Hof Amsterdam, 05-07-2018, nr. 23-004520-14

Verweer

De raadsvrouw heeft vrijspraak voor feit 1 bepleit omdat de verdachte is vrijgesproken voor feit 3 (het hof begrijpt feit 2). Nu er geen bewezenverklaring is gevolgd voor overtreding van de Wet inzake de geldtransactiekantoren (Wgt) kan – zo begrijpt het hof de raadsvrouw – ook onder feit 1 dat feit niet worden bewezen.

Het verweer wordt verworpen omdat het feitelijke grondslag mist. De raadsvrouw miskent dat het onder 1 tenlastegelegde niet noodzakelijk ziet op overtreding van de Wgt maar op witwassen van geldbedragen afkomstig uit ‘enig misdrijf’.

Toetsingskader

Het hof stelt voorop dat voor een bewezen verklaring van het in de delictsomschrijving van artikel 420bis, eerste lid onder b Wetboek van strafrecht opgenomen bestanddeel "afkomstig uit enig misdrijf" niet is vereist dat uit de bewijsmiddelen kan worden afgeleid dat het desbetreffende voorwerp afkomstig is uit een nauwkeurig aangeduid misdrijf. Wel is voor een veroordeling ter zake van dit wetsartikel, dan wel artikel 420 ter Wetboek van strafrecht vereist dat het vaststaat dat het voorwerp afkomstig is uit enig misdrijf.

Bij geen van de in de onderhavige zaak ten laste gelegde transacties is er bewijs dat de door [verdachte] en zijn medeverdachten overgedragen geldbedragen direct van misdrijf afkomstig zijn. Het hof zal om die reden het toetsingskader hanteren dat wordt toegepast ingeval van een tenlastelegging van witwassen waarbij geen direct bewijs voor brondelicten aanwezig is.

Naar inmiddels bestendige jurisprudentie kan witwassen bewezen worden geacht, indien het op grond van de vastgestelde feiten en omstandigheden niet anders kan zijn dan dat de ten laste gelegde voorwerpen uit enig misdrijf afkomstig zijn. Het ligt op de weg van het openbaar ministerie om zicht te bieden op het bewijs waaruit zodanige feiten en omstandigheden kunnen worden afgeleid.

Bij toetsing door de zittingsrechter dienen daarbij de volgende stappen te worden doorlopen.

Allereerst zal moeten worden vastgesteld of aangedragen feiten en omstandigheden van dien aard zijn dat zonder meer sprake is van een vermoeden van witwassen. Indien zulk een geval zich voordoet mag van de verdachte worden verlangd dat hij een verklaring geeft voor de herkomst van het geld of de goederen. Zo een verklaring dient te voldoen aan de vereisten dat zij concreet, min of meer verifieerbaar en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijk is.

Bij de beoordeling van deze verklaring spelen de omstandigheden waaronder het moment en de wijze waarop deze tot stand is gekomen een rol. Zo kan het van belang zijn of de verdachte van meet af aan een tegenwicht tegen de verdenking heeft geboden of dat hij eerst in een laat stadium van het onderzoek is gaan verklaren op een wijze die aan de hiervoor genoemde vereisten voldoet.

Zodra het door de verdachte geboden tegenwicht daartoe aanleiding geeft, ligt het vervolgens op de weg van het openbaar ministerie om nader onderzoek te doen naar de, uit de verklaringen van de verdachte blijkende, alternatieve herkomst van het voorwerp. Voor een bewezenverklaring van witwassen zal uit de resultaten van een dergelijk onderzoek moeten blijken dat met voldoende mate van zekerheid kan worden uitgesloten dat de geldbedragen waarop de verdenking betrekking heeft, een legale herkomst hebben en dat een criminele herkomst als enige aanvaardbare verklaring kan gelden.

Toepassing toetsingskader op de onderhavige zaak

Naar het oordeel van het hof is in de onderhavige zaak sprake van het verrichten van geldtransacties buiten het formele geldcircuit. Het op deze manier overdragen van (grote) geldbedragen in grensoverschrijdend verband wordt ook wel aangeduid met de term ondergronds of Hawala-bankieren.

Hawala-bankieren is een informele vorm van het verrichten van geldtransacties die berust op het principe van verrekening, binnen een vaak grensoverschrijdende kring van vertrouwenspersonen, die allen hun eigen rol vervullen. Kort gezegd komt het systeem erop neer dat tegen verrekening van de overeengekomen wisselkoers, zonder gebruik te maken van een betaalrekening, door een ‘bankier’ en met behulp van een of meer tussenpersonen een geldbedrag betaalbaar wordt gesteld, dat op een eerder moment elders is ingebracht. De hierdoor ontstane schuld bij de uitkerende bankier wordt voldaan door (latere) onderlinge verrekening tussen de bankiers. Het systeem minimaliseert de noodzaak van de fysieke verplaatsing van geld, maar uiteindelijk wordt bij de daadwerkelijke uitbetaling wel vaak gebruik gemaakt van geldkoeriers.

Uit het onderzoek ter terechtzitting en de gebezigde bewijsmiddelen blijkt dat een aantal van de door [verdachte] in het kader van Hawala-bankieren verrichte geldtransacties heeft plaatsgevonden onder omstandigheden die onmiskenbaar voldoen aan zogenoemde typologieën van witwassen. Een aantal personen heeft zeer grote geldbedragen, tienduizenden euro's, in contanten en (deels) kleine coupures bij leden van de criminele organisatie opgehaald. Voor zover de betreffende geldbedragen werden onderschept, werden deze door geldkoeriers vervoerd in een plastic tas of, zoals uit het dossier blijkt, na het vervoer geplaatst in een poef. Door [verdachte] en andere personen werd over de telefoon in versluierde en gecodeerde taal over geldbedragen gesproken en werd gebruik gemaakt van zogenoemde tokens. Uit de gesprekken leidt het hof af dat de deelnemers aan de gesprekken, onder wie [verdachte] , hoewel voor een buitenstaander niet te duiden, precies weten wat er wordt besproken.

