Hof Amsterdam, 04-08-2022, nr. 23-002922-20

afdeling strafrecht

parketnummer: 23-002922-20

datum uitspraak: 4 augustus 2022

TEGENSPRAAK

Verkort arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank Noord-Holland van 8 december 2020 in de strafzaak onder parketnummer 15-090334-20 tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1997,

adres: [adres 1] .

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van 28 juni en 21 juli 2022 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering, naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in eerste aanleg.

Het openbaar ministerie heeft hoger beroep ingesteld tegen voormeld vonnis.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen de verdachte en de raadsman naar voren hebben gebracht.

Gelet op de in eerste aanleg door de rechtbank en in hoger beroep door het gerechtshof toegelaten wijzigingen is aan de verdachte tenlastegelegd dat:

1.hij in of omstreeks de periode van 16 maart 2020 tot en met 17 maart 2020 te Haarlem, in elk geval in Nederland, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, ter uitvoering van het door verdachte en/of zijn mededader(s) voorgenomen misdrijf, in/uit een woning gelegen aan de [adres 2] ,

A.

met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen weg te nemen geld en/of goederen (ter waarde van 10.000 euro), in elk geval enig goed, dat geheel of ten dele aan een ander dan aan verdachte en/of zijn mededader(s) toebehoorde(n), te weten aan [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] , in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte en/of zijn mededader(s),

en/of

B.

met het oogmerk om zich en/of een ander wederrechtelijk te bevoordelen door geweld en/of bedreiging met geweld [slachtoffer 1] te trachten te dwingen tot

en deze poging diefstal (A.) en/of poging afpersing (B.) te doen voorafgaan, te doen vergezellen en/of te doen volgen van geweld en/of bedreiging met geweld tegen voornoemde [slachtoffer 1] ,

te plegen met het oogmerk om die voorgenomen diefstal (A.) voor te bereiden of gemakkelijk te maken, of om, bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf en/of andere deelnemer(s) aan het misdrijf hetzij de vlucht mogelijk te maken, hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren,

welk geweld en/of bedreiging met geweld hierin bestond dat verdachte en/of zijn mededader(s)

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

2.hij in of omstreeks de periode van 16 maart 2020 tot en met 17 maart 2020 te Haarlem, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk [slachtoffer 1] wederrechtelijk van de vrijheid heeft/hebben beroofd en/of beroofd gehouden, door

3. primair hij in of omstreeks de periode van 16 maart 2020 tot en met 17 maart 2020 te Haarlem, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om aan [slachtoffer 1] opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen,

subsidiair hij in of omstreeks de periode van 16 maart 2020 tot en met 17 maart 2020 te Haarlem, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen [slachtoffer 1] heeft mishandeld, immers heeft verdachte en/of zijn mededader(s)

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd, omdat het hof tot een andere bewezenverklaring en strafoplegging komt dan de rechtbank.

Feiten en omstandigheden

Het hof stelt de volgende feiten en omstandigheden vast.

Aangever [slachtoffer 1] huurt een woning, gelegen aan de [adres 2] . Tussen december 2019 en eind januari 2020 verblijft [slachtoffer 2] in deze woning. Tijdens zijn verblijf in de woning handelt [slachtoffer 2] in verdovende middelen; de drugs bewaart hij in een schoenendoos, verborgen in een ruimte in de badkamer. In februari 2020 raakt [slachtoffer 2] gedetineerd.

Op 14 maart 2020 belt [slachtoffer 2] vanuit de penitentiaire inrichting met [slachtoffer 1] en zegt tegen hem dat hij de huissleutel aan een zekere [naam] moet geven, zodat die [naam] spullen kan ophalen uit de woning. A geeft op 14 maart 2020 aan die [naam] de huissleutel en op 16 maart 2020 krijgt hij van hem zijn huissleutel weer terug.

