Rb. Utrecht, 21-12-2011, nr. 275512 / HA ZA 09-2381

Nethave betoogt dat de vaststellingsovereenkomst tot stand is gekomen doordat D-Age bij de totstandkoming daarvan bedrog heeft gepleegd. Is dat het geval, dan heeft D-Age volgens Nethave onrechtmatig jegens haar gehandeld en is de vaststellingsovereenkomst vernietigbaar op grond van artikel 3:44 Burgerlijk Wetboek (BW), met als gevolg dat de betalingen die Nethave op grond van de vaststellingsovereenkomst aan D-Age heeft gedaan, onverschuldigd zijn. Met betrekking tot [gedaagde sub 5] en [gedaagde sub 6] neemt Nethave voorts het standpunt in dat zij onrechtmatig jegens haar hebben gehandeld doordat zij actief en nauw betrokken zijn geweest bij het jegens Nethave gepleegde bedrog bij het aangaan van de vaststellingsovereenkomst.

Volgens Nethave heeft D-Age zich schuldig gemaakt aan bedrog bij de totstandkoming van de vaststellingsovereenkomst doordat zij en/of Diavolezza c.s.:

D-Age en Diavolezza c.s. nemen het standpunt in dat Nethave niet is bedrogen. In verband hiermee betogen zij:

De rechtbank is van oordeel dat de vaststellingsovereenkomst niet door bedrog van de zijde van D-Age en haar achterliggers tot stand is gekomen. In verband daarmee overweegt zij het volgende.

D-Age is van mening dat zij op grond van een in 1999 met Nethave gesloten overeenkomst een co-investeringsrecht in Nethave heeft verworven. In verband hiermee heeft zij eind 2005 bij de rechtbank Utrecht een gerechtelijke procedure tegen Nethave aanhangig gemaakt. Het bestuur van Nethave wordt gevormd door Nethave Management. Voorafgaand aan het uitbrengen van de dagvaarding heeft de raadsman van D-Age [gedaagde sub 4], die in 1999 bestuurder was van Nethave Management, schriftelijk een aantal vragen gesteld met betrekking tot het co-investeringsrecht. [gedaagde sub 4] heeft deze vragen in een brief van 23 september 2005 beantwoord. Deze brief is door D-Age in het geding gebracht, ter onderbouwing van haar stelling dat zij het co-investeringsrecht heeft verworven. Op 2 februari 2006 heeft [gedaagde sub 4] onder ede bij een notaris verklaard dat de inhoud van zijn brief van 23 september 2005 juist en waarheidsgetrouw is. In maart 2007 heeft [gedaagde sub 4] als getuige bij de rechtbank Utrecht verklaard dat hij blijft bij de inhoud van die verklaringen. In haar vonnis van 19 december 2007 heeft de rechtbank Utrecht geoordeeld dat Nethave in 1999 een co-investeringsrecht aan D-Age heeft toegekend en heeft zij Nethave in verband hiermee veroordeeld tot betaling van € 18.242.500,-- aan D-Age. Aan dit oordeel heeft de rechtbank mede de verklaringen van [gedaagde sub 4] ten grondslag gelegd.