Uit het dossier blijkt dat in het pand waar een groot geldbedrag is aangetroffen ook verdovende middelen zijn gevonden, terwijl in een ander pand een geladen wapen en verdovende middelen zijn aangetroffen nadat een groot geldbedrag vanuit die woning aan een ander ( [H. 1] ) was gegeven. Een van de afnemers ( [K.] ) verkeerde blijkens de bewijsmiddelen in het drugscircuit. Over de (al dan niet legale) herkomst van de gelden is niets bekend. Van een bedrijfseconomische noodzaak voor de transacties is niet gebleken.

Deze omstandigheden tezamen vormen een sterke aanwijzing voor een mogelijke criminele herkomst van geldbedragen.

Uit het dossier en de bestaande literatuur over Hawala-bankieren valt echter ook op te maken dat deze omstandigheden deels kunnen worden verklaard vanuit de werkwijze van Hawala-bankieren op zichzelf. Gelet op de specifieke werkwijze van Hawala-bankieren kan daarom niet reeds vanuit het zich voordoen van deze witwastypologieën worden vastgesteld dat het gaat om transacties met criminele gelden. Hawala-bankieren is als zodanig namelijk niet (primair) gericht op criminele gelden en transacties via het systeem van Hawala-bankieren leveren op zich geen witwassen op.

Het hof zal per ten laste gelegde en nog aan het oordeel van het hof onderworpen transactie aan de hand van voornoemd toetsingskader beoordelen of kan worden vastgesteld of de transactie daadwerkelijk een geldtransactie betrof en, indien dat het geval is, om welk bedrag en welke valuta het ging. Vervolgens dient te worden vastgesteld of het geldbedrag van misdrijf afkomstig was, of [verdachte] als pleger of medepleger bij de transactie betrokken is geweest en of hij wist of redelijkerwijs moest vermoeden dat het geld een criminele herkomst had.

Ook ten aanzien van de inbeslaggenomen geldbedragen zal het hof per bedrag aan de hand van het toetsingskader beoordelen of het geld van misdrijf afkomstig was, of [verdachte] als pleger of medepleger van het voorhanden hebben van het geld aangemerkt kan worden en of hij wist of redelijkerwijs moest vermoeden dat het geld een criminele herkomst had.

Het hof zal eerst de transacties waarvoor een vrijspraak zal volgen bespreken, dan een door de politie onderschepte transactie, vervolgens het onder [verdachte] inbeslaggenomen geldbedrag en tot slot de niet onderschepte transacties.

Deelvrijspraken

De verdachte zal worden vrijgesproken van de tenlastegelegde transacties van 20 oktober 2010

(€ 50.000,00), 7 november 2010 (€ 50.000,00), 8 en/of 9 november 2010 (€ 55.000,00), 20 november 2010 (€ 108.000,00), 22 november 2010 (€ 47.500,00), 26 november 2010 (€ 41.380,00) en van 28 november 2010 (€ 28.000,00).

Transactie op 20 oktober 2010 van € 50.000,00

Uit de inhoud van dossier en gebezigde bewijsmiddelen maakt het hof op dat op 20 oktober 2010 [verdachte] en [L.] contact met elkaar hebben gehad over (het hof begrijpt) een tweetal geldtransporten, waarbij [verdachte] op 20 oktober 2010 “50” en op 21 oktober 2010 een geldbedrag van onbekende hoogte heeft ontvangen. In het gesprek tussen [verdachte] en een onbekende op 20 oktober 2010 om 19:09 uur geeft [verdachte] aan dat de leverancier van het geld “50” heeft gegeven. Het openbaar ministerie heeft aangevoerd dat hier € 50.000,00 wordt bedoeld.

Het hof merkt evenwel op dat op 27 oktober 2010 € 74.000,00 is onderschept, terwijl in het daaraan voorafgaande sms bericht 7400 werd genoemd. Gelet daarop kan niet met voldoende mate van zekerheid worden vastgesteld dat op 20 oktober 2010 daadwerkelijk € 50.000,00 is overhandigd, nu niet uitgesloten is dat hier ook sprake kan zijn geweest van een lager bedrag, bijvoorbeeld € 500,00 of € 5000,00. Nu de tenlastelegging enkel spreekt van "ongeveer € 50.000" en niet subsidiair de mogelijkheid "een geldbedrag " is opgenomen, dient [verdachte] van dit onderdeel van de tenlastelegging te worden vrijgesproken.

Transactie op 7 november 2010 van € 50.000,00

Het hof maakt uit het dossier op dat op 7 november 2010 door een onbekende een geldbedrag is ontvangen, waarbij [verdachte] een bemiddelende rol lijkt te hebben gespeeld. Het zou gaan om "5000". Het openbaar ministerie heeft aangevoerd dat het zou gaan om € 50.000,00. Nu evenwel niet steeds met voldoende mate van zekerheid duidelijk is dat de kleinere bedragen die in de verschillende gesprekken worden genoemd steeds 1/10 van het daadwerkelijk overgedragen bedrag is, acht het hof niet wettig en overtuigend bewezen dat op 7 november 2010 daadwerkelijk

€ 50.000,00 is overgedragen. Nu in de tenlastelegging niet de subsidiaire mogelijkheid van " enig geldbedrag" is opgenomen, dient [verdachte] van deze geldtransacties te worden vrijgesproken.

Transactie op 8 en/of 9 november 2010 van € 55.000,00

Het hof maakt uit de inhoud van het dossier op dat op 9 november 2010 een geldtransactie heeft plaatsgevonden, waarbij [verdachte] een geldbedrag heeft ontvangen dat wordt aangeduid met "55". Het openbaar ministerie heeft aangevoerd dat het hier om € 55.000,00 gaat. Nu verdere aanwijzingen ontbreken is het hof van oordeel dat niet met voldoende mate van zekerheid is komen vast te staan dat het hier om € 55.000,00 gaat, anders dan bijvoorbeeld het wel op 27 oktober 2010 onderschepte geldtransport van € 74.000,00 dat voorafgegaan werd door een sms bericht met: 7400 (en niet 74). Gelet hierop kan niet worden uitgesloten dat met 55, bijvoorbeeld € 550,00 of € 5.500,00 is bedoeld. Nu in de tenlastelegging niet ook de mogelijkheid van bewezenverklaring van "enig geldbedrag" is opgenomen, dient [verdachte] van deze geldtransactie te worden vrijgesproken.

Transactie op 20 november van € 108.000,00

De rechtbank heeft overwogen dat niet bewezen kan worden dat op 20 november 2010 een bedrag van € 108.000,00 is getransigeerd en [verdachte] in zoverre vrijgesproken, maar dat wel bewezen kan worden verklaard dat op 20 november 2010 ‘een geldbedrag’ is getransigeerd. Naar het oordeel van het hof biedt de tenlastelegging voor een dergelijke bewezenverklaring geen ruimte. Tenlastegelegd is immers dat [verdachte] ‘een geldbedrag van (ongeveer) 108.000,- euro op 20 november 2010’ heeft verworven, voorhanden gehad of overgedragen. Nu in de tenlastelegging niet de subsidiaire mogelijkheid van "enig geldbedrag" is opgenomen, dient [verdachte] van deze geldtransactie te worden vrijgesproken.

Transactie op 22 november 2010 van € 47.500,00

[verdachte] zal worden vrijgesproken van de tenlastegelegde transactie van 22 november 2010. Het dossier bevat onvoldoende aanknopingspunten om het getal ’47½’ dat in het telefoongesprek is genoemd, vast te stellen op het tenlastegelegde geldbedrag van € 47.500,00. Het feit dat [verdachte] die dag in zijn auto aan een man met een Pakistaans uiterlijk een kennelijk gevulde tas geeft, waarna de man uitstapt en daarmee wegloopt, maakt dit niet anders.

Transactie op 26 november 2010 van € 41.380,00

Het hof stelt vast dat uit het verhandelde ter terechtzitting en ook overigens op basis van de inhoud van het dossier niet met de voor een bewezenverklaring vereiste mate van zekerheid is vast te stellen dat in de gesprekken wordt gesproken over een voltooide geldtransactie. Immers de NN zegt dat [verdachte] over 15 minuten het mag ophalen in de groentewinkel. Of [verdachte] toen naar de groentewinkel is gegaan en iets heeft opgehaald, kan niet uit het dossier worden afgeleid zodat niet is vast te stellen dat [verdachte] toen een geldbedrag voorhanden heeft gehad. [verdachte] dient daarom van dit onderdeel van de tenlastelegging te worden vrijgesproken.

Transactie op 28 november 2010 van € 28.000,00

Het hof stelt vast dat uit het verhandelde ter terechtzitting en ook overigens op basis van de inhoud van het dossier niet met de voor een bewezenverklaring vereiste mate van zekerheid is vast te stellen wat er feitelijk is voorgevallen. Zo is niet duidelijk of er een (geld)transactie is geweest en zo ja voor welk bedrag en wie betrokken was/waren zodat [verdachte] van dit onderdeel van de tenlastelegging dient te worden vrijgesproken.

Bewezenverklaarde feiten

Onderschepte transactie op 27 oktober 2010 van € 74.000,00

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft aangevoerd dat [verdachte] van de hier ten laste gelegd transactie dient te worden vrijgesproken en daartoe het volgende aangevoerd. Nergens in het dossier komt naar voren dat [verdachte] op enige wijze is betrokken geweest bij het afdragen van de betreffende tas en/of een geldbedrag aan [H. 1] . Ook staat niet vast dat (zo begrijpt het hof) de door [verdachte] aan [A.] afgeleverde tas dezelfde is, dan wel dezelfde inhoud had, als de tas die uiteindelijk bij [H. 1] terecht is gekomen. Daarbij komt dat [verdachte] nooit geld bracht naar de wasserij, enkel eten.

