Hof Arnhem, 04-05-2012, nr. 21-000618-11

zich bij de Rijkdsdienst voor het Wegverkeer en/of naar de Rijksdienst voor het Wegverkeer toe heeft/hebben voorgedaan/uitgegeven als [slachtoffer 1] en/of (vervolgens)

bij de Rijksdienst voor het Wegverkeer een (zogenaamde) aanvraag voor vervanging van een (vermist) kentekenbewijs heeft/hebben ingediend op naam van die [slachtoffer 1] ter verkrijging van een vervangend kentekenbewijs voor de auto (Volkswagen golf) met kenteken [kenteken] van die [slachtoffer 1] en/of

(vervolgens) op die aanvraag voor vervanging van een (vermist) kentekenbewijs heeft/hebben ingevuld dat "de aanvrager" [slachtoffer 1] het kenteken vermist van een/zijn auto (een volkswagen golf/[kenteken]) en/of verdachte en/of verdachtes mededader(s) op die aanvraag een (valse/vervalste) handtekening heeft/hebben geplaatst, een handtekening die moest doorgaan voor de handtekening van aanvrager [slachtoffer 1] en/of op die aanvraag een telefoonnummer heeft/hebben geplaatst dat moest doorgaan voor het telefoonnummer van die [slachtoffer 1] en/of op die aanvraag bij "aanvrager" de naam en/of de geboortedatum en/of het adres van die [slachtoffer 1] heeft/hebben vermeld/ingevuld en/of (dus) die aanvraag heeft/hebben ingevuld als ware verdachte en/of verdachtes mededader(s) die [slachtoffer 1] en/of als ware die aanvraag ingevuld en/of ondertekend door ("aanvrager") [slachtoffer 1] en/of

bij die aanvraag een kopie rijbewijs van die [slachtoffer 1] heeft/hebben ingeleverd/bijgevoegd en/of een begeleidende brief met als afzender [slachtoffer 1] met daarop ook een handtekening die moest doorgaan voor de handtekening van [slachtoffer 1] en/of

verdachte en/of verdachtes mededader(s) (voorafgaand aan die aanvraag) middels een bankrekening op naam van verdachte en/of verdachtes mededader(s) (door middel van internetbankieren en/of per computer) een betaling (van 29.50 euro) heeft/hebben verricht aan de Rijksdienst voor het wegverkeer ter verkrijging van dat vervangende kentekenbewijs en/of verdachte en/of verdachtes mededader zich op die manier heeft/hebben voorgedaan als ware zij gerechtigd tot de aanvraag van voormeld vervangende kentekenbewijs en/of als waren hij/zij zelf die [slachtoffer 1] en/of als ware die aanvraag gedaan door die [slachtoffer 1], waardoor de Rijksdienst voor het Wegverkeer werd bewogen tot bovenomschreven afgifte;

Zaak met parketnummer 05-700184-10 (gevoegd):

1:

hij in of omstreeks de periode van 29 april 2009 tot en met 25 mei 2009 te Doorwerth, gemeente Renkum en/of te Oosterbeek, gemeente Renkum, in elk geval in de gemeente Renkum en/of te Arnhem en/of elders in Nederland, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk om de moord, althans de doodslag op [slachtoffer 1] of de oorzaak van het overlijden van die [slachtoffer 1], te verhelen het lijk van die [slachtoffer 1] heeft begraven en/of verbrand en/of vernietigd en/of verborgen en/of weggevoerd en/of weggemaakt;

Ten aanzien van feit 1 (pk nr. 05-900502-09) en feit 1 (pk nr. 05-700184-10):

Het hof ziet zich, evenals de rechtbank in haar vonnis van 9 februari 2011, gesteld voor de vraag of [slachtoffer 1] is overleden en zo ja, op welke wijze hij is overleden. Het hof acht buiten redelijke twijfel bewezen dat [slachtoffer 1] op 29 of 30 april 2009 is overleden en dat hij door geweld om het leven is gebracht. Het hof volgt de rechtbank in haar overwegingen onder A1, A2, A3, A4, B1, B2, B3 en B4 in genoemd vonnis en maakt die tot de zijne. Deze overwegingen luiden als volgt:

A1. [slachtoffer 1]

Om tot een beoordeling van de vraag naar de oorzaak van de verdwijning van [slachtoffer 1] te komen is het van belang om allereerst een zo helder mogelijk beeld van de persoon van [slachtoffer 1] en van zijn leven te krijgen. De rechtbank heeft in grote lijnen het volgende vastgesteld, op basis van de diverse getuigenverklaringen in het dossier en de samenhang daartussen.

[slachtoffer 1], een zwakbegaafde man, was 41 jaar oud toen hij verdween. [slachtoffer 1] had een regelmatig leefpatroon in een beperkte leefomgeving. Hij had geen echte vrienden. Hij had een goede relatie met zijn moeder en zussen. [slachtoffer 1] woonde bij zijn bejaarde moeder aan de [adres 2] in Doorwerth en verzorgde haar in verband met haar afnemende gezondheid. Hij werkte al 24 jaar bij dezelfde baas (sociale werkvoorziening), gedurende vijf dagen in de week. Hij bezocht en belde regelmatig, zeker eens per week, 'zijn' vaste prostituee met wie hij veel deelde. [slachtoffer 1] hield van fotograferen, deed dat vaak op en rond NS-station Arnhem, fotografeerde graag evenementen en ongelukken. Veel mensen kenden hem hiervan, in ieder geval van gezicht. Hij luisterde veel, 'doorlopend' volgens getuigen, naar de scanner. [slachtoffer 1] had zijn mobiele telefoon altijd bij zich, belde regelmatig en was zelf ook goed te bereiken. Op 4 mei 2009 moest [slachtoffer 1] weer werken.

