HR, 21-12-2010, nr. 08/04834

Verdachte is door het Gerechtshof te 's‑Gravenhage veroordeeld bij arrest van 17 november 2008.

Namens verdachte heeft mr. A.P. Visser, advocaat te 's‑Gravenhage, drie middelen van cassatie voorgesteld.

Het eerste middel klaagt over de motivering van het bewezenverklaarde opzet.

Het Hof heeft ten laste van verdachte bewezenverklaard dat:

Het Hof heeft daartoe de volgende bewijsmiddelen gebezigd — voor zover hier van belang:

In zijn arrest heeft het Hof de volgende nadere bewijsoverweging opgenomen — voor zover hier van belang — :

De bijlage houdende bewijsmiddelen bevat voorts als nadere bewijsoverweging:

Het oordeel van het Hof over verdachtes opzet moet als volgt worden begrepen. Verdachte is er door de schoonzoon van de bewoners van de woning waaruit de sieraden zijn gestolen, [betrokkene 1], op 2 december 2006 telefonisch van op de hoogte gebracht dat zijn schoonouders naar Leiden gingen, gevolgd door een bericht aan verdachte over een tomtom die hij van verdachte gekocht had en met de inhoud ‘The road is clear’1., terwijl er is ingebroken in de woning van de schoonouders nadat zij de woning op 2 december 2006 hadden verlaten en de in verdachtes woning aangetroffen sieraden zijn weggenomen op 2 of 3 december 2006. Uit een en ander volgt, dat ‘The road is clear’, zoals de verdachte minstgenomen moet hebben begrepen, betekende dat in de woning kon worden ingebroken omdat de bewoners afwezig waren, dat de verdachte van die inbraak dus op de hoogte moet zijn geweest en hij dus ook moet hebben geweten, althans hebben begrepen, dat de bij hem aangetroffen sieraden van diefstal afkomstig waren toen hij deze verwierf of voorhanden kreeg. Dat geldt temeer nu [betrokkene 1] een dag na de inbraak bij de verdachte is geweest om te kijken of daar gestolen goederen lagen en het Hof het in het licht van het telefoongesprek en het SMS-bericht wel heel onwaarschijnlijk kan hebben geacht dat [betrokkene 1] de verdachte niet min of meer van het doel van zijn bezoek op de hoogte heeft gesteld.

Dit oordeel is niet onbegrijpelijk, temeer niet nu de verdachte blijkens de gebezigde bewijsmiddelen tegen beter weten in ontkent2. dat die schoonzoon hem bedoeld bericht heeft gezonden en hij daarover naar het Hof kennelijk en niet onbegrijpelijk heeft geoordeeld, heeft gelogen ter bemanteling van de waarheid.

Het middel faalt.

Het tweede middel klaagt dat de strafmotivering onbegrijpelijk is, nu het Hof daarbij een veroordeling tot 2 maanden gevangenisstraf voor een poging tot inbraak heeft betrokken, terwijl het onderhavige feit grotendeels heeft plaatsgevonden vóór die veroordeling, en derhalve onbegrijpelijk is 's Hofs oordeel dat dat feit verdachte er kennelijk niet van weerhouden heeft het onderhavige feit te plegen.

Het bestreden arrest houdt, voor zover voor de beoordeling van de middelen relevant, in:

Het Uittreksel Justitiële Documentatie betreffende verdachte van 16 september 2008 waarnaar het Hof in zijn strafmotivering verwijst houdt onder het hoofdje ‘Gegevens betreffende afgedane rechtbankzaken’, voor zover voor de beoordeling van het middel relevant, in:

Blijkens het bestreden arrest heeft het Hof bij de strafoplegging in aanmerking genomen dat verdachte eerder is veroordeeld voor het plegen van strafbare feiten, en geoordeeld dat dat verdachte er kennelijk niet van heeft weerhouden het onderhavige feit te plegen. Het Hof verwijst daarbij naar een viertal veroordelingen. Uit de inhoud van het hiervoor onder 13 weergegeven Uittreksel Justitiële Documentatie betreffende verdachte kan worden opgemaakt dat de (niet-onherroepelijke) veroordeling tot twee maanden gevangenisstraf wegens poging tot inbraak is uitgesproken op 29 maart 2007. Het bewezenverklaarde feit in de onderhavige zaak is begaan in de periode van 2 december 2006 tot en met 24 april 2007. Uit de door het Hof gebezigde bewijsmiddelen kan worden opgemaakt dat de diefstal van de sieraden die verdachte voorhanden heeft gehad, heeft plaatsgevonden op 2 c.q. 3 december 2006, dat er op 12 januari 2007 een doorzoeking in verdachtes woning is verricht, en bij die doorzoeking de gestolen sieraden in beslag zijn genomen.3. In dit licht bezien is 's Hofs oordeel dat het feit waarvoor verdachte op 29 maart 2007 is veroordeeld hem er kennelijk niet van heeft weerhouden het onderhavige feit te plegen onbegrijpelijk.

