Hof Arnhem, 19-02-2009, nr. 21-004292-08

Procesgang

De rechtbank te 's-Gravenhage heeft de verdachte bij vonnis van 24 maart 2003 (LJN AF6172) ter zake van dagvaarding I de feiten 1, 6 primair, 8 primair, 10 primair opleverende “moord, meermalen gepleegd”; 2 primair, 5 primair, 17 subsidiair opleverende “poging tot moord, meermalen gepleegd”, 25 primair opleverende “diefstal, meermalen gepleegd”; en ter zake van dagvaarding II de feiten 1 primair opleverende “medeplegen van valsheid in geschrift en valsheid in geschrift”, 2 opleverende “in de gevallen waarin een wettelijk voorschrift een verklaring onder ede vordert, schriftelijk een valse verklaring afleggen”, 3 opleverende “valsheid in geschrift, meermalen gepleegd” en 4 primair opleverende “medeplegen van verduistering, meermalen gepleegd” veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf.

De verdachte en het openbaar ministerie hebben tegen voormeld vonnis hoger beroep ingesteld.

Het gerechtshof te 's-Gravenhage heeft in hoger beroep bij arrest van 18 juni 2004 (LJN AP2846) het vonnis vernietigd en opnieuw recht gedaan. Het gerechtshof te ‘s-Gravenhage heeft verdachte ter zake van (na hernummering) de feiten 1, 6 primair, 7 primair, 8 primair, 10 primair, 13 primair, 16 primair, opleverende “moord, meermalen gepleegd”, 2 primair, 5 primair, 9 primair, opleverende “poging tot moord, meermalen gepleegd”, 22 primair opleverende “diefstal”, 23 primair opleverende “medeplegen van valsheid in geschrift, meermalen gepleegd”, 24 opleverende “in de gevallen waarin een wettelijk voorschrift een verklaring onder ede vordert, mondeling een valse verklaring onder ede afleggen”, 25 opleverende: “valsheid in geschrift, meermalen gepleegd” en 26 primair opleverende “verduistering, meermalen gepleegd” veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf en daarbij bevolen dat de verdachte ter beschikking zal worden gesteld met bevel tot verpleging van overheidswege.

De verdachte heeft tegen het arrest van het gerechtshof te 's-Gravenhage beroep in cassatie ingesteld.

De Hoge Raad der Nederlanden heeft bij arrest van 14 maart 2006 (LJN AU5496, NJ 2007, 345) het arrest van het gerechtshof te 's-Gravenhage vernietigd, doch uitsluitend wat betreft de strafbaarheid van verdachte en ter zake van de sanctieoplegging, en de zaak naar het gerechtshof te Amsterdam verwezen teneinde deze in zoverre op het bestaande hoger beroep opnieuw te berechten en af te doen.

Bij arrest van 13 juli 2006 (LJN AY3864) heeft het gerechtshof te Amsterdam het vonnis waarvan beroep, voor zover aan het oordeel van het Hof onderworpen, vernietigd, de verdachte strafbaar verklaard ter zake van de bewezenverklaarde feiten en haar veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf.

Naar aanleiding van de resultaten van een door de procureur-generaal geëntameerd onderzoek is op 17 juni 2008 door hem een vordering tot herziening ingediend bij de Hoge Raad der Nederlanden.

Bij arrest van 7 oktober 2008 (LJN BD4153, NJ 2009, 44) heeft de Hoge Raad der Nederlanden de aanvrage tot herziening gegrond verklaard en, voor zover nodig, de opschorting of schorsing van de tenuitvoerlegging bevolen van voormelde arresten van het gerechtshof te 's-Gravenhage van 18 juni 2004 en het gerechtshof te Amsterdam van 13 juli 2006, voor zover de veroordeelde daarbij is veroordeeld ter zake van het onder 1, 2 primair, 5 primair, 6 primair, 7 primair, 8 primair, 9 primair, 10 primair, 13 primair en 16 primair tenlastegelegde en de zaak verwezen naar het gerechtshof te Arnhem, opdat de zaak op de voet van artikel 467, eerste lid, van het Wetboek van Strafvordering wat betreft de voormelde feiten opnieuw zal worden behandeld en afgedaan teneinde hetzij het gewijsde te handhaven, hetzij met vernietiging daarvan recht te doen en daarbij mede voor de overige feiten (22 primair, 23 primair, 24, 25 en 26 primair) op de voet van artikel 476, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering de straf te bepalen.