A2. Feiten met betrekking tot het lot van [slachtoffer 1] vanaf 29 april 2009

Op basis van het dossier stelt de rechtbank voorts het volgende vast.

Op 29 april 2009 heeft [slachtoffer 1] om 18.40 uur een afspraak gemaakt met zijn zus om de volgende ochtend (Koninginnedag) vroeg samen naar Apeldoorn te gaan in verband met het bezoek van de Koninklijke familie. [slachtoffer 1] is aan het begin van de avond van 29 april 2009 vanuit huis vertrokken in zijn auto met medeneming van zijn camera. Zijn portemonnee en bankpas had hij niet bij zich en lagen nog thuis. [slachtoffer 1] is voor het laatst aantoonbaar gezien op 29 april 2009 rond 23.15 uur in Arnhem, terwijl hij foto's nam bij het concert van Kane. Daarna is [slachtoffer 1] niet meer gezien en is er niets meer van [slachtoffer 1] vernomen. Hij is die nacht niet naar huis gekomen en de volgende ochtend niet op de afspraak met zijn zus verschenen. Op 1 mei 2009 is door zijn moeder melding gedaan van vermissing. Op 4 mei 2009 is [slachtoffer 1] niet op zijn werk verschenen. Hij heeft geen contact meer opgenomen met zijn familie, noch met anderen. Er hebben sinds 29 april 2009 geen geldopnames of overschrijvingen van zijn rekening(en) plaatsgevonden. Zijn mobiele telefoon is sinds 29 april 2009 niet meer gebruikt en niet te traceren. In de loop van mei 2009 blijkt dat [slachtoffer 1] niet (meer) in het bezit is van zijn originele rijbewijs, zijn auto en autosleutels en zijn huissleutels.

Zijn auto is onbeschadigd op 27 mei 2009 aangetroffen in de parkeergarage aan de Langstraat. Uit onderzoek is gebleken dat deze auto daar op 30 april 2009 rond 00.55 uur is binnengereden.

De politie heeft binnengekomen tips over het signaleren van [slachtoffer 1] en andere aanwijzingen in de richting van een vrijwillige verdwijning steeds nader onderzocht, maar dit onderzoek heeft geen aanwijzingen opgeleverd dat daadwerkelijk de vermiste [slachtoffer 1] is gezien en dat hij nog in leven is. Ten tijde van de behandeling ter terechtzitting, 26 januari 2011, is er nog steeds geen teken van leven van [slachtoffer 1] vernomen.

A3. Verklaringen dat [slachtoffer 1] na 29 mei 2009 nog is gezien.

Ten aanzien van de verklaringen van de getuigen die verklaren dat zij [slachtoffer 1] ná 29 mei 2009 nog hebben gezien overweegt de rechtbank het volgende.

De getuigenverklaring van [getuige 6], inhoudende dat zij de auto met het kenteken [kenteken] in juli 2009 heeft gezien, is aantoonbaar onjuist nu de auto met dat kenteken op 27 mei 2009 is aangetroffen en in beslag is genomen en eerst op 25 november 2009 is vrijgegeven.

Getuige [getuige 2] verklaart dat hij [slachtoffer 1] tussen 30 april 2009 en eind juni 2009 op verschillende plaatsen nog heeft gezien, waaronder in een café. Ook de door de raadsman genoemde getuigen [getuige 3] (zou [slachtoffer 1] op 5 mei 2009 gezien hebben), [getuige 12] (zou [slachtoffer 1] op 25 juli 2009 gezien hebben), [getuige 4] (verklaart op 17 augustus 2009 [slachtoffer 1] gezien te hebben) en [getuige 5] (zou [slachtoffer 1] eind juni, begin juli 2009 gezien hebben) verklaren dat ze [slachtoffer 1] na 29 april 2009 nog hebben gezien. Echter deze waarnemingen vallen in het geheel niet te rijmen met het beeld van de persoon [slachtoffer 1] zoals hiervoor is weergegeven noch met de vaststaande feiten dat [slachtoffer 1] na 29 april 2009 met niemand meer contact op heeft genomen, geen gebruik heeft gemaakt van zijn bankrekeningen en vanaf dat moment niet in het bezit was van zijn portefeuille of een bankpas. Ook de naspeuringen van de politie naar aanleiding van deze getuigenverklaringen hebben geen positief resultaat opgeleverd of een bevestiging van de waarneming. Een vergissing in de herkenning door de getuigen lijkt aannemelijk.

Daarbij komt dat de getuige [getuige 4] verklaart later te twijfelen over haar herkenning en dat getuige [getuige 5] verklaart dat de man 'veel weg had' van de foto van [slachtoffer 1] die zij in een tijdschrift gezien heeft. Voor wat betreft de verklaringen van [getuige 6] en [getuige 2] ziet de rechtbank in het dossier geen verklaringen waaruit blijkt dat [slachtoffer 1] regelmatig cafés bezocht. [slachtoffer 1] rookte volgens zijn familie niet en heeft nooit een cowboyhoed heeft gehad, zoals getuige [getuige 2] meent gezien te hebben. Bovendien concluderen de getuigen [getuige 6] en [getuige 2] dat de man die zij gezien hebben [slachtoffer 1] is nádat zij diens foto en naam op de politiesite hebben gezien.

