HR, 29-11-2013, nr. 12/01082

In 2001 heeft belanghebbende een motorjacht aangeschaft, welke in 2003 is verkocht. Van zowel de aanschaf als de verkoop zijn de facturen in de administratie van belanghebbende opgenomen. De op de inkoopfactuur vermelde BTW is bij aankoop als voorbelasting via suppletie aangifte over 2001 teruggevorderd en ontvangen cq verrekend. De op de verkoopfactuur vermelde BTW is bij verkoop op aangifte (februari 2003) aangegeven en afgedragen.

Naar aanleiding van een boekenonderzoek heeft de belastingdienst op 25 augustus 2005 aan belanghebbende een naheffingsaanslag omzetbelasting over 2001 opgelegd wegens het standpunt dat er onterecht voorbelasting in een suppletie omzetbelasting over 2001 is verrekend ten aanzien van de aanschaf van een jacht van het type Bayliner Avanti Sunbridge 3685 EJ-36 Kajuit in 2001.

Op 8 maart 2006 is belanghebbende in bezwaar gegaan tegen de naheffingsaanslag omzetbelasting over 2001.

Op 5 februari 2007 heeft de belastingdienst een reactie gegeven op het bezwaarschrift.

Op 30 maart 2007 heeft belanghebbende gereageerd op de brief van 5 februari 2007 van de belastingdienst.

Op 30 oktober 2007 heeft er een hoorzitting plaatsgevonden tussen de belastingdienst, belanghebbende en haar gevolmachtigden.

Op 2 maart 2009 heeft de belastingdienst in een brief een uitspraak gedaan met betrekking tot het bezwaar van belanghebbende.

Op 6 mei 2009 is belanghebbende in beroep gegaan tegen de afwijzing van het bezwaar door de belastingdienst.

Op 26 juni 2009 heeft de belastingdienst een verweerschrift ingediend tegen het beroep van de belanghebbende.

Op 2 oktober 2009 heeft belanghebbende een reactie gegeven op het verweerschrift van de belastingdienst.

Op 17 augustus 2010 heeft er een zitting plaatsgevonden bij de Rechtbank Haarlem, waarbij op 26 augustus 2010 een uitspraak is gedaan in het voordeel van belanghebbende.

De belastingdienst heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank Haarlem beroep aangetekend en op 2 november 2010 haar hoger beroep gemotiveerd.

Op 29 november 2011 heeft er een zitting plaatsgevonden bij het Gerechtshof Amsterdam, waarbij op 26 januari 2012 een uitspraak is gedaan in het voordeel van de belastingdienst.

Op 23 februari 2012 heeft belanghebbende pro forma beroep in cassatie ingesteld tegen de beslissing van het Gerechtshof Amsterdam van 26 januari 2012.

Het Gerechtshof oordeelt in haar uitspraak van 26 januari 2012, dat het door belanghebbende in 2001 aangeschafte motorjacht niet in het kader van haar onderneming is aangekocht. Zij geeft aan, dat belanghebbende ter ondersteuning van die stelling onvoldoende objectieve gegevens naar voren heeft gebracht. Hierbij wordt aangegeven, dat het begrip economische activiteit in de zin van de Zesde richtlijn niet ziet op slechts bij gelegenheid verrichte activiteiten.

Het Gerechtshof heeft haar uitspraak nudist gemotiveerd en is derhalve niet tot een juiste conclusie gekomen. Hierbij verwijst het Gerechtshof naar Renate Enkler, (zaak C-230/94, V-N 1997/653 HR 14 mei 2004, nr. 39 324, V-N 2004/27.21). Deze zaak ziet op ‘slechts bij gelegenheid verrichte activiteiten’, waarbij reeds vooraf vaststond dat de activiteit incidenteel was.

Belanghebbende heeft bij de aanschaf van de motorjacht van begin af aan de intentie gehad om hiermee in de hoedanigheid van ondernemer duurzaam deel te nemen aan het economische verkeer. Het was de bedoeling om na dit motorjacht meerdere motorjachten aan te schaffen en weer te verkopen. De aanschaf van het motorjacht is hiermee geen ‘slechts bij gelegenheid verrichte activiteit’. Dat het niet tot meer aankopen is gekomen, is te wijten aan omstandigheden buiten belanghebbende gelegen, te weten onder meer de economische crisis. Met de aankoop van het onderhavige jacht heeft belanghebbende (voorbereidende) werkzaamheden verricht die waren gericht op het duurzaam deelnemen aan het economische verkeer.

Hierbij dienen de volgende feiten als basis:

Uit het feit dat de suppletie-aangifte, in het onderhavige geval samengesteld uit te betalen en in aftrek te brengen omzetbelasting, per saldo tot een naheffingaanslag heeft geleid en niet tot een teruggaaf, volgt volgens het Gerechtshof dat met de opgelegde naheffingsaanslag ten bedrage van € 21.554 nageheven wordt hetgeen onbetaald zou zijn gebleven. Deze opvatting kunnen wij niet volgen. Uit het arrest van uw Raad (d.d. 16 januari 2009, zaaknummer 08/02766) kan worden opgemaakt dat het begrip ‘betaald’ in de eerste volzin van artikel 20, eerste lid van de AWR niet zou moeten worden opgevat als het saldo van hetgeen op aangifte is voldaan en hetgeen ambtshalve is teruggegeven. In de onderhavige zaak is geen sprake van een reguliere aangifte, maar van een suppletie-aangifte. Dit verschil is naar ons oordeel niet van belang voor de vraag of de belastingschuld betaald is, als bedoeld in artikel 20, eerste lid, eerste volzin van de AWR.

Gelet op het bovenstaande moet worden geconcludeerd dat de uitspraak van het Gerechtshof niet in stand kan blijven. Ondergetekenden verzoeken uw Raad de uitspraak van het .Gerechtshofhof te vernietigen en dientengevolge de naheffingsaanslag omzetbelasting te verminderen tot nihil, alsmede de uitspraak van het Gerechtshof inzake de proceskosten te vernietigen en de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep voor het Gerechtshof en de Rechtbank redelijkerwijs heeft moeten maken, bestaande uit de kosten van door ondergetekende beroepsmatig verleende rechtsbijstand.

Ondergetekenden verzoeken uw Raad tevens de staatssecretaris van Financiën te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep voor uw Raad redelijkerwijs heeft moeten maken, bestaande uit de kosten van door ondergetekenden beroepsmatig verleende rechtsbijstand.