Nethave stelt dat [gedaagde sub 4] in 2006 tegen [D], die toen een van de bestuurders van Nethave Management was, heeft gezegd dat hij van [gedaagde sub 5] een bedrag van € 5 miljoen zou krijgen als de procedure van D-Age goed zou verlopen. Volgens Nethave heeft zij deze uitlating van [gedaagde sub 4] toen voor kennisgeving aangenomen en als een typische, aan de fantasie ontsproten uitlating van [gedaagde sub 4] beschouwd. Na het vonnis van de rechtbank Utrecht van 19 december 2007 heeft zowel Nethave als D-Age hoger beroep ingesteld. Nethave is zich toen gaan bezinnen over een eventuele schikking met D-Age. [D], die op 1 januari 2008 is afgetreden als bestuurder van Nethave Management en is toegetreden tot de raad van commissarissen van Greenfield, en [J], voorzitter van de commissie van belanghebbenden van Nethave, hebben op 23 juni 2008 een gesprek gehad met [gedaagde sub 4]. Zij hebben [gedaagde sub 4] toen gevraagd of er sprake is geweest van enige vorm van betaling aan [gedaagde sub 4] door D-Age en/of haar achterliggers. Volgens Nethave was de reden voor deze vraag gelegen in de twijfels van [D] en [J] over de juistheid en oprechtheid van de verklaringen die [gedaagde sub 4] had afgelegd en speelde ook een rol dat [gedaagde sub 4] in 2006 tegen [D] gezegd had dat hij van [gedaagde sub 5] een bedrag van € 5 miljoen zou krijgen. Nethave stelt dat [gedaagde sub 4] toen ontwijkend heeft geantwoord op de hiervoor genoemde vraag en dat hij erkende dat zijn getuigenverklaringen niet goed waren geïnterpreteerd. Nethave stelt voorts dat gelet hierop, en op de suggestie die [gedaagde sub 4] had gedaan dat D-Age op een of andere manier iets aan hem zou hebben toegezegd voor het afleggen van zijn getuigenverklaringen, [D] en [J] besloten hebben de mogelijkheid dat de verklaringen van [gedaagde sub 4] door D-Age in haar voordeel waren beïnvloed verder te onderzoeken.

Op 26 juni 2008 hadden [D] en [J] een bespreking met [gedaagde sub 5], [A] en [gedaagde sub 6]. Op 16 juli 2008 hadden [D] en [J] een bespreking met [gedaagde sub 5] en [A]. Tijdens die besprekingen is de mogelijkheid van een schikking tussen Nethave en D-Age aan de orde geweest. Volgens Nethave hebben [D] en [J] tijdens die besprekingen gevraagd of er sprake was geweest van enige betaling of vergoeding aan [gedaagde sub 4], waarop ten stelligste ontkennend werd geantwoord. D-Age betwist dat zij die vraag ontkennend heeft beantwoord. Vaststaat dat D-Age tijdens de bespreking van 16 juli 2008 heeft meegedeeld dat zij juridische kosten verband houdende met het getuigenverhoor van [gedaagde sub 4] heeft vergoed. Over de hoogte van die kostenvergoeding is toen niet gesproken.

Nadat Nethave haar raadsman opdracht had gegeven om met D-Age een schikking uit te onderhandelen zond haar raadsman op 23 september 2008 een eerste concept-vaststellingsovereenkomst aan (de raadsman van) D-Age. Op 29 september 2008 ontving Nethave de brief van [K] (zie 2.20). Nethave zag in deze brief aanleiding er op aan te dringen dat D-Age en haar achterliggers (haar vier grootaandeelhouders bestaande uit [gedaagde sub 5] en drie van zijn familieleden, als mede [A] en [gedaagde sub 6]) zouden verklaren niet bekend te zijn met enige toezegging dan wel betaling van enig geldelijk voordeel aan [gedaagde sub 4] of een aan hem gelieerde partij, door wie dan ook aan de zijde van D-Age. In verband daarmee stuurde Nethave op 9 oktober 2008 een aangepast concept naar D-Age, waarin een nieuw artikel 1.6 was gevoegd (zie 2.21). Uit de tekst van deze bepaling leidt de rechtbank af dat Nethave er op 9 oktober 2008 niet van overtuigd was dat D-Age of haar achterliggers [gedaagde sub 4] niets hebben betaald of geen beloning in het vooruitzicht hebben gesteld, in ruil voor zijn verklaringen.