In de avond van 16 maart 2020 belt ene [verdachte] - dit blijkt te zijn de verdachte - met [slachtoffer 1] en zegt tegen hem dat hij [slachtoffer 1] die avond wil ontmoeten. Zij spreken af bij het centraal station in Haarlem. De verdachte arriveert daar met een auto, die op naam staat van de moeder van de medeverdachte [medeverdachte 1] , en zegt tegen [slachtoffer 1] dat hij met hem iets wil bespreken in diens woning. De verdachte rijdt [slachtoffer 1] vervolgens daar naar toe. Voordat de verdachte en [slachtoffer 1] daar aankomen, arriveren bij de woning vier personen in een Peugeot 308 SW.

Aangekomen bij de woning opent [slachtoffer 1] de voordeur en ziet hij vier onbekende personen in zijn woning. Twee van die personen betreffen de medeverdachten [medeverdachte 2] en [medeverdachte 1] . De verdachte loopt achter [slachtoffer 1] aan de woning binnen en zegt tegen deze vier personen: "hier is die jongen waar ik het over had". De verdachte geeft [slachtoffer 1] een klap van achteren en sluit de voordeur boven en onder met een schuifslot.

In de woning wordt [slachtoffer 1] vervolgens bedreigd en mishandeld. Na een klap te hebben gekregen van de verdachte wordt hij door een wat oudere man met een wapenstok geslagen op zijn onderbenen en tegen zijn schouder. De aanwezige mannen roepen: ‘waar zijn de spullen’ en ‘je weet waar wij het over hebben. Die spullen is 10.000 euro’. Een oudere man zegt tegen [slachtoffer 1] dat het om 10.000 euro gaat en dat het geld in een schoenendoos zou zitten; die doos zou liggen in de badkamer boven het plafond. [slachtoffer 1] wordt herhaaldelijk met vuisten (op zijn hoofd) geslagen. Een andere wat oudere man heeft een vuurwapen, toont [slachtoffer 1] twee (losse) kogels, zegt dat één voor [slachtoffer 1] is en één voor diens echtgenote, laadt het pistool door, slaat [slachtoffer 1] met de achterkant van het pistool op diens voorhoofd en op de bovenkant van diens hoofd, stopt het pistool in de mond van [slachtoffer 1] en dreigt hem dood te schieten.

[slachtoffer 1] ziet dat zijn woning is doorzocht, ook bij het plafond van de badkamer. [slachtoffer 1] begrijpt dat de spullen, waarnaar de mannen op zoek zijn, niet meer in het plafond van de badkamer liggen. Hij zegt tegen de mannen dat hij de sleutel aan de broer van [slachtoffer 2] heeft gegeven. [slachtoffer 1] probeert die broer in opdracht van de mannen telefonisch te bereiken.

De mannen besluiten op zoek te gaan die broer. Drie mannen – onder wie de oudere man met het pistool en de verdachte – verlaten de woning om naar de broer van [slachtoffer 2] te zoeken en de andere twee personen, te weten de oudere man met de wapenstok en een jongere man (het hof begrijpt: medeverdachte [medeverdachte 1]) blijven achter bij [slachtoffer 1] . [slachtoffer 1] wordt vervolgens door [medeverdachte 1] nogmaals naar de spullen gevraagd en [slachtoffer 1] wordt door de oudere man opnieuw geslagen met de wapenstok. Na enige tijd komen de drie andere mannen terug in de woning en [slachtoffer 1] wordt wederom bedreigd.

De gehele groep mannen verlaat even later de woning en vertrekt met een Peugeot type 308 SW. [slachtoffer 1] alarmeert omstreeks 03:00 uur de hulpdiensten. In de woonkamer treffen de ter plaatse gearriveerde verbalisanten diverse bloedspatten aan. In het plafond van de badkamer zit een opening met daarboven een houten plaat, welke scheef staat. In de stoflaag zijn vingerafdrukken zichtbaar. In de woning zijn sigarettenpeuken met DNA van vijf verschillende personen aangetroffen onder wie de verdachte en medeverdachten [medeverdachte 2] en [medeverdachte 1] . De verbalisanten zien dat [slachtoffer 1] slecht loopt (hinkelt), dat hij een bult heeft op zijn linkerarm, een bult op de bovenkant van zijn hoofd en een bult op zijn voorhoofd. Bij [slachtoffer 1] worden later tevens geconstateerd een bloeduitstorting op een schouder, een bloeduitstorting op het linker voorhoofd en een bloeduitstorting op een knie.