Niet uitgesloten kan worden dat de verklaringen van deze getuigen hierdoor beïnvloed zijn.

De rechtbank acht de getuigenverklaringen die inhouden dat zij [slachtoffer 1] hebben gezien na 29 april 2009 dan ook niet betrouwbaar en laat deze buiten beschouwing.

A4. Conclusie

Uit het dossier komen geen aanwijzingen naar voren die tot de conclusie kunnen leiden dat [slachtoffer 1] vrijwillig is verdwenen. Bovenstaande feiten en omstandigheden leiden naar het oordeel van de rechtbank tot de conclusie dat buiten redelijke twijfel vast staat dat [slachtoffer 1] is overleden.

B1. [slachtoffer 1]

Het lichaam van [slachtoffer 1] is niet gevonden, ondanks de diverse zoekacties door politie, duikers en luchtmacht. Getuigen die kunnen verklaren over de doodsoorzaak van [slachtoffer 1] ontbreken. Zolang het lichaam van [slachtoffer 1] niet is gevonden, kan geen medisch-forensische oorzaak van de dood worden vastgesteld. Wel kan op basis van de feiten en omstandigheden uit het dossier worden onderzocht of, en zo ja, welke van de mogelijke oorzaken van het overlijden buiten redelijke twijfel kan of kunnen worden uitgesloten.

Mogelijke oorzaken van de dood van [slachtoffer 1] (limitatief):

Vervolgens dient het hof de vraag te beantwoorden of verdachte bij de hiervoor als vaststaand aangenomen gewelddadige levensberoving van [slachtoffer 1] als dader betrokken is. Het hof gaat bij de bewijsvoering daaromtrent met name uit van de volgende vijf vaststellingen.

Het ladeblok in de kelderbox

Op 29 mei 2009 heeft de politie in een kelderbox, behorende bij de flatwoning gelegen aan de [adres] II te Arnhem, een grijskleurig ladeblok aangetroffen en inbeslaggenomen. Daarin heeft de politie de volgende voorwerpen aangetroffen:

De mobiele telefoon met nummer [telefoonnummer]

Aan de hand van door de politie verkregen gegevens omtrent mobiel telecommunicatieverkeer is het volgende vastgesteld over het gebruik van het telefoonnummer [telefoonnummer]. Met dit nummer is:

Het computergebruik van verdachte

De politie heeft de laptop, merk Acer, die op 25 mei 2009 in de woning van verdachte is aangetroffen, en de internetcomputer in de portiersloge in de parkeergarage aan de Langstraat te Arnhem onderzocht.

Met deze laptop zijn op internet de volgende, letterlijke zoekopdrachten gegeven, grotendeels via Google:

De [slachtoffer 1] met kenteken [kenteken] van Henk Peters

[slachtoffer 1] was op 29 april 2009 toen hij vertrok naar Arnhem, in het bezit van zijn auto, een [slachtoffer 1] met automatische versnelling van het bouwjaar 2006. Aan de hand van de opgeslagen camerabeelden van de parkeergarage aan de Langstraat in Arnhem is te zien dat op 30 april 2009 om 00.45 uur verdachte de portiersloge van de parkeergarage Langstraat binnenkomt. Uit het verhoor van de daar aanwezige medewerker [getuige 17] blijkt dat verdachte in de lounge aan [getuige 17] naar de status van zijn abonnement voor die garage. vraagt. Nadat [getuige 17] verdachte vertelt dat het abonnement op naam [verdachte] staat en dat het kaartje op 'uit' stond zei verdachte dat hij de auto 'nu' naar binnen zou rijden. Om 00.51 uur is op de camerabeelden te zien dat verdachte de portierslounge van de parkeergarage verlaat. Om 00.54 uur wordt een auto, die kenmerkende overeenkomsten vertoont met een [slachtoffer 1] van het type dat [slachtoffer 1] had, met behulp van de parkeerpas van verdachte de parkeergarage Langstraat ingereden. Verdachte bezit zelf een Suzuki Wagon. Getuige [getuige 8] heeft verklaard dat toen zij op 30 april 2009 omstreeks 07.30 uur bij de parkeergarage Langstraat is aangekomen om haar dienst te beginnen, verdachte daar al stond met zijn Suzuki en dat verdachte naar de 1e verdieping van de parkeergarage is gelopen (waar de auto van [slachtoffer 1] volgens [getuige 14] staat als deze voor de eerste keer wordt schoongemaakt) en vervolgens om 08.00 uur met zijn Suzuki is weggereden.

Verdachte surft later op die dag op het internet naar de Rijksdienst Wegverkeer (RDW). Ook op die dag en de dagen erna op 3 en 4 mei 2009 zoekt verdachte op het internet op de zoektermen RDW, VINcode, Voertuigcode 87 en Golf Aut. 2006. Op verzoek van verdachte heeft [getuige 14] op 4 mei 2009 een aanvraag aan de RDW voor een vervangend kentekenbewijs voor de auto van [slachtoffer 1] ingevuld. Verdachte had daartoe een kopie van het kentekenbewijs van de auto van [slachtoffer 1] en het rijbewijs van [slachtoffer 1] bij zich. Op 6 mei 2009 heeft [getuige 10] op verzoek van verdachte via zijn bankrekening de kosten van het vervangende kentekenbewijs aan de RDW betaald. Verdachte heeft ook op die dag op het internet gezocht naar: Golf aut. 2006. Verdachte heeft tegen [getuige 14] gezegd dat hij in de auto van de vermiste persoon had gereden en dat hij deze auto moest schoonmaken. Hij en [getuige 14] hebben de auto op 14 mei 2009 in de parkeergarage Langstraat schoongemaakt. Dat hebben ze daar dan al een keer eerder gedaan, waarbij verdachte de auto heeft verplaatst. De politie heeft op 27 mei 2009 de parkeergarage Langstraat onderzocht en daar de [slachtoffer 1] aangetroffen. Deze is dan voorzien van een niet bij de auto behorende kentekenplaat, welke in Arnhem van een andere [slachtoffer 1] blijkt te zijn gestolen. Op de achterzijde van deze valse kentekenplaat heeft de politie een vingerafdruk aangetroffen die met zekerheid kan worden toegeschreven aan verdachte.

Ook op 27 mei 2009 heeft de politie in het ladeblok van verdachte, dat in de kelderbox van [getuige 16] in beslag is genomen, de originele autosleutel van de auto van [slachtoffer 1] gevonden, het originele rijbewijs van [slachtoffer 1], een print van een online-bevraging van het RDW op 6 mei 2009 10.33 uur door het parkeerbeheersysteem van gemeente Arnhem waarin het kenteken van de auto van [slachtoffer 1] staat vermeld alsook diens persoonlijke gegevens. Verdachte is werkzaam als parkeercontroleur bij parkeerbeheer van de gemeente Arnhem. Op 6 mei 2009 om 10.33 uur, 11 mei 2009 om 09.47 uur, 14 mei om 14.48 uur en 18.55 uur is door parkeerbeheer van de gemeente Arnhem het kenteken van de auto van [slachtoffer 1] bij de RDW bevraagd. Vastgesteld is dat in ieder geval op 11 mei 2009 om 09.47 uur, 14 mei om 14.48 uur en 18.55 uur de RDW met het account van verdachte is bevraagd. Verdachte had op de data waarop het kenteken van de auto van [slachtoffer 1] is bevraagd, dienst.

Naar het oordeel van het hof staat buiten redelijke twijfel vast dat de auto van [slachtoffer 1] op 30 april 2012 om 00.54 uur de parkeergarage Langstraat is ingereden en dat verdachte daarbij direct betrokken is geweest alsmede dat hij direct betrokken is geweest bij het gedurende langere tijd laten staan van de auto in die parkeergarage en dat hij aldus die auto daar voorhanden heeft gehad.

De fotocamera's van [slachtoffer 1]

[slachtoffer 1] was op 29 april 2009 toen hij vertrok naar Arnhem, in het bezit van zijn drie fotocamera's, te weten een Canon EOS 300D, een Canon Powershot S1 IS en een Fujifilm Finepix S5800. Verdachte heeft op 4 mei 2009 op internet gezocht naar: Canon EOS 300D. [getuige 14] heeft verklaard dat verdachte op 4 mei 2009 in haar garage in het bezit was van een koffertje met daarin camera's. [getuige 11] heeft verklaard dat verdachte hem op 14 mei 2009 heeft gevaagd of hij een Canon spiegelreflexcamera op Marktplaats te koop wilde zetten. [getuige 14] heeft verklaard dat verdachte nadat zij hem had gevraagd wat het koffertje was dat zij in haar garagebox had aangetroffen, haar heeft gezegd dat het koffertje afkomstig was uit de auto van de vermiste man en dat er camera's in bleken te zitten. Zij heeft verklaard dat verdachte de camera's heeft kapot gegooid en dat deze in een vuilcontainer zijn gegooid. Verdachte heeft erkend dat hij camera's heeft kapotgeslagen en heeft weggegooid.

Op 27 mei 2009 heeft de politie in het ladeblok van verdachte, dat in de kelderbox in de [adres]I te Arnhem in beslag is genomen, vier geheugenkaartjes aangetroffen. De foto's op de kaartjes zijn gemaakt met een Canon EOS 300D, een Canon Powershot S1 IS en een Fujifilm Finepix S5800, onder andere foto's van [slachtoffer 1]. De als laatste genomen foto's zijn die van het concert van Blizzard, dat optrad in het voorprogramma van Kane op de avond van 29 april 2009 op de Markt in Arnhem. De foto's van dit optreden zijn gemaakt met een Fujifilm Finepix S5800.

Naar het oordeel van het hof staat buiten redelijke twijfel vast dat de fotocamera's die [slachtoffer 1] op de avond van 29 april 2009 bij zich had, kort daarna in het bezit van verdachte zijn geweest.