Oordeel van het hof

Uit de in de bewijsmiddelen opgenomen feiten en omstandigheden blijkt dat [verdachte] een belangrijke rol heeft gespeeld bij het uiteindelijk door [H. 1] voorhanden krijgen van het betreffende geldbedrag. [A.] belt met [verdachte] en zegt hem dat hij met “dat” moest komen waarbij [A.] op de vraag van [verdachte] of het grote of kleine mango's moesten zijn, aangaf "kleine meneer en zo" Gelet op de samenstelling van het later aangetroffen geldbedrag gaat het hof ervan uit dat met “kleine” (“kleine meneer en zo”) kleine coupures worden bedoeld. Dat het in dit gesprek daadwerkelijk om mango's zou gaan, zoals [verdachte] eerder bij het hof heeft verklaard, acht het hof gelet op de gehele gang van zaken onaannemelijk. Naar aanleiding van het antwoord van [A.] heeft [verdachte] ervoor gezorgd dat het geldbedrag bestond uit kleine coupures (te weten biljetten van 50, 20 en 10 euro). Vervolgens heeft hij het geldbedrag naar de wasserette gebracht waar hij het heeft overgedragen aan [A.] . De genoemde feiten en omstandigheden zijn van dien aard dat zonder meer sprake is van een vermoeden van witwassen. Van [verdachte] mag worden verlangd dat hij een verklaring geeft voor de herkomst van het geld, die concreet, min of meer verifieerbaar en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijk is.

[verdachte] heeft ter terechtzitting in hoger beroep verklaard met het transport niets te maken te hebben. Hij heeft niets met een tasje gedaan, maar heeft wel een aantal malen in een tasje eten gebracht naar de wasserette. Hij heeft enkel geld vanuit de wasserette ergens naartoe gebracht, nooit naar de wasserette zelf. Bij die stand van zaken heeft hij geen verklaring als hiervoor bedoeld voor de herkomst van het geld gegeven, en kan het niet anders zijn dan dat het betreffende geldbedrag van enig misdrijf afkomstig was en dat hij, gelet op het versluierd taalgebruik in het eerder genoemde gesprek met [A.] , dat ook wist. Uit de gesprekken leidt het hof af dat de deelnemers aan het gesprek, waaronder [verdachte] , hoewel voor een buitenstaander niet te duiden, precies weten wat er wordt besproken.

Het verweer dat niet vaststaat dat de door [verdachte] aan [A.] geleverde tas dezelfde was, danwel dezelfde inhoud had als de tas die uiteindelijk bij [H. 1] terecht gekomen is wordt weerlegd door de inhoud van de gebezigde bewijsmiddelen, in het bijzonder de op 27 september

2011 tegenover de rechter-commissaris afgelegde verklaring van verbalisant S003.

Aangetroffen geldbedragen

Aantreffen € 9.900,00, € 5.000,00, € 35.000,00, €45.000,00 op 1 december 2010 in de woning van [verdachte]

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft het volgende aangevoerd. De aangetroffen geldbedragen zijn deels afkomstig van [A.] en [H. 2] en voor het overige betreft het spaargeld. Reeds de omstandigheid dat [verdachte] de politie zelf heeft geleid naar het geld in zijn woning, duidt op een eerlijke, legale herkomst. Het geldbedrag van € 20.000,00 is van [H. 2] . Hij heeft het voor hem bewaard. Hij kon en hoefde niet te vermoeden dat dit crimineel geld was. Het aangetroffen geldbedrag van € 45.000,00 betreft “Hawalageld” dat hij van [A.] danwel [H. 2] heeft ontvangen. Dit geld behoort niemand toe. Het overige geld dat is aangetroffen – zo’n € 30.000,00 – is spaargeld dat afkomstig is uit de fooien die hij kreeg in de periode dat hij werkzaam was als eerste medewerker van café-restaurant “de [HH] ”. Nu geen sprake is van een criminele herkomst dient [verdachte] te worden vrijgesproken.

Oordeel van het hof

Het hof verwerpt de verweren en overweegt het navolgende.

Het hof stelt vast dat er geen onderbouwing is voor de stelling van [verdachte] dat de € 20.000,00 en de € 45.000,00 niet van hem zelf waren maar dat hij die bedragen slechts in bewaring had voor [H. 2] respectievelijk dat dit bedrag afkomstig was van Hawala-bankieren en dat hij dit geldbedrag van [H. 2] of [A.] gekregen had om te bewaren. Bij gebreke aan enige onderbouwing voor deze eerst in hoger beroep na terugwijzing betrokken stelling en hetgeen op dit punt naar voren is gebracht ook overigens niet aannemelijk is geworden gaat het hof er van uit dat deze bedragen ook aan [verdachte] toebehoorden.

De door de raadsvrouw gevoerde verweren met betrekking tot de vraag of aan [verdachte] de

€ 20.000,00 en € 45.000,00 toebehoorden en dat hij daarom dit geld voorhanden had worden gelet op het voorgaande verworpen.

Gelet op hetgeen hiervoor onder 2.2 en 2.3 is overwogen met betrekking tot het toetsingskader, overweegt het hof dat het aantreffen van € 94.900,00 in de woning van [verdachte] in combinatie met hetgeen de politie tijdens observaties op 27 oktober 2010 en de opgenomen en uitgeluisterde gesprekken is gebleken, een redelijk vermoeden van witwassen oplevert.

In zulk een geval mag van [verdachte] worden verlangd dat hij een verklaring geeft voor de herkomst van het geld. Zo een verklaring dient te voldoen aan de vereisten dat zij concreet, min of meer verifieerbaar en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijk is.

[verdachte] heeft ten overstaan van de politie wisselende en onduidelijke verklaringen afgelegd over de aangetroffen geldbedragen in zijn woning. Bij gelegenheid van de behandeling van zijn hoger beroep – na terugwijzing door de Hoge Raad – op 12 juni 2018 heeft hij verklaard dat ongeveer € 30.000,00 spaargeld betreft. Hij heeft dit geld gespaard uit de fooien die hij kreeg toen hij ober bij café-restaurant de “ [HH] ” was. Ter onderbouwing van zijn standpunt heeft hij een arbeidsovereenkomst overgelegd uit 1999 waaruit afgeleid kan worden dat [verdachte] toen

fl 2953,52 per maand verdiende bij een 38-urige werkweek.

