Rb. Den Haag, 30-11-2016, nr. C/09/446565 / HA ZA 13-771

Het hier relevante verloop van de procedure tot en met heden blijkt uit:

- de conclusie van antwoord van de Buitenlandse vennootschappen c.s. in de incidenten ex artikel 223 Rv en artikel 843a Rv en in conventie, tevens houdende:

- de incidentele vordering van de Buitenlandse vennootschappen tot onbevoegdverklaring;

- de incidentele vordering tot zekerheidstelling van de Buitenlandse vennootschappen c.s.;

- het verzoek tot aanhouding ex artikel 392 lid 6 Rv van de Buitenlandse vennootschappen c.s.;

- de incidentele conclusie van antwoord van Bacardi c.s. in het door [B] c.s. opgeworpen incident tot zekerheidstelling;

- de conclusie van antwoord van Bacardi c.s. in het door de Buitenlandse vennootschappen c.s. opgeworpen incident;

- de brief van 29 januari 2016 van de Buitenlandse vennootschappen c.s., waarin

mr. Van der Wal een toelichting geeft op het verzoek tot aanhouding op grond van artikel 392 lid 6 Rv;

- de brief van 1 februari 2016 van Bacardi c.s., waarin zij bezwaar maakt tegen voormelde brief van 29 januari 2016 en waarin zij verzoekt om pleidooi in het door haar opgeworpen incident tot inzage op grond van artikel 843a Rv en het treffen van een voorlopige voorziening.

Op 18 maart 2015 is vonnis gewezen in een eerder door [A] opgeworpen bevoegdheidsincident.2.Vervolgens is op 30 september 2015 vonnis gewezen in een door [B], [C] en [D] c.s. opgeworpen bevoegdheidsincident.3.Op diezelfde datum is vonnis gewezen in het door [A] opgeworpen incident tot zekerheidstelling en schorsing.4.

Vonnis in de door [B] c.s. en de Buitenlandse Vennootschappen c.s. opgeworpen incidenten is nader bepaald op heden.

Voor een goed begrip van de vorderingen en de grondslagen daarvan acht de rechtbank het nodig om, net als in de eerdere bevoegdheidsincidenten, eerst een aantal stellingen van Bacardi c.s. en door haar gehanteerde definities weer te geven.

Bacardi c.s. stelt dat Bacardi Limited houdster en Bacardi Nederland licentieneemster is van een aantal in de dagvaarding nader gespecificeerde Gemeenschapsmerken5., Beneluxmerken en internationale merkregistraties met gelding voor de Benelux, die zij, naar de rechtbank begrijpt, aanduidt als de BACARDI-merken.

Bacardi c.s. maakt in haar processtukken en vorderingen voorts gebruik van de aanduidingen Inbreukmakende en/of Onrechtmatige Bacardi-producten. Zij definieert deze als: alle op het grondgebied van de Europese Unie (hierna: EU) verhandelde Bacardi-producten6.:

[B] c.s. vordert – zakelijk weergegeven – te bepalen dat Bacardi Limited zekerheid dient te stellen voor de proceskosten tot betaling waarvan zij zou kunnen worden veroordeeld tot een bedrag van € 20.000,- door middel van een onherroepelijke afroepgarantie van een gerenommeerde Nederlandse bank op gebruikelijke garantievoorwaarden, zulks onder verwijzing van de zaak naar de rol van twee weken na het verstrijken van de termijn, met veroordeling van Bacardi Limited in de kosten van dit incident.

Voor de onderbouwing van de vordering verwijst [B] c.s. naar het vonnis van 30 september 2015 dat is gewezen op het door [A] opgeworpen incident tot zekerheidstelling. Daarin is als standpunt van [A] vermeld dat zekerheid gesteld zou moeten worden omdat Bacardi Limited een partij is zonder woonplaats of gewone verblijfplaats in Nederland die een vordering heeft ingesteld bij de Nederlandse rechter, dat Bacardi Limited gevestigd is in Liechtenstein en dat de uitzonderingen van artikel 224 Rv niet van toepassing zijn. [B] c.s. neemt dit standpunt naar de rechtbank begrijpt over.

Bacardi Limited stelt dat [B] c.s. de procedure welbewust en doelgericht vertraagt door het versnipperd opwerpen van incidenten. Daarom moet naar zij meent [B] c.s. niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn incidentele vordering en ieder geval in de kosten daarvan worden veroordeeld.

Ook in dit incident beroept Bacardi Limited zich op de uitzonderingen van artikel 224 lid 2 onder b Rv (tenuitvoerlegging mogelijk in verdragsluitende staat) en doet zij een gelijk beroep op strijdigheid met fundamentele rechtsbeginselen als hiervoor is behandeld. Daarnaast heeft Bacardi Limited aangevoerd dat het bedrag waarvoor zekerheid gesteld zou moeten worden te hoog is omdat in de hoofdzaak geen toepassing van artikel 1019h Rv is gevorderd, het bedrag overigens niet is gespecificeerd en voor [A] reeds een bedrag van € 20.000,- aan zekerheid is gesteld. Subsidiair heeft Bacardi Limited aangevoerd dat het bedrag dient te worden gematigd tot het liquidatietarief.