Rond 03:25 uur die nacht worden de verdachte en [medeverdachte 1] samen in een Peugeot 308 SW aangetroffen in Haarlem. De verbalisanten zien dat [medeverdachte 1] in de auto probeert een voorwerp te verstoppen; dit blijkt een zwarte wapenstok te zijn, die in belangrijke mate overeenkomt met de omschrijving die [slachtoffer 1] heeft gegeven van de wapenstok waarmee hij is geslagen. Op de wapenstok bevindt zich op meerdere plekken DNA van medeverdachte [medeverdachte 2] .

Vanuit de penitentiaire inrichting belt [slachtoffer 2] na het geweldsincident met [slachtoffer 1] en zegt tegen hem dat er niets is gestolen (het hof begrijpt: uit de woning van [slachtoffer 1] in de nacht van het geweldincident).

Ten aanzien van de feiten 1 en 2

De advocaat-generaal heeft zich op het standpunt gesteld dat de aan de verdachte onder 1 tenlastegelegde poging tot diefstal (A) en poging tot afpersing (B) alsook de onder 2 tenlastegelegde wederrechtelijke vrijheidsberoving wettig en overtuigend bewezen kunnen worden verklaard.

De raadsman heeft bepleit dat de verdachte van het onder 1 en 2 tenlastegelegde dient te worden vrijgesproken. In algemene zin heeft de raadsman aangevoerd dat de verklaringen van [slachtoffer 1] onvoldoende betrouwbaar zijn om zonder verder steunbewijs daarmee tot een bewezenverklaring te komen. Hij heeft voorts – kort gezegd – aangevoerd dat de verdachte geen geweld heeft gepleegd. Ten aanzien van het onder 1 (A) tenlastegelegde heeft de raadsman verder aangevoerd dat de goederen aan de medeverdachten toebehoorden en dat er niet is gepoogd enig goed weg te nemen. Ten aanzien van het onder 1 (B) tenlastegelegde is door de raadsman nog aangevoerd dat informatie over de vindplaats van de doos ter waarde van € 10.000,- geen gegevens zijn zoals bedoeld in artikel 317 Sr en dat er geen sprake is van het oogmerk van wederrechtelijke bevoordeling

Oordeel van het hof

Uit de door het hof vastgestelde feiten en omstandigheden volgt dat de groep mannen zocht naar een doos met geld en/of drugs ter waarde van € 10.000,-. Reeds uit de gewelddadige ondervraging van [slachtoffer 1] in zijn woning door de groep mannen volgt dat zij op dat moment (nog steeds) op zoek waren naar de betreffende doos met inhoud en er naar de uiterlijke verschijningsvorm sprake was van een begin van uitvoering van de poging tot diefstal met geweld. Anders dan de raadsman acht het hof verder niet voor een bewezenverklaring van hetgeen onder 1 (A) is tenlastegelegd van belang dat de goederen daadwerkelijk in de woning aanwezig waren op het moment dat de verdachte en de medeverdachten daar naar op zoek waren. Op basis van de bewijsmiddelen stelt het hof vast dat hetgeen gezocht werd [slachtoffer 2] toebehoorde en niet aan (één van) de daders.

Het hof acht de verklaringen van [slachtoffer 1] , in het bijzonder die onderdelen daarvan waarop het hof zijn bewezenverklaring zal baseren, betrouwbaar en bruikbaar voor de bewijsbeslissing nu deze voldoende gedetailleerd zijn – ook ten aanzien van het vuurwapen – en zowel innerlijk als ten opzichte van de andere bewijsmiddelen op de essentiële onderdelen consistent zijn en deze elkaar aldus ondersteunen. Blijkens de aangifte was een oudere man die zich in de woning bevond in het bezit van een wapenstok en heeft daarmee [slachtoffer 1] geslagen. Tijdens de aanhouding van de verdachte en medeverdachte [medeverdachte 1] diezelfde nacht is ook daadwerkelijk een wapenstok aangetroffen, die uiterlijk overeenstemt met de daarvan gegeven beschrijving door [slachtoffer 1] .

