HR, 15-01-2013, nr. 11/02727

2.1.

2.2.1.

2.2.2.

1.

de verklaring van de verdachte ter terechtzitting in hoger beroep van 16 mei 2011, voor zover inhoudende:

"[Betrokkene 1] heeft zich zonder enige aanleiding met het gesprek bemoeid dat ik aan het voeren was met een andere medewerkster van de woonstichting [A]. Ik werd hierdoor boos en heb haar uitgescholden."

2.

een proces-verbaal van politie, voor zover inhoudende als verklaring van [betrokkene 1]:

"Ik ben als accountmanager werkzaam bij woonstichting '[A]'. Op 5 augustus 2008 was ik aan het werk in het kantoor van woningcorporatie '[B]' te Amsterdam. Ik hoorde en zag dat mijn collega een mij bekende persoon hielp. Deze persoon, genaamd [verdachte] informeerde bij mijn collega naar de mogelijkheden voor het krijgen van een woning. Ik hoorde dat hij daarbij een verhaal, dat niet klopte, aan mijn collega vertelde. Dat wist ik omdat ik hem kende en al vaker voor mijn werk met hem te maken had gehad. Daarop ben ik mij met dat gesprek tussen mijn collega en [verdachte] gaan bemoeien.

Ik heb hem verteld dat voor wat hij wilde de termijn verstreken was en dat dat niet meer kon. Daarop ontstond er een discussie omdat hij het er niet mee eens was. Ik heb hem ook verteld dat hij gewoon te laat was en dat hij dat ook wel wist. Daarop begon [verdachte] te schelden.

Ik hoorde dat hij naar mij riep 'hou je bek, je bent een heks! Je moet je bek houden, hoer'. Dit heeft hij een paar keer herhaald. Toen hoorde ik dat hij riep: 'ik kom je nog wel een keer tegen op straat!'. Dat heeft hij zeker twee of drie keer tegen mij gezegd.

Ik zei hierop tegen hem: 'dan bel ik de politie' en ondertussen had ik al een mobiele telefoon in mijn hand.

Toen zag ik dat [verdachte] achter de balie kwam en op mij af kwam lopen. Ik zag dat hij zijn hand, terwijl hij de papieren nog in zijn hand hield, dreigend omhoog hield kennelijk met de bedoeling om mij een klap te geven. Ik zag dat hij heel driftig boos was, onberekenbaar. Ik kan mij nog herinneren dat ik op dat moment dacht: 'nu ga ik echt een klap krijgen'.

Gelukkig was mijn collega, die heel erg groot is, in de buurt en die sprong tussen mij en [verdachte] in voordat hij mij werkelijk kon slaan.

Ik ben erg geschrokken van dit voorval en ik voel mij behoorlijk beledigd door [verdachte]. Ik denk dat hij mij werkelijk wat had aangedaan als die grote collega van mij er niet was geweest. Hij kwam zo doelbewust op mij af. Ik ben werkelijk bang dat ik [verdachte] eens op straat tegen ga komen."

2.2.3.

Het Hof heeft voorts het volgende overwogen:

"Ter terechtzitting in hoger beroep heeft de raadsman namens de verdachte gesteld dat verdachte zich niet schuldig heeft gemaakt aan het onder 2 ten laste gelegde en daartoe het volgende aangevoerd. [Betrokkene 1] heeft zich zonder enige aanleiding met het gesprek bemoeid dat verdachte aan het voeren was met een andere medewerkster van de woonstichting [A]. Het gesprek nam hierdoor een andere wending, waardoor verdachte gefrustreerd raakte en [betrokkene 1] heeft uitgescholden. Ook heeft hij gezegd: "Ik kom je nog wel tegen op straat", maar hij heeft haar daarmee niet bedoeld te bedreigen, noch kunnen deze woorden als een bedreiging met de dood of met zwaar lichamelijk letsel worden opgevat, nu daarmee enkel was bedoeld dat verdachte, die in de buurt van het kantoor van de woonstichting woont, [betrokkene 1] om die reden nog wel eens zou tegenkomen.