Het hof overweegt dat, hoewel niet getwijfeld wordt aan de stelling dat [verdachte] voor een langere periode als ober in de bediening van café-restaurant de “ [HH] ” heeft gewerkt, daarmee niet onderbouwd is dat hij grote bedragen aan fooi ontving. Dat [verdachte] in die periode – mede gelet op zijn salaris – in die jaren € 30.000,00 heeft gespaard acht het hof hoogst onwaarschijnlijk. Daarbij betrekt het hof dat de verdachte pas nu – ruim 7 jaren na het aantreffen van de gelden – met deze verklaring komt.

Ten aanzien van de overige aangetroffen gelden heeft de verdachte verklaard dat deze niet van hem zijn en dat hij deze slechts in bewaring had. Die verklaring volgt het hof niet zoals hiervoor overwogen.

Bij gebreke aan een aanvaardbare verklaring voor de herkomst van de € 94.900,00 kan met voldoende mate van zekerheid worden uitgesloten dat dit geldbedrag een legale herkomst heeft en dat slechts een criminele herkomst als enige aanvaardbare verklaring kan gelden. De enkele stelling dat [verdachte] de politie zelf heeft geleid naar de geldbedragen in zijn woning, maakt een en ander niet anders.

Niet-onderschepte transacties

Overweging vooraf

Het hof gaat bij de hierna te bespreken transacties telkens uit van een bedrag in euro's, omdat bij het transport waarbij een geldbedrag is onderschept en waarbij vooraf ook een code is gebruikt met een getal zonder valuta-aanduiding, en ook bij de in de woning van [verdachte] aangetroffen geldbedragen, steeds sprake was van een bedrag in euro's.

Transactie op 26 juni 2010 van € 80.605,00

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft bepleit dat [verdachte] van dit feit wordt vrijgesproken en daartoe het volgende aangevoerd. Het openbaar ministerie heeft met betrekking tot twee hier relevante tapgesprekken het woord “bedrag” toegevoegd in de omschrijving van een gesprek en ter duiding van een bepaalde zin in het andere gesprek, terwijl het woord bedrag niet door [verdachte] is gebruikt en daarbij dus een onjuiste interpretatie van deze gesprekken wordt gegeven.

Oordeel van het hof

Uit de bewijsmiddelen blijkt dat op 26 juli 2010 meermalen telefonisch contact plaatsvindt tussen [F.] en [verdachte] . Daarbij wordt een token door [F.] naar [verdachte] ge-sms’t. Vlak daarop sms’t [F.] aan [verdachte] een getal, te weten 80605. Als [F.] vervolgens aan [verdachte] vraagt of hij allebei heeft ontvangen, antwoordt [verdachte] bevestigend. [verdachte] vraagt daarbij of hij ook ”5 van Shedo” zal geven, waarop [F.] zegt: je mag het compleet maken. Hij geeft even later aan dat het 80 605 is. Wanneer [F.] ongeveer drie kwartier later gebeld wordt door [verdachte] en vraagt of het is gedaan, antwoordt [verdachte] : ja.

Uit het voorgaande maakt het hof op dat ook in dit geval sprake is geweest van een geldtransactie, waarbij [verdachte] onder gebruikmaking van het door [F.] gestuurde token een bedrag van

€ 80.605,00 heeft afgegeven.

De hiervoor genoemde feiten en omstandigheden, in samenhang bezien met het feit dat uit de bewijsmiddelen volgt dat [verdachte] en [F.] bij meer geldtransacties betrokken zijn geweest, zijn van dien aard dat zonder meer sprake is van een vermoeden van witwassen. Van [verdachte] mag worden verlangd dat hij een verklaring geeft voor de herkomst van het geld, die concreet, min of meer verifieerbaar en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijk is.

Ter terechtzitting in hoger beroep heeft [verdachte] aangevoerd niet te weten waar het gesprek over gaat waarin het getal 80 605 voorkomt. [H. 2] heeft hem een of twee keer gevraagd geld te leveren aan Griekse mensen, maar hij weet niet meer of het [F.] was die hem vroeg geld te brengen. Aldus heeft [verdachte] geen verklaring gegeven die concreet, min of meer verifieerbaar en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijk is. Bij die stand van zaken moet het ervoor worden gehouden dat het door hem en [F.] aan een derde geleverd geldbedrag van € 80.605,00 van misdrijf afkomstig was en dat [verdachte] dit ook wist, gelet op het versluierd taalgebruik in de gesprekken tussen hem en [F.] met betrekking tot dit transport. Uit de gesprekken leidt het hof af dat de deelnemers aan het gesprek, onder wie [verdachte] , hoewel voor een buitenstaander niet te duiden, precies weten wat er wordt besproken.

Transactie op 1 juli 2010 van € 36.740,00

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft bepleit dat [verdachte] van dit feit wordt vrijgesproken. Ze heeft daartoe aangevoerd dat onvoldoende wettig en overtuigend bewijs voorhanden is dat [verdachte] bij het hier bedoelde geldtransport betrokken is. Het enige bewijs betreft een sms-bericht met: "36740" en een token dat per sms is toegestuurd. Het betreft hier een telefoon die door iedereen gebruikt kon worden.