Ook was het opzet van de verdachte en diens medeverdachten gericht op het gedwongen ter beschikking stellen van gegevens door [slachtoffer 1] . Toen het voor de verdachte en diens medeverdachten eenmaal duidelijk was geworden dat de door hen gezochte goederen niet meer in de woning aanwezig waren, werd [slachtoffer 1] nog immer – met geweld en onder bedreiging van geweld – gevraagd waar de spullen waren. Het proberen op deze wijze informatie los te krijgen omtrent de locatie van goederen kan worden gekwalificeerd als afpersing in de zin van artikel 317 van het Wetboek van Strafrecht. Van afpersing is immers sprake indien het slachtoffer door (bedreiging met) geweld wordt gedwongen tot het ter beschikking stellen van gegevens, met het oogmerk van wederrechtelijke bevoordeling. Het hof stelt vast dat de verdachte en diens medeverdachten dat oogmerk hebben gehad, namelijk het zich toe-eigenen van een doos met geld en/of drugs, ter waarde van € 10.000, -, toebehorend aan [slachtoffer 2] .

De tot vrijspraak strekkende verweren worden gelet op hetgeen hiervoor is overwogen verworpen.

Medeplegen

Betrokkenheid aan een strafbaar feit kan als medeplegen worden bewezenverklaard indien bij het begaan daarvan sprake is geweest van een voldoende nauwe en bewuste samenwerking. Niet nodig is dat alle medeplegers uitvoeringshandelingen verrichten, maar de samenwerking moet intensief zijn. Bewuste en nauwe samenwerking kan onder meer blijken uit de intensiteit van de samenwerking, de onderlinge taakverdeling, de rol in de voorbereiding, de uitvoering of de afhandeling van het delict en het belang van de rol van de verdachte, diens aanwezigheid op belangrijke momenten en het zich niet terugtrekken op een daartoe geëigend tijdstip. Niet is vereist dat de medeplegers eenzelfde rol vervullen of dezelfde soort gedragingen verrichten bij de uitvoering van het delict. De materiële en/of intellectuele bijdrage van de verdachte aan een strafbaar feit zal van voldoende gewicht moeten zijn.

Met betrekking tot de tenlastegelegde poging diefstal met geweld en poging afpersing kan op grond van deze feiten en omstandigheden worden vastgesteld dat deze door "verenigde personen" zijn begaan. De verdachte heeft daaraan bijgedragen door [slachtoffer 1] meteen na binnenkomst in de woning te slaan en ook daarna meerdere keren te slaan. Blijkens de bewijsmiddelen heeft de verdachte de ontmoeting in de woning georganiseerd door [slachtoffer 1] op te bellen en te zeggen dat hij hem wilde spreken, en [slachtoffer 1] naar de woning gebracht waar kort daarvoor een groep mannen was binnengegaan en die de [slachtoffer 1] daar heeft opgewacht, kennelijk met het doel om van hem te weten te komen waar de door hen gezochte doos met inhoud zich bevond (en om zich die vervolgens toe te eigenen). [slachtoffer 1] werd direct na binnenkomst in de woning door de verdachte en de daar aanwezige mannen mishandeld, en werd bedreigd en bevraagd ‘waar die spullen waren’. Uit de opmerking van de verdachte toen hij met [slachtoffer 1] de woning betrad, te weten "hier is die jongen waar ik het over had" leidt het hof af dat de verdachte wist dat de in de woning aanwezige mannen [slachtoffer 1] daar opwachtten met voornoemd doel. [slachtoffer 1] heeft voorts verklaard dat iedere persoon uit die groep mannen geweld gebruikte en hem bedreigde. Het hof is dan ook van oordeel dat sprake was van een zodanige nauwe en bewuste samenwerking tussen de verdachte en de medeverdachten van de poging tot diefstal met geweld en poging tot afpersing, dat het tenlastegelegde medeplegen daarvan wettig en overtuigend kan worden bewezen.

