Aanhef

De Unie is vastbesloten een energie-unie met een toekomstgericht klimaatbeleid op te bouwen. Energie-efficiëntie is een cruciaal aspect van het beleidskader voor klimaat en energie 2030 van de Unie en is essentieel voor de matiging van de vraag naar energie.

Door middel van energie-etikettering kunnen de klanten geïnformeerde keuzes maken op basis van het energieverbruik van energiegerelateerde producten. Informatieverstrekking over efficiënte en duurzame energiegerelateerde producten levert een belangrijke bijdrage aan energiebesparing en aan lagere energiefacturen en bevordert tevens innovatie en investeringen op het gebied van de vervaardiging van energie-efficiëntere producten. Als de efficiëntie van energiegerelateerde producten wordt verbeterd dankzij een geïnformeerde keuze van de klant en de harmonisering van daarmee samenhangende voorschriften op Unieniveau, hebben ook de producenten, de industrie en de economie van de Unie daar in het algemeen profijt van.

De Commissie heeft de doeltreffendheid van Richtlijn 2010/30/EU van het Europees Parlement en de Raad (3) geëvalueerd en geconstateerd dat het kader voor energie-etikettering moet worden geactualiseerd om de doeltreffendheid ervan te verhogen.

Het is passend Richtlijn 2010/30/EU te vervangen door een verordening met in essentie dezelfde werkingssfeer, maar waarin een aantal bepalingen wordt gewijzigd en versterkt teneinde de inhoud ervan te verduidelijken en te actualiseren, rekening houdend met de technologische vooruitgang van de voorbije jaren op het gebied van energie-efficiëntie van producten. Aangezien voor vervoermiddelen voor personen of goederen het energieverbruik direct en indirect wordt geregeld in ander recht en beleid van de Unie, dienen deze vervoermiddelen buiten de werkingssfeer van deze verordening te blijven, met inbegrip van vervoermiddelen met een stationaire motor, zoals liften, roltrappen en transportbanden.

Het is dienstig te verduidelijken dat alle producten die in de Unie in de handel worden gebracht, met inbegrip van tweedehands ingevoerde producten, binnen de werkingssfeer van deze verordening dienen te vallen. Producten die niet voor het eerst op de markt van de Unie worden aangeboden, dienen echter te worden uitgesloten.

Een verordening is het geschikte rechtsinstrument, aangezien hierbij duidelijke en gedetailleerde regels worden opgelegd die niet op uiteenlopende wijze door de lidstaten kunnen worden omgezet, waardoor een hogere mate van harmonisering in de hele Unie wordt gewaarborgd. Doordat het regelgevingskader op het niveau van de Unie en niet op het niveau van de lidstaten wordt geharmoniseerd, dalen de kosten voor fabrikanten, ontstaat een gelijk speelveld en wordt het vrije verkeer van goederen op de hele interne markt gewaarborgd.

Matiging van de vraag naar energie wordt genoemd als kernactie in de Europese strategie voor energiezekerheid zoals uiteengezet in de mededeling van de Commissie van 28 mei 2014. In de kaderstrategie energie-unie zoals uiteengezet in de mededeling van de Commissie van 25 februari 2015 wordt voorts benadrukt dat het beginsel energie-efficiëntie eerst moet worden toegepast en dat het bestaande Unierecht op het gebied van energie volledig ten uitvoer moet worden gelegd. Het stappenplan van de kaderstrategie voor de energie-unie zoals uiteengezet in die mededeling, voorzag voor 2015 in een herziening van het kader inzake de energie-efficiëntie van producten. Met deze verordening wordt het wetgevings- en handhavingskader voor etikettering van het energieverbruik verbeterd.

