Hof Amsterdam, 31-03-2015, nr. 200.159.794/01 NOT

Appellante (hierna: de kandidaat-notaris) heeft op 19 november 2014 een beroepschrift bij het hof ingediend tegen de beslissing van de kamer voor het notariaat in het ressort Den Haag (hierna: de kamer) van 5 november 2014 (ECLI:NL:TNORDHA:2014:33).

Op 1 december 2014 is van de zijde van de kandidaat-notaris een brief van

27 november 2014 met bijlage bij het hof ingekomen. In deze brief heeft de kandidaat-notaris onder verwijzing naar het beroepschrift herhaald dat zij afziet van een mondelinge behandeling van haar hoger beroep.

De zaak is – zoals het hof bij brief van 4 december 2014 aan de gemachtigde van de kandidaat-notaris heeft aangekondigd – op 15 januari 2015 in raadkamer behandeld.

Het hof heeft kennis genomen van de inhoud van de door de kamer aan het hof toegezonden stukken van de eerste instantie en de hiervoor vermelde stukken.

Het hof dient allereerst de vraag te beantwoorden of de kandidaat-notaris kan worden ontvangen in haar hoger beroep.

De Wna bevat geen bepalingen over de herziening van tuchtrechtelijke beslissingen, laat staan dat in de Wna de mogelijkheid van beroep tegen een beslissing van de kamer op een herzieningsverzoek is geregeld. De mogelijkheid van herziening heeft het hof echter al aanvaard in zijn beslissingen van 21 februari 2012 (ECLI:NL:GHAMS:2012:BV6394) en 25 september 2012 ( ECLI:NL:GHAMS:2012:CA2559). De invoering van de huidige wet per 1 januari 2013 heeft daarin geen verandering gebracht.

Wat betreft de mogelijkheid van beroep tegen beslissingen in het kader van een herroeping/herziening geldt dat in het civiele recht tegen een beslissing tot afwijzing van de heropening van het geding cassatieberoep kan worden ingesteld. In het strafrecht kan de Hoge Raad een uitspraak van de feitenrechter herzien. In het bestuursrecht staat – in het belang van rechtsbescherming en rechtseenheid – de mogelijkheid van beroep open tegen een uitspraak van de rechtbank op een herzieningsverzoek, ongeacht of de rechtbank inwilligend dan wel afwijzend op het desbetreffende herzieningsverzoek heeft beslist.

Gelet op het bovenstaande ziet het hof aanleiding om ook in het notariële tuchtrecht – dat naar zijn aard civielrechtelijke, strafrechtelijke en bestuursrechtelijke elementen in zich heeft – de mogelijkheid van het instellen van hoger beroep tegen een beslissing van de kamer op een herzieningsverzoek (ongeacht of door de kamer daarop inwilligend dan wel afwijzend is beslist) te aanvaarden. Hiermee wordt naar het oordeel van het hof de rechtsbescherming en rechtseenheid in het notariële tuchtrecht gediend.

Het voorgaande brengt met zich dat de kandidaat-notaris in haar hoger beroep kan worden ontvangen. Het hof zal hierna inhoudelijk op de zaak ingaan.

De kandidaat-notaris heeft aan haar herzieningsverzoek, voor zover in hoger beroep nog van belang, ten grondslag gelegd dat door de intrekking van de klacht door het BFT de getroffen ordemaatregel van rechtswege was komen te vervallen, zodat er geen grond bestond voor bekrachtiging van de beslissing waarbij die ordemaatregel was opgelegd. De kandidaat-notaris verwijst in dit verband naar het bepaalde in artikel 106 lid 2 Wna. Indien de kamer de ordemaatregel niet wenste te laten vervallen, had gebruik kunnen worden gemaakt van het bepaalde in artikel 99 lid 16 Wna om de klachten te kunnen (blijven) behandelen, aldus de kandidaat-notaris.

Volgens vaste rechtspraak van dit hof kan op verzoek van een partij een onherroepelijk geworden beslissing worden herzien op grond van feiten of omstandigheden die:

a. hebben plaatsgevonden vóór de uitspraak;

b. bij verzoeker vóór de uitspraak niet bekend waren en redelijkerwijs niet bekend konden zijn, en

c. ingeval zij bij de tuchtrechter vóór de uitspraak bekend zouden zijn geweest, tot een andere uitspraak zouden hebben kunnen leiden.

Deze vereisten zijn cumulatief.

Het hof is van oordeel dat hetgeen door de kandidaat-notaris in hoger beroep is aangevoerd geen feit of omstandigheid oplevert als genoemd onder 5.2. Het hof overweegt daartoe het volgende. De kamer diende bij haar beslissing van 18 december 2013 uit te gaan van de feiten en omstandigheden zoals die waren op het moment van het nemen van de ordemaatregel. De intrekking van de klacht door het BFT heeft plaatsgevonden na de beslissing van 20 november 2013 waarbij de ordemaatregel was opgelegd, te weten op 3 december 2013, en bekendheid daarmee – daargelaten de vraag of die bij de kamer heeft ontbroken – zou derhalve niet tot een andere uitspraak hebben kunnen leiden.

Het voorgaande brengt met zich dat de bestreden beslissing dient te worden bevestigd.

Hetgeen de kandidaat-notaris verder nog naar voren heeft gebracht, kan buiten beschouwing blijven omdat het niet van belang is voor de beslissing in deze zaak.

Het hiervoor overwogene leidt tot de volgende beslissing.

Het hof:

- bevestigt de bestreden beslissing.

Deze beslissing is gegeven door mrs. W.J.J. Los, J.C.W. Rang en A.H.N. Stollenwerck en in het openbaar uitgesproken op 31 maart 2015 door de rolraadsheer.