Uit voormelde feiten en omstandigheden volgt tevens dat de voordeur van de woning – na binnenkomst van [slachtoffer 1] en de verdachte – door de verdachte boven en onder werd gesloten door middel van een schuifslot waarna [slachtoffer 1] onmiddellijk werd geslagen, bevraagd en bedreigd door de aanwezige mannen, en [slachtoffer 1] de woning derhalve niet meer kon verlaten. Het voorgaande in onderlinge samenhang bezien, en in aanmerking genomen dat evenmin uit enige omstandigheid is gebleken dat de verdachte zich van de vrijheidsberoving heeft gedistantieerd, leidt het hof tot de conclusie dat de verdachte in nauwe en bewuste samenwerking met de medeverdachten [slachtoffer 1] wederrechtelijk van zijn vrijheid heeft beroofd en beroofd gehouden.

Ten aanzien van feit 3

Vrijspraak van het primair tenlastegelegde

De advocaat-generaal heeft zich op het standpunt gesteld dat het onder 3 primair tenlastegelegde medeplegen van poging tot zware mishandeling wettig en overtuigend bewezen kan worden verklaard.

De raadsman heeft vrijspraak van het onder 3 primair tenlastegelegde bepleit. Hij heeft zich op het standpunt gesteld dat het uitgeoefende geweld niet zonder meer kan worden gekwalificeerd als een poging tot zware mishandeling, omdat niet is gebleken dat hierdoor de aanmerkelijke kans is ontstaan dat [slachtoffer 1] zwaar lichamelijk letsel zou oplopen.

Het hof is van oordeel dat er wellicht een kans bestond dat het toegepaste geweld zwaar lichamelijk letsel zou veroorzaken maar dat, nu nadere informatie over de intensiteit van dat geweld ontbreekt, niet kan worden vastgesteld dat die kans een aanmerkelijke kans betrof. Gelet hierop kan niet tot een bewezenverklaring van (voorwaardelijk) opzet op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel worden gekomen en zal de verdachte worden vrijgesproken van het onder 3 primair ten laste gelegde.

Bewijsoverweging ten aanzien van het subsidiair tenlastegelegde

De advocaat-generaal heeft zich op het standpunt gesteld dat het aan de verdachte onder 3 subsidiair tenlastegelegde medeplegen van mishandeling wettig en overtuigend bewezen kan worden verklaard.

De raadsman heeft bepleit dat de verdachte van het onder 3 subsidiair tenlastegelegde moet worden vrijgesproken omdat de verdachte geen geweld heeft uitgeoefend maar enkel de medeverdachten tot kalmte heeft gemaand.

Gelet op voornoemde feiten en omstandigheden en op hetgeen hiervoor is overwogen ten aanzien van feiten 1 en 2 over het toegepaste geweld en het medeplegen daarvan, en gelet op hetgeen hiervoor ten aanzien van de betrouwbaarheid en bruikbaarheid van de verklaringen van aangever is overwogen, acht het hof wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte samen met de medeverdachten [slachtoffer 1] heeft mishandeld. Ten aanzien van de conclusies uit het ‘Vezel-, textiel- en verfonderzoek’ merkt het hof nog op dat de conclusie van het NFI, dat er geen aanwijzingen zijn voor overeenkomsten tussen de aangetroffen vezels op de wapenstok en de kleding van [slachtoffer 1] , niet uitsluit dat de aangetroffen wapenstok is gebruikt bij de tenlastegelegde feiten. Dat [slachtoffer 1] op het naar het oordeel van het hof ondergeschikte punt van de exacte kleur van het vuurwapen wisselend heeft verklaard, maakt het voorgaande niet anders. De relevante verweren worden verworpen.

