Hof 's-Hertogenbosch, 22-07-2011, nr. 20-003379-09

Het aangetroffen bandenspoor

Op 9 oktober 2008 werd het onderzoeksteam erop geattendeerd dat [verdachte] (verdachte), eigenaar van een zwarte Volkswagen Golf met het kenteken [kenteken], bekend was in het systeem van de politie. Voorts kwam op 7 oktober 2008 bij de politie Tilburg de melding binnen dat die [verdachte] in overspannen toestand was vertrokken in een auto met het kenteken [kenteken]. Onder meer op grond van die omstandigheden alsmede het feit dat de getuigen [getuige 1] en [getuige 2] in het onderzoek naar het incident dat had plaatsgevonden op 2 oktober 2008 hadden verklaard, dat de man die het slachtoffer met een mes had gestoken in een zwarte Volkswagen Golf reed (zie verder hieronder en onder B.), werd die [verdachte] in het onderzoek naar dat incident betrokken. De zwarte Volkswagen Golf, kenteken [kenteken], van verdachte werd in beslaggenomen.

De getuigen [getuige 1] en [getuige 3] hebben - onafhankelijk van elkaar - verklaard dat de dader in een zwarte Volkswagen Golf reed. Getuige [getuige 3] heeft voorts verklaard dat het een Volkswagen Golf, type III, drie-deurs uitvoering was en dat deze lichtmetalen velgen had.

Op de plaats delict ter hoogte van [adres] te Breda werd verbalisant [verbalisant 1] aangesproken over een bandenspoor van de personenauto van de dader, waarop dat werd veiliggesteld. Door de Unit Forensisch Technisch Onderzoek is vervolgens een onderzoek ingesteld naar gipsafvormingen die van de bandindruksporen zijn gemaakt. Ter voorbereiding op het onderzoek werd vastgesteld dat de bandindruksporen zeer waarschijnlijk waren veroorzaakt door een personenautoband, merk Dunlop, type Sport Maxx.

De bandindruksporen zijn vergeleken met de banden van een zwarte Volkswagen Golf, type Golf GTI, kleur zwart, kenteken [kenteken], te weten de personenauto van verdachte. Deze personenauto was rondom voorzien van lichtmetalen velgen met daarop gemonteerd banden van het merk Dunlop, type SP Sport Maxx. Er werden geen verschijnselen waargenomen dat de banden recentelijk waren gewisseld van velg en evenmin waren er tekenen waarneembaar die wezen op verwisselingen van de wielen vanaf de linkerzijde naar de rechterzijde of andersom. Uit het vergelijkend onderzoek tussen het bandindrukspoor en de autoband afkomstig van de personenauto (van verdachte) is gebleken dat het profiel overeenkomt, de afmetingen praktisch overeenkomen, de slijtageverschijnselen aan het loopvlak van de band ook zijn waargenomen in het bandindrukspoor en de plaats en globale vorm van onregelmatigheden in een drietal blokken van het bandindrukspoor overeenkomen met de plaats en globale vorm van beschadigingen in een drietal profielblokken van de band. Voorts is in het onderzoeksrapport gesteld dat de kans dat er in Nederland een soortgelijke personenauto met soortgelijke banden, waarvan het loopvlak van de rechter achterband aan de buitenkant aanzienlijk is beschadigd door contact met de binnenzijde van de wielkast, gering zal zijn. Er zijn tijdens het onderzoek geen onverklaarbare verschillen waargenomen, zodat wordt geconcludeerd dat het onderzochte bandindrukspoor waarschijnlijk is veroorzaakt met de autoband van de personenauto van verdachte.

Uit onderzoek is gebleken dat met ingang van 8 juli 2008 een Volkswagen Golf GTI, type III, drie-deurs uitvoering, met het kenteken [kenteken], op naam van verdachte was gesteld en dat deze tenaamstelling op 2 oktober 2008 niet was gewijzigd.

Verdachte heeft verklaard (zie onder E.) dat hij zijn auto nimmer uitleende. Met betrekking tot 2 oktober 2008 heeft hij dit nog eens expliciet verklaard.

Het kenteken van de auto van de dader

Getuige [getuige 1] heeft verklaard dat het kenteken van de zwarte Volkswagen Golf waarin de dader reed volgens hem [kenteken] was. Getuige [getuige 2] heeft verklaard dat volgens hem in het begin van het kenteken van de zwarte Volkswagen Golf de letter ‘N’ voorkwam.