Tijdens de bespreking tussen partijen van 21 oktober 2008 gaf D-Age aan dat het afgeven van de door Nethave gewenste verklaringen voor haar en de bij haar betrokkenen onacceptabel was en dat zij niet zou schikken als dergelijke verklaringen werden verlangd. Dit werd toegelicht in een brief van de raadsman van D-Age van 22 oktober 2008 (zie 2.23). Uit deze brief blijkt dat Nethave D-Age had meegedeeld dat de directie van Nethave niet wilde schikken indien er twijfel zou bestaan met betrekking tot de vraag of de verklaringen die [gedaagde sub 4] heeft gegeven op onrechtmatige wijze door D-Age zouden zijn verkregen. Voorts staat in deze brief dat ‘de redactie van deze verklaring impliceert dat Nethave gegronde reden heeft om mijn cliënten van onbehoorlijk (of zelfs crimineel: art. 47 jo 207 Sr) handelen te verdenken, hetgeen niet zo is.’ Door middel van deze zinsnede heeft D-Age Nethave impliciet te kennen gegeven dat aan [gedaagde sub 4] niets is betaald of is toegezegd dat verband hield met de door hem afgelegde verklaringen. Verder heeft D-Age in deze brief gemeld dat zij en diverse van haar achterliggers in het verleden ‘een normaal zakelijk contact’ met hem hebben gehad. Kennelijk zinspeelde D-Age hierbij op de door Diavolezza aan [gedaagde sub 4] verstrekte lening, zonder deze uitdrukkelijk te noemen. Tenslotte heeft D-Age Nethave in deze brief verzocht genoegen te nemen met de verklaring dat noch D-Age noch [A], [gedaagde sub 5] en [gedaagde sub 6] aan [gedaagde sub 4] de toezegging hebben gedaan dat hij geld zou krijgen uit de ‘Greenfield-schikking’.

Op 23 oktober 2008 hadden [F] en [E] namens Nethave een bespreking met [A] en [gedaagde sub 5] namens D-Age en haar achterliggers.[F] heeft er toen op gewezen dat de bij D-Age betrokkenen mogelijk strafrechtelijk zouden worden vervolgd indien [gedaagde sub 4] zou zijn omgekocht. Hierop heeft [gedaagde sub 5] geantwoord dat Nethave dat strafrechtelijk onderzoek dan maar moest laten doen. Hiermee gaf [gedaagde sub 5] aan niet bang te zijn voor de uitkomst van een eventueel strafrechtelijk onderzoek en deelde hij impliciet mee dat [gedaagde sub 4] niet is omgekocht.

Na deze bespreking, eveneens op 23 oktober 2008, vond een vergadering van belanghebbenden van Nethave plaats (zie 2.25). [E] heeft tijdens die vergadering meegedeeld dat op basis van een schriftelijke verklaring van een derde [de rechtbank begrijpt: de brief van [K]] en eerdere signalen die de directie en de raad van commissarissen hebben ontvangen ‘door ons vraagtekens [worden] geplaatst bij de wijze van totstandkoming van de verklaringen die de heer [gedaagde sub 4] heeft afgegeven’. Hieruit leidt de rechtbank af dat het bestuur en de raad van commissarissen van Nethave ook op 23 oktober 2008 ervan uitgingen dat D-Age of haar achterliggers [gedaagde sub 4] mogelijk hadden betaald of een beloning in het vooruitzicht hadden gesteld, in ruil voor zijn verklaringen. Sterker nog, het bestuur en de raad van commissarissen van Nethave hielden er toen uitdrukkelijk rekening mee dat D-Age of haar achterliggers [gedaagde sub 4] hadden omgekocht, ondanks de brief van de raadsman van D-Age van 22 oktober 2008 en de mededelingen die door [gedaagde sub 5] en [A] op 23 oktober 2008 voorafgaand aan de vergadering hadden gedaan. Dit blijkt in de eerste plaats uit de volgende mededelingen van [E] tijdens deze vergadering:

Tijdens de vergadering van 23 oktober 2008 zijn sheets getoond. Dat het bestuur en raad van commissarissen van Nethave rekening hielden met omkoping van [gedaagde sub 4] blijkt ook uit de tekst van sheet 15:

