HvJ EU, 07-08-2018, nr. C-161/17

Het verzoek om een prejudiciële beslissing betreft de uitlegging van artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29/EG van het Europees Parlement en de Raad van 22 mei 2001 betreffende de harmonisatie van bepaalde aspecten van het auteursrecht en de naburige rechten in de informatiemaatschappij (PB 2001, L 167, blz. 10).

Dit verzoek is ingediend in het kader van een geding tussen het Land Nordrhein-Westfalen (deelstaat Noordrijn-Westfalen, Duitsland) en Dirk Renckhoff, fotograaf, over het gebruik, zonder toestemming, van een door Renckhoff genomen en op een website vrij beschikbare foto, door een leerlinge van een school in het rechtsgebied van voornoemde deelstaat om een werkstuk te illustreren dat door deze school op een andere website is gepubliceerd.

Overwegingen 3, 4, 9, 10, 23 en 31 van richtlijn 2001/29 luiden als volgt:

Artikel 3 van richtlijn 2001/29, met het opschrift ‘Recht van mededeling van werken aan het publiek en recht van beschikbaarstelling van ander materiaal voor het publiek’, bepaalt in de leden 1 en 3:

Artikel 5 van richtlijn 2001/29, ‘Beperkingen en restricties’, bepaalt in lid 3, onder a):

Renkhoff, de verzoekende partij die het Landgericht Hamburg (rechter in eerste aanleg, Hamburg, Duitsland) heeft aangezocht, is fotograaf. De Stadt Waltrop (stad Waltrop, Duitsland), die oorspronkelijk verweerster in eerste aanleg was maar inmiddels niet meer partij is in het hoofdgeding, is verantwoordelijk voor de Gesamtschule Waltrop (middelbare school van Waltrop; hierna: ‘school’). Het Land Nordrhein-Westfalen (Duitsland), tevens verweerster in eerste aanleg, is belast met de onderwijsinspectie met betrekking tot de school en is werkgever van de leerkrachten ervan.

Met ingang van 25 maart 2009 kon op de website van de school een werkstuk worden bekeken dat één van de leerlingen van de school in het kader van een door de school opgezet taalvak had gemaakt en dat ter illustratie een door Renckhoff genomen foto (hierna: ‘foto’) bevatte die deze leerlinge had gedownload van een website met een reismagazine (hierna: ‘reiswebsite’). De foto bevond zich op die website zonder beperkingen op de mogelijkheid deze te downloaden. De leerlinge had onder de foto een verwijzing naar voornoemde website opgenomen.

Renckhoff voert aan dat hij enkel een gebruiksrecht heeft verleend aan de exploitanten van de reiswebsite en stelt dat het uploaden van de foto op de website van de school zijn auteursrecht schendt. Hij heeft de in eerste aanleg bevoegde rechter verzocht om het Land Nordrhein-Westfalen op straffe van een dwangsom te verbieden de foto te (laten) reproduceren en/of beschikbaar te (laten) stellen voor het publiek, en, subsidiair, scholieren de mogelijkheid te bieden om de foto met het oog op plaatsing op internet te reproduceren. Tevens heeft hij gevorderd dat voornoemde deelstaat 400 EUR aan schadevergoeding betaalt.

Het beroep van Renckhoff werd gedeeltelijk toegewezen. Het Land Nordrhein-Westfalen werd veroordeeld tot verwijdering van de foto van de website van de school en tot betaling van 300 EUR, vermeerderd met rente.

Beide partijen hebben tegen dit vonnis hoger beroep ingesteld bij het Oberlandesgericht Hamburg (hoogste rechterlijke instantie van de deelstaat Hamburg, Duitsland), dat met name heeft geoordeeld dat de foto auteursrechtelijk beschermd was en dat het plaatsen van de foto op de website van de school inbreuk maakte op Renkhoffs rechten van reproductie en beschikbaarstelling voor het publiek. Deze rechter overwoog dat het irrelevant was dat de foto voorafgaand aan de litigieuze handelingen reeds zonder enige beperking beschikbaar was op het internet, aangezien de reproductie van de foto op de server en de daaropvolgende beschikbaarstelling voor het publiek op de website van de school heeft geleid tot een ‘loskoppeling’ van de oorspronkelijke publicatie op de reiswebsite.

De verwijzende rechter, waarbij beroep in Revision is ingesteld, is van mening dat de uitkomst van deze Revision afhangt van de uitlegging van artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29. Deze rechter twijfelt in het bijzonder of is voldaan aan het uit de rechtspraak voortvloeiende vereiste dat de mededeling aan het betrokken publiek moet worden gedaan aan een ‘nieuw’ publiek.

Daarop heeft het Bundesgerichtshof (hoogste federale rechter in burgerlijke en strafzaken, Duitsland) de behandeling van de zaak geschorst en het Hof de volgende prejudiciële vraag gesteld:

Met zijn vraag wenst de verwijzende rechter in essentie te vernemen of het begrip ‘mededeling aan het publiek’ in de zin van artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 aldus moet worden uitgelegd dat dit het plaatsen op een website omvat van een foto die eerder zonder beperkingen en met de toestemming van de houder van het auteursrecht op een andere website is gepubliceerd.

Vooraf moet in herinnering worden gebracht dat een foto auteursrechtelijke bescherming kan genieten mits — hetgeen de nationale rechter in ieder afzonderlijk geval dient na te gaan — deze foto een intellectuele schepping van de auteur is die de persoonlijkheid van deze laatste weerspiegelt en tot uiting komt door de vrije creatieve keuzen van die auteur bij de totstandkoming van die foto (zie in die zin arrest van 1 december 2011, Painer, C-145/10, EU:C:2011:798, punt 94).

Wat betreft de vraag of het plaatsen op een website van een foto die eerder zonder beperkingen en met de toestemming van de houder van het auteursrecht is gepubliceerd op een andere website, een ‘mededeling aan het publiek’ in de zin van artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 vormt, dient in herinnering te worden gebracht dat volgens deze bepaling de lidstaten ten behoeve van auteurs voorzien in het uitsluitende recht om de mededeling van hun werken aan het publiek toe te staan of te verbieden.

Hieruit vloeit voort — onder voorbehoud van de uitzonderingen en beperkingen die uitputtend zijn bepaald in artikel 5 van richtlijn 2001/29 — dat ieder gebruik van een werk door een derde zonder een dergelijke voorafgaande toestemming als inbreuk op de rechten van de auteur van dit werk moet worden beschouwd (arrest van 16 november 2016, Soulier en Doke, C-301/15, EU:C:2016:878, punt 34 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

Aangezien artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 het begrip ‘mededeling aan het publiek’ niet preciseert, moet voor de betekenis en de draagwijdte van dit begrip rekening worden gehouden met de door die richtlijn nagestreefde doelstellingen en met de context van de uit te leggen bepaling (arrest van 14 juni 2017, Stichting Brein, C-610/15, EU:C:2017:456, punt 21 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

Dienaangaande zij in herinnering gebracht dat uit de overwegingen 4, 9 en 10 van richtlijn 2001/29 volgt dat deze als belangrijkste doelstelling heeft een hoog beschermingsniveau voor auteurs te verwezenlijken, zodat zij met name bij een mededeling aan het publiek een passende beloning voor het gebruik van hun werk kunnen ontvangen. Hieruit volgt dat aan het begrip ‘mededeling aan het publiek’ een ruime betekenis moet worden gegeven, zoals uitdrukkelijk is vermeld in overweging 23 van die richtlijn (arrest van 14 juni 2017, Stichting Brein, C-610/15, EU:C:2017:456, punt 22 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

Zoals het Hof meermaals heeft geoordeeld, volgt uit artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 dat het begrip ‘mededeling aan het publiek’ twee cumulatieve elementen met elkaar verbindt, namelijk een ‘handeling bestaande in een mededeling’ van een werk en de mededeling van dit werk aan een ‘publiek’ (arresten van 16 maart 2017, AKM, C-138/16, EU:C:2017:218, punt 22, en 14 juni 2017, Stichting Brein, C-610/15, EU:C:2017:456, punt 24 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

Wat betreft het eerste van deze elementen — het bestaan van een ‘handeling bestaande in een mededeling’ — is er volgens artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 met name reeds sprake van een dergelijke handeling wanneer een werk op zodanige wijze voor het publiek beschikbaar wordt gesteld dat het voor de leden van dit publiek toegankelijk is, zonder dat van beslissend belang is of zij gebruikmaken van die mogelijkheid (arresten van 13 februari 2014, Svensson e.a., C-466/12, EU:C:2014:76, punt 19, en 14 juni 2017, Stichting Brein, C-610/15, EU:C:2017:456, punt 31 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

In het onderhavige geval moet het plaatsen op een website van een eerder op een andere website gepubliceerde foto, nadat deze eerst was gekopieerd naar een privéserver, worden aangemerkt als ‘beschikbaarstelling’ en dientengevolge als ‘handeling bestaande in een mededeling’ in de zin van artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29. Een dergelijke plaatsing maakt het bezoekers van de website waarop de foto is geplaatst, immers mogelijk om op deze website toegang te verkrijgen tot die foto.