Onderzoek van de zaak

Dit tussenarrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzittingen in eerste aanleg, de terechtzittingen in hoger beroep van het gerechtshof te ’s-Gravenhage en Amsterdam en van dit hof na verwijzing op de terechtzitting van 5 februari 2009.

Het hof heeft kennisgenomen van de verzoeken van de advocaten-generaal en hetgeen overigens door hen naar voren is gebracht. Het hof heeft voorts kennis genomen van hetgeen namens verdachte door haar raadslieden, mr A.A. Franken, advocaat te Amsterdam en mr A.P. Visser, advocaat te ‘s-Gravenhage naar voren is gebracht.

Overzicht van de diverse onderzoekswensen

De verzoeken van het openbaar ministerie

Door het openbaar ministerie is ter terechtzitting van 5 februari 2009 een rapport van Independent Forensic Services overgelegd, dat op verzoek van het openbaar ministerie is opgemaakt en dat op 3 februari 2009 is ontvangen. Eén van de conclusies in dit rapport is, aldus het openbaar ministerie, dat door de diverse deskundigen (begrijpelijk) de nadruk zeer is gelegd op de wetenschappelijk-theoretische benadering, terwijl de waarheidsvinding beter gediend zou kunnen zijn met een forensisch-criminalistische benadering. Deze benadering ligt, aldus het openbaar ministerie, ten grondslag aan alle hierna te melden verzoeken.

De verzoeken van het openbaar ministerie zijn hieronder voor zover mogelijk verkort weergegeven. Gezien alle verzoeken en de omvang van het nadere onderzoek stelt het openbaar ministerie voor de zaak ‘open’ te verwijzen naar de raadsheer-commissaris, belast met de behandeling van strafzaken in dit hof.

Ad feit 1 ([slachtoffer 1]):

Ad feit 2 ([slachtoffer 2]):

Het openbaar ministerie verzoekt nader onderzoek te laten verrichten door een deskundige, naar de vraag: “Hoe dragend is onafhankelijke medische informatie voor de conclusie dat geen sprake kan zijn geweest van een primaire hartstilstand, maar van een primaire apneu?”

Ad feit 5 ([slachtoffer 3]):

Ad feit 6 ([slachtoffer 3]):

Ad feit 7 ([slachtoffer 4]):

Ad feit 8 ([slachtoffer 5]):

Het openbaar ministerie verzoekt een deskundige in ieder geval de volgende (en mogelijk nog andere) vragen te laten beantwoorden:

Ad feit 9 ([slachtoffer 6]):

Het openbaar ministerie verzoekt om de deskundige Stoelinga nader te horen, omtrent de vraag, wat voor hem de meest duidelijke aanwijzing is geweest om te stellen, dat hier geen sprake kon zijn van een sepsis, die een apneu zou hebben veroorzaakt.

Ad feit 10 ([slachtoffer 7]):

Er bestaat, aldus het openbaar ministerie, een opmerkelijk verschil tussen hetgeen de getuige verpleegkundige [getuige 14] zegt te hebben waargenomen (namelijk dat patiënte erg gebraakt zou hebben) en de verklaring van verdachte, die over een “zucht” spreekt.

Het openbaar ministerie verzoekt daarom de volgende getuigen nader te horen, te weten:

Ad feit 13 ([slachtoffer 8]):

Ad feit 16 ([slachtoffer 9]):

Het openbaar ministerie heeft ten aanzien van de in het ziekenhuis gebruikte zogenaamde IVAC een aantal vragen geformuleerd. Het verzoekt deze aan de fabrikant van de IVAC voor te leggen, dan wel deze door een te benoemen deskundige te laten beantwoorden.

