HR, 08-01-2019, nr. 17/02357

“De voorzitter stelt aan de orde de vraag of de verdachte ontvankelijk is in het hoger beroep en merkt daarbij op dat uit de stukken blijkt dat de inleidende dagvaarding voor de terechtzitting van 8 december 2016 op 27 oktober 2016 aan de verdachte in persoon is uitgereikt en dat op 4 januari 2017 door de verdachte hoger beroep is ingesteld tegen het bij verstek gewezen vonnis van 8 december 2016.

De raadsman stelt zich op het standpunt dat zijn cliënt ontvankelijk is in het hoger beroep, nu niet kan worden vastgesteld dat de vertaling van de inleidende dagvaarding voor de terechtzitting van 8 december 2016 ook daadwerkelijk aan zijn cliënt in persoon is uitgereikt. Dientengevolge was zijn cliënt niet op de hoogte van de terechtzitting van 8 december 2016, zodat tijdig door hem hoger beroep is ingesteld.

De advocaat-generaal vordert dat de verdachte niet-ontvankelijk zal worden verklaard in het hoger beroep, nu door de verdachte niet tijdig hoger beroep is ingesteld.

Het hof onderbreekt vervolgens het onderzoek voor beraadslaging. Na beraadslaging en hervatting van het onderzoek sluit de voorzitter het onderzoek en doet het gerechtshof terstond uitspraak.”

5. Het arrest van 13 april 2017 houdt ten aanzien van de ontvankelijkheid in het hoger beroep het volgende in:

“Ter terechtzitting in hoger beroep heeft de raadsman zich op het standpunt gesteld dat zijn cliënt ontvankelijk is in het hoger beroep, nu niet kan worden vastgesteld dat de vertaling van de inleidende dagvaarding voor de terechtzitting van 8 december 2016 ook daadwerkelijk aan zijn cliënt in persoon is uitgereikt. Dientengevolge was zijn cliënt niet op de hoogte van de terechtzitting van 8 december 2016, zodat tijdig door hem hoger beroep is ingesteld.

Het hof overweegt hieromtrent als volgt.

Het hof stelt het volgende vast op grond van het verhandelde ter terechtzitting en het dossier.

Blijkens het proces-verbaal van politie met registratienummer PL1500-2016298365, blz. 2, is, na overleg met de officier van justitie, op 27 oktober 2016 aan de verdachte een gewaarmerkte kopie van de dagvaarding en een mededelingsformulier voor de terechtzitting van 8 december 2016 uitgereikt.

De verdachte heeft de akte van uitreiking op die datum ondertekend.

Voorts blijkt dat zowel de inleidende dagvaarding in de Nederlandse taal als de vertaalde inleidende dagvaarding op 27 oktober 2016 zijn aangemaakt.

Op grond van het voorgaande is het hof van oordeel dat op 27 oktober 2016 aan de verdachte in persoon de dagvaarding in zowel de Nederlandse taal als in de vertaling is uitgereikt.

Nu de inleidende dagvaarding in persoon is betekend en de verdachte bekend was met de zittingsdatum van de politierechter van 8 december 2016, had hij – na de veroordeling bij verstek van die datum, binnen veertien dagen nadien hoger beroep moeten instellen. De verdachte heeft pas na 4 januari 2017 hoger beroep ingesteld. Het hoger beroep is daarmee te laat ingesteld, zodat de verdachte niet-ontvankelijk dient te worden verklaard in het door hem ingestelde hoger beroep.”

6. Ik stel voorop dat namens verdachte, anders dan in de toelichting op het middel wordt aangevoerd, niet is aangevoerd dat “hij nimmer een vertaalde dagvaarding heeft ontvangen”. De raadsman heeft blijkens het proces-verbaal van de zitting aangevoerd dat niet kan worden vastgesteld dat de vertaling van de inleidende dagvaarding voor de terechtzitting van 8 december 2016 ook daadwerkelijk aan zijn cliënt in persoon is uitgereikt.

7. Het hof heeft vastgesteld dat aan verdachte op 27 oktober 2016 een gewaarmerkte kopie van de dagvaarding en een mededelingsformulier voor de terechtzitting van 8 december 2016 in persoon is uitgereikt en dat verdachte de akte van uitreiking op die datum heeft ondertekend. Het hof heeft voorts vastgesteld dat zowel de inleidende dagvaarding in het Nederlands als de vertaling in het Roemeens van die dagvaarding op 27 oktober 2016 is aangemaakt. Op grond daarvan is het hof van oordeel dat op 27 oktober 2016 aan verdachte in persoon de dagvaarding zowel in het Nederlands als in de vertaling is uitgereikt.

8. Ik merk op dat zowel de inleidende dagvaarding in het Nederlands als de vertaling in het Roemeens zich onder de op de voet van art. 434 lid 1 Sv aan de Hoge Raad gezonden stukken bevindt.1.

9. Het hof heeft aldus vastgesteld dat ook de vertaling van de dagvaarding op 27 oktober 2016 aan verdachte is verstrekt. Ik merk daarbij op dat art. 260 lid 5 Sv2.niet bepaalt dat deze verstrekking op de akte van uitreiking dan wel op een ander stuk vermeld zou moeten worden. Ik acht het feitelijke oordeel van het hof niet onbegrijpelijk en toereikend gemotiveerd.

10. Het oordeel van het hof dat het hoger beroep, nu de inleidende dagvaarding in persoon was betekend en verdachte bekend was met de zittingsdatum van 8 december 2016 van de politierechter, te laat is ingesteld, zodat verdachte niet-ontvankelijk is in het hoger beroep, geeft dan ook geen blijk van een verkeerde rechtsopvatting.

11. Het middel faalt.

12. Ambtshalve heb ik geen gronden aangetroffen die tot vernietiging van de bestreden uitspraak aanleiding behoren te geven.

13. Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden