Hof 's-Hertogenbosch, 10-06-2008, nr. HD 103.001.529

Nadat bij aanvullend arrest van 5 februari 2008 het verzoek van de man tot het openstellen van cassatieberoep is afgewezen, heeft de vrouw een akte genomen, tevens houdende een verzoek tot het treffen van een voorlopige voorziening. De man heeft een antwoordakte genomen. Vervolgens hebben partijen de gedingstukken overgelegd en uitspraak gevraagd.

Het verzoek tot het treffen van een voorlopige voorziening.

De vrouw vraagt – kort samengevat – om een voorschot van € 400.000,-. De man heeft dit verzoek bestreden.

Naar het oordeel van het hof bestaat er thans onvoldoende grond voor toewijzing van het verzoek. De vordering van de vrouw ad € 1.641.549,93 is gebaseerd op de stelling dat de man ten tijde van de financiële afwikkeling van het huwelijk tussen partijen over een groter vermogen beschikte dan hij heeft voorgewend. De man heeft de vordering van de vrouw betwist. Een deskundigenonderzoek van de zijde van het hof heeft nog niet plaatsgevonden. Daarbij komt dat de vrouw reeds een bedrag van fl. 1.750.000 (€ 794.115,38) heeft ontvangen. Tegen deze achtergrond acht het hof het verzoek prematuur.

De deskundigenbenoemingen

Het hof zal overeenkomstig hetgeen werd overwogen in rov. 6.7.4 en 6.7.5 van het tussenarrest van 27 november 2007 per peildatum ultimo juni 1998 de waarde van de ondernemingen en de aandelenportefeuille van de man laten taxeren. Eén deskundige volstaat.

Tegenover de door de vrouw in geding gebrachte rapporten van [A.], [B.] en [C.] heeft de man zijnerzijds geen rapporten in geding gebracht die zijn visie kunnen ondersteunen. Bovendien heeft de man de brief van 10 december 1998 (productie 18 bij de inleidende dagvaarding) alleen in algemene bewoordingen betwist en bijvoorbeeld geen verklaringen van de ING-bank of zijn accountant overgelegd waaruit de valsheid van de brief zou kunnen blijken of waarin de in die brief opgenomen bedragen worden ontkracht. Noch heeft de man een overzicht van de aandelenportefeuille overgelegd. In het licht van een en ander is het hof van oordeel dat het voorschot voor de kosten van het onderzoek ten laste van de man dienen te komen.

Nu de man zich niet kan vinden in de schatting van de waarde van de voormalige echtelijke woning ([adres] te [plaatsnaam]) zal het hof één deskundige benoemen ten einde die waarde per peildatum te taxeren. De man stelt nog wel dat ‘het hof niet heeft vastgesteld in hoeverre de woning sedert ultimo juni 1998 is verbouwd en welke gevolgen verbouwingen hebben gehad voor de prijsstijging’ maar daar staat tegenover dat de man de ‘verbouwingen’, zoal die hebben plaatsgehad niet heeft gesubstantieerd, bijvoorbeeld aan de hand van (ver)- bouwtekeningen en aannemingsovereenkomsten. Het hof zal er daarom voorshands van uitgaan dat geen andere werkzaamheden hebben plaatsgevonden dan het gebruikelijk onderhoud. De deskundige kan zich over eventuele verbouwingen een oordeel vormen. Bovendien zijn de verbouwingen van ná ultimo juni 1998 niet relevant want getaxeerd dient te worden naar de peildatum ultimo juni 1998. Het hof ziet geen aanleiding om het voorschot voor deze taxatie ten laste van de man te brengen. Dit zal gedragen dienen te worden door de vrouw.

In zijn antwoordakte van 4 maart 2008 – waarop de vrouw nog niet heeft kunnen reageren - heeft de man het nog over een taxatie van de inboedel. Hij is bereid een opgave te doen van de inboedelgoederen. Het hof herinnert hem eraan dat de inleidende dagvaar ding dateert van 10 september 2002, bijna zes jaar geleden, zodat zijn aanbod wel erg laat komt. Bovendien had van hem verwacht mogen worden, dat als hij taxatie verlangde, hij die opgave al had gedaan. Daarbij komt dat aan het echtscheidingsconvenant een lijst is gehecht met daaraan waarden die zijn toegekend. De vrouw noch de man hebben gesteld dat deze lijst ondeugdelijk is. Tegen deze achtergrond ziet het hof vooralsnog af van een taxatie van de inboedelzaken.

Onder aanhouding van iedere verdere beslissing, dient thans als volgt te worden beslist.