De chronologie van de gebeurtenissen

Uitgaande van de hiervoor genoemde vaststellingen kan de volgende chronologie van gebeurtenissen worden opgesteld:

Op 11 februari 2009 zoekt verdachte zoekt op internet naar afbeeldingen van vuurwapens van het merk Walther PPK. Op 28 februari 2009 zoekt hij op het internet naar Walther PPK 765 onderhoud, naar filmpjes over de werking hiervan en naar een PDF-file over de gebruiksaanwijzing hiervan. Op 16 april 2009 belt verdachte met het telefoontoestel met nummer [telefoonnummer] naar de huistelefoon van [slachtoffer 1] gedurende 103 seconden. Op 23 april 2009 heeft verdachte op internet onder meer gezocht naar 'wapenhandelaar [bedrijf 5]', 'lijkbezorging', 'overleden', 'dood', 'kogel door het hoofd', 'opgelicht' en gekeken naar een afbeelding van een ingedroogd lichaam. Op 28 april 2009 heeft hij om 15.29 en om 21.14 uur met telefoontoestel met nummer [telefoonnummer] gebeld naar het mobiele nummer van [slachtoffer 1] en om 21.22 uur heeft hij [slachtoffer 1] ontmoet in de portiersloge van de parkeergarage Langstraat te Arnhem, waar verdachte werkt. Op 29 april 2009 omstreeks 17.00 uur verlaat [slachtoffer 1] aan het begin van de avond zijn huis en gaat naar Arnhem met zijn auto. [slachtoffer 1] zegt tegen zijn moeder dat hij een afspraak heeft met een kennis die bij de politie zou werken. Hij neemt zijn camera's mee, maar laat zijn portemonnee en bankpas thuis. Hij is tot omstreeks 23.15 uur aanwezig bij het concert van

Kane op de Markt in Arnhem, en maakt daar foto's met zijn camera. Verdachte bezoekt die avond ook het concert van Kane.

Op 30 april 2009 om 00.45 uur komt verdachte de portierslounge van de parkeergarage Langstraat binnen. Hij heeft zijn eigen parkeerpas bij zich. Om 00.54 uur rijdt met gebruikmaking van de parkeerpas van verdachte de auto van [slachtoffer 1] de parkeergarage in de Langstraat binnen. Om 07.47 uur komt verdachte de portiersloge van de parkeergarage Langstraat binnen met een jerrycan in zijn hand. Om 20.50 uur op die dag belt verdachte met het telefoontoestel met nummer [telefoonnummer] gedurende 8 seconden naar het mobiele nummer van [slachtoffer 1]. Om 22.12 uur maakt verdachte op zijn computer een file aan met een Worddocument onder 'Frans/mijn documenten/vermissing volwassene'. Om 22.35 uur zoekt verdachte op internet naar 'nekschot'. Tussen 22.35 uur en 22.41 uur bezoekt hij de internetsite van het RDW. Om 22.43 uur zoekt hij op internet naar 'Walther PPK 7.65mm onderhoud'.

Sinds de late avond van 29 april 2009 is geen teken van leven meer van [slachtoffer 1] vernomen. [slachtoffer 1] had op 30 april 2009 om 06.45 uur een afspraak met zijn zus om met haar de viering van Koninginnedag in Apeldoorn bij te gaan wonen, maar is op die afspraak niet verschenen, terwijl hij in het naleven van afspraken altijd heel stipt was. Hij is dan - in overdrachtelijke zin - van de aardbodem verdwenen.

Op 1 mei 2009 om 09.49 uur doet de moeder van [slachtoffer 1] bij de politie melding van zijn vermissing. De politie bezoekt de moeder van [slachtoffer 1]. De portemonnee en de bankpas van de [slachtoffer 1] zijn dan nog in de woning aanwezig en ook op 2 mei 2009. Op 4 mei 2009 vult [getuige 14] op verzoek van verdachte een aanvraag in voor een vervangend kentekenbewijs voor de auto van [slachtoffer 1]. Verdachte had daartoe een kopie van het kentekenbewijs van de auto van [slachtoffer 1] en het rijbewijs van [slachtoffer 1] bij zich. Verdachte dicteert haar het telefoonnummer dat bij de gegevens van [slachtoffer 1] ingevuld moet worden, te weten '[telefoonnummer]'. Op 6 mei 2009 betaalt [getuige 10] op verzoek verdachte via zijn bankrekening de kosten van het vervangende kentekenbewijs aan de RDW. Verdachte zoekt op de avond van 4 mei 2009 op internet naar onder meer Walther PPK 765', 'golf aut 2006', 'uzi wapen 1990', 'hector en koch wapen', 'politie + wapens' en 'telefoon + tap' en naar filmpjes over Walther PPK. Op 5 mei 2009 zoekt verdachte 's avonds op internet onder meer naar 'dood' en 'verrotting'. Op 7 mei 2009 belt verdachte in aanwezigheid van [getuige 14] met het telefoontoestel met nummer [telefoonnummer] naar de politie en doet zich daarbij voor als [slachtoffer 1]. Hij meldt dat [slachtoffer 1] niet vermist is en bij zijn vriendin is en dat hij niet wil dat er nog langer naar hem wordt gezocht. Die avond benadert verdachte op zijn computer het eerder aangemaakte document 'vermissing volwassene'. Op 9 mei 2009 zoekt verdachte op internet onder meer naar 'dood', 'tv Gelderland', 'politie Arnhem'. Op 9 mei 2009 heeft de politie in de woning van de moeder van [slachtoffer 1] een nieuw afgegeven kentekenbewijs inbeslaggenomen dat betrekking heeft op de auto van [slachtoffer 1]. Dit kentekenbewijs was op 5 mei 2009 door de Rijksdienst voor het Wegverkeer aangemaakt en per post naar het huisadres van [slachtoffer 1] verzonden. Op 11 mei 2009 bezoekt een 'nepagent' de moeder van [slachtoffer 1] die haar vertelt dat [slachtoffer 1] was overleden en in Apeldoorn was gevonden. Op 12 mei 2009 blijken de portemonnee en de bankpas van de [slachtoffer 1] uit de woning van zijn moeder te zijn verdwenen. Op 12 mei 2009 belt verdachte met het telefoontoestel met nummer [telefoonnummer] naar de uitvaartverzorging [bedrijf 4] met het verzoek contact op te nemen met mevrouw [slachtoffer 1] teneinde de begrafenis van de heer [slachtoffer 1] te regelen.

