Hof Amsterdam, 09-02-2012, nr. 11/00400

2.1.

2.2.

2.3.

2.4.

2.5.

2.6.

-

Het dossier moeten doornemen;

-

Contact gezocht met belanghebbende;

-

Vergelijkingsobjecten moeten zoeken;

-

Het taxatierapport moeten opstellen.

De taxateur is drie en een half uur bezig geweest met dit dossier.”

en:

“De taxatienota is opgebouwd uit 3,5 uren maal € 78,50 (afgerond € 275 excl. btw).”

2.7.

In de uitspraak op bezwaar d.d. 23 augustus 2010 wordt geconcludeerd dat de woning op een te hoog niveau is gewaardeerd en wordt de vastgestelde waarde verminderd tot € 870.000. Voorts wordt een kostenvergoeding toegekend van € 380,44, welk bedrag als volgt is gespecificeerd:

“rechtskundige bijstand 1 punt x € 218 x wegingsfactor 1 = € 218.

taxatietechnische kosten 4 uur a € 40,61 (p/uur) € 162,44”

Het bedrag van € 380,44 is inmiddels door de heffingsambtenaar aan belanghebbende overgemaakt en door deze doorbetaald aan zijn gemachtigde.

2.8.

In zijn verweerschrift in eerste aanleg heeft de heffingsambtenaar het standpunt ingenomen:

“dat de proceskosten in bezwaarfase naar huidig inzicht (...) als volgt hadden moeten worden berekend:

Rechtskundige bijstand: 1 punt x € 218,= x wegingsfactor 1 (...) = € 218,=.

Taxatietechnische kosten: 2 uur a € 50,= inclusief BTW = € 100,= (...).

Totale kostenvergoeding bezwaarfase: € 318,=.”

2.9.

Indien de - door de heffingsambtenaar of de rechter toegekende - vergoeding voor de kosten en proceskosten lager is dan het op de onder 2.5 gemelde factuur in rekening gebrachte bedrag ontvangt belanghebbende voor het verschil een creditfactuur.

4.1.

4.2.

4.3.

a.

kosten van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand,

b.

kosten van een getuige, deskundige of tolk die door een partij of een belanghebbende is meegebracht of opgeroepen, dan wel van een deskundige die aan een partij verslag heeft uitgebracht.”

4.4.

b.

ten aanzien van de kosten, bedoeld in artikel 1, onderdeel b: op de vergoeding die ingevolge artikel 8:36, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht is verschuldigd indien de kosten zijn gemaakt in bezwaar of administratief beroep wordt deze vergoeding vastgesteld met overeenkomstige toepassing van het bepaalde bij en krachtens de Wet tarieven in strafzaken;”

4.5.

Artikel 1, eerste lid, van de Wet tarieven in strafzaken:

“Op de voet van het bij en krachtens deze wet bepaalde worden vergoedingen toegekend voor werkzaamheden, (…).”

4.6.

Artikel 3, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Wet tarieven in strafzaken:

“Wij stellen bij algemene maatregel van bestuur de tarieven vast voor vergoedingen voor:

a.

werkzaamheden ingevolge verzoeken en opdrachten als bedoeld in artikel 1, eerste (...) lid.”

4.7.

Artikel 6 van het Besluit tarieven in strafzaken 2003:

“Voor werkzaamheden als bedoeld in artikel 3, eerste lid, onderdeel a, van de wet, waarvoor geen speciaal tarief is bepaald, geldt, naar gelang de werkzaamheden niet of in meer of mindere mate van wetenschappelijke of bijzondere aard zijn, een tarief van ten hoogste € 81,23 per uur (...).”

4.8.

Artikel 15 van het Besluit tarieven in strafzaken 2003:

“De bedragen, genoemd in dit besluit, worden verhoogd met de omzetbelasting die daarover is verschuldigd.”

De kosten in de bezwaarfase

‘No cure no pay’

4.9.