Oordeel van het hof

Uit de gebezigde bewijsmiddelen blijkt dat op 1 juli 2010 [F.] en [verdachte] met elkaar telefonisch contact hebben, waarbij [F.] aan [verdachte] om 14:30 uur een sms bericht met een token stuurt, dat aanvangt met: [telefoonnummer] . Om 14:32 uur stuurt [F.] een sms bericht met: 36.740. [verdachte] heeft ruim vijf kwartier later contact met telefoonnummer [telefoonnummer] dat gebruikt wordt door een NNGriek die later [K.] blijkt te zijn. [verdachte] vraagt of het oké is, en: “over 20 min op kantoor”? [K.] geeft aan dat dat geen probleem is en dat hij op [verdachte] wacht. [K.] is er al. Om 16:37 uur wordt [K.] gebeld door een gebruiker van een Engels mobiel nummer, eindigend op 0793-44. In dit gesprek geeft [K.] aan dat hij de accountant heeft gezien, en hij noemt: 36 7 4 0 (zesendertig zeven vier nul). De gebruiker 0793-44 geeft aan dat [K.] het voor hem 35,36 5 moet maken, en dus van 36 740, 240 moet afnemen en (zo begrijp het hof) dan 36 500 moet overhouden. [K.] vraagt of hij het moet bewaren, waarop gebruiker 0793-44 zegt: je ziet hem, morgen. Laatstgenoemde geeft nog aan dat de accountant een heel goede registeraccountant is. Later in het gesprek geeft gebruiker 0793-44 aan dat als [K.] een paar duizend kan krijgen, elke week of zo door dit te doen, hij de huur kan bekostigen en de onkosten. [K.] zegt vervolgens dat hij “hiervan" leeft.

Uit het “proces-verbaal bevindingen [verdachte] / [K.] ” volgt dat [K.] op 28 juni 2011 contact heeft met twee mannen, van wie een later [T.] blijkt te zijn. Gezien wordt dat [T.] omstreeks 13:35 uur even contact heeft met [K.] en dan weggaat. Vervolgens gaat [K.] omstreeks 14:55 uur naar zijn woning op de [adres] in Amsterdam. Omstreeks 15:11 uur gaat [T.] deze woning binnen zonder tas. Hij komt 2 minuten later met een donkere weekendtas het portiek weer uit. In deze tas worden 2 kilogram hasj en ruim 3 kilogram cocaïne aangetroffen. [K.] wordt op 28 juni 2011 aangehouden. Tijdens de daaropvolgende doorzoeking worden in zijn woning diverse zakjes met wit poeder, wikkels met wit poeder en bruin gekleurde substantie, een zak met hennep, een seal apparaat en sealzakken aangetroffen, alsmede een geldbedrag van € 17.990,00 en een wapen (teaser).

Gelet op het voorgaande gaat het hof ervan uit dat op 1 juli 2010 [verdachte] aan [K.] (die zich kennelijk in het drugscircuit begeeft) een (voor een onbekend gebleven gebruiker van een Engels telefoonnummer bestemd) geldbedrag van € 36.740,00 heeft gegeven, na van [F.] de benodigde informatie als het token en de hoogte van het betreffende bedrag te hebben ontvangen.

De hiervoor genoemde feiten en omstandigheden, in samenhang bezien met het feit dat uit de bewijsmiddelen volgt dat [verdachte] en [F.] bij meer geldtransacties betrokken zijn geweest, zijn van dien aard dat zonder meer sprake is van een vermoeden van witwassen. Van [verdachte] mag worden verlangd dat hij een verklaring geeft voor de herkomst van het geld, die concreet, min of meer verifieerbaar en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijk is.

Ter terechtzitting in hoger beroep heeft [verdachte] aangegeven zich het betreffende gesprek met de Griekse man niet te kunnen herinneren. Het kan zijn dat hij dit gevoerd heeft. Door geheugenverlies herinnert hij zich sommige dingen niet, zoals sms-berichten. Hij weet niet of hij, toen hij geld bracht op verzoek van [H. 2] , daarover contact had met [F.] . Bij die stand van zaken moet het ervoor worden gehouden dat het door [verdachte] en [F.] aan een derde geleverd geldbedrag van € 36.740,00 van misdrijf afkomstig was en dat [verdachte] dit ook wist, gelet op het versluierd taalgebruik in de gesprekken tussen [verdachte] en [F.] met betrekking tot dit transport, het feit dat enkel het sturen van een token en een getal voor [verdachte] voldoende was om in actie te komen, en gelet op de betrokkenheid van beiden bij het kort daarvoor, en door het hof bewezen geachte geldtransport op 25 juni 2010.

Transactie op 21 oktober 2010 van een geldbedrag van onbekende hoogte

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft aangevoerd dat [verdachte] van dit feit dient te worden vrijgesproken, nu (zo begrijpt het hof de raadsvrouw) onvoldoende wettig en overtuigend bewijs voorhanden is. Ze heeft daartoe aangevoerd dat het enkele feit dat met de telefoon van [verdachte] tokens werden ontvangen en verzonden voor een bewezenverklaring van witwassen van het hier bedoelde bedrag onvoldoende is. [verdachte] was enkel bezig met (legaal) Hawala-bankieren.

Oordeel van het hof

Uit de gebezigde bewijsmiddelen, met name uit het telefoongesprek van 21 oktober 2010, 11:33 uur, tussen [verdachte] en een onbekende vrouw volgt dat [verdachte] die datum een geldbedrag, waarvan de hoogte onbekend is gebleven, heeft ontvangen. Het hof gaat er vanuit dat het hier om een geldbedrag is gegaan, gelet op de samenhang met de levering van “50” op 20 oktober 2010 en het feit dat vast is komen te staan dat [verdachte] bij meerdere geldtransacties betrokken is geweest die op soortgelijke wijze zijn uitgevoerd.