Op 13 mei 2009 bekijkt verdachte 's middags op zijn werk een opsporingsbericht naar aanleiding van de verdwijning van [slachtoffer 1] en op de site van tv Gelderland een item over de diens vermissing. Hij bekijkt ook een site van 'kenteken-kwijt-verloren', en de site van het RDW, onder andere een pagina waarop men een vervangend kentekenbewijs kan aanvragen. Op 14 mei 2009 wordt [getuige 10] aangehouden. Verdachte maakt die dag samen met [getuige 14] de auto van [slachtoffer 1] die in de parkeergarage aan de Langstraat staat, van buiten en binnen schoon. Verdachte maakt beide voorstoelen met plakband schoon. Dit was de tweede keer dat zij samen de auto schoonmaken. De eerste keer reed verdachte de auto van het eerste parkeerdek naar het dak van de parkeergarage en maakte daar de auto schoon. Verdachte zoekt die avond op de computer van zijn werk via Google naar 'Walther PPK', '[slachtoffer 1]' en bekijkt via de site 'vermistepersonen.info' een foto van de vermiste [slachtoffer 1]. Op 21 mei 2009 downloadt verdachte op zijn computer thuis vier bestanden waaronder 'u wordt verdacht', 'u moet terecht staan'. Verder zoekt verdachte via Google naar 'rechtsbijstand Arnhem' en [bedrijf 6] (mr. Noppen is na zijn aanhouding zijn eerste advocaat).

Op 27 mei 2009 om 15.33 uur treft de politie de auto van [slachtoffer 1] aan in de parkeergarage Langstraat te Arnhem. De auto is dan voorzien van één "valse" kentekenplaat. Op de achterkant van die kentekenplaat treft de politie een vingerafdruk van verdachte aan. Op 29 mei 2009 om 17.00 uur treft de politie in de kelderbox van [getuige 16] het ladeblok van verdachte aan met daarin de hierboven onder 1.2.1 genoemde voorwerpen van onder meer [slachtoffer 1].

Op 25 mei 2009 wordt de auto van verdachte, een Suzuki R Wagon, inbeslaggenomen. Op 2 juni 2009 onderzoekt de politie de auto van verdachte. Daarbij wordt op vier plaatsen in de auto bloed aangetroffen: op de zitting van de achterbank, op de onderrand van de kofferklep, op de kofferbakzijde van de achterbank en op het rubber van de kofferklep rechts boven het achterlicht. Het laatste bloedspoor en het bloed op de onderrand van de kofferklep zitten op plaatsen die bij een gesloten kofferklep van buitenaf niet bereikbaar zijn. Alleen het spoor op het rubber van de kofferklep boven het achterlicht kan onderzocht worden op DNA. Het DNA-profiel in het bloed stemt overeen met dat van [slachtoffer 1].

De rol van verdachte bij de verdwijning van [slachtoffer 1]

Uit de feiten en omstandigheden, die zijn genoemd in de hiervoor weergegeven chronologie van gebeurtenissen blijkt van een rechtstreekse betrokkenheid van de verdachte bij de verdwijning van [slachtoffer 1]. Het is dan ook begrijpelijk dat het opsporingsonderzoek op intensieve wijze op de verdachte gericht is geweest. Het hof heeft zich de vraag gesteld of in het onderzoek naar de verdwijning van [slachtoffer 1] sprake is geweest van verkokering in het onderzoek in de richting van verdachte. Het hof acht daarvan echter geen sprake. De politie heeft, zo blijkt uit het dossier, ook andere mogelijkheden onderzocht, met name ook gericht op eventuele betrokkenheid van anderen. Zo heeft zij onderzoek ingesteld naar de mogelijke betrokkenheid van [getuige 18] (een prostituee die door [slachtoffer 1] werd bezocht) en [getuige 19] (met wie verdachte naar verluidt 'iets met incasso' te hebben willen opzetten), maar dat heeft geen enkele aanwijzing in die richting opgeleverd. Dat ligt geheel anders bij verdachte. Tegen hem zijn gedurende het onderzoek steeds meer bezwarende feiten en omstandigheden aan het licht gekomen. Het hof acht dan ook de uitgebreide opsporinghandelingen in de richting van verdachte niet eenzijdig of vooringenomen te zijn geweest.

