Rb. Alkmaar, 18-10-2010, nr. 324536 \ CV EXPL 10-999

Dexia Bank Nederland N.V. (verder: Dexia) is de rechtsopvolgster onder algemene titel van Bank Labouchere N.V. te Amsterdam, tevens handelend onder de naam Legio, en op haar beurt rechtsopvolgster van Legio Lease B.V.

Waar hierna over Dexia wordt gesproken, worden haar rechtsvoorgangsters daaronder begre-pen.

Tussen Dexia en [gedaagde] is op 21 april 2000 gesloten een aandelenleaseovereenkomst (genaamd: Profit Effect Maandbetaling) met contractnummer: [nummer].

De overeenkomst is beëindigd; na verkoop van de onderliggende aandelen bleef nog een restschuld over van [gedaagde] op Dexia, die [gedaagde] onbetaald heeft gelaten.

Op 14 april 2003 heeft [gedaagde] het “Aanmeldingsformulier Dexia Aanbod” ondertekend waardoor hij de “Overeenkomst Dexia Aanbod” is aangegaan (hierna: het Dexia Aanbod).

Het Dexia Aanbod bood bepaalde mogelijkheden voor de wijze waarop een mogelijke rest-schuld na het einde van de looptijd van een aandelenleaseovereenkomst kon worden voldaan.

Het “Aanmeldingsformulier Dexia Aanbod” luidt -voor zover hier van belang- als volgt:

“Ja, ik ga in op het Dexia Aanbod.

Door ondertekening van dit formulier (…) ga ik met Dexia Bank Nederland N.V. de Overeenkomst Dexia Aanbod aan. De volledige tekst van de Overeenkomst Dexia Aanbod als opgenomen bij de Juridische Documenten Dexia Aanbod moet, voor zoveel nodig, geacht worden volledig in dit aanmeldingsformulier te zijn ingelast en herhaald. Ik verklaar deze overeenkomst ontvangen, gelezen en begrepen te hebben, en met de bepalingen daarvan in te stemmen. (…)”.

Het Dexia Aanbod, waarin [gedaagde] als “Deelnemer” wordt aangeduid, luidt -voor zover hier van belang- als volgt:

Artikel 5 Verklaringen van Deelnemer en afstand van recht

Artikel 5.1Verklaringen van Deelnemer

[gedaagde] heeft niet vóór 1 augustus 2007 een opt-outverklaring ingediend.

Bij brief van 10 januari 2008 heeft Varde [gedaagde] inzake het hiervóór onder rov. 2 ver-melde contractnummer ex artikel 3:94 BW in kennis gesteld dat zij door middel van een akte van cessie de vordering(en) heeft verkregen, die Dexia op [gedaagde] had (inclusief neven-rechten, rente en kosten).

De vordering en de grondslag daarvan

Varde vordert, kort gezegd, veroordeling van [gedaagde] tot betaling van € 5.848,71, ver-meerderd met de wettelijke rente over € 4.489,16 vanaf 10 januari 2008 tot de dag der alge-hele voldoening, alsmede veroordeling van [gedaagde] in de proceskosten en nakosten.

Aan haar (overgedragen) vordering legt Varde, kort weergegeven, primair ten grondslag dat door ondertekening van het Dexia Aanbod door [gedaagde] met Dexia een minnelijke rege-ling (een vaststellingsovereenkomst) tot stand is gekomen, waaraan [gedaagde] gebonden is. Voor zover dit niet het geval zou zijn, is Varde subsidiair van mening dat [gedaagde] gebon-den is aan de WCAM-beschikking (Duisenbergregeling), aangezien [gedaagde] niet tijdig dan wel niet geldig een zgn. “opt-outverklaring” heeft ingediend.

Uit hoofde van het Dexia Aanbod dan wel de Duisenbergregeling is [gedaagde] een bedrag verschuldigd van € 4.489,16 te vermeerderen met € 767,33 aan vervallen rente, berekend conform de akte vermindering van eis bij repliek vanaf 22 februari 2007 tot 6 november 2009.

Daar [gedaagde] ondanks herhaalde aanmaning niet heeft betaald, is hij tevens aansprakelijk voor de kosten van de buitengerechtelijke incassowerkzaamheden van € 673,37.

