Rb. Midden-Nederland, 23-04-2014, nr. 16/661742-13 (P)

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd verdachte vrij te spreken van het impliciet primair tenlastegelegde feit, te weten de moord op [slachtoffer] (hierna: [slachtoffer]).De officier van justitie acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte zich aan het impliciet subsidiair ten laste gelegde feit, de doodslag van [slachtoffer], heeft schuldig gemaakt.

Het standpunt van de verdediging De verdediging heeft verzocht verdachte vrij te spreken van zowel het impliciet primair tenlastegelegde als van het impliciet subsidiair tenlastegelegde en daartoe de hierna te noemen verweren gevoerd.

Het oordeel van de rechtbank

De bewijsmiddelen

Het aantreffen van het slachtoffer [slachtoffer] en het onderzoek naar de doodsoorzaak

Op 24 juli 2013 omstreeks 20.02 uur treft de politie een vrouw aan, liggend op de vloer in de keuken van de woning, gelegen aan de [adres] te [woonplaats ]. Zij ligt in plassen bloed.1.Ook op andere plekken in de keuken bevinden zich concentraties bloed.2.

Op de keukenvloer treft de politie een bebloed leeg messenblok,3.een bebloed mes,4.en drie bebloede afgebroken mesheften en drie bebloede afgebroken lemmetten aan.5.

Na tevergeefse reanimatie wordt vastgesteld dat de vrouw is overleden.6.

Forensisch arts W. Wiersma stelt als identiteit van voornoemd stoffelijk overschot vast [slachtoffer].7.Bij sectie op het lichaam van [slachtoffer] is vastgesteld dat er sprake is van een streepvormige, scherprandige huidklieving rechts op de borst, met een lengte van circa 2,5 cm met een steekkanaal verlopend naar links, iets voetwaarts en gering rugwaarts (lengte minimaal circa 13 cm).8.Er is sprake van een doorsteek door het borstbeen en het hartzakje en insteek in het hartoppervlak op de grens tussen de rechterboezem en rechterkamer met aansnijding van het eerste tak van de rechterkransslagader. In het hartzakje bevindt zich 330 ml bloed. Het letsel vertoont tekenen van inwerking van uitwendig mechanisch perforerend en klievend geweld, zoals kan worden opgeleverd door steken en snijden met een scherp smal en deels eenzijdig snijdend voorwerp, bijvoorbeeld een (of meerdere) mes(sen). De letsels zijn bij leven ontstaan.Het letsel op de borst heeft geleid tot een forse bloedophoping in het hartzakje vanuit de aangesneden kransslagader. Deze bloedophoping heeft geleid tot een uiteindelijk fatale belemmering van de hartactie (harttamponade) en de dood.9.Een andere doodsoorzaak dan wel aanwijzingen daarvoor zijn niet waargenomen.

Op grond van - de combinatie van - voornoemde bevindingen komt B. Kubat tot de conclusie dat het overlijden van [slachtoffer] volledig wordt verklaard door de harttamponade, ontstaan ten gevolge van een steekletsel.10.

Betrokkenheid van verdachte bij de dood van [slachtoffer]

Verdachte en ([slachtoffer]) [slachtoffer] hebben in het verleden een relatie gehad en brachten ook na deze relatie veel tijd met elkaar door. Sinds kort had [slachtoffer] een nieuwe relatie, met een Joodse man. Getuige [getuige 1] verklaarde dat hij omstreeks 19.30 uur een woordenwisseling hoorde tussen een man en een vrouw in de woning van [slachtoffer].11.

Verdachte heeft bevestigd dat hij moeite had met het feit dat [slachtoffer] een nieuwe relatie had en verklaarde dat hij hoopte dat het tussen hem en [slachtoffer] ooit weer goed zou komen.12.Ook verklaarde hij dat hij de avond van 24 juli 2013 vanaf circa 19.30/19.40 uur in de woning van [slachtoffer] was,13.waar hij en [slachtoffer] in de keuken ruzie kregen. Op zijn vraag of zij [naam] – de man met wie [slachtoffer] sinds kort een relatie had – had gesproken op Facebook zei [slachtoffer] hem: “Liever een dooie Jood dan jou”. Verdachte heeft verklaard dat er toen wat bij hem knapte.14.