Verdachte heeft aanvankelijk tegenover de politie ontkend dat hij enige band heeft met [slachtoffer 1] of hem recentelijk te hebben gezien. Hij verzwijgt dat hij [slachtoffer 1] - in ieder geval - nog op 28 april 2009 heeft ontmoet. Pas als hij wordt geconfronteerd met de videobeelden van de portiersloge van de parkeergarage Langstraat waaruit het tegendeel blijkt, geeft hij toe dat die ontmoeting heeft plaatsgehad. Verdachte heeft verder tegenover de politie verklaard dat hij op de avond van 29 april 2009 op de Markt in Arnhem bij het concert van Kane is geweest. Hij heeft tevens verklaard dat hij daarna naar [getuige 11] is gegaan om zijn parkeerpas van de parkeergarage Langstraat aan [getuige 11] te geven (die hij op 6 of 7 mei 2009 weer zou hebben teruggekregen), omdat [getuige 11] een auto veilig wilde stellen in die parkeergarage, dat hij vervolgens naar huis is gegaan en op 30 april 2009 rond 00.00 uur in bed lag en dat hij die dag rond 09.00 uur wakker is geworden en bij huis heeft gewerkt. Nadat de politie hem confronteert met videobeelden van de portiersloge van de parkeergarage Langstraat, waaruit blijkt dat hij daar op 30 april 2009 om 00.45 uur en 07.47 uur is geweest, beroept verdachte zich op zijn zwijgrecht. Ook nadien heeft hij zich ten aanzien van concrete hem voorgehouden feiten en omstandigheden vrijwel voortdurend op zijn zwijgrecht beroepen, tot en met de behandeling in hoger beroep.

Verdachte heeft verder op tenminste twee momenten gepoogd een dwaalspoor te creëren. Hij heeft op 4 mei 2009 via [getuige 14] en [getuige 11] bij de RDW een vervangend kentekenbewijs aangevraagd voor de auto van [slachtoffer 1]. Tegen [getuige 14] heeft hij daarbij gezegd dat hij de betaling van dat kentekenbewijs (wat zo constateert het hof, een spoor oplevert) via de rekening van [getuige 11] zou doen en dat [slachtoffer 3] daarvoor een perfecte keuze was, namelijk het perfecte slachtoffer omdat [slachtoffer 3] een apart leven had en daardoor de ideale verdachte was. Verdachte heeft voorts, zich voordoende als [slachtoffer 1], op 7 mei 2009 de meldkamer van de politie Gelderland-Midden gebeld met de mededeling dat niet naar hem, [slachtoffer 1], gezocht moest worden omdat deze nog in leven was.

Verdachte blijkt na de verdwijning van [slachtoffer 1] in het bezit van voorwerpen die [slachtoffer 1] op de avond van 29 april 2009 bij zich had, zoals: diens auto, de autosleutels, het originele rijbewijs, de huissleutels, de camera's en vier geheugenkaartjes van camera's van [slachtoffer 1]. Hij heeft gepoogd deze onvindbaar te maken en/of het herleiden naar hem onmogelijk te maken. De auto maakt hij tot twee keer toe grondig schoon en voorziet hij van een valse kentekenplaat, de autosleutels, het originele rijbewijs, de huissleutels en de vier geheugenkaartjes van camera's bergt hij op in het ladeblok dat hij vervolgens in een kelderbox van een buurvrouw van [getuige 14] laat verbergen. De camera's maakt hij zoek door ze weg te gooien in een vuilcontainer (en na deze voor anderen onbruikbaar gemaakt te hebben).

Verdachte heeft op de avond van 30 april 2009 toen de vermissing van [slachtoffer 1] nog niet was gemeld, op zijn computer een dossier 'vermissing volwassene' aangemaakt. Verder heeft de politie in de auto van verdachte op een niet van buitenaf bereikbare plaats een bloedspoor van [slachtoffer 1] aangetroffen. Ook voor deze feiten heeft verdachte tot en met de behandeling in hoger beroep geen uitleg gegeven. Verder blijkt verdachte in het bezit van een pistool Walther PPK en zoekt hij op 30 april 2009 op het internet onder meer naar: 'nekschot' en 'Walther PPK (onderhoud)'. Voor het wapen heeft hij tot en met de behandeling in hoger beroep geen uitleg gegeven en voor zijn zoekgedrag op internet heeft hij geen verklaring gegeven of volstaat hij met een algemene uitleg, namelijk dat het 'puur informatief was'.

Zoals hiervoor al is verwoord, heeft verdachte [slachtoffer 1] op 28 april 2009 ontmoet. [slachtoffer 1] heeft op 29 april 2009 tegen zijn moeder gezegd dat hij een afspraak had met een kennis die bij de politie zou werken. Verdachte was werkzaam bij de dienst parkeerbeheer van de gemeente Arnhem, beschikte daarbij over een uniform (dat lijkt op een politie-uniform) en een bevoegdheid tot het uitschrijven van parkeerboetes.