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1, 2 en 3 subsidiair tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

Feit 1

hij in de periode van 16 maart 2020 tot en met 17 maart 2020 te Haarlem tezamen en in vereniging met anderen ter uitvoering van het door verdachte en zijn mededaders voorgenomen misdrijf,

A.

met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen weg te nemen geld en/of goederen (ter waarde van 10.000 euro) geheel of ten dele aan een ander dan aan verdachte en zijn mededaders toebehorend, te weten aan [slachtoffer 2] ,

en deze poging diefstal te doen voorafgaan en, te doen vergezellen van geweld en bedreiging met geweld tegen voornoemde [slachtoffer 1] ,

te plegen met het oogmerk om die voorgenomen diefstal voor te bereiden of gemakkelijk te maken,

welk geweld en bedreiging met geweld hierin bestonden dat verdachte en zijn mededaders

- naar de woning van [slachtoffer 1] zijn gegaan en

- [slachtoffer 1] mee hebben genomen naar genoemde woning en

- [slachtoffer 1] (meermalen) met een wapenstok tegen zijn benen en schouder hebben geslagen en

- [slachtoffer 1] hebben vastgepakt en

- [slachtoffer 1] met vuisten meermalen klappen op het hoofd hebben gegeven en

- de loop van een pistool in de mond van voornoemde [slachtoffer 1] hebben gebracht en

- [slachtoffer 1] twee kogels hebben laten zien en daarbij hebben gezegd dat één kogel voor [slachtoffer 1] was en één kogel voor diens vrouw en

- het pistool hebben doorgeladen en

- met het pistool op het hoofd van [slachtoffer 1] hebben geslagen en

- [slachtoffer 1] dreigend de woorden hebben toegevoegd “waar zijn die spullen” en “Die spullen is 10.000” en “wie is er in jouw woning geweest” en “ik ga je vrouw en kinderen doodmaken. Ik geef je één kans omdat je kinderen hebt. Als je naar de politie gaat, ga ik je doodmaken”, althans woorden van gelijke dreigende aard en strekking en

- tegen [slachtoffer 1] hebben gezegd dat zij [slachtoffer 1] wilden meenemen naar Spaarnwoude om hem daar te begraven, terwijl aan [slachtoffer 1] kogels werden getoond,

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

en

B.

met het oogmerk om zich en/of een ander wederrechtelijk te bevoordelen door geweld en bedreiging met geweld [slachtoffer 1] te trachten te dwingen tot

- de afgifte van geld en/of goederen ter waarde van 10.000 euro toebehorende aan [slachtoffer 2] ,

- het ter beschikking stellen van gegevens, namelijk informatie over (de doos met) geld en/of goederen (ter waarde van 10.000 euro),

welk geweld en bedreiging met geweld hierin bestonden dat verdachte en zijn mededaders

- naar de woning van [slachtoffer 1] zijn gegaan en

- [slachtoffer 1] mee hebben genomen naar genoemde woning en

- [slachtoffer 1] (meermalen) met een wapenstok tegen zijn benen en schouder hebben geslagen en

- [slachtoffer 1] hebben vastgepakt en

- [slachtoffer 1] met vuisten meermalen klappen op het hoofd hebben gegeven en

- de loop van een pistool in de mond van voornoemde [slachtoffer 1] hebben gebracht en

- [slachtoffer 1] twee kogels hebben laten zien en daarbij hebben gezegd dat één kogel voor [slachtoffer 1] was en één kogel voor diens vrouw en

- het pistool hebben doorgeladen en

- met het pistool op het hoofd van [slachtoffer 1] hebben geslagen en

- [slachtoffer 1] dreigend de woorden hebben toegevoegd “waar zijn die spullen” en “Die spullen is 10.000” en/of “wie is er in jouw woning geweest” en “ik ga je vrouw en kinderen doodmaken. Ik geef je één kans omdat je kinderen hebt. Als je naar de politie gaat, ga ik je doodmaken”, althans woorden van gelijke dreigende aard en strekking en

- tegen [slachtoffer 1] hebben gezegd dat zij [slachtoffer 1] wilden meenemen naar Spaarnwoude om hem daar te begraven, terwijl aan [slachtoffer 1] kogels werden getoond,

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

2

hij in de periode van 16 maart 2020 tot en met 17 maart 2020 te Haarlem, tezamen

en in vereniging met anderen opzettelijk [slachtoffer 1] wederrechtelijk van de vrijheid heeft beroofd en beroofd gehouden, door