Algemeen vraagpunt:

Naar aanleiding van de door het hof in de zaak [slachtoffer 2] (bewezen als poging moord) voorgestelde toetsing van de bewijsredenering van het hof te ‘s-Gravenhage aan het alternatieve scenario, zoals geschetst door prof. Derksen, verzoekt het openbaar ministerie voorts om een wetenschappelijke toetsing van de conclusies van het hof te ’s-Gravenhage op medische waarschijnlijkheid in alle overige zaken. Bij een dergelijk onderzoek moeten, aldus het openbaar ministerie, mede forensisch deskundigen worden ingeschakeld.

Verzoek naar aanleiding van de doorzoekingen op 26 januari 2009:

Afgelopen november is, aldus het openbaar ministerie, informatie binnengekomen, waaruit bleek dat iemand mogelijk nog in het bezit was van dagboeken van verdachte, waarin aantekeningen zouden staan die van belang kunnen zijn voor de waarheidsvinding met betrekking tot de levensdelicten, die dit hof nu opnieuw moet onderzoeken. De verdenking ontstond, dat deze persoon zich schuldig maakte aan het verbergen van materiaal dat van belang kon zijn voor de waarheidsvinding (art. 189 Sr). Om die reden heeft op maandag 26 januari jl. onder leiding van de rechter-commissaris in ‘s-Gravenhage onderzoek plaatsgevonden. Bij dit onderzoek zijn de dagboekaantekeningen niet aangetroffen.

Het openbaar ministerie verzoekt om die reden in het kader van de behandeling van de strafzaak bij dit Hof als getuige te horen degene(n) van wie wordt gezegd, dat zij over het bestaan van die dagboekaantekeningen en/of over de inhoud daarvan iets kunnen zeggen.

De door het hof voorgestelde onderzoekshandelingen

Bij brieven van 22 januari 2009 en 28 januari 2009 heeft het hof de verdediging en het openbaar ministerie op voorhand in kennis gesteld van de door het hof voorgestelde onderzoekshandelingen. Deze zijn ter openbare terechtzitting van 5 februari 2009 aan de orde gesteld en de verdediging en het openbaar ministerie zijn in de gelegenheid gesteld hun reactie op deze voorgestelde onderzoekshandelingen te geven. Kort weergeven, luiden zij als volgt:

Verzoeken van de verdediging

De raadsman van verdachte, mr A.A. Franken, heeft het hof op voorhand laten weten, dat er van de zijde van de verdediging in dit stadium van het geding vooralsnog geen onderzoekswensen zullen worden geformuleerd. De verdediging sluit niet uit dat op enig moment alsnog verzoeken zullen worden gedaan, indien nieuwe onderzoeksresultaten daartoe aanleiding geven. Ter terechtzitting van 5 februari 2009 heeft de verdediging dit standpunt gehandhaafd.

Beoordeling van de verzoeken / de voorgestelde onderzoekshandelingen

Algemene beschouwing

Het openbaar ministerie heeft een groot aantal verzoeken gedaan, met als meest verstrekkende verzoek – zoals hiervoor weergegeven onder 3.1.11 – om bij alle levensdelicten waar sprake is van een onverwacht en medisch onverklaarbaar overlijden, wetenschappelijk te laten toetsen de medische waarschijnlijkheid van het oordeel dat het daarbij zou gaan om een onnatuurlijke dood, veroorzaakt door menselijk handelen, mede door (forensisch) deskundigen in te schakelen.

Hoewel het Arnhemse hof de tien ten laste gelegde levensdelicten wederom ten gronde zal moeten onderzoeken en daarbij niet gebonden is aan de bewijsconstructie van het Haagse hof, lijkt de aanname gerechtvaardigd dat de door het hof te nemen beslissingen in belangrijke mate zullen moeten worden gebaseerd op het in de opsporingsfase en tijdens de eerdere behandelingen ter terechtzitting verkregen, feitelijk bewijsmateriaal. Het gaat immers om uitputtende onderzoeken -waarin het geenszins heeft ontbroken aan een "forensisch-criminalistische benadering"- en om feiten en omstandigheden in de periode van 1997 tot en met 2001. De waarde van nieuwe of hernieuwde getuigenverklaringen, acht tot twaalf jaar later, is daardoor beperkt te achten. Wel blijft onverminderd van belang de wetenschappelijke waardering van het beschikbaar materiaal. Dit speelt echter, naar het oordeel van het hof, niet bij alle feiten een even belangrijke rol.

Om die reden geeft het hof er in dit stadium de voorkeur aan, daarmee voortgaande op de door de advocaat-generaal mr Knigge in de herzieningsprocedure ingeslagen weg, om eerst een aantal in het oog springende vraagpunten te laten onderzoeken ten aanzien van de feiten 1 en 5. Daar voegt het hof twee feiten aan toe, omdat het daarbij gaat om hetzelfde patiëntje (feit 6) respectievelijk om een overzichtelijk medisch dossier met eenvoudige vraagstelling (feit 2). Dit nader onderzoek kan betrekkelijk snel worden uitgevoerd op basis van het beschikbare materiaal.

Op basis van de uitkomst van dit nader onderzoek zal beoordeeld worden of een bredere aanpak, zoals die het openbaar ministerie thans reeds voor ogen staat, van belang moet worden geacht.

Het hof acht het van belang, dat in dit stadium van de procedure de genoemde vier incidenten nader worden beoordeeld. Daarbij zullen de hierna per incident geformuleerde vragen aan een deskundige worden voorgelegd. De deskundige zal daartoe in het bezit worden gesteld van de volledige (deel)dossiers en mag zich doen bijstaan door andere deskundigen. Het hof zal daartoe de zaak verwijzen naar de raadsheer-commissaris, belast met de behandeling van strafzaken in dit hof. De raadsheer-commissaris zal zo mogelijk de door het hof genoemde deskundigen dienen te benoemen. Indien dit niet mogelijk blijkt, zal de raadsheer-commissaris -gehoord de advocaten-generaal en de raadslieden- een andere deskundige dienen aan te zoeken en te benoemen.

Nader onderzoek met betrekking tot de tenlastegelegde moord op [slachtoffer 1] (feit 1)

Als feit 1 is tenlastegelegd de moord op [slachtoffer 1] (geboren op 12 maart 2001) op 4 september 2001. In het kader van de herzieningsprocedure is door een aantal deskundigen over deze zaak gerapporteerd.

Nadere rapportage door prof.dr. J.K.P.T. Tytgat en prof.dr. R. Aderjan

Zowel de verdediging als het openbaar ministerie hebben zich aangesloten bij het voorstel van dit hof om prof.dr. J.K.P.T. Tytgat respectievelijk prof.dr. R. Aderjan een nadere rapportage te laten uitbrengen, zoals hiervoor weergegeven onder 3.2 onder a en b. Het hof zal dienovereenkomstig beslissen.

Het hof zal de zaak daartoe verwijzen naar de raadsheer-commissaris, belast met de behandeling van strafzaken in dit hof, met verzoek de beide personen als deskundige te benoemen en hen vervolgens de opdracht te geven een nadere rapportage op te stellen in navolging van hetgeen zij reeds op verzoek van advocaat-generaal mr Knigge aan hem hebben gerapporteerd.

De raadsheer-commissaris dient daarbij tevens te onderzoeken, of de door prof. Aderjan in diens brief van 5 maart 2008 gestelde vraag naar de herkomst van het onderzochte monster hersenweefsel beantwoord kan worden. Hieraan bestaat enige twijfel, nu de patholoog mevrouw [getuige 2] bij gelegenheid van haar verhoor ter terechtzitting van het gerechtshof te ’s-Gravenhage op 9 februari 2004 heeft verklaard: “Ik kon de hersenen niet meer goed herkennen omdat ze te sterk postmortaal veranderd waren.” De eveneens door prof. Aderjan gestelde vraag naar de twijfel omtrent de repesentativiteit van het onderzochte monster bloederig vocht kan worden beantwoord door hem het rapport van prof. Meulenbelt te doen toekomen.

De aanbeveling van het openbaar ministerie om prof.dr. R. Aderjan zijn rapport in de Duitse taal te laten opstellen (waarin hij, aldus het openbaar ministerie, beter “thuis” is dan in de Engelse taal) en dit rapport vervolgens te laten vertalen, zal door de raadsheer-commissaris in diens contacten met prof.dr. R. Aderjan kunnen worden besproken en ter beoordeling aan hen worden overgelaten.

Nadere rapportage door prof.dr. J. Meulenbelt

Het hof acht het van belang, dat de tot deskundige te benoemen prof.dr. J. Meulenbelt ingaat op de door de advocaat-generaal ter terechtzitting geponeerde stelling, dat uit de “opgeblazen” trend graphs zou blijken, dat het hart als eerste is gaan falen en niet de ademhaling.

Onderzoek van de bij de obductie genomen biopten

Bij de obductie in het Juliana Kinderziekenhuis is weefsel en een orgaanmonster veiliggesteld, in beslag genomen en ter beschikking gesteld van het NFI. De advocaat-generaal heeft aangevoerd dat dit materiaal niet is onderzocht en nog steeds beschikbaar is. Dit is een nieuw gegeven van feitelijke aard.

Het hof acht het aangewezen dat de raadsheer-commissaris onderzoekt of dit materiaal nog beschikbaar is en of het (nog) bruikbaar is voor onderzoek. Bij bevestigende beantwoording van deze vragen dient het materiaal alsnog te worden onderzocht op de aanwezigheid van stoffen, die zouden kunnen wijzen op het toedienen van digoxine in de periode tussen 16 juli 2001 (het beëindigen van de medicatie) en het overlijden op 4 september 2001.

Het onderzoek dient bij voorkeur te geschieden door een door de raadsheer-commissaris te benoemen deskundige van het “Institut de Médecine Légale et de Médecine Sociale” te Straatsburg, Frankrijk, dat eerder ook al onderzoek heeft gedaan in deze zaak.

De eventuele resultaten van dit nader onderzoek dienen ter beschikking te worden gesteld van de deskundigen prof.dr. J. Meulenbelt, prof.dr. J.K.P.T. Tytgat en prof.dr. R. Aderjan met de vraag, of deze hen aanleiding geven tot nadere beschouwingen.

Nader onderzoek naar de herkomst van de gaasjes met bloederig vocht

De advocaten-generaal hebben een groot aantal vragen geformuleerd met betrekking tot de gaasjes. Het is daarbij niet steeds duidelijk wat de context is, waarin deze vragen gezien moeten worden.

Een aantal vragen lijkt te passen in een scenario, waarbij er gaasjes in het lichaam zijn achtergebleven bij de hartoperatie op 16 juli 2001 in het LUMC. Naar het oordeel van het hof wordt dit scenario afdoende weerlegd door de op 19 februari 2004 ten overstaan van het gerechtshof te ’s-Gravenhage door de patholoog-anatoom [getuige 1] afgelegde verklaring. Hij zegt met zoveel woorden: “Op de obductie-afdeling hebben we geen gazen. Er is alleen pleistermateriaal aanwezig om wonden af te dekken en af te dichten. Gazen zijn daar niet geschikt voor. Als er gazen op de obductie-afdeling aanwezig zijn, zijn deze met de patiënt meegekomen. De aanwezigheid noteer ik niet in mijn obductieverslag, tenzij ik bij een patiënt die geopereerd is inwendig gazen aantref en het een gaas is dat bij de operatie achtergebleven moet zijn. Dat wordt wel genoteerd. De andere gazen worden niet genoteerd omdat het heel verschillend is hoe de patiënten van de verschillende afdelingen naar ons toe komen. Soms worden er op de afdeling zelf al gazen verwijderd en soms niet. Dat vormt

geen onderdeel van het vinden van de overlijdensoorzaak bij een normale obductie. Gazen

zijn altijd uitwendig. Gazen horen niet inwendig aanwezig te zijn. Als dit het geval is, wordt dit wel door mij vermeld aangezien dat geen normale bevinding is. Bij het uitwendige gedeelte van het lichaam worden gazen gebruikt voor afdekking na bloedafname of anderszins. Dat is normaal binnen de behandeling van een patiënt. Ik heb in het lichaam

van [slachtoffer 1] geen gaasjes aangetroffen.”(cursivering hof).

Naar het oordeel van het hof staat buiten redelijke twijfel vast, dat de gaasjes na de obductie in het lichaam terecht zijn gekomen. Bij gelegenheid van voormeld verhoor heeft de patholoog-anatoom [getuige 1] immers ook nog verklaard: “Ik kan mij niet herinneren of op het lichaam van [slachtoffer 1] gaasjes aanwezig waren. Bij een obductie opent de obductie-assistent na overleg met mij het lichaam. Voordat de obductie-assistent het lichaam opent, verwijdert hij eventueel aanwezige gazen, drains en dergelijke. Deze zaken worden in

een bak gelegd die naast de patiënt staat. Op het moment dat ik bij de obductie kom, zijn deze zaken niet meer op het lichaam aanwezig. Aan het einde van de obductie sluit de obductie-assistent het lichaam. Alle organen en eventueel door de obductie-assistent verwijderde gazen en andere materialen die aan het begin van de obductie bij de patiënt aanwezig waren, gaan dan terug in het lichaam.”(cursivering hof). Het hof leidt hieruit af dat óók gazen, die oorspronkelijk aan of bij het lichaam aanwezig waren, in het lichaam worden verzameld. Het woord terug moet kennelijk niet letterlijk worden genomen.

De patholoog mw [getuige 2] heeft bij gelegenheid van haar verhoor ter terechtzitting van het gerechtshof te ’s-Gravenhage op 9 februari 2001 verklaard: “Ik weet niet meer precies waar in het lichaam zich de gazen met bloederig vocht bevonden. Ik betwijfel of mijn assistenten dat nog wel weten. Het was netter geweest als ik dat in mijn rapport wel had aangegeven.

De organen uit de borst- en buikholte worden in het lichaam teruggeplaatst met gaasjes. Het zou heel goed kunnen dat de gaasjes op alle organen hebben gelegen. Het gebruik van gaasjes is niet ongebruikelijk; in het NFI gebruiken we evenwel celstof.”

De assistenten van mw [getuige 2] zijn op 2 maart 2004 ter terechtzitting van het gerechtshof te ’s-Gravenhage gehoord. De assistent [getuige 18] heeft verklaard: “Heel af en toe komen wij in het lichaam waarop sectie wordt gepleegd gaasjes tegen. Meestal heeft de betreffende persoon een operatie ondergaan en is deze op onnatuurlijke wijze komen te overlijden. Alles wordt dan in de toestand gelaten zoals het was ten tijde van het overlijden, dus gaasjes die in het lichaam waren geplaatst blijven daar zitten. De gaasjes kunnen ook afkomstig zijn van een eerdere obductie. In de meeste gevallen echter is niet eerder een obductie op een lichaam gepleegd.“(cursivering hof).

Gelet op het vorenstaande is het hof van oordeel, dat nader onderzoek naar de herkomst van de gaasjes niet noodzakelijk is en dat de representativiteit van het onderzochte monster bloederig vocht discutabel blijft.

In dit verband acht het hof ook het toevoegen aan het dossier van het voorafgaand aan de sectie gemaakte “babygram” (een röntgenopname ter controle op oude botbreuken, aldus Willemsen in voormeld verhoor) niet noodzakelijk.

Het staat de advocaten-generaal uiteraard vrij om dit babygram op te vragen en desgeraden aan het dossier toe te voegen.

Nader onderzoek met betrekking tot de tenlastegelegde poging tot moord op [slachtoffer 2] (feit 2)

Als feit 2 is tenlastegelegd de poging tot moord op [slachtoffer 2] (geboren op 16 september 2000) op 1 september 2001. Het gerechtshof te ’s-Gravenhage heeft daarbij een aantal door de verdediging aangedragen natuurlijke oorzaken uitgesloten.