Het verbeteren van de efficiëntie van energiegerelateerde producten via de geïnformeerde keuze van de klant komt de economie van de Unie ten goede, verlaagt de vraag naar energie en bespaart geld op de energiefacturen van de klant, draagt bij aan innovatie en investeringen op het gebied van energie-efficiëntie, en levert een concurrentievoordeel op voor sectoren die de meest energie-efficiënte producten ontwikkelen en produceren. Het draagt tevens bij tot de verwezenlijking van de doelstellingen van de Unie op het gebied van energie-efficiëntie voor 2020 en 2030, en de doelstellingen van de Unie op het gebied van milieu en klimaatverandering. Doel is eveneens de milieuprestatie van energiegerelateerde producten en hun onderdelen gunstig te beïnvloeden, onder meer wat het gebruik van andere hulpbronnen dan energie betreft.

Deze verordening draagt bij aan de ontwikkeling, de herkenning door de klant en de marktopname van energieslimme producten, die kunnen worden geactiveerd voor interactie met andere toepassingen en systemen, onder meer met het energienet zelf, teneinde de energie-efficiëntie of de marktopname van hernieuwbare energie te verbeteren, het energieverbruik terug te dringen en de innovatie in de industrie van de Unie te bevorderen.

Als klanten over nauwkeurige, relevante en vergelijkbare informatie over het specifieke energieverbruik van energiegerelateerde producten beschikken, kiezen zij eerder producten die tijdens het gebruik minder energie en andere essentiële hulpbronnen verbruiken. Een gestandaardiseerd verplicht etiket voor energiegerelateerde producten is een doeltreffend middel om vergelijkbare informatie over de energie-efficiëntie van energiegerelateerde producten aan potentiële klanten te verstrekken. Het etiket moet worden aangevuld met een productinformatieblad. Het etiket moet gemakkelijk herkenbaar, eenvoudig en beknopt zijn. Daartoe moet de bestaande kleurenschaal van het etiket (van donkergroen tot rood) worden gehandhaafd als basis om de klanten te informeren over de energie-efficiëntie van producten. Om echt nuttig te zijn voor klanten die energie en geld willen besparen, moet de schaalverdeling op het etiket overeenkomen met significante besparingen qua energie en kosten voor klanten. Voor de meeste productgroepen dient op het etiket, waar passend, behalve de schaalverdeling tevens het absolute energieverbruik te worden opgegeven, zodat de klant een idee heeft van de directe gevolgen van zijn keuze voor zijn energiefactuur. Die informatie kan echter niet worden vermeld met betrekking tot energiegerelateerde producten die zelf geen energie verbruiken.

De indeling met de letters A tot en met G is voor klanten kosteneffectief gebleken. Het is de bedoeling dat de eenvormige toepassing ervan over de productgroepen heen zorgt voor meer transparantie en inzicht bij de klanten. In situaties waarin producten door maatregelen betreffende ecologisch ontwerp overeenkomstig Richtlijn 2009/125/EG van het Europees Parlement en de Raad (4) niet meer tot de klasse ‘E’, ‘F’ of ‘G’ kunnen behoren, dienen die klassen toch op het etiket te worden weergegeven in het grijs. In uitzonderlijke en naar behoren gemotiveerde gevallen, bijvoorbeeld wanneer de besparingen over de hele linie van de zeven klassen niet groot genoeg zijn, moet het etiket minder klassen kunnen bevatten dan een gewone A-tot-G-schaal. In die gevallen dient de kleurenschaal van het etiket (van donkergroen tot rood) te worden gehandhaafd voor de overblijvende klassen en uitsluitend van toepassing te zijn op nieuwe producten die in de handel worden gebracht of in gebruik worden genomen.

Wanneer een leverancier een product in de handel brengt, dient elke eenheid van het product vergezeld te gaan van een etiket in gedrukte vorm dat beantwoordt aan de eisen van de desbetreffende gedelegeerde handeling. De desbetreffende gedelegeerde handeling moet de meest doeltreffende wijze voorschrijven voor het presenteren van de etiketten, rekening houdend met de gevolgen voor klanten, leveranciers en handelaren, en zou kunnen bepalen dat het etiket op het product wordt afgedrukt. De handelaar moet het verstrekte etiket samen met de eenheid van het product weergeven in de door de desbetreffende gedelegeerde handeling vereiste positie. De klant moet het etiket duidelijk kunnen zien en herkennen als het etiket van het desbetreffende product zonder de merknaam of het modelnummer te hoeven lezen, en het etiket moet zo worden weergegeven dat het de aandacht trekt van de klant die het gepresenteerde product overloopt.

Zonder dat afbreuk wordt gedaan aan de verplichting van de leverancier om bij elke eenheid van een product een afgedrukt etiket te voegen, zouden vorderingen op het gebied van digitale technologie kunnen worden benut om het elektronische etiket te gebruiken als aanvulling op het afgedrukte energie-etiket. De handelaar moet ook het productinformatieblad kunnen downloaden uit de productendatabank.

Indien het niet haalbaar is het energie-etiket weer te geven, zoals bij bepaalde vormen van verkoop op afstand alsmede in visuele advertenties en technisch promotiemateriaal, moeten ten minste de energieklasse van het product en de reeks op het etiket vermelde efficiëntieklassen aan potentiële klanten worden verstrekt.

Fabrikanten reageren op het energie-etiket door steeds efficiëntere producten te ontwikkelen en in de handel te brengen. Daarnaast neigen zij ernaar de productie van minder efficiënte producten stop te zetten, daartoe aangemoedigd door het Unierecht over ecologisch ontwerp. Deze technologische ontwikkeling leidt ertoe dat de meeste productmodellen binnen de hoogste klassen van het energie-etiket vallen. Om ervoor te zorgen dat klanten producten op een deugdelijke manier kunnen vergelijken, kan het nodig zijn de producten verder te differentiëren en dus in schaalaanpassing te voorzien. Om te zorgen voor de grootst mogelijke rechtszekerheid voor leveranciers en handelaren moeten bij deze verordening gedetailleerde regelingen betreffende schaalaanpassing worden vastgesteld.

Voor diverse etiketten die zijn vastgesteld overeenkomstig een op grond van Richtlijn 2010/30/EU vastgestelde gedelegeerde handeling, zijn slechts of meestal enkel producten in de hoogste klassen beschikbaar, hetgeen ten koste gaat van de doeltreffendheid van de etiketten. De schaal van de klassen op bestaande etiketten is, afhankelijk van de productgroep, variabel: de hoogste klasse kan klasse A of A+++ zijn, of iets daartussenin. Klanten die etiketten van verschillende productgroepen onderling vergelijken, kunnen dan ook denken dat er voor een bepaald etiket betere energieklassen bestaan dan de weergegeven klassen. Om een dergelijke mogelijke verwarring te voorkomen, is het passend dat de bestaande etiketten vooraf een eerste schaalaanpassing krijgen, zodat een homogene A-tot-G-schaal wordt gewaarborgd voor drie productcategorieën overeenkomstig deze verordening.

Energie-etikettering van producten voor ruimte- en waterverwarming is slechts recentelijk ingevoerd en de technologische vooruitgang van die productgroepen verloopt relatief traag. In het huidige systeem van etikettering bestaat een duidelijk onderscheid tussen door conventionele fossiele brandstof aangedreven technologieën, die in het beste geval tot de klasse A behoren, en door hernieuwbare energie aangedreven technologieën, die vaak aanmerkelijk duurder zijn, waaraan de klassen A+, A++ en A+++ zijn voorbehouden. Een grote energiebesparing is al haalbaar door gebruik te maken van de meest efficiënte door fossiele brandstof aangedreven technologieën, waardoor de verdere aanprijzing als klasse A passend lijkt. Aangezien de markt voor ruimte- en waterverwarming wellicht langzaam zal verschuiven naar meer hernieuwbare technologieën, is het passend de schaal van die energie-etiketten later aan te passen.