Tijdens de vergadering van 23 oktober 2008 hebben [E] en [H] benadrukt dat het bestuur en de raad van commissarissen weliswaar geen voorstander van een schikking waren, maar dat het met name ging om de belangen van de aandeelhouders ([E]) en dat er zou worden gehandeld naar de wil van de aandeelhouders ([H]). Een meerderheid van de aandeelhouders van Nethave wilde op 23 oktober 2008 graag met D-Age schikken. [H] deelde tijdens die vergadering immers mee:

Bij die wens van veel aandeelhouders speelde het belang om op korte termijn over het geld te beschikken een rol. Dit volgt uit de medeling van [J] tijdens deze vergadering, dat ‘Waar de commissie van belanghebbenden veel waarde aan hecht is dat iedereen op korte termijn, en ook juist in deze tijd, over zijn eigen geld moet kunnen beschikken en dat heeft een prijs.’

Op 29 oktober 2008 heeft D-Age Nethave laten weten dat D-Age en haar achterliggers niet bereid waren de door Nethave gewenste schriftelijke verklaringen af te geven en dat wat hen betreft een schikking alleen mogelijk was ‘als daarna het boek definitief dicht kan’ (zie 2.26). Nethave heeft vervolgens haar eis van nadere verklaringen ingetrokken. Op 7 november 2008 hebben de laatste schikkingsonderhandelingen tussen partijen plaatsgevonden. Op verzoek van D-Age en haar achterliggers zijn in het laatste concept de artikelen 8 en 12 gevoegd (zie 2.29). Op 10 november 2008 hebben Nethave en D-Age de vaststellingsovereenkomst ondertekend. De schikking is aangegaan onder de opschortende voorwaarde dat de algemene vergadering van aandeelhouders met tenminste 75% van het uitstaande aandelenkapitaal met de vaststellingsovereenkomst zou instemmen (hierna: de opschortende voorwaarde). Later die dag, eveneens op 10 november 2008 vond de algemene vergadering van aandeelhouders van Nethave plaats, waarop de schikking was geagendeerd.

Voorafgaand aan de vergadering van 10 november 2008 is de raad van commissarissen van Nethave afgetreden. De verklaring van de raad van commissarissen voor dit aftreden is aan het begin van de vergadering voorgelezen (zie 2.30). Als een van de redenen gaf de raad van commissarissen dat er geen verhaalsmogelijkheid zou zijn ‘indien de verstrekte informatie niet juist blijkt te zijn, ergo niet te goeder trouw zou zijn’. Gelet op deze verklaring moet het alle aanwezigen op de vergadering, inclusief het bestuur van Nethave, duidelijk zijn geweest dat de raad van commissarissen niet uitsloot dat D-Age en haar achterliggers Nethave onjuist dan wel onvolledig hadden ingelicht met betrekking tot de vraag of [gedaagde sub 4] in verband met zijn verklaringen was betaald dan wel een beloning in het vooruitzicht was gesteld. Ook het bestuur van Nethave sloot dit tijdens de vergadering van 10 november 2008, toen de vaststellingsovereenkomst al was ondertekend, nog steeds niet uit, zo blijkt uit mededelingen van [E] tijdens die vergadering:

Dat Nethave op 10 november 2008 niet uitsloot dat D-Age en haar achterliggers haar onjuist dan wel onvolledig hadden ingelicht met betrekking tot de vraag of [gedaagde sub 4] in verband met zijn verklaringen was betaald dan wel een beloning in het vooruitzicht was gesteld vindt verder bevestiging in de tekst van de sheets die tijdens de vergadering van 10 november 2008 zijn getoond:

Op sheet 18 stond:

En op sheet 21 stond:

Aan het slot van de vergadering van 10 november 2008 heeft 98,5% van het uitstaande aandelenkapitaal met de vaststellingsovereenkomst ingestemd, waardoor is voldaan aan de opschortende voorwaarde. Deze grote meerderheid heeft met de vaststellingsovereenkomst ingestemd, ondanks dat het bestuur en de raad van commissarissen geen voorstander waren van de schikking en de raad van commissarissen zelfs is afgetreden.

