Hof 's-Hertogenbosch, 01-03-2016, nr. 200.157.498/01

Voor het geding in eerste aanleg verwijst het hof naar voormeld vonnis.

Het verloop van de procedure blijkt uit:

Het hof heeft daarna een datum voor arrest bepaald. Het hof doet recht op bovenvermelde stukken en de stukken van de eerste aanleg.

Het hof gaat uit van de volgende feiten.

In de inleidende dagvaarding van 6 december 2013 heeft [appellant] veroordeling gevorderd van ZLM, uitvoerbaar bij voorraad, tot betaling aan hem van:

[appellant] heeft daartoe gesteld dat hij uit hoofde van de bruikleenovereenkomst met [betrokkene] jegens deze aansprakelijk is voor de door [betrokkene] als gevolg van de diefstal geleden schade, dat deze schade bestaat uit de aanschafprijs van de vervangende aanhangwagen ad € 1.065,--, de reiskosten voor het ophalen van deze aanhangwagen ad € 50,-- en een aanvullend aan [betrokkene] betaald bedrag van € 500,-- om de dagwaarde van de gestolen aanhangwagen te vergoeden, en dat deze aansprakelijkheid wordt gedekt door de aansprakelijkheidsverzekering die [appellant] heeft afgesloten bij ZLM. In het bijzonder gaat het hier volgens [appellant] om de dekking tegen aansprakelijkheid voor zaakschade bestaande uit het verlies van zaken van anderen dan de verzekerde (artikel 3 onder a in verbinding met de definitie van schade in artikel 1 van de toepasselijke Voorwaarden aansprakelijkheidsverzekering voor particulieren 2011).

Nadat ZLM verweer had gevoerd, heeft de kantonrechter in het bestreden vonnis van 24 april 2014 de vordering van [appellant] afgewezen op de grond dat de gebeurtenis niet is gedekt door de aansprakelijkheidsverzekering bij ZLM omdat hij niet aansprakelijk is voor de door [betrokkene] geleden schade nu hij de zorg van een goed bruiklener in acht heeft genomen (hij heeft de aanhangwagen, voorzien van een slot, geparkeerd op een druk bezochte plek waar deze na beperkte tijd is gestolen).

[appellant] is tijdig van dit vonnis in hoger beroep gekomen. Hij heeft één grief aangevoerd waarmee hij zich kort gezegd op het standpunt stelt dat de kantonrechter de zware zorgplicht heeft miskend die rust op de bruiklener voor het behoud en de teruggave van de geleende zaak en de tekortkoming van [appellant] in zijn verplichtingen onder de bruikleenovereenkomst ten onrechte niet aan hem toerekent.

ZLM onderschrijft kort gezegd het oordeel van de kantonrechter.

[appellant] baseert de door hem bij ZLM ingediende schadeclaim op artikel 3 onder a in verbinding met artikel 1 van de Voorwaarden aansprakelijkheidsverzekering voor particulieren 2011, welke voorwaarden op de verzekeringsovereenkomst van toepassing zijn. Artikel 3 onder a bepaalt: ‘Verzekerd is de aansprakelijkheid van de verzekerden in hum hoedanigheid, zoals genoemd in artikel 2. Het gaat om aansprakelijkheid voor schade die is veroorzaakt of ontstaan tijdens de duur van de verzekering. (…)’. ZLM heeft de schadeclaim afgewezen omdat zij van mening is dat [appellant] niet aansprakelijk is voor de door [betrokkene] geleden schade. [appellant] bestrijdt dat hij niet aansprakelijk is voor de schade en stelt zich op het standpunt dat ZLM de schade moet vergoeden.

Bij de beantwoording van de vraag of ZLM de claim van [appellant] terecht heeft afgewezen is uitgangspunt dat ZLM uit hoofde van de verzekeringsovereenkomst tegenover [appellant] slechts tot dekking is gehouden indien en voor zover deze voor de door [betrokkene] geleden schade naar geldende juridische normen aansprakelijk kan worden gehouden. Op grond van het bepaalde in artikel 7A:1781 BW rust op [appellant] de plicht als een goed huisvader voor de aanhangwagen te zorgen en is [appellant] niet aansprakelijk als hij bewijst dat hij in de nakoming van deze plicht niet is tekortgeschoten. Hoe deze zorgplicht in dit geval feitelijk dient te worden ingevuld, hangt af van de concrete omstandigheden van het geval, zoals de inhoud van de bruikleenovereenkomst, de aard van het geleende, de persoon van de bruiklener, het gebruik, en de redelijkheid en billijkheid.

In deze zaak gaat het om een bruikleenovereenkomst tussen familieleden: [betrokkene], de uitlener, is een oom van [appellant], de bruiklener. De bruikleenovereenkomst heeft betrekking op een aanhangwagen. Gesteld noch gebleken is dat [appellant] met zijn oom concrete afspraken heeft gemaakt over de beveiliging van de aanhangwagen indien deze tijdens de verhuizing in Nijmegen zou moeten worden geparkeerd. [appellant] heeft de aanhangwagen, voorzien van een eenvoudig slot rond de trekhaak, aan het einde van de middag gedurende betrekkelijk korte tijd (zo'n anderhalf uur) geparkeerd op een bovengronds openbaar parkeerterrein met rondom woningen en veel passerende fietsers en voetgangers. Naar het oordeel van het hof heeft [appellant] met zijn keuze voor dit parkeerterrein niet een onverantwoord groot risico genomen en heeft hij door het slot te gebruiken en de aanhangwagen niet onnodig lang op het parkeerterrein te laten staan, alle maatregelen getroffen om diefstal te voorkomen die redelijkerwijs van hem konden worden verlangd. Niet gezegd kan worden dat sprake is van onzorgvuldig, nalatig of roekeloos handelen van [appellant] en dat hij niet als een goed huisvader voor de aanhangwagen heeft gezorgd. Dat betekent dat hij niet aansprakelijk is voor de schade.

De slotsom is dat de grief faalt. Het bestreden vonnis zal worden bekrachtigd. Als de in het ongelijk gestelde partij zal [appellant] worden veroordeeld in de proceskosten.

Het hof:

bekrachtigt het vonnis waarvan beroep;

veroordeelt [appellant] in de proceskosten van het hoger beroep, welke kosten tot op heden aan de zijde van ZLM worden begroot op € 704,-- aan verschotten en op € 632,-- aan salaris advocaat.

Dit arrest is gewezen door mrs. S.M.A.M. Venhuizen, J.I.M.W. Bartelds en P.M. Arnoldus-Smit en is in het openbaar uitgesproken door de rolraadsheer op 1 maart 2016.

griffier

rolraadsheer