[B] c.s.

Net zoals in het eerdere incident is overwogen ten aanzien van [A], geldt ook voor de andere gedaagden die eerder een bevoegdheidsincident hebben opgeworpen ([B], [C] en [D] c.s.) dat niet is in te zien waarom zij de incidentele eis tot zekerheidsstelling niet tegelijk met de incidentele vordering in het bevoegdheidsincident hebben kunnen instellen. Zij hebben daarmee gehandeld in strijd met artikel 208 lid 3 Rv, zodat de kosten van het onderhavige incident als door hen nodeloos gemaakt moeten worden aangemerkt.15.Die kosten dienen daarom voor hun rekening te komen. Dat [B], [C] en [D] c.s. – anders dan [A] – hun incidentele conclusie tot zekerheidstelling gelijktijdig met de conclusie van antwoord hebben genomen, doet er niet aan af dat zij in strijd met voormelde bepaling hebben gehandeld en dat daardoor onnodige vertraging is ontstaan. Er moet immers eerst op dit incident worden beslist voordat de hoofdzaak kan worden voortgezet. Er is echter geen reden [B], [C] en [D] c.s. om die reden in hun incidentele vordering niet-ontvankelijk te verklaren zoals Bacardi c.s. bepleit.

Het verweer van Bacardi Limited met betrekking tot mogelijke tenuitvoerlegging in Zwitserland moet met verwijzing naar hetgeen op dit punt in 8.2 is overwogen in het door de Buitenlandse vennootschappen c.s. opgeworpen zekerheidsincident worden verworpen. Gelet hierop zal Bacardi Limited ook ten aanzien van [B] c.s. worden bevolen op de hierna te vermelden wijze tot zekerheidstelling over te gaan.

Hoewel [B] c.s. in zijn conclusie van antwoord onder het kopje ‘Met conclusie’ geen melding maakt van een vordering op grond van artikel 1019h Rv, volgt uit randnummer 169 van diezelfde conclusie van antwoord – waarin wordt verwezen naar de conclusie van antwoord van de Buitenlandse vennootschappen c.s. die in randnummer 44 toepassing van artikel 1019h Rv vorderen – dat [B] c.s. kennelijk eveneens toepassing van artikel 1019h Rv wenst. Indien tot uitgangspunt zou worden genomen dat deze verwijzing onvoldoende is om aan te nemen dat toepassing van artikel 1019h Rv is gevorderd, dan ligt in de rede dat die toepassing alsnog zal worden gevorderd. Bij de bepaling van de hoogte van de zekerheidstelling dient dan ook te worden uitgegaan van toepasselijkheid van artikel 1019h Rv.

De hoogte van de gevorderde zekerheidstelling van € 20.000,- sluit aan bij de IE-indicatietarieven. Dat voor [A] al zekerheid is gesteld maakt dit bedrag niet onaannemelijk. Zoals hiervoor is overwogen is deze zaak complex en omvangrijk. Het thans als zekerheid gevorderde bedrag dient ter dekking van de proceskosten van meerdere gedaagden, voor wie deels andere feiten en stellingen van Bacardi c.s. relevant zijn. Voor elk van hen moet een afzonderlijk beoordelingen gemaakt worden. Al met al acht de rechtbank € 20.000,- zekerheid ten behoeve van de deze gedaagden redelijk. De zekerheid dient gesteld te worden voor de gehele looptijd van de procedure.

Ook in dit geval geldt dat de verlangde zekerheid – ook niet in samenhang met de eerder opgelegde verplichtingen tot zekerheidstelling – in strijd komt met fundamentele rechtsbeginselen. Uit niets blijkt dat de als zekerheid te stellen bedragen voor Bacardi Limited een beletsel vormen om zich tot de rechter te wenden.

Zoals hiervoor overwogen, dienen de kosten van het incident voor rekening van [B], [C], en [D] c.s. te komen. Door Bacardi Limited is gevorderd dat de proceskosten zullen worden begroot met toepassing van artikel 1019h Rv. De proceskosten vallen echter niet onder het bereik van dit artikel omdat aan de vorderingen tegen [B], [C] en [D] c.s. een onrechtmatige daad ten grondslag is gelegd. Voorts bestaat geen grond voor hoofdelijke veroordeling in de proceskosten, zoals door Bacardi c.s. gevorderd. De proceskosten zullen conform het liquidatietarief worden begroot op € 258,- (4/7 x 1 x tarief II). De beslissing over de proceskosten van het incident zal voor het overige worden aangehouden.

De rechtbank:

in het door de Buitenlandse vennootschappen c.s. opgeworpen incident:

verklaart zich onbevoegd om kennis te nemen van de vorderingen in de hoofdzaak tegen Brandlux, Keybrands, Prime Brands, First Brands, Corrig en Hellwege;

verklaart zich bevoegd om kennis te nemen van de vorderingen in de hoofdzaak en in het door Bacardi c.s. opgeworpen incident tegen:

- Shannon Brands, voor zover deze zijn gegrond op de onder 5.3.2 vermelde levering van Shannon Brands aan Van Caem;

- Kritzky, voor zover deze zijn gegrond op het onder 5.3.10 vermelde aanbod aan Torijn;

verklaart zich onbevoegd om kennis te nemen van de overige vorderingen in de hoofdzaak tegen Shannon Brands;

beveelt Bacardi Limited uiterlijk op woensdag 4 januari 2017 ten behoeve van de Buitenlandse vennootschappen c.s., uitgezonderd Brandlux, Keybrands, Prime Brands, First Brands, Corrig en Hellwege, zekerheid te stellen voor de proceskosten tot betaling waarvan zij zou kunnen worden veroordeeld tot een bedrag van in totaal

€ 40.000.- door middel van een onherroepelijke afroepgarantie van een gerenommeerde Nederlandse bank op gebruikelijke garantievoorwaarden;

wijst het verzoek tot aanhouding af;

veroordeelt Bacardi c.s. in de proceskosten van de procedure tegen Brandlux, Keybrands, Prime Brands, First Brands, Corrig en Hellwege, tot dit vonnis aan de zijde van Brandlux, Keybrands en Hellwege begroot op voor elk € 1.722,85 aan kosten van de advocaat en € 36,06 aan griffierecht, en aan de zijde van Prime Brands, First Brands en Corrig op € 26,59 aan kosten van de advocaat en € 36,06 aan griffierecht;

verklaart deze proceskostenveroordeling uitvoerbaar bij voorraad;

houdt de beslissing omtrent de kosten van het door Shannon Brands en Kritzky ingestelde incident aan totdat in de hoofdzaak zal worden beslist;

wijst af het incidenteel meer of anders gevorderde;

in het door [B] c.s. opgeworpen incident:

beveelt Bacardi Limited uiterlijk op woensdag 4 januari 2017 ten behoeve van [B] c.s. zekerheid te stellen voor de proceskosten tot betaling waarvan zij zou kunnen worden veroordeeld tot een bedrag van (in totaal) € 20.000.- door middel van een onherroepelijke afroepgarantie van een gerenommeerde Nederlandse bank op gebruikelijke garantievoorwaarden;

veroordeelt [B], [C] en [D] c.s. in de kosten van dit incident voor zover toe te rekenen aan de procedure tegen deze gedaagden, tot dit vonnis aan de zijde van Bacardi c.s. begroot op € 258,-;

verklaart deze proceskostenveroordeling uitvoerbaar bij voorraad;

houdt de proceskostenbeslissing voor het overige aan totdat in de hoofdzaak zal worden beslist;

wijst af het incidenteel meer of anders gevorderde;

In de hoofdzaak

verwijst de zaak naar de rol van woensdag 21 december 2016 voor reactie van alle gedaagde partijen op het verzoek om pleidooi van Bacardi c.s. in het door haar opgeworpen incident en voor opgave van verhinderdata;

houdt iedere verdere beslissing aan.

Dit vonnis is gewezen door mr. P.G.J. de Heij en in het openbaar uitgesproken op

30 november 2016 in tegenwoordigheid van de griffier.

Het hier relevante verloop van de procedure tot en met 23 juni 2015 blijkt uit:

Vervolgens is vonnis bepaald in dit door [A] opgeworpen incident. Heden zal eveneens vonnis worden gewezen in het door [C] , [B] en [D] c.s. opgeworpen bevoegdheidsincident.

Aan [A] is toegestaan zich bij akte uit te laten over de afbeeldingen op pagina 7 en 8 van de conclusie van antwoord in het incident en over de daarbij gevoegde productie 25. Bacardi c.s. heeft bezwaar gemaakt tegen de akte uitlaten producties van [A] , aangezien [A] zich in die akte over andere zaken heeft uitgelaten dan hem was toegestaan. De rechtbank acht dit bezwaar gegrond. Pagina twee van de akte zal daarom buiten beschouwing worden gelaten.

Bacardi c.s. vordert in de hoofdzaak – verkort weergegeven en voor zover thans relevant – veroordeling van [A] , [C] , [B] en [D] c.s. wegens hun betrokkenheid als (feitelijk) bestuurders bij merkinbreuk en onrechtmatige handelen van de sub 5, 7-10, 12-14, 18 en 22-26 genoemde mede gedaagde vennootschappen met hoofdelijke veroordeling van gedaagden in de overeenkomstig artikel 1019h Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (hierna: Rv) te begroten proceskosten.

