HR, 03-07-2012, nr. 11/05027 H

Het Hof heeft in hoger beroep - met vernietiging van een bij verstek gewezen vonnis van de Rechtbank te Zwolle van

Bij arrest van 30 maart 2004 heeft de Hoge Raad - met vernietiging van voormeld arrest van het Hof in zoverre - de door het Hof opgelegde gevangenisstraf en vervangende hechtenis verminderd en het beroep voor het overige verworpen.

De aanvrage tot herziening is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Voor zover de aanvrage is gericht tegen het arrest van de Hoge Raad kan zij niet tot herziening leiden omdat dit arrest niet is een uitspraak houdende veroordeling in de zin van art. 457, eerste lid, Sv.

Wat betreft het arrest van het Hof kunnen als grondslag voor een herziening, voor zover hier van belang, krachtens het eerste lid, aanhef en onder 2° van art. 457 Sv slechts dienen een of meer door een opgave van bewijsmiddelen gestaafde omstandigheden van feitelijke aard die bij het onderzoek op de terechtzitting niet zijn gebleken en die het ernstig vermoeden wekken dat, waren zij bekend geweest, het onderzoek der zaak zou hebben geleid hetzij tot vrijspraak van de veroordeelde, hetzij tot ontslag van rechtsvervolging, hetzij tot niet-ontvankelijkverklaring van het openbaar ministerie, hetzij tot toepasselijkverklaring van een minder zware strafbepaling.

De aanvrage strekt ten betoge dat niet blijkt dat de oproeping van de aanvrager voor de terechtzitting in hoger beroep van 28 januari 2002 - mede naar aanleiding van welke terechtzitting het arrest van het Hof is gewezen - niet voldoet aan de eisen van art. 588, eerste lid, Sv.

Aangenomen dat bedoelde oproeping niet op de bij de wet voorgeschreven wijze is betekend, zou dat niet hebben kunnen leiden tot een der hiervoor onder 3.2 genoemde beslissingen, maar tot de nietigverklaring van die oproeping.

Voorts wordt in de aanvrage aangevoerd dat de raadsvrouwe als daartoe door de aanvrager niet uitdrukkelijk gemachtigd op die terechtzitting niet het woord tot verdediging heeft mogen voeren.

Ook deze omstandigheid voldoet niet aan de hiervoor onder 3.2 vermelde eisen, omdat zij - daargelaten dat zij bij het onderzoek op de terechtzitting bekend was - evenmin zou hebben kunnen leiden tot een der daar genoemde beslissingen.

Het in de aanvrage gestelde behelst derhalve niets wat kan worden aangemerkt als een beroep op omstandigheden als hiervoor onder 3.2 vermeld. De aanvrage kan daarom, gelet op de art. 459 en 460 Sv, niet worden ontvangen.

De aanvrage bevat subsidiair het verzoek "aan de procureur-generaal van de Hoge Raad in het kader van artikel 456 Sv te bezien of [hij] cassatie in het belang der wet nodig oordeelt". De Hoge Raad gaat aan dit verzoek voorbij nu dit tot de Procureur-Generaal is gericht.

De Hoge Raad verklaart de aanvrage niet-ontvankelijk.

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.J.A. van Dorst als voorzitter, en de raadsheren J.P. Balkema en J.W. Ilsink, in bijzijn van de waarnemend griffier E. Schnetz, en uitgesproken op 3 juli 2012.

Mr. Balkema en mr. Ilsink zijn buiten staat dit arrest te ondertekenen.