Het hof acht het van belang, dat de tot deskundige te benoemen prof.dr. J. Meulenbelt op grond van alle zich in het dossier bevindende gegevens (het medisch dossier en de door verdachte, getuigen en deskundigen afgelegde verklaringen) antwoord geeft op de vragen:

Nader onderzoek met betrekking tot de tenlastegelegde poging tot moord op [slachtoffer 3] (feit 5)

In zijn bewijsconstructie van de poging tot moord op [slachtoffer 3] (geboren op 20 juni 1994) op 25 januari 2001 (feit 5) heeft het gerechtshof te ‘s-Gravenhage het rapport van dr. A.G. Vulto, ziekenhuisapotheker/farmacoloog d.d. 3 september 2002 tot uitgangspunt genomen. In zijn arrest (rechtsoverwegingen 10.3.1 t/m 10.3.41) antwoordt het gerechtshof te ‘s-Gravenhage op een aantal verweren van de verdediging, die het hof alle verwerpt. Het hof te ‘s-Gravenhage bezigt daartoe op verschillende plaatsen toxicologische/farmacologische redeneringen (rechtsoverwegingen 10.3.18, 10.3.19, 10.3.20, in het bijzonder 10.3.21, 10.3.25). In zijn boek “Lucia de B.; reconstructie van een gerechtelijke dwaling” levert prof.dr. A.A. Derksen onderbouwde kritiek op de redenering van het gerechtshof te ‘s-Gravenhage en schetst hij een alternatief scenario (hoofdstuk 4).

Het hof verzoekt de tot deskundige te benoemen prof.dr. J. Meulenbelt op grond van zijn deskundigheid de volgende vragen te beantwoorden:

Nader onderzoek met betrekking tot de tenlastegelegde moord op [slachtoffer 3]

(feit 6)

Ten aanzien van de tenlastegelegde moord op [slachtoffer 3] op 23 februari 2001 (feit 6) acht het hof het van belang, dat de tot deskundige te benoemen prof.dr. J. Meulenbelt de door de advocaat-generaal geformuleerde vragen beantwoordt:

De doorzoekingen op 26 januari 2009

Het hof acht het voorshands niet noodzakelijk om in de zaak tegen verdachte op verzoek van het openbaar ministerie nog niet bekend gemaakte personen als getuigen te horen, die mogelijkerwijs iets kunnen zeggen over het bestaan en de inhoud van de dagboekaantekeningen, die niet bij de doorzoekingen op 26 januari 2009 zijn aangetroffen. Het staat het openbaar ministerie vrij om desgewenst de resultaten van dat separaat aan deze zaak in ‘s-Gravenhage lopende onderzoek aan het dossier toe te voegen.

Reclasseringsrapport

Door de verdediging is ter terechtzitting aangevoerd, dat er tegen dit voorstel van het hof vanwege de beeld- en mythevorming die er omtrent verdachte heeft plaatsgevonden, enige bezwaren bestaan. Indien in de op te maken rapportage vooral de actuele situatie van verdachte wordt beschreven en niet haar gehele voorgeschiedenis, dan zijn er geen overwegende bezwaren.

Het openbaar ministerie heeft zich ten aanzien van het verzochte reclasseringsrapport gerefereerd aan het oordeel van het hof.

Ter terechtzitting van 5 februari 2009 heeft de voorzitter reeds aangegeven, dat het hof met de voorgestelde rapportage alleen een “update” voor ogen heeft met betrekking tot de toestand van verdachte ná de behandelingen in de eerdere instanties.

Het hof verzoekt de advocaat-generaal te bevorderen dat er omtrent verdachte een reclasseringsrapport wordt opgemaakt, met inachtneming van hetgeen hier is weergegeven.

De overige verzoeken van het openbaar ministerie

Uit hetgeen onder 4.1 is overwogen volgt dat het hof – behoudens zoals hiervoor weergegeven – de overige verzoeken en voorgestelde onderzoekshandelingen van het openbaar ministerie vooralsnog niet noodzakelijk acht. De definitieve beslissing van het hof op die verzoeken (voor zover deze in de toekomst nog zullen worden gehandhaafd) zal worden aangehouden.

De voortgang van de zaak

Het lijkt niet opportuun om, gelet op de complexiteit van de bevolen onderzoekshandelingen en de te verwachten tijdsduur van de uitvoering, al in dit tussenarrest een nadere datum te bepalen, waarop het onderzoek zal worden voortgezet.

Indien en voor zover de uitkomst van enig bij dit tussenarrest bepaald onderzoek daartoe aanleiding geeft, dan wel op uitdrukkelijk verzoek daartoe van het openbaar ministerie of de verdediging, zal er op de kortst mogelijk termijn een nieuwe behandeling worden bepaald .