3. Het geschil in het door [A] opgeworpen incident tot schorsing en zekerheidstelling

[A] vordert in dit incident, zakelijk weergegeven:

a. dat de rechtbank de procedure jegens hem schorst tot zes weken nadat de rechtbank vonnis heeft gewezen in het door [C] , [B] , en [D] c.s. opgeworpen bevoegdheidsincident;

b. te bepalen dat Bacardi Limited zekerheid dient te stellen voor de proceskosten tot betaling waarvan zij zou kunnen worden veroordeeld tot een bedrag van (primair) € 150.000,-, subsidiair € 25.862,- door middel van een onherroepelijke afroepgarantie van een gerenommeerde Nederlandse bank op gebruikelijke garantievoorwaarden, zulks onder de bepaling dat iedere beslissing wordt aangehouden totdat Bacardi Limited aan haar verplichting tot zekerheidstelling heeft voldaan, dan wel om Bacardi Limited niet-ontvankelijk te verklaren indien blijkt dat zij niet of niet tijdig aan die verplichting heeft voldaan, en met veroordeling van Bacardi Limited in de kosten van het incident.

[A] legt aan zijn vordering tot schorsing ten grondslag dat het voor alle betrokken partijen doelmatiger is dat de zaak tegen hem wordt aangehouden totdat in het door [C] , [B] en [D] c.s. opgeworpen bevoegdheidsincident is beslist. Indien de rechtbank zich ook met betrekking tot de andere gedaagden bevoegd acht, kunnen zij gezamenlijk een conclusie van antwoord indienen, aldus [A] .

Aan zijn vordering tot zekerheidstelling heeft [A] ten grondslag gelegd dat Bacardi Limited een partij is zonder woonplaats of gewone verblijfplaats in Nederland die een vordering heeft ingesteld bij de Nederlandse rechter. In dit kader heeft [A] gesteld dat Bacardi Limited gevestigd is in Liechtenstein en dat de uitzonderingen van artikel 224 Rv niet van toepassing zijn.

Met betrekking tot de omvang van de zekerheidsstelling heeft [A] zich op het navolgende standpunt gesteld. Voor een proceskostenveroordeling op basis van artikel 1019h Rv is geen plaats omdat de vorderingen tegen [A] niet zijn gebaseerd op inbreuk op enig IE-recht van Bacardi c.s. Omdat Bacardi c.s. niettemin veroordeling in de met toepassing van artikel 1019h Rv te begroten proceskosten vordert, is [A] genoodzaakt hetzelfde te doen. Gezien de complexiteit en de te verwachten duur van de procedure zijn de proceskosten in afwijking van de IE-indicatietarieven te begroten op € 150.000,-. Subsidiair dient het liquidatietarief te worden toegepast (tarief VIII). De te verwachten proceskosten bedragen dan 8 (het aantal te verwachten procespunten) x € 3.211 = € 25.862,-.

Bacardi c.s. heeft de incidentele vorderingen gemotiveerd bestreden. Zij heeft onder meer met verwijzing naar HR 2 maart 2012 (ECLI:NL:HR:2012:BU8176) en HR 13 juli 2012 (ECLI:NL:HR:2012:BW4008) aangevoerd dat op de incidentele vorderingen van [A] niet eerst en vooraf behoeft te worden beslist. Zij meent dat aan haar akte niet-dienen moet worden verleend omdat [A] heeft verzuimd op de daarvoor bepaalde roldatum een conclusie van antwoord in de hoofdzaak te nemen. Bacardi c.s. voert voorts aan dat het versnipperd opwerpen van incidenten in strijd is met artikel 208 lid 3 Rv. Bacardi c.s. wijst er op dat de overige verschenen gedaagden na [A] zijn verschenen, maar wel bij dezelfde advocaat, zodat het er de schijn van heeft dat gedaagden een vertragingstactiek toepassen. [A] zou daarom niet-ontvankelijk moeten worden verklaard in zijn incidentele vorderingen.

Wat de gevorderde zekerheidsstelling betreft heeft Bacardi aangevoerd dat deze onnodig is, aangezien verhaal van de proceskosten zowel in Zwitserland (waar het Europese hoofdkantoor van Bacardi Limited is gevestigd) als in Nederland (op de vermogensbestanddelen van Bacardi Nederland) mogelijk zal zijn. In de conclusie van antwoord in het incident heeft Bacardi Nederland in dit verband verklaard in te staan voor door Bacardi Limited te betalen proceskosten.

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover relevant, nader ingegaan.

Ontvankelijkheid

Niet is in te zien waarom [A] de incidentele eis tot zekerheidsstelling niet tegelijk met de incidentele vordering in het bevoegdheidsincident heeft kunnen instellen. Volgens artikel 224 lid 4 Rv erkent hij daarmee niet de bevoegdheid van deze rechtbank. Evenmin is in te zien dat de noodzaak van zekerheidsstelling pas na het bevoegdheidsincident is gebleken. [A] heeft daarmee gehandeld in strijd met artikel 208 lid 3 Rv, zodat de kosten van dit incident als door hem nodeloos gemaakt moeten worden aangemerkt1.. Die kosten dienen voor zijn rekening te komen. Er is echter geen reden [A] om die reden in zijn incidentele vorderingen niet-ontvankelijk te verklaren zoals Bacardi c.s. bepleit.

