Hof Amsterdam, 10-02-2011, nr. 08/01014

1.1.

1.2.

1.3.

1.4.

1.5.

1.6.

1.7.

1.8.

2.1.

2.2.

2.3.

2.4.

2.5.

2.6.

2.7.

2.8.

2.9.

2.10.

2.11.

2.12.

6.

Met betrekking tot de eigendom van de filmrechten valt het volgende op te merken.

Bij de ‘short form agreements’(2 van 18 december 2000 en 1 van 22 december 2000) verkrijgt [C] van drie verschillende Amerikaanse bedrijven ‘the exclusive and irrevocable option to purchase the right to produce one motion picture…’.

Bij de verfilmingsrechtcontracten van dezelfde data worden eveneens slechts ‘options’ verleend. In artikel 3 van deze contracten is bepaald dat [C] de opties pas kan uitoefenen zodra geheel is voldaan aan de in dat artikel opgesomde voorwaarden. Of en zo ja wanneer daaraan is voldaan is (mij) niet bekend.

Tenslotte vermelden twee van de drie ‘short form assignments’ geen datum waarop deze assignments ingaan terwijl deze twee evenmin zijn gedagtekend.

Voorshands concludeer is hieruit dat [C] – en dus de CV’s – op 31 december 2000 nog slechts opties op allerlei rechten bezat en niet de rechten zelf.

7.

Met de brief van 28 september 2000 zijn een aantal betalingsbewijzen verstrekt. Van de betalingen op 20 december 2000 aan [Q] Inc. is niet duidelijk wat het verband is met de totale bedragen die [C] was verschuldigd aan de verschillende Amerikaanse bedrijven voor de productie van de drie films.

De heer [G] heeft tijdens het gesprek op 4 september (2001; Hof) meegedeeld dat in 2000 de totale productiekosten waren betaald aan de productiebedrijven.

Het verband tussen de betalingen waarvan bewijzen zijn verstrekt en de ‘afschrijving speelfilm’ volgens de drie winst- en verliesrekeningen die ik van u heb ontvangen, heb ik niet kunnen herleiden.

Hoe dit echter zij, een CV die een film produceert maakt pas voortbrengingskosten zodra de (co)producent aan wie het geld ter beschikking is gesteld, betalingen aan derden doet. Daarvan is in het onderhavige geval niets gebleken.

Het voorgaande leidt tot de conclusies dat

-

in 2000 geen besloten commanditaire vennootschappen tot stand zijn gekomen

-

niet is gebleken dat participanten op 31 december 2000 reeds wisten of en zo ja in welke CV zij participeerden

-

voor geen van de drie films op 31 december 2000 een Senterverklaring aanwezig was

-

de films niet worden voortgebracht door de CV’s maar dat de CV’s voor vaste bedragen drie films bij Amerikaanse productiemaatschappijen hebben besteld

-

niet is gebleken dat de CV’s op 31 december 2000 definitieve (verfilmings)rechten bezaten

-

indien al aangenomen zou moeten worden dat de CV’s zelf de films hebben voortgebracht dan niet is gebleken dat in 2000 betalingen aan derden (niet zijnde productiemaatschappijen) zijn gedaan

Hieruit volgt dat de participanten fiscaal niet kunnen worden aangemerkt als ondernemers. Zij hebben dan ook geen recht op de fiscale faciliteiten die toekomen aan ondernemers die in eigen onderneming een film voortbrengen.

Ik ben voornemens de inspecteurs in te lichten dat zij aan commanditaire vennoten in de [D] CV’s 4, 5 en 6 geen aftrek van enig verlies uit onderneming kunnen verlenen.”

2.13.

-

In 2000 drie besloten commanditaire vennootschappen tot stand zijn gekomen.

-

De participanten voor 31 december 2000 wisten in welke CV zij participeerden.

-

Voor alle drie films een Senterverklaring aanwezig is.

-

De films voor rekening en risico van de CV’s worden voortgebracht.

-

De CV’s voortbrengingskosten in 2000 aan derden hebben betaald.

Dit leidt tot de conclusie dat de participanten fiscaal als ondernemer zijn aan te merken en dat zij derhalve recht hebben op de daarbij behorende fiscale faciliteiten.”

2.14.

2.15.

-

Regarding ‘[M]’: USD (…)

-

Regarding ‘[N]’: USD (…)

-

Regarding ‘[P]’: USD (…)

We have made these amounts available tot the parties involved, being:

-

Regarding ‘[M]’: [M] LLC for [S], Inc

-

Regarding ‘[N]’: [N], Inc. for [L] SA

-

Regarding ‘[P]’: [T] LLC for [U], Inc.

We have also seen to it that the amount that [[F]] had made available per contract have been made available to these parties.

These amounts were:

-

Regarding ‘[M]’: USD (…)

-

Regarding ‘[N]’: USD (…)

-

Regarding ‘[P]’: USD (…)

All this has been accomplished on December 29, 2000.

During the year 2001 we have made sure that all contractual obligations, both from [[F]] and of the production service companies involved have been met. Ultimo 2001 the total amount, as provided for in the contract, had been paid in full. Thes amounts were:

-

Regarding ‘[M]’: USD (…)

-

Regarding ‘[N]’: USD (…)

-

Regarding ‘[P]’: USD (…)

In January 2002 all three pictures have been delivered to you, and per agreement you have provided licences to [[F]], that has sublicensed exploitation rights of these films to third parties. [[F]] will make the amounts it received for these sublicences available to you, in accordance with the agreements between you and [[F]].

We explicitly state that all amounts we have received and made available must be considered direct payments to the production service companies. These amounts were irretrievable and irrevocable payments.”

2.16.

1.

de CV’s 4, 5 en 6 in 2000 rechtsgeldig tot stand gekomen zijn;

2.

de commanditaire vennoten in 2000 toegetreden zijn tot de CV’s, waarin zij zijn ingedeeld;

3.

4.

5.

6.

-

CV 4: ƒ 7.305 * 8% = ƒ 584

-

CV 5: ƒ 7.290 * 8% = ƒ 583

-

CV 6: ƒ 7.308 * 8% = ƒ 584

Gezien dit geringe belang en het feit dat bij de meeste participanten de aanslagen 2000 al conform aangifte zijn geregeld zijn, kan men zich afvragen of een procedure over de allocatie van de toe te passen afschrijving binnen een bandbreedte van drie à vier jaar nu echt nodig is.”

2.17.

[H] schrijft in een brief van 8 november 2002 aan [I]:

“A. Met betrekking tot de door u opgesomde punten in de brief van 8 oktober 2002 merk ik het volgende op.

1.

Naar ik heb begrepen zijn in het begin van 2000 veertig CV’s opgericht bij notariële akten. Dat betekent dat ook de CV’s 4, 5 en 6 rechtsgeldig tot stand zijn gekomen.

2.

Of alle commanditaire vennoten in 2000 zijn toegetreden tot de CV’s waarin zij zijn ingedeeld heb ik niet kunnen vaststellen. Ook de controle-ambtenaren hebben dat aan de hand van de hun ter beschikking gestelde administratie niet kunnen vaststellen.

3.

Voorzover commanditaire vennoten zijn toegetreden in CV’s die een onderneming drijven kunnen zij als ondernemer worden aangemerkt. Over de vraag of de CV’s een onderneming drijven en waaruit de ondernemingsactiviteiten bestaan verschillen wij van mening. Zie o.a. punt 4.

4.De films die de CV’s hebben besteld bij servicemaatschappijen in de Verenigde Staten vormen voor de CV’s geen bedrijfsmiddelen in de zin van artikel 20 Uitvoeringsregeling willekeurige afschrijving van 27 december 1995. Een verklaring als bedoeld in genoemd artikel is op 31 december 2000 niet voorhanden. Bovendien zijn de films niet door de CV’s voortgebracht. Hierna zal ik toelichten waarom de films ook niet als bedrijfsmiddelen voor de CV’s kunnen worden aangemerkt.

5. Hierna zal ik uiteenzetten waarom de commanditaire vennoten geen recht hebben op investeringsaftrek.

6.

C.

Ter aanvulling op hetgeen ik tot nu heb gesteld diene het volgende.

In de voorafgaande correspondentie en tijdens het gesprek op 2 augustus 2002 heb ik toegelicht waarom ik van mening ben dat geen recht bestaat op willekeurige afschrijving. Ik heb inderdaad tevens aangegeven dat er naar mijn mening wel recht bestond op investerings-aftrek omdat de CV’s films hadden gekocht ten einde die zelf te gaan exploiteren. Ik ging er daarbij uiteraard vanuit dat de CV’s overigens waren gestructureerd overeenkomstig hetgeen daaromtrent in de raamprospectus voor iedere belangstellende is uiteengezet. Bovendien ging ik ervan uit dat ik volledig van de relevante feiten op de hoogte was gesteld en dat mijn vragen correct en volledig waren beantwoord. Inmiddels is mij duidelijk geworden dat dit geenszins het geval is geweest.

(…)

[C] en [F] noemen hun overeenkomsten van 12 december 2000 leningsovereenkomsten. Kennisneming van de feiten leert echter dat geen sprake is van leningen.

(…)

De CV’s en [F] hebben elk met eigen vermogen gezamenlijk films gekocht. Indien die films voor beiden zijn aan te merken als bedrijfsmiddelen dan zou dat betekenen dat de CV’s (de commanditaire vennoten) recht hebben op een investeringsaftrek berekend over 24,6% en [F] over 75,4% van de kostprijs van de films. Ik ben inderdaad van mening dat [F] een dergelijke aanspraak kan maken. Voor de CV’s en haar commandieten ligt dat anders.

(…)

Wat is er (…) feitelijk overeengekomen? De CV’s hebben aan [F] bij voorbaat het recht verleend om onder omstandigheden die [F] zelf kan creëren zich de film toe te eigenen zonder dat daartoe nog enige medewerking van de CV is vereist.

Ik ben daarom van mening dat de CV’s de films bij voorbaat hebben vervreemd en dat het aandeel in de film dat zij van de servicemaatschappijen[e] hebben gekocht voor hen geen bedrijfsmiddel vormt maar verkoopvoorraad. Investeringen in zaken die bestemd zijn voor de verkoop leveren geen recht op investeringsaftrek op.

(…)

Mijn conclusie luidt dat de CV’s en [F] elk als zelfstandig ondernemer tezamen hebben geïnvesteerd in een drietal films waarbij voor [F] haar aandeel in die films een bedrijfsmiddel vormen en de CV’s hun aandeel hebben gekocht voor de verkoop.

Aan de CV’s (aan de commanditaire vennoten) komt dan ook geen recht op investeringsaftrek toe.

(…)

E.

De inspecteur te Haarlem heeft een bezwaarschrift in behandeling van een belastingplichtige die in elk van de drie CV’s deelneemt. Ik ben voornemens de inspecteur te verzoeken uitspraak te doen op dit bezwaarschrift en slechts aftrek te verlenen voor de bedragen die zijn genoemd in onderdeel A6 van deze brief. (…)”

2.18.

Bij brief van 27 november 2002 heeft [H] vervolgens onder meer als volgt aan [I] geschreven:

“Ik zie in uw brief [Hof: van 22 november 2002] geen aanleiding mijn standpunt geheel dan wel gedeeltelijk te herzien. Ik heb inmiddels de inspecteur te Haarlem verzocht uitspraak te doen op het bezwaarschrift en - omdat hij in overleg met de betrokken belastingplichtige reeds een gedeeltelijke aftrek had verleend - een navorderingsaanslag op te leggen.”

2.19.

[H] schrijft in een brief van 7 februari 2003 aan [G]:

“Een belastingadviseur nam een dezer dagen contact met mij op inzake een cliënt die participeert in [CV 9]. Hij heeft mij (…) een kopie van een door u getekende brief van 25 maart 2002 doen toekomen. (…)

Met enige verbazing heb ik kennis genomen van de inhoud van die brief. In een telefoongesprek dat ik enkele maanden geleden had met (…) [I] deelde deze mij reeds mee dat er een – voor mij onbekende – CV 9 bestond en dat hij op het punt stond de stukken daarvan ter goedkeuring aan de Belastingdienst te Hilversum te zenden. Ik heb echter nimmer iets mogen ontvangen.

Ik heb de (…) belastingadviseur meegedeeld dat voorzover zijn cliënt in de veronderstelling mocht verkeren dat er voor CV9 met de Belastingdienst te Hilversum afspraken zijn gemaakt (een winstvaststellingsovereenkomst is gesloten) deze veronderstelling onjuist is en dat de mededeling in de brief van 25 maart 2002 dat de jaarrekening ter controle en goedkeuring is voorgelegd aan de Belastingdienst te Hilversum op onwaarheid berust.

(…)

Gaarne ontvang ik van u de jaarstukken 2001 van CV 9 en alle stukken die betrekking hebben [op] deze CV en op het door haar uitgevoerde filmproject.”

2.20.

Met betrekking tot de zaak van de belastingplichtige/participant in de CV’s 4, 5 en 6 vallende onder de inspecteur te Haarlem waaraan [H] in zijn brieven van 8 november 2002 (sub E) en van 27 november 2002 refereert, heeft op 23 april 2003 een hoorgesprek plaatsgevonden. Bij de hoorzitting waren [V] (hierna: [V], de inspecteur die de bezwaarprocedure van de desbetreffende belastingplichtige behandelde) en [H] namens de Belastingdienst aanwezig. Namens de belastingplichtige waren [I] en [R] (hierna: [R]) aanwezig. In de uitspraak op bezwaar ten name van de betreffende belastingplichtige op 5 mei 2004 schrijft [V]:

“Bij de hoorzitting aanwezig was ook (…) [R] in zijn hoedanigheid van directeur en aandeelhouder van [[F]] (…). Mij was (…) bekend welke centrale rol [R]/[F] vervulde in de filmprojecten van de [C] CV’s. [R]/[F] zou niet alleen de financiering van de drie films voor 3/4 deel voor haar rekening hebben genomen maar tevens voor vele miljoenen guldens minimumgaranties aan de [C] CV’s hebben afgegeven. Daarnaast zou [R]/[F] het wereldwijde distributierecht hebben met daaraan gekoppeld het recht om de films namens de [C] CV’s aan derden te verkopen dan wel om onder omstandigheden zich de films toe te eigenen.

Toen echter tijdens het gesprek de minimumgaranties ter sprake kwamen en gevraagd werd naar de schriftelijke stukken inzake die garanties bleek [R]/[F] van niets te weten. Ook overigens maakte [R]/[F] op mij de indruk dat zij pas kort daarvoor was ingelicht over de rol die haar was toebedacht in de aan de fiscus gepresenteerde structuren.

Met name de hiervoor geschetste rol en houding van (..) [R] tijdens de hoorzitting stoorden mij dermate dat ik serieus heb overwogen het gesprek vroegtijdig te beëindigen. U zult zich wellicht nog herinneren dat ik de hoorzitting op enig moment heb geschorst; slechts op uitdrukkelijk verzoek van (…) [H] heb ik hem hervat.

(…)

Tijdens de hoorzitting is aan [R]/[F] gevraagd welke opbrengst per film de [C] CV’s feitelijk hadden genoten in het eerste jaar van exploitatie. Mij lijkt dat een duidelijke vraag waarop [R]/[F] ook een duidelijk antwoord gaf: de overnameclausule was niet in werking getreden omdat iedere film vóór 1 januari 2003 voldoende had opgeleverd om de leningen te kunnen aflossen. Op de vraag hoe [R]/[F] dat had vastgesteld werd geantwoord dat dit was gebleken uit de uit Amerika ontvangen afrekeningen.

In mijn brief van 17 oktober 2003 heb ik onder meer gevraagd mij afschriften te zenden van die Amerikaanse afrekeningen waaruit dan zou moeten blijken dat de films inderdaad zoveel inkomsten voor de [C] CV’s hadden opgeleverd dat zij daaruit de leningen konden aflossen. De gevraagde afrekeningen zijn niet overgelegd. (…) In plaats van de gevraagde Amerikaanse afrekeningen verstrekt [R]/[F] per CV een ‘Afrekening 2002’ (…) waarbij zij een drietal License Agreements heeft gevoegd die zij heeft gesloten met drie Amerikaanse vennootschappen. Hoewel ik niet had gevraagd naar de sublicenties die [R]/[F] als

hoofdlicentiehoudster met derden had gesloten, geven de contracten (..) wel een goed inzicht in de wijze waarop alle betrokken partijen de constructie voor de Nederlandse fiscus hebben opgezet.”

2.21.

Ten vervolge op de hoorzitting heeft [V] bij brief van 17 oktober 2003 vragen gesteld aan [I] over de speelfilms en de exploitatie daarvan door de CV's. Naar aanleiding hiervan heeft [I], bij brief van 4 februari 2004, aan [V] een brief van [F] van 27 januari 2004 toegezonden waarin door [R] op de gestelde vragen antwoord wordt gegeven. In de brief van [H] van 9 oktober 2009 is – naar aanleiding van het proces-verbaal van de zitting van 1 april 2009 – over deze gang van zaken nog het volgende vermeld:

“Tijdens het hoorgesprek op 23 april 2003 te Haarlem (…) is niet gesproken over CV 9. Het ging over een commandiet die had deelgenomen in de CV’s 4, 5 en 6.

[R] verklaarde dat de opbrengsten uit de exploitatie van de drie films ruimschoots voldoende waren geweest om niet alleen zijn lening terug te betalen maar ook om zijn kosten te dekken. Dat zou zijn gebleken uit de afrekeningen die hij uit Amerika had ontvangen. Ik heb gevraagd of wij die afrekeningen ter inzage konden krijgen. Hij zou ze opzoeken. Dat heeft geleid tot de brief van 4 februari 2004 van [I] (…). Er werden geen afrekeningen uit Amerika overgelegd maar een door [R] zelf gemaakte cijferopstelling van de inkomsten per CV. Zoals nu bekend is, zijn deze cijfers gefingeerd. De toegezegde afrekeningen uit Amerika kon [R] niet overleggen omdat ze niet bestaan, hij had ze tijdens het hoorgesprek ter plekke verzonnen. De exploitatierechten waren immers meteen weer voor 90% terugverkocht, er behoefde niets meer te worden afgerekend.

[R] had echter – ongevraagd – ook de license agreements voor de CV’s 4, 5 en 6 bijgevoegd waaruit de kasrondes bleken. (…)

Na beëindiging van het hoorgesprek heb ik aan [I] gevraagd mij de reeds bij herhaling toegezegde stukken inzake CV 9 toe te zenden. [I] deelde mee dat hij dat niet zou doen omdat [G] (…) hem dat had verboden.

Ik had niet het voornemen om een boekenonderzoek te laten instellen bij CV 9 omdat het onderzoek bij de CV’s 4, 5 en 6 geen correctievoorstellen had opgeleverd en ik niet verwachtte dat CV 9 een ander resultaat zou opleveren. Zoals bekend veronderstelde ik dat slechts sprake was van verschuiving van de afschrijving op de film. Na de mededeling echter van [I] heb ik besloten ook een boekenonderzoek bij CV 9 in te stellen. Het resultaat daarvan (…) kwam mij in dezelfde maand – april 2004 – onder ogen als waarin ik kennis kreeg van de license agreements voor de CV’s 4, 5 en 6. Ik heb vervolgens zowel aan [I] als aan [G] aanvullende informatie gevraagd. Die kreeg ik niet totdat [G] op 21 oktober 2004 samen met zijn advocaat de bekentenis aflegde dat CV 9 ook een kasronde was geweest. Een license agreement voor CV 9 had hij niet. Naar thans bekend is, beschikte alleen [R] daar over.

(…)

Aan de Fiod had ik enkele malen telefonisch gevraagd of bij de doorzoekingen een license agreement voor CV 9 was aangetroffen. Ik kreeg als antwoord dat dat niet het geval was. Na de uitspraak voor CV 9 van de rechtbank ’s-Gravenhage (…) heb ik mij bij de Fiod zelf op de hoogte gesteld. Ik trof al snel de gezochte license agreement voor CV 9.

(…)

Op 4 september 2001 heeft een gesprek plaatsgevonden met [G] en [I] (…). In dat gesprek antwoordde [G] desgevraagd dat overschrijdingen van het budget niet voor rekening kwamen van de CV’s maar voor rekening waren voor de Amerikaanse partijen. Vanaf dat tijdstip wist ik dat de commandieten geen recht hadden op willekeurige afschrijving omdat geen voortbrengingskosten waren gemaakt maar de films voor vaste bedragen waren besteld in Amerika. Ik zou dus de aangiften kunnen corrigeren maar heb dat bewust niet gedaan omdat diezelfde afschrijving dan een of twee jaar later alsnog zou moeten worden verleend. Het betrof een verschuivingscorrectie waarvan ik het belang niet vond opwegen tegen de inspanningen en kosten van een landelijke actie om honderden aangiften te corrigeren.

(…)

Ik heb niet nagevorderd omdat geen recht bestond op willekeurige afschrijving (…) maar ik heb nagevorderd omdat is gebleken dat de CV’s alleen maar kasrondes hadden gedraaid en dus geen onderneming hadden gedreven (…).”

2.22.

In voormelde brief van 27 januari 2004 schrijft [R] aan [I]:

“Allereerst mijn excuses voor de vertragingen bij de beantwoording van uw vragen.

Ik heb de laatste maanden gebruikt om te onderzoeken of er nog relevante exploitatieopbrengsten zijn geweest, alsmede om te onderzoeken of er nog opbrengsten te verwachten zijn in de loop van dit jaar.

Voorts heb ik conclusies getrokken uit de hieronder vermelde gegevens inzake de drie afzonderlijke CV’s, [[C]] CV 4, 5, en 6. Ik zal in de loop van dit jaar mijn overeenkomsten terzake met [[C]] beëindigen, hetgeen zal betekenen dat [[C]] zelve voortgaande exploitatie dient te regelen. De kosten/baten analyse is dusdanig negatief dat voor [[F]] verdere bemoeienis oninteressant is geworden. Hierbij komt nog dat [[C]] mij heeft medegedeeld zich uit de filmwereld te willen terugtrekken. Ook uit oogpunt van continuïteit van de relatie is daarom voorgaande exploitatie niet langer zinvol.

De vragen van (…) [V] laten zich als volgt beantwoorden:

CV4

Deze film “[M]” kwam in november 2001 gereed. De wereldpremière vond plaats op 12 januari 2002 op het [W]. De film werd in 2002 in vertoning gebracht in de Verenigde Staten, Canada, Israël en Zuid-Afrika. In 2003 volgden nog Singapore, Groot-Brittannië, Mexico, Spanje Nederland, Argentinië, Italië, IJsland, Australië, Nieuw-Zeeland en Frankrijk. De exploitatie van de film is helaas minder succesvol dan mocht worden verwacht. Onderzoek door mij bij de licentienemers heeft mij geen aanleiding gegeven te vermoeden dat er nog nabetalingen te verwachten zijn.

De film is bij mijn weten door de CV niet aan derden verkocht en aldus nog steeds via mij in exploitatie bij de CV.

CV 5

Deze film geheten ‘[N]’ kwam gereed in december 2001. Ook van deze film vond de wereldpremière plaats op het [W] in januari 2002. In de loop van 2002 werd de film vertoond in Frankrijk, de Verenigde Staten en Tsjechië. In 2003 volgden Groot-Brittannië en Japan. De film blijkt niet genoeg commerciële potentie te hebben voor een grote bioscooprelease.

Inmiddels zijn overeenkomsten gesloten voor de release op DVD. Met name in de Verenigde Staten zou dit nog wel wat opbrengsten kunnen genereren. Het lijkt mij echter al te optimistisch om te veronderstellen dat dit zoveel oplevert dat er nadere opbrengsten voor de CV zouden kunnen ontstaan. Mijn onderhandelingen over de verkoop van alle overgebleven rechten van deze film zijn helaas gestrand.

CV6

Deze film ‘[P]’ kwam in december 2001 gereed. De pogingen tot exploitatie van deze film, welke zijn première beleefde op 3 oktober 2002 op het [Y] is nagenoeg zonder resultaat gebleken. Een hand vol uitnodigingen voor filmfestivals, een aantal openbare vertoningen en daarmee was de koek op. De relatie met de belanghebbenden ter zake verloopt uiterst moeizaam. Verdere opbrengsten zijn niet te verwachten, alle overgebleven rechten rusten nog bij de CV.

Bijgaand treft u aan, afschriften van de licentiecontracten van de bedoelde CV’s, alsmede een kopie van mijn afrekening aan [[C]]. (…)”

2.23.

Bij de brief van [R] van 27 januari 2004 zijn afschriften gevoegd van “License Agreements” tussen [F] (als ‘vendor’) en [AA] (inzake ‘[M]’) respectievelijk [Q] Inc. (inzake ‘[N]’) en [U] Inc. (inzake ‘[P]’). Twee contracten zijn gedateerd 18 december 2000 en één 22 december 2000. De tekst van de contracten is grotendeels gelijk. In het contract tussen [F] en [AA] is onder meer het volgende vermeld:

"2. Grant of Rights

Vendor hereby irrevocably grants and assigns to [AA] throughout the Territory [Hof: in de overeenkomst gedefinieerd als ‘The world’] during the Term [Hof: in de overeenkomst gedefinieerd als 20 jaren] on an exclusive basis all of Vendor’s rights in the Screenplay, The Picture and all characters and literary and artistic material contained therein (…)

3.

Picture Specifications

Vendor agrees that the Picture shall have the following specifications:

(a)

The Picture shall be based upon the Screenplay with only such changes therein as have been approved by [AA].

(…)

(c)

The Picture shall have a final budget which has been approved by [AA] and shall have been produced in accordance with such budget.

(…)

6.

License Fee.

