HR, 17-11-2017, nr. 17/01928

Uit de voorwaarden voor verhuisboedelvrijstelling van verweerder (bijlage 6, verweerschrift in beroep) volgt;

Uit de kilometerstand van 354 kilometer bij registratie in het Nederlands kentekenregister volgt ondubbelzinnig dat het voertuig geen 6 maanden voorafgaande aan de overbrenging naar Nederland in gebruik is geweest. Vast staat dat daarmee niet aan de voorwaarden van de verhuisboedelvrijstelling is voldaan.

Opgemerkt zij dat het persoonlijke goederen betreft die onderdeel zijn van de betrokken aanvrager, [A] te [Q]. Aldus moet geacht worden, nu [A] die goederen voor persoonlijk gebruik heeft ingezet.

De Federale Republiek Duitsland als ook het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië maken sinds 1 mei 2009 maken deel uit van het Eucaris-Verdrag (Verdrag betreffende een Europees voertuig- en rijbewijsinformatiesysteem (EUCARIS) waardoor een registratie in het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië zichtbaar moet worden in het systeem bij de bevoegde instantie, Dienst Wegverkeer, in Nederland.

De registratie op 14 maart 2008 is dus normaliter nog niet zichtbaar geweest in het Eucaris-systeem en dus voor de Nederlandse autoriteiten, in casu de Dienst Wegverkeer (hierna: RDW). Reeds om die reden heeft [A] de auto als nieuw en ongebruikt kunnen registreren, nu de auto met 354 kilometer ook voldoet aan de overige voorwaarden voor registratie als nieuw en ongebruikt, nl. of het voertuig duidelijke sporen vertoont van gebruik. Dan kan de RDW een blanco kenteken verstrekken, zoals in casu, hetgeen ook gebeurd is.

Ook als eerder een kentekenbewijs buiten Nederland is afgegeven en dat zichtbaar zou zijn in de systemen, waarvan ik denk dat dat niet het geval is, maar indien dat wel is, kan een blanco kenteken worden afgegeven indien de aanvrager aan de voorwaarden voldoet zoals geschetst op bladzijde 3 van mijn hogerberoepschrift.

Verweerder heeft verzuimd deugdelijk onderzoek te doen, dan wel de stukken van dat onderzoek te overleggen, vooraf, maar ook daarna. Toen het voertuig geregistreerd was in het kentekenregister als nieuw en ongebruikt, had verweerder alsnog op grond van de voorwaarden voor de verleende verhuisboedelvrijstelling onderzoek kunnen en moeten doen naar het gebruik 6 maanden voorafgaande aan de invoer.

Immers, in de eerste situatie mogen geen sporen van gebruik zichtbaar zijn en in de 2^e situatie moet de verkoper verklaren dat het voertuig nieuw en ongebruikt is. Wat er ook van zei, het voertuig moet als nieuw en ongebruikt zijn aangeboden en ingevoerd. Verweerder persisteert in de weigering gegevens in geding te brengen die dat zullen bevestigen.

De RDW kan onmogelijk een fout gemaakt hebben, nu zij geheel volgens de regels heeft gehandeld. Daarmee is uitgesloten dat de omissie bij de Dienst Wegverkeer is gelegen.

Uit alle van het geding deel uitmakende (openbare) stukken kan geen andere conclusie worden gerechtvaardigd als dat het voertuig een eerste toelating van 20 april 2009 en een eerste tenaamstelling van 20 april 2009 en dat die vaststelling (in Nederland) tenminste — geheel — rechtmatig tot stand is gekomen. Zowel uit het kenteken zelf, als uit de latere uitdraai van het kentekenregister (bijlagen in bezwaar en beroep), als uit de bijlagen van verweerder in bezwaar en beroep volgt ondubbelzinnig dat het voertuig een eerste toelating heeft van 20 april 2009 in Nederland.

Om die reden hoefde belanghebbende geen nader onderzoek te doen in het kader van zijn onderzoekplicht voor de status van het voertuig. Was immers het voertuig eerder in gebruik genomen en onderdeel geweest van de verhuisboedelregeling, had het voertuig nooit geregistreerd kunnen worden zoals het is geregistreerd.

Belanghebbende kon op grond van de hem ter beschikking staande gegevens onmogelijk enige andere conclusie trekken als dat het voertuig als nieuw en ongebruikt geregistreerd was in het krachtens het kentekenregister aangehouden register van opgegeven kentekens (in Duitsland en in Nederland) en dat belasting personenauto's en motorrijwielen is voldaan (in volle omvang).