De gemachtigde verricht de werkzaamheden voor belanghebbende op basis van ‘no cure no pay’, hetgeen inhoudt dat belanghebbende voor die werkzaamheden verschuldigd is het bedrag dat uiteindelijk wordt vergoed aan kosten in verband met de behandeling van het bezwaar en aan proceskosten in verband met de procedure voor de belastingrechter.

In zijn arrest van 7 oktober 2011, nr. 10/05199, LJN BT6841, heeft de Hoge Raad overwogen:

“dat - zoals het Hof terecht heeft overwogen - aan toekenning van een vergoeding van kosten van beroepsmatig verleende rechtsbijstand niet in de weg staat dat die bijstand is verleend op basis van "no cure no pay".”

Ter zitting heeft de gemachtigde onbetwist verklaard dat de taxatiekosten aan hem in rekening zijn gebracht en dat hij de desbetreffende factuur ongeacht de uitkomst van de onderhavige procedure moet voldoen.

Het Hof ziet geen aanleiding ten aanzien van de kosten van een deskundige die aan een partij verslag heeft uitgebracht doch die (geheel of gedeeltelijk) voor rekening van een gemachtigde komen indien het bewaar ongegrond is of de door de heffingsambtenaar of de rechter toegekende kostenvergoeding lager is, anders te oordelen dan de Hoge Raad in bovenstaand arrest gedaan heeft met betrekking tot de rechtsbijstandskosten.

4.10.

De heffingsambtenaar heeft niet betoogd dat zich in dezen niet een geval voordoet waarin het bestreden besluit (de WOZ-beschikking) is herroepen wegens aan hem te wijten onrechtmatigheid. Evenmin is aangevoerd dat de bijstand door de gemachtigde niet kwalificeert als door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand in de zin van artikel 1, onderdeel a, van het Besluit proceskosten bestuursrecht of dat het door [Makelaardij BV] uitgebrachte taxatierapport geen verslag vormt als bedoeld in onderdeel b van dat Besluit proceskosten bestuursrecht.

Het Hof ziet geen grond ten aanzien van een van deze punten anders te oordelen.

De kosten van beroepsmatig verleende rechtsbijstand in de bezwaarfase

4.11.

Belanghebbendes gemachtigde heeft in bezwaar één voor het toekennen van de kostenvergoeding relevante handeling verricht: het schrijven en indienen van een bezwaarschrift. Het is niet gesteld dat het redelijkerwijs niet nodig was een bezwaarschrift in te dienen of daartoe gebruik te maken van beroepsmatig verleende bijstand.

Blijkens het van het verhandelde ter zitting van de rechtbank opgemaakte proces-verbaal heeft de heffingsambtenaar daar wel de vraag opgeroepen “of het redelijk is om een kantoor in het zuiden van het land als gemachtigde te vragen”. Voor de forfaitair bepaalde kosten van beroepsmatig verleende rechtsbijstand wordt echter uitsluitend aangesloten bij het aantal en de aard van de verrichte (proces)handelingen. De vestigingsplaats van de gemachtigde (Zevenbergen) is voor de omvang van de vergoeding van deze kosten derhalve niet van belang.

4.12.

Het Hof acht geen termen aanwezig het gewicht van de zaak tot de uitspraak op bezwaar, derhalve in de fase van het geding waarin partijen nog twisten over de juistheid van de voor de woning vastgestelde waarde, anders te kwalificeren dan als ‘gemiddeld’. Aard, belang, ingewikkeldheid en omvang van de zaak alsmede de door de gemachtigde verrichte werkzaamheden geven noch op zichzelf, noch in onderling verband beschouwd, aanleiding tot een ander oordeel ook niet in het licht van de omstandigheid dat het bezwaar voornamelijk gebaseerd is op het taxatierapport van de ingeschakelde deskundige.

4.13.

De kosten van beroepsmatig verleende rechtsbijstand in de bezwaarfase bepaalt het Hof - conform de uitspraak op bezwaar en de uitspraak van de rechtbank - derhalve op 1 punt (bezwaarschrift) x € 218 (bedrag per punt) x 1 (gewicht van de zaak) = € 218.