Wat het tweede van bovengenoemde elementen betreft, te weten dat het beschermde werk daadwerkelijk aan een ‘publiek’ moet zijn meegedeeld, blijkt uit de rechtspraak van het Hof dat het begrip ‘publiek’ op een onbepaald aantal potentiële ontvangers ziet en bovendien een vrij groot aantal personen impliceert (arresten van 13 februari 2014, Svensson e.a., C-466/12, EU:C:2014:76, punt 21, en 14 juni 2017, Stichting Brein, C-610/15, EU:C:2017:456, punt 27 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

In het onderhavige geval richt een handeling bestaande in een mededeling zoals die genoemd in punt 21 van het onderhavige arrest, zich tot alle mogelijke gebruikers van de website waarop de foto is geplaatst — oftewel een onbepaald en vrij groot aantal ontvangers — en in deze omstandigheden moet zij worden beschouwd als mededeling aan een ‘publiek’ in de zin van de aangehaalde rechtspraak.

Uit vaste rechtspraak volgt echter tevens dat, om te kunnen spreken van een ‘mededeling aan het publiek’, de mededeling van een beschermd werk moet plaatsvinden volgens een specifieke technische werkwijze die verschilt van de werkwijzen die tot dan toe werden gebruikt, of, bij gebreke daarvan, gericht moet zijn tot een ‘nieuw publiek’, dat wil zeggen een publiek dat door de houder van het auteursrecht nog niet in aanmerking werd genomen toen hij toestemming verleende voor de oorspronkelijke mededeling van zijn werk aan het publiek (arresten van 13 februari 2014, Svensson e.a., C-466/12, EU:C:2014:76, punt 24; 8 september 2016, GS Media, C-160/15, EU:C:2016:644, punt 37, en 14 juni 2017, Stichting Brein, C-610/15, EU:C:2017:456, punt 28).

In het onderhavige geval staat vast dat zowel de oorspronkelijke mededeling van het werk op een website als de latere mededeling ervan op een andere website volgens dezelfde technische werkwijze hebben plaatsgevonden.

Partijen in het hoofdgeding en de in artikel 23 van het Statuut van het Hof van Justitie van de Europese Unie bedoelde belanghebbenden die schriftelijke opmerkingen hebben ingediend, zijn het echter niet eens over de vraag of de foto is meegedeeld aan een ‘nieuw publiek’.

Het Land Nordrhein-Westfalen en de Italiaanse regering betogen namelijk, met name op grond van het arrest van 13 februari 2014, Svensson e.a. (C-466/12, EU:C:2014:76), dat er geen onderscheid dient te worden gemaakt tussen enerzijds de mededeling van een werk door deze te plaatsen op een website, en anderzijds de mededeling van een dergelijk werk middels het plaatsen op een website van een hyperlink die verwijst naar een andere website waarop dit werk oorspronkelijk zonder beperkingen en met toestemming van de houder van het auteursrecht is meegedeeld. Aldus zou in omstandigheden als die van het hoofdgeding het werk niet zijn meegedeeld aan een nieuw publiek.

Daarentegen hebben Renckhoff en de Franse regering tijdens de hoorzitting, evenals de Commissie in haar schriftelijke opmerkingen, in essentie aangevoerd dat de in het voorgaande punt van het onderhavige arrest aangehaalde rechtspraak niet toepasselijk is in omstandigheden als die van het hoofdgeding. In het bijzonder moet de mededeling van een werk, niet door middel van een hyperlink, maar van een nieuwe plaatsing ervan op een andere website dan die waarop dit werk reeds met toestemming van de houder van het auteursrecht is meegedeeld, worden aangemerkt als ‘nieuwe mededeling aan het publiek’, gelet op met name de omstandigheid dat na deze nieuwe beschikbaarstelling, voornoemde houder niet meer in staat is toezicht te houden op de oorspronkelijke mededeling van zijn werk.

