NJB 2023/981:Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg. Klacht. Schadevergoeding. Vervolg op HR 16 juli 2021, ECLI:NL:HR:2021:1162 en HR 17 juni 2022, ECLI:NL:HR:2022:891. 1. Schadevergoeding ten laste van de Staat. De wet biedt de betrokkene wel de mogelijkheid om in een klachtprocedure bij de rechter te verzoeken om schadevergoeding door de zorgaanbieder, maar niet om in die procedure te verzoeken om schadevergoeding ten laste van de Staat. Een dergelijk verzoek dient in een zelfstandige procedure te worden gedaan. 2. Schadevergoeding. Overschrijding beslistermijn. In de klachtprocedure geldt dat na cassatie en verwijzing in beginsel binnen vier weken na de uitspraak van de Hoge Raad een mondelinge behandeling dient plaats te vinden en dat vervolgens in beginsel binnen vier weken dient te worden beslist. Indien de beslistermijn is overschreden, is uitgangspunt dat de betrokkene recht heeft op schadevergoeding.

NJB 2023/981

Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg. Klacht. Schadevergoeding. Vervolg op HR 16 juli 2021, ECLI:NL:HR:2021:1162 en HR 17 juni 2022, ECLI:NL:HR:2022:891. 1. Schadevergoeding ten laste van de Staat. De wet biedt de betrokkene wel de mogelijkheid om in een klachtprocedure bij de rechter te verzoeken om schadevergoeding door de zorgaanbieder, maar niet om in die procedure te verzoeken om schadevergoeding ten laste van de Staat. Een dergelijk verzoek dient in een zelfstandige procedure te worden gedaan. 2. Schadevergoeding. Overschrijding beslistermijn. In de klachtprocedure geldt dat na cassatie en verwijzing in beginsel binnen vier weken na de uitspraak van de Hoge Raad een mondelinge behandeling dient plaats te vinden en dat vervolgens in beginsel binnen vier weken dient te worden beslist. Indien de beslistermijn is overschreden, is uitgangspunt dat de betrokkene recht heeft op schadevergoeding.

Documentgegevens:

HR 31-03-2023, ECLI:NL:HR:2023:501

Instantie: Hoge Raad (Civiele kamer)
Datum: 31 maart 2023
Magistraten: Mrs. M.J. Kroeze, C.E. du Perron, A.E.B. ter Heide, F.R. Salomons, K. Teuben
Zaaknummer: 22/03092
Folio weergave: Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.
Vakgebied(en): Civiel recht algemeen (V)
Personen- en familierecht (V)
Brondocumenten: ECLI:NL:HR:2023:501, Uitspraak, Hoge Raad (Civiele kamer), 31‑03‑2023
ECLI:NL:PHR:2022:1180, Conclusie, Hoge Raad (Advocaat-Generaal), 04‑11‑2022
Beroepschrift, Hoge Raad, 07‑10‑2022
Beroepschrift, Hoge Raad, 18‑08‑2022
Wetingang: (art. 10:7 lid 1, art. 10:11 lid 2, art. 10:12 lid 3 Wvggz; art. 6:106 BW)

Essentie

Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg. Klacht. Schadevergoeding. Vervolg op HR 16 juli 2021, ECLI:NL:HR:2021:1162 en HR 17 juni 2022, ECLI:NL:HR:2022:891. 1. Schadevergoeding ten laste van de Staat. De wet biedt de betrokkene wel de mogelijkheid om in een klachtprocedure bij de rechter te verzoeken om schadevergoeding door de zorgaanbieder, maar niet om in die procedure te verzoeken om schadevergoeding ten laste van de Staat. Een dergelijk verzoek dient in een zelfstandige procedure te worden gedaan. 2. Schadevergoeding. Overschrijding beslistermijn. In de klachtprocedure geldt dat na cassatie en verwijzing in beginsel binnen vier weken na de uitspraak ... Verder lezen? Log in om dit document te bekijken.