Vreemd in die verklaring is dat de Dienst Wegverkeer verklaard geen nieuw BPM formulier te kunnen uitdraaien omdat het al meer dan 5 jaar is geleden. DE RDW is niet bevoegd voor het uitdraaien van BPM-aangiften en is geen onderdeel van die verplichting.

De volgorde van het proces is immers als volgt bij import. Belanghebbende biedt zijn voertuig aan bij de Dienst Wegverkeer (RDW), die stelt de status vast op grond van de nationale wet- en regelgeving (nieuw/gebruikt), registreert het voertuig in het krachtens het kentekenregister aangehouden register van opgegeven kentekens en daarna doet belanghebbende aangifte bij verweerder. De RDW kan dus slechts door verweerder in het bezit worden gesteld van gegevens betreffende de heffingsfaciliteiten! Verweerder hoeft aldus niet te rade bij een niet bevoegde instantie met betrekking tot de heffing van belasting.

Vast staat, niet in geschil dat het voertuig ten tijde van de registratie in het kentekenregister 354 kilometer had gereden. Dat zou kunnen verklaren dat — ondanks de mogelijk eerdere registratie in een buitenlands kentekenregister — het voertuig naar nationale wet- en regelgeving als nieuw en ongebruikt wordt geregistreerd.

Ik merk op dat het allerhoogst onwaarschijnlijk is dat het voertuig 6 maanden voorafgaande aan de registratie gebruikt is in het Verenigd koninkrijk van Groot-Brittannië met 354 kilometer op de teller. Dat zou moeten impliceren dat het voertuig met een trailer is overgebracht naar Engeland en vice versa, nu het voertuig in Nederland is aangekocht door [A] te [Q] en geleverd door Mercedes Benz -dealer [B] BV te [Q].

Het voertuig is na verkoop aan [C] Ltd, er is een tijdelijk kenteken aangevraagd op naam van [A] onder kenteken [CC-OO-DD] voor de overbrenging van het voertuig over de weg (!) van Nederland naar het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en de auto is op 14 maart 2008 geregistreerd in het kentekenregister van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië. Van dat kenteken is niet voor gerede twijfel vatbaar geen gebruik gemaakt en moet worden gezien als onderdeel van de ‘constructie’.

Uit de bijlage bij het terugvraagverzoek BPM staat ook niets vermeld met betrekking tot de weigering van teruggaaf BPM bij nieuw geregistreerde voertuigen. Reeds om die reden kan belanghebbende rechten ontlenen aan de terugvraag.

Als het voertuig daadwerkelijk 6 maanden voorafgaande aan de registratie in Nederland is gebruikt door degene die een vrijstellingsverzoek heeft ingediend, als onderdeel van de persoonlijke boedel, kan dat dus slechts geschieden op grond van bovenstaand scenario.

Het lijkt er in alle opzichten op dat belanghebbende in 2008 een nieuwe auto heeft besteld bij [B] BV [R] een verzoek tot vrijstelling heeft gedaan via een door hem bestuurde buitenlandse entiteit, welk verzoek is gehonoreerd en het voertuig als nieuw en ongebruikt heeft geregistreerd in het kentekenregister en op die wijze goed bezien een (netto) economisch voordeel van ruim € 54.000,00 heeft behaald door gebrek aan voldoende en daadkrachtig onderzoek door verweerder.

Verweerder heeft ook geen maatregelen genomen nadat het voertuig als nieuw en ongebruikt is geregistreerd in het kentekenregister. Hij had een feitenonderzoek kunnen starten op basis van de bekende gegevens en alsnog over kunnen gaan tot heffing of anderszins, nu vast staat dat voorwaarde voor de vrijstelling is dat het voertuig 6 maanden voorafgaande aan de invoer in Nederland in een andere lidstaat moet zijn gebruikt en een kilometerstand van 354 kilometer, inclusief 2 keer overbrenging van en naar Nederland, nu niet duidt op 6 maanden onderdeel te zijn geweest van ‘normaal persoonlijk gebruik, of gebruik als onderdeel van de persoonlijke goederen’.

Werkelijk alles duidt op een kunstmatige constructie als de gegevens al juist zouden zijn, die verweerder niet heeft onderkent of waaraan door hem is voorbijgegaan.

Aldus kan slechts — niet voor gerede twijfel vatbaar — worden vastgesteld dat het voertuig als nieuw en ongebruikt is ingevoerd in lidstaat Nederland, juist op grond van de nationale wet- en regelgeving.