Het hof overweegt dienaangaande dat van het kenteken waarover getuige [getuige 1] heeft verklaard, twee letters en een cijfer overeenkomen met het kenteken van de zwarte Volkswagen Golf van verdachte en dat de letter ‘N’ waarover getuige [getuige 2] heeft verklaard, in het begin van het kenteken van de zwarte Volkswagen Golf van verdachte voorkomt. Het kenteken van de Volkswagen Golf van verdachte is immers, zoals hiervoor reeds genoemd, [kenteken].

Voorlopige conclusie

Op grond van hetgeen onder A. en B. is overwogen is het hof van oordeel dat er zeer sterke aanwijzingen zijn dat het feit door verdachte is begaan. Het hof baseert zich hierbij allereerst op het feit dat het de auto van verdachte moet zijn geweest waarmee de overvaller zich heeft verplaatst. De waarnemingen omtrent het kenteken door de getuigen, zoals onder B. weergegeven is een eerste aanwijzing dat het de auto van verdachte kon zijn. Vervolgens is het zo dat het type en de kleur van de auto door ten minste twee getuigen onafhankelijk van elkaar zijn waargenomen en die komen overeen met die van de auto van verdachte. Daarbij komt dat ook het bandenspoor, met enige specifieke beschadigingen, matched met de rechterachterband van de auto van verdachte.

Het hof onderzoekt vervolgens of het opgegeven signalement van de dader (zie onder D.) en het door verdachte opgegeven alibi (extra) aanwijzingen opleveren dat verdachte het feit heeft begaan (zie onder E.).

Het signalement van de dader

Slachtoffer [Slachtoffer 1] heeft verklaard dat de persoon die haar met een mes had gestoken een slank postuur had, dat hij tussen de 1.80 en 1.90 meter lang was, dat hij kort blond haar had en dat zij zijn leeftijd schat tussen de 26 en de 30 jaar. Voorts heeft getuige [getuige 1] verklaard dat de man tussen de 1.80 en 1.85 meter lang was, dat hij een normaal postuur had en kort blond haar had.

Het hof overweegt dienaangaande dat deze signalementen wat betreft haardracht, lengte en leeftijd overeenkomen met het signalement van verdachte zoals die is omschreven in de melding zoals deze 7 oktober 2008 bij de politie Tilburg is binnengekomen (zie hiervoor onder A.). Daaraan doet niet af dat, op basis van fotoconfrontaties, geen herkenning door genoemde getuigen heeft plaatsgevonden.

De verklaring van verdachte omtrent zijn alibi

Verdachte heeft verklaard dat hij op 2 oktober 2008 de enige bestuurder van de zwarte Volkswagen Golf GTI, kenteken [kenteken], is geweest en dat er op die dag niemand anders in zijn personenauto heeft gereden of met hem is meegereden. Verdachte heeft verklaard dat hij die dag tussen 14.30 uur en 16.30 uur in zijn personenauto naar een viertal schadeherstelbedrijven is gereden om de schade aan zijn auto te laten taxeren en dat de schade door die bedrijven is getaxeerd op een bedrag dat varieerde van EUR 2.500,- tot EUR 2.800,-. Omstreeks 16.10 uur is hij bij het laatste bedrijf aangekomen en omstreeks 16.30 uur kwam hij daar vandaan thuis.

Het hof overweegt dienaangaande dat uit onderzoek is gebleken dat de werknemers van de schadeherstelbedrijven waar de verdachte zou zijn geweest aan de hand van de aan hen getoonde politiefoto van verdachte, deze niet hebben herkend en dat drie van de werknemers hebben verklaard, aan de hand van de aan hen getoonde foto’s van de personenauto van verdachte, dat het door verdachte opgegeven getaxeerde schadebedrag te hoog is en door hen niet zo kan zijn opgegeven.

Het hof hecht mitsdien geen geloof aan de verklaring van de verdachte met betrekking tot zijn activiteiten op de middag van donderdag 2 oktober 2008.

Tussenconclusie

Het hof is van oordeel dat de onder C. vermelde voorlopige conclusie door hetgeen onder D. en E. is vermeld wordt versterkt. Het hof is van oordeel dat de aanwijzingen hiermee alleen maar sterker zijn geworden.

Hierna zal het hof thans de bevindingen bespreken met betrekking tot het DNA-onderzoek dat is verricht aan de op de plaats delict aangetroffen paraplu (zie onder G.) waarmee het slachtoffer zich tegen de dader heeft verweerd, alsmede aan het nabij de plaats delict aangetroffen mes (zie onder H.) waarmee de dader slachtoffer [Slachtoffer 1] in haar hals heeft gestoken.