Zekerheidsstelling

Ingevolge het bepaalde in artikel 224 lid 1 Rv is een eisende partij zonder woonplaats of gewone verblijfplaats in Nederland op vordering van de wederpartij verplicht zekerheid te stellen voor de proceskosten en de schadevergoeding tot betaling waarvan hij zou kunnen worden veroordeeld, tenzij één van de uitzonderingen zoals vermeld in artikel 224 lid 2 aanhef en onder a tot en met d Rv zich voordoen. Bacardi Limited beroept zich op de uitzonderingen onder b en c.

Tenuitvoerlegging in Zwitserland

Volgens Bacardi Limited kan een tegen haar te verkrijgen vonnis op grond van het EVEX-Verdrag2.in Zwitserland ten uitvoer worden gelegd. Zij wijst er in dit verband op dat haar Europese hoofdkantoor zich in Zwitserland bevindt, dat zij een correspondentieadres in Zwitserland heeft, dat zij in Zwitserland is ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, dat zij rekeningen heeft bij een Zwitserse bank en in Zwitserland personeel in dienst heeft. De uitzondering van artikel 224 lid 2 sub b Rv is evenwel uitsluitend van toepassing op partijen die hun woonplaats of gewone verblijfplaats hebben op de plaats waar de veroordeling tot betaling van de proceskosten ten uitvoer kan worden gelegd. Bacardi Limited is statutair gevestigd in Liechtenstein. Niet is in te zien waarom zou moeten worden geoordeeld dat zij (mede) woonplaats of gewone verblijfplaats heeft in Zwitserland. De omstandigheden die Barcardi c.s. aanvoert en in het bijzonder de stelling dat zij haar Europese hoofdkantoor in Zwitserland heeft zijn in ieder geval niet toereikend om dat aan te nemen.

Verhaal in Nederland

De uitzondering van artikel 224 lid 2 sub c Rv doet zich voor indien aannemelijk is dat verhaal ten laste van de betrokken partij in Nederland mogelijk is. Omdat de mogelijkheid bestaat dat alleen Bacardi Limited jegens [A] in de proceskosten wordt veroordeeld, is de (gestelde) liquiditeitspositie van Bacardi Nederland in dit verband niet doorslaggevend. De verklaring van Bacardi Nederland dat zij bereid en in staat is de (eventuele) proceskosten van Bacardi Limited te voldoen, is eveneens ontoereikend. Temeer nu Bacardi Nederland gelieerd is aan Bacardi Limited, bestaat immers het risico dat pas onder de door Bacardi Nederland gestelde garantie wordt betaald nadat een executoriale titel jegens Bacardi Nederland is verkregen. Alleen al om die reden is deze garantie niet zodanig dat de proceskosten daarop zonder moeite kunnen worden verhaald, zoals artikel 6:51 BW3.vereist.

Omvang van de zekerheidsstelling

Op grond van het voorgaande zal de rechtbank Bacardi Limited bevelen zekerheid te stellen op de door [A] verlangde wijze. Partijen zijn het kennelijk met elkaar eens dat op de vorderingen tegen [A] ten aanzien waarvan de rechtbank zich bevoegd heeft geacht artikel 1019h Rv niet van toepassing is. De rechtbank dient echter ook nog te beslissen over de proceskosten die verband houden met de vorderingen waarvoor zij zich in het vonnis van 18 maart 2015 onbevoegd heeft verklaard en ten aanzien waarvan Bacardi c.s. toepassing van artikel 1019h Rv heeft gevorderd. Welke kosten [A] in verband daarmee heeft moeten maken blijkt vooralsnog niet, maar de rechtbank acht aannemelijk dat die de kosten van een niet-eenvoudige bodemprocedure zonder repliek en dupliek niet zullen overstijgen. Die kosten zijn volgens de IE-indicatietarieven te begroten op € 20.000,-. Nu rekening moet worden gehouden met de mogelijkheid dat de proceskosten (deels) zullen worden vastgesteld conform artikel 1019h Rv zal voor dat bedrag zekerheidsstelling worden gelast. Gelet op het bepaalde in artikel 616 Rv bestaat geen grond voor de door [A] gewenste aanhouding alsmede voor de bepaling dat Bacardi Limited niet-ontvankelijk zal worden verklaard indien zij nalaat tijdig zekerheid te stellen.