Aldus is geen andere conclusie gerechtvaardigd als dat verweerder — geheel ten onrechte — zonder zorgvuldig onderzoek — de verhuisboedelvrijstelling heeft toegepast.

Onderzoek heeft immers aangetoond dat — anders dan verweerder stelt en onderdeel is van de voorwaarden voor vrijstelling van (douane)rechten bij verhuizing naar een lidstaat van de Unie welke regeling ook door lidstaat Nederland wordt toegepast bij verhuizing binnen de Europese Unie, — het goed eerder 6 maanden gebruikt moet zijn en 12 maanden na verhuizing niet vervreemd mag worden —.

Echter, de beschikking voor vrijstelling van BPM is afgegeven op 30 maart 2009, het voertuig is geregistreerd op 20 april 2009 en ten tijde van de registratie in het kentekenregister had het voertuig zo volgt uit een onderzoek 354 kilometer en is er een aanvraag ingediend bij de RDW voor de registratie van een nieuw en ongebruikt voertuig.

De Dienst Wegverkeer heeft correct gehandeld — geheel volgens de geldende wet- en regelgeving. Op grond van de onderliggende stukken is geen andere conclusie mogelijk als dat de fout bij verweerder ligt.

Nu de RDW het voertuig naar nationaal voorschrift als nieuw heeft aangemerkt, en verweerder een afgifte van een kentekenbewijs heeft overlegd, moet het ervoor worden gehouden dat het voertuig niet langer dan 2 dagen te naam is gesteld in het buitenland. Vaststaat, niet weerlegd dat het voertuig minder dan 2.500 km had gereden, nl. 354 km, dan wel dat de buitenlandse registratie niet zichtbaar is geweest in het EUCARIS-systeem.

Op grond van de feiten en omstandigheden zover thans bekend, moet het ervoor worden gehouden dat het voertuig, zoals ook geregistreerd bij de RDW, een eerste toelating heeft gehad van 1 maart 2008, uitgeschreven is op 2 of 3 maart 2008, en daarna niet meer in gebruikt is geweest, dan wel dat de registratie in 2008 niet zichtbaar was voor de RDW.

Aldus staat vast dat op onjuiste gronden een vrijstellingsvergunning verleend, namelijk voor een nieuwe auto die 6 maanden voorafgaande aan de verhuizing naar Nederland niet in gebruik is geweest en dus geen onderdeel is geweest van de persoonlijke goederen van belanghebbende.

De gegevens in het kentekenregister zijn juist. De stelling van verweerder moet falen, te meer heeft te gelden dat de vrijstellingsvergunning is verleend op grond van een bouwjaar van 2008, anders dan registratie in het kentekenregister.

Op 30 maart 2009 is de vrijstellingsvergunning verleend op grond dat sprake is van een bouwjaar 2008, ook niet zoals het hoort.

Een dergelijke conclusie strookt niet met de vrijstellingsvoorwaarden.

Wat er ook allemaal van zij, linksom of rechtsom is er een toerekenbare fout gemaakt bij verweerder — naar het mij voorkomt bij gebrek aan zorgvuldig (volledig of toereikend) onderzoek — waardoor de kwestie zich ontwikkeld heeft als in casu.

Belanghebbende heeft geheel terecht op grond van de openbare registers geconcludeerd dat sprake is van een nieuw en ongebruikt voertuig en om die reden geen aan gerede twijfel vatbare conclusie kon worden getrokken als dat er voor het voertuig in volle omvang belasting zou zijn geheven.

Als iemand iets te verwijten valt Is het verweerder. Die heeft onrechtmatig gehandeld, waardoor schade Is ontstaan bij belanghebbende, gelegen in het feit dat negatief beschikt is op het in de nationale regeling verankerde mogelijkheid tot teruggaaf van belasting bij uitschrijving uit het kentekenregister.

De opvatting dat geen teruggaaf plaats kan vinden, nu geen belasting is voldaan — in casu door onvolledig of onjuist onderzoek waar belanghebbende op grond van de juiste RDW-gegevens onmogelijk enige andere conclusie kon trekken ais dat het een voor de eerste keer in Nederland geregistreerd en tenaamgesteld voertuig betrof waarvoor belasting BPM verschuldigd was — kan onder verwijzing naar de conclusie van de A-G bij het arrest van 30 januari 2015, nr. 13/03379, ECLI:NL:HR:2015:143, ECLI:NL:PHR:2014:584, ro. 5.14 geen opgang vinden.

Als geen belasting is voldaan, hetgeen niet te controleren is, is dat gezien de mij thans ter beschikking staande stukken, geen toerekenbare fout van de RDW, maar van de Belastingdienst. Zij hebben in dat geval, op grond van de verhuisboedelregeling — ten onrechte — een vrijstellingsvergunning voor de verhuisboedel, waartoe ook onderhavig voertuig behoorde — afgegeven voor een nieuw en ongebruikt voertuig, welk voertuig dan ook als zodanig Is geregistreerd.

Dat daar nu geen teruggaaf uit zou kunnen volgen voor belanghebbende is belanghebbende niet tegen te werpen, maar het argument is onder verwijzing naar r.o. 5.14 van A-G IJzerman ook onjuist. Anders dan in de zaak ECLI:NL:HR:2015:143 is er geen onjuiste registratie in het kentekenregister, maar is door een fout van de Inspecteur — voor zover het er toe doet — niet bewezen, geen belasting voldaan, terwijl er wel aangifte is gedaan tot nihil volgens de — niet te controleren stelling van verweerder.

De teruggaaf is op onjuiste gronden geweigerd. Als er geen belasting is geheven — hetgeen strandt bij stellingen die verweerder weigert te staven met bewijs — is dat apert niet aan belanghebbende te verwijten. Die heeft — niet voor gerede twijfel vatbaar — kunnen concluderen dat het een nieuw en ongebruikt voertuig betrof (en betreft) waarvoor de volle omvang van de belasting is voldaan.

Dat laatste wordt — anders dan gesteld door verweerder — niet met bewijsstukken gestaafd, waardoor ook dat in vrage blijft, mogelijk met een correctie (naheffingsaanslag) achteraf of anderszins.

Als eerste middel van cassatie stelt belanghebbende voor schending van het recht en/of verzuim van vormen, meer bepaald artikel 3:2 Awb nu het gerechtshof heeft overwogen dat de Inspecteur heeft mogen vertrouwen op de informatie die de aanvrager jegens hem heeft verstrekt en niet was gehouden om nader onderzoek te doen. Op basis van de verkregen informatie heeft de Inspecteur de vrijstelling BPM bij verhuizing kunnen en mogen verlenen.

Het oordeel is op grond van de onderliggende feiten en omstandigheden onbegrijpelijk en had nadere motivering behoeft teneinde het gegeven oordeel zelfstandig te kunnen dragen.

Als tweede middel van cassatie stelt belanghebbende voor schending van het recht en/of verzuim van vormen, meer bepaald artikel 3:2 Awb nu het gerechtshof heeft overwogen dat de Inspecteur niet gehouden is aan een door de RDW in het kentekenregister opgenomen onjuist authentiek gegeven. Daarbij kan, aldus het Hof nog in de midden blijven of de registratie door de RDW juist is of onjuist.

Het oordeel is op grond van de onderliggende feiten en omstandigheden onbegrijpelijk en had nadere motivering behoeft teneinde het gegeven oordeel zelfstandig te kunnen dragen.

Als derde middel van cassatie stelt belanghebbende voor schending van het recht en/of verzuim van vormen, meer bepaald artikel 3:2 Awb nu het gerechtshof heeft overwogen dat de Inspecteur niet tegengeworpen kan worden dat hij geen kennis had, naar pas later bleek, slechts 354 kilometer was gereden, noch daargelaten dat het aantal kilometers nog niet op voorhand betekent dat geen sprake is of kan zijn van een gebruikte auto.

Het oordeel is op grond van de onderliggende feiten en omstandigheden onbegrijpelijk en had nadere motivering behoeft teneinde het gegeven oordeel zelfstandig te kunnen dragen.

Als vierde middel van cassatie stelt belanghebbende voor schending van het recht en/of verzuim van vormen, meer bepaald artikel 3:2 Awb juncto artikel 20, lid 1 Awr, nu het gerechtshof heeft overwogen dat de Inspecteur heeft verklaard dat hij op de hoogte wordt gesteld door de RDW van de registratie, maar dat met die informatie niet meer wordt gedaan dan het invoeren van die informatie in het geautomatiseerde systeem. Zonder concrete aanleiding daartoe kan van de Inspecteur niet worden verlangd dat hij — naar verloop van tijd — controleert of de vrijstelling wel terecht is verleend of dat er aanleiding is om de vrijstelling op te heffen. Van een dergelijke aanleiding is in het onderhavige geval niet gebleken, aldus het Hof.

Het oordeel is op grond van de onderliggende feiten en omstandigheden onbegrijpelijk en had nadere motivering behoeft teneinde het gegeven oordeel zelfstandig te kunnen dragen.