Hof Arnhem, 22-05-2002, nr. 97/21281

Belanghebbende is van deze uitspraak op 3 september 1997 in beroep gekomen bij het Hof welk beroepschrift is aangevuld bij brief binnengekomen op 26 november 1997. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend. Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend, de Inspecteur een conclusie van dupliek.

Geding voor het Hof

De mondelinge behandelingen van de zaak hebben plaatsgehad ter zitting van het Hof te Arnhem van respectievelijk 21 januari 1999, 21 juni 2000 en 22 februari 2002.

Zitting van 21 januari 1999

Op de zitting van 21 januari 1999 zijn verschenen en gehoord [belanghebbendes gemachtigde alsmede de Inspecteur].

Partijen hebben ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. De inhoud van deze pleitnota's moet als hier ingelast worden aangemerkt.

Naar aanleiding van het ter zitting door het Hof tot de Inspecteur gerichte verzoek om schriftelijk nader inlichtingen te verstrekken, heeft tussen het Hof en partijen een briefwisseling plaatsgevonden, waarbij het bepaalde in de artikelen 14, lid 1, aanhef en ten tweede, en 16 van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken overeenkomstige toepassing heeft gevonden.

Zitting van 21 juni 2000

Op de zitting van 21 juni 2000 zijn verschenen en gehoord [belanghebbendes gemachtigde alsmede de Inspecteur].

De Inspecteur heeft ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. De inhoud van deze pleitnota moet als hier ingelast worden aangemerkt.

Naar aanleiding van het na de zitting door het Hof tot de Inspecteur gerichte verzoek om schriftelijk nader inlichtingen te verstrekken, heeft tussen het Hof en partijen een briefwisseling plaatsgevonden, waarbij het bepaalde in de artikelen 14, lid 1, aanhef en ten tweede, en 16 van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken overeenkomstige toepassing heeft gevonden.

Zitting van 22 februari 2002

Op de zitting van 22 februari 2002 zijn verschenen en gehoord [belanghebbendes gemachtigde alsmede de Inspecteur].

Gemachtigde heeft ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. De inhoud van deze pleitnota moet als hier ingelast worden aangemerkt.

Conclusies van partijen

Belanghebbende concludeert primair tot vernietiging van de bestreden uitspraak en de aanslag en subsidiair tot vernietiging van de bestreden uitspraak en, na wijziging van standpunt, vermindering van de aanslag met een bedrag van ƒ 820,77. De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak op het bezwaarschrift.

De vaststaande feiten

Belanghebbende is eigenaar van een aantal landerijen, gelegen te [Q, provincie R]. Onder meer deze landerijen zijn begrepen in de ruilverkaveling " [Z]", naar de toestand per 1 december 1984.

Ten behoeve van de Lijst der Geldelijke Regelingen (hierna: LGR) van voormelde ruilverkaveling heeft de inspecteur landinrichting bij brief van 28 augustus 1987 aan de Directie van de landinrichtingsdienst (hierna: DL) een voorlopige opgave gedaan van de kosten van de ruilverkaveling, vermeldend een totaal ten laste van de gezamenlijke belanghebbenden van ƒ 6.829.730,42.

Blijkens een brief van 11 januari 1988 heeft de Centrale Landinrichtings-commissie (hierna: CLC) aan de Dienst van het Kadaster en de Openbare Registers in de provincie [R] (hierna: het Kadaster) medegedeeld dat de op de gezamenlijke belanghebbenden te verhalen kosten vermoedelijk zouden belopen ƒ 7.382.658,86.

Bij brief van 22 juni 1989 heeft de inspecteur landinrichting aan DL ten behoeve van de renteberekening de definitieve opgave van de op de gezamenlijke belanghebbenden te verhalen kosten doen toekomen. Die opgave behelst een bedrag van ƒ 7.461.817,19.

De ten behoeve van belanghebbende opgemaakte LGR (R nummer [01]) vermeldde een bedrag van ± ƒ 220.436 (saldo verrekenposten ƒ 43.746 en saldo basiskosten ± ƒ 176.690), geheel te verrekenen door middel van een landinrichtingsrente van ± ƒ 13.226 per jaar.

Het proces-verbaal van aanwijzingen en de LGR heeft vervolgens in de periode van 18 oktober 1988 tot en met 17 november 1988 ter inzage gelegen.

Het bezwaar van belanghebbende tegen enkele in die LGR opgenomen "verrekenposten" leidde tot een vermindering ervan met ƒ 9.922 (méér grondwerken). De post "voorfinanciering" bleek voorts voor een bedrag van ƒ 11.636 te moeten worden toegerekend aan [A]. Het bedrag der aan belanghebbende in rekening gebrachte basiskosten bleef als onaangevochten staan op ƒ 176.690. Het saldo van basis- en verrekenposten beloopt daarmee ƒ 210.514. Belanghebbende heeft vervolgens op grond van deze vermindering zijn in november 1988 ingediende bezwaar op 1 maart 1989 schriftelijk ingetrokken.

