HR, 23-10-2012, nr. 12/00208 H

In deze zaak wordt herziening gevraagd van drie vonnissen die de kantonrechter in de Rechtbank Rotterdam op 16 december 2010 bij verstek heeft gewezen. De aanvrager van herziening is bij die vonnissen telkens veroordeeld wegens "overtreding van het bepaalde in artikel 30 lid 2 Wet aansprakelijkheidsverzekering motorrijtuigen"; steeds tot een geldboete van euro 450,-, subsidiair negen dagen hechtenis. Alle drie de vonnissen zijn onherroepelijk geworden.1.

De aanvrager heeft zelf herziening gevraagd van de onherroepelijke vonnissen van de kantonrechter.

De aanvrager is (driemaal) veroordeeld, omdat zijn personenauto met het kenteken [AA-00-BB] op respectievelijk de pleegdata 25 maart 2009,2. 15 juli 20093. en 4 november 20094. niet overeenkomstig de Wet aansprakelijkheidsverzekering motorrijtuigen zou zijn verzekerd. De aanvrage berust op de stelling dat de betreffende auto op de genoemde pleegdata wel verzekerd was.

Ter onderbouwing van deze stelling is bij de aanvraag een aantal stukken overgelegd. Een van die stukken betreft een verklaring ex art. 34 WAM, afgegeven op 12 november 2010 door [A] B.V., inhoudende dat voor het motorvoertuig voorzien van het kenteken [AA-00-BB] een verzekering van kracht was die op 25 maart 2009 aan door of krachtens de WAM gestelde eisen voldeed. De verklaring vermeldt voorts de naam van de verzekeraar en het polisnummer. Hoewel dit stuk is afgegeven voordat de kantonrechter uitspraak deed,5. is niet gebleken dat de kantonrechter tijdens het onderzoek ter terechtzitting met dit stuk bekend was.6. Ik wijs er in dit verband op dat de aanvrager niet ter terechtzitting van 16 december 2010 is verschenen. Nu aan de inhoud van de art. 34 WAM-verklaring het ernstige vermoeden valt te ontlenen dat de kantonrechter, als hij daarmee wél bekend was geweest, de aanvrager in de zaak met parketnummer 96-045113-10 van het hem tenlastegelegde zou hebben vrijgesproken, zal de aanvrage voorzover die dus betrekking heeft op pleegdatum 25 maart 2009 gegrond moeten worden verklaard.7.

Ten aanzien van de veroordelingen met betrekking tot de pleegdata 15 juli 2009 en 4 november 2009 geldt dat daarvoor geen verklaringen ex art. 34 WAM aan de herzieningsaanvrage ten grondslag zijn gelegd. Wel heeft aanvrager een aan hem gerichte brief van de officier van justitie overgelegd. In die brief, die dateert van 23 december 2010, staat onder meer het volgende:

Om wat voor bijlagen het gaat, is mij niet duidelijk.8. Dat laat onverlet dat uit de inhoud van deze brief mijns inziens kan worden afgeleid dat de aanvrager voor het aan hem in de zaken met parketnummer 96.116786.10 en 96.123538.10 tenlastegelegde ten onrechte is veroordeeld, omdat - zo lees ik de brief van de officier van justitie - naderhand is gebleken dat de auto van de aanvrager op de pleegdata 15 juli 2009 en 4 november 2009 wél overeenkomstig de WAM was verzekerd. Ik heb mijzelf nog de vraag gesteld of het bewijs dat een voertuig overeenkomstig de WAM is verzekerd enkel middels een verklaring ex art. 34 WAM kan worden geleverd. Uit HR 17 april 2012, LJN: BW2974, leid ik af dat dat niet het geval is. Naar aanleiding van de in die zaak ingediende herzieningsaanvrage oordeelde de Hoge Raad in rov. 3.3. als volgt:

Ook naar mijn inzicht is er geen afdoende reden om de mogelijkheid van bewijs van de aansprakelijkheidsverzekering te beperken tot de bekende verklaring ex art. 34 WAM. Dat bewijs kan uiteraard op allerlei manieren geleverd worden.

Aan de inhoud van de hierboven bedoelde brief van de officier van justitie valt naar mijn mening dus het ernstige vermoeden te ontlenen dat de kantonrechter, als hij daarmee wél bekend was geweest, de aanvrager in de zaken met parketnummer 96-116786-10 en 96-123538-10 van het hem tenlastegelegde zou hebben vrijgesproken.

De mededelingen van het CJIB van 18 november 2010 (bijlage genummerd 2 en 3) geven trouwens ernstig te denken. Niet alleen kan daaruit worden afgeleid dat de aanvrager was verzekerd op 3 december 2008 en 16 juni 2010, het vermoeden rijst dat er meer mis is met de registratie van de aansprakelijkheidsverzekering van de aanvrager dan met de verzekering zelf.

De aanvrage zal daarom ook voorzover die betrekking heeft op de pleegdata 15 juli 2009 en 4 november 2009 gegrond moeten worden verklaard.

Deze conclusie strekt ertoe dat de Hoge Raad de aanvrage gegrond zal verklaren, de opschorting of schorsing van de tenuitvoerlegging van het gewijsde zal bevelen en de zaken zal verwijzen naar een gerechtshof dat van de betreffende zaken nog geen kennis heeft genomen, opdat de zaken zullen worden behandeld en afgedaan op de wijze als in art. 467 lid 1 Sv is voorzien.