De hiervoor genoemde feiten en omstandigheden zijn van dien aard dat zonder meer sprake is van een vermoeden van witwassen. Van [verdachte] mag worden verlangd dat hij een verklaring geeft voor de herkomst van het geld, die concreet, min of meer verifieerbaar en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijk is.

Ter terechtzitting in hoger beroep heeft [verdachte] aangevoerd hij zich niet kan herinneren dat iemand hem op 20 en/of 21 oktober 2010 geld heeft gegeven. Bij die stand van zaken moet het ervoor worden gehouden dat het door [verdachte] van een derde ontvangen geldbedrag van misdrijf afkomstig was en dat hij dit ook wist, gelet op het feit dat de gesprekken waaraan [verdachte] heeft deelgenomen zich kenmerken door versluierd taalgebruik en gelet op de betrokkenheid van [verdachte] bij eerdere geldtransporten die op soortgelijke wijze zijn uitgevoerd. Uit de gesprekken leidt het hof af dat de deelnemers aan het gesprek, onder wie [verdachte] , hoewel voor een buitenstaander niet te duiden, precies weten wat er wordt besproken.

Transactie op 22 november 2010 van € 10.000,00

Standpunt van de verdediging

Door de raadsvrouw is ten aanzien van dit verwijt geen verweer gevoerd anders dan de algemene opmerkingen die zij ten aanzien van Hawala bankieren en witwassen heeft gemaakt.

Oordeel van het hof

Het hof stelt de navolgende feiten en omstandigheden vast.

[verdachte] , die ook Topai wordt genoemd, heeft op 22 november 2010 om 16:19 uur een gesprek met [L.] , die in Pakistan verblijft. [verdachte] vraagt:

“mag ik vandaag 10.000 geven? Vandaag is 10.000, er kan een probleem ontstaan, Kan je 10.000 afnemen?”

(…)

[L.] antwoord: “ja ja, je mag hem geven”

[verdachte] : “zal ik geven”

[L.] : “het is geen probleem, geef maar het aan hem, geef maar hem door dat het zoveel is”.

[verdachte] : “is goed is ok”

Op 23 november 2010 om 11:13 uur belt [verdachte] wederom naar [L.] en vraagt: “ja heeft hij het ontvangen? “

[L.] antwoordt dat hij (het hof begrijpt een derde) heeft gezegd dat het niet is ontvangen.

[verdachte] zegt dan: “hij (het hof begrijpt een derde) zei dat het is gedaan, hij had me gebeld”.

[L.] antwoordt: “Had hij vannacht gedaan?”

[verdachte] antwoord: “ja vannacht had hij gegeven”

Op de vraag hoeveel hij heeft gegeven antwoordt [verdachte] : “1000”.

In een gesprek op 23 november 2010 om 11:45 uur wordt bevestigd door [L.] dat het is gedaan. [L.] zegt: “hij heeft 1000 gegeven”.

Het hof leidt uit de voorgaande gesprekken af dat er een transactie heeft plaatsgevonden. Het hof gaat er gelet op de inhoud van de gesprekken van uit dat het om €10.000,00 gaat, nu er in het gesprek van 22 november 2010 om 16:19 uur over 10.000 is gesproken.

Voor de vraag of dit geld van misdrijf afkomstig is, overweegt het hof het navolgende.

Gelet op de omstandigheid dat er versluierd wordt gesproken en het feit dat vast is komen te staan dat [verdachte] bij meerdere geldtransacties betrokken is geweest die op soortgelijke wijze zijn uitgevoerd is er sprake van een redelijk vermoeden van witwassen. In zulk een geval mag van [verdachte] worden verlangd dat hij een verklaring geeft voor de herkomst van het geld. Zo een verklaring dient te voldoen aan de vereisten dat zij concreet, min of meer verifieerbaar en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijk is.

[verdachte] heeft ter terechtzitting verklaard zich niet te kunnen herinneren dat hij deze gesprekken heeft gevoerd.

Het hof concludeert dat bij gebreke van een aanvaardbare verklaring voor de herkomst van de

€ 10.000,00 met voldoende mate van zekerheid kan worden uitgesloten dat het geldbedrag een legale herkomst heeft en dat dus een criminele herkomst als enige aanvaardbare verklaring kan gelden.

Gelet op de omstandigheid dat het [verdachte] was die deze gesprekken voerde en in het bijzonder uit de versluierde taal die gebezigd werd, is het hof van oordeel dat [verdachte] ook wetenschap had van de niet legale herkomst. Uit de gesprekken leidt het hof af dat de deelnemers aan het gesprek, waaronder [verdachte] , hoewel voor een buitenstaander niet te duiden, precies weten wat er wordt besproken.

Transactie op 23 november 2010 van € 124.450,00

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft betoogd dat van het door de rechtbank als bewijs gebezigde sms-bericht onduidelijk is wie er sms’t naar wie. De in verband met deze transactie opgenomen tapgesprekken zijn in de Memoni-taal gevoerd. Uit het dossier is niet af te leiden dat een officiële (het hof begrijpt beëdigde) tolk in de Memoni-taal de gesprekken heeft vertaald, zodat die gesprekken niet tot het bewijs kunnen worden gebezigd. Dit dient te leiden tot vrijspraak.