Het hof verwerpt dit verweer en overweegt hiertoe als volgt.

Nadat [betrokkene 1] zich mengde in het gesprek tussen verdachte en een andere medewerkster van de woonstichting, raakte verdachte kennelijk gefrustreerd en heeft hij [betrokkene 1] uitgescholden. Voorts heeft hij naar haar geroepen: "Ik kom je nog wel tegen op straat". Daarop is verdachte achter de balie, waar [betrokkene 1] zich bevond, gekomen, heeft hij zich groot en breed gemaakt en is hij op [betrokkene 1] afgelopen, waarbij hij zijn hand dreigend omhoog hield. Gelet op de wijze waarop deze woorden door verdachte zijn uitgesproken, namelijk in samenhang met daaropvolgend dreigend fysiek gedrag en in een situatie die ook in zijn geheel als bedreigend kon worden ervaren, kon bij [betrokkene 1] naar objectieve maatstaven de redelijke vrees ontstaan dat zij daadwerkelijk zou worden mishandeld bij de volgende confrontatie met verdachte en dat zij daarbij zwaar lichamelijk letsel op kon lopen. De woorden 'ik kom je nog wel tegen op straat' kunnen naar algemene maatstaven en gezien de context waarin zij zijn uitgesproken niet anders uitgelegd worden dan dat zij bedreigend bedoeld waren en dat met die woorden zeker niet gedoeld werd op een volgende, onschuldige ontmoeting."

2.3.

Voor een veroordeling ter zake van bedreiging met zware mishandeling is in een geval als het onderhavige vereist dat de bedreiging van dien aard is en onder zodanige omstandigheden is geschied dat bij de bedreigde in redelijkheid de vrees kon ontstaan dat hij zwaar lichamelijk letsel zou kunnen oplopen (vgl. HR 7 juni 2005, LJN AT3659, NJ 2005/448).

2.4.

Het Hof heeft, kort gezegd, vastgesteld dat de verdachte dreigend op [betrokkene 1] is afgelopen en vervolgens tegen haar heeft gezegd "Ik kom je nog wel tegen op straat". Het Hof heeft geoordeeld dat door deze gedragingen van de verdachte bij haar in redelijkheid de vrees kon ontstaan dat de verdachte haar bij de volgende confrontatie daadwerkelijk zou mishandelen en dat zij daarbij zwaar lichamelijk letsel kon oplopen.

2.5.

Dit oordeel is niet toereikend gemotiveerd, nu uit de bewijsvoering niet zonder meer kan worden afgeleid dat de bedreiging door de verdachte in de gegeven omstandigheden van dien aard was dat bij [betrokkene 1] in redelijkheid de vrees kon ontstaan dat zij bij de volgende confrontatie met de verdachte daadwerkelijk zou worden mishandeld en dat zij daarbij zwaar lichamelijk letsel kon oplopen.

2.6.

Het middel is terecht voorgesteld.

3.

Slotsom

Nu de Hoge Raad geen grond aanwezig oordeelt waarop de bestreden uitspraak ambtshalve zou behoren te worden vernietigd, brengt hetgeen hiervoor is overwogen mee dat als volgt moet worden beslist.

4.

Beslissing

De Hoge Raad:

vernietigt de bestreden uitspraak maar uitsluitend wat betreft de beslissingen ter zake van het onder 2 tenlastegelegde en de strafoplegging;

wijst de zaak terug naar het Gerechtshof Amsterdam, opdat de zaak in zoverre op het bestaande hoger beroep opnieuw wordt berecht en afgedaan;

verwerpt het beroep voor het overige.

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.J.A. Dorst als voorzitter, en de raadsheren N. Jörg en V. van den Brink, in bijzijn van de waarnemend griffier E. Schnetz, en uitgesproken op 15 januari 2013.