De kosten van het taxatierapport

4.14.

De heffingsambtenaar heeft niet betoogd dat het redelijkerwijs niet nodig was een taxatierapport op te laten maken. Voorts is niet betwist dat voor het taxatierapport een bedrag van € 275 exclusief omzetbelasting in rekening is gebracht. De heffingsambtenaar heeft weliswaar aangevoerd “dat het aantal uren veelal op maximaal 2 gesteld kan worden in zaken als de onderhavige” (verweerschrift in hoger beroep), maar heeft niet concreet betwist dat - gelijk van de zijde van belanghebbende wordt gesteld - in het onderhavige geval 3,5 uur is besteed aan het taxatierapport. Voor het geval in het betoog van de heffingsambtenaar wel moet worden gelezen dat hij het aantal uren betwist, overweegt het Hof dat het geen reden ziet te twijfelen aan belanghebbendes bewering dat hiermee 3,5 uur gemoeid is geweest zoals gespecificeerd in de motivering van het hoger beroep (weergegeven onder 2.6). Het Hof acht een tijdsbesteding van 3,5 uur voor het opstellen van een taxatierapport als het onderhavige ook niet onredelijk.

4.15.

Voor zover de heffingsambtenaar met zijn opmerking ter zitting van de rechtbank “of het redelijk is om een kantoor in het zuiden van het land als gemachtigde te vragen” (ook) doelt op de kosten van de taxateur overweegt het Hof dat het een belanghebbende op zichzelf vrijstaat gebruik te maken van de diensten van een niet in of nabij de plaats van het te taxeren object gevestigde deskundige. Indien dit ertoe zou leiden dat de kosten van de deskundige daardoor (onredelijk) hoog oplopen kan dit aanleiding geven de toe te kennen vergoeding te matigen door een deel van de in rekening gebrachte uren niet te vergoeden. Hiertoe bestaat echter in het onderhavige geval waar 3,5 uur in rekening is gebracht en waar niet gesteld is en ook overigens niet op voorhand aannemelijk is dat (bijvoorbeeld) een in Amsterdam gevestigde deskundige een geringer bedrag in rekening zou hebben gebracht, geen reden.

Het Hof merkt overigens nog op dat het - anders dan de rechtbank - geen reden ziet reistijd die een taxateur heeft moeten maken in beginsel buiten aanmerking te laten bij het bepalen van het aantal uren waarvoor een vergoeding kan worden toegekend.

4.16.

Het Hof ziet geen reden een uurtarief van € 78,50 (exclusief omzetbelasting) zoals in dezen in rekening is gebracht niet redelijk te achten. Nu dit uurtarief het in artikel 6 van het Besluit tarieven in strafzaken opgenomen maximum niet overtreft ziet het Hof voorts geen goede reden een lager bedrag per uur toe te kennen. In het bijzonder de zinsnede in bedoeld artikel 6 “naar gelang de werkzaamheden niet of in meer of mindere mate van wetenschappelijke of bijzondere aard zijn” dwingt daartoe niet. Nu voorts de aan belanghebbende in rekening gebrachte omzetbelasting op hem drukt, dient - gelet op artikel 15 van het hiervoor gemelde Besluit - ook de in rekening gebrachte omzetbelasting te worden vergoed.

4.17.

De te vergoeden kosten van het deskundigenverslag (taxatierapport) belopen derhalve € 327,25.

Conclusie

4.18.

Belanghebbende maakt terecht aanspraak op vergoeding van € 545,25 aan kosten in verband met de behandeling van het bezwaar (€ 218 aan kosten van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand en € 327,25 aan kosten van een deskundigenverslag).

Slotsom

De slotsom is dat het hoger beroep gegrond is en dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden vernietigd. Doende wat de rechtbank had behoren te doen zal het Hof € 545,25 aan kosten in verband met de behandeling van het bezwaar toekennen.