In dit verband dient in de eerste plaats in herinnering te worden gebracht dat volgens vaste rechtspraak van het Hof — behoudens de uitzonderingen en beperkingen in artikel 5 van richtlijn 2001/29 — iedere reproductiehandeling of handeling bestaande in een mededeling aan het publiek van een werk door een derde, de voorafgaande toestemming vereist van de auteur van het werk, en dat auteurs krachtens artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 beschikken over een recht van preventieve aard om te interveniëren tussen eventuele gebruikers van hun werk en de mededeling aan het publiek die deze gebruikers overwegen te doen, teneinde deze mededeling te verbieden (zie in die zin arresten van 31 mei 2016, Reha Training, C-117/15, EU:C:2016:379, punt 30; 16 november 2016, Soulier en Doke, C-301/15, EU:C:2016:878, punt 33, en 14 juni 2017, Stichting Brein, C-610/15, EU:C:2017:456, punt 20 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

Aan een dergelijk recht van preventieve aard zou zijn nuttig effect worden ontnomen indien zou worden aangenomen dat het plaatsen op een website van een werk dat eerder met toestemming van de houder van het auteursrecht op een andere website is gepubliceerd, geen mededeling aan een nieuw publiek vormt. Een dergelijke plaatsing op een andere website dan die waarop de oorspronkelijke mededeling heeft plaatsgevonden, zou immers tot gevolg kunnen hebben dat het de houder onmogelijk — of op zijn minst veel moeilijker — wordt gemaakt om zijn preventieve recht uit te oefenen om te eisen dat een einde wordt gemaakt aan de mededeling, door — in voorkomend geval — het werk te verwijderen van de website waarop deze met zijn toestemming is meegedeeld of door de eerder aan een derde verleende toestemming in te trekken.

Hieruit volgt dus dat, zelfs ingeval de houder van het auteursrecht zou besluiten om zijn werk niet meer mee te delen op de website waarop deze oorspronkelijk met zijn toestemming is meegedeeld, dit werk beschikbaar blijft op de website waarop de nieuwe plaatsing is verricht. Het Hof heeft reeds benadrukt dat de auteur van een werk de uitoefening door een derde van zijn rechten op exploitatie van dit werk in digitale vorm moet kunnen beëindigen, en deze derde aldus moet kunnen verbieden om in de toekomst het werk in een dergelijke vorm te gebruiken, zonder zich vooraf te hoeven onderwerpen aan andere formaliteiten (zie naar analogie arrest van 16 november 2016, Soulier en Doke, C-301/15, EU:C:2016:878, punt 51).

In de tweede plaats bepaalt artikel 3, lid 3, van richtlijn 2001/29 uitdrukkelijk dat het recht op mededeling aan het publiek van artikel 3, lid 1, van deze richtlijn, niet wordt uitgeput door enige handeling bestaande in een mededeling aan het publiek of beschikbaarstelling aan het publiek overeenkomstig deze bepaling.

Indien wordt aangenomen dat de plaatsing op een website van een werk dat eerder met de toestemming van de auteur is meegedeeld op een andere website, geen beschikbaarstelling van dit werk aan een nieuw publiek vormt, zou dit erop neerkomen dat een regel van uitputting van het recht van mededeling wordt aanvaard.

Naast het feit dat die regel in strijd zou zijn met de bewoordingen van artikel 3, lid 3, van richtlijn 2001/29, zou deze regel de houder de mogelijkheid ontnemen om een passende beloning te eisen voor het gebruik van zijn werk, zoals in herinnering gebracht in overweging 10 van die richtlijn, terwijl, zoals het Hof in herinnering heeft gebracht, het specifieke voorwerp van het intellectuele eigendom met name strekt tot bescherming, ten behoeve van de houders van de betrokken rechten, van de mogelijkheid om het in het verkeer brengen of het beschikbaar stellen van beschermd materiaal commercieel te exploiteren door licenties te verlenen tegen betaling van een passende vergoeding voor elk gebruik van de beschermde voorwerpen (zie in die zin arrest van 4 oktober 2011, Football Association Premier League e.a., C-403/08 en C-429/08, EU:C:2011:631, punten 107 en 108).

Op grond van deze elementen dient, gelet op de in punt 24 van het onderhavige arrest aangehaalde rechtspraak, te worden geoordeeld dat, in omstandigheden zoals die van het hoofdgeding, het plaatsen van een auteursrechtelijk beschermd werk op een andere website dan die waarop de eerste mededeling met toestemming van de houder van het auteursrecht heeft plaatsgevonden, moet worden aangemerkt als terbeschikkingstelling van een dergelijk werk aan een nieuw publiek. In dergelijke omstandigheden bestaat het publiek dat door de houder van het auteursrecht in aanmerking werd genomen toen hij toestemming verleende voor de mededeling van zijn werk op de website waarop dit oorspronkelijk werd gepubliceerd, immers enkel uit de gebruikers van die website, en niet uit de gebruikers van de website waarop het werk uiteindelijk zonder toestemming van voornoemde houder werd gepubliceerd, of andere internetgebruikers.