Na de eerste schaalaanpassing dient de frequentie van verdere schaalaanpassingen te worden bepaald op basis van het percentage verkochte producten dat in de hoogste klassen is ingeschaald. Bij verdere schaalaanpassing moet rekening worden gehouden met de snelheid van de technologische vooruitgang en met de noodzaak om bovenmatige lasten voor leveranciers en handelaren, en met name kleine bedrijven, te vermijden. Schaalaanpassingen zouden daarom ongeveer om de tien jaar wenselijk zijn. De hoogste klasse van een nieuw etiket met aangepaste schaal dient leeg te blijven om de technologische vooruitgang te bevorderen, te zorgen voor stabiliteit van de regelgeving, de frequentie van schaalaanpassing te beperken en ervoor te zorgen dat er steeds efficiëntere producten worden ontwikkeld en erkend. In uitzonderlijke gevallen, wanneer wordt verwacht dat de technologie zich sneller zal ontwikkelen, dient geen enkel product in de hoogste twee klassen te vallen op het moment waarop het nieuwe etiket met aangepaste schaal wordt ingevoerd.

Voor elke schaalaanpassing moet de Commissie een passende voorbereidende studie uitvoeren.

Bij schaalaanpassing van een etiket van een productgroep moeten de etiketten op de betrokken producten die in winkels zijn uitgestald op korte termijn worden vervangen om verwarring bij de klant te vermijden, en moeten passende voorlichtingscampagnes worden opgezet om de consument duidelijk te maken dat een nieuwe versie van het etiket is ingevoerd.

In het geval van een etiket met aangepaste schaal moeten de leveranciers gedurende een bepaalde periode zowel het bestaande etiket als het etiket met aangepaste schaal verstrekken. Bestaande etiketten op uitgestalde producten, met inbegrip van op internet aangeboden producten, moeten zo spoedig mogelijk na de vervangingsdatum die in de gedelegeerde handeling betreffende het etiket met aangepaste schaal is vastgesteld, worden vervangen door etiketten met aangepaste schaal. Handelaren dienen de etiketten met aangepaste schaal niet uit te stallen vóór de vervangingsdatum.

Er moet worden gezorgd voor een duidelijke en evenredige verdeling van de verplichtingen overeenkomstig de rol van elke marktdeelnemer in de toeleverings- en distributieketen. De marktdeelnemers moeten de regelgeving naleven die op hun rol in de toeleveringsketen van toepassing is en ervoor zorgen dat zij uitsluitend producten op de markt aanbieden die in overeenstemming zijn met deze verordening en de op grond daarvan vastgestelde gedelegeerde handelingen.

Om het vertrouwen van de klant in het energie-etiket te behouden, mogen voor energiegerelateerde producten en niet-energiegerelateerde producten geen andere etiketten worden gebruikt die het energie-etiket nabootsen. Indien energiegerelateerde producten niet vallen onder gedelegeerde handelingen, moeten de lidstaten nationale regelingen voor de etikettering van die producten kunnen handhaven of nieuwe kunnen invoeren. Aanvullende etiketten, markeringen, symbolen of opschriften die wat betreft het energieverbruik van het betrokken product misleidend of verwarrend kunnen zijn voor de klant, dienen om dezelfde reden niet te worden toegestaan. Etiketten waarin is voorzien op grond van het Unierecht, zoals de etikettering van banden met betrekking tot brandstofefficiëntie en andere milieuparameters, en bijkomende keurmerken zoals de Energy Star en de EU-milieukeur, mogen niet als misleidend of verwarrend worden beschouwd.

Klanten krijgen in toenemende mate software- of firmware-updates van hun producten aangeboden nadat de producten in de handel zijn gebracht en in gebruik zijn genomen. Hoewel deze updates doorgaans de prestaties van het product moeten verbeteren, kunnen zij ook gevolgen hebben voor de energie-efficiëntie en andere productparameters die op het energie-etiket zijn vermeld. Indien deze wijzigingen een achteruitgang inhouden ten opzichte van hetgeen op het etiket staat, moet de klant over de wijzigingen worden ingelicht en de mogelijkheid krijgen om de update al dan niet te weigeren.

Ter wille van de rechtszekerheid moet duidelijk worden gemaakt dat de in Verordening (EG) nr. 765/2008 van het Europees Parlement en de Raad (5) vastgestelde voorschriften inzake markttoezicht in de Unie en controle van producten die de markt van de Unie binnenkomen, op energiegerelateerde producten van toepassing zijn. Met het oog op het beginsel vrij verkeer van goederen is het essentieel dat de markttoezichtautoriteiten van de lidstaten doeltreffend met elkaar samenwerken. Deze samenwerking betreffende energie-etikettering dient te worden versterkt door middel van ondersteuning, door de Commissie, van de groepen administratieve samenwerking (AdCos) inzake ecologisch ontwerp en inzake energie-etikettering.

Het Commissievoorstel voor een nieuwe verordening betreffende markttoezicht op producten integreert de bepalingen van Verordening (EG) nr. 765/2008, Richtlijn 2001/95/EG van het Europees Parlement en de Raad (6) en verschillende sectorspecifieke harmonisatiewetgevingshandelingen van de Unie. Dat voorstel bevat bepalingen inzake vrijwaringsclausules uit Besluit nr. 768/2008/EG van het Europees Parlement en de Raad (7) die op alle harmonisatiewetgevingshandelingen van de Unie van toepassing zouden zijn. Zolang de nieuwe verordening in behandeling blijft bij de medewetgevers, is het passend naar Verordening (EG) nr. 765/2008 te verwijzen en vrijwaringsclausules op te nemen in deze verordening.

Markttoezichtactiviteiten die vallen onder Verordening (EG) nr. 765/2008, zijn niet uitsluitend gericht op de bescherming van de gezondheid en veiligheid, maar hebben ook betrekking op de handhaving van het Unierecht dat andere openbare belangen tracht te beschermen, met inbegrip van energie-efficiëntie. In overeenstemming met de mededeling van de Commissie getiteld ‘20 acties voor gezondere en conforme producten voor Europa: een meerjarig actieplan voor het toezicht op producten in de EU’ van 13 februari 2013, is de algemene risicobeoordelingsmethode van de Unie geactualiseerd, zodat deze alle risico's dekt, met inbegrip van de risico's met betrekking tot energie-etikettering.

Een coherent en kosteneffectief markttoezicht in de hele Unie vraagt ook om goed gestructureerde en alomvattende archivering en uitwisseling van alle relevante informatie tussen de lidstaten over nationale activiteiten in dit verband, onder meer van de door deze verordening voorgeschreven kennisgevingen. Het informatie- en communicatiesysteem voor markttoezicht (Information and Communication System on Market Surveillance — ‘ICSMS’), een door de Commissie opgerichte databank, is zeer geschikt om een volledige databank van markttoezichtinformatie op te zetten, en het gebruik ervan moet dan ook ten zeerste worden aangemoedigd.

Teneinde een nuttig instrument te ontwikkelen voor consumenten, handelaren op alternatieve wijzen productinformatiebladen te laten aanvragen, het toezicht op de conformiteit te vergemakkelijken en actuele marktgegevens ten behoeve van het regelgevingsproces voor herziening van productspecifieke etiketten en informatiebladen ter beschikking te stellen, dient de Commissie een productendatabank op te zetten en bij te houden die bestaat uit een openbaar deel en een deel betreffende conformiteit, en die toegankelijk is via een internetportaal.

Onverminderd de verplichtingen van de lidstaten inzake markttoezicht en de verplichtingen van de leveranciers om de productconformiteit te controleren, dienen de leveranciers de vereiste informatie inzake productconformiteit elektronisch ter beschikking te stellen in de productendatabank. De informatie die relevant is voor consumenten en handelaren moet in het openbare deel van de productendatabank algemeen beschikbaar zijn. Die informatie moet beschikbaar worden gemaakt als ‘open data’, zodat zij bruikbaar is voor ontwikkelaars van mobiele applicaties en voor andere vergelijkingsinstrumenten. Door middel van gebruiksgerichte instrumenten, zoals een dynamische QR-code (Quick Response-code) op het afgedrukte etiket, moet het openbare gedeelte van de productendatabank gemakkelijk rechtstreeks toegankelijk zijn.

