15.2.3.2 De dwangsomveroordeling kwalificeert als een kennelijke misslag

Het geval dat niet de hoofdveroordeling, maar de dwangsomveroordeling op een kennelijke misslag berust, zal zich - gezien de zeer ruime discretionaire bevoegdheid van de rechter ter zake - in de praktijk niet vaak voordoen. Wanneer hiervan evenwel sprake is,1 dan zou een verbod van executie van verbeurde dwangsommen op grond van misbruik van bevoegdheid, gezien het hiervoor genoemde criterium, in beginsel toewijsbaar zijn.2

Het toewijzen van een verbod van executie op deze grond is mijns inziens echter met de Beneluxregeling in strijd, waar de Gemeenschappelijke Memorie van Toelichting bij de dwangsomregeling bepaalt dat geen enkele opheffing, schorsing of vermindering van de dwangsomveroordeling mogelijk is, buiten het geval van art. 611d Rv. In ieder geval zal de rechter bij zijn oordeel dat van een kennelijke misslag sprake is, uiterst terughoudend moeten zijn; beter zou het zijn als de rechter de hier bedoelde mogelijkheid op grond van de Beneluxregeling uitdrukkelijk zou worden geboden.

In het geval de kennelijke misslag met betrekking tot de dwangsomveroordeling een kennelijke rekenfout, schrijffout of andere kennelijke fout betreft, die zich voor eenvoudig herstel leent, dan biedt art. 31 Rv overigens uitkomst: de rechter kan zijn uitspraak op verzoek van een partij of ambtshalve verbeteren.3