Artikel 3:44 lid 3 BW bepaalt, voorzover in deze procedure relevant, dat bedrog aanwezig is, wanneer iemand een ander tot het verrichten van een bepaalde rechtshandeling beweegt door enige opzettelijk daartoe gedane onjuiste mededeling of door het opzettelijk daartoe verzwijgen van enig feit dat de verzwijger verplicht was mede te delen. Gelet op de hierboven beschreven gang van zaken concludeert de rechtbank dat Nethave níet is bewogen tot het sluiten van de vaststellingsovereenkomst door mogelijke leugens van D-Age en haar achterliggers en/of door opzettelijke verzwijging door D-Age en haar achterliggers over feiten waarvoor mogelijk op hen een mededelingsplicht rustte. Immers, Nethave hield er op het moment van het ondertekenen van de vaststellingsovereenkomst en ook daarna uitdrukkelijk rekening mee dat D-Age en haar achterliggers tegen haar hadden gelogen over betalingen, of een toezegging daartoe, aan [gedaagde sub 4] in verband met zijn verklaringen, en dat D-Age met betrekking tot [gedaagde sub 4] informatie voor haar had verzwegen die van belang was voor haar afweging om te schikken. Het bestuur van Nethave heeft, onder zware druk van (grote) aandeelhouders van Nethave, bewust het risico aanvaard dat D-Age of haar achterliggers [gedaagde sub 4] in verband met zijn verklaringen hebben betaald dan wel een beloning in het vooruitzicht hebben gesteld. Van bedrog in de zin van artikel 3:44 lid 3 BW is dus geen sprake. Hieruit volgt dat de vraag of D-Age en haar achterliggers daadwerkelijk tegen Nethave hebben gelogen dan wel feiten hebben verzwegen ten aanzien waarvan op hen een mededelingsplicht rustte, zoals Nethave stelt en D-Age en Diavolezza c.s. gemotiveerd hebben betwist, niet hoeft te worden beantwoord in het kader van de stelling dat bij de totstandkoming van de vaststellingsovereenkomst bedrog is gepleegd. Evenmin hoeft te worden vastgesteld óf [gedaagde sub 4] een betaling of een toezegging daartoe heeft gekregen, in ruil voor zijn verklaringen.

Nethave stelt dat de aangehaalde passages uit de processen-verbaal en de sheets van de vergaderingen van 23 oktober 2008 en 10 november 2008 louter interne overwegingen zijn die niet tegenover D-Age zijn geuit en dat deze overwegingen dan ook niet kunnen gelden als een aanvaarding (van wat dan ook) ten opzichte van D-Age. Voor zover Nethave hiermee bedoelt dat de aangehaalde passages bij de beoordeling van de vraag of zij door D-Age is bedrogen buiten beschouwing moeten worden gelaten, faalt deze stelling nu deze geen grondslag in het recht vindt. Bij de beoordeling van de vraag of iemand is bewogen tot een rechtshandeling door mogelijke leugens of opzettelijke verzwijging mag de rechter alle omstandigheden van het geval betrekken. Daartoe behoren zeker ook (interne) besprekingsverslagen en niet louter uitingen die naar de wederpartij zijn gedaan.

Met inachtneming van het voorgaande staat vast dat (het bestuur van) Nethave op het moment van het sluiten van de vaststellingsovereenkomst nog steeds twijfelde aan de rechtmatigheid van de totstandkoming van de verklaringen van [gedaagde sub 4]. Nethave is met D-Age overeengekomen dat de vaststellingsovereenkomst er onder meer toe strekt alle onzekerheid en geschillen omtrent over en weer over elkaar gedane mededelingen, alsmede de al dan niet bestaande twijfel bij partijen omtrent de juistheid en rechtmatigheid van de (wijze van totstandkoming van de) ter zake van het geschil afgelegde verklaringen definitief te beëindigen (artikel 8 van de vaststellingsovereenkomst). Omdat van bedrog in de zin van artikel 3:44 lid 3 BW geen sprake is, is artikel 8 van de vaststellingsovereenkomst, anders dan Nethave betoogt, niet nietig wegens strijd met de goede zeden (artikel 3:40 lid 1 BW). Ook is, anders dan Nethave stelt, het beroep van D-Age op de toepassing van artikel 8 van de vaststellingsovereenkomst onder de hierboven beschreven omstandigheden niet naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar. De buitengerechtelijke vernietiging door Nethave van de vaststellingsovereenkomst is dan ook niet rechtsgeldig.