Akte niet dienen

Voor in ieder geval de incidentele vordering tot zekerheidsstelling geldt dat daarop naar zijn aard in beginsel dient te worden beslist voorafgaand aan verdere proceshandelingen waarvoor [A] kosten moet maken. Indien zekerheidsstelling wordt gelast en vervolgens niet wordt gesteld heeft dat volgens het hiervoor genoemde artikel 616 lid 3 onder a Rv immers gevolgen voor de beslissing in de hoofdzaak en behoeven die kosten mogelijk niet te worden gemaakt. Artikel 224 lid 3 Rv bepaalt dan ook dat de vordering tot zekerheidsstelling kan worden ingesteld vóór alle weren. Voorts ontstaat niet zodanige vertraging van de hoofdzaak dat dit, ook gelet op de belangen van partijen, reden zou moeten zijn niet voorafgaand op de incidentele vordering te beslissen. Voor zover vertraging is ontstaan door de incidentele vordering tot het stellen van zekerheid niet in te stellen gelijk met de incidentele vordering in het bevoegdheidsincident, leidt dit tot veroordeling van [A] in de proceskosten van dit incident. Er is echter onvoldoende grond [A] geen gelegenheid meer te geven in de hoofdzaak te antwoorden. De hoofdzaak zal daarvoor worden verwezen naar de rol op de door het rolreglement bepaalde termijn van zes weken na heden.

Schorsing

Bij de gevorderde schorsing heeft [A] geen belang meer omdat in het door [C] , [B] , en [D] c.s. opgeworpen bevoegdheidsincident heden eveneens vonnis wordt gewezen zodat de schorsing zoals gevorderd aan het verloop van de hoofdzaak tegen [A] niets toe of afdoet.

Proceskosten

Zoals overwogen onder 4.1 dienen de kosten van dit incident te worden aangemerkt als door [A] nodeloos gemaakt en dus voor zijn rekening te komen. Partijen hebben geen toepassing van artikel 1019h Rv voor de begroting van die kosten gevorderd, zodat al om die reden het liquidatietarief zal worden toegepast.

De rechtbank:

In het incident:

beveelt Bacardi Limited uiterlijk op woensdag 14 oktober 2015 ten behoeve van [A] zekerheid te stellen voor de proceskosten tot betaling waarvan zij zou kunnen worden veroordeeld tot een bedrag van € 20.000.-- door middel van een onherroepelijke afroepgarantie van een gerenommeerde Nederlandse bank op gebruikelijke garantievoorwaarden;

veroordeelt [A] in de kosten van dit incident, tot dit vonnis aan de zijde van Bacardi c.s. begroot op € 452,-;

verklaart dit vonnis tot zover uitvoerbaar bij voorraad;

wijst het incidenteel meer of anders gevorderde af;

In de hoofdzaak:

verwijst de zaak naar de rol van 11 november 2015 voor conclusie van antwoord in het incident tot het treffen van een voorlopige voorziening en tevens conclusie van antwoord in de hoofdzaak aan de zijde van [A] .

Dit vonnis is gewezen door mr. P.G.J. de Heij en in het openbaar uitgesproken op 30 september 2015 in tegenwoordigheid van de griffier.

Het verloop van de procedure tot en met 8 september 2014 blijkt uit:

Er is vonnis bepaald in het door [A] opgeworpen incident.

Op de rol van 22 oktober 2014 is vervolgens het verstek door [B], [D] en [G] c.s. gezuiverd. Op 14 januari 2015 hebben deze gedaagden gezamenlijk eveneens een incidentele conclusie tot onbevoegdverklaring met vijf producties genomen. Op 28 januari 2015 heeft Bacardi c.s. geantwoord in dit incident. In dit door [B], [D] en [G] c.s. opgeworpen incident is inmiddels pleidooi bepaald. Dit incidentele vonnis beperkt zich tot het door [A] opgeworpen incident.

Voor een goed begrip van de vorderingen en de grondslagen daarvan acht de rechtbank het nodig om eerst een aantal stellingen van Bacardi c.s. en door haar gehanteerde definities weer te geven.

Bacardi c.s. stelt dat Bacardi Limited houdster en Bacardi Nederland licentieneemster is en van een aantal in de dagvaarding nader gespecificeerde Gemeenschapsmerken, Beneluxmerken en internationale merkregistraties met gelding voor de Benelux, die zij, naar de rechtbank begrijpt, aanduidt als de BACARDI-merken.

Bacardi c.s. maakt in haar processtukken en vorderingen voorts gebruik van de aanduidingen Inbreukmakende en/of Onrechtmatige Bacardi-producten. Zij definieert deze als: alle op het grondgebied van de Europese Unie (hierna: EU) verhandelde Bacardi-producten:

[A] vordert dat de rechtbank zich onbevoegd verklaart om van de vorderingen jegens hem kennis te nemen omdat in de dagvaarding ten aanzien van hem een bevoegdheidsgrondslag ontbreekt en de artikelen 6 lid 1 van de Verordening (EG) nr. 44/2001 betreffende de rechtelijke bevoegdheid, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken, verder: EEX-Vo (oud)2., en 96 en 97 lid 5 van Verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Gemeenschapsmerk (verder: GMVo) toepassing missen. Bacardi c.s. heeft deze incidentele vordering gemotiveerd bestreden. Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover relevant, nader ingegaan.