Het feit dat, zoals in het hoofdgeding, de houder van het auteursrecht de gebruiksmogelijkheden van de foto door internetgebruikers niet heeft beperkt, heeft geen invloed op de in de punten 29 tot en met 35 van het onderhavige arrest uiteengezette objectieve overwegingen. Het Hof heeft er immers reeds op gewezen dat het genot of de uitoefening van het recht dat is voorzien in artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 niet aan enige formaliteit kan worden onderworpen. (zie in die zin arrest van 16 november 2016, Soulier en Doke, C-301/15, EU:C:2016:878, punt 50).

Overigens heeft het Hof met betrekking tot de beschikbaarstelling van beschermde werken via een aanklikbare link die doorverwijst naar een andere website dan die waarop de oorspronkelijke mededeling heeft plaatsgevonden inderdaad geoordeeld, met name in zijn arrest van 13 februari 2014, Svensson e.a. (C-466/12, EU:C:2014:76, punten 25 en 26), en zijn beschikking van 21 oktober 2014, BestWater International (C-348/13, niet gepubliceerd, EU:C:2014:2315, punt 16), dat de doelgroep van de oorspronkelijke mededeling bestond uit alle potentiële bezoekers van de betrokken website, aangezien, gelet op het feit dat voor de toegang tot de werken op deze website geen enkele beperkende maatregel werd gehanteerd, alle internetgebruikers er vrije toegang toe hadden. Ook heeft het Hof geoordeeld dat de beschikbaarstelling van de betrokken werken via een aanklikbare link, zoals aan de orde in de zaken waarin die arresten zijn gewezen, niet leidt tot een mededeling van de betrokken werken aan een nieuw publiek.

Deze rechtspraak kan echter niet worden toegepast in omstandigheden als die van het hoofdgeding.

Ten eerste is deze rechtspraak immers tot stand gekomen in de specifieke context van hyperlinks die op het internet doorverwijzen naar beschermde werken, die eerder met toestemming van de rechthebbenden zijn meegedeeld.

Anders dan bij hyperlinks die, volgens de rechtspraak van het Hof, met name bijdragen tot de goede werking van het internet en het mogelijk maken informatie te verspreiden binnen dat netwerk, dat wordt gekenmerkt door de beschikbaarheid van immense hoeveelheden informatie (arrest van 8 september 2016, GS Media, C-160/15, EU:C:2016:644, punt 45), draagt de plaatsing op een website, zonder toestemming van de houder van het auteursrecht, van een werk dat eerder met de toestemming van die houder op een andere website is gepubliceerd, niet in dezelfde mate bij tot een dergelijke doelstelling.

Het toestaan van een dergelijke plaatsing, zonder dat de houder van het auteursrecht zich kan beroepen op de rechten van artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29, zou indruisen tegen het in de overwegingen 3 en 31 van die richtlijn bedoelde rechtvaardige evenwicht dat moet worden gewaarborgd tussen, enerzijds, het belang van de houders van auteursrechten en naburige rechten bij de door artikel 17, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie gewaarborgde bescherming van hun intellectuele-eigendomsrechten en anderzijds de bescherming van de belangen en fundamentele rechten van gebruikers van beschermd materiaal, met name hun door artikel 11 van het Handvest van de grondrechten gewaarborgde vrijheid van meningsuiting en van informatie, alsmede van het algemeen belang.

In dit verband voert het Land Nordrhein-Westfalen aan dat, in omstandigheden als die van het hoofdgeding, bij de afweging van de betrokken belangen rekening moet worden gehouden met het recht op onderwijs dat is vervat in artikel 14 van het Handvest van de grondrechten. Het handelen van de betrokken leerlinge valt in het bijzonder onder de uitoefening van dit recht, aangezien de foto bij wijze van illustratie was geplaatst op de eerste bladzijde van het werkstuk dat zij had gemaakt in het kader van een taalvak. In dit verband kan echter worden volstaat met vast te stellen dat de overwegingen in punt 35 van het onderhavige arrest met betrekking tot het begrip ‘nieuw publiek’ niet zijn gebaseerd op de vraag of de illustratie door een leerlinge van haar werkstuk al dan niet educatief van aard is, maar op de omstandigheid dat het plaatsen van dit werk op de website van de school dit toegankelijk heeft gemaakt voor alle bezoekers van die site.

