1.2 Probleemstelling

Bindend advies is slechts materieel geregeld in titel 7.15 BW (de vaststellingsovereenkomst) en kent geen wettelijke formele regeling. Polak schrijft in 1985 in zijn preadvies voor de Vereniging voor de vergelijkende studie van het recht van België en Nederland dat bindend advies echter niet geheel op gaat in het contractenrecht, maar mede wordt bepaald door regels van procesrecht.1 Aan de hand van een interne vergelijking van bindend advies met overheidsrechtspraak wordt in dit onderzoek nagegaan of de wezenlijke regels van procesrecht, die in het kader van rechtspraak door de overheidsrechter wettelijk zijn geregeld in het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering, ook worden gewaarborgd in de bindend-adviesprocedure en/of het wenselijk is dat deze wezenlijke regels van procesrecht worden gewaarborgd in de bindend-adviesprocedure. Polak is van mening dat voor de procedurele waarborgen bij bindend advies zoveel mogelijk ‘leentjebuur’ moet worden gespeeld bij overheidsrechtspraak en met name bij de daar geldende waarborgen voor een behoorlijke rechtsgang.2

In het verlengde van deze eerste onderzoeksvraag ligt een tweede onderzoeksvraag. Voor bindend advies is geen formele regeling in het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering opgenomen. Bij de geschillencommissies voor consumentenzaken zijn de regels voor de procedure neergelegd in een reglement, maar deze zijn op punten onvolledig.3 Bij ad hoc bindend advies maken partijen niet of nauwelijks afspraken betreffende het procedureverloop. Polak pleit in zijn preadvies voor de vastlegging van regels betreffende de bindend-adviesprocedure.4 In de literatuur is rond de invoering van het huidige Boek IV Rv, waardoor de regeling van arbitrage werd gemoderniseerd en de arbitrale procedure met meer waarborgen werd voorzien, gepleit voor afschaffing van de figuur bindend advies.5 Ook heeft men wel geopperd de regeling voor arbitrage neergelegd in Boek IV Rv analoog toe te passen op de bindend-adviesprocedure.6 Snijders heeft in 2010 in het onderzoek ‘Arbitrageen/of bindend advies bij de SGC’ dat is verricht in opdracht van de SER, de aanbeveling gedaan om de figuur van bindend advies bij de SGC om te zetten in arbitrage.7 Dit doet de vraag rijzen of aan bindend advies in zijn huidige vorm nog wel behoefte is en brengt mij bij de tweede onderzoeksvraag: dienen procedureregels voor bindend advies wettelijk te worden vastgelegd? Betreffende een formele regeling voor bindend advies in de wet is in de literatuur opgemerkt dat dit niet past bij de behoefte aan conflictoplossing, conciliatie en eenvoudige, snelle en goedkope procedures.8 Bij de beantwoording van de tweede onderzoeksvraag worden de voordelen van een formele regeling voor bindend advies in de wet afgewogen tegen de voordelen van bindend advies in zijn huidige vorm, zoals de snelle en informele procedure, deskundigheid et cetera.