Internationale bevoegdheid ambtshalve getoetst

[A] betoogt dat de rechtbank zich reeds onbevoegd dient te verklaren omdat Bacardi c.s. in de dagvaarding niet of niet correct zou hebben gesteld op welke grond de rechtbank bevoegd is van de vorderingen jegens hem kennis te nemen.

De rechtbank volgt [A] hierin niet. De rechtbank dient ambtshalve vast te stellen of zij al dan niet internationaal bevoegd is van vorderingen jegens een partij kennis te nemen, ongeacht de rechtsgronden die partijen voor de bevoegdheid aandragen.

Geen vorderingen in de zin van artikel 96 GMVo

De vorderingen jegens [A] in de hoofdzaak en de daaraan ten grondslag liggende stellingen kunnen als volgt worden gecategoriseerd. Naar de rechtbank begrijpt heeft [A] volgens Bacardi c.s.:

op grond waarvan hij als (feitelijk) bestuurder voor die handelingen aansprakelijk is.

Bacardi c.s. heeft zich op het standpunt gesteld dat de vorderingen jegens [A] dienen te worden aangemerkt als vorderingen in de zin van artikel 96 GMVo. Die stelling is onjuist nu de vorderingen niet zien op merkinbreuk door [A] zelf maar op zijn aansprakelijkheid voor (onder meer) de gestelde inbreuk door de rechtspersonen waarvan hij (feitelijk) bestuurder is. Anders dan Bacardi c.s. stelt betreft de hiervoor onder 3.1 weergegeven vordering 3 dan ook geen aan [A] op te leggen inbreukverbod, maar een gebod om zorg te dragen voor staking van de inbreuk door de vennootschappen. Artikel 97 lid 5 GMVo is daarom – anders dan Bacardi c.s. meent – niet van toepassing (evenmin als artikel 4.6 van het Benelux-verdrag inzake de intellectuele eigendom (merken en tekeningen of modellen) voor wat betreft het onder 5.3 ii genoemde verwijt). De internationale bevoegdheid dient daarentegen te worden vastgesteld aan de hand van de EEX-Vo (oud).

Artikel 6 EEX-Vo (oud)

Bacardi c.s. stelt dat internationale bevoegdheid kan worden aangenomen op grond van artikel 6 aanhef en onder 1 EEX-Vo (oud), wegens de samenhang met de vorderingen ingesteld jegens de gedaagden die woonplaats hebben in Nederland.

[A] meent dat artikel 6 aanhef en onder 1 EEX-Vo (oud) niet kan worden toegepast al omdat deze bepaling hoogstens bevoegdheid kan scheppen van het gerecht van de woonplaats van een van de gedaagden, terwijl geen van de gedaagden woonplaats heeft in het arrondissement Den Haag. [A] wijst er op dat artikel 6 aanhef en onder 1 EEX-Vo (oud) zowel de internationale als relatieve bevoegdheid regelt.

Dit standpunt is juist voor zover het gaat om de vorderingen ingesteld op de onder 5.3 ii, iii en iv genoemde grondslagen. Wat deze vorderingen betreft kan deze rechtbank inderdaad niet als het gerecht van de woonplaats van een van de gedaagden worden aangemerkt, zodat de bevoegdheid niet op de bepaling kan worden gebaseerd.

Anders ligt het voor zover de vorderingen tegen [A] zijn ingesteld op de onder 5.3 i genoemde grondslag. De gedaagden sub 5, 7-10, 14, 18 en 19 (verder te noemen: de Nederlandse mede-gedaagden) zijn gevestigd in Nederland en tegen een of meer van hen zijn vorderingen ingesteld die zijn gegrond op inbreuk op de BACARDI- Gemeenschapsmerken. Deze rechtbank is exclusief bevoegd van deze vorderingen kennis te nemen op grond van artikel 96 onder a en 97 lid 1 GMVo in combinatie met artikel 3 van de Uitvoeringswet EG-verordening inzake het Gemeenschapsmerk. Daaruit volgt dat zij voor wat betreft deze vorderingen jegens de Nederlandse mede-gedaagden dient te worden aangemerkt als het “gerecht van de woonplaats” in de zin van artikel 6 aanhef en onder 1 EEX-Vo (oud). Een andere opvatting zou artikel 6 aanhef en onder 1 EEX-Vo (oud) tot een dode letter maken steeds indien sprake is van samenhang met een vordering gebaseerd op een Gemeenschapsmerk, ingesteld tegen een gedaagde die woonplaats heeft buiten het arrondissement van de rechtbank die ter zake exclusief bevoegd is.

Voor toepassing van artikel 6 aanhef en onder 1 EEX-Vo (oud) is daarnaast vereist dat tussen de vorderingen tegen de Nederlandse mede-gedaagden en die tegen [A] een zo nauwe band bestaat dat een goede rechtsbedeling vraagt om gelijktijdige behandeling en berechting teneinde te vermijden dat bij afzonderlijke berechting van de zaken onverenigbare beslissingen worden gegeven. Hiervan kan pas sprake zijn indien die beslissingen zien op eenzelfde situatie, feitelijk en rechtens. De rechtbank verwijst in dit verband naar HvJEG 13 juli 2006, zaak C-539/03, Roche-Primus, overweging 26 en HvJEU 1 december 2011, zaak C‑145/10, Painer - Standard Verlags, overweging 79.