Bij brief van 20 december 1988 schrijft de landmeter-deskundige aan de Arrondissementsrechtbank te [R] (hierna: de Rechtbank) onder meer het volgende:

Bij brief van 30 oktober 1990 schrijft de CLC aan voornoemde rechtbank onder meer aldus:

De overeenkomst waarvan in die brief sprake is, is op 24 oktober 1990 gesloten tussen de landinrichtingscommissie "[Z]" (partij I), de inspecteur landinrichting in de provincie [R] (partij II) en [B] te [Z] (partij III) en luidt:

Vervolgens heeft de Rechtbank onder uitdrukkelijke inachtneming van het bestaan van de hiervoor vermelde overeenkomst en voorts overwegend dat "omtrent alle overige geschillen betreffende de Lijst der geldelijke regelingen de rechtbank heeft beslist" bij beschikking van 5 november 1990 de LGR gesloten.

Daarop heeft het Kadaster bij brief van 10 december 1990 aan de CLC het renteregister betreffende de onderhavige ruilverkaveling toegezonden.

Blijkens deze brief beloopt de ruilverkavelingsrente een bedrag van ƒ 447.709,03 gegrond op een door de gezamenlijke belanghebbenden op te brengen bedrag aan kosten van ƒ 7.461.817,19.

De Rechtbank heeft daarna bij vonnis van 26 april 1991 de aan [B] voornoemd toegerekende basiskosten verminderd met ƒ 15.900 van ƒ 91.780 tot ƒ 75.900 en heeft in zoverre de LGR gewijzigd.

Bij brief van 1 juni 1992 heeft de inspecteur landinrichting de CLC een mutatie van het renteregister van de onderhavige ruilverkaveling toegezonden.

De mutatie bestaat onder andere uit een aanpassing van de renteregisters van belanghebbende en [A] omdat in die registers een fout was geconstateerd. Voornoemde inspecteur heeft het Kadaster van de mutatie op de hoogte gesteld.

De onderhavige aanslag is opgelegd voor een bedrag van ƒ 13.791,54.

Tot de stukken behoort een door de Inspecteur overgelegd "rekenblad" ten name van belanghebbende.

Uit dit stuk blijkt dat na belanghebbendes bezwaar als maatstaf voor de renteberekening dient een saldo van basis- en verrekenposten van ƒ 210.514, alsmede dat de basiskosten worden verhoogd met een factor 0,07.

Deze factor wordt op pagina 2 van dat rekenblad al volgt toegelicht:

Het geschil en de standpunten van partijen

Tussen partijen is in geschil of de onderhavige aanslag terecht en naar het juiste bedrag is opgelegd.

Belanghebbende beantwoordt deze vraag ontkennend en voert daartoe

De Inspecteur beantwoordt voornoemde vraag bevestigend.

Voor een uitvoerige weergave van de standpunten van partijen wordt verwezen naar de van hen afkomstige stukken.

Naast hetgeen in de respectievelijke pleitnotities is gesteld hebben partijen - zakelijk weergegeven - bij de mondelinge behandelingen het volgende opgemerkt:

in de zitting van 21 januari 1999

namens belanghebbende:

in de zitting van 21 juni 2000

namens belanghebbende:

in de zitting van 22 februari 2002

namens belanghebbende:

Beoordeling van het geschil

De LGR beoogt voor ieder der rechthebbenden te bepalen de verandering van de waarde van de gronden en de overige onroerende zaken (hierna: het nut) als gevolg van de landinrichting (artikel 210, lid 1, aanhef en letter a Landinrichtingswet - hierna: Liw).

Deze bepaling dient als grondslag voor de berekening van de ingevolge artikel 222, lid 4 Liw ten laste van de gezamenlijke eigenaren komende kosten van de landinrichting, welke kosten immers ingevolge het bepaalde in artikel 223, lid 1 Liw over de in de landinrichting betrokken kavels worden omgeslagen, naar de mate van het nut dat elk van die kavels bij de landinrichting heeft gehad.

Teneinde te voorzien in de noodzaak, ter wille van de verdere administratieve afwikkeling van de landinrichting, dat op enig moment het voornoemde nut komt vast te staan, heeft de wetgever voorzien in het instrument van rechterlijke sluiting van de LGR, indien op alle geschillen betreffende de LGR is beslist (artikel 217, lid 1 Liw).