- naar de woning van [slachtoffer 1] te gaan en

- [slachtoffer 1] mee te nemen naar genoemde woning en

- [slachtoffer 1] (meermalen) met een wapenstok tegen zijn benen en schouder te slaan en

- [slachtoffer 1] vast te pakken en

- [slachtoffer 1] met vuisten meermalen klappen op het hoofd te geven en

- de loop van een pistool in de mond van voornoemde [slachtoffer 1] stoppen en

- [slachtoffer 1] twee kogels te laten zien en daarbij te zeggen dat één kogel voor [slachtoffer 1] was en

één kogel voor diens vrouw en

- het pistool door te laden en

- met het pistool op/ het hoofd van [slachtoffer 1] te slaan en

- tegen [slachtoffer 1] te zeggen dat zij voornoemde [slachtoffer 1] wilden meenemen naar Spaarnwoude om hem daar te begraven, terwijl aan voornoemde [slachtoffer 1] kogels werden getoond;

3.subsidiairhij in de periode van 16 maart 2020 tot en met 17 maart 2020 te Haarlem, tezamen

en in vereniging met anderen, [slachtoffer 1] heeft mishandeld, immers hebben verdachte en zijn mededaders

- [slachtoffer 1] (meermalen) met een wapenstok tegen zijn onderbenen en schouder geslagen en

- [slachtoffer 1] vastgepakt en

- [slachtoffer 1] met vuisten en met een pistool, meermalen klappen op het hoofd gegeven.

Hetgeen onder 1, 2 en 3 subsidiair meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het bewezenverklaarde is gegrond op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, zoals deze na het eventueel instellen van beroep in cassatie zullen worden opgenomen in de op te maken aanvulling op dit arrest.

Geen omstandigheid is aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het onder 1, 2 en 3 subsidiair bewezenverklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het hof is van oordeel dat met betrekking tot feit 1, feit 2 en feit 3 subsidiair sprake is van eendaadse samenloop als bedoeld in artikel 55, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht. De bewezen verklaarde gedragingen leveren in die mate een samenhangend, zich min of meer op dezelfde tijd en plaats afspelend feitencomplex op dat de verdachte daarvan in wezen één verwijt wordt gemaakt.

Het onder 1, 2 en 3 subsidiair bewezenverklaarde levert op:

Eendaadse samenloop van:

poging tot diefstal, voorafgegaan en vergezeld van geweld en bedreiging met geweld tegen personen, gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en gemakkelijk te maken, terwijl het feit wordt gepleegd door twee of meer verenigde personen

en

poging tot afpersing, terwijl het feit wordt gepleegd door twee of meer verenigde personen

en

medeplegen van opzettelijk iemand wederrechtelijk van de vrijheid beroven en beroofd houden

en

medeplegen van mishandeling.

De verdachte is strafbaar, omdat geen omstandigheid aannemelijk is geworden die de strafbaarheid ten aanzien van het bewezenverklaarde uitsluit.

De rechtbank heeft de verdachte voor het in eerste aanleg onder feit 2 en feit 3 subsidiair bewezenverklaarde veroordeeld tot gevangenisstraf voor de duur van 10 maanden.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld voor het onder feit 1, feit 2 en feit 3 primair ten laste gelegde tot een gevangenisstraf voor de duur van 42 maanden met aftrek van voorarrest.

De raadsman heeft verzocht – indien het hof tot een bewezenverklaring komt – in de strafmaat rekening te houden met de feiten en omstandigheden waaronder de verdachte is aangehouden, zoals door hem toegelicht ter terechtzitting.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan een combinatie van diverse forse geweldsmisdrijven, te weten het medeplegen van een poging tot diefstal met geweld en poging tot afpersing met geweld, het medeplegen van wederrechtelijke vrijheidsberoving en het medeplegen van mishandeling.

In de avond en nacht van 16 op 17 maart 2020 heeft de verdachte het slachtoffer naar de woning gelokt waar diens medeverdachten het slachtoffer opwachtten. Het slachtoffer is in deze woning vervolgens door de mannen bedreigd met een vuurwapen, mishandeld - onder andere met een wapenstok - en gedurende een aanzienlijke tijd daar van zijn vrijheid beroofd gehouden en gedwongen te doen wat de mannen hem opdroegen. Bij dit vooropgezette plan is het de verdachte geweest die het slachtoffer heeft opgebeld om met hem af te spreken, hem naar de woning heeft gebracht, de deur na binnenkomst in de woning op slot heeft gedraaid en als eerste het slachtoffer heeft geslagen.

