188 Inleiding

De stelplicht van verweerder bij het voeren van een bevrijdend verweer is het fundament van zijn verweer en de eisen die worden gesteld aan de stelplicht van verweerder hebben ten doel dat de rechter en de wederpartij zich ervan bewust zijn dat een bevrijdend verweer wordt gebezigd. Eiser (en de rechter) moet(en) een bevrijdend verweer kunnen herkennen en daarop passend kunnen reageren. Pas nadat wordt aangenomen dat verweerder aan zijn stelplicht heeft voldaan en zijn beroep op een ander rechtsgevolg voldoende heeft onderbouwd, komt de vraag aan de orde wat de reactie van eiser is op het door verweerder gevoerde bevrijdende verweer. Deze reactie van eiser kan een grondslagverweer zijn (een gemotiveerde betwisting van de feiten zoals door verweerder gesteld bij zijn bevrijdend verweer) of een bevrijdend verweer (een contra-bevrijdend verweer; een beroep op een ander rechtsgevolg dan waarop verweerder een beroep deed). Voor het onderscheid tussen een grondslagverweer en een bevrijdend verweer en de gevolgen van dit onderscheid wordt verwezen naar hoofdstuk 2, ook wat betreft de kwalificatie-arresten (nr. 39) en het splitsingsverbod (nr. 47 en 50).

In deze paragraaf zal het grondslagverweer door eiser worden behandeld. In paragraaf 6.3 zal worden besproken hoe geoordeeld dient te worden indien eiser zijnerzijds een contra-bevrijdend verweer voert. Het heeft mijn voorkeur de terminologie zuiver te houden: verweerder heeft stelplicht ter zake van zijn bevrijdend verweer en eiser zal dit verweer gemotiveerd moeten betwisten. Komt eiser met een contra-bevrijdend verweer dan heeft eiser ter zake stelplicht en zal verweerder een en ander gemotiveerd moeten betwisten