel c, van de Wav is bepaald dat de tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning kan worden ingetrokken als er geen gebruik van wordt gemaakt. Teneinde dit te kunnen effectueren zal bij de vergunningverlening de werkgever die de tewerkstellingsvergunning heeft aangevraagd of de houder van de gecombineerde vergunning er steeds op worden gewezen dat hij op grond van artikel 4 van deze regeling verplicht is onverwijld ervan mededeling te doen als van de tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning langer dan 4 weken geen gebruik wordt gemaakt. Op grond van artikel 4 van deze regeling is de houder van de tewerkstellingsvergunning verplicht onverwijld schriftelijk mededeling te doen als van de tewerkstellingsvergunning langer dan 4 weken geen gebruik wordt gemaakt. Deze verplichting is opgenomen om te zorgen dat tijdig wordt gemeld als er geen gebruik meer wordt gemaakt van de tewerkstellingsvergunning omdat het dienstverband is geëindigd of het werk is beëindigd. Gelet hierop is de werkgever gehouden om, voor zover hij daarvan kennis heeft of kan hebben, te melden als de vreemdeling niet meer bij de werkgever werkzaam is. Zie ook paragraaf 1.3.

Van de werkgever wordt verwacht dat hij de vreemdeling en, indien sprake is van een situatie als bedoeld in artikel 2, tweede lid van de Wav, ook de andere werkgever informeert over zijn besluit niet langer van de tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning gebruik te maken.

De tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning wordt vervolgens ingetrokken, tenzij de vreemdeling een aaneengesloten verlofperiode van niet langer dan drie maanden geniet, dan wel ziekteverlof, zwangerschapsverlof, bevallingsverlof of ouderschapsverlof heeft en de arbeidsrelatie blijft voortbestaan.

Op grond van artikel 12a, onderdeel a, van de Wav kan een tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning worden ingetrokken indien de erkenning als referent van een werkgever is afgewezen, ingetrokken of geschorst.

Op grond van artikel 2e van de Vw 2000 kan een aanvraag tot erkenning als referent worden afgewezen indien:

De erkenning als referent kan op grond van artikel 2f van de Vw 2000 worden geschorst op grond van ernstige vermoedens dat er grond bestaat om de erkenning als referent in te trekken op grond van artikel 2g van de Vw 2000.

Artikel 2g van de Vw 2000 bepaalt dat de erkenning als referent kan worden ingetrokken, indien:

Het UWV zal de tewerkstellingsvergunning in ieder geval niet intrekken, noch bij een gecombineerde vergunning niet negatief adviseren op grond van artikel 12a van de Wav zolang de beslissing tot afwijzing, schorsing of intrekking van de erkenning als referent niet onherroepelijk is.

Op grond van artikel 12a, onderdeel b, van de Wav kan een tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning worden ingetrokken indien een werkgever die (erkende) referent is binnen een periode van vijf jaar voorafgaande aan de aanvraag van een tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning een bestuurlijke boete opgelegd heeft gekregen op grond van artikel 55a van de Vw 2000 of is gestraft op grond van artikel 108 van de Vw 2000.

Artikel 55a van de Vw 2000, eerste lid, bepaalt dat bij een overtreding van de verplichtingen bij of krachtens artikel 2a, tweede lid, onderdeel b (de zorgplicht jegens de vreemdeling), 2t, tweede en derde lid (eigen verklaringen worden volledig en naar waarheid opgesteld en alle relevante gegevens en bescheiden worden verstrekt), 24a, tweede en derde lid (eigen verklaringen worden volledig en naar waarheid opgesteld en alle relevante gegevens en bescheiden worden verstrekt), 54, eerste lid, onderdelen a tot en met e en g, en tweede lid (verschillende toezichtmaatregelen) een bestuurlijke boete kan worden opgelegd. Deze boete is maximaal € 3.000 voor ondernemingen, rechtspersonen en andere organisaties en € 1.500 voor natuurlijke personen.

In artikel 108 van de Vw 2000 worden verschillende strafbepalingen genoemd. De opgelegde straf kan een geldboete zijn of een periode van hechtenis.

Het UWV zal de tewerkstellingsvergunning in ieder geval niet intrekken, dan wel bij een gecombineerde vergunning niet negatief adviseren, op grond van artikel 12a, onderdeel b, Wav indien de beslissing tot oplegging van de bestuurlijke boete of oplegging van een straf op grond van artikel 108 van de Vw 2000 niet onherroepelijk is.

Op grond van artikel 13, aanhef, en onderdeel a, van de Wav kan een tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning worden ingetrokken wanneer de beperking waaronder de vergunning is verleend, niet in acht wordt genomen.

Zo trekt UWV, wanneer de houder van een tewerkstellingsvergunning of gecombineerde vergunning voor seizoensarbeid andere arbeid verricht dan als seizoensarbeider (zonder dat hier een tewerkstellingsvergunning voor is afgegeven), de tewerkstellingsvergunning in, of adviseert UWV de gecombineerde vergunning in te trekken.