De telefonische melding door verdachte

Enkele minuten voordat de politie [slachtoffer] in haar woning aantreft, op 24 juli 2013 omstreeks 19.56 uur, ontvangt de ambulancedienst (RAVU) – bereikbaar onder nummer 112 – een telefonische melding.15.De beller, een man, geeft op vragen van de meldkamer aan: “Kom alsjeblieft gauw” (…) “[adres] [woonplaats ].16. Ik heb mijn ex neergestoken.” (…) “In de borst”.17.Op de achtergrond van dit gesprek is de stem van een vrouw hoorbaar. De vrouw zegt onder meer “Help.”18.

Met de onder verdachte aangetroffen telefoon is omstreeks voornoemd tijdstip naar 112 gebeld.19.De rechtbank stelt dan ook vast dat verdachte de man is die voornoemde melding heeft gedaan en dat de vrouwenstem die hoorbaar is, de stem van [slachtoffer] betreft.

De handelswijze van verdachte na deze telefonische melding

Getuige [getuige 2] is een directe buurvrouw van [slachtoffer]. Zij is op 24 juli 2013 ‘s avonds in haar woning als verdachte aanbelt. Nadat zij de deur opent, ziet zij dat verdachte op sokken loopt en dat op deze sokken grote bloedvlekken zitten, net als op de broek die verdachte draagt. Verdachte kijkt angstig dan wel verward uit zijn ogen en zegt tegen haar: “Help me [naam], help me. Help me, ik heb [slachtoffer] neergestoken”. Verdachte zegt haar dat [slachtoffer] in de keuken ligt.20.

De dochter van getuige [getuige 2], [getuige 3], heeft bevestigd dat verdachte aanbelde en sprak met haar moeder. Zij hoorde verdachte zeggen: “Ik heb [slachtoffer] gestoken, ga maar bij haar in de keuken kijken.”21.Op voornoemde aanwijzingen van verdachte treft getuige [getuige 2] [slachtoffer] in de keuken van de woning van [slachtoffer] aan. [slachtoffer] ligt gewond op de grond en hapt naar lucht.22.

Weer buitengekomen ziet getuige [getuige 2] verdachte voor de woning van [slachtoffer] staan. Op haar vraag wat hij heeft gedaan, antwoordt verdachte: “Ik heb haar gewaarschuwd, ik heb haar gewaarschuwd, ja [naam], het ging zo goed tussen ons, sinds kort heeft ze een nieuwe vriend (…), ik heb haar gewaarschuwd.”23.

De gealarmeerde verbalisant [verbalisant 1] is omstreeks 20.02 uur ter plaatse, waar hij voor de woning van [slachtoffer] een man en een vrouw ziet staan.24.De man, naar later blijkt verdachte,25.draagt bebloede kleding en ook zijn armen en benen zijn bebloed.

Nadat verbalisant [verbalisant 1] zegt dat verdachte zich om moet draaien en zijn handen op een aldaar geparkeerde auto moet neerleggen, zegt de man ongevraagd: “Ik heb haar neergestoken, ik heb het gedaan”. Verbalisant houdt verdachte aan.26.

Verbalisant [verbalisant 2] hoort verdachte tegen een langslopende vrouw zeggen:

“Ik heb haar nog gewaarschuwd dat dit zou gebeuren. Ik heb het tegen haar gezegd.”27.

Tijdens het vervoer in een politieauto naar het politiebureau, hoort verbalisant [verbalisant 3] verdachte tegen haar zeggen: “Als zij mij niet tot wanhoop had gedreven, was dit niet gebeurd. Ik wilde dit niet.”28.

