HR (A-G), 24-01-2012, nr. 11/00208

Het Gerechtshof Amsterdam, zitting houdende te 's‑Hertogenbosch, heeft verdachte op 23 december 2010 voor: Medeplegen van witwassen, meermalen gepleegd, veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de tijd van twee jaar.

Mr. R.J.M. Oerlemans, advocaat te 's‑Hertogenbosch, heeft cassatie ingesteld. Mr. R.J. Baumgardt, advocaat te Spijkenisse, heeft een schriftuur ingezonden houdende één middel van cassatie.

Het middel klaagt over de bewezenverklaring. Uit de gebezigde bewijsmiddelen kan niet volgen dat [betrokkene 11] aan verdachte machtiging heeft verschaft om bankrekeningen van rechtspersonen te gebruiken. Ook kan niet uit de gebezigde bewijsmiddelen worden afgeleid dat verdachte met een mededader in casino's geldbedragen heeft geïnd met een pinpas van [D]. Een verbeterde lezing van de bewezenverklaring komt volgens de steller van het middel niet aan de orde.

Het hof heeft bewezen verklaard dat:

[Betrokkene 11] wordt door het hof genoemd in de bijzondere overwegingen omtrent het bewijs:

De steller van het middel wijst er terecht op dat nergens blijkt dat [betrokkene 11] enige bemoeienis heeft gehad met het verschaffen van een machtiging aan [verdachte 3]. De vermelding van deze [betrokkene 11] in het aangehaalde deel der overwegingen berust op een vergissing en kan door de Hoge Raad worden gecorrigeerd.

Bewijsmiddel 78 houdt in dat in de periode van 22 mei 2007 tot en met 6 juni 2007 van de rekening van [C] € 1.230.000 is overgeschreven naar de rekening van [D]. Tevens is in dat bewijsmiddel te lezen dat € 1.285.820 via 360 pinopnames weer van deze rekening is afgehaald in de periode van 22 mei 2007 tot en met 15 juni 2007. Uit de omschrijving ‘NSC’ bij pinopnames ten laste van de rekening van [D] blijkt dat veel van deze pinopnames hebben plaatsgevonden in een Holland Casino. Volgens bewijsmiddel 80 gaat het om een bedrag van € 1.139.000. Een vergelijking tussen de bezoekerregistraties van de Holland Casino's en het pinoverzicht van de rekening van [D] toont aan dat verdachte en/of zijn zwager [betrokkene 13] net voor de betreffende pinopnames bij de vestiging van het Holland Casino binnenkwamen. Ook [betrokkene 14] heeft echter geld gepind van de rekening van [D] (bewijsmiddel 86). Bewijsmiddel 83 houdt als verklaring van [betrokkene 12] in dat hij bankpassen van de vennootschappen aan [verdachte 3] heeft overhandigd en een machtiging voor het gebruik van die passen ten behoeve van [verdachte 3] heeft uitgeschreven. Maar [betrokkene 12] spreekt in dat verband niet op dezelfde voet over [D]. Hij verklaart slechts dat de naam [D] hem wel wat zegt.

In bewijsmiddel 84 verklaart verdachte zelf dat hij wel € 1.000.000 of meer heeft gepind in verschillende casino's. Het geld overhandigde hij aan [betrokkene 12] die hem zijn provisie verschafte.

Hoewel het wel buitengewoon toevallig is dat telkens geld in een Holland Casino wordt gepind als verdachte zich daar ook bevindt, meen ik toch dat het bewijs te dun is om de pintransacties van de rekening van [D] te kunnen linken aan verdachte. Anders dan de steller van het middel ben ik evenwel van mening dat de Hoge Raad zelf ‘[D]’ uit de bewezenverklaring kan schrappen. Zo'n operatie doet aan de aard en ernst van het bewezenverklaarde niet af. Verdachte heeft in bewijsmiddel 83 immers zelf gezegd dat hij 20 of 30 verschillende dagen naar het casino is geweest voor [betrokkene 12]. Het hof is in zijn bijzondere overwegingen omtrent het bewijs van deze opgave van verdachte uitgegaan. Het moet ervoor worden gehouden dat het hof ook voor de straftoemeting dit aantal bezoeken als uitgangspunt heeft genomen.

Het middel faalt.

Ambtshalve geen grond aangetroffen die tot vernietiging aanleiding behoort te geven.

Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.

De Procureur-Generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden