7.4.1 Inleiding

In deze paragraaf wordt de rationele consument ingeruild voor een gedragsmatig stuurbare consument. Laatstgenoemde consument is niet altijd in staat rationeel te handelen. In de literatuur is de mate waarin iemand rationeel kan handelen gekoppeld aan de term financiële geletterdheid.1 Deze term kan worden gezien als een maatstaf. Hoe hoger de financiële geletterdheid, hoe beter diegene in staat is een rationeel besluit te nemen. De mate van geletterdheid zegt niet alleen iets over de financiële kennis van de consument, maar ook over zijn capaciteiten om daarnaar te handelen.2 Een laag geletterde consument heeft bijvoorbeeld moeite om informatie over kredietproducten te begrijpen en zal mede daarom kunnen kiezen voor een te duur of anderszins ongunstig kredietproduct.3 Tegelijkertijd is het niet zo dat iemand met een hoge geletterdheid per definitie rationele beslissingen neemt. Hij kan bijvoorbeeld op een onbewaakt moment een impulsieve kredietbeslissing nemen die niet goed aansluit bij zijn financiële positie of voorkeuren.4 In het vervolg wordt nagegaan wat er precies kan veranderen als, in plaats van een rationele consument, een gedragsmatig stuurbare consument een kredietaanvraag indient. Eerst wordt stilgestaan bij de kredietwaardigheidstoets van de consument (par. 7.4.2) en die van de kredietgever (par. 7.4.3). Daarna wordt ingegaan op de situatie waarin de kredietgever door de consument wordt ingehuurd om namens de consument een kredietwaardigheidstoets te verrichten (par. 7.4.4).