De bewijsverweren

Alternatieve scenario’s: zelfdoding door [slachtoffer] en noodlottig ongeval

De verdediging heeft betoogd dat niet kan worden uitgesloten dat er geen sprake is geweest van een misdrijf maar van zelfdoding, waarbij [slachtoffer] de geconstateerde letsels aan zichzelf heeft toegebracht. In dat kader heeft de verdediging gewezen op letsels aan de armen, polsen en handen van [slachtoffer], die mogelijk zouden wijzen op zelfdoding door [slachtoffer].In de tweede plaats heeft de verdediging aangevoerd dat er geen sprake is geweest van opzet, maar van een noodlottig ongeluk, waarbij een mes in de borst van [slachtoffer] terecht is gekomen.

De rechtbank kan een aangedragen alternatieve gang van zaken weerleggen door opneming van bewijsmiddelen of vermelding van aan wettige bewijsmiddelen te ontlenen feiten en omstandigheden die de alternatieve lezing uitsluiten. Echter, een dergelijke weerlegging is niet steeds vereist. De rechtbank kan ter weerlegging oordelen dat de gestelde alternatieve toedracht niet aannemelijk is geworden dan wel dat de lezing van de verdachte als ongeloofwaardig terzijde moet worden gesteld (zie Hoge Raad 16 maart 2010, LJN: BK3359, NJ 2010, 3014). Ten slotte kunnen zich gevallen voordoen waarin de lezing van de verdachte zo onwaarschijnlijk is, dat zij geen uitdrukkelijke weerlegging behoeft.

Patholoog en arts B. Kubat, voornoemd, heeft in haar rapport d.d. 2 april 2014 op vragen van de verdediging gesteld dat de waarschijnlijkheid van het aantreffen van het totaal van scherprandige letsels van [slachtoffer] veel groter is onder de hypothese waarin deze letsels zijn toegebracht door een ander, dan onder de hypothese dat betrokkene deze bij zichzelf heeft toegebracht.B. Kubat heeft verder geconcludeerd dat het accidenteel (bij ongeluk) ontstaan van het geheel of het merendeel van de bij [slachtoffer] aangetroffen letsels bijzonder onwaarschijnlijk is. B. Kubat stelt dat de waarschijnlijkheid van het aantreffen van het totaal van scherprandige letsels veel groter is onder de hypothese waarin deze letsels zijn toegebracht door een ander, dan onder de hypothese waarin deze letsels accidenteel zijn ontstaan.

De door de verdediging naar voren gebrachte alternatieve gang van zaken, wordt weerlegd door de uitlatingen die verdachte kort na de fatale gebeurtenis heeft gedaan tegen diverse personen. Verdachte zelf heeft later verklaard zich niets meer te kunnen herinneren vanaf het moment dat er iets in hem knapte tot het moment dat hij op het politiebureau arriveerde. Enige concrete aanwijzingen voor een alternatief, de verdachte ontlastend, scenario kunnen in het dossier niet worden gevonden. De verklaringen die verdachte heeft afgelegd over de situatie tot het moment dat er iets bij hem knapte, bieden evenmin aanknopingspunten voor een ontlastend scenario.

Uit de onder 4.3.1. genoemde bewijsmiddelen volgt dat [slachtoffer] op 24 juli 2013 is overleden als gevolg van een steekverwonding in de borst en het daarmee samenhangende bloedverlies. Een andere doodsoorzaak dan wel aanwijzingen daarvoor zijn niet waargenomen. [slachtoffer] is niet overleden aan letsels aan haar armen, polsen of handen.

Verdachte heeft zelf kort na het incident meermalen genoemd dat hij degene is geweest die [slachtoffer] met een mes heeft gestoken. Zo deed hij een gedetailleerde telefonische 112-

melding, waarbij hij op vragen van de meldkamer aangaf dat hij zijn ex in de borst had gestoken in de woning aan de [adres] in [woonplaats ]. Ook tegen een buurvrouw, getuige [getuige 2], verklaarde hij dat hij [slachtoffer] - [slachtoffer] - had neergestoken. Op aanwijzingen van verdachte trof getuige [getuige 2] [slachtoffer] gewond in haar keuken aan. Tot slot heeft verdachte ook tegen de ter plaatse gekomen verbalisant [verbalisant 1] gezegd dat hij “haar” had neergestoken. Hij gaf daarbij aan “Ik heb het gedaan.” Deze mededelingen zijn niet verenigbaar met een scenario dat [slachtoffer] zelfmoord heeft gepleegd of dat een noodlottig ongeval heeft plaatsgevonden.

