Hof 's-Hertogenbosch, 28-01-2016, nr. 15/00724 tot en met 15/00741

Belanghebbende heeft op diverse data aangifte BPM gedaan ter zake van de registratie van 18 personenauto’s. Tegen de door haar overeenkomstig deze aangiften voldane bedragen, heeft zij vervolgens bezwaar gemaakt. De Inspecteur heeft bij in één geschrift vervatte uitspraken van 15 november 2012 de bezwaren gegrond verklaard en teruggaven BPM verleend naar de onderstaande bedragen:

Belanghebbende is van deze uitspraken in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een griffierecht geheven van € 310.

De Rechtbank heeft het beroep gegrond verklaard, de besluiten om geen kosten voor de bezwaarfase te vergoeden vernietigd, de Inspecteur veroordeeld in de kosten van het bezwaar en beroep tot een bedrag van € 3.783,50 en de Inspecteur gelast het door belanghebbende betaalde griffierecht van € 310 te vergoeden.

Tegen deze uitspraken heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld bij het Hof.

Ter zake van deze beroepen heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 497 voor de 18 zaken gezamenlijk.

De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

De zitting heeft plaatsgehad op 13 november 2015 te ‘s-Hertogenbosch.

Aldaar zijn toen verschenen en gehoord namens belanghebbende, de heer [A] , directeur van belanghebbende, en de heer [B] , als gemachtigde van belanghebbende, alsmede, namens de Inspecteur, de heren [C] , [D] en [E] .

De Inspecteur heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. Het Hof rekent deze pleitnota tot de stukken van het geding.

Het Hof heeft aan het einde van de zitting het onderzoek gesloten.

Van de zitting is geen proces-verbaal opgemaakt.

Op grond van de stukken van het geding en het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het Hof komen vast te staan.

Belanghebbende heeft aangifte ter registratie in het kentekenregister gedaan van de volgende personenauto’s:

Belanghebbende heeft tijdig bezwaar gemaakt tegen de door haar ter zake van de registratie van deze auto’s op aangifte voldane bedragen aan BPM. De Inspecteur heeft, zonder inhoudelijk op de bezwaren van belanghebbende in te gaan, de bezwaren gegrond verklaard, de onder 1.1 vermelde teruggaven verleend van - in totaal - € 10.309 en € 14 aan heffingsrente vergoed.

De Inspecteur heeft, hoewel belanghebbende hierom tijdig had verzocht, geen kostenvergoeding voor de bezwaarfase toegekend, omdat er volgens hem geen sprake is van een aan de Belastingdienst te wijten onrechtmatigheid.

Partijen hebben ter zitting bij de Rechtbank een compromis bereikt over de vergoeding van de kosten voor de bezwaarfase. Deze vergoeding is vastgesteld op € 3.416 (14 punten voor de bezwaarfase met een wegingsfactor 1 en een waarde per punt van € 244).

De Rechtbank heeft de proceskostenvergoeding voor het beroep bij de Rechtbank, met toepassing van het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: Besluit), vastgesteld op € 367,50 (2 punten met een waarde van € 490 per punt maal 1,5 wegens het aantal samenhangende zaken met een wegingsfactor 0,25). De totale kostenvergoeding voor de bezwaarfase en het beroep bij de Rechtbank bedraagt derhalve € 3.783,50.

Het geschil betreft het antwoord op de volgende vragen:

I: Heeft belanghebbende recht op vergoeding van rente over de teruggaven BPM overeenkomstig artikel 28c van de Invorderingswet 1990?

II: Heeft de Rechtbank de proceskostenvergoeding voor het beroep bij de Rechtbank terecht vastgesteld op € 367,50? Meer in het bijzonder is de door de Rechtbank gehanteerde wegingsfactor van 0,25 in geschil.

Na het onderzoek ter zitting bij het Hof beantwoorden beide partijen de eerste vraag bevestigend. Ten aanzien van de tweede vraag is belanghebbende van mening dat de wegingsfactor primair 2 bedraagt en subsidiair 1. De Inspecteur is van mening dat de door de Rechtbank gehanteerde wegingsfactor van 0,25 juist is.

Tussen partijen is niet in geschil:

- de hoogte van de bij de uitspraken op bezwaar verleende teruggaven BPM;

- dat de vergoeding voor de kosten van bezwaar € 3.416 bedraagt;

- dat zowel voor de beroepsfase als voor de hoger beroepsfase sprake is van 18 samenhangende zaken;

- dat belanghebbende over de teruggaven BPM recht heeft op een rentevergoeding als bedoeld in het arrest van het HvJ EU 18 april 2013, C 565/11, ECLI:EU:C:2013:250, Mariana Irimie (Irimie-rente).

Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Ter zitting hebben partijen hieraan het volgende toegevoegd.

De Inspecteur

- Ik ben het met belanghebbende eens dat Irimie-rente vergoed moet worden. Er is nog geen Irimie-rente aan belanghebbende uitbetaald.

- Ik sluit mij aan bij de door de Rechtbank vastgestelde kostenvergoeding voor het beroep bij de Rechtbank ter hoogte van € 367,50.

Belanghebbende

Er is bij de Rechtbank geen overeenstemming bereikt over de proceskostenvergoeding voor het beroep bij de Rechtbank. Ik had niet verwacht dat de Rechtbank bij zo’n omvangrijke zaak een wegingsfactor van 0,25 zou hanteren. Als het beleid is dat de wegingsfactor 0,25 wordt gehanteerd bij zaken waar alleen de proceskostenvergoeding in geschil is, dan komt dat in strijd met het recht. Er moet ook worden gekeken naar de feitelijke werkbelasting. Ik had een wegingsfactor van 1 verwacht en veroordeling tot vergoeding van Irimie-rente. Daarom heb ik hoger beroep ingesteld. In hoger beroep verzoek ik primair om bij de berekening van de proceskostenvergoeding voor het beroep bij de Rechtbank de wegingsfactor 2 toe te kennen en subsidiair om de wegingsfactor 1 te hanteren. Het gaat om zeer omvangrijke zaken. Bovendien was in beroep ook de Irimie-rente in geschil.

Beide partijen concluderen, naar het Hof verstaat, tot vernietiging van de uitspraken van de Rechtbank, behoudens de beslissing omtrent het griffierecht, vernietiging van de uitspraken op bezwaar, behoudens de beslissing omtrent de teruggaven BPM, tot een vergoeding van de rente over de onder 1.1 vermelde teruggaven, voor elke teruggaaf berekend vanaf de dag van de onverschuldigde betaling tot de dag van uitbetaling (Irimie-rente), tot toekenning van een vergoeding in de kosten van het bezwaar overeenkomstig het door partijen gesloten compromis bij de Rechtbank (zie 2.4) en tot toekenning van een vergoeding voor de proceskosten van het beroep conform het Besluit, met dien verstande dat belanghebbende uitgaat van een wegingsfactor van primair 2, subsidiair 1 en de Inspecteur van een wegingsfactor van 0,25.

Ten aanzien van het geschil

Vraag I

Het Hof:

Aldus gedaan op 28 januari 2016 door T.A. Gladpootjes, voorzitter, J. Swinkels en J.A. Meijer, in tegenwoordigheid van E.J.M. Bohnen, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden (Belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH ’s‑Gravenhage. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.