Voor een zodanige sluiting - die derhalve uitsluitend inhoudt dat voor elke kavel al of niet na rechterlijk vonnis het nut voortvloeiende uit de landinrichting is bepaald - is ook plaats, indien weliswaar nog niet op alle bezwaren inzake de LGR is beslist, maar wel vaststaat dat door de uitkomst van die bezwaren noch de belangen van de gezamenlijke eigenaren, noch die van een individuele eigenaar worden geschaad (Hoge Raad 30 oktober 1996, nr. 30638 - BNB 96/409).

Uit de stukken blijkt dat inzake het enige op 5 november 1990 nog lopende bezwaar betreffende de LGR op 24 oktober 1990 de onder de feiten vermelde overeenkomst is gesloten tussen betrokkenen, uit welke overeenkomst volgt dat een eventueel uit dat bezwaar voortvloeiende vermindering (van de ten laste van [B] komende basiskosten) door de inspecteur landinrichting in de provincie [R], verhoogd met eventuele proceskosten, aan [B] zal worden betaald. Dit brengt met zich dat een eventuele vermindering niet ten laste is gekomen van de of één der eigenaren, zodat aan de hierboven vermelde voorwaarde voor een rechtsgeldige sluiting der LGR is voldaan.

Belanghebbende stelt dat het bedrag van de uiteindelijk aan [B] toegekende vermindering van ƒ 15.880 wel ten laste is gekomen van de gezamenlijke eigenaren. Deze stelling zou, indien al juist, betekenen dat de factor basiskosten niet zou belopen 1.070322 maar, bij handhaving van het totaal door het blok op te brengen bedrag van ƒ 6.180.733 : 1,0732734 (ƒ 6.180.730 : [ƒ 5.774.648 -/- ƒ 15.880]).

Nu evenwel feitelijk de - ook nog eens naar beneden afgeronde - factor van 1,07 is toegepast, is voornoemde stelling van belanghebbende in dezen niet van belang.

Gelet op het hiervoor overwogene behoeven de stellingen van belanghebbende voorzover zij uitgaan van een andere opvatting van aard en doel van de rechterlijke beslissing van sluiting van de LGR geen behandeling.

Nu de Rechtbank de LGR heeft gesloten op 5 november 1990 en deze toen ook rechtsgeldig heeft kunnen sluiten, passeert het Hof het in zijn brief van 22 mei 2001 gedane aanbod van belanghebbende tot het horen van [de getuigen 1 en 2]. Hun verklaringen kunnen immers niet afdoen aan het rechtsfeit van sluiting der LGR op 5 november 1990, welke beschikking voorts reeds lang kracht van gewijsde heeft gekregen.

De taak van de rechter bij de sluiting van de LGR strekt zich niet uit tot een beoordeling van de hoogte van de kosten van de landinrichting welke ten laste van en over de gezamenlijke eigenaren moeten worden omgeslagen. Het standpunt van belanghebbende dat in dezen van een andere opvatting uitgaat, is onjuist. De eventuele verklaringen van de overige in voornoemde brief van 22 mei 2001 genoemde getuigen kunnen daar niet aan afdoen, weshalve het Hof ook dit bewijsaanbod passeert.

Belanghebbende bestrijdt de berekening van het bedrag der aan hem op-gelegde landinrichtingsrente als zodanig niet, althans onvoldoende gemotiveerd. In het bijzonder bestrijdt belanghebbende niet het aantal hectaren dat de Inspecteur ten grondslag heeft gelegd aan diens berekening van de land-inrichtingsrente.

De Inspecteur heeft voldoende aannemelijk gemaakt dat uitsluitend wijzigingen in het aantal aan belanghebbende toekomende hectaren in voorliggende jaren - waarvan de beoordeling van aan belanghebbende opgelegde heffingen bij de beoordeling van dit geschil niet aan de orde kan komen - hebben geleid tot wijziging in door belanghebbende verschuldigde belastingbedragen.

Het Hof passeert dan ook belanghebbendes aanbod tot het horen van de getuige Aardema (belanghebbendes brief van 22 december 1998) omdat diens verklaringen aan de berekening op zichzelf van de onderhavige aanslag niet kunnen afdoen.

Hetgeen belanghebbende voorts heeft aangevoerd, kan evenmin leiden tot vernietiging dan wel vermindering van de aanslag.

Op grond van al het vooroverwogene moet worden geoordeeld dat belanghebbendes beroep niet gegrond is.

Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een kostenveroordeling als bedoeld in artikel 5a van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken.

Het instellen van beroep in cassatie geschiedt door het indienen van een beroepschrift bij dit gerechtshof (zie voor het adres de begeleidende brief).

Bij het beroepschrift wordt een kopie van deze uitspraak gevoegd.

Het beroepschrift wordt ondertekend en bevat ten minste: