HR, 11-12-2015, nr. 15/02637

De bestreden informatiebeschikking heeft volgens de tekst van de beschikking betrekking op voorgenomen aanslagen voor de jaren 2007 tot en met 2011 voor de belastingmiddelen inkomstenbelasting, vennootschapsbelasting en omzetbelasting.

Namens belanghebbende is tegen de integrale informatiebeschikking, dat wil zeggen tegen alle onderdelen daarvan, bezwaar gemaakt. Het bezwaar richt zich aldus ook tegen de informatiebeschikking voor zover die ziet op voorgenomen aanslagen inkomstenbelasting.

In het concept-controle rapport d.d. 31 oktober 2012 worden in dat verband aanslagen inkomstenbelasting voor de jaren 2007 tot en met 2011 aangekondigd.

In zijn uitspraak op bezwaar van 9 oktober 2013 volgt ook de inspecteur de tekst van de informatiebeschikking. De uitspraak op bezwaar ziet op de integrale beschikking, dat wit zeggen expliciet ook op de voorgenomen aanslagen inkomstenbelasting voor de jaren 2007 tot en met 2011.

In de verdere procedure is door de inspecteur de informatiebeschikking niet ingetrokken, niet beperkt en evenmin deels ingetrokken.

Belanghebbende heeft van zijn zijde zijn bezwaar tegen de informatiebeschikking in het verdere verloop van de procedure niet beperkt.

De rechtsstrijd tussen partijen heeft aldus betrekking op de gehele informatiebeschikking.

Het Hof vermeldt evenwel niet in zijn uitspraak dat de informatiebeschikking mede ziet op het middel van de inkomstenbelasting. Het Hof vermeldt slechts onder 1.1. van zijn uitspraak dat het gaat om de jaren 2007 tot en met 2011 en het Hof vervangt, zonder nadere toelichting die ontbreekt, in zijn feitelijke weergave van de informatiebeschikking (zie paragraaf 2.4 van de hofuitspraak) de zinsnede ‘inkomstenbelasting 2007 tot en met 2011’ door ‘(…)’.

De feitenvaststelling van het Hof is aldus onjuist, dan wel onvolledig nu het feit van de omvang van de informatiebeschikking tussen partijen niet in geschil is. Aldus is eveneens sprake van een motiveringsgebrek in de uitspraak van het Hof gelet op deze onbegrijpelijke feitenvaststelling.

In dit verband wordt mogelijk ten overvloede geduid op wat op blz. 5 van het Proces-verbaal (dat is in het geheel aan de uitspraak gehecht) wordt vermeld:

Het buiten beschouwing laten van het deel inkomstenbelasting in de uitspraak klemt te meer daar in het concept-controle rapport door de inspecteur expliciet het standpunt wordt ingenomen dat de stichting transparant is, dat deswege de aanslagen vennootschapsbelasting op nihil gesteld zullen worden en dat aanslagen inkomstenbelasting zullen volgen met 50% boete. En die boete wordt dan nota bene berekend over de hele correctie, ook dat deel dat ziet op inkomen(winst) dat in de aangifte vennootschapsbelasting door de stichting als winst was aangegeven.

Belanghebbende (maar ook de inspecteur) hebben aldus een belang bij een uitspraak van het Hof over juist het onderdeel van de informatiebeschikking dat ziet op de inkomstenbelasting.

Het Hof laat door het aldus niet oordelen over het aan hem voorgelegde geschil onduidelijkheid bestaan over het deel van de informatiebeschikking dat ziet op de inkomstenbelasting. Belanghebbende wijst in dit verband op de artikelen 25, derde lid en 52a, tweede lid AWR.

Aangezien het Hof hiermee buiten de rechtsstrijd is getreden althans geen uitspraak heeft gedaan op de grondslag van het beroepschrift kan de uitspraak niet in stand blijven.

Dat de informatiebeschikking is uitgebracht aan een stichting doet aan deze conclusie niet af.