Zoals de rechtbank reeds heeft geconstateerd, heeft de politie verdachte 22 keer verhoord. Daarbij heeft hij zich, ook als hij werd geconfronteerd met belastend bewijsmateriaal, telkens beroepen op zijn zwijgrecht. Verdachte heeft aanvankelijk verklaard dat er een goede verklaring is voor het in bezit hebben van spullen van [slachtoffer 1], maar dat hij op advies van zijn advocaat wilde wachten met een verklaring daarover. Later heeft hij gezegd dat hij over bepaalde zaken, zoals de auto, wel iets kan verklaren. Ook heeft hij verklaard dat moord een te grote stap is en hij niet voor een ander op de blaren gaat zitten. Hij weet niet van A tot Z, maar heeft zijn vermoedens. Enig vervolg op, of nadere uitleg van deze opmerkingen is achterwege gebleven. Verdachte is uitsluitend stellig geweest in zijn ontkenning dat hij iets met de verdwijning van [slachtoffer 1] te maken heeft en in zijn ontkenning dat hij hem vermoord heeft. Hij weet ook niet waar [slachtoffer 1] is en of hij dood is. Ook tegenover een ingezette politie-informant zegt verdachte dat hij het niet gedaan heeft en geen bloed aan zijn handen heeft.

Ter terechtzitting van de rechtbank op 26 januari 2011 heeft verdachte zich met betrekking tot de hem voorgehouden belastende feiten en omstandigheden consequent beroepen op zijn zwijgrecht, met uitzondering van het noemen van zijn 'brede interesse' als verklaring voor zijn zoeken op internet. Ook ter terechtzitting van het hof op 13 april 2012 heeft verdachte zich met betrekking tot de hem voorgehouden belastende feiten en omstandigheden zo goed als consequent beroepen op zijn zwijgrecht. Naar meermalen daarnaar te zijn gevraagd, heeft hij gezegd dat hij onschuldig is, maar die stelling heeft hij ondanks een hele reeks voor hem belastende feiten en omstandigheden op geen enkele wijze toegelicht.

Het hof is van oordeel dat de hiervoor door het hof vastgestelde feiten en omstandigheden wijzen op rechtstreekse betrokkenheid van verdachte bij de verdwijning en de dood van [slachtoffer 1]. Deze feiten en omstandigheden tezamen en in onderlinge samenhang beschouwd dienen volgens het hof als redengevend te worden beschouwd voor de conclusie dat verdachte, op de wijze zoals hierna bewezen is verklaard, opzettelijk [slachtoffer 1] van het leven heeft beroofd. Andere denkbare mogelijkheden, die zouden kunnen leiden tot de conclusie dat verdachte ondanks alle voor verdachte belastende feiten en omstandigheden niet bij de dood van [slachtoffer 1] was betrokken zijn zoveel mogelijk onderzocht. Deze onderzoeken hebben geen van alle iets opgeleverd in vorenbedoelde zin. Tenslotte is voor het hof van belang dat de verdachte, hoewel hem daarnaar een groot aantal malen, waaronder, als laatste, bij het onderzoek ter terechtzitting van het hof, dringend is gevraagd, op geen enkele wijze een aannemelijke uitleg over de voornoemde feiten en omstandigheden heeft verschaft. Enige andere denkbare gang van zaken, dan door het hof bewezen wordt geacht, is door dit stilzwijgen van de verdachte dus evenmin aannemelijk geworden.

Op grond van alle boven genoemde feiten en omstandigheden in onderlinge samenhang beschouwd is het hof van oordeel dat verdachte op 29 of 30 april 2009 opzettelijk [slachtoffer 1] van het leven heeft beroofd.

Moord of doodslag?

Voor het hof staat als zo-even vermeld buiten redelijke twijfel vast dat [slachtoffer 1] door geweld om het leven is gekomen en dat verdachte [slachtoffer 1] opzettelijk om het leven heeft gebracht. Zoals hiervoor is overwogen, bestaan voor een natuurlijke dood, zelfdoding of een ongeluk geen aanwijzingen. Gelet op de tenlastelegging ligt vervolgens nog de vraag voor of verdachte, zoals in de wet is omschreven, met voorbedachten rade het slachtoffer van het leven heeft beroofd. Vereist daarvoor is dat sprake is geweest van kalm beraad of rustig overleg bij verdachte bij het verrichten van de handelingen die tot de dood van het slachtoffer hebben geleid. Het handelen volgens een tevoren opgezet plan, gericht op de dood van het slachtoffer valt tevens onder het begrip van voorbedachte raad. Voor dat laatste is naar het oordeel van het hof wettig en overtuigend bewijs aanwezig. Van belang is onder meer dat verdachte tevoren een vuurwapen heeft verkregen en zich kennelijk op de werking daarvan heeft georiënteerd, tevoren heeft gevraagd naar mogelijkheden om een lijk te laten verdwijnen, heeft gezocht op internet naar woorden als 'dood' en 'kogel door het hoofd' en voorts het contact met het slachtoffer - in ieder geval kort voor diens

verdwijning - heeft gelegd. Bij de waardering van de evengenoemde feiten speelt tevens een rol dat verdachte zich het bezit van de auto van het slachtoffer heeft verschaft en na diens verdwijning op slinkse wijze heeft getracht een vervangend kentekenbewijs voor deze auto te verkrijgen, waarmee een tevoren bestaand financieel motief voor verdachtes handelen aannemelijk is geworden.

Het hof acht al met al wettig en overtuigend bewezen dat verdachte met voorbedachten rade en opzettelijk [slachtoffer 1] met geweld van het leven heeft beroofd. Dit kan gebeurd zijn met het vuurwapen dat verdachte in zijn bezit had, maar ook op andere gewelddadige wijze. Daarom zal het hof beide in de tenlastelegging genoemde alternatieve mogelijkheden bewezen verklaren.