The License Fee is an amount equal to 89,5% (but no less than US$ 5.740.000) of the final approved production budget for the Picture (“Budget”). The License Fee shall be paid to Vendor or its designee in U.S. Dollars (…); provided that the parties hereto acknowledge that a portion of the License Fee equal to 30% of the Budget (…) has been paid prior to December 18, 2000. A portion of the First Installment equal to 11% of the Budget (but no less than US$ 705.000) shall be paid to Vendor in Euros at an exchange rate to be mutually determined by the parties hereto. At the same date an amount of US$ 545.000 shall be paid to [N] Inc.

(…)

8. Residuals, Royalties and Other Third Party Payments

[AA] shall be solely responsible for the payment of all gross and net participations, all contingent compensation, deferrals, residuals, royalties, reuse fees, supplemental payments and similar payments arising out of or relating to the production or distribution of the Picture, and Vendor shall have no responsibility to pay any of such or similar payments.

9. Ownership.

The Picture and all rights therein in the Territory, whether now known or hereafter devised, shall during the Term be vested in [AA] or its designees."

In april 2004 ontving [H] de license agreements.

2.24.

Met aanvang op 1 december 2003 heeft [H] een boekenonderzoek bij CV 9 laten instellen. In het rapport van het boekenonderzoek van 23 april 2004 is het volgende vermeld:

“6 Productie film

(…)

Gezien de ontwikkelingen omtrent 11 september 2001 en het niet mogelijk was om in [AH] te filmen, is men naar een andere locatie ([AG]) gaan zoeken. Hierdoor is de productie van de film erg verlaat. Dit gegeven is ook kenbaar gemaakt aan de participanten. Uiteindelijk is de film gedraaid in een ander buitenlands land, en was eind 2003 pas klaar. Omdat de CV9 (de heer [G]) niet het volledige bedrag van de verplichtingen heeft overgemaakt naar [L] SA, heeft [F] ook in eerste instantie naar de CV 9 niet voldaan aan zijn verplichtingen. Hierdoor is er eind 2003 een juridisch gevecht ontstaan omtrent het afmaken van de film en wie nu de feitelijke eigenaar wordt van de filmrechten. (…)

Gezien het bovenstaande lijkt mij dat de CV 9 alleen de opdrachtgever is en de financier voor 40% van het budget van de film.

(…)

(…) [H]et (lijkt) erop dat juridisch het eigendom van de film niet meer bij de CV 9 is.

(…)

9 Eindopmerkingen

(…)

Gezien bovenstaande feiten en omstandigheden stel ik dat de bestedingen van de productiekosten niet voor 50% of meer in Nederland heeft plaatsgevonden.

Of er sprake is van het drijven van een onderneming c.q. exploiteren van een film, nu de film niet is opgeleverd aan de CV 9, lijkt mij dat niet is voldaan aan de criteria om toepassing van de willekeurige afschrijving.”

2.25.

Op 19 augustus 2004 schrijft [H] aan [I]:

“Naar u bekend zal zijn heeft bij [CV 9] een boekenonderzoek plaatsgevonden. De controle-ambtenaar heeft mij zijn voorlopige bevindingen doen toekomen. Kennisneming daarvan vormt aanleiding een aantal aanvullende vragen te stellen. (…)”

Bij brief van 9 september 2004 heeft [H] aan [G] verzocht de bij brief van 19 augustus 2004 gestelde vragen uiterlijk op 17 september 2004 te beantwoorden.

Op 21 oktober 2004 heeft een gesprek plaatsgevonden tussen [H], [G] en zijn advocaat.

Met dagtekening 1 maart 2006 is de onderhavig navorderingsaanslag opgelegd.

2.26.

Op 17 oktober 2006 heeft de FIOD doorzoekingen verricht op de woon- en bedrijfsadressen van [G] en [R] en op het kantooradres van [I]. De FIOD heeft, met toestemming van de Officier van Justitie, aan de inspecteur inzage verleend in de bij deze doorzoekingen in beslag genomen stukken. De inspecteur heeft afschriften van de volgende door de FIOD in beslag genomen stukken in het geding gebracht:

(a)

een license agreement voor CV 9,

(b)

dagafschriften van bankrekeningen,

(c)

een faxbericht van [R] aan [AB] van 14 juni 2000,

(d)

een faxbericht van [R] aan [AB] van 4 december 2000,

(e)

een van het logo van [F] voorzien stuk waarin in de Engelse taal de werkwijze van [F] en Film Fund (hierna ook: [B]) wordt uitgelegd en

(f)

een tweetal in de Engelse taal opgestelde optiecontracten, gedateerd 18 december 2000.

2.27.

De hiervoor in 2.26 onder (a) bedoelde ‘license agreement’ heeft een nagenoeg gelijke inhoud als de hiervoor onder 2.24 deels aangehaalde ‘license agreements’ met betrekking tot de CV’s 4, 5 en 6, waarbij is op te merken dat de ‘license fee’ in het geval van CV 9 91% van het budget bedraagt (en geen 89,5%).

2.28.

De hiervoor in 2.26 onder (b) bedoelde dagafschriften betreffen (onder meer) rekeningafschriften van de Rabobank ten name van “[E]” en een rekeningafschrift ten name van [F] waaruit (onder meer) is af te leiden dat op 21 december 2001 een bedrag van US$ 1.268.821.63 wordt overgeschreven naar [Q] en op 10 januari 2002 een bedrag ad US$ 885.591,63 wordt ontvangen van het adres waarop [L] SA is gevestigd.

2.29.

Het hiervoor in 2.26 onder (c) bedoelde faxbericht vermeldt geen afzender, maar is wel voorzien van het opschrift "Amsterdam, 14 juni 2000". In dit faxbericht staat onder meer het volgende:

"Het doel van mijn bezoek de komende week is om besprekingen te hebben met producenten die in principe in staat en bereid zijn om filmproducties via [B] te produceren.

Het zal naar mijn ervaring in alle gevallen zo zijn dat juristen van allerlei soort en pluimage namens deze producenten allerlei, meestal niet ter zake doende vragen stellen en dito opmerkingen maken. Zoals je weet heb ik daar erg weinig geduld voor. Vandaar dat ik de contracten die wij nodig hebben uiterst beperkt in aantal en omvang wens te houden:

1.

een optie-contract waarin alle exploitatierechten van het scenario bij [B] komen, mits [B] het certificaat van Senter krijgt en de centjes ter beschikking stelt;

2.

het daaraan gekoppelde verkoopcontract waarbij [F] de licentie van de film teruglevert;

3.

een optiecontract waarin [F] de overblijvende rechten (ca. 1 jaar na aanvang licentie) teruglevert;

4.

overdraagbare bankgaranties voor wat betreft de betaling van de rechten en de daarmee samenhangende lening bij de bank;

5.

een completion guarantee. Deze completion guarantee kan in den beginne een voor ons acceptabele letter of intent van een completion guarantor zijn.