Het verweer

[gedaagde] heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het verweer van [gedaagde] ziet op de sub-stantiëringsplicht, de akte van cessie, de onderhandelingen/hoogte van de vordering, alsmede de buitengerechtelijke incassokosten en rente.

Op dit verweer zal bij de beoordeling van het geschil -voor zover relevant- nader worden in-gegaan.

De beoordeling

Substantiëringsplicht

[gedaagde] draagt aan dat Varde niet heeft voldaan aan de substantiëringsplicht, omdat zij in de dagvaarding heeft volstaan met een algemeen verhaal i.p.v. vermelding van het eigen verweer van [gedaagde]. [gedaagde] acht het daarom voor de hand liggende dat Varde bij gehele dan wel gedeeltelijke toewijzing van haar vordering wordt veroordeeld in de proceskosten dan wel dat de proceskosten worden gecompenseerd.

Met [gedaagde] wordt geconcludeerd dat Varde de haar van [gedaagde] bekende weren dient op te nemen in het lichaam van de dagvaarding; dat Varde inmiddels vele honderden proce-dures aanhanging heeft gemaakt, heeft niet tot gevolg dat zij in individuele procedures kan volstaan met vermelding van alle mogelijke verweren die door allerlei gedaagden gevoerd werden dan wel zouden kunnen worden gevoerd. Dat betekent dat Varde, voor zover het haar uiteraard is bekend, bij dagvaarding melding dient te maken van de eerdere tegen de eis aan-gevoerde eigen/specifieke verweren van gedaagde, i.c. [gedaagde], en de gronden daarvoor.

Hoewel het [gedaagde] aldus kan worden toegegeven dat de dagvaarding niet zijn eigen stand-punt tegen de vordering van Varde weergeeft, wordt zijn verweer verworpen nu aan de door [gedaagde] gestelde gebreken ingevolge artikel 120 lid 4 Rv geen nietigheid van de dagvaar-ding kleeft. Immers, het artikel geeft de rechter de mogelijkheid te bevelen de ontbrekende gegevens alsnog te verstrekken. In dit geval ziet de kantonrechter daar geen aanleiding toe, aangezien reeds uit het antwoord en de daarbij overgelegde producties genoegzaam blijkt dat [gedaagde] (voldoende) heeft begrepen waartoe de vordering strekt en waartegen hij zich had te verweren; [gedaagde] is dan ook redelijkerwijze niet in zijn verdediging bemoeilijkt dan wel geschaad.

Cessie

[gedaagde] voert ter zake aan dat hij Varde bij herhaling, maar zonder resultaat, heeft ver-zocht hem ex artikel 3:94 lid 4 BW een gewaarmerkt uittreksel van de akte van cessie en/of de onderliggende titel ter hand te stellen.

Ondanks de zijdens Varde in deze nog ingebrachte stukken weet [gedaagde] nog steeds niet of er sprake is van een rechtsgeldige cessie. Hij meent daarom terecht zijn betaling ingevolge artikel 6:37 BW te hebben opgeschort.

Hoewel het verstrekken van het uittreksel van de akte (en evt. titel) op zich geen voor-waarde voor de geldigheid van de overdracht is, wordt daarentegen vastgesteld dat [gedaagde] als schuldenaar tot het moment dat hij de door hem (meermaals aan Varde) verzochte duide-lijkheid heeft verkregen (i.c. terhandstelling gewaarmerkt uittreksel van de akte en haar titel) zijn betaling mag opschorten (artikel 3:94 lid 4 BW juncto artikel 6:37 BW).

Immers, als schuldenaar van de vordering in kwestie is [gedaagde] weliswaar reeds bij brief van 10 januari 2008 ex artikel 3:94 BW in kennis gesteld dat Varde door middel van een akte van cessie de vorderingen heeft verkregen, die Dexia op [gedaagde] had (inclusief nevenrech-ten, rente en kosten), maar daarnaast en teneinde ex artikel 6:32 BW bevrijdend te kunnen betalen aan Dexia (dan wel degene die in haar plaats bevoegd is de betaling te ontvangen) heeft [gedaagde] er vanwege de bij hem levende onduidelijkheid belang bij zich ervan te ver-gewissen of aan die mededeling ook werkelijk een geslaagde cessie (i.c. de rechtmatigheid van de overdracht van de vordering) ten grondslag ligt. Ingevolge artikel 3:94 BW diende Varde (EDR Incasso) hem deze informatie te verstrekken.

