209 Introductie

In hoofdstuk 6 is aandacht besteed aan de stelplicht van verweerder met een bevrijdend verweer en de reactie daarop door eiser (een gemotiveerde betwisting of zijnerzijds een contra-bevrijdend verweer). In dit hoofdstuk wordt nader bekeken wat de consequenties zijn van de kwalificatie bevrijdend verweer indien verweerder bewijslast heeft. Ingeval van gemotiveerde betwisting door eiser zal verweerder de gestelde feiten moeten bewijzen om het beoogde rechtsgevolg te laten intreden. Bij verweerder berust het risico indien hij daarin niet slaagt (het bewijsrisico). Als uitgangspunt kan worden genomen dat de vereisten voor verweerder ingeval van bewijslast van een bevrijdend verweer gelijkluidend zijn aan de vereisten die worden gesteld aan eiser bij wie op grond van art. 150 Rv het bewijsrisico berust (in het vervolg: een gewoonlijke setting). Veel deelonderwerpen met betrekking tot de bewijslast zullen geen andere invulling krijgen dan in een gewoonlijke setting. Alleen de onderwerpen die aanleiding geven tot een nadere behandeling in het kader van het onderzoek zullen worden besproken. Aandacht zal worden besteed aan het bewijsaanbod, de bewijsopdracht aan verweerder, het eventueel bevelen van een deskundigenbericht en de bewijswaardering/bewijskracht van verschillende bewijsmiddelen en van de partijgetuigenverklaring (7.1).

Verweerder die voorziet dat hij in een procedure de bewijslast draagt van zijn stellingen dient zich, in geval van een bevrijdend verweer, te verzekeren van bewijsmateriaal waarmee hij zijn stellingen kan bewijzen. Bespreking vindt plaats van de verschillende mogelijkheden voor verweerders met een bevrijdend verweer hun bewijsrechtelijke positie bij voorbaat zoveel mogelijk te versterken door zich te verzekeren van schriftelijk bewijs (7.2) of door in de procedure gebruik te maken van materieelrechtelijke bepalingen of algemene bepalingen van bewijsrecht (7.3).