Het DNA-onderzoek (monster AAAQ1877NL#1) op de paraplu van het slachtoffer

Op 2 oktober 2008 werd op de oprit van [adres] te Breda een paraplu aangetroffen, waarmee het slachtoffer - naar haar zeggen - zich tegen de dader heeft getracht te verweren. Deze paraplu is door het Nederlands Forensisch Instituut (hierna: NFI) op biologische sporen onderzocht. Van het DNA in het sporenmateriaal van de bemonsteringen van de paraplu zijn (onvolledige) DNA-profielen verkregen. De bemonstering [AAAQ1877NL]#1 van de paraplu is aan een autosomaal DNA-onderzoek en een Y-chromosomaal DNA-onderzoek onderworpen. Uit het autosomaal DNA-onderzoek van de bemonstering van de paraplu is een DNA-mengprofiel verkregen waarin DNA-kenmerken zichtbaar zijn van twee personen, waarvan ten minste één man. Uit het DNA-mengprofiel is een (onvolledig) DNA-hoofdprofiel afgeleid, dat matcht met het DNA-profiel van het slachtoffer. Daarnaast zijn in het DNA-mengprofiel DNA-nevenkenmerken zichtbaar die duiden op de aanwezigheid van een relatief geringe hoeveelheid celmateriaal van minimaal één man. Het DNA-profiel van verdachte matcht met deze DNA-nevenkenmerken. Door het NFI wordt geconcludeerd dat het celmateriaal in de bemonstering van de paraplu afkomstig kan zijn van het slachtoffer en dat dit is vermengd met een relatief geringe hoeveelheid celmateriaal dat afkomstig kan zijn van verdachte.

Naar aanleiding van het uitgevoerde Y-chromosomaal DNA-onderzoek aan de bemonstering van de paraplu wordt geconcludeerd dat het Y-chromosomale DNA-profiel van verdachte matcht met het onvolledige Y-chromosomale DNA-profiel dat is verkregen van het celmateriaal in de bemonstering van de paraplu. Dat betekent dat de bemonstering celmateriaal kan bevatten van verdachte of van een in de mannelijke lijn aan de verdachte verwante man, of van een man die niet aan verdachte verwant is, maar wel hetzelfde

Y-chromosomale DNA-profiel heeft. Tevens zijn in het DNA-mengprofiel twee additionele, niet-reproduceerbare DNA-kenmerken aanwezig. Hoewel deze DNA-kenmerken niet reproduceerbaar aanwezig zijn en het gevolg kunnen zijn van technische artefacten die bij de analyse van relatief zeer geringe hoeveelheden DNA kunnen optreden, kan niet worden uitgesloten dat in de bemonstering van de paraplu DNA van een tweede man aanwezig is.

Ter terechtzitting van het hof op 8 juli 2011 heeft [deskundige 1], verbonden aan het NFI, als getuige-deskundige de conclusie van het door hem opgestelde NFI-rapport herhaald, dat het in het monster aangetroffen mannelijke DNA van verdachte kán zijn. En voorts dat er aannemelijke verklaringen voorhanden zijn voor het aantreffen van de enkele DNA-kenmerken die niet tot de verdachte zijn te herleiden.

Het DNA-onderzoek op het mes

Getuige [getuige 1] heeft gezien dat de dader een voorwerp heeft weggegooid in een weiland nabij de [adres] te Breda. Door verbalisant [verbalisant 2] werd ter plaatse in een akker ter hoogte van perceel [adres] een zilverkleurig mes aangetroffen dat vervolgens werd veiliggesteld. Independent Forensic Services (hierna: IFS) heeft het mes onderworpen aan een DNA-onderzoek waarbij de verkregen DNA-profielen zijn vergeleken met de DNA-profielen van het slachtoffer en dat van verdachte. Bij het autosomale DNA-onderzoek zijn uit bemonstering AAAQ1876NL IFS#2 van het heft van het mes volledige DNA-mengprofielen verkregen. Het DNA-profiel van het slachtoffer kan in de verkregen profielen worden herkend. Daarnaast zijn kenmerken zichtbaar van tenminste één andere persoon. Deze kenmerken, die niet afkomstig kunnen zijn van het slachtoffer, komen op één na overeen met die van de verdachte. Het verkregen DNA-profiel komt overeen met het profiel wat men verwacht als celmateriaal van het slachtoffer zou worden gemengd met een iets geringere hoeveelheid celmateriaal van de verdachte. De kans op het aantreffen van het verkregen profiel is een miljoen keer waarschijnlijker als celmateriaal van het slachtoffer en de verdachte is gemengd, dan wanneer celmateriaal van het slachtoffer is gemengd met dat van een onbekende man.