Het voorgaande brengt mee dat de vaststellingsovereenkomst onverkort van kracht is en dat Nethave daaraan nog steeds is gebonden. De vorderingen van Nethave op D-Age, [gedaagde sub 5] en [gedaagde sub 6], voor zover gegrond op (het verlenen van medewerking aan) bedrog gepleegd bij de totstandkoming van de vaststellingsovereenkomst, zullen worden afgewezen, nu van dergelijk bedrog geen sprake is.

D-Age en Diavolezza c.s. nemen het standpunt in dat de vorderingen van Nethave (ook) op grond van artikel 12 van de vaststellingsovereenkomst moeten worden afgewezen. Dit verweer slaagt. De rechtbank licht dit als volgt toe.

Gelet op hetgeen de rechtbank hiervoor heeft overwogen is de vaststellingsovereenkomst nog steeds van kracht. Door middel van artikel 12 zijn Nethave en D-Age overeengekomen dat Nethave D-Age niet aansprakelijk zal stellen voor enigerlei schade welke direct of indirect het gevolg is van ter zake van het geschil afgelegde verklaringen (zie 2.29). Hiermee worden bedoeld de verklaringen die zijn afgelegd door [gedaagde sub 4], ten aanzien waarvan de rechtbank heeft vastgesteld dat Nethave ten tijde van het sluiten van de vaststellingsovereenkomst twijfelde aan de juistheid en de rechtmatigheid van de wijze van totstandkoming ervan (artikel 8). De verklaringen van [gedaagde sub 4] zijn volgens Nethave redengevend geweest voor het vonnis van de rechtbank Utrecht van 19 december 2007 en de schade die Nethave stelt te hebben geleden is volgens haar een gevolg van die verklaringen. De vorderingen van Nethave vallen dus onder de reikwijdte van artikel 12 van de vaststellingsovereenkomst.

De aandelen in D-Age zijn voor 90% in handen van Palu. De aandelen in Palu worden voor 25% gehouden door Diavolezza en zijn voor het overige indirect eigendom van [gedaagde sub 5] en zijn familieleden. De aandelen in Diavolezza zijn indirect eigendom van [gedaagde sub 5] en [gedaagde sub 6], die indirect de enige bestuurders zijn van zowel Palu als Diavolezza. Gezien de ruime omschrijving van artikel 12 moeten Diavolezza, [gedaagde sub 5] en [gedaagde sub 6] worden beschouwd als aan D-Age direct of indirect gelieerde (rechts)personen. Op grond van het bepaalde in artikel 6:253 BW moet artikel 12 ten opzichte van Diavolezza, [gedaagde sub 5] en [gedaagde sub 6] als een derdenbeding worden aangemerkt. Vast staat dat zij dit derdenbeding hebben aanvaard. Hieruit volgt dat Nethave zich er ook toe heeft verplicht derden zoals Diavolezza, [gedaagde sub 5] en [gedaagde sub 6] niet aansprakelijk te stellen voor enigerlei schade welke direct of indirect het gevolg is van de verklaringen die zijn afgelegd door [gedaagde sub 4].

