Hof 's-Hertogenbosch, 06-04-2010, nr. 20-001554-08

Het aan de vordering van de advocaat-generaal ten grondslag gelegde standpunt komt er in de kern op neer, dat de ten laste gelegde moord kan worden bewezen verklaard op grond van de navolgende, uit het voorhanden bewijsmateriaal naar voren komende, omstandigheden:

De verdachte, die zich ter terechtzitting in hoger beroep op zijn zwijgrecht heeft beroepen, heeft in het opsporingsonderzoek en ter terechtzitting in eerste aanleg consistent verklaard, dat hij het huis op de dag van de dood van zijn echtgenote aan het eind van de middag heeft verlaten en dat zij toen nog in leven was. Toen hij omstreeks 21.00 uur weer thuis is gekomen, was -anders dan gebruikelijk- de poort van de schuur noch de keukendeur slotvast afgesloten. In de woning trof hij zijn vrouw levenloos aan, waarna hij de woning heeft verlaten door de voordeur. Voordeur noch achterdeur zijn door hem afgesloten.

Het hof kan geen geloof hechten aan de verklaring van de verdachte over de plaats waar- en de wijze waarop hij na het aantreffen van het levenloze lichaam van zijn echtgenote zijn woning zou hebben verlaten, omdat deze verklaring strijdig is met de bevindingen van de politie.

Uit het opsporingsonderzoek is voorts gebleken dat op de rechterenkel van verdachte een bloedveeg is aangetroffen die bloed van het slachtoffer bevatte. Ter verklaring van de aanwezigheid van die bloedveeg heeft de verdachte aangevoerd dat die moet zijn ontstaan in de nacht voorafgaand aan de dag waarop zijn echtgenote het leven heeft gelaten, omdat zijn vrouw, die menstrueerde, in bed in aanraking moet zijn gekomen met zijn enkel.

Ook aan dit onderdeel van verdachtes verklaring kan het hof geen geloof hechten; het acht dat onaannemelijk, in aanmerking genomen dat bij het politie-onderzoek aan het in de woning aangetroffen beddengoed geen enkel bloedspoor is aangetroffen.

Dat laat echter onverlet dat geen bewijs ervoor bijgebracht is kunnen worden dat de bloedveeg op verdachtes enkel terecht is gekomen bij gelegenheid van de levensberoving.

Vast staat derhalve dat de verdachte kennelijk leugenachtig heeft verklaard omtrent de plaats waar- en de wijze waarop hij zijn woning na het aantreffen van het levenloze lichaam van zijn echtgenote heeft verlaten, zomede dat hij een ongeloofwaardige verklaring heeft afgelegd omtrent de wijze waarop een bloedveeg op zijn enkel terecht is gekomen.

Dié verklaringen evenwel zijn -op zich zelf dan wel in onderling verband en samenhang bezien- onvoldoende om de conclusie te wettigen dat het de verdachte is geweest die zich schuldig heeft gemaakt aan de ten laste gelegde geweldshandelingen.

De hierboven onder A weergegeven “opmerkelijke zaken” leggen niet voldoende gewicht in de schaal om die conclusie anders te maken.

Het hof komt tot de slotsom, dat de bevindingen van het opsporingsonderzoek, van aanvullende technische onderzoeken en van het onderzoek ter terechtzitting de mogelijkheid openlaten dat een onbekend gebleven dader bijvoorbeeld door het slachtoffer is binnengelaten, heeft voldaan aan het ten huize van de verdachte (ook voor bezoekers) dwingend geldende voorschrift om in de hal schoeisel te verwisselen voor slippers, het slachtoffer heeft gedood en de woning aan de achterzijde, de keukendeur en de schuurpoort onafgesloten achterlatend, heeft verlaten.

Mitsdien kan het ten laste gelegde feit niet wettig en overtuigend worden bewezen.