HR, 10-07-2015, nr. 14/05914

In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

[A] B.V. en haar deelnemingen vormden tot en met 21 april 2009 een fiscale eenheid (hierna: fiscale eenheid 1) in de zin van artikel 15 van de Wet op de vennootschapsbelasting 1969 (hierna: Wet Vpb). Per 22 april 2009 werd fiscale eenheid 1 opgenomen in een nieuwe fiscale eenheid met [D] B.V. als moedermaatschappij (hierna: fiscale eenheid 2). Per 22 december 2009 werd fiscale eenheid 2 gevoegd in de fiscale eenheid met [X] B.V. als moedermaatschappij (hierna: fiscale eenheid 3).

Fiscale eenheid 1 heeft in het kalenderjaar 2009 een verlies geleden ten bedrage van € 2.762.694. Dit verlies is tijdsevenredig als volgt toegedeeld aan de opeenvolgende perioden van de:

fiscale eenheid 1 € 847.731

fiscale eenheid 2 € 1.839.273

fiscale eenheid 3 € 75.690

De fiscale eenheden hebben voor het jaar 2009 aangiften voor de vennootschapsbelasting gedaan met inachtneming van hetgeen hiervoor in 2.1.2 is vermeld. Daarbij is verzocht de verliezen steeds te verrekenen met de belastbare winst van het oudste van de drie voorafgaande jaren.

De Inspecteur heeft het verlies van fiscale eenheid 1 van het jaar 2009 verrekend met de belastbare winst van die fiscale eenheid van het jaar 2006. In afwijking van het bij de aangifte gedane verzoek heeft de Inspecteur de verliezen van het jaar 2009 van fiscale eenheid 2 en fiscale eenheid 3, voor zover toegerekend aan fiscale eenheid 1, niet verrekend met de belastbare winst van fiscale eenheid 1 van het jaar 2006, maar met de belastbare winst van het jaar 2007.

Voor het Hof was onder meer in geschil of de verliesverrekeningsbeschikkingen voor de jaren 2006 en 2007 juist zijn vastgesteld.

Het Hof heeft geoordeeld dat de bedoeling van de wetgever ten aanzien van de samenhang tussen artikel 7, lid 4, Wet Vpb en artikel 20, lid 2 en lid 10, Wet Vpb (tekst voor het jaar 2009) niet duidelijk is, zodat de voorkeur moet worden gegeven aan een grammaticale en wetssystematische uitleg van de tekst, in die zin dat artikel 7, lid 4, tweede volzin, Wet Vpb doorwerkt naar artikel 20, lid 2 en lid 10, Wet Vpb. Daarbij heeft het Hof onder meer van belang geacht dat de wettekst de voorvoegingsperiode als een ’afzonderlijk jaar’ omschrijft en ditzelfde begrip ‘jaar’ is opgenomen in de verliesverrekeningsregels van artikel 20 Wet Vpb. Aangenomen moet worden dat de wetgever, aangezien in de tekst van de Wet Vpb na artikel 7 nog van een ‘jaar’ wordt gesproken, heeft bedoeld dat het begrip ‘jaar’ dient te worden opgevat zoals daaraan in artikel 7, lid 4, Wet Vpb invulling is gegeven. De wetssystematiek verzet zich niet tegen deze grammaticale uitleg. Het gelijk is volgens het Hof derhalve aan de Inspecteur.

Tegen het hiervoor in 2.2 weergegeven oordeel keert zich het middel. Het betoogt – kort weergegeven – dat artikel 7, lid 4, tweede volzin, Wet Vpb geen apart fiscaal boekjaar creëert en dat daarom voor de toepassing van artikel 20 Wet Vpb het kalenderjaar 2009 als één jaar in aanmerking moet worden genomen.

Op grond van artikel 7, lid 2, Wet Vpb is het belastbare bedrag de in een jaar genoten belastbare winst verminderd met de op de voet van Hoofdstuk IV te verrekenen verliezen. Onder ‘jaar’ wordt ingevolge artikel 7, lid 4, eerste volzin, Wet Vpb in beginsel verstaan boekjaar. Artikel 7, lid 4, tweede volzin, Wet Vpb bevat daarop de uitzondering dat indien de belastingplichtige in de loop van het boekjaar als dochtermaatschappij deel gaat uitmaken of ophoudt deel uit te maken van een fiscale eenheid als bedoeld in artikel 15, lid 1, Wet Vpb, het gedeelte van dat boekjaar waarin de belastingplichtige geen deel uitmaakt van die fiscale eenheid als afzonderlijk jaar wordt aangemerkt.

Uit de geschiedenis van de totstandkoming van artikel 7, lid 4, Wet Vpb, weergegeven in onderdeel 5.4 van de conclusie van de Advocaat-Generaal, volgt dat de tweede volzin is ingevoerd om te bewerkstelligen dat het verlies dat is geleden in de periode van het boekjaar waarin de belastingplichtige nog geen, of niet meer, deel uitmaakt van een fiscale eenheid, wordt aangemerkt als het verlies van een ‘jaar’ en als zodanig wordt vastgesteld en verrekenbaar is.

Op grond van het hiervoor in 2.3.2 en 2.3.3 overwogene faalt het middel. De door belanghebbende bepleite opvatting strookt niet met de tekst van artikel 7, lid 4, tweede volzin, Wet Vpb en uit de hiervoor in 2.3.3 bedoelde parlementaire geschiedenis volgt dat het de bedoeling van de wetgever is artikel 7, lid 4, tweede volzin, Wet Vpb ook toe te passen bij de verticale verliesverrekening.