Het conformiteitsgedeelte van de productendatabank moet onderworpen zijn aan strenge voorschriften inzake gegevensbescherming. De vereiste specifieke delen van de technische documentatie in het conformiteitsgedeelte moeten ter beschikking worden gesteld van zowel de markttoezichtautoriteiten als van de Commissie. Indien bepaalde technische informatie zo gevoelig is dat het ongepast zou zijn ze op te nemen in de categorie technische documentatie, zoals nader omschreven in de op grond van deze verordening vastgestelde gedelegeerde handelingen, moeten de markttoezichtautoriteiten de bevoegdheid behouden om zo nodig toegang tot die informatie te krijgen, conform de voor leveranciers geldende samenwerkingsverplichting of via aanvullende technische documentatie die op vrijwillige basis door de leveranciers in de productendatabank is opgenomen.

Alle modellen waarvan eenheden in de handel zijn gebracht vanaf de datum van inwerkingtreding van deze verordening, moeten worden geregistreerd zodat de databank zo snel mogelijk van nut kan zijn. Voor modellen waarvan eenheden vóór de datum van inwerkingtreding van deze verordening in de handel zijn gebracht en die niet langer worden verhandeld, dient registratie facultatief te zijn. Er dient te worden voorzien in een passende overgangsperiode voor de ontwikkeling van de databank en opdat leveranciers hun registratieverplichting kunnen nakomen. Wanneer er aan een product dat al op de markt is wijzigingen worden aangebracht die van betekenis zijn voor het etiket en het productinformatieblad, moet het product worden beschouwd als een nieuw model en moet de leverancier het in de productendatabank registreren. De Commissie dient, in samenwerking met de markttoezichtautoriteiten en de leveranciers, specifieke aandacht te besteden aan het overgangsproces tot het openbare deel en het deel betreffende conformiteit van de productendatabank volledig zijn geïmplementeerd.

De sancties die van toepassing zijn op inbreuken op de bepalingen van deze verordening en de op grond daarvan vastgestelde gedelegeerde handelingen moeten doeltreffend, evenredig en afschrikkend zijn.

Teneinde de energie-efficiëntie, de beperking van de klimaatverandering en de milieubescherming te bevorderen, moeten de lidstaten stimulansen voor het gebruik van energie-efficiënte producten kunnen creëren. De lidstaten kunnen vrij beslissen over de aard van dergelijke stimulansen. Dergelijke stimulansen dienen te voldoen aan de staatssteunregels van de Unie en mogen niet tot ongerechtvaardigde marktbelemmeringen leiden. Deze verordening doet geen afbreuk aan het resultaat van enigerlei toekomstige, op grond van de artikelen 107 en 108 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) ingeleide staatssteunprocedure ten aanzien van dergelijke stimulansen.

Het energieverbruik, de prestaties van en andere informatie over de producten waarop de productspecifieke voorschriften van deze verordening van toepassing zijn, dienen te worden gemeten door middel van betrouwbare, accurate en reproduceerbare methoden, waarbij rekening wordt gehouden met algemeen erkende, geavanceerde meet- en berekeningsmethoden. In het belang van de goede werking van de interne markt dienen de normen op Unieniveau te worden geharmoniseerd. Deze methoden en normen moeten zo goed mogelijk rekening houden met het werkelijke gebruik van een bepaald product, moeten het gemiddelde consumentengedrag weerspiegelen en moeten solide zijn, om de bewuste en onbewuste omzeiling ervan af te schrikken. Energie-etiketten dienen de comparatieve prestaties van het daadwerkelijke gebruik van producten weer te geven, binnen de beperkingen die de noodzaak van betrouwbare en reproduceerbare laboratoriumtests met zich meebrengt. Derhalve dient het leveranciers niet te worden toegestaan software of hardware te gebruiken die de prestaties van het product in een testomgeving verandert. Indien er geen gepubliceerde normen bestaan op het moment waarop productspecifieke voorschriften worden toegepast, dient de Commissie ten behoeve van die productspecifieke voorschriften voorlopige meet- en berekeningsmethoden in het Publicatieblad van de Europese Unie bekend te maken. Zodra een verwijzing naar een dergelijke norm in het Publicatieblad van de Europese Unie is bekendgemaakt, doet de naleving van die norm een vermoeden ontstaan van conformiteit met de meetmethoden voor de productspecifieke vereisten die op basis van deze verordening zijn vastgesteld.

De Commissie dient een langetermijnwerkplan op te stellen voor de herziening van de etiketten voor bepaalde energiegerelateerde producten, met inbegrip van een indicatieve lijst van overige energiegerelateerde producten waarvoor een energie-etiket zou kunnen worden ingevoerd. In het kader van het werkplan dienen de betrokken productgroepen allereerst op technisch, ecologisch en economisch vlak te worden geanalyseerd. Daarbij dient ook aanvullende informatie te worden geanalyseerd, met inbegrip van de mogelijkheid om de consument van informatie over de prestaties van een energiegerelateerd product te voorzien, bijvoorbeeld het energieverbruik, de duurzaamheid of de milieuprestaties, en de kosten van het verstrekken van die informatie, in samenhang met de doelstelling van het bevorderen van de circulaire economie. Met dergelijke aanvullende informatie dient het etiket voor de consument begrijpelijker en doeltreffender te worden, maar de consument mag hierdoor niet worden benadeeld.

Leveranciers van producten die vóór de datum van inwerkingtreding van deze verordening in overeenstemming met Richtlijn 2010/30/EU op de markt zijn gebracht, moeten verplicht blijven om een elektronische versie van de technische documentatie van de betrokken producten beschikbaar te stellen op verzoek van de markttoezichtautoriteiten. Passende overgangsbepalingen moeten zorgen voor rechtszekerheid en continuïteit op dit gebied.

Voorts moeten, met het oog op een naadloze overgang naar deze verordening, de bestaande voorschriften die zijn neergelegd in de krachtens artikel 10 van Richtlijn 2010/30/EU en Richtlijn 96/60/EG van de Commissie (8) vastgestelde gedelegeerde handelingen, van toepassing blijven op de betreffende productgroepen totdat zij zijn ingetrokken en vervangen door krachtens deze verordening vastgestelde gedelegeerde handelingen. De toepassing van die bestaande voorschriften laat de toepassing van de verplichtingen uit hoofde van deze verordening onverlet.

Teneinde specifieke productgroepen van energiegerelateerde producten vast te stellen in overeenstemming met een reeks specifieke criteria en teneinde in productspecifieke etiketten en informatiebladen te voorzien, dient de bevoegdheid om overeenkomstig artikel 290 VWEU wetgevingshandelingen vast te stellen aan de Commissie te worden gedelegeerd. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat deze consultaties worden gehouden in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord over beter wetgeven van 13 april 2016 (9). Om met name te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen, ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde moment als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van gedelegeerde handelingen.

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van deze verordening dienen aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden te worden toegekend om in het kader van de vrijwaringsprocedure van de Unie te bepalen of een nationale maatregel al dan niet gerechtvaardigd is, en om gedetailleerde voorschriften inzake de operationele details van de productendatabank vast te stellen. Die bevoegdheden dienen te worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (10).

Aangezien de doelstellingen van deze verordening, namelijk klanten in staat stellen efficiëntere producten te kiezen door hun nuttige informatie te bieden, niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt maar beter door de Unie kunnen worden verwezenlijkt door het geharmoniseerde regelgevingskader verder te ontwikkelen en fabrikanten een gelijk speelveld te garanderen, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om die doelstellingen te verwezenlijken.

Deze verordening dient de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de termijnen voor de omzetting in nationaal recht en de datum van toepassing van Richtlijn 2010/30/EU onverlet te laten.

Richtlijn 2010/30/EU moet daarom worden ingetrokken,