Indien en voor zover het Hof met het weglaten van feiten, overwegingen en een oordeel ter zake van het onderdeel inkomstenbelasting tot uitdrukking heeft willen brengen dat de informatiebeschikking voor dat onderdeel niet terecht is vastgesteld, is het oordeel van het Hof dat de informatiebeschikking rechtsgeldig is vastgesteld onbegrijpelijk. Een afkeurend oordeel over het onderdeel inkomstenbelasting zou immers moeten leiden tot het oordeel dat het beroep voor zover gericht tegen het deel inkomstenbelasting gegrond is en dat de informatiebeschikking aldus niet rechtsgeldig is vastgesteld. En dan zou ook schadevergoeding althans proceskostenvergoeding moeten zijn toegekend aan belanghebbende.

Het Hof heeft in rechtsoverweging 4.17 van de uitspraak van 29 april 2015 geen termijn gesteld als bedoeld in artikel 27h, tweede lid AWR. Redengevend daarvoor is volgens het Hof dat ‘zo al achteraf een deugdelijke kasadministratie met data kan worden gereconstrueerd, een adequate kascontrole niet meer mogelijk is.’

Het Hof heeft hiermee een onjuist dan wel innerlijk tegenstrijdig criterium gehanteerd. Immers een deugdelijke kasadministratie zou in de visie van het Hof hoewel ‘deugdelijk’ toch onvoldoende zijn. Vanwege deze innerlijke tegenstrijdigheid, deugdelijk maar onvoldoende, lijdt de beslissing van het Hof om geen nieuwe termijn te stellen bij gebrek aan een nadere toelichting aan een motiveringsgebrek.

De inspecteur heeft in het concept-controlerapport d.d. 31 oktober 2012 over de vennootschapsbelastingplicht van belanghebbende het volgende geschreven: ‘Voor de heffing van de winstbelasting wordt de stichting als een transparant lichaam aangemerkt. Dit heeft tot gevolg van [de inspecteur zal bedoeld hebben: dat] de resultaten uit de stichting worden toegerekend aan [A]. De belastbare winsten over de jaren 2007 tot en met 2011 worden op nihil vastgesteld.’

Een definitief controlerapport is, hoewel inmiddels bijna drie jaar zijn verstreken, nog niet uitgebracht. Het concept-controlerapport is ook niet door de inspecteur ingetrokken.

De overweging van het Hof in rechtsoverweging 4.10 dat de inspecteur in het concept rapport ‘de mogelijkheid van transparantie noemt’ valt niet te rijmen met de expliciete en ongeclausuleerde aankondiging van aanslagen inkomstenbelasting in het voornoemde rapport. Dat rapport baseert de op te leggen aanslagen immers op die transparantie. De inspecteur acht de stichting transparant. De overweging van het Hof kan dus niet volgen uit de aangehaalde passage uit het concept controlerapport.

Het Hof overweegt wel dat een informatiebeschikking ten name van belanghebbende kan worden vastgesteld voor de vennootschapsbelasting vanwege de enkele omstandigheid dat fiscale transparantie niet voor de omzetbelasting geldt.

Op grond van artikel 52a AWR kan een informatiebeschikking worden vastgesteld in verband met een voorgenomen aanslag, dat wil zeggen een aanslag voor een bepaald belastingmiddel voor een bepaald jaar. Het criterium van het Hof: is een informatiebeschikking vastgesteld voor het ene belastingmiddel, dan geldt de informatiebeschikking daarmee voor elk ander belastingmiddel van die belanghebbende, vindt geen steun in de tekst van artikel 52a AWR en evenmin in de Parlementaire Geschiedenis van dat artikel.

Een informatiebeschikking dient op het niveau van de combinatie belanghebbende/belastingmiddel/belastingjaar te worden vastgesteld en beoordeeld en niet, zo als het Hof kennelijk als uitgangspunt neemt, op het niveau belanghebbende/belastingjaar.

Mitsdien heeft het Hof een onjuist criterium gehanteerd bij het beoordelen van de informatiebeschikking ter zake van de vennootschapsbelasting.