Overigens merk ik op dat de veroordeling tot zeven maanden gevangenisstraf wegens inbraken waarnaar het Hof in zijn strafmotivering verwijst blijkens voornoemd uittreksel is uitgesproken op 11 april 2008, en derhalve is gelegen na de datum waarop het onderhavige feit is begaan. 's Hofs oordeel dat dit feit de verdachte er kennelijk niet van weerhouden heeft het onderhavige feit te plegen is derhalve eveneens onbegrijpelijk.4.

Het middel slaagt.

Het derde middel klaagt over de motivering van de opgelegde straf. Volgens het middel heeft het Hof onvoldoende gemotiveerd waarom hij in afwijking van de eis van het openbaar ministerie5. een gevangenisstraf voor de duur van vijf maanden heeft opgelegd.

Vooropgesteld moet worden dat de eis dat het voorschrift dat het vonnis indien een zwaardere straf wordt opgelegd dan door het openbaar ministerie is gevorderd, dan wel een straf onvoorwaardelijk wordt opgelegd die vrijheidsbeneming van langere duur medebrengt dan het openbaar ministerie heeft gevorderd, in het bijzonder de redenen dient op te geven die daartoe hebben geleid, bij Wet van 10 november 2004, Stb. 2004, 580 is vervallen. Niettemin kan zich het geval voordoen dat de door de rechter opgelegde straf in die mate afwijkt van de door het openbaar ministerie gevorderde straf dat de strafoplegging zonder opgave van redenen die tot die afwijking hebben geleid, onbegrijpelijk zou zijn.6.

In de onderhavige zaak is door de Advocaat-Generaal bij het Hof ter zake van het subsidiair tenlastegelegde een gevangenisstraf voor de duur van 5 weken, met aftrek van het voorarrest, gevorderd. Het Hof komt evenals de Rechtbank tot oplegging van een gevangenisstraf voor de duur van 5 maanden voor het subsidiair tenlastegelegde. Daarbij neemt het Hof blijkens zijn strafmotivering in het bijzonder de ernst van het feit, het gebrek aan begrip bij verdachte voor het aan de bestolene berokkende leed en de recidive van verdachte — waaronder een tweetal veroordelingen tot gevangenisstraf van 3 jaren, waarvan 1 jaar voorwaardelijk resp. 4 jaren — in aanmerking. In het licht van het voorgaande, in het bijzonder de omstandigheid dat het Hof tot dezelfde straf als de Rechtbank komt, wekt de strafoplegging — afgezien van de bij de bespreking van het tweede middel geconstateerde gebreken — mijns inziens geen verbazing.

Het middel faalt.

Het eerste en het derde middel kunnen worden afgedaan met de in art. 81 RO bedoelde motivering.

Ambtshalve vraag ik aandacht voor het volgende. Verdachte heeft op 18 november 2008 beroep in cassatie ingesteld. Doet de Hoge Raad uitspraak nadat sedertdien meer dan vierentwintig maanden zijn verstreken, dan brengt dat mee dat de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6, eerste lid, EVRM is overschreden. Dat zou dan moeten leiden tot strafvermindering. Dit punt kan, ook wanneer de redelijke termijn zou worden overschreden, onbesproken blijven indien de Hoge Raad met mij van oordeel is dat het bestreden arrest om andere redenen niet in stand kan blijven en dient te worden teruggewezen of verwezen.7.

Deze conclusie strekt tot vernietiging van het bestreden arrest voor wat betreft de strafoplegging, en in zoverre tot terugwijzing naar het Hof dan wel verwijzing naar een aangrenzend Hof teneinde op het bestaande hoger beroep opnieuw te worden berecht en afgedaan, met verwerping van het beroep voor het overige.

De Procureur-Generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden

AG