6.

een production service agreement tussen [C] (beherend vennoot van een [B]-CV) en de uitvoerend producent, waarin staat wie wat, waar en hoe van de productie gaat verzorgen/regelen.

Meer is het niet!

De totale periode vanaf het moment dat ik budget, scenario en optie-contract heb tot het moment waarop ik definitief kan toezeggen of [B] de film kan financieren, bedraagt 4 à 6 weken. In deze periode dient de producent zijn deel van de deal voor te bereiden, dat wil zeggen de letter of intent van de completion guarantor, de bankgaranties, en eventueel de long form contracts, zo hij dat wenst. Mij interesseert dat laatste geen laars. Ik ben slechts geïnteresseerd in het feit dat de 'carrousel' goed functioneert.P.S. Indien jij meent dat producenten waarmee wij dienen te praten niet tot een basisbeslis-sing over samenwerking met [B]/[F] kunnen komen zonder eindeloos juridisch geneuzel, dan heb ik voor die producenten geen emplooi."

2.30.

Het hiervoor in 2.26 onder (d) bedoelde faxbericht van [R] aan [AB] luidt aldus:

"Bijgaand tracht ik een zo volledig mogelijk overzicht te geven van de diverse stappen, transacties en contracten. Inmiddels zijn er fiscaal en juridisch een aantal eisen verzacht, waardoor wij een 'geldcaroussel' via de notaris tot stand kunnen brengen die aan alle Nederlandse eisen voldoet.

De geldstroom

Bij de notaris zullen alle gelden op één moment samen dienen te komen. De notaris zorgt vervolgens voor de juiste distributie van het geld. De notaris verbindt zich om de financiele toezeggingen van een aantal overeenkomsten uit te voeren. Je moet je hier een soort transactie bij voorstellen, zoals een notaris verricht bij koop en verkoop van een huis waarop een hypotheek rust.

Indien we als voorbeeld een film van US$ 1 M nemen, en als koers 1 US$ = 1.10 Euro, dan zouden de bedragen als volgt luiden:

US$ 790.000,- (zijnde US$ 785.000,-+US$ 5.000,- in verband met het renteverschil) zou door de koper aan de notaris dienen te worden overgemaakt ten behoeve van [F].

Dit is de bekende 78,5%.

Euro 115.500,- dient eveneens ten behoeve van [F] door de koper te worden overgemaakt aan de notaris. Dit is de 11%, doch zoals de 78,5% met 0,5% is verhoogd, is de 11% met 0,5% verlaagd.

Het geheel komt dan toch neer op 89,5%, zoals eerder beloofd.

Aan deze storting ligt ten grondslag verkoopkoopcontract van [F] aan de koper, waarbij de licentie voor exploitatie van de film voor 15 of 20 jaar wordt verkocht.

Aangezien de betaling pas plaats zal vinden bij levering van de film zijn beide stortingen te beschouwen als leningen. De notaris zal dan ook een leningsovereenkomst ter zake maken.

De uiteindelijke koopsom zal dan bedragen: US$ 790.000,- plus de rente die op de lening is verschuldigd, alsmede Euro 115.500,- (US$ 105.000,-x1,10) plus rente.

Aangezien de rentebetaling uiteraard verschuldigd is aan de koper zelf, betaalt hij toch slechts 89,5%.

US% 785.000,- worden doorgeleend door [F] aan de CV tegen rentecondities die iets ongunstiger zijn dan waarvoor [F] heeft geleend van de koper. Dit dient [F] te doen omdat het een zakelijke transactie dient te zijn. Hieraan ligt uiteraard ook een leningsovereenkomst ten grondslag die door de notaris zal worden opgesteld.

Op grond van deze overeenkomst wordt de desbetreffende CV verplicht ter aflossing de film aan [F] te leveren.

De desbetreffende CV betaalt aan de uitvoerende productiemaatschappij (de koper) US% 785.000,-+ Euro 236.500,- (US$ 215.000,- x 1,10). Dit is, zoals je ziet, de gehele productiesom van de film. Het bedrag ad Euro 236.500,- is uiteraard het bedrag dat de Nederlandse CV bijdraagt aan de productiekosten. Dit geld komt bij de notaris binnen als storting van de participanten voor hun aandeel in de CV. De notaris maakt hiervoor een intredingsakte. De betaling aan de uitvoerende producent heeft als basis het production services agreement. In dit production services agreement dienen wij een alinea op te nemen waaruit blijkt dat vanwege de volledige betaling van de productiekosten bij het aangaan van de overeenkomst er een voordeel wordt behaald door de uitvoerend producent en dat hij dit voordeel reeds heeft ingecalculeerd in zijn begroting.

Dit dient om te voorkomen dat er geen goede reden zou zijn voor de CV om al het productiegeld ineens bij ondertekening te betalen.

Zoals gezegd zal de notaris deze transacties slechts uitvoeren indien hij alle gelden onder zich heeft en alle contracten heeft bekrachtigd. Het geld (89,5%) uit Amerika zal dus binnen 48 uur na ontvangst door de notaris weer terug zijn in Amerika, maar plotseling aangegroeid tot 100%. De 89,5% heet 'lening', de 100% heet 'productiekosten'. Na levering van de film door de uitvoerend producent aan de CV heet de 100% 'voortbrengingskosten', en de 89,5% 'verkoopopbrengst'.

De contracten

Zoals je zult begrijpen wijzigen de overeenkomsten, zoals wij die nu in concept hebben, niet in belangrijke mate. Het verschil zit hem in de leningsovereenkomsten én bovendien in een oud probleempje dat ik heb aangaande de optie van de koper op de rechten ná de licentie-periode. Deze optie ad 0,25% van de productiekosten, dient niet in het verkoopcontract tussen [F] en de koper vermeld te staan, doch in een separaat document.

De fiscale consequenties

Doordat bij afsluiting van het productions services agreement de productiekosten in haar geheel worden betaald, is dat alleen al voldoende om de 27% uitgaven te hebben gedaan. Het is dus niet nodig dat de uitvoerend producent reeds voor 1 januari 2001 27% van de productiekosten heeft uitgegeven.

Deze transacties kunnen, wat ons betreft, ook worden gedaan zonder dat er reeds een completion bond is afgesloten, mits 10,5% van het geld dan nog op een geblokkeerde rekening blijft staan totdat de bond er is.

De startdatum van de film kan ergens in het kalenderjaar 2001 liggen. De eerste openbare vertoning, en daarmee de start van de exploitatie, dient vóór 1 januari 2003 plaats te hebben.