Uit de hiervoor bij rov. 9 bedoelde brief van 10 januari 2008 (de mededeling) en uit de bij conclusie van repliek ter rolle van 31 mei 2010 ingebrachte bijlagen 6 en 7 (akte notaris van 6 november 2009 en exploot van 6 augustus 2008) in onderling verband en samenhang bezien, wordt, anders dan [gedaagde] thans nog meent, voldoende legitimatie bevonden dat Dexia haar vorderingen op [gedaagde] uit het Dexia Aanbod rechtsgeldig aan Varde heeft ge-leverd. Deze vaststelling houdt mede in dat [gedaagde] naar dezerzijds oordeel vanaf 10 janu-ari 2008 tot 31 mei 2010 zijn betaling op redelijke gronden heeft mogen opschorten.

Hoogte van de vordering

Wat de hoogte van de vordering betreft heeft [gedaagde] aangevoerd dat partijen een rege-ling hebben/hadden getroffen, maar dat een en ander is mislukt doordat Varde niet de ver-zochte akte van cessie/titel heeft overgelegd. Volgens [gedaagde] kan Varde daarom slechts aanspraak maken op een bedrag van € 2.700,07, zoals een en ander staat vermeld in de brief van EDR Incasso van 23 oktober 2008.

Dit verweer wordt niet gehonoreerd, reeds omdat de onderhandelingen niet tot positief resul-taat hebben geleid (het van de zijde van EDR Incasso in der minne voorgestelde bedrag van € 2.700,07 is immers onbetaald gebleven) en bovendien zijn de onderhandelingen niet alleen stuk gelopen op het onderdeel van de te overleggen akte van cessie, maar met name op het punt van de incassokosten.

Nu overigens tegen de berekening van de vordering/nettohoofdsom ad € 4.489,16 geen in-houdelijk verweer is ingebracht, zal ter zake uitgegaan worden van de bij repliek onder 7 (1ste alinea) nader toegelichte berekening.

Rente en buitengerechtelijke incassokosten

De gevorderde wettelijke rente is toewijsbaar vanaf het moment waarop [gedaagde] in verzuim is komen te verkeren met terugbetaling aan Dexia.

Gelet op de als productie 8 bij repliek ingebrachte en onweersproken gebleven brief van Dexia aan [gedaagde] van 23 februari 2006, waarin [gedaagde] op de hoogte is gesteld van het te betalen bedrag en van het moment (binnen vier weken) dat hij bij non-betaling in verzuim zou komen te verkeren. [gedaagde] heeft (alstoen) niet betaald, zodat hij vanaf 23 maart 2006 in verzuim is geraakt en mitsdien vanaf die datum wettelijke rente is verschuldigd.

Bij repliek maakt Varde een nieuwe, gewijzigde berekening van de door haar van [gedaagde] gevorderde vervallen wettelijke rente.

Daarbij berekent zij de rente uit coulance eerst vanaf 22 februari 2007. De vanaf die datum gevorderde rente is, gezien het feit dat [gedaagde] reeds eerder en wel vanaf 23 maart 2006 reeds in verzuim was, toewijsbaar met uitzondering evenwel van de navolgende periode.

Na ontvangst van de brief van 10 januari 2008 (zijnde slechts een informatiebrief) is bij brief aan EDR Incasso van 28 februari 2008 reeds verzocht [gedaagde] de akte van cessie toe te zen-den, teneinde ex artikel 6:32 BW bevrijdend te kunnen betalen.

Zoals hiervoor bij rov. 17 is vastgesteld, was [gedaagde] vanaf 10 januari 2008 tot 31 mei 2010 bevoegd zijn betaling op te schorten. Gedurende deze periode is [gedaagde] dan ook geen wettelijke rente verschuldigd. Ook de gevorderde buitengerechtelijke incassokosten zullen om die reden integraal worden afgewezen.

Vanaf 31 mei 2010 is [gedaagde] vanwege de non-betaling/verzuim wederom de gevorderde wettelijke rente verschuldigd.

[gedaagde] zal als de grotendeels in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De door Varde medegevorderde nakosten zijn echter niet toewijsbaar nu daar-voor zo nodig separaat een bevelschrift behoort te worden verkregen.