14.1.1 Relevantie van het bestaan van een entiteit voor de relatie tussen de participanten onderling

Als een contractueel samenwerkingsverband als een entiteit is aan te merken (een samenwerkingsverband van het derde archetype), dan laat dit onverlet dat de handelingen, die een participant in het kader van het samenwerkingsverband verricht, onder omstandigheden als belastbare handelingen jegens de overige participanten zijn aan te merken. Het is echter mogelijk dat de handelingen, die een participant in het kader van de samenwerkingsovereenkomst verricht, geen belastbare handeling jegens de overige participanten inhoudt. Als een participant bijvoorbeeld optreedt als kapitaalverschaffer, dan handelt hij niet zozeer in zijn verhouding met de overige participanten, maar in zijn verhouding met het samenwerkingsverband dat een entiteit is. Bovendien is het gevolg van het aanmerken van een contractueel samenwerkingsverband als een entiteit dat bepaalde handelingen die de participanten verrichten, en waarmee zij elkaar mogelijk (indirect) bevoordelen als “interne bedrijfshandelingen” van het samenwerkingsverband zijn aan te merken en daarmee onbelastbaar zijn. Zo kan bezwaarlijk worden volgehouden dat de vennoot die namens een vennootschap een goed levert of een dienst verricht jegens een derde, met die handeling een prestatie verricht jegens de overige vennoten van de vennootschap. Het zijn van een entiteit (subjectniveau) heeft aldus onmiddellijke gevolgen voor de aanwezigheid van belastbare handelingen (objectniveau). In deel IV, hoofdstuk 24 ga ik in het kader van de personenvennootschappen nader in op de gevolgen van het als een entiteit aanmerken van een contractueel samenwerkingsverband voor de belastbaarheid van de onderlinge handelingen tussen de vennoten.