De verklaring van het Ministerie van Economische Zaken dienen wij vóór 1 januari 2001 te hebben aangevraagd, de afgifte kan echter later plaatsvinden.

De 'geldcaroussel' dient vóór 1 januari 2001 te hebben gedraaid. Ik denk dat er vast wel productiemaatschappijen te vinden zijn die één of meer filmpjes hebben, te produceren in 2001, waarop zij middels het heen en weer sturen van geld 10,5% winst kunnen maken.

Mijn enige zorg hierbij zit hem in het feit dat de films uiteindelijk echt gemaakt moeten worden. De verplichtingen die de CV aangaat ten aanzien van de productie en de kosten dienen namelijk onherroepelijk te zijn.

Ik hoop dat je hiermee uit de voeten kunt. Ik ben op maandagavond niet bereikbaar, wij vieren namelijk Sinterklaas. Ik zal dinsdagmorgen LA-time contact met je opnemen.

Vragen over deze brief dien je te e-mailen aan [F], en niet aan [AC] of [D].”

2.31.

Het hiervoor in 2.26 onder (e) bedoelde stuk (waarvan ook een Nederlandse vertaling is bijgevoegd) bevat onder meer de volgende passages:

"You will, at first, purchase the licence to exploit the film for a period between 15 and 25 years. Only 12 months after the purchase of that licence they will be allowed to buy the remaining exploitation rights, for an amount equal to 0,25% of your budget.

(...)

The reason that [F] will, at delivery, only sell the licence to the exploitation rights of the movie for a period of 15 to 25 years, and not the exploitation rights in perpetuity, is caused by the fact that the Dutch tax authorities would consider the sale of all exploitation rights as a "de-investment" by the private partners. Since the advantage for the private partners has been the investment premium they received on their investment in the movie, "de-investment" would ruin their tax break.

If however, after one year the remainder of the exploitation rights will be sold, "de-investment" will only be calculated as a percentage of the sum received for these remaining exploitation rights. Since the purchase price will be only 0,25% of the budget, the taxes on the "de-investment" will be very limited."

2.32.

Van de twee hiervoor in 2.26 onder (f) bedoelde optiecontracten is het eerste gesloten tussen [AA] enerzijds en [F] (in het contract aange-duid als "Vendor") anderzijds. Het contract bevat onder meer de volgende tekst:

"1.

Option/Purchase.

[AA] (or its assignee) shall have the exclusive, irrevocable option ("Option"), exercisable not earlier than one year following "Delivery" (as such term is defined in the License Agreement), to acquire from Vendor all of Vendor's right, title and interest in and to the Picture (as such term is defined in the License Agreement) throughout the universe in perpetuity. The Option shall be exercisable upon written notice together with payment to Vendor of an amount equal to 0,25% of the Budget (as such term is defined in the License Agreement)."

Het tweede in 2.26 onder (f) bedoelde optiecontract, dat in gelijke bewoordingen luidt, is gesloten tussen [L] S.A. enerzijds en [F] anderzijds.

2.33.

De rechtbank heeft op 21 augustus 2007 [G] en [I] en op 4 oktober 2007 [R] als getuigen gehoord. De processen-verbaal van het getuigenverhoor zijn door de inspecteur in het geding gebracht. [G] heeft blijkens een van deze processen-verbaal onder meer het volgende verklaard:

"Ik heb dagelijks contact gehad met [R]. Ook hield ik de lijsten bij van de participanten van de film-cv's en dat soort werkzaamheden. Met de constructie op zich van de cv's hield ik mij niet zo bezig, dat deed [R]; het was een beetje zijn kind.

(...)

Volgens mij vloeide uit de raamovereenkomst voort dat [F] de vrije hand kreeg om over de film te beschikken. Hij kon daar alles mee doen. [F] had het recht om alles te verkopen, dus ook de intellectuele eigendomsrechten, maar volgens mij is dat dus niet gebeurd. Ik vond dat niet raar want [F] droeg ook het financieringsrisico.

(...)

De CV's hebben nooit daadwerkelijk geld ontvangen uit de VS. De inleg van de commandieten minus de exploitatiekosten en de productie-fee zijn door de CV's doorbetaald aan de VS. De rest van het geld is door [F] rechtstreeks aan de Amerikanen betaald. Dat wilde[n] de Amerikanen. In de boeken van de CV's staat dat bedrag vermeld als geleend van [F] en betaald aan de Amerikaanse productiemaatschappijen. Ik heb nooit enige opbrengst zien binnen komen, alles gaat op papier."

[R] heeft blijkens een van deze processen-verbaal onder meer het volgende verklaard:

"Deze [Hof: license] agreements zijn inderdaad afgesloten voordat de film klaar was of met de productie daarvan was begonnen. Dat is de wijze waarop internationaal films worden gefinancierd. Alle films van de laatste 25 jaar zoeken financiering door vooraf overeenkomsten te sluiten waarin licentie op de exploitatie wordt gegeven.".

[I] heeft blijkens een van deze processen-verbaal onder meer het volgende verklaard:

"Er bleven punten van geschil met de inspecteur. Op een gegeven moment hadden we wel een akkoord over het verlies en het recht op investeringsaftrek; alleen de toepassing van de gefaseerde willekeurige afschrijving bleef een punt van discussie. (...) In oktober 2003 heeft [V] mij nog stukken gevraagd. Die stukken heb ik van [F] gekregen en doorgezonden aan de inspecteur. Het betreft de license-agreements. Ik heb de stukken wel bekeken. Tot dan toe kende ik ze niet. Ik was niet erg blij met deze stukken. Ik had gedacht dat [F] de exploitatie op een bredere schaal had gedaan. Uit deze stukken blijkt dat [F] vrijwel gelijktijdig met de aankoop van de films de vertoningsrechten al in december 2000 in een klap voor een periode van vele jaren heeft verkocht.".

2.34.

In een brief van 17 oktober 2006 van inspecteur [AD] van de Belastingdienst/ Oost/kantoor Enschede aan een participant in CV 9 is onder meer het volgende geschreven:

“Met een van uw medeparticipanten wordt voor de rechtbank te Haarlem een procedure gevoerd over zijn aanslag over het jaar 2001. De rechtbank heeft nog geen uitspraak gedaan.

Aan alle participanten wordt toegezegd dat zij recht hebben op een ambtshalve vermindering van hun aanslag indien de fiscale rechter uiteindelijk mocht oordelen dat het standpunt van de Belastingdienst niet of niet geheel juist is. Deze toezegging geldt ook voor u.”

2.35.