Het voorgaande brengt mee dat Nethave (nog steeds) gebonden is aan artikel 12 van de vaststellingsovereenkomst, met als gevolg dat zij D-Age en Diavolezza c.s. niet aansprakelijk kan houden voor de door haar gestelde schade. De vorderingen van Nethave op D-Age en Diavolezza c.s., voor zover daaraan bedrog in het geding gepleegd ten grondslag is gelegd respectievelijk dat D-Age is ‘leeggehaald’, ketsen dan ook af op artikel 12. Gelet hierop hoeft ook in dit verband, net als ten aanzien van het door Nethave gestelde bedrog bij de totstandkoming van de vaststellingsovereenkomst, dus niet te worden vastgesteld óf [gedaagde sub 4] een betaling of een toezegging daartoe heeft gekregen, in ruil voor zijn verklaringen. Evenmin hoeft te worden onderzocht of gelden uit D-Age zijn weggesluisd.

D-Age en Diavolezza c.s. nemen met betrekking tot de proceskosten primair het standpunt in dat Nethave moet worden veroordeeld in de daadwerkelijke proceskosten, in plaats van een proceskostenveroordeling die is gebaseerd op het liquidatietarief. In verband daarmee betogen zij dat de vordering van Nethave van elke feitelijke en juridische grondslag is ontbloot en dat het volstrekt ontoelaatbaar is dat zij hen heeft beschuldigd van het uitlokken van valse getuigenverklaringen en dus, impliciet, van het omkopen van een getuige en het aanzetten tot meineed. Hierdoor zijn D-Age en Diavolezza c.s. in hun eer en goede naam geschaad, hetgeen nog wordt versterkt doordat er tientallen (derden)beslagen zijn gelegd, zodat ook derden/buitenstaanders hebben kunnen lezen dat zij door Nethave in voornoemde zin zijn beschuldigd, aldus D-Age en Diavolezza c.s.

Met betrekking tot deze stellingen van D-Age en Diavolezza c.a. wordt voorop gesteld dat in Nederland eenieder het recht heeft een procedure tegen een wederpartij te starten. Dit uitgangspunt brengt mee dat slechts in uitzonderlijke omstandigheden kan worden geoordeeld dat misbruik wordt gemaakt van dit recht en/of dat onrechtmatig wordt gehandeld door een procedure te starten. Van deze uitzonderlijke situatie kan sprake zijn als de ingestelde vorderingen op voorhand als volstrekt kansloos moeten worden aangemerkt. Van die situatie is in het onderhavige geval, gelet op de stellingen van Nethave, naar het oordeel van de rechtbank geen sprake. Reeds uit de omstandigheid dat de rechtbank de feiten uitvoerig heeft moeten wegen voordat zij tot de conclusie is gekomen dat de vaststellingsovereenkomst niet door bedrog tot stand is gekomen, volgt dat van misbruik van bevoegdheid door Nethave geen sprake is. Gelet hierop zal de rechtbank de door Nethave te vergoeden proceskosten vaststellen aan de hand van het toepasselijke liquidatietarief.

De kosten aan de zijde van D-Age worden begroot op:

De door D-Age gevorderde wettelijke rente over de proceskosten zal worden toegewezen met inachtneming van de hierna in het dictum te bepalen termijn. De nakosten, waarvan D-Age betaling vordert, en de gevorderde wettelijke rente over de nakosten zullen op de hierna in het dictum weergegeven wijze worden begroot.

De kosten aan de zijde van Diavolezza c.s. worden begroot op:

De door Diavolezza c.s. gevorderde wettelijke rente over de proceskosten zal worden toegewezen met inachtneming van de hierna in het dictum te bepalen termijn.

De vorderingen van Nethave op Hooglanden en [gedaagde sub 4]:

De vorderingen met betrekking tot de hoofdsom en de wettelijke rente daarover komen de rechtbank niet onrechtmatig of ongegrond voor en zullen worden toegewezen.

Nethave vordert een bedrag van € 224.357,86 aan buitengerechtelijke (incasso-)kosten. Zij stelt dat de gevorderde kosten betrekking hebben op het vaststellen van de aansprakelijkheid van ‘gedaagden’. Vast staat dat het leeuwendeel van de werkzaamheden van de raadslieden van Nethave geen betrekking heeft gehad op de eventuele aansprakelijkheid van Hooglanden en [gedaagde sub 4], maar van D-Age en Diavolezza c.s. Nethave heeft bovendien niet gespecificeerd welk deel van de genoemde werkzaamheden betrekking heeft op Hooglanden en [gedaagde sub 4]. Deze vordering zal dan ook worden afgewezen.