Uit de mededelingen “Ik heb haar nog gewaarschuwd dat dit zou gebeuren en “Als zij mij niet tot wanhoop had gedreven” moet worden afgeleid dat verdachte op dat moment niet slechts dacht dat hij [slachtoffer] had neergestoken, maar dat hij wist dat hij [slachtoffer] had neergestoken.

Op grond van het voorgaande komt de rechtbank tot de conclusie dat de door de verdediging geschetste alternatieve scenario’s van een zelfdoding dan wel een noodlottig ongeluk niet aannemelijk zijn geworden. Ook andere scenario’s zijn niet aannemelijk geworden.

Al hetgeen hierboven omtrent het bewijs is overwogen, laat redelijkerwijs geen andere conclusie toe dan dat verdachte [slachtoffer] op 24 juli 2013 met opzet met een mes in haar borststreek heeft gestoken, ten gevolge waarvan zij is overleden.

Voorbedachte rade

De vraag die vervolgens nog voorligt, is of verdachte met voorbedachten rade [slachtoffer] van het leven heeft beroofd. Voor bewezenverklaring van voorbedachten rade is vereist dat, behoudens contra-indicaties, komt vast te staan dat de verdachte tijd had zich te beraden op het te nemen besluit of het genomen besluit, zodat hij gelegenheid heeft gehad na te denken over de betekenis en de gevolgen van zijn voorgenomen daad en zich daarvan rekenschap te geven. De rechtbank overweegt dat uit het onderzoek niet is gebleken wat vooraf is gegaan aan het toebrengen van de dodelijke steekwond. Daarom is er geen bewijs dat verdachte met voorbedachten rade heeft gehandeld. Verdachte wordt derhalve vrijgesproken van de hem ten laste gelegde moord.

Voorwaardelijk verzoek van de verdediging

De verdediging heeft, in het geval de rechtbank voornoemde alternatieve scenario’s niet aannemelijk acht, verzocht om de behandeling van de zaak aan te houden voor het doen laten verrichten van een tegenonderzoek naar (het ontstaan van) de letsels van [slachtoffer] door een andere patholoog dan B. Kubat. B. Kubat, die naast voornoemd rapport d.d.6 augustus 2013 naar aanleiding van vragen van de verdediging twee aanvullende rapporten van respectievelijk 13 december 2013 en 2 april 2014 opstelde, zou in deze aanvullende rapporten onvoldoende antwoord hebben gegeven op door de verdediging gestelde vragen.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft de verdediging geen concrete aanknopingspunten voor twijfels opgeworpen over de juistheid van de conclusies die B. Kubat op basis van door haar geconstateerde letsels heeft getrokken. De rechtbank stelt vast dat B. Kubat heeft aangegeven dat het uitsluitend op basis van wondkenmerken niet mogelijk is om bepaalde scenario’s uit te sluiten. Vervolgens heeft B. Kubat haar bevindingen in haar rapportages weergegeven geheel conform het voor de scenario-benadering aangewezen Bayesiaanse model.

De enkele omstandigheid dat deze bevindingen een waarschijnlijkheidsoordeel omvatten,

rechtvaardigt niet een tegenonderzoek zoals door de verdediging is gewenst. De rechtbank acht, gelet op het voorgaande en gelet op de inhoud van de hiervoor weergegeven bewijsmiddelen, een tegenonderzoek niet noodzakelijk en wijst het verzoek af. De rechtbank ziet dan ook geen aanleiding om het onderzoek in deze zaak te heropenen.

Conclusie De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan de aan hem ten laste gelegde doodslag op [slachtoffer].