Op het onderzoek van het IFS is kritiek geuit door het Forensisch Adviesbureau FEKTS en de verdediging. Met name waar het gaat om de door het IFS getrokken conclusies over de mate van waarschijnlijkheid dat het in de bemonstering aangetroffen DNA-spoor van verdachte afkomstig is.

Het hof constateert dat de kritiek van FEKTS geen betrekking heeft op het/de door het IFS gehanteerde onderzoeksinstrumentarium/onderzoeksmethode. Onenigheid is voor zover van belang ontstaan over het gegeven dat in de bemonsteringen AAAQ1876NL IFS#01 en AAAQ1876NL IFS#02 enkele DNA-kenmerken zijn gevonden die niet van verdachte afkomstig kunnen zijn. Het hof hanteert hierbij dezelfde overweging als ten aanzien van het resultaat van het DNA-onderzoek op de paraplu: het aangetroffen DNA kán afkomstig zijn van verdachte en voor het aantreffen van de enkele DNA-kenmerken die niet tot de verdachte zijn te herleiden is telkens een aannemelijke verklaring. Het hof merkt overigens op dat ten aanzien van het MiniFiler, 30c onderzoek (een, volgens de deskundigen nieuw en betrouwbaar onderzoeksinstrument) met betrekking tot monster #02 geen van de verdachte afwijkende DNA-kenmerken zijn aangetroffen (zie tabel 8 IFS-rapport d.d. 28 juli 2009).

Conclusie

Het hof beoordeelt de resultaten van het DNA-onderzoek in onderlinge samenhang met de inhoud van de andere hiervoor aangehaalde bewijsmiddelen. Daar bij komt dat de DNA-onderzoeken betrekking hebben op meerdere monsters op twee verschillende voorwerpen. Telkens komt daarbij het DNA van verdachte in beeld.

Het hof acht dan ook wettig en overtuigend bewezen dat verdachte degene is geweest die [Slachtoffer 1] op 2 oktober 2008 met een mes in haar hals heeft gestoken.

• Feit 2

Vaststaande feiten:

Op grond van het onderzoek ter terechtzitting stelt het hof de volgende feiten en

omstandigheden vast :

Op 12 februari 2005 werd [slachtoffer 2] overvallen door een man. De man stak [slachtoffer 2] met een mes in zijn onderarm en sneed daarmee ook in zijn gezicht.

Slachtoffer [slachtoffer 2] heeft een forse wond over de gehele lengte van zijn gezicht alsmede twee steekverwondingen in zijn linkeronderarm opgelopen, waarvoor herstel op de operatiekamer was vereist.

Bijzondere overwegingen omtrent het bewijs

Aangever [slachtoffer 2] heeft verklaard dat hij op 12 februari 2005 zijn personenauto parkeerde op een parkeerplaats bij een tankstation in het arrondissement Breda, omdat hij zich moest katheteriseren. Op een gegeven moment zag [slachtoffer 2] dat een man naast het portier aan de bestuurderszijde van zijn personenauto stond. [slachtoffer 2] opende het raam van het portier en hoorde dat de man direct tegen hem zei: “Geef me je portemonnee” of “Geef me je geld”. [slachtoffer 2] zag dat de man vervolgens een stanleymes uit zijn jaszak pakte. De portemonnee van [slachtoffer 2] zat in zijn rugtas, die achter de bijrijdersstoel lag. [slachtoffer 2] hoorde dat de man een keer of vier of vijf schreeuwde: “schiet op”. [slachtoffer 2] tastte met zijn rechterhand in zijn rugzak om geld uit zijn portemonnee te pakken. [slachtoffer 2] voelde dat de man met het mes in zijn onderarm sneed. [slachtoffer 2] zag vervolgens dat de man het achterportier aan de bestuurderszijde opende en hij zag dat de man met [slachtoffer 2] rugzak in zijn handen stond en deze met kracht opentrok. De man pakte de portemonnee en papieren uit de rugzak. De man gooide vervolgens de rugzak terug in de auto. Vervolgens sneed de man met het stanleymes van boven naar beneden in het gezicht van [slachtoffer 2].

Het hof neemt deze verklaring van het slachtoffer als vertrekpunt en overweegt voorts het navolgende.