Nethave vordert Hooglanden en [gedaagde sub 4] hoofdelijk te veroordelen tot betaling van de beslagkosten. Deze vordering is gelet op het bepaalde in art. 706 Rv toewijsbaar. De beslagkosten worden begroot op € 8.237,69, bestaande uit € 5.026,69 voor verschotten (explootkosten) en EUR 3.211,00 voor salaris advocaat (1 rekest × EUR 3.211,00). De gevorderde wettelijke rente over de beslagkosten zal worden toegewezen met inachtneming van de hierna in het dictum te bepalen termijn.

Hooglanden en [gedaagde sub 4] zullen als de in het ongelijk gestelde partij hoofdelijk in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van Nethave worden begroot op:

Het toegewezen salaris advocaat betreft de kosten van het opstellen van de dagvaarding en de aan Hooglanden en [gedaagde sub 4] betekende akte houdende wijziging van eis. De gevorderde wettelijke rente over de proceskosten zal worden toegewezen met inachtneming van de hierna in het dictum te bepalen termijn. De nakosten, waarvan Nethave betaling vordert, zullen op de in het dictum weergeven wijze worden begroot.

wijst de vorderingen af,

veroordeelt Nethave in de proceskosten, aan de zijde van D-Age tot op heden begroot op EUR 16.176,50, te voldoen binnen 14 dagen na de datum van dit vonnis, bij gebreke waarvan voormeld bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de vijftiende dag na de datum van dit vonnis tot de dag van volledige betaling,

veroordeelt Nethave, indien niet binnen 14 dagen na de datum van dit vonnis vrijwillig volledig aan dit vonnis wordt voldaan, in de na dit vonnis ontstane kosten, begroot op:

wijst de vorderingen af,

veroordeelt Nethave in de proceskosten, aan de zijde van Diavolezza c.s. tot op heden begroot op EUR 16.176,50, te voldoen binnen 14 dagen na de datum van dit vonnis, bij gebreke waarvan voormeld bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de vijftiende dag na de datum van dit vonnis tot de dag van volledige betaling,

veroordeelt Hooglanden en [gedaagde sub 4] hoofdelijk, zodat indien en voor zover de één betaalt ook de ander zal zijn bevrijd, om aan Nethave te betalen een bedrag van € 30.000.000,-- (dertig miljoen euro), te vermeerderen met de wettelijke rente als bedoeld in artikel 6:119 BW over dit bedrag vanaf 10 november 2008 tot de dag van volledige betaling,

veroordeelt Hooglanden en [gedaagde sub 4] hoofdelijk, zodat indien en voor zover de één betaalt ook de ander zal zijn bevrijd, in de beslagkosten, tot op heden begroot op € 8.237,69, te voldoen binnen 14 dagen na de datum van dit vonnis, bij gebreke waarvan voormeld bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de vijftiende dag na de datum van dit vonnis tot de dag van volledige betaling,

veroordeelt Hooglanden en [gedaagde sub 4] hoofdelijk, zodat indien en voor zover de één betaalt ook de ander zal zijn bevrijd, in de proceskosten, aan de zijde van Nethave tot op heden begroot op EUR 11.432,25, te voldoen binnen 14 dagen na de datum van dit vonnis, bij gebreke waarvan voormeld bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de vijftiende dag na de datum van dit vonnis tot de dag van volledige betaling,

verklaart de in 5.5 tot en met 5.7 genoemde beslissingen uitvoerbaar bij voorraad,

wijst af het meer of anders gevorderde.

Dit vonnis is gewezen door mr. R.A. Steenbergen, mr. J.K.J. van den Boom en mr. L.A.C. de Vaan en in het openbaar uitgesproken op 21 december 2011.