Het gaat hier om zeer ernstige feiten. Het is een feit van algemene bekendheid dat dergelijke feiten door het slachtoffer als uitermate beangstigend worden ervaren. Het is niet moeilijk voor te stellen dat het slachtoffer gedurende langere tijd doodsangsten heeft uitgestaan, niet alleen vanwege het geweld en de dreiging daarvan richting zijn persoon, maar ook richting zijn gezin. De verdachte en zijn medeverdachten hebben door hun handelen een ernstige inbreuk gemaakt op de lichamelijke integriteit van het slachtoffer en op een fundamenteel mensenrecht, namelijk de vrijheid om te gaan en staan waar men wil. Bovendien vergroten dergelijke geweldsdelicten de gevoelens van angst en onveiligheid in de maatschappij. De verdachte en zijn mededaders zijn aan deze gevolgen van hun handelen volledig voorbijgegaan en hebben zich kennelijk uitsluitend laten leiden door hun streven naar eigen gewin.

Gelet op de ernst van de feiten is slechts oplegging van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van een aanzienlijke duur passend. Het hof constateert dat de verdachte een leidende/organiserende rol heeft gespeeld en dat hij het slachtoffer, spreekwoordelijk gezegd, ‘voor de leeuwen heeft gegooid’. Tijdens de terechtzitting in hoger beroep heeft de verdachte geen enkele verantwoordelijkheid voor zijn gedragingen genomen of berouw getoond. Gelet op de belangrijke en uiterst kwalijke rol die de verdachte in het bewezenverklaarde feiten heeft gehad zal het hof aan hem een hogere straf opleggen dan aan de medeverdachten.

Overigens ziet het hof in de feiten en omstandigheden waaronder de verdachte is aangehouden, mede gezien diens eigen gedragingen in het geheel daarvan, bepaald geen aanleiding tot matiging van de straf.

Het hof acht, alles afwegende, een gevangenisstraf van na te melden duur passend en geboden.

Tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat de veroordeelde in aanmerking komt voor deelname aan een penitentiair programma, als bedoeld in artikel 4 Penitentiaire beginselenwet, dan wel de regeling van voorwaardelijke invrijheidsstelling, als bedoeld in artikel 6:2:10 Wetboek van Strafvordering, aan de orde is.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat bij arrest de gevangenneming van de verdachte wordt bevolen.

De verdediging stelt zich op het standpunt dat de vordering moet worden afgewezen.

Het hof zal de gevangenneming bevelen en overweegt daartoe als volgt. De verdachte is onder meer schuldig bevonden aan een diefstal met geweld waarop een gevangenisstraf staat van maximaal 12 jaar. De ernst van de feiten zoals in onderhavig arrest bewezenverklaard en de gevolgen daarvan voor het slachtoffer maken dat, ondanks de eerdere invrijheidstelling van de verdachte, gesproken moet worden van een geschokte rechtsorde die de voorlopige hechtenis van de verdachte rechtvaardigt.

Bij afzonderlijke beslissing zal het bevel tot gevangenneming worden geminuteerd.

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 45, 47, 55, 63, 282, 300, 312 en 317 van het Wetboek van Strafrecht.

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart niet bewezen dat de verdachte het onder 3 primair tenlastegelegde heeft begaan en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het onder 1, 2 en 3 subsidiair tenlastegelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 48 (achtenveertig) maanden.

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Beveelt de gevangenneming van de verdachte, welk bevel afzonderlijk is geminuteerd.

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. H.A. van Eijk, mr. D. Abels en mr. P.K. van Riemsdijk, in tegenwoordigheid van mr. P.E. de Wildt, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 4 augustus 2022.

mr. P.K. van Riemsdijk is buiten staat dit arrest mede te ondertekenen.