In een brief van 24 november 2006 heeft [H] aan de gemachtigde - voor zover hier van belang - geschreven:

“Met uw brief van 10 november 2006 (…) heeft u mij toegezonden een lijst met 119 namen van leden van de “Vereniging Belangenbehartiging Participanten [D] C.V. 9”. U verzoekt mij te bevestigen dat indien voor één van de leden onherroepelijk komt vast te staan dat de (navorderings-)aanslag inkomstenbelasting/ premie volksverzekeringen 2001 dient te worden vernietigd of verminderd, dit zal gelden voor alle op het overzicht vermelde participanten.

Uw verzoek acht ik te ruim geformuleerd.

Met betrekking tot het materiële geschilpunt geldt het volgende.

Indien onherroepelijk komt vast te staan dat [D] C.V. 9 ([C] CV 9) wel zelf een film heeft voortgebracht en geëxploiteerd en de participanten uit dien hoofde recht hebben op aftrek van enig verlies, dan zal dat voor alle leden van de Vereniging gelden.

Met betrekking tot het antwoord op de vraag of de inspecteur beschikt over een nieuw feit dat is benodigd voor het recht om een navorderingsaanslag op te leggen, geldt het volgende.

Het is u bekend dat de belastingdienst zich op het standpunt stelt dat de coördinerend inspecteur te Hilversum pas op 21 oktober 2004 kennis kreeg van het feit dat [C] CV 9 slechts een kasronde had gedraaid. Voor de andere inspecteurs geldt dan dat zij na verloop van een (redelijke) termijn van zes weken na 21 oktober 2004 op de hoogte gesteld mogen worden geacht.

Indien na afloop van deze termijn een definitieve aanslag inkomstenbelasting / premie volksverzekeringen 2001 is opgelegd zonder correctie, dan ontbreekt het nieuwe feit voor navordering.

Indien onherroepelijk komt vast te staan dat de inspecteurs op een eerder dan het hiervoor vermelde tijdstip bekend hadden dienen te zijn met de relevante feiten, dan geldt voor de door u genoemde leden van de Vereniging, aan wie een definitieve aanslag is opgelegd na dat eerdere tijdstip, eveneens dat zij niet kunnen worden nagevorderd.”

2.36.

In een brief van 2 februari 2007 schrijft [H] aan de gemachtigde onder meer:

“Met een brief van 1 december 2006 heeft u mij voorgesteld voor [C] CV 9 een indeling te maken in zes clusters. Op 24 november 2006 en 20 december 2006 heb ik toegelicht waarom ik geen behoefte heb aan een indeling in clusters en hoe de participanten in [C] CV 9 zullen worden behandeld. Mutatis mutandis geldt hetzelfde voor de participanten in de [C] CV’s 4, 5 en 6.

Ter voorkoming van misverstanden: de door mij beschreven regeling geldt voor alle participanten in de [C] CV’s ongeacht door wie zij hun fiscale belangen laten behartigen.”

2.37.

In zijn pleitnota voor de zitting van de rechtbank Leeuwarden op 28 mei 2008 heeft de gemachtigde onder meer het volgende geschreven:

“Bij andere rechtbanken heeft de inspecteur op verzoek verklaard dat in het kader van de toepassing van het gelijkheidsbeginsel, indien één van de commanditaire vennoten in de CV’s 4, 5 6 en 9 tot in hoogste instantie in het gelijk zou worden gesteld, dit voor alle commanditaire vennoten zou gaan gelden en alle dienaangaande opgelegde primitieve aanslagen en navorderingsaanslagen door de inspecteur zouden worden vernietigd. Om van de zijde van de commanditaire vennoten aan alle onzekerheid op dit punt een einde te maken, wil ik de rechtbank verzoeken om hiervan akte op te maken, opdat deze informatie ter kennis kan worden gebracht aan alle commanditaire vennoten.”

2.38.

In het proces-verbaal van de zitting van de rechtbank Leeuwarden op 28 mei 2008 staat:

“In antwoord op vragen van de rechtbank verklaart gemachtigde van verweerder:

Ik bevestig de toezegging die ik gedaan heb aan alle participanten zoals eiser die verwoord heeft in zijn pleitnota”.

2.39.

In een brief van 6 november 2008 van [AE] namens de inspecteur van de Belastingdienst/Holland-Midden/kantoor Haarlem aan een participant in CV 9 is het volgende geschreven:

“Wij hebben vanochtend telefonisch contact gehad. De reden hiervan was dat het bezwaar-schrift tegen de navorderingsaanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen was afgewezen en u eventueel in beroep zou moeten gaan bij de rechtbank Haarlem. Echter gezien het aantal lopende procedures bij de rechtbanken en hoven over dit onderwerp, zou ik voor u nagaan of er wellicht op dit punt een (landelijke) afspraak is gemaakt.

Ik heb hierover contact gezocht met de heer [H], de contact-inspecteur. Hij berichtte mij dat er inderdaad een toezegging aanwezig is. Deze toezegging houdt het volgende in:Voor alle commandieten in CV 9 geldt de toezegging dat zij een vermindering van de aanslag 2001 krijgen indien in hoogste instantie onherroepelijk komt vast te staan dat

-

CV 9 toch een onderneming heeft gedreven en er dus recht op aftrek van verlies bestaat of

-

de inspecteur geen nieuw feit heeft

Dit geldt ongeacht of iemand een correctie op zijn primitieve aanslag heeft gehad (een enkeling) of is nagevorderd. Het geldt ook ongeacht of hij wel of niet bezwaar heeft gemaakt en wel of niet beroep heeft ingesteld.

Eenzelfde toezegging geldt voor de commandieten in CV 4, 5 en 6 voor het jaar 2000.”

3.1.1.

1.

Staat het zogenoemde nieuw-feitvereiste (als bedoeld in artikel 16, lid 1, tweede volzin, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: de AWR)) aan navorde-ring in de weg?

2.

Zo de eerste vraag in ontkennende zin moeten worden beantwoord: is de navordering dan in strijd met enig algemeen beginsel van behoorlijk bestuur?

Belanghebbende beantwoordt deze vragen in bevestigende zin. De inspecteur is een tegen-overgestelde opvatting toegedaan.

3.1.2.

3.2.

3.3.1.

3.3.2.

-

vernietigt de uitspraak van de rechtbank en

-

verklaart het bij de rechtbank ingestelde beroep ongegrond.

De uitspraak is gedaan door mrs. E.A.G. van der Ouderaa, voorzitter, J. den Boer en E.F. Faase, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. G.J.H.M. Milder-Wolbers, als griffier. De beslissing is op 10 februari 2011 in het openbaar uitgesproken.

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

1..

bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.

2.

het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a.

de naam en het adres van de indiener;

b.

een dagtekening;

c.

een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

d.

de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.