Oordeel van het hof

Het hof overweegt met betrekking tot het bewijsuitsluitingsverweer dat de raadsvrouw enkel gesuggereerd heeft dat de vertalingen in het dossier onjuist zijn, maar geen passages heeft aangewezen waarin van een onjuiste vertaling sprake is. Ook is niet aannemelijk geworden dat sprake is van onjuiste vertalingen. Gelet hierop is er geen aanleiding om de tapgesprekken van het bewijs uit te sluiten.

Het hof stelt de navolgende feiten en omstandigheden vast:

Op 23 november 2010 om 14:51 uur wordt met de telefoon in gebruik bij [verdachte] (TA075) een sms gestuurd naar een Pakistaans nummer eindigend op 0444 met daarin vermeld: “05358447691. Token.X47613564092”.

15 Minuten later belt [verdachte] naar de persoon die gebruik maakt van het Pakistaanse nummer eindigend op 0444. In dat gesprek op 23 november 2010 om 15:07 uur vraagt [verdachte] : “heb je boodschap ontvangen”. De NN (0444) antwoordt: “ik heb wel de boodschap ontvangen. Ik ga het checken en doorgeven.”

Op 23 november 2010 om 15:08 uur belt [verdachte] naar de persoon in Pakistan die gebruik maakt van het nummer eindigend op 0444 en zegt: “ik heb een vijfentwintig doorgekregen”.

De NN (0444) vraagt: “een vijfentwintig”. [verdachte] antwoordt: “ja”

Om 15:29 uur wordt [verdachte] gebeld door NN 0444 waarin deze tegen [verdachte] zegt: “uw pakket is OK in Multan”. [verdachte] antwoordt: “ja het is goed. Kan je morgen het vrijgeven/geven?” Om 15:39 uur belt [verdachte] weer naar NN 0444 en zegt dat 3 cent uit zijn zak wordt ingehouden danwel dat hij 3 cent uit zijn zak gaat betalen en dat hij moet proberen het morgen te laten.

Om 19:03 uur wordt op de telefoon die eerder door [verdachte] werd gebruikt (TA075) een sms ontvangen van een Pakistaans nummer eindigend op 1893 inhoudende: 124450-550short”. Twintig minuten later (om 19:22) belt [verdachte] naar NN0444 en wordt er gesproken over de 550 die tekort is. [verdachte] zegt dat ze hebben geteld en dat er 27 bankbiljetten verdwenen zijn.

Het hof leidt uit de omstandigheid dat met de telefoon die in gebruik is bij [verdachte] op 23 november 2010 een tokennummer is ge-sms’t naar een Pakistaans nummer eindigend op 0444 af dat het [verdachte] is geweest die dit sms-bericht heeft verzonden nu 15 minuten later een telefoongesprek wordt gevoerd tussen de gebruiker van het nummer eindigend op 0444 en [verdachte] die middels stemherkenning is geïdentificeerd. In het gesprek wordt door [verdachte] gevraagd of de ander de boodschap heeft ontvangen. Het hof begrijpt dat dit ziet op het eerder per sms-bericht doorgegeven tokennummer. De navolgende gesprekken duiden op de overdracht van een geldbedrag.

In de gesprekken wordt gesproken over “125”. Het hof gaat er van uit dat hier 125000 wordt bedoeld nu in het sms-bericht van 19:03 uur aan [verdachte] gemeld wordt: “124450 – 550 short”.

Dat met 550 short wordt bedoeld dat er een tekort van 550 is, leidt het hof af uit de inhoud van het gesprek dat om 19:22 uur wordt gevoerd tussen [verdachte] en NN 0444.

Verder stelt het hof vast dat 124450 + 550 = 125.000.

Het hof gaat uit van een overdracht van ongeveer € 125.000,00.

Voor de vraag of dit geld van misdrijf afkomstig is, overweegt het hof het navolgende.

Gelet op de omstandigheid dat er versluierd wordt gesproken en het feit dat vast is komen te staan dat [verdachte] bij meerdere geldtransacties betrokken is geweest die op soortgelijke wijze zijn uitgevoerd is er sprake van een redelijk vermoeden van witwassen. In zulk een geval mag van [verdachte] worden verlangd dat hij een verklaring geeft voor de herkomst van het geld. Zo een verklaring dient te voldoen aan de vereisten dat zij concreet, min of meer verifieerbaar en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijk is.

[verdachte] heeft ter terechtzitting in hoger beroep verklaard dat hij niet weet wat 550 short betekent. De telefoon was niet van hem persoonlijk. Hij weet ook niet wat er bedoeld wordt als hem wordt voorgehouden dat hij heeft gezegd dat er 27 bankbiljetten missen.

Het hof concludeert dat deze verklaring niet beschouwd kan worden als een verklaring die beschouwd moet worden als een verklaring die voldoende tegenwicht biedt aan de verdenking zodat

bij gebreke aan een aanvaardbare verklaring voor de herkomst van de € 125.000,00 met voldoende mate van zekerheid kan worden uitgesloten dat dit geldbedrag een legale herkomst heeft en dat dus een criminele herkomst als enige aanvaardbare verklaring kan gelden.

Gelet op de omstandigheid dat het [verdachte] was die deze gesprekken voerde en in het bijzonder uit de versluierde taal die gebezigd werd, is het hof van oordeel dat [verdachte] ook wetenschap had van de niet legale herkomst. Uit de gesprekken leidt het hof af dat de deelnemers aan het gesprek, waaronder [verdachte] , hoewel voor een buitenstaander niet te duiden, precies weten wat er wordt besproken.