Volgens [A] is van een zodanige nauwe band geen sprake omdat zowel feitelijk als rechtens sprake zou zijn van een geheel andere grondslag. Het is echter slechts denkbaar dat [A] onrechtmatig heeft gehandeld wegens het bewerkstelligen, althans niet voorkomen van inbreuk op de BACARDI-Gemeenschapsmerken door de Nederlandse mede-gedaagden, indien allereerst wordt vastgesteld dat deze gedaagden inbreuk op BACARDI-Gemeenschapsmerken hebben gemaakt. Derhalve moet in zowel de procedure tegen [A] als die tegen de Nederlandse mede-gedaagden worden beslist of de Nederlandse mede-gedaagden inbreuk op BACARDI-Gemeenschapsmerken hebben gemaakt. Die beslissingen zien op eenzelfde situatie, feitelijk en rechtens. Bij de beoordeling van de betreffende vorderingen jegens [A] moet daarnaast worden beoordeeld of het bewerkstelligen, althans niet voorkomen van de gestelde inbreuk onrechtmatig is geweest, maar dat doet aan het gevaar van tegenstrijdige beslissingen niet af.

Het voorgaande leidt tot het oordeel dat van een nauwe band zoals vereist in artikel 6 aanhef en onder 1 EEX-Vo (oud), sprake is voor zover het gaat om vorderingen jegens [A] ingesteld op de onder 5.3 i genoemde grondslag. De rechtbank is dus bevoegd van deze vorderingen kennis te nemen op grond van artikel 6 aanhef en onder 1 EEX-Vo (oud).

Artikel 5 aanhef en onder 3 EEX-Vo (oud)

Bacardi c.s. heeft in de dagvaarding niets gesteld waaruit moet worden afgeleid dat de onder 5.3 vermelde schadebrengende feiten zich (mede) hebben voorgedaan of zich kunnen voordoen in het arrondissement Den Haag. Derhalve kan Bacardi c.s. geen bevoegdheid jegens [A] ontlenen aan artikel 5 aanhef en onder 3 EEX-Vo (oud). De stelling in de conclusie van antwoord in het incident dat de B&S groep onder meer heeft gehandeld in Inbreukmakende producten met een bedrijf dat gevestigd is te Leiden kan er niet toe leiden dat door deze nadere stelling alsnog bevoegdheid ontstaat, daargelaten dat niet is in te zien waarom op deze grond moet worden aangenomen dat het bewerkstelligen van deze merkinbreuk door [A] dan eveneens in het arrondissement Den Haag zou hebben plaatsgevonden, zoals Bacardi c.s. stelt.

Verknochtheid

Voor zover Bacardi zich nog op het standpunt heeft gesteld dat de internationale bevoegdheid van de rechtbank in de vorderingen jegens [A] kan worden gegrond op “verknochtheid” faalt ook dat betoog nu de EEX-Vo (oud) verknochtheid niet als afzonderlijke bevoegdheidsgrond kent, naast een eventuele bevoegdheid die bestaat op grond van artikel 6 aanhef en onder 1 EEX-Vo (oud).

Conclusie

Het vorenstaande leidt tot de conclusie dat de rechtbank onbevoegd is kennis te nemen van de vorderingen jegens [A], behoudens voor zover deze zijn gebaseerd op de grondslag vermeld onder 5.3 i.

Tussentijds hoger beroep?

In weerwil van het verzoek daartoe van [A], ziet de rechtbank geen aanleiding om van het incidenteel vonnis hoger beroep open te stellen.

De rechtbank houdt de beslissing over de proceskosten aan totdat in de hoofdzaak zal worden beslist.

De rechtbank:

verklaart zich bevoegd om van de vorderingen in de hoofdzaak kennis te nemen voor zover deze zijn gegrond op de stelling dat [A] onrechtmatig jegens Bacardi c.s. heeft gehandeld door te bewerkstelligen, althans niet te voorkomen dat de Nederlandse mede-gedaagden inbreuk maken en/of hebben gemaakt op BACARDI-Gemeenschapsmerken;

verklaart zich voor het overige onbevoegd om van de vorderingen in de hoofdzaak jegens [A] kennis te nemen;

houdt de proceskostenbeslissing in het door [A] opgeworpen bevoegdheidsincident aan totdat in de hoofdzaak zal worden beslist;

verwijst de zaak naar de rol van woensdag 29 april 2015 voor conclusie van antwoord in het incident tot het treffen van een voorlopige voorziening en tevens conclusie van antwoord in de hoofdzaak aan de zijde van [A];

Dit vonnis is gewezen door mr. P.G.J. de Heij en in het openbaar uitgesproken op 18 maart 2015 in tegenwoordigheid van de griffier.