114 Toepasselijkheid

De vraag of art. 1019h Rv in het algemeen van toepassing is in cassatie, is door de Hoge Raad bevestigend beantwoord in het arrest inzake Euro-Tyre/Eurotyre.1 De Hoge Raad is daarmee voorbijgegaan aan de suggestie van A-G Verkade een prejudiciële vraag te stellen aan het Europese Hof van Justitie over de (niet-) toepasselijkheid van art. 14 IE-Handhavingsrichtlijn in cassatie (zie nr. 5.1. van zijn conclusie voor het arrest). Reeds in zijn conclusie inzake Endstra/Nieuw Amsterdam2 heeft A-G Verkade ervoor gepleit hierover een vraag van uitleg te stellen (sub 7.1 e.v). Volgens Verkade is het maar de vraag of het bijdragen aan een voor de (communautaire) rechtsvorming en rechtseenheid nuttig debat, ‘bestraft’ zou moeten worden met een hoge proceskostenveroordeling (sub 7.5). De Hoge Raad kwam in Endstra/Nieuw Amsterdam echter niet toe aan beantwoording van de vraag van toepasselijkheid van art. 1019h Rv in cassatie omdat partijen overeenstemming hadden bereikt over de toe te schatten kosten. Ook in Euro-Tyre/Eurotyre hadden partijen overeenstemming bereikt over wat volgens hen een ‘redelijke vergoeding’ is in de zin van art. 1019h Rv, maar daar lieten partijen de vraag of voornoemd artikel van toepassing is in cassatie over aan het oordeel van de Hoge Raad. De Hoge Raad heeft daarop als volgt beslist:

In vele, nadien gewezen arresten is een proceskostenveroordeling op grond van art. 1019h Rv uitgesproken. Voor de vraag of art. 1019h Rv in materiële, formele en temporele zin van toepassing is in cassatie gelden dezelfde criteria als voor de procedure in eerste aanleg. Hiervoor zij verwezen naar par. 5.3. De cassatieprocedure geldt als een nieuwe procedure, zodat de toepasselijkheid van de richtlijnbepaling (en) in cassatie opnieuw dient te worden beoordeeld (aan welke beoordeling overigens voorbij lijkt te kunnen worden gegaan indien partijen een overeenkomst hebben gesloten over de te vergoeden proceskosten; par. 5.12).