Voorts dient in herinnering te worden gebracht dat, wat betreft het vinden van een evenwicht tussen het recht op onderwijs en de bescherming van het intellectuele-eigendomsrecht, de Uniewetgever in artikel 5, lid 3, onder a), van richtlijn 2001/29 heeft voorzien in de mogelijkheid voor lidstaten om uitzonderingen of beperkingen vast te stellen op de in de artikelen 2 en 3 van die richtlijn vervatte rechten, ten aanzien van het gebruik uitsluitend als toelichting bij het onderwijs of ten behoeve van wetenschappelijk onderzoek, voor zover het gebruik door het beoogde niet-commerciële doel wordt gerechtvaardigd.

Ten tweede, zoals reeds vermeld in punt 29 van het onderhavige arrest, zijn de door artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 gewaarborgde auteursrechten van preventieve aard. Waar het gaat om een mededelingshandeling bestaande in het plaatsen op een website van een hyperlink die doorverwijst naar een werk dat eerder is meegedeeld met de toestemming van de houder van het auteursrecht, blijft de preventieve aard van de rechten van de houder behouden, aangezien het voor de auteur mogelijk blijft — ingeval hij zijn werk niet langer op de betrokken website wil mededelen — om dit werk te verwijderen van de website waarop het oorspronkelijk is meegedeeld, waarbij iedere ernaar verwijzende hyperlink zou komen te vervallen. Daarentegen brengt, in omstandigheden als die van het hoofdgeding, het plaatsen van een werk op een andere website een nieuwe mededeling met zich mee, die losstaat van de aanvankelijk toegestane mededeling. Ten gevolge van deze plaatsing blijft een dergelijk werk mogelijk beschikbaar op deze andere website, onafhankelijk van voorafgaande toestemming van de auteur en niettegenstaande enige handeling waarbij de rechthebbende zou besluiten zijn werk niet langer mee te delen op de website waarop het oorspronkelijk met zijn toestemming werd meegedeeld.

Ten derde en tot slot heeft het Hof in zijn arrest van 13 februari 2014, Svensson e.a. (C-466/12, EU:C:2014:76, punten 27 en 28) de overweging dat de in die zaak aan de orde zijnde mededeling geen mededeling aan een nieuw publiek vormde, gebaseerd op het ontbreken van interventie van de beheerder van de website waarop een aanklikbare link was geplaatst, die toegang verleende tot de betrokken werken op de website waarop deze oorspronkelijk met toestemming van de houder van het auteursrecht waren meegedeeld.

In casu blijkt uit de verwijzingsbeslissing dat de gebruiker van het in het hoofdgeding aan de orde zijnde werk, dit werk heeft gekopieerd naar een privéserver, waarna deze werd geplaatst op een andere website dan die waarop de oorspronkelijke mededeling heeft plaatsgevonden. Zodoende heeft deze gebruiker een doorslaggevende rol gespeeld bij de mededeling van dat werk aan een publiek dat door de auteur van het werk niet in aanmerking is genomen toen hij toestemming verleende voor de oorspronkelijke mededeling.

Gelet op al het voorgaande moet op de gestelde vraag worden geantwoord dat het begrip ‘mededeling aan het publiek’ in de zin van artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 aldus moet worden uitgelegd dat dit het plaatsen op een website omvat van een foto die eerder zonder beperkingen om het downloaden ervan te beletten en met de toestemming van de houder van het auteursrecht op een andere website is gepubliceerd.

Ten aanzien van de partijen in het hoofdgeding is de procedure als een aldaar gerezen incident te beschouwen, zodat de verwijzende rechterlijke instantie over de kosten heeft te beslissen. De door anderen wegens indiening van hun opmerkingen bij het Hof gemaakte kosten komen niet voor vergoeding in aanmerking.

Het Hof (Tweede kamer) verklaart voor recht:

Het begrip‘mededeling aan het publiek’in de zin van artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29/EG van het Europees Parlement en de Raad van 22 mei 2001 betreffende de harmonisatie van bepaalde aspecten van het auteursrecht en de naburige rechten in de informatiemaatschappij moet aldus worden uitgelegd dat dit het plaatsen op een website omvat van een foto die eerder zonder beperkingen om het downloaden ervan te beletten en met de toestemming van de houder van